แจ้งก่อนอ่านจ้า
หนังสือ เมียหรือหมา มาแล้วเด้อออออออออออ ^^ คนที่สั่งไว้ก็รอรับได้เลยค่า

ปล. ใครที่ยังอยากได้อยู่เหลือประมาณ 1-2 เล่มค่ะ สอบถามกันเข้ามาได้ ^^
ตอนที่ 15
“เฮีย …”
“หืมม”
“เปล่า”
แล้วมันก็ซ่อนหน้าแดงๆไว้หลังเมนู มึงจะเขินอะไรนักหนาเนี่ย นั่นดูมันโผล่หน้ามาทำตาแป๋วสบตาผมอีก แล้วก็มุดลงไปใหม่
“จะแดกไม่แดก กูหิว”
“ง่ะ งั้นน เอาเส้นเล็กน้ำตก ไม่ใส่พริก ไม่ใส่กระเทียม ไม่ใส่ถั่วงอก”
“ไม่เอาเส้นด้วยมั้ย ?”
“อือ อ้ะ ! เฮียแม่งอย่าแกล้งดิ”
“แดกไรเป็นเด็กๆไปได้ ถั่วงอกแค่นี้แดกไม่เป็นไง ?”
“ก็ม่อนไม่ชอบอ่ะ”
“มิน่าตัวเท่าเมี่ยง เลือกแดกมากเกิน”
“เมี่ยงอะไรล่ะเฮียย เฮียแหละสูงไป ม่อนมาตรฐานชายไทยโว้ยยย 173 เป๊ะ !”
“ก็เตี้ยอยู่ดี”
“โหยย เฮียสั่งไปเลยไป ไหนว่าหิวไง”
“เออๆ น้องครับ หมี่ตกหนึ่ง แล้วก็เล็กตก ไม่ปรุง ไม่เทียม ไม่งอก”
“โหวว เฮียสั่งโคตรเจ๋งอ่ะ !”
“เจ๋งยังไงวะ”
“มีย่อคำด้วยอ่ะ ไม่ปรุง ไม่เทียม ไม่งอก ม่อนสั่งทียาวย๊าวยาว ย๊าว ยาว ยาว ยาวววววว”
“คนมันเทพมีไรปะล่ะ ?”
“โหย ไม่ค่อยหลงตัวเอง”
“แล้วมึงหลงกูมั้ย ?”
“ก็ …. แง่ะ เฮียแม่งชอบแกล้ง”
“มึงก็ยอมให้แกล้งอยู่ได้ ไอ้ด๋อย”
“ทำไมเฮียแม่งเรียกแต่ละอย่าง เป็ดงี้ ด๋อยงี้ เอ๋องี้ ทำไมหา !!”
“ก็น่ารักดี … จบปะ ?”
ผมยักคิ้วกวนตีนใส่มัน มันก็อ้าปากจะโวยวาย แล้วก็บ่นหงุบหงิบแทน ฮ่าๆ
“ผมหล่อนะเฮียอ่ะ”
“น้อยกว่ากูเยอะ”
“ไอ้…”
“พี่แดนนี่คะ !”
ใครวะ ปกติน้องผู้หญิงในคณะก็เรียกเฮียหมด ผมหันไปมองก็เจอสาวน้อยหน้าคุ้นๆในชุดนักศึกษาฟิตเปรี้ยะ กระโปรงกระสอบสั้นจุ๊ดจู๋กับใบหน้าบ่องแบ๊ว แต่ดันนึกชื่อไม่ออก
“เอ่อ …”
“แยมไงคะ พี่แดนจำแยมได้มั้ยคะ ?”
“อ๋อ ครับ มากินข้าวเหมือนกันหรอครับ ?”
“ค่ะ ไม่คิดว่าพี่แดนจะชอบกินก๋วยเตี๋ยวข้างมหาลัยเหมือนกัน”
“อ๋อ ไอ้เป็ดมันชอบ ไม่ใช่พี่”
“เฮ้ยเฮีย เรียกม่อนดิ เป็ดมันดูด๋อยๆว่ะ”
หึ ต่อหน้าสาวอยากดูดีขึ้นมาเชียวนะมึง กูเรียกมาตั้งนานไม่บ่นสักคำไอ้หน้าม่อหูดำเอ้ย
“เออๆ อ้อนี่ม่อนรุ่นน้องในคณะ ม่อนนี่แยม”
“อ่า .. สวัสดีครับพี่แยม”
มันไม่ยากที่จะดูว่าใครเป็นรุ่นพี่ ยิ่งไอ้เป็ดมันปีหนึ่งยิ่งง่าย วัฒนธรรมมหาลัยผมคือผู้หญิงเฉพาะปีสองขึ้นไปถึงได้ใส่กระโปรงกระสอบ หรือ กระโปรงทรงเอนั่นล่ะ
“งั้น .. แยมนั่งด้วยได้มั้ยคะพี่แดน ?”
“ถามไอ้ม่อนแล้วกัน”
ผมไม่อยากให้มันลำบากใจถ้าคนอื่นจะมานั่งด้วย ก็ให้มันเลือกแล้วกัน แค่นี้มันก็คงอึดอัด ผมกับมันเลือกที่จะไม่บอกใครว่าคบกัน ผู้ชายเหมือนกันมันคงดูแปลกๆ
“ง่ะเฮียไมพูดงี้อ่ะ พี่แยมนั่งด้วยกันเลยครับ สั่งอะไรดีเดี๋ยวม่อนสั่งให้”
“พี่แดนสั่งให้แยมหน่อยค่ะ เอาเหมือนพี่แดนนะคะ”
อื้อหือน้องแยมหน้าแบ๊วแต่เอาเรื่องแฮะ เมินไอ้เป็ดของผม ดูมันหน้าเจื่อนเลย นั่นมีแอบเบ้ปากขมุบขมิบ มื้อนี้ผมก็เลยสังเกตอาการมัน มันจะเบ้ปากทุกครั้งที่แยมเรียกผม แล้วก็ทำหน้างอแงตลอด หึหึ หึงกูล่ะสิ
“ฮึ่ยๆๆๆ”
“เป็นไรมึง”
ผมเดินผลักหัวมันเบาๆ มันหงุดหงิดตั้งแต่แยกกับน้องแยมนั่นล่ะ ตกลงน้องแยมเขาปีสองตรงกลางระหว่างผมกับไอ้เป็ดพอดี
“พี่แดนคะ พี่แดนขา แง่งๆ ง่อยๆ”
พรืดดด ! ผมแทบจะกลั้นขำไว้ไม่อยู่ ดูมันบ่น มีง่อยๆด้วย ฮ่าๆ ศัพท์บ้านไหนมันวะน่ะ
“อะไรมึง ด่ากูเป็นง่อยหรอ”
“ก็เฮียอ้ะ แม่งๆๆๆๆ”
“มึงให้เขานั่งด้วยเองนะ”
“ก็มันจะไปปฏิเสธได้ไงเล่า ! เฮียนั่นแหละ ไปแอบม่อสาวไว้ใช่ปะ ! บอกมาเลยนะ แง่งงง”
“แค่เคยไปช่วยเขาไว้เฉยๆ แล้วเขาก็มาทักเอง กูทักเขาก่อนปะล่ะ ?”
“ก็เปล่า แง่งงง มันหน้าหงิดหงุด”
“หงุดหงิดก็พอ เพ้อละเป็ด เออพูดเรื่องนี้ของมึงยังไม่เคลียเลยนะ ไอ้ตี๋มิลค์อ่ะไรน่ะ มึงก็แอบไปจีบเขาใช่มั้ยหา !!”
“แง่ะ ของผมบริสุทธิ์ใจกว่าของเฮียเยอะนะโว้ยย มานี่จะพาไปหาพี่มิลค์”
มันก็ลากๆผมไปทางห้องซ้อมนั่นล่ะ ผมก็แกล้งไม่ยอมเดินไปมั่ง เดินลากขามั่ง ใครมันจะไปอยากเจอหน้าศัตรูหัวใจ แม้ผมจะเหมาเอาเองก็เหอะ
“พี่มิลค์ๆๆ !!! ยู้ฮู”
“อ่าว ไงม่อน อ่าวไอ้น้องว่าไงมาด้วยกันได้ไงวะเนี่ย”
“พี่มิลค์ๆยืมบัตรประชาชนหน่อย”
“หา เอาไปทำไรวะ”
“เออน่าเอามาเร็วๆ”
“เออๆ”
ไอ้ตี๋หล่อคว้าบัตรประชาชนให้ไอ้เป็ด ไอ้เป็ดก็เปิดกระเป๋าตังค์คว้าออกมามั่ง แล้วก็ยื่นสองใบให้ผมดู
‘นายมนัสวีย์ ลิมปภาส กับ นายวนัสนันท์ ลิมปภาส’
“เกทยัง นี่ๆพี่มิลค์พี่ชายม่อนๆ พี่มิลค์ๆนี่เฮียแดน แฟนนนนนนนนผม”
“อ๋อ ไอ้นี่อ่ะนะ ที่ม่อนไปชอบตั้งแต่ ….”
“ชู่วๆๆๆๆ อย่าบอกพี่แดนดิ”
“เออๆ เคลียกันเองแล้วกัน แล้วแดนจะมาซ้อมห้องพี่อีกพรุ่งนี้ใช่ปะ เพื่อนโทรมาจองแล้ว”
“ก็ตามนั้นครับพี่”
“โอเค เคยไปที่ร้านนมปะวะ ? เหมือนไม่เคยเจอ”
“ผมก็เคยไป ไปบ่อยแต่ก็ไม่เจอพี่เหมือนกัน”
“ก็ปกติพี่มิลค์ตื่นสายกลับดึกอ่ะ เฮียแดนจะไปเช้าๆ แล้วดึกๆก็คงไม่มาร้านเราหรอกพี่ พี่แดนเขาคิดว่าพี่กับม่อนมีซัมติงงง ฮ่าๆ”
“งั้นคราวหลังกูไม่หึงมึงละเป็ด”
“แง่ะ ไม่เอาอ่ะ ชอบบบ ฮ่าๆๆๆ”
“ไอ้ม่อนมันปัญญาอ่อนหน่อยนะแดน ดูๆมันหน่อยแล้วกัน เฮ้ยแต่ถึงเป็นแฟนน้องพี่ก็ไม่ลดให้นะ”
“คิดแพงๆเลยพี่มิลค์ ม่อนไถตังเฮียแดนให้”
“ไอ้เป็ด มึงไม่เสือกจะได้มั้ยกูคุยกับพี่มึงอยู่นะ”
“เฮียแม่งชอบด่าว่ะ งอน”
“กูไม่ง้อนะ”
“แง่งง ม่อนง้อเองก็ได้”
เอากับมันสิงอนเองง้อเอง มึงง้อตัวเองไปแล้วกัน เอาเป็นว่าวันนี้ก็สบายใจหน่อยที่ไอ้ตี๋อินเตอร์มันเป็นพี่ชายไอ้ม่อนไม่ใช่คู่แข่งผม ไม่งั้นคงสูสีกันน่าดู แลดูผมจะภาษีด้อยกว่าด้วย มันจบตั้งเภสัช
“เฮ้ยแดน”
“ครับพี่มิลค์ ?”
พี่แกเรียกผมไว้ทำไมวะ
“ขอเบอร์ไอ้หัวฟูเพื่อนแดนหน่อย”
“ไอ้แจ๊สอ่ะนะ ? เอาไปทำไรวะพี่ ?”
“จะเคลมเด็ก”
นั่นชอบของแปลกก็ไม่บอก แต่ไอ้แจ๊สมันก็น่าจะมีคนมาปราบความซ่าของมันสักที แน่นอนว่าผมให้เบอร์พร้อมที่อยู่ อีเมลล์ครบ กูส่งของดีไปให้มึงแล้วนะแจ๊สถือว่าเป็นความรักจากเพื่อนที่โดนมึงปาไม้กลองใส่ นี่กูไม่ได้แค้นอะไรมึงเลยนะ !
“เชี่ยเอ้ย ใครมันเอาเบอร์กูไปให้พวกโรคจิตวะ !!! อย่าให้เจอนะมึงพ่อฆ่าหมกท่อเลยแสสสส”
พี่มิลค์นี่เขาได้ปึ้บเดินเครื่องปั้บเลยเวะ วันนี้ไอ้แจ๊สมันโมโหหงุดหงิดแต่เช้า หัวเดดร็อคอะไรของมันนั่นก็ถูกขยี้แล้วขยี้อีก ปากก็สาปแช่งไป ไอ้ผมมันก็คนดีตบไหล่ปลอบใจมัน
“เอาน่ามึง ก็คิดซะว่ามึงหล่อแล้วกัน เลยมีแฟนคลับโทรมาหา วิถีของพวกเซเลปอ่ะมึง แบบพวกเลดี้กาก้าอ่ะ เก็ทปะวะ ?”
“เชี่ยแดน มึงจะปลอบใจกูทำไมทั้งๆที่มึงขำจะตายห่าอยู่แล้วเนี่ย ไอ้เพื่อนเหื้ยยย โธ่เอ้ย เฮ้ยแม่งส่งข้อความมาอีกละ
สาสสสสสส พ่อมึงทำงานองค์การโทรศัพท์หรอวะ !!!”
ไอ้พี่มิลค์นี่เอาเรื่องว่ะ ขาวๆตี๋ๆปากยังใส่รีเทนเนอร์อยู่เลย หน้าหวานๆแบบนั้นจัดหนักจนไอ้แจ๊สขึ้น คู่นี้แม่งน่าลุ้น !
“เฮ้ยยยยย เชี่ยแดนนนนน”
“มึงจะเรียกไอ้แดนทำไมตั้งแต่ตรงนู้นวะแจ้ กูอ่านการ์ตูนไม่รู้เรื่อง”
“เชี่ยกัสมึงไม่รู้อะไร ไอ้แดนแม่งทำผู้ชายกว่าครึ่งมหาลัยน้ำตาเช็ดหัวเข่า รวมถึงกูด้วย ฮือออออมึงมันเหิ้ยยยยย”
“อะไรของมึงวะแจ้ กูทำห่าไร”
“ไม่ต้องมาทำไขสือ มึงทำไปแล้วไอ้สาสสสส มึงนั่นแหละๆ มึงแม่ง ไหนตอนแรกกูพูดให้ฟังบอกไม่สน มึงเล่นไปโดดคว้าลับหลัง
กูนี่หว่า ฮือออ”
“อะไรของมึงวะแจ้ กูงงแทนไอ้แดนละ”
“เชี่ยกัสครับ เชี่ยแดนครับ ตอนนี้นะครับ น้องแยมไงมึง ที่กูเคยบอกว่าดาวบริหารอ่ะ เขาประกาศว่ากำลังชอบไอ้แดนอยู่โว้ย
ยยย”
“หา ? ใครนะ ? อีกที ใครประกาศว่าชอบกูนะ ?”
“น้องแยมอ่ะมึงงงงงงงงงง แยมมมมมมมมมมมมมมมมม”
“อ๋อ แยม เออ ทำไม ?”
“เชี่ยยยยมึงไม่จีบตรงๆ ไอ้คนไม่แฟร์ ไอ้สาสสสสสส”
“อะไรกูไม่ได้จีบ ข่าวมึงมั่วชิบหาย”
“ก็เมื่อกี๊ไอ้เต้สถาปัตย์มันไปทำเซอไพรส์สารภาพรักน้องแยมหน้าตึก น้องเขาปฏิเสธซะทำมันหน้าชาว่ากำลังชอบมึงอยู่ มึงคิดว่า พี่แดนปีสามวิศวะมันมีเป็นร้อยคนหรอแสรสสสสสสส”
“ก็ช่างเขาดิ กูไม่ได้จีบโว้ย จะไปจีบเขาทำไม วันๆกูก็อยู่แต่กับพวกมึง ตอนเย็นก็ซ้อมดนตรี กูเอาเวลาไหนไปม่อหญิงวะ ? ไร้
สาระ เขายืมชื่อกูเฉยๆมั้ง”
“เออไอ้แดนมันจะไปจีบได้ไง เช้าสายบ่ายเย็นไม่อยู่กับพวกเราก็อยู่กับไอ้ม่อน ไม่ก็ไอ้จอม กูเป็นพยานได้ ไอ้แจ๊สก็เป็นได้ ใช่มั้ยวะแจ๊ส”
“อย่าพึ่งยุ่งกับกู กูกำลังสาปแช่งไอ้โรคจิตผ่านโทรศัพท์อยู่โว้ย !!”
“เออนั่นล่ะ เอาเป็นว่ากูยืนยันไอ้แดนไม่ได้ไปจีบน้องแยมอะไรของมึงหรอกโว้ย”
“เออ กูไม่ได้จีบ เกทปะวะ ?”
“แม่ง คนเป็นสิบเป็นร้อยทำไมไม่ใช่กูแต่เป็นมึง กูแซดสาสสส”
“เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
นั่นไงพันธเป็ดๆของผมวิ่งนำฝูงเพื่อนร่วมก๊วนมาแต่ไกล หน้าตั้งหน้าตื่นมาเลย มาถึงมันก็ล็อคคอผมไว้แน่นก้มหน้าลงมาจนแก้มชิดกัน อะไรของมึงเนี่ย
“เฮีย เขาลือกันว่าเฮียไปจีบสาวคณะบริหาร จริงปะ ?”
“ไม่จริง”
“แล้วข่าวมาไงอ่ะ”
“โคมลอย”
“แน่นะ”
“อือ”
“โอเค งั้นม่อนไปกินข้าวละ พวกมึงกูคุยเสร็จละ แดกข้าวกัน อยากกินแกงจืดดดดด”
มาไวไปไวจริงๆไอ้เป็ด ผมก็ได้แต่ส่ายหัวกับมัน แสดงว่ามันก็หึงนะเนี่ยรีบวิ่งมาแต่ไกล
“มึงกับไอ้ม่อนนี้สนิทกันจริงๆว่ะ มันรู้ยังวะว่ามึงเป็นสายรหัส ?”
“ยังๆ มันก็ไม่ได้ถาม กูก็ไม่ได้บอก มึงอ่ะกัสน้องหน้าหมวยสุดสวยมึงอ่ะ”
“กูส่งดอกกุหลาบแทนใจไปให้ทุกวันละว้อยยย ก๊ากกกก”
“ขอให้จีบติดนะมึง แต่อย่ารีบให้เขารู้ก่อนล่ะ มันจะไม่สนุก กูอยากแกล้งเด็ก วันเฉลยคงมันส์น่าดู”
“เออกูระวังอยู่ เฮ้ยวันเฉลยนี่ตรงกับไปเข้าค่ายรับน้องพอดีปะวะ ? มหาลัยให้ไปกี่วัน ?”
“สามวันสองคืนเหมือนเดิม สัตหีบๆ ค่ายทหารอ่ะมึง ขอสถานที่เขาไว้แล้ว ก็ตอนวันแรกทหารฝึกให้ วันที่สองถึงสามก็รับกันเอง จัดหนักเหมือนเดิม”
“กูต้องไปฝึกด้วยปะวะ ?”
“ชัวร์”
“มึงก็ด้วย ?”
“เออ ทุกคนที่ไปอ่ะ”
“ซอ วอ ยอ ซวย ใครแม่งเลือกค่ายทหารวะสาสสสสสส มึงคิดถึงสมัยเป็น ร.ด. หัวเกรียนกันเรอะ !!!”
“ไอ้จอมมันบอกที่พักได้ลดราคา เพราะพ่อมันเป็นนาวาตรี กูเลยไม่อยากใช้งบเยอะเลยอนุมัติขออนุญาตไปว่ะ”
“เชี่ยแดน ไอ้งก ไอ้สัสๆ”
- --------------------------
น้องแยมเริ่มมีบทแล้วเว่ยเฮ้ยยยยย ใครก็ได้ดีดน้องแยมออกไปที ชิ่วๆ (ชอบมิลค์แจ๊สจัง -///-)
- ---------------------
: ศัพท์ประจำตอน :
senseless gossip : ข่าวโคมลอย ข่าวไม่มีมูล