หัวข้อ: (เรื่องสั้น) No.2 อย่าปีนเกลียว เดี๋ยวรักเลย (คู่พี ตาร์) ตอนจบ 26/03/12 P6

[Horizon]

ใช้ไม่ได้นะแบบนี้

[ต่ายน้อย]

นี่ นะ อย่ามากเรื่องดิ มีเด็กมากให้กินถึงที่ดีสุด ๆ แล้วนะ 5555

[pita]

ตอน จบ
“นะเป็นอะไรหรือเปล่าทำไม ทำหน้างั้นน่ะ” ต้นถามผม เอ๊ะ สงสัยผมจะแสดงออกทางสีหน้ามากไปหน่อย จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็เกือบอาทิตย์แล้วที่ไอ้เด็กเกรียนมันกลับไปอยู่คอนโดไอ้ตาร์
“เปล่าหรอกต้น ”
“นะ อย่าโกหกเลย ต้นดูออกนะว่านะมีเรื่องไม่สบายใจ” ต้นบอกก่อนจะยิ้มให้ผม รอยยิ้มที่มีให้ผมเสมอตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้
“เรา เอ่อ เรา สับสนน่ะ”
“สับสนเรื่องอะไนเหรอ”
“อย่าบอกนะว่าเรื่องเด็กคนนั้นน่ะ”
“อืม”
“เฮ้อ นะทำอะไรตามใจตัวเองบ้างเถอะ” ต้นหันมาพูดกับผมด้วยท่าทางหน่ายๆ
“ตะ แต่ว่า ต้นก็รู้ว่านะไม่ชอบเด็ก”
“ในฐานะเพื่อนต้นอยากให้นะ ยอมรับหัวใจตัวเองสักทีนะ ถ้าขืนนะยังเป็นแบบนี้ต้นก็ไม่วางใจหรอกนะ ต้นเป็นห่วงนะมากนะ”
ใช่แล้วล่ะครับ ตอนนี้ผมกับต้นเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น ทุกอย่างมันจบลงด้วยดีแล้ว ผมกับตันถึงจะเคยรักกันมากแต่มันก็เป็นความรักแบบเด็กๆ หลังจากที่เราห่างกันเราถึงรู้ว่า เราสองคนคงเป็นได้แค่เพื่อนที่ดีต่อกันเท่านั้น
“แต่ตอนนี้ไอ้เด้กนั่นมันโกรธเราอยู่น่ะสิ”
“โกรธก็ง้อสิม่เห็นยากเลย น้อองเบสน่ะ ดูท่าทางเขาจะรักนะมากเลยนะ เชื่อสิว่าเขาโกรธนะได้ไม่นานหรอก”
เฮ้อ ก็หวังว่ามันจะเป็นอย่างที่ต้นบอกนะครับ อืมตอนนี้ผมต้องคิดแผนง้อไอ้เด็กเกรียนนั่นใช่ไหมเนี่ย
ต้องทำไงหว่า ใช้หมอง นั่งมาธิแบบอิ๊กคิวซังได้ไหม อ่ะ  คิดสิคิด ไอ้นะ คิด
ใช่แล้ว!!!! ฮ่าๆๆ ทำไมผมลืม เพื่อนรักจอมกระล่อนของผมอีกคนได้ยังไงเนี่ย เชี่ยทัพมันต้องมีวิธีแน่นอน
“ต้นๆๆ ”
“มีอะไรเหรอ”
“ไปส่งเราที่คอนโดเพื่อนเราหน่อยได้ไหม”
“ครับ”
ผมให้ต้นขับรถมาส่งที่คอนโดไอ้ตาร์ ก่อนจะไล่กลับ ฮ่าๆๆ ผมถือคติ “เสร็จนาฆ่าโคถึก เสร็จศึกฆ่าขุนพล” น่ะครับ
ออดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมกดออดหน้าห้องไอ้ทัพเป็นจังหวะ ชะ ชะ ช่า  แต่แมร่ง นานแล้วนะ อย่าบอกนะว่ามัน มี “แขก”เนี่ย
“เออ มาแล้วๆ ใครว่ะกดออดโคตรกวนตีนเลย” เสียงบ่นดังแว่วๆออกมาจากในห้อง
“ทัพเพื่อนร๊ากกกกกกกกกก”
“อะ ไอ้นะ!!!”  เอ๋าเชี่ยทัพ เห็นหน้าผมหรือเห็นผีว่ะทำไมต้องตกใจขนาดน้าน
“หือ กูเองทำไมว่ะ ตกใจไร”
“ปะ เปล่า” ติดอ่างซะงั้น ไอ้นี่มันต้องมีเรื่องปิดบังแน่ๆ  ต่อมอยากรู้ทำงานอีกแล้ว ผมรีบวิ่งเข้าไปดูในห้องนอนมันทันที หึหึ กูต้องรู้ให้ได้ว่ามึงซ่อนใครไว้ไอ้เชี่ยทัพ
“เฮ้ย เชี่ยนะ มึงจะไปไหน”
“ไหนกูดูสิ มึงซ่อนสาวที่ไหนไว้” ผมบอกก่อนจะกระชากประตูห้องนอนทันที
เฮ้ย!!!! โอ้มายบุดด้า!!!! O_o บอกผมทีว่าไอ้คนที่นอนอยู่บนเตียงไอ้ทัพไม่ใช่ไอ้เป้ นี่มันเรื่องบ้าอะไรว่ะ
“เชี่ยทัพ พวกมึง” ผมหันไปถามอีกคนที่ยืนหน้าซีดที่หน้าห้อง
“อือ ใครมาเหรอทัพ” คนที่นอนอยู่บนเตียง งัวเงียลุกขึ้น จนผ้าห่มร่นไปอยู่ที่เอว รอยแดงๆที่เห็นตามตัวไอ้เป้ทำหน้าผมร้อนวูบ ไม่อยากจะคิดว่าเมื่อคืนพวกมันทำอะไรกัน
“เฮ้ย!! ไอ้นะ” ไอ้น้องเปียกตะโกนก่อนจะมุดลงไปในผ้าห่มอยากจะบอกว่าไม่ทันแล้วโว้ย กูเห็นหมดแล้ว
“ไอ้ทัพ ไอ้เป้ กูให้เวลา 5 นาทีออกไปเจอกูข้างนอก” ผมบอกก่อนจะไปรอพวกมันที่ห้องนั่งเล่น ไม่ได้โกรธที่พวกมันรักกันเองหรอกนะครับ แค่เคืองๆที่พวกมันปิดบังผมตะหาก
“เอ่อ ไอ้นะ” ไอ้ทัพบอกเสียงสั่นก่อนจะนั่งลงตรงข้ามผม
“มึงอย่าไปว่าไอ้เป้มันเลยนะกูผิดเองแหล่ะ กูขอโทษแต่พวกกูรักกันจริงๆนะ” ผมกลั้นขำแทบตาย แหม เชี่ยทัพพระเอกเชียว
“ไอ้นะ มึงโกรธพวกกูเหรอ” ไอ้เป้ที่เงียบมานานถามขึ้น
“พวกมึงคิดว่ากูควรโกรธไหม มึงเห็นกูเป็นอะไร นี่พวกมึงไม่ไว้ใจกูเลยเหรอ”
“ก็ กู กูเอ่อ”
“เป็นไรว่ะเชี่ยเป้ ติดอ่างตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมตะคอก
ไอ้ทัพโอบไอ้เป้เบาๆ เหมือนให้กำลังใจ เห็นแล้วมันหมั่นไส้ชะมัด เมื่อก่อนกัดกันจะเป็นจะตาย ทีตอนนี้ ซบกันยังกะจะรวมร่าง
“ไอ้นะ มึงก็อย่าขู่มันสิ” น่านไง ไอ้พระเอก สงสัยกลัวผมฆ่าเมียมันมั้ง
“ว่าไงไอ้เป้ มึงมีอะไรจะบอกก็บอกมาเร็วๆ”
“คือที่กูไม่บอกพวกมึงเพราะว่า กู เอ่อ กู อายน่ะ” ไอ้เป้ตอบพลางก้มหน้างุดๆลงกับอกไอ้ทัพ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ไม่ไหวแล้วครับ ขอบอกว่า ณ จุดนี้ มันฮามาก
“ไอ้นะ นี่มึงแกล้งพวกกูเหรอ” ไอ้ทัพถามผม
“ก็เออสิว่ะ ฮ่าๆๆ พวกมึงคิดว่ากูจะโกรธจริงๆเหรอ พวกมึงสองคนเป็นเพื่อนกูนะเว้ย กูก็แค่ งอนนิดๆที่พวกมึงปิดบังเท่านั้นแหล่ะ”
“กูขอบใจนะที่มึงไม่โกรธ” ไอ้เป้บอกผมเบาๆ แหม เวลามันอาย มันก้น่ารักดีเหมือนกันนะเนี่ย มิน่าไอ้เชี่ยทัพ จอมกระล่อนถึงไปไหนไม่รอด
“ว่าแต่พวกมึงจะเลิกกอดกันได้ยัง กูหมั่นไส้ กูจะได้พูดธุระกูสักที”   เกือบลืมแล้วไหมล่ะ มาผมมาที่นี่ทำไม
“อืม มึงว่ามาสิจะให้พวกกูช่วยอะไร” ไอ้ทัพบอก
“คือว่า มึงช่วยกูง้อเด็กหน่อยสิ”
“เด็ก เด็กไหนว่ะ หรือว่า..” ไอ้เป้ หันมาถาม
“อืม ก็ไอ้เบสน้องเชี่ยตาร์นะแหล่ะ”
“ก๊าก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” แล้วพวกมัน สองผัวเมีย ก็ร่วมด้วยช่วยกันหัวเราะซะผม หมั่นไส้ แหม ได้ทีเอาใหญ่นะพวกมึง
“เฮ้ย พอได้ยังว่ะ”
“ไอ้นะ เอ้ย ไหนบอกว่าไม่ชอบเด็กไงว่ะ ไหงกลืนน้ำลายตัวเองล่ะ” ไอ้เป้ล้อ
“ตกลงพวกมึงจะช่วยไม่ช่วย ไม่ช่วยกุกลับนะ”
งอนแล้วนะเว้ย ที่มาเนี่ยมาขอความช่วยเหลือ ไม่ได้มาให้ล้อนะ
“เอ๋า เชี่ยนะ งอนเหรอมึง เดี๋ยวกูช่วยเอง รับรอง งานนี้มึงมีผัวเด็กแน่นอน”


(ภาคเบส)
“ไอ้เบส นั่งหงอยเป็นหมาโดนทิ้งเลยนะมึง” ไอ้พีเดินเข้ามาทัก
“อย่ามายุ่งน่า”
“เอ๋าเชี่ย มึงเป็นเพื่อนกูนะ ไม่ให้สนใจมึงจะให้กูไปสนใจหมาที่ไหน” กูควรจะดีใจใช่ไหม ที่มึงเปรียบเทียบกูกับหมาเนี่ย
“คงม่ใช่แค่กูเป็นเพื่อนมึงอย่างเดียวมั้ง คงเพราะกูเป็นน้องของแฟนมึงด้วยหรือเปล่า” ผมล้อมัน ฮ่าๆๆ ไอ้พี่หน้างอไปเรียบร้อย
“เชี่ย อย่ามาพูดหมาๆนะเว้ย กูกับพี่มึงไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“อ๋อเหรอ” ใครเชื่อก็บ้าแล้ว คนรู้จักบ้าอะไร เช้าถึงเย็นถึงขนาดนี้ขนาดผมเป็นน้องกีตาร์มันยังไม่ดูแลดีขนาดนี้เลยนะจะบอกให้
“พอเลยมึงเรื่องของกูเอาไว้ก่อน เรื่องของมึงอ่ะจะเอาไง”
“ไม่รู้สิ ถ้าพี่นะเขาคิดจะเลือกไอ้บ้านั่นก็เรื่องของเขา กูจะทำอะไรได้ว่ะ”
“แหม พ่อพระเอก กูนึกว่าคนโง่อย่างมึงจะตายไปหมดแล้วนะเว้ย” ไอ้พี ประชด
“กูไม่อยากให้พี่นะ ลำบากใจ” จริงๆนะครับ ผมคงทนไม่ได้หรอกที่จะเห็นพี่นะลำบากใจ มันอาจจะดูโง่ๆไปสักหน่อยแต่เชื่อเถอะ ถ้าคุณรักใครสักคน คุณก็ต้องทำแบบผม
“ตามใจมึงแล้วกัน กูไปดีกว่า”

ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ
‘ไอ้เบส ไอ้นะไม่สบายไปดูใจมันหน่อยไหม’ ข้อความที่กีตาร์ส่งมาทำให้ผมใจหล่นวูบ จนต้องรีบไปที่บ้านพี่นะทันที

ตอนนี้ผมนอนง่อยเป็นผักอยู่บนเตียงที่บ้านครับ พร้อมกับกองใบแก้วที่ไอ้ทัพเอามาให้ผมเคี้ยว แมร่งวิธีโบราณได้อีกอ่ะ
วิธีง้อเด็กของไอ้ทัพคือ แกล้งป่วยครับ ซึ่งผมคิดว่ามันโคตรจะปัญญาอ่อนเลย
“เชี่ยนะ กูให้มึงแกล้งเป็นไข้ ไม่ใช่ท้องผูกทำหน้าให้มันดีๆหน่อย” ไอ้ทัพบ่น มึงไม่มาเป็นกูมึงไม่รู้หรอกเว้ย ใบแก้วมันไม่ได้อร่อยเลยนะ
“มึงว่ามันจะได้ผลเหรอว่ะ” ชักจะไม่แน่ใจในแผนการซะแล้ว ไม่น่าจะมีใครตกหลุมพรางตื้นๆแบบนี้นะ ถึงตอนเด็กๆจะใช้หลอกแม่ได้ผลก็เถอะ
“ไอ้นะ มึงไม่รู้อะไร ว่าการป่วยของคนที่เรารักอ่ะมันเป็นเรื่องใหญ่มากนะเว้ย สำหรับกูแค่ไอ้เป้มันไอ ใจกูก็แทบจะขาดแล้ว” อ่า ไอ้พระเอก แมร่งเลี่ยนชิบ ส่วนไอ้เป้ นั่งบิดจนจะตกเก้าอี้แล้วมั้งนั่น
“เฮ้ย พวกมึงไอ้เบสมาแล้วนะ” ไอ้ตาร์วิ่งเข้ามาบอก
ผมก็เลยต้องทำตามแผนซะหน่อย ก็แกล้งหลับไงครับ เหอๆ
“พี่นะ!!” ไอ้เด็กเกรียนมาถึงก็เสียงดังเลยเว้ย
“เงียบๆหน่อยเบส ไอ้นะมันหลับอยู่” ผมได้ยินไอ้ตาร์เอ็ดน้องมันเบาๆ
“พวกพี่ฝากเบสดูแล ไอ้นะมันด้วยนะ” อันนี้น่าจะเป็นเสียงไอ้ทัพ 
ผมได้ยินเสียงปิดประตูก่อนจะรู้สึก เอ่อ สัมผัส แผ่วเบาที่หน้าผาก อย่าบอกนะว่าไอ้เด็กนั่น มัน มัน จะ จูบ หน้าผาก ผมอ่ะ
“อือ” ผมส่งเสียงเบาๆก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้น แหม การแสดงยอดเยี่ยม น่าจะได้ออสการ์
“พี่นะเป็นไงบ้าง” ไอ้เบสถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง เอ่อ ชักจะรู้สึกผิดนิดๆแล้วดิเนี่ย
“ก็ปวดหัวนิดหน่อยน่ะ”
“เหรอ งั้นกินข้าวนะจะได้กินยา  ผมซื้อข้าวมาแล้ว”
เอ่อ เอไงดีล่ะไอ้นะ ทีแรกกะจะแกล้งป่วยให้ได้คุยกันซะหน่อยจะได้ไม่เสียหน้า แหะๆ แต่พอมาเจอแบบนี้แล้ว มันพูดไม่ออกอ่ะครับ ไม่นึกว่าไอ้เด็กเกรียนมันจะเป็นห่วงผมขนาดนี้
“เบสคือ เรื่องต้นน่ะ คือว่า เอ่อ”
“ช่างเถอะพี่ ถ้าพี่เลือกแล้วผมก็ไม่ได้ว่าอะไร” เอ่อ เกิดอยากจะเป็นพระเอกอะไรตอนเน้ ห่ะ
“เออตามใจ แค่จะบอกว่าพรุ่งนี้ต้นจะกลับอังกฤษแล้วกะจะฝากของขวัญไปแสดง ความยินดีที่จะหมั้นซะหน่อย”  ผมทำท่าไม่สน ก่อนจะเหล่มอง อีกคนที่ยังเก๊กหน้าเศร้าอยู่
“ได้ครับ   เอ๊ะ พี่ว่าไงนะ ” อืม กว่าจะรู้สึกตัวเนาะไม่รู้สึกตัวพรุ่งนี้เลยล่ะ
“ก็ได้ยินแล้วไม่ใช่เหรอ”
“พี่นะ!!” ไอ้เบส ดึงผมเข้ามากอดซะแน่น เฮ้ย หายใจไม่ออกเว้ย
“ปล่อยดิหายใจไม่ออก”
“ก็ผมดีใจนิ ที่พี่เลือกผม”
“เฮ้ยๆ บอกตอนไหนว่ะ ว่าพี่เลือกแก” เท่าที่จำได้ยังไม่เคยบอกนะเว้ย ถึงจะอยากบอกก็เถอะ
“อ้าว ไหงงั้นอ่ะ ไม่รู้ล่ะ ผมจะถือว่าพี่เลือกผมแล้ว ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปพี่เป็นแฟนผมแล้วนะ”
“เฮ้ย ไอ้เด็กบ้า อย่ามาตีมึนนะเว้ย”
“พี่นะ  ผมรักพี่นะ”
จู่ๆไอ้เด็กบ้านั่นก็บอกรักซะไม่มีปี่มีขลุ่ย เล่นเอาผมหน้าร้อนวูบอย่างกะเป็นไข้ 
“อืม”
“อืมอะไร พี่ ใจคอจะปล่อยให้ผมบอกฝ่ายเดียวเหรอ รอมาตั้ง 8ปีแล้วนะ จะไม่บอกรักให้ชื่นใจหน่อยเหรอ”
เง้อ  ทำไมไอ้เด็กนี่ มันขยันทำให้ผมใจเต้นจังเนี่ย
“เร็วดิพี่ อุส่าห์แกล้งป่วนอ้อนผมขนาดนี้ อ้อนให้มันเต็มที่หน่อย”
“เฮ้ย แกรู้”  ไหนไอ้ทัพ บอกแผนเด็ดไงว่ะ ทำไมไอ้เด็กนี่มันรู้อ่ะ คราวหลังจะไม่เชื่อมันแล้ว
“ผมไม่ได้อายุ สามขวบนะพี่ เอาน่าอ้อนแฟนอ่ะไม่เป็นไรหรอก เร็วดิ”
อย่าเพิ่งเซ้าซี้ได้ม้ายยยยยยยยยยย มันเขินเว้ย  ผมเงยหน้ามองอีกคนที่จ้องผมอยู่ อยากจะบอกว่ามันยังกอดไม่ยอมปล่อยเลยครับ
“เอ่อ อืม พี่ก็รักเบสนะครับ” อ๊ากกกกกกกกก พูดเองก็เขินเอง
“น่ารักจัง แฟนเบสเนี่ย ”
…………………………………ปัจจุบัน……………………………..
“คิดอะไรอยู่ หืม”  ไอ้เด็ก ไม่สิ ตอนนี้ไม่ใช่เด็กแล้วสิ นะ เบสเดินมากอดผมจากข้างหลัง
“คิดอะไรเพลินๆนะ แล้วนี่เลิกเรียนแล้วเหรอ หิวไหม”
“หิวครับ”
“อิม กินไรอ่ะเดี๋ยวพี่ทำให้”
“อยากกินพี่นะ” เอ่อ ทำไมเสียงมันแหบๆพร่าๆ แบบนั้นอ่ะ ก่อนที่ผมจะคิดอะไร ริมฝีปากก็ถูกปิดด้วยปากของอีคนไปเรียบร้อยแล้วครับ เฮ้อ ทำไมพระเอกของยัยพิตมันหื่นทุกคนเลยนะเนี่ย

[roseen]

 :กอด1:ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆอยากกินมั้ง

[CarToonMiZa]

หื่นจริงๆเลย

[nongrak]

แหม.. คนรักกันมันก็ต้องมีหื่นมาก

[MiSS-U]

ในที่สุดน้องเบสก็ชนะใจที่นะซะที  ขอพิเศษหวานๆบ้างนะคะ

ทุกคู่เลยน้า

[entirom]

แล้วคู่กีต้าร์ล่ะ
สมหวังอะป่าว

[ต่ายน้อย]

น่ารักอ่ะ รอคู่ต่อปายอย่างใจจดใจจ่อฮับ

[nutsumi]

อยากอ่านคู่พีกะต้าร์อ่ะ

[pita]

ตอนพิเศษ กีตาร์ พี

สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อตาร์ครับ จริงๆก็ไม่ได้ตาร์คำเดียวหรอกชื่อเล่นของผมคือกีตาร์

 แต่ขอบอกไว้ก่อนถ้าไม่ใช่คนในครอบครัวหรือแม่ของลูกผมอย่าริมาเรียกนะครับ
 
เดี่ยวจะจอดไม่มีแจวจะหาว่าคนหล่อไม่เตือน เอาล่ะเข้าเรื่องๆ

หลังจากที่รู้จักผมกันพอสมควรแบบพลุบๆโผล่จากสองเรื่องที่แล้ว

ทีนี้ก็ถึงคิวผมจัดเต็มสักทีนะครับ

 เรื่องรักๆใคร่ของผมมันก็ไม่มีอะไรมากหรอกอย่างที่รู้กันว่าผมกับเชี่ยทัพ

 สันดา..น ก็ไม่ได้ต่างกันมาก เอาเป็นว่า ชั่วพอๆกันน่ะครับ

 แต่ตอนนี้ไอ้ทัพก็ลด ละ เลิก ไปเยอะ ตั้งแต่ได้ไอ้เป้เป็นเมียเนี่ย รู้สึก ลายจะหาย

 สงสัยจะเกลียมัว ฮ่าๆๆ  ส่วนคู่ไอ้เบส กับไอ้นะ ไม่ต้องพูดถึง

 ตอนนี้ไอ้เบสกลายเป็นลูกเขยบ้านนั้นไปเรียบร้อยแล้วครับ เพราะหลังจาก ป๊า ม๊า

ไอ้นะกลับมาไอ้น้องชายสุดเกรียนมันก็ปฏิบัติการสู่ขอทันที เอากะมันสิ

เอ้ย ว่าแต่ผมจะพล่ามเรื่องคนอื่นทำไมเนี่ย เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของผมนะ

เพี๊ย!! แรงตบ(ซึ่งผมคิดว่าถ้าจะตบแรงขนาดนี้มึงถีบกูเถอะ ) แบบเน้นๆตบเข้าที่หัวผมเต็มๆ

“เฮ้ย ใครว่ะ” ใครทีมันบังอาจทำร้ายท่านตาร์ผู้หล่อโคตรว่ะ

“กูเอง” เสียงติดจะแหลมนิดๆเอ่ย ง่ะ มีคนเดียว ไอ้นะ น้องสะใภ้ที่เคารพรักของพี่ตาร์นั่นเอง ผมคงไม่ต้องบอกนะว่าเกรงใจไอ้นะเพราะ
อะไร ฮ่าๆๆ ระดับไอ้นะมีคนเดียวที่ เอาอยู่คือไอ้เบสน้องผม คนอื่นอย่าริไปขัดใจมัน

“คร้าบ น้องสะใภ้”

“เชี่ยนิอย่ากวนได้ไหม กูยิ่งอารมณ์เสียอยู่” ไอ้นะ ตะคอก อีแบบนี้ทะเลาะกันมาชัวร์ไม่เข้าใจพวกมันเล๊ย ทะเลาะกันทีไรเดือดร้อนผม
ทุกที ไม่ใช่แค่ไอ้นะ กะไอ้เบส ไอ้คู่รักคู่แค้นอีกคู่ก็ด้วย

“ทะเลาะกะไอ้เบสมาอีกอ่ะดิมึง” ผมถามทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว

“ก็น้องมึงอ่ะ มันอ่อยสาว แมร่งเอ้ย ถ้ากูเห็นอีกนะ กูจะฆ่ามันให้ตายคาตีนเลยคอยดู” เพื่อนครับมึงเห็นคอนโดกูเป็นอารั๊ย ทะเลาะกันทีไรหนีมานี่ตลอด เชื่อเลยอีกไม่เกินสิบนาที น้องผมต้องมาถึงแน่ๆ


“พี่นะ อยู่ที่นี่จริงๆด้วย” นั่นไงว่าไม่ทันขาดคำ มันมาแล้ว ผมได้แต่มองพวกมันสองคนตาปริบๆ พวกมึ้งงงงงงงงง ช่วยออกไปจากชีวิตกูที
เถอะ กูรำคาญจะแย่ เนี่ย จะไปหาหญิงบ้างก็ไม่ได้ไอ้นะโทรจิกยิ่งกว่าผัวมัน ต้องคอยตามดูพวกมันทะเลาะกันโกรธกันทีไรมันก็อาศัยห้องผม ง้อ กันตลอด คงไม่ต้องบอกนะว่าง้อยังไง เซ็งเป็ด
ผมปล่อยให้ไอ้สองผัวเมียนั่นมันง้อกันไปเรื่อยๆ ก่อนโทรศัพท์จะดังขึ้น


‘เชี่ยทัพ’ โทรมาทำไมอีกว่ะเนี่ย ชีวิตจะหาความสงบสุขไม่ได้เลยหรือ

“มีอะไรเชี่ยทัพ”

“ไอ้ตาร์ มึงมาดูไอ้น้องเอ๋อของมึงเลยนะ แมร่ง วันนี้มันไปหม้อน้องกวาง ดาวนิเทศอีกแล้ว กุแมร่งจะคลั่งตายอยู่แล้วเนี่ย กูอุส่าห์เลิกแล้วนะ ทำไมมันชอบทำให้กูหึงจังเลยว่ะ บลาๆๆๆๆ”

แล้วมันก็พล่ามต่อไป โว้ย ชีวิตทำไมไอ้สองคู่นี้มันไม่ไปจัดการกันเองบ้างว่ะ กูเบื่อ ครับพวกมึงได้ยินไหม

ผมตัดสินใจตัดสายไอ้ทัพทิ้งก่อนจะปิดโทรศัพท์ทันที เหอะ มึงแก้ปัญหาครอบครัวเองบ้างเถอะ ส่วนไอ้คู่เมื่อกี้ สงสัยไปง้อกันอีกตามเคย

ผมได้แต่ส่ายหน้าระอา เฮ้อ นี่แหล่ะที่ทำให้ผมไม่อยากมีใครจริงๆจัง ก็ดูปัญหาสิครับ อยู่คนเดียวลอยไปลอยมาแบบนี้ดีกว่า

ผมออกมาเดินเล่นแถว มหาลัยไปเรื่อยเปื่อย จริงๆเย็นๆแบบนี้ มาเดินจับมือซื้อของกับแฟนก็น่าจะดีเหมือนกันนะครับ แต่ติดตรงที่ ตั้งแต่
เกิดมาผมยังไม่เคยคิดที่จะหยุดที่ใครสักคน

ผมเดินเล่นบ้าง กินบ้างไปเรื่อยๆ จนสายตาไปสะดุดกับใครคนนึงเข้า ใบหน้าหวานที่มีเค้าความสวยมากว่าหล่อ กำลังเดินอย่างอารมณ์ดี

ในสวนของมหาลัย ไอ้เด็กคนนี้มันชื่อ พีครับ เป็นเพื่อนไอ้เบส เคยเจอกันบ้างบางครั้ง และก็เคยหยอดมันไปบ่อยแต่จะประมาณหมา

หยอกไก่มากกว่า เพราะไอ้เด็กพีเห็นสวยๆแบบนี้ โหดใช่เล่น แบบเดียวกับไอ้นะเป๊ะ

“หวัดดีครับที่รัก มาเดินคนเดียวไม่เหงาเหรอ” ผมทัก ไอ้เด็กนั่นมองด้วนสายตาเบื่อๆก่อนจะชักสีหน้าใส่ แล้วเดินหนีโดยไม่ตอบสักคำ
อ้าว กล้าปฏิเสธท่านตาร์ ไม่รอดแน่ไอ้หนู ระดับท่านตาร์ผู้เป็นหนึ่งในใต้หล้าเรื่องจีบไม่ว่าจะหญฺงหรือชายไม่มีใครรอดหรอกจะบอกให้ หึหึ

“เดี๋ยวสิครับ ใจคอจะไม่ทักกันเลยเหรอ” ผมอ้อน ผู้หญิงเจอคารมนี้ตายทุกราย

“ไปไกลๆเลยไป ก่อนที่ผมจะโมโห”

“อะโหๆๆ มีขู่นะมีขู่ พี่ต้องกลัวใช่ไหมครับ”

ไอ้น้องพี ถลึงตาใส่ผมซะยกใหญ่ ฮ่าๆๆ แหมแกล้งเด็กนี่มันก็สนุกดีนะ ครับ

“ให้พี่เดินเป็นเพื่อนไหมครับ เดินฟรีไม่คิดตังค์หรอก”

“พี่ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ ผมบอกว่าอย่ามายุ่ง เข้าใจไหม” ไอ้น้องพีหันมาตะหวาด แหม เป็นเด็กเป็นเล็ก พูดกับผู้ใหญ่อย่างนี้ได้ไง

“เข้าใจครับ แต่ไม่ทำ”

“เหอะ ให้ตายสิ” คนอายุน้อยกว่าสบถเบาๆ ก่อนจะเดินลิ่วๆโดยไม่รอผม

“พี!!” เสียงเรียงดังขึ้นข้างหลังเราก่อนที่ เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนึงจะเดินมาเกาะแขนไอ้น้องพี

“พีรอฟ้าด้วยสิ” เด็กผู้หญิงที่ชื่อ ฟ้า บอกก่อนจะทำหน้างอ อืม ดูไปดูมาเหมือน งอนแฟนอยู่ลยเนาะ

“เอ๊ะ พี่ตาร์” น้องฟ้า เรียกชื่อผมซะเสียงดัง เหอะ พี่รู้จักชื่อตัวเองหรอกน้องไม่ต้องเรียกดังขนาดนั้นก็ได้  ผมว่าวันนี้ผมแปลกๆนะครับ
ไหงเจอเด็กหน้าตาน่ารักแล้วมันหงุดหงิดแบบนี้ล่ะครับปกติผมน่าจะดี๊ด๊า นะ

“เอ่อครับ รู้จักพี่ด้วยเหรอ” ผมใส่หน้ากากเทพบุตรทันที อันนี้เป็นเปลือกที่ผมสร้างให้ทุกคนเห็นเท่านั้นแหล่ะครับ เทพบุตรตาร์ หล่อ รวย
เรียนเก่ง แสนดี เทคนิคนี้เวิร์คนะครับ สาวๆชอบ

“ค่ะ พี่ตาร์ดังจะตาย ที่โรงเรียนฟ้ายังมีแฟนคลับของพี่ตาร์เลยนะคะ” น้องฟ้าบอก ก่อนจะส่งยิ้มเขินๆให้ผม

“จะคุยกันอีกนานไหม จะได้ไป” เสียงบุคคลที่สามที่เงียบไปนานดังขึ้น

“แหมพี หึงเหรอ จะหึงทำไมเนี่ยฟ้าไม่ได้คิดอะไรกับพี่ตาร์ซะหน่อย ฟ้ารักพีคนเดียวนะ” น้องฟ้าง้อไอ้พี แต่ทำไมผมรู้สึกหงุดหงิดเนี่ย
สงสัยจะหิวข้าวแน่ๆเลย

“ไปได้หรือยัง” น้ำเสียงเย็นชาที่ส่งมา ก่อนจะเดินโดยไม่ฟังเสียงใคร ผมได้ยืนมองแผ่นหลังของไอ้น้องพีกับน้องฟ้าที่เดินเคียงข้างกันไป
เรื่อย ทำไมมันรู้สึกโหวงๆพิกลว่ะ เป็นไรเนี่ย ตาร์เอ้ย

………………………………………………………………………………


“ปล่อยพี ได้แล้วนะฟ้า” ผมบอกอีกคนที่ยังเกาะไม่เลิก

“ไม่!! พีเป็นแฟนฟ้านะทำไมฟ้าจะกอดไม่ได้” ฟ้าโวยวายลั่น ผมได้แต่เดินหนีออกมา
เพราะไม่อยากขายหน้าไปมากกว่านี้ อย่างที่ได้ยินผมกับฟ้าเคยเป็นแฟนกันมาก่อนแต่มันก็ตั้งแต่ม.ต้น
 และฟ้าเองก็เป็นบอกเลิกผมเพราะ ผมสวยกว่า เหตุผลนั้นจริงๆครับ เธอบอกว่าทนไม่ได้ที่ต้องอยู่กับผู้ชายที่สวยกว่าเธอ
 นี่ผมผิดเหรอที่เกิดมาหน้าตาแบบนี้ ผมไม่ใช่เกย์ถึงจะมีหลายคนคิดแบบนั้นแต่ผมยืนยันได้ว่าผมไม่ใช่
 เอ่อ ถึงตอนนี้ผมก็ชักไม่มั่นใจแล้วเหมือนกันว่าผมยังแมน 100 % หรือเปล่า
 เพราะตั้งวันที่ผมได้รู้จักไอ้ผู้ชายจอมกะล่อนคนนึง ผู้ชายที่ทำให้ผมใจสั่นตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น
 ผมก็ไม่อยากจะเชื่อหรอกว่าตัวเองจะเป็นแบบนั้น ยอมรับว่าไอ้พี่ตาร์มันหล่อ
 แต่มันก็ไม่น่าจะทำให้ผู้ชายอย่างผมใจสั่นได้นิครับ อาจจะเป็นเพราะเจอกันทุกครั้งมันจะชอบหยอดผมไปเรื่อยๆ
 ถึงผมจะทำท่าทางไม่สนใจไปบ้างแต่ยอมรับตามตรงก็ได้ว่าผมฟังแล้วก็จำทุกคำที่มันพูดน่ะแหล่ะ
 แต่ผมก็ดูออกสันดา…นอย่างไอ้พี่ตาร์มันก็แค่พูดไปแบบนั้นเอง
 ผมถึงได้เตือนตัวเองตลอดว่าทุกอย่างที่มันพูดมันพูดเล่นและมันก็ไม่เคยจริงจังกับคำพูดของตัวเองหรอก
ผมถึงพยายามเลี่ยงที่จะไม่เจอมันแบบตรงๆ เพราะไม่อยากหวั่นไหวไปมากกว่านี้
โดยเฉพาะหวั่นไหวไปกับไอ้พ่อปลาไหลอย่างไอ้พี่ตาร์ นั่น
แต่ก็เหมือนสรรค์กลั่นแกล้งวันนี้ผมกะจะมาเดินเล่นซะหน่อยดั๊นเจอมันจนได้สิน่า
 อะไรมันซวยขนาดนี้ก็ไม่รู้ แต่ก็เหมือนจะโชคดีที่เจอฟ้า
 ถึงฟ้าจะชอบเกาะแกะไปบ้างแต่อย่างน้อยก็กันผมออกมาจากไอ้กะล่อนนั่นได้เหมือน
 แหม วิธีการผมทำไมเลวงี้ว่ะ

“เดี๋ยวสิครับที่รัก” เสียงทุ้มที่คุ้นหูดังขึ้นถึงจะได้ยินไม่ค่อยบ่อยแต่ทำไมจำได้ก็ไม่รู้

“อย่าเรียกผมแบบนั้นอีก พี่ก็เห็นว่าผมมีแฟนแล้ว”

“พี่พอใจจะเรียกใครจะทำไม” ไอ้พี่ตาร์ตอบเสียงแข็ง

“ไม่มีใครหรอก แต่ผมนี่แหล่ะจะทำ ผมเป็นผู้ชายนะ จะให้ผู้ชายด้วยกันมาเรียกที่รักงั้นเหรอ” ผมพยายามอธิบายถึงเหตุผลมันจะข้างๆคูๆ
ไปบ้างก็เถอะ

“ทำไม จะสงวนไว้ให้น้องฟ้าเรียกล่ะสิ” ไอ้พี่ตาร์ตะคอก อ้าว ผมทำผิดอะไรเนี่ย

“จะให้ใครเรียกมันก็เป็นสิทธิ์ของผมพี่ไม่มีสิทธิ์ห้าม” เอาสิ แรงมาก็แรงไป

“อย่ามาขึ้นเสียงนะพี”

“ทำไมผมจะขึ้นไม่ได้ว่ะ”

“เด็กปากเสีย ต้องโดนสั่งสอน”

“จะทำอะ  อุ๊บ ” ผมเพิกตาโพลงเพราะไอ้พี่ตาร์มันเอาปากประกบปากผมอยู่ก่อนจะกัดเข้าที่ริมฝีปากล่างของผม

“โอ้ย อุ๊บ” ผมกะจะตะโกนด่าแต่ช้ากว่า ลิ้นของไอ้พี่บ้านี่ที่มันเข้าไปในปากผมเรียบร้อยแล้ว
สิ่งที่อยู่ในหัวตอนนี้คือ ไอ้พี่นี่มันจูบเก่งชะมัด เรียวลิ้นที่แสนชำนาญเคลื่อนไหวในปากผมเหมือนจะดูดวิญญาณญาณ
 รสจูบที่อ่อนโยนแต่ร้อนแรงทำเอาผมยืนแทบไม่อยู่ ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยจูบแต่จูบนี้มันต่างจากจูบเด็กๆที่ผมเคยเจอ
 มันอ่อนหวาน เร่งเร้า แต่ก็ชวนให้หลงใยอยู่ในที ผมประท้วงอีกคนด้วยการทุบไปที่หน้าอกเพราะตอนนี้ผมกำลังจะขาดใจตาย
 ไอ้พี่ตาร์ถอนจูบอย่างอ้อยอิ่งแต่ยังไม่ยอมคลายอ้อมกอด

“ไอ้บ้า มึงทำอะไรกู อย่าอยู่เลยมึง” ผมประเคนหมัดเข้าที่ปากไอ้พี่บ้ากามเต็มก่อนจะหนีออกมาทันที
 น้ำตาที่ไม่รู้มาจากไหนไหลออกมาเป็นสาย ผมแพ้แล้วผมแพ้มันแล้วจริงๆ ทำไมผมถึงหวั่นไหวไปกับจูบของคนแบบนั้นได้นะ
ท่องไว้สิไอ้พีว่าไอ้พี่ตาร์มันแค่แกล้งแกเท่านั้น มันไม่ได้คิดอะไรกับแกเลยสักนิดมันแค่เล่นๆเท่านั้น
 แต่ไอ้พี่ตาร์มันคงไม่รู้แล้วก็ต้องไม่มีวันรู้เด็ดขาดว่าผม “ชอบมัน”แล้วจริงๆ

..........................................
จัดพีตาร์ไปตามคำขอ รู้สึกมันจะเป็นเรื่องสั้นซ้อนเรื่องสั้นะเนี่ย
อิอิ

[nutsumi]

ไม่เปนไรค่ะจะซ้อนกี่เรื่องก็อ่านค่ะ


ดราม่านิดๆนะคู่นี้

แต่เชียร์พี-ต้าร์ต่อไปค่ะ>_<

[badcow]

เรื่องจะซ้อนอีกหลายๆชั้นก็ได้ เเต่ช่วยมาลงต่อให้เคลียร์เลยได้มั๊ยอ่ะครับ

[CarToonMiZa]

ช่วยต่อให้จบด้วยจร้า

บวกเป็ด

[MiSS-U]

 

รอพีตาร์

[entirom]

อ้าวๆๆ
นึกว่าตาร์จะเป็นเคะซะอีก

[pita]

ตอน 2

“อูย หมัดหนักชะมัด” ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะลูบปากป้อยๆ เมื่อกี้ผมจูบกับไอ้น้องพีจูบจริงๆ ด้วย
 ผมยกมือขึ้นลูบริมฝีปากที่ยังคงมีความหวานนิดๆติดที่ปลายลิ้น ไม่น่าเชื่อว่าจูบของไอ้น้องพีจะหวานขนาดนี้นะเนี่ย
 แต่ ผมว่าผมลืมอะไรไปสักอย่างนะ ไอ้น้องพีมันเป็นผู้ชายและผมก็เป็นผู้ชาย

“เฮ้ย ชิบหายแล้วไหมล่ะ”
ผมสบถก่อนจะควักโทรศัพท์โทรหาไอ้ทัพเพื่อนรักทันที เอ่อ คือสำหรับผมน่ะ ไม่ถือหรอกไอ้เรื่องเพศเนี่ย
 เพราะผมก็ลองมาจะหมดอยู่แล้ว (เอ๋าเริ่มเลว) แต่ผมต้องมั่นใจซะก่อนว่าตอนนี้ผมรู้สึกยังไงกันแน่

“โทรมาทำไมว่ะ เชี่ยตาร์ไอ้มารความสุข” ไอ้ทัพตะโกน สงสัยผมไปขัดเวลาแห่งความสุขมันกับไอ้เป้ชัวร์ๆ

“กูจะรู้ไหมว่ามึงทำอะไรกันอยู่ เชี่ยนิยังหัวค่ำอยู่เลยนะเว้ย”

“มึงไม่ต้องมาเล่นลิ้น โทรมาทำไม”

“กูจะถามมึงว่า ตอนที่มึงจูบไอ้เป้ครั้งแรกน่ะรู้สึกไงว่ะ”

“เฮ้ย อย่าบอกนะว่ามึงจะลดโลกร้อนกับพวกกูน่ะ” ไอ้ทัพถามอย่างตื่นเต้น เสียงมึงดีใจไปนะเพื่อน

“ตอบกูมาเถอะน่า”

“อืม ครั้งแรกเหรอ รู้สึกดีมั้ง ดีมากๆอ่ะ กูจูบกับผู้หญิงมาเยอะนะเว้ย แต่กูรู้สึกว่าจูบของไอ้เป้มันดีที่สุดกูรู้แค่ว่าอยากจูบมันเรื่อยๆ
 เท่าไหร่มันก็ไม่พอว่ะ”

“เออ ขอบใจมากเว้ย เชิญมึงไปทำกิจกรรมเข้าจังหวะต่อเถอะ กูไม่กวนแล้ว ”
จากฟังที่ไอ้ทัพบอก ตอนนั้นผมรู้สึกประมาณนั้นแหล่ะครับ รู้ว่าอยากจูบมันอีกจูบมันไปเรื่อยๆ
ไม่อยากให้มันใกล้ใคร ไม่อยากให้มันไปเป็นของคนอื่น และผมก็ต้องได้มันด้วย ผมยอมรับว่าเลวนะครับ
 แล้วก็พร้อมที่จะเลวด้วยถ้ามันทำให้ไอ้น้องพีมาเป็นของผม

…………………………………………………………………………………………………

 ผมนายตาร์ ตอนนี้ยืนหล่อที่หน้าโรงเรียนไอ้เบส อย่าๆๆ อย่าคิดว่าผมมารับไอ้เบส เมียมันก็มีเรื่องอะไรผมต้องมา
 ผมมารับที่รักผมตะหากหลังจากกลับไปคิดทบทวนดูแล้วเห็นว่า สมควรจะจีบไอ้เด็กนั่นดีกว่า หุหุ
 แล้วผมก็เชื่อว่าด้วยเสน่ห์อันมากมายของผมจะทำให้ไอ้น้องพีมาอยู่ชมรมอนุรักษ์ไม้ป่าเดียวกันอย่างแน่นอน ฮ่าๆๆ

“หวัดดีครับ ที่รัก” ผมทักทันที ไอ้น้องพีมองผมตาแทบถลน ฮ่าๆ น่ารักอ่ะ นี่ผมมองไอ้เด็กเกรียนนี่น่ารักตั้งแต่เมื่อไหรเนี่ย

“มารับไอ้เบสเหรอ เมื่อกี้มันเพิ่งกลับบ้านกับพี่นะครับ”

“เปล่าเรื่องนั้นพี่รู้แล้ว พี่มารับพีน่ะแหล่ะ” หยอดไปหนึ่งดอก ไอ้น้องพีดูจะอึ้งกว่าเดิม นี่ถ้าผมบอกว่าชอบไม่ช๊อคเลยเหรอครับ

“ว่าไงล่ะพี”

“พี รอฟ้าด้วยสิ” เสียงแหลมเรียก ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงชอบฟังแต่ทำไมตอนนี้มันรำคาญจังว่ะ

“อ้าวพี่ตาร์เจอกันอีกแล้วนะคะ” ยัยน้องฟ้าหันมาทักผม

“ครับ” ผมตอบไปตามมารยาท ครั้งแรกนะครับที่ผมพูดกับสาวๆได้สั้นห้วน ขนาดนี้

“มารับเบสเหรอคะ เบสกลับไปแล้วนะคะ”

“เปล่าครับพี่มารับพี มีธุระนิดหน่อยน่ะครับ” ผมบอกตรงๆ ไม่คิดไม่ฝันว่าชาตินี้ต้องมาแย่งผู้ชายกับผู้หญิงสวยๆแบบนี้เลยนะครับ
   น้องฟ้าดูจะอึ้งนิดๆกับคำตอบของผมแต่ยังทำตีมึนเกาะไอ้น้องพีไม่ยอมห่าง แหมเข้าใจอะไรอยากจริงเนาะ

“พี่ขอตัวนะครับน้องฟ้าพอดีว่าธุระสำคัญม๊ากกกกกกก” ผมบอกก่อนจะกระชากไอ้น้องพีออกมาแล้วรับยัดขึ้นรถทันที อาศัยจังหวะที่ยัง งงๆ กันอยู่ลักพาตัวซะเลย แหม เลวได้อีกตู




“พี่จะพาผมไปไหน” คนที่นั่งเงียบมานานเอ่ยถาม

“เอ๋าพูดได้ด้วยเหรอ นึกว่าเป็นใบ้ซะอีก”

“ตอบผมมาว่าพี่จะพาผมไปไหน ผมจะกลับบ้านถ้าไม่พากลับก็จอดผมจะลง”
 น้ำเสียงเย็นชาเอ่ยบอก เอ่อ มันทำให้เจ็บแปล๊บๆในใจยังไงบอกไม่ถูกนะครับ

“โอเคๆๆ พีไปดูหนังกับพี่นะ พอดีพี่อยากดูอ่ะแต่ไม่มีเพื่อนไปนะครับ”
 ผมอ้อน เฮ้ยๆๆ แอบเห็นนะว่าคนนั่งข้างๆแอบเขินด้วย หุหุ แปลว่าได้ผลชัวร์ 
 น้องไม่ตอบผมจะถือว่าอาการเงียบคือการตกลงนะครับ แหมวันนี้มันเป็นวันดีของผมจริงจริ๊ง

…………………………………………………………

ผมยืนเซ็งที่หน้าโรงหนัง จะอะไรซะอีกล่ะ ไอ้พี่ตาร์มันบอกว่าพาผมมาดูหนังแต่
 ดันมายืนม่อสาวที่หน้าโรงหนังอยู่ได้ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย

“ตาร์ไม่ยอมโทรหากิ๊บเลย”
เสียงหวานยังออดอ้อน เหอะ ผมได้แต่แค่นยิ้มจะไปก็ไปไม่ได้ ไอ้พี่ตาร์เล่นจับซะแน่นขนาดนี้
แล้วจะให้ผมอยู่ทำช้อนส้อมอะไรครับ ถ้าคุณ(มึง)สองคนจะสวีทกันเนี่ย

“เอ่อ กิ๊บครับช่วงนี้ตาร์ไม่ว่างนะครับ คือเรื่องเรียนมันยุ่งๆน่ะครับ”
 ไอ้พี่ตาร์ตอบ เหอะ เสียงอ่อนเสียงหวานเชียวนะเว้ย แล้วผมหงุดหงิดทำไมเนี่ย

“เอ๊ะ แล้วนี่ใครเหรอคะ” ยัยกิ๊บเกิ๊บอะไรนั่นหันมาถาม

“อ้อ นี่เพื่อนไอ้เบสมันน่ะ พอดีน้องเค้าอยากดูหนังตาร์ก็เลยพามา”
อะไรนะผมเนี่ยนะอยากดูหนัง  ผมมองอีกคนด้วยสายตาระอา ตัวเองเป้นคนชวนแท้ๆยังโกหกออกไปแบบนั้นอีก
 ไอ้ปลาไหลเอ้ย ผมด่าไอ้พี่ตาร์ในใจก่อนจะสะบัดมืดออกจนหลุดแล้วเดินออกมาทันที
 แมร่งเอ้ย ทำไมผมต้องยอมมากับมันด้วยว่ะ ไอ้พีเอ้ย บอกกี่ครั้งแล้วว่าไอ้นี่มันไม่เคยรักใครจริงหรอก มึงอย่าโง่ไปหน่อยเลย
ผมรีบเรียกแท็กซี่กลับบ้านทันที ไม่อยากอยู่ไม่ยากรับรู้ว่ามันจะพาผู้หญิงของมันไปไหนบาง แค่ที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็เจ็บจะตาอยู่แล้ว 

“ถ้าคนอย่างฉันตายจากไปเธอเศร้าใจหรือเปล่า”

ริงโทนที่แผดเสียงลั่นตั้งแต่ผมวิ่งออกมายังดังอยู่อย่างต่อเนื่องแต่ผมไม่คิดจะรับไม่อยากคุยกับใครหน้าไหนทั้งนั้น
 ไม่อยากรับรู้อะไรสักอย่าง
…………………………………………………………………………………………………………


หลังจากที่ไอ้น้องพีมันเดินออกไป ผมทำอะไรไม่ได้มากเพราะดันบอกน้องกิ๊บไปว่าไอ้น้องพีเป็นแค่เพื่อนไอ้เบส
 แถมน้องกิ๊บยังชวนผมดูหนังซะอีก แต่ผมก็ไม่ตกลงหรอกครับ มันกังวลๆยังไงก็ไม่รู้
จนต้องกดโทรศัพท์โทรหาคนที่เดินหนีไปจนได้ แต่โทรเป็นสิบๆรอบแล้วปลายสายก็ยังไม่รับสักที
 ผมเลยต้องตัดสินใจโทรหาไอ้น้องตัวแสบให้มันช่วยซะหน่อย

“ว่าไงกีตาร์” แหมรับซะกวนเลยเมิง

“ไอ้เบส แกรู้ไหมบ้านพีอยู่ที่ไหน”

“ถามทำไมเนี่ย” ไอ้น้องชายผมยังกวนตีนต่อ

“บอกมาเถอะน่า อย่าถามมากได้ไหม”
 ผมบอกเสียงเครียด อันที่จริงก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเครียดทำไม
รู้แค่เป็นห่วง กลัวว่าน้องมันจะเป็นอะไรไปน่ะครับ

“อืม แถว…. น่ะ แล้วพี่ทำอะไรไอ้พีหรือเปล่าเนี่ย ”

“เปล่าเว้ย พี่จะทำอะไรว่ะ แค่จะชวนไปหาไรกิน แค่นี้นะพี่รีบ” ผมตัดสายทันที กลัวโดนซักไปมากกว่านี้ 


2 ชั่วโมงแล้วนะครับ ที่ผมนั่งรอไอ้น้องพีที่หน้าบ้านเนี่ย มันไปไหนของมันว่ะ รู้ไหมว่าคนอื่นเค้าเป็นห่วงเนี่ย

“เว้ย เมื่อไหร่จะกลับว่ะ” ผมสบถอย่างหัวเสีย เพราะโทรไปก็ไม่รับ
 ส่งเมสเซสไปขู่ก็ไม่โทรกลับทำทุกวิถีทางจนจะเป็นบ้าตายอยู่แล้วก็ติดต่อไอ้เด็กเวรนั่นไม่ได้ซะที
 แต่ก่อนที่ผมจะคลั่งตายไปมากกว่านี้ รถยุโรปคันใหญ่ก็จอดที่หน้าบ้านไอ้น้องพี
ก่อนที่คนที่ผมตามหามาร่วม 3 ชั่วโมงจะเดินยิ้มลงมาพร้อมๆกับไอ้ตี๋หน้าจืดที่ไหนก็ไม่รู้

“แมร่งมันเป็นใครว่ะ” ผมกำหมัดแน่น ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าโกรธอะไรแค่รู้สึกว่าอยากซัดหน้าไอ้ตี๋นั่นที่บังอาจมายุ่งกับคนของผม

 “พีเข้าบ้านแล้วนะพี่ใหญ่ ”

“อืม เข้าบ้านดีๆล่ะ อย่าไปซนที่ไหนอีกรู้ไหม”

“ครับ”

ผมมองไอ้น้องพีกับไอ้ตี๋หน้าจืดนั่นหัวร่อต่อกระซิก แล้วมันยิ่งโกรธ หลอกให้ผมตามหาซะทั่วเป็นห่วงแทบตาย
แต่สุดท้ายก็หายไปกลับไอ้นี่มานิเอง โถ่เว้ย คิดว่าคนอย่างกีตาร์ ต้องง้อเหรอ หึ ไม่มีทาง
 เพลย์บอยระดับตำนานอย่างท่านตาร์มีหญิงอีกเพียบเว้ย

……………………………………………………………………………………

“รถคันนั้นไปแล้วใช่ไหมพี่ใหญ่” ผมถามอีกคน

“ไปแล้วล่ะ แล้วเราเป็นอะไรเนี่ยเหอะ ทำไมต้องทำเหมือนไม่อยากเจอเขาด้วย” พี่ใหญ่หันมาถามผม
 ก่อนจะยิ้มอย่างอ่อนโยน พี่ใหญ่จะเป็นอย่างนี้กับผมเสมอตั้งแต่เด็กจนโต ถึงจะไม่ได้เป็นพี่ชายแท้
ๆแต่พี่ใหญ่ก็ดูแลผมอย่างดีมาตลอด

“พี เอ่อ พี”

“ลำบากใจก็ไม่ต้องตอบหรอกพี พี่รู้ว่าน้องชายพี่มีเหตุผลเสมอ แต่ถ้ามีปัญหาโทรหาพี่ได้นะ พี่พร้อมจะรับฟังเสมอ”
 มือใหญ่ลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน ก่อนจะขับรถออกไป

ผมเดินเข้าบ้านด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง ผมทำถูกแล้วใช่ไหม ที่ให้มันเป็นแบบนี้ ผมไม่อยากเสียใจไม่อยากเจ็บปวด
 แค่เรื่องที่เจอวันนี้มันก็หนักหนามากพออยู่แล้ว ผมไม่อยากไปสู้รบปรบมือกับใครเพื่อผู้ชายคนเดียวหรอกนะครับ






2สัปดาห์ผ่านไปชีวิตผมยังเป็นเหมือนเดิม ไปโรงเรียน เที่ยวกับเพื่อนบ้าง เฮฮาตามประสาวัยรุ่นบ้าง
 สรุปคือก็มีความสุขดีนะแหล่ะ แต่ทำไมเวลาอยู่คนเดียวผมต้องคิดถึง คนๆนั้นด้วยก็ไม่รู้ ดีแล้วนิไอ้พี
ทุกอย่างเป็นอย่างที่แกต้องการแล้วไม่ใช่เหรอทำไมไม่ดีใจเลยล่ะ ต้องดีใจสิ ต้องดีใจมากๆ

“ถ้าคนอย่างฉันตายจากไปเธอเศร้าใจหรือเปล่า” เสียงริงโทนดึงผมออกจากความคิดของตัวเอง

“ว่าไงเบส”

“ไอ้เชี่ยพี กูโทรหามึงเป็นรอบที่สามร้อยแล้วนะเว้ยทำไมไม่รับโทรศัพท์กู”

“โทษทีว่ะ กูตั้งสั่นไว้น่ะ” นี่ผมมัวคิดอะไรบ้าๆแบบนั้น จนไม่ได้ยินเสียงโทรศัทพ์เลยเหรอ

“คราวหลังอย่าทำอีกนะมึง รู้ไหมว่ากูเป็นห่วง” ไอ้เบสบอกเสียงเครียด

“ห่วงเชี่ยไร กูไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย ”

“พี ถึงกูกับมึงจะเป็นเพื่อนกันได้ไม่นานแต่มึงก็เป็นเพื่อนรักกูนะเว้ย มีอะไรปรึกษากูได้นะ กูอยู่ข้างมึงเสมอ”
 ผมได้แต่ถอนหายใจอย่างแรง ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องทำยังไง รู้ว่าไอ้เบสมันเป็นห่วงแต่อีกคนก็พี่ชายมัน
ผมไม่อยากดึงมันเข้ามา ปวดหัวกับเรื่องของผม

“คิดมากน่า ไม่มีอะไรหรอกแค่นี้นะกูง่วง”



ติ๊ดๆๆๆๆๆๆ

“ลงมาหาพี่ที่หน้าบ้านเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ลงมาพี่จะขึ้นไปหาเอง”
ข้อความจากไอ้พี่ตาร์ ทำให้ผมโกรธจนตัวสั่นมีสิทธิ์อะไรมาสั่งผมกัน

ติ๊ดๆๆ

“อีกสองนาทีถ้าไม่ลงมาพี่บุกถึงห้องแน่ อย่าคิดนะว่าคนอย่างพี่จะไม่กล้า”

โถ่เว้ย ผมตัดสินใจเดินลงไปหาไอ้พี่ตาร์ที่หน้าบ้านทันที เพราะผมรู้ว่าไอ้พี่ตาร์มันกล้าแน่นอนครับ

“มีอะไร”

“ทำไมพี่มาหาไม่ได้หรือไง หรือต้องเป็นไอ้ตี๋หน้าจืดนั่นถึงจะมาหาได้” อีกคนรวน ไม่น่าลงมาให้เสียเวลาเลย

“ถ้าจะมาไร้สาระ กลับไปเถอะ ผมจะพักผ่อน”

“หึ จะไปนอนฝันถึงไอ้ตี๋หน้าจืดนั่นรึไง”

“แล้วมันธุระกงการอะไรของคุณไม่ทราบครับคุณ ฤชานนท์ ”
 ผมบอก ถ้าจะมารวนกันแบบนี้มันก็ไม่ไหวนะครับความอดทนผมมีจำกัด

“ ขึ้นรถ!!!” ไอ้พี่ตาร์ ตะคอกก่อนจะลากผมขึ้นรถทันที เฮ้ย ไม่ใช่ โสรยานะเว้ย

“พี่จะพาผมไปไหน”

“………”

“จะเงียบอีกนานไหมว่ะ” ผมตะโกน เพราะทนความอึดอัดไม่ไหวถามอะไรก็ไม่ตอบ
บอกระไรก็ไม่บอกต้องให้เดาไปถึงเมื่อไหร่ ไม่นานรถคันหรูก็แล่นเข้าไปในบ้านเดี่ยวชั้นเดียวหลังหนึ่ง
แล้วนี่มันบ้านใครล่ะครับ แล้วไอ้พี่ตาร์พาผมมาทำไม

“ลงมา” แรงกระชากจากคนหน้านิ่ง ทำให้ผมต้องลงมาจากรถโดยดี
ก่อนจะมองบรรยากาศแปลกๆรอบบ้าน ถึงบ้านหลังนี้จะดูดีมากๆแต่ว่าทำไมมันเปลี่ยวขนาดนี้เนี่ย

“พี่พาผมมาที่นี่ทำไม”
อีกคนไม่ยอมตอบแต่กลับลากผมเข้าบ้านแทน ถ้าจะบอกว่าไม่กลัวมันก็จะเกินไปหน่อย
เอาตรงๆคือกลัวว่าไอ้พี่ตารืมันจะทำอะไรบ้าๆมากกว่า ถึงจะยอมรับว่าผมชอบหรืออาจจะถึงขั้นรักมันไปแล้ว
 แต่จะให้ยอมทุกอย่างมันก็ไม่ไหวนะครับ แล้วที่สำคัญผมไม่รู้ว่าที่เป็นอยู่มันต้องการเอาชนะหรือรักผมจริงๆกันแน่

“ ผมจะกลับบ้าน” 

“พี พี่ขอร้องล่ะ ช่วยอยู่กับพี่ที่นี่สักสามวันได้ไหม” ไอ้ตาร์บอกก่อนจะดึงผมไปกอดซะแน่น

“ไม่ ทำไมผมต้องอยู่ด้วย” ผมถามพลางขัดขืนอ้อมกอดเต็มที่

“พี่กำลังจะหมั้น” เหมือนจะตอบไม่ตรงคำถาม แต่มันก็ทำให้ผมชะงักได้เหมือนกัน อะไรนะกำลังจะหมั้น หมั้นเนี่ยนะ

“นะพี พี่รู้ว่าพีไม่ได้รักพี่หรอก แต่พี่แค่อยากอยู่พี ขอให้พี่ได้เก็บช่วงเวลานี้ไว้บ้างได้ไหม นะครับ แล้วต่อไปพี่จะไม่มากวนใจพีอีกเลย” อ้อมกอดที่รัดแน่นทำให้ผมนิ่งค้าง อยู่อย่างนั้น ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร รู้แค่เศร้า เศร้าซะจนผมทำอะไรไม่ถูก



.....................................................
ขอโทษคร่า พิตแอบแว๊บไปเที่ยวเมืองกาญมา
ฮ่าๆๆ หนุกหนานๆๆ

[nutsumi]

ฮะ กีต้าร์กำลังจะหมั้น แล้วพีล่ะ TT มีแววจะมาม่า
แต่หวังว่าคงเปนเพียงแผนการของกีต้าร์ไม่ใช่เรื่องจริงน้าา Tt

[MiSS-U]

ตามลุ้นให้กำลังใจน้องพี

บวกเป็ด

[CarToonMiZa]

 :เฮ้อ:เหนื่อย

บวกเป็ด

[pita]

ตอน 3
.................................................
..............................
...................

ผมกอดไอ้น้องพีแน่นขึ้นหลังจากที่รู้ว่ามันสงบลง  หลังจากวันที่ผมเห็นพีอยู่กับไอ้ตี๋หน้าจืดนั่น
ผมก็บอกตัวเองว่าจะกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิม ตลอดสองอาทิตย์ ผมเปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำหน้า
ทำทุกอย่างเพื่อจะได้ลืมไอ้เด็กหน้าใส ปากแดงนั่น แต่ผมก็ลืมไม่ลง ผมไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าผมหลงรักพีตอนไหน
 รู้แค่ว่าตั้งวันที่ผมจูบพีไปวันนั้นผมก็ไม่สามารถหยุดคิดถึงพีได้เลย บอกตรงๆว่าตั้งแต่เกิดมาพีเป็นคนแรกที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนี้
 ผมอยากบอกพีให้รู้ แม้ว่าพีจะไม่รักแต่ผมก็ยังอยากบอก ถ้าไม่บังเอิญเกิดเรื่องซะก่อน



1 สัปดาห์ก่อน


ติ้งต่องๆๆๆ

“มาหาใครครับ”

“ตาร์ คิดถึงจังเลย” เสียงใสบอกก่อนที่ร่างเล็กนุ่มนิ่มของผู้หญิงคนนึงจะโผเข้ามากอดผม

“ฝ้าย มาได้ไงเนี่ย” เธอคนนี้ชื่อฝ้ายครับ ฝ้ายเคยเป็นคู่ควงของผมเมื่อสักสามสี่เดือนก่อน
แต่ผมกับฝ้ายก็ไม่ได้ติดต่อกันมานานแล้วนะครับ ทำไมถึงมาหาผมได้

“ฝ้ายมาไม่ได้เหรอ” เธอถามด้วยเสียงตัดพ้อ

“เปล่าครับแต่ ผมว่ามันไม่เหมาะนะครับ”

“ทำอย่างกับคนอื่นไปได้ ฝ้ายเคยมาที่นี่ออกบ่อย” ฝ้ายบอกก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟา

“ฝ้ายมาหาผม ทำไมครับ”

“ฝ้าย คือ ฝ้ายท้อง!!”

“ท้อง!!!” ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อรู้แค่ช็อค ช็อดมากๆกับสิ่งที่ได้ยิน

“ใช่ฝ้ายท้องกับตาร์นะ” ฝ้ายบอกผมทั้งน้ำตาก่อนจะซบอกผม นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

“แล้วฝ้ายมั่นใจได้ยังไงว่าเป็นผม”

“ทำไมตาร์พูดแบบนี้ ตาร์จะไม่รับผิดชอบฝ้ายเหรอ ตาร์หาว่าฝ้ายโกหกเหรอ”

ผมได้แต่กอดปลอบฝ้ายไม่รู้เหมือนกันว่าต้องทำยังไง มันมืดแปดด้านไปหมด
ผมยอมรับว่าผมกับฝ้ายเคยมีอะไรกันมาก่อนแต่ผมก็ป้องกันทุกครั้ง
 ผมไม่ใช่ไก่อ่อนที่จะปล่อยให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ได้นะครับ
 แต่ฝ้ายก็เป็นผู้หญิงผมคงปล่อยให้ฝ้ายเผชิญปัญหาคนเดียวไม่ได้หรอกครับ

“ฝ้ายท้องได้กี่เดือนแล้วครับ”

“สามค่ะ”

“แล้วทำไมฝ้ายถึงพึ่งมาบอกล่ะ”

“ฝ้ายเพิ่งรู้ว่าตัวเองท้องเมื่อสองอาทิตย์เองค่ะ ตาร์ต้องรับผิดชอบฝ้ายนะ ฝ้ายรักตาร์นะคะ” ฝ้ายบอกก่อนจะกอดผมแน่นขึ้น




“จ๊ะเอ๋ ลูกรัก!!!” เสียงเปิดประตูพร้อมกับผู้หญิงวัยกลางคน คนนึงเดินเข้ามาในห้อง

“แม่!!”

 นี่มันวันบ้าอะไรของผมครับเนี่ย




“กีตาร์ บอกแม่มาเดี๋ยวนี้ว่านี่มันเรื่องอะไรกัน” แม่ถามผมหลังจากที่นั่งสงบสติอารมณ์มาพักใหญ่

“คุณแม่อย่าเพิ่งโกรธเราสองคนเลยนะคะ เราขอโทษจริงๆค่ะ”

“ฉันถามเธอตอนไหนยะ ฉันถามลูกชายฉัน” แม่บอกก่อนจะส่งสายตาคาดโทษมาให้ผม
 ผมรู้ว่าแม่ไม่ค่อยชอบผู้หญิงของสักเท่าไหร่เพราะพวกเธอห่างไกลคำว่ากุลสตรีเยอะ(อันนี้แม่บอกนะครับ)

“คือแม่ครับ คือว่า”

“ฝ้ายท้องค่ะ” ฝ้ายโผล่งออกมา

“นะ นี่ หมายความว่าอะไรกีตาร์”

“ครับแม่ ฝ้ายท้องครับ” ผมตอบก่อนจะหลบสายตาแม่ ผมรู้ว่าแม่ผิดหวังในตัวผมมากแต่ผมก็ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง
จะปฏิเสธเต็มเสียงก็ไม่ได้เพราะผมเคยมีอะไรกับฝ้ายมาก่อนจริงๆ

“แล้วเธอจะเอายังไง” แม่ปรายตามองฝ้าย ก่อนจะยิ้มเหยียด

“ตาร์ต้องรับผิดชอบฝ้ายค่ะ”

“ได้ แต่ฉันต้องแน่ใจก่อนว่าเด็กนั่นเป็นหลานฉันจริงๆ”

“ในฐานะที่ฉันเป็นผู้หญิงเหมือนเธอมันคงไม่ดีเท่าไหร่ถ้าจะให้เธอแบกหน้าอุ้มท้องคนเดียวถึงฉันจะไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ว่าเด็กนั่นเป็นหลานฉัน แต่จนกว่าเธอจะคลอดฉันจะให้เธอไปอยู่ด้วยแล้วกัน” แม่สรุป

“ไม่ได้ค่ะ ฝ้ายต้องการให้ตาร์แต่งงานกับฝ้าย”

“ฉันคงให้กีตาร์แต่งกับเธอไม่ได้หรอกนะ ฉันก็บอกเธอไปแล้วนิว่าฉันไม่แน่ใจว่าลูกในท้องเธอเป็นหลานฉันหรือเปล่า”

“คุณแม่คะ!!”

“ใครเป็นแม่เธอ”
อย่าเพิ่งถามนะครับว่าทำไมผมเอาแต่นั่งเงียบ ผมก็อยากจะพูดอยู่เหมือนกันแต่เหมือนน้ำท่วมปากพูดอะไรไม่ได้มาก
เพราะผมก็เคยมีอะไรกับฝ้าย ดังนั้นมันก็มีโอกาสเป็นไปได้ที่เด็กในท้องจะเป็นลูกผม

“คุณป้าจะทำกับฝ้ายแบบนี้ไม่ได้นะคะ ฝ้ายมีพ่อมีแม่นะ” ฝ้ายโวยวายดูเหมือนจะไม่พอใจมากกับคำตอบของแม่

“หึ รู้ตัวด้วยเหรอว่ามีพ่อมีแม่น่ะ”

“แม่พอเถอะครับ ฝ้ายด้วย”

“เอาอย่างนี้แล้วกันผมจะรับผิดชอบฝ้ายด้วยการหมั้นไว้ก่อนได้ไหมแล้วถ้าเกิดเด็กในท้องเป็นลูกของผมจริงๆผมจะแต่งงานกับฝ้ายทันที”

“ดีค่ะ ฝ้ายรักตาร์ที่สุดเลย”



......................................................



“พี จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ” ผมถามหลังจากที่เล่าเรื่องทั้งหมดให้พีฟัง

“จะให้ผมพูดอะไร”

“นั่นสินะ ก็พีไม่ได้รักพี่สักนิดเป็นพี่เองที่บังคับพีมาตลอด พี่ขอโทษนะแต่พี่แค่อยากอยู่กับพีเท่านั้นเอง พี่ขอได้ไหมสามวันที่เหลือ พีช่วยแกล้งว่ารักพี่ได้ ช่วยทำให้พี่มีความสุขสักนิดก็ยังดี”

..............................................
มาต่อแล้วนะคะ อย่าเพิ่งเหนื่อย
มาม่า ยังไม่หมด กิกิ เขียนไปเขียนมาทำไมมันเน่าขึ้น
เรื่อยๆก็ไม่รู้เนาะ ^^

[nutsumi]

TT สงสารพีอ่า
ต้าร์บอกให้ช่วยทำเป็นรักเพื่อให้ต้าร์มีความสุขสัก 3วัน แต่ต้าร์ไม่คิดว่าเมื่อพ้นจาก 3 วันพีจะรู้สึกยังไงTT

[badcow]

ผลัก คุณฝ้ายให้ตกบันได ซิครับ

[roseen]

คิดแต่ให้น้องช่วยพี่


แล้วที่น้องเจ็บอยู่ละใครจะช่วย

[CarToonMiZa]

ยัยฝ้ายหาใคร
ไม่ได้แล้วใช่มั้ย
ถึงต้องบากหน้ามาหา
ตาร์เนี่ย

บวกเป็ด

[pita]

ตอนที่ 3.1



“นั่นสินะ ก็พีไม่ได้รักพี่สักนิดเป็นพี่เองที่บังคับพีมาตลอด พี่ขอโทษนะแต่พี่แค่อยากอยู่กับพีเท่านั้นเอง พี่ขอได้ไหมสามวันที่เหลือ พีช่วยแกล้งว่ารักพี่ได้ ช่วยทำให้พี่มีความสุขสักนิดก็ยังดี”
คำขอที่ออกมาจากปากคนตัวโตทำให้ผมพูดอะไรไม่ออก แกล้งรักเหรอ
 ให้ผมแกล้งรักเนี่ยนะ ผมจะทำได้ยังไง ในเมื่อ ผมรักพี่ตาร์ไปแล้วจริงๆ 
 เรื่องมันตลกดีนะครับไอ้พี่ตาร์สารภาพรักกับผมในวันที่ตัวเองต้องหมั้นเนี่ยนะ
จะพูดเพื่ออะไร จะพูดเพื่อให้ผมเจ็บเหรอ ไอ้คนเห็นตัวเอ้ย!! ทั้งๆที่ผมอยากบอกว่ารัก
 แต่ก้ทำไม่ได้ จะให้ผมพูดทำไมในเมื่อ มีแค่ความเจ็บปวด

“พีครับ ตกลงนะ” คนตัวโตถามย้ำ

“ผมมีทางเลือกอื่นไหม”

“ไม่ครับ พี่ขอร้องล่ะอย่าปฏิเสธเลยนะ”
 คำอ้อนวอนที่มาพร้อมแรงกอดรัด สัมผัสอบอุ่นที่แฝงไปด้วยความเศร้า นั้นทำให้ผมต้องกลืนคำปฏิเสธทันที

“ได้ครับ แค่สามวันเท่านั้นนะ”

“ขอบคุณนะขอบคุณมากจริงๆ”



………………………………………………………………….


“พีครับ ทานข้าวได้แล้ว” เสียงคนเรียกจากห้องครัวทำให้ผมต้องรีบเดินไปหาทันที

“วันนี้มีอะไรกินบ้างอ่ะกีตาร์”  ครับ กีตาร์ให้ผมเรียกเขาแบบนี้เวลาที่เราอยู่ด้วยกัน 

“แกงจืด ไข่เจียวหมูสับ แล้วก็ปลาราดพริก พีจะเอาอะไรอีกไหมเดี๋ยวพี่ทำให้”

“ไม่เอาหรอก แค่นี้ก็เยอะแล้ว” ผมยิ้มให้อีกคนก่อนจะนั่งลง

“ทานเยอะๆนะครับ”

“ต้องเยอะสิ กีตาร์ทำกับข้าวอร่อยจะตาย”
 ผมยอก่อนจะลงมือตักแกงจืดเข้าปาก อร่อยที่ซู้ดดดดดดดดด
ผมอยู่กับกีตาร์ได้สามวันแล้วครับเป็นสามวันที่ผมได้เห็นกีตาร์ในมุมมองใหม่
 มุมมองที่ผมไม่เคยคิดว่าเขาจะเป็นใครจะไปรู้ว่าเพลย์บอลตัวพ่ออย่างกีตาร์ชอบ เคโรโระ จนเข้าขั้นบ้า
 ทำกับข้าวเก่งจนผู้หญิงบางคนอาย ที่สำคัญติงต๊องมากๆๆ

ฟอด

“เฮ้ยทำไรอ่ะ” ผมโวยวายเพราะจู่ๆก็โดนขโมยหอมแก้ม

“ก็พีน่ารัก มันอดใจไม่อยู่” คนฉวยโอกาสบอก เล่นเอาผมไปไม่เป็นเลยทีเดียว มิน่าล่ะ สาวๆถึงได้ติดเยอะ

“คิดอะไรอยู่ครับ คิ้วขมวดเชียว”

“เปล่าหรอกกินดิ ถ้าหมดช่วยไม่ได้นะ”

“ฮ่าๆๆ ครับๆ”

เราสองคนกินไปแกล้งกันไป อย่างสนุก เคยเป็นไหมครับ บางครั้งเราก็อยากลืมโลก
อยากลืมความจริงอยากลืมว่าโลกนี้ยังมีใครอีกหลายคน อยากให้โลกที่เราอยู่มีแค่เราสองคนอย่างนี้ไปเรื่อยๆ
ไม่อยากให้อะไรต้องพรากเราจากกัน


“คืนนี้พี่ขอนอนห้องพีได้ไหม” คนตัวโตถาม

“ถ้าจะนอนก็นอนเถอะ เพราะถึงพีปฏิเสธพี่ก็นอนอยู่ดีใช่ไหมครับ”

“แหม รู้ใจจัง แบบนี้รักตายเลย ”

คนตัวโตบอกก่อนจะแนบริมฝีปากลงมา ผมรับสัมผัสนั้นไว้ด้วยความเต็มใจเวลาของเราสองคนเหลือไม่มากแล้ว
อีกไม่กี่ชั่วโมงเราสองคนต้องกลับสู่โลกแห่งความจริงโลกที่เรา ไม่อาจจะทำแบบนี้ได้
 จูบอ่อนโยนที่เจือไปด้วยความเศร้าของเราสองคน มันอบอุ่นอ่อนหวานแต่ก็ทรมานซะจนไม่อยากหายใจ
กีตาร์ค่อยๆถอนจูบอย่างช้าๆแต่ก็ยังกอดผมไว้แน่น

“ขอบคุณนะพี สามวันที่ผ่านมาพี่มีความสุขมาก ขอบคุณที่อุส่าห์ฝืนใจนะครับ”
  ผมกอดตอบอีกคนแน่นอยากบอกเหลือเกินว่าผมไม่เคยฝืนใจเลยสักนิด ผมรักกีตาร์ รักมาก รักจนสุดหัวใจ


…………………………………………………………………………



ผมมองเด็กผู้ชายในเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนในกระจกอย่างเศร้าๆ
 เมื่อวานนี้ผมยังอยู่ในอ้อมกอดของกีตาร์ แต่วันนี้กำลังจะไปงานหมั้นของกีตาร์กับผู้หญิงคนนั้น
 นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันครับ ผมควรจะทำยังไงดี

ก๊อกๆๆ

“พี เบสมารอแล้วนะลูกไปได้แล้วนะ”

“ครับแม่”

ผมตอบก่อนจะลงไปข้างล่างที่ไอ้เบสนั่งรออยู่

“ไงมึง ไหวแน่นะ” เบสถามผม มันรู้ทุกเรื่องนั่นแหล่ะครับถึงผมจะไม่เคยบอกผมว่าไอ้เบสมันน่าจะดูออก

“ไหวสิ กูต้องไปแสดงความยินดีที่เพื่อนรักกูจะมีหลานซะที”

“ตามใจมึงแล้วกัน” ไอ้เบสบอกก่อนจะประจำที่ตำแหน่งคนขับ


งานหมั้นของกีตาร์เป็นงานที่จัดเรียบง่ายเชิญเฉพาะแขกที่สนิทเท่านั้น
 เพราะนายแม่ของกีตาร์ไม่อยากให้มันเอิกเกริกอาจเพราะกีตาร์ยังเรียนอยู่ก็ได้มั้งครับ

“อ้าว เบสกับพี มาแล้วเหรอลูก มาๆ ใกล้เวลาแล้วเร็วๆ”
นายแม่ของไอ้เบสบอก ก่อนจะพาพวกผมเข้าไปนั่งในบ้าน
 ผมมองกีตาร์ในสูทสีขาวที่วันนี้ดูดีกว่าทุกวันที่นั่งคู่กับผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนั้น
ดูแล้วเหมาะกันอย่างกับกิ่งทองใบหยกเลยนะครับ   

“กูขอตัวเข้าห้องน้ำนะเบส”
 ผมบอกไอ้เบส ทั้งๆที่เตรียมใจมาแล้วแต่พอเอาเข้าจริงผมก็ทนไม่ได้ที่เห็นกีตาร์สวมแหวนหมั้นให้พี่ฝ้าย
ทำไมผมถึงอ่อนแออย่างนี้

“ฮัลโหลเบส กูขอตัวกลับเลยนะ ปวดหัวว่ะ”
ผมโทรเข้าไปบอกไอ้เบส ก่อนจะเดินออกมาทันที หัวใจผมอ่อนล้าจนทนไม่ไหว
ผมไม่อยากเจอหน้าใครทั้งนั้น ผมจะทำยังไงดี ผมอยากหนีไปให้ไกลเหลือเกิน
ผมไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้วที่นี่มันมีความทรงจำของผมกับเขามากเกินไป




  สั้นเนาะ 
เอาไปเท่านี้ก่อนนะเจ้าคะ แล้ว 24 จะมาลงให้ใหม่
ขอไปทำธุระ ก่อนน้อ  ช่วงนี้ยุ่งๆเรื่องฝึกงาน
อาจจะช้าหน่อยนะคะ

[nutsumi]

เศร้าอ่ะT__T

สงสารพี ขออย่าให้มีมาม่ามากกว่านี้เรยนะ

[MiSS-U]

 

กินมาม่าก็อร่อยดีแต่อย่านานเพราะมันจะอืด  ฮุๆๆ

  รอค่ะ

บวกเป็ดสองตัว

[badcow]

มาม่าอีกกี่สิบตอนมันจะไม่อืดเลยล่ะครับ ถ้ามาลงต่อเนื่อง
แต่ถ้าทิ้งไปนานๆเป็นเดือน มาม่าแค่บรรทัดเดียวมันก็อืดได้นะ
.
ยังยืนยัน ผลักคุณฝ้ายให้ตกบันไดสูงๆซิครับ

[ิิำืben]

ยัยฝ้ายต้องโกหกแน่เรยมาแนวนี้