ตอนที่ 20
หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาตั้งแต่ที่จีอากลับมาอยู่กับผมอะไรๆมันก็ดูสดใสโลกเป็นสีชมพูไปหมด ช่วงเวลาที่เราว่างด้วยกันทั้งคู่ เราจะทำตัวติดกันเหมือนเป็นปาท่องโก๋...จะพูดให้ถูกก็คือผมนี่แหละที่ทำตัวติดกับจีอาจนเพื่อนในคณะต่างพากันปากเสียหาว่าผมโดนรีไทร์ออกไปอยู่บ้านเลี้ยงเมีย
เลี้ยงเมียน่ะใช่ แต่โดนรีไทร์นี่บ้านป้าพวกมันสิ!!
“กูกลับก่อนนะ”
“ไอ้นิกซ์! มึงจะรีบไปไหนวะ วันนี้ยังไงพวกกูก็ไม่ให้มึงชิ่งหนีกลับก่อนเด็ดขาด!” ไอ้ยุธเพื่อนร่วมคณะกระโดดมาล็อคคอทันทีที่ผมลุกขึ้นเก็บของลงกระเป๋า มีไอ้เป๋ากับไอ้แม็กกี้ฝรั่งขี้นกคอยเป็นลูกน้องเสริมทัพยึดกุญแจรถผมไปเป็นที่เรียบร้อย
ส่วนไอ้นอสเพื่อนรักนั่งหัวเราะแปะมือไฮไฟว์กับตะวันด้วยความสนุกสนาน
ไอ้เพื่อนชั่ว!!
“เฮ้ย! ปล่อยกู! พวกมึงทำห่าอะไรกันเนี่ย!” ประเด็นคือผมหายใจไม่ออกครับ ไอ้ยุธมันตัวหยั่งกะยักษ์ รัดคอผมมาได้!
“ยังไงวันนี้มึงก็ต้องไปแดกเหล้ากับพวกกู ไม่งั้นมึงอย่าหวังเลยว่าจะได้กุญแจบีเอ็มลูกรักของมึงคืน” ไอ้แม็กกี้ฝรั่งจ๋าพูดไทยชัดแจ๋วควงกุญแจรถผมพร้อมยิ้มแสยะเยาะเย้ยเหมือนตัวโกงในละคร
เห็นแล้วมันน่าถีบชิบ!!
“วันนี้กูมีธุระ”
“ธุระปี้เมียน่ะสิมึง! ธุระทุกวัน อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะว่ามึงซุกเด็กไว้ที่คอนโด” ไอ้เป๋าชี้หน้าคาดโทษมาดนักเลง ผมเหลือบมองไอ้ตัวปากสว่างที่ยักไหล่วืออย่างไม่กลัวเพราะเห็นว่าผมโดนล็อคตัวอยู่
กูคิดบัญชีกับมึงแน่ไอ้นอสตราดามุสปากสว่าง!!
“มึงอย่ามาหยาบคายกับเด็กกูนะเว้ย ป้งปี้อะไร วันนี้กูจะกลับบ้านไปหาพ่อ”
“นี่มึงจะพาน้องเข้าบ้านใหญ่แล้วหรอ?” ไอ้นอสพรวดพราดมาแกะไอ้สามตัวออกจากผม ตะวันที่ตื่นเต้นกับข่าวนี้ก็พลอยเดินเข้ามาส่งสายตาอยากรู้ใกล้ๆ
“เออ!”
“แล้วไม่รีบบอกกูวะ!”
“แสดงว่ามึงคือตัวต้นคิดให้ไอ้พวกนี้มันจับตัวกูสินะ”
“เฮ้ยกูเปล่า! ตะวันเว้ยตะวัน” ไอ้นอสส่ายหัวปฏิเสธพัลวัน ปัดความชั่วไปให้ตะวันที่ยืนส่งสายตาเขี้ยวไปให้
“นอส!”
“ก...ก็ดูไอ้นิกซ์มันทำหน้าสิ” ไอ้นอสพูดเสียงอ่อยทันทีที่ตะวันตวาดเรียกชื่อ ผมขำพรืดก่อนที่จะเดินไปตบหัวไอ้แม็กกี้แล้วแย่งกุญแจรถกลับมา
ปล่อยให้(ว่าที่)ผัวเมียคู่นั้นมันเคลียร์กันเอง แล้วก็ปล่อยให้ไอ้สามตัวนั้นทำหน้าหมางงต่อไป.....
ผมจะไปรับจีอาที่โรงเรียนและวันนี้ผมจะพาจีอาไปหาพ่อ.....
.....ในฐานะลูกสะใภ้!Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์”
ผมยืนพิงประตูรถอยู่หน้าโรงเรียนจีอา ก้มมองนาฬิการอบที่สามจนต้องขมวดคิ้ว เกือบจะห้าโมงแล้วแต่จีอาก็ยังไม่ออกมา โทรไปก็ไม่รับสายอีกตะหาก จะเข้าไปในโรงเรียนก็ไม่ได้เพราะพี่ยามบอกว่าผมไม่มีบัตรผู้ปกครอง...สงสัยต้องหาเวลามาทำบัตรผู้ปกครองซะหน่อยแล้ว
ชะเง้อคอมองหาเด็กน้อยไม่สนใจสายตาจากสาวๆเด็กเรียนม.ปลาย ต่อให้สวยน่ารักแค่ไหนก็สู้เด็กน้อยไร้เดียงสาของผมไม่ได้ซักคน
“เอ่อ...พี่คะ ม...มารอใครหรอคะ?” ผมหันไปมองเด็กผู้หญิงม.ปลายหน้าตาถือว่าน่ารักมากคนหนึ่งยืนบิดไปมาด้วยความเขิน มีเพื่อนสาวอีกสองคนคอยยืนเชียร์อยู่ข้างหลัง
ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงรีบจัดแจงตัวเองให้ดูดี แล้วตอบน้ำเสียงเก๊กหล่อออกไปแล้วว่ามารอน้องชาย.....
.....แต่วันนี้ผมคงจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว
ไม่ใช่เพราะทำไม่ได้ แต่ผมไม่อยากทำแบบนั้นตะหาก“มารอแฟนครับ” ผมตอบนิ่งๆแล้วยิ้มเป็นมิตรให้ เด็กผู้หญิงคนนั้นดูชะงักไปเล็กน้อยก่อนที่จะพยักหน้าให้ผมแล้วรีบหันหลังกลับไปพร้อมกับดึงเพื่อนตัวเองให้เดินไปจากนี้
ผมยิ้มให้กับตัวเอง...แอบรู้สึกภูมิใจนิดๆกับการเป็นคนซื่อสัตย์ต่อแฟนทั้งตอนลับหลัง ความรู้สึกของการรักเดียวใจเดียว...ซื่อสัตย์กับคนที่เรารักมันมีความสุขแบบนี้นี่เอง
“พี่นิกซ์.....” ผมหันกลับไปมองตามเสียงเรียกทั้งรอยยิ้ม แต่ก็ต้องรีบหุบทันทีที่เห็นคนข้างกายเด็กน้อยที่กำลังเดินมาด้วยกัน
ไอ้เรียว!!“ทำมาช้าจัง โทรไปก็ไม่รับ” นี่ถ้าไอ้นอสมาเห็นท่าทางอ้อนแฟนของผมแบบนี้ มันต้องด่าว่าปัญญาอ่อนแน่ๆ
ผมเหล่มองไปยังอีกคนที่กำลังยืนกลั้นยิ้มแล้วแทบอยากจะเข้าไปอัดมันซักหมัด คนไม่มีแฟนอย่างมันคงกำลังอิจฉาผมอยู่ล่ะสิ
“จีอาทำความสะอาดห้องเรียนอยู่ฮะ ส่วนโทรศัพท์อยู่ในกระเป๋าจีอาก็เลยไม่ได้ยิน ขอโทษนะฮะ” จีอาเดินมาเกาะแขนผมแล้วแกว่งไปมาเชิงออดอ้อน ผมเอื้อมมือไปหยิกแก้มคนขี้อ้อนก่อนที่จะเอากระเป๋าของจีอามาถือไว้ซะเอง
“ถ้ายอมให้หอมแก้มก็จะยกโทษให้”
“ไม่เอา.....นี่มันหน้าโรงเรียนนะ” จีอาปฏิเสธแก้มแดง มือกำแขนผมแน่น
“งั้นถ้าไปทำในรถต้องเปลี่ยนจากหอมแก้มเป็นจุ๊บปาก”
“อ...อื้อ ก็ได้ฮะ” เด็กน้อยยอมพยักหน้าตกลง แก้มยิ่งแดงจนผมแทบอยากจะจับกดมันซะเดี๋ยวนี้!!
“แฮ่ม!”
ส้นตีนติดคอรึไงวะ!!ผมตวัดหางตาเหล่มองไอ้เด็กเมื่อวานซืนที่ยืนเป็นก้างขวางคอชาวบ้านเค้าก่อนที่จะดึงจีอาให้มายืนใกล้แล้วจัดการโอบไหล่แสดงความเป็นเจ้าของเต็มที่ เจ้าเด็กเรียวยิ้มเยาะที่เห็นผมทำแบบนั้น.....ถ้าไม่ติดว่าจีอาจะโกรธผมคงอัดมันไปแล้ว!
“งั้นเรากลับก่อนนะจีอา พรุ่งนี้เจอกัน”
“อื้อ ขับรถดีๆนะเรียว”
“อย่าลืมทำการบ้านนะ” เด็กนั่นเอื้อมมือมาโยกหัวจีอาแล้วหันมาส่งสายตาท้าทายให้ผม เด็กน้อยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยได้แต่ยืนยิ้มหวานให้เพื่อนจนผมแทบจะพ่นไฟใส่
การบ้านน่ะผมให้ทำแน่ ทำทั้งคืนเลยด้วย!.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมนั่งฟังจีอาเจื้อยแจ้วเล่าเรื่องในโรงเรียนให้ฟังด้วยรอยยิ้ม เราทำข้อตกลงกันว่าทุกเย็นที่ผมมารับจีอา...ต่างคนต้องเล่าเรื่องในแต่ละวันของตัวเองให้อีกคนฟัง แม้ว่าเรื่องในแต่ละวันของจีอาจะมีเจ้าเด็กเรียวเป็นตัวประกอบโผล่เข้ามาทุกครั้งก็ตาม...แต่ผมก็ต้องทนฟัง
“เอ๋? พี่นิกซ์จะไปไหนหรอฮะ นี่ไม่ใช่ทางกลับคอนโดเรานี่นา” ชอบจังครับคำว่า 'คอนโดเรา' เนี่ย
“ไปบ้านใหญ่ คุณพ่อพี่กลับมาจากแคนนาดาแล้ว” จีอาที่ตอนแรกยิ้มสดใสร่าเริงเปลี่ยนเป็นหน้าซีดทันที ผมเหลือบมองอีกคนแล้วเอื้อมมือมากุมกระชับแน่น “ไม่ต้องกลัวนะ มันต้องผ่านไปได้ด้วยดี”
“แล้วถ้าคุณท่านไม่ยอม.....”
“พ่อต้องยอม”
“แต่.....”
“ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆพี่ก็ไม่สนอะไรทั้งนั้น พี่รักจีอา ต่อให้พ่อไม่ยอมพี่ก็ไม่สน”
จีอาดูเป็นกังวลมากจนผมต้องเลี้ยวจอดข้างทางและคุยกับน้องให้รู้เรื่อง
“จีอาครับ.....เชื่อใจพี่นิกซ์นะ” ผมจับหน้าน้องให้มองสบตาผม จีอากัดปากแน่นแต่ก็ยอมพยักหน้า
“จีอาเชื่อพี่นิกซ์” ผมดึงเด็กน้อยเข้ามากอดแน่น จูบขมับให้อีกคนคลายกังวล ไม่ว่าพ่อจะยอมรับเราหรือไม่...ผมก็จะรักจีอาและเราสองคนจะไม่มีวันต้องแยกกัน
ไม่นานเราสองคนก็มาถึงบ้านใหญ่ จีอาจับมือผมแน่นอีกทั้งยังมือสั่นน้อยๆ ผมจูบหน้าผากเด็กน้อยเบาๆก่อนที่จะจูงมือลงจากรถเข้าบ้าน
“พ่อล่ะ?”
“อยู่ในห้องทำงานค่ะคุณนิกซ์”
“ขอบใจ”
ผมพยักหน้าให้แม่บ้านและหันมาส่งยิ้มให้กำลังใจเด็กน้อยข้างกาย จีอายิ้มบางๆตอบกลับผมจึงกระชับมือน้องแล้วเดินไปหาพ่อด้วยกัน
“ลุง”
“มาแล้วหรอไอ้ลูกชายตัวดี แล้วแกเรียกฉันว่าอะไรนะ เดี๋ยวก็เอามรดกไปบริจาคซะนี่!” พ่อวางหนังสือที่กำลังอ่านลงและเดินมากอดผมแน่น แถมยังตบหลังผมดังอักจนหลังแทบหัก!
“สวัสดีฮะคุณท่าน” จีอายกมือขึ้นไหว้พ่อ แม้เสียงจะไม่สั่นแต่อาการก้มหน้าไม่มองพ่อผมก็แสดงให้รู้ว่าจีอายังคงกังวลอยู่
“เป็นไง สบายดีไหมจีอา”
“สบายดีฮะ คุณท่านสุขภาพแข็งแรงดีใช่ไหมฮะ”
“โอ้ยไม่ต้องห่วงฉันหรอก ฉันยังฟิตปั๋งเหมือนเดิม” พ่อตอบอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับโอบไหล่ผมพาไปนั่ง ถ้าพ่ออารมณ์ดีแบบนี้.....ก็คงไม่มีอะไรน่าห่วง “ว่าแต่แกเถอะ ที่บอกฉันว่ามีเรื่องจะคุยน่ะเรื่องอะไร ไปทำลูกใครเขาท้องมารึเปล่าวะ”
“โถ่พ่อ เรื่องแบบนั้นน่ะผมเลิกไปหมดแล้ว”
“ให้มันแน่เถอะ อย่าให้มีสาวที่ไหนหอบท้องโตแล้วมายืนร้องบอกว่าแกเป็นพ่อเด็กก็แล้วกัน” ผมพยักหน้ารับก่อนที่จะเอื้อมไปจับมือจีอาแน่น พ่อมองเราสองคนพร้อมกับเลิกคิ้วสงสัย
“พ่อ...ผมรักจีอา” ผมตัดสินใจบอกออกไปทันที พ่อกอดอกมองเราสองคนนิ่ง บรรยากาศในห้องเงียบแตกต่างจากเมื่อกี้จนผมเองก็แอบหวั่นใจ
แต่ไม่ว่ายังไง.....ผมก็จะไม่ปล่อยมือน้อยคู่นี้ไปเด็ดขาด!“แกว่าไงนะ?”
“ผมรักจีอา รักแบบที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรักใครซักคน ผมต้องการที่จะอยู่กับจีอาไปตลอดชีวิต” ผมตอบพ่อเสียงดังฟังชัดและมั่นคง พ่อไม่ตอบอะไรแต่กลับลุกขึ้น
หมัดหลุนๆจากพ่อส่งมายังแก้มผมอย่างรวดเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน หน้าผมหันไปตามแรงหมัดพร้อมกับการรับรู้ถึงกลิ่นคาวเลือดในปาก
.....ผมถูกพ่อต่อยเข้าไปเต็มๆเลยล่ะ!!.....
“พ่อต่อยผมทำไมเนี่ย!”
“ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าเด็กคนนี้ฉันขอ!”
“แต่ผมรักน้องจริงๆนะพ่อ”
“แล้วก่อนที่แกจะรัก แกย่ำยีเด็กคนนี้ไปขนาดไหนแล้วล่ะห๊ะ! แกคิดว่าฉันไม่รู้เชียวรึไงว่าไอ้ลูกชายคนเดียวของฉันมันมีนิสัยยังไง” พ่อพูดเสียงเข้มตาจ้องผมเขม็ง จีอาที่ตอนนี้ตกใจจนน้ำตาไหลเริ่มสะอื้นออกมาเบาๆ
อย่างน้อยพ่อก็ไม่ได้ไม่ยอมรับเรา แต่พ่อโกรธที่ผมเคยทำเรื่องเลวๆไว้กับจีอาต่างหาก
“ผม...ขอโทษครับ แต่นั่นมันตอนนั้น...” ผมพูดเสียงเบาก้มหน้าสำนึกผิด เอื้อมไปจับมืออีกคนที่กำลังสั่นไว้แน่น
“จีอา เธอโดนไอ้เจ้าลูกบ้านี่มันบังคับรึเปล่า” พ่อหันไปถามจีอา เด็กน้อยบีบมือผมแน่นก่อนที่จะส่ายหน้าปฏิเสธ
“ผมบอกแล้ว.....”
“หุบปาก!” หุบก็หุบครับ ไม่เห็นต้องตวาดเลย...
“อย่าโกหกฉันนะ มีอะไรก็ให้บอก เจ้านิกซ์มันเป็นลูกฉันก็จริงแต่ถ้ามันทำอะไรไม่ดีกับเธอฉันก็ไม่ยอมเหมือนกัน”
“คุณนิกซ์...ดูแลผมดีฮะ”
“ต้องเรียกพี่นิกซ์สิ” ผมขยับตัวเข้าไปกระซิบข้างหูอีกคนเลยโดนพ่อมองตาเขียว
“ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้วล่ะ” พ่อยิ้มอ่อนโยนให้จีอา เด็กน้อยเงยหน้ามองพ่อแล้วยิ้มกว้างก่อนที่จะก้มลงกราบเท้าท่าน
.....แบบนี้แปลว่าพ่อไฟเขียวให้เราแล้วใช่ไหม?.....“ลุง เอ้อ! พ่อ คือ...พ่อโอเคใช่ไหมครับ?”
“ถ้าแกสาบานว่าจะไม่ทำตัวเลวๆอีก”
“ครับพ่อ! ผมสัญญา...ผมสาบานเลยว่าจะไม่ทำตัวเหมือนที่ผ่านมา จะรักจีอาคนเดียวตลอดไป” ผมละล่ำละลักตอบพ่อเสียงสั่น แม้ว่าพ่อจะส่งสายตาดุมาให้แต่แอบเห็นอยู่หรอกว่าพ่ออมยิ้ม
“ฮึ! ถ้ามันผิดคำสาบานมาบอกฉันได้เลยนะจีอา ฉันจะตัดมันออกจากกองมรดกเอง”
“ฮะคุณท่าน”
“ท่านเทิ่นอะไรกัน ฉันอนุญาตให้เรียกพ่อเท่านั้นนะ”
เด็กน้อยตาโตด้วยความตกใจก่อนที่จะเบะปากร้องไห้โฮออกมาด้วยความตื้นตัน
“ขอบคุณฮะ...คุณพ่อ” พ่อยิ้มให้จีอาด้วยความเอ็นดูก่อนที่จะดึง ‘ลูกชายคนใหม่’ เข้าไปกอด จีอาส่งเสียงสะอื้นอยู่กับอกพ่อ...น่าเอ็นดูจนผมอยากจะเข้าไปร่วมวงกอดด้วย
เราสองคนพ่อลูกสบตากัน ผมก้มลงกราบขอบคุณพ่อด้วยความตื้นตันใจ...ไม่ว่าเมื่อไหร่พ่อก็เข้าใจและตามใจผมเสมอ
ผมสัญญาครับพ่อ ว่าผมจะดูแลลูกชายคนเล็กของพ่อเป็นอย่างดี.....
.....ไปชั่วชีวิตPLEASE TBCฉลองแฟนเพจครบ 400 คน (ตอนนี้ 404 คนแล้ว)
ก็เลยเลื่อนวันอัพให้เร็วขึ้น 1 วัน หวังว่าคงถูกใจกันนะคะ
ผ่านด่านพ่อสามีแล้ว ต่อไปจะเป็นด่านใครรอติดตามกันเนอะ
ขอบคุณที่คุณชอบนิยายเรื่องนี้ ขอบคุณที่ยังรอ ขอบคุณที่มาทวง
ขอบคุณทุกคอมเมนท์ ขอบคุณทุกบวกเป็ด
ขอบคุณจริงๆค่ะ
โพลล์
หัวข้อ: (***แจ้งข่าวค่ะ***) Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์” (รายละเอียด P.89) (อ่าน 949157 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก