แหม่....จะให้ทำไงได้....ถ้าไม่เจอกะตัวไม่รู้หรอกว่าคุณจะทำยังไงเมื่อเจอเรื่องแบบนั้น...ถ้ามีคำว่าโกรธ...หรือโมโหแล้วก็เป็นกันทุกคนแหละ...ถ้างั้นจะมีวัยลุ้นหรือวัยไหนๆฆ่ากันตายหรอกนะครับ...ถ้าไม่มีคนค่อยเตือน...ค่อยช่วยตอนขาดสตินะ...ก็จะเจออย่างไอ้พี่เทียนมันว่านั้นแหละ....แต่ก็นะ...ถ้าผมเป็นซน...ก็คงจะเจ็บมากมากเหมือนกันแหละ....เทียนมันไม่เจอกะตัวมันไม่รู้หรอก...เอาผู้หญิงมา....ถึงห้องทำให้ซนต้องน้ำตาไหลเนี้ยดิ....มันหนักกว่าสะอีก...ก็พอรู้นะว่าซนมันรักเทียนฝ่ายเดียว....เทียนมันจะแค่ทำไม...ในเมื่อมันเป็นต่อทุกอย่าง....ไม่ว่าน่าตา...รูปร่าง...อำนาจด้วย....ไม่เหมือนซน...ที่เป็นรองซะทุกอย่าง...ถึงจะน่าตาดี....แต่น่าตากลับทำให้ตัวเองเป็นอันตราย....เนี้ยมันซวยตรงเนี้ยแหละ.....เจ็บใจๆๆๆๆๆๆ
นี่แหละๆๆ ตั้งใจให้ออกมาเป็นแบบนี้นี่แหละ
ตัวเอกเรื่องนี้ไม่ได้แสนดีเหมือนหลายๆ เรื่อง มีความโกรธ โมโห โง่ ใจอ่อน อะไรเหมือนมนุษย์ทั่วๆ ไป
ถ้าให้เทียบตอนนนี้ซนก็เหมือนพ่อตัวเอง พ่อซนเคยเก่ง ฉลาด แต่มีเสียทีเพราะความโลภ
ซนเองก็เหมือนกัน เคยเก่ง ฉลาด รอบคอบ แต่ต้องมาเสียเพราะความโกรธของตัวเอง