หัวข้อ: กรูไม่ใช่ผู้หญิง ... แล้วไงวะ

[duntey]

อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ

เหมียนกานเยย

เหมียนกานเยย

เหมือนการมากๆ

เหมียนกานไปหมดเยย
เย้ยยยยยยยยยย
ไปกันหมดแระ กลับมาทุกโค้น กลับมาก้อนนนน

แอ่ะ เรียกกลับมาทำไมเนี่ย กำลังสนุุกเลย อิอิ 

[hula-hoob]

 

ยังไม่มา

[M.a.I]

อ่านทันแว้วววว

ไม่ค่อยไว้ใจตาแชมป์เลยนะเนี่ย

แต่หลังจากนี้จะเป็นไงหว่า

[naumi]

ตั้มจ๋า...........
"อย่าหายไปอย่างนี้ เพราะช้านรู้สึกม่ายดี.." มาเปนเพลงเลยแฮะวันนี้
สงสัยตั้มยุ่งอยู่กะการสอบอ่ะเปล่า ตั้งใจสอบน้า
ไม่ชอบฤดูสอบเลยจริงๆ แงๆ

[stupidchild]

อ๋าาาาา

ประทับใจ

[BICHA]

      บทจะหวาน ก็น่าอิจฉามากมาย

[naja]

หายไปแบบนี้ สอบอ่ะเด๊ะ โชคเอ คร๊าบบ

[BEta-K]

รอๆๆ 

ว่าแต่หวานๆ แบบนี้ จะมีเหตุไรอีกป่าวอ่ะ ชักหวั่นๆ

[christiyaturnm]

ชอบครับ 

แล้วจะรอตอนต่อไปเน้อออออ.....

ระหว่างรอนี่ก็หวานปากผมงับ

+1นะงับ


 
 


 

[three]

รออยู่นะครับผม

[nananon02]

รอตั้มกับไอ้พี่หด  เอ้ย  โหด   

[nopkar]

มารอกับเค้าด้วยคนนะ

[NaTTo]

เย้ฉลองเรื่องใหม่งับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
   มาต่อเร็วๆๆๆๆน่า
ชอบพระเอกอ่ามาต่อออออออออะ

[BuzZenitH]

 ...ยังไม่มาอีกเหรออออออ...........

เขาจะลงแดงวันละสามเวลาหลังอาหารอยุ่แล้วนะ.....

[VitamiN]

นอนรอละ

[aisen]

นอนรอเหงือกแห้ง แล้วง่า

มาต่อเถอะนะคับ 

[jammy]

มานั่งรอเป็นเพื่อนกะทุกคน หุๆ

[Hickey405]

 

 

ไม่มีคำบรรยาย

[naumi]

...ยังไม่มาอีกเหรออออออ...........

เขาจะลงแดงวันละสามเวลาหลังอาหารอยุ่แล้วนะ.....

อ่ะ เปนเหมือนกันเยยอ่า สงสัยจะเปนโรคติดต่อ เอ๊ะ รึว่าโรคระบาด อิอิ

[ไอ้หัวแห้ว]

 


ตามทันแล้วครับ

หวาน ไม่ไหวแระ

ป.ล. สอบอยู่นะครับเนี่ย ฮ่าๆ

[christiyaturnm]

เย้ฉลองเรื่องใหม่งับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
   มาต่อเร็วๆๆๆๆน่า
ชอบพระเอกอ่ามาต่อออออออออะ

แล้วนี่ก็อีกคนที่ป๋มรวบหัวรวบหางซ๊า..............


+1งับ

[a22a]

ยังไม่มาอีกหรือคับ รออยู่นะ

[inimeg]

สอบเสร็จ 29 นี้แล้ว... จะเอาเวลาไปรีไรท์ของตัวเองทั้งสองเรื่องเลย คาดว่าคงจะได้อ่านต่อกันเร็วๆ นี้


น้องต้าม.........................

มาเร็วๆ ค่ะ ใจจะขาดแล้ว...  ช่วงนี้เจ้ขาดน้ำตาล...

[gigabeam]

คิดถึงน่ะ

อย่าหายไปนานจิ





ว่าแล้วก็ปลูกบ้านรอต่อไป เอ๊า ลงเสาได้แล้ว เย้ เย้

[tama_zaa]

ยกที่ 25

จากวันนั้น
เรื่องราวทุกอย่างก็หมุนเวียน ผันเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ
ผมกับไอ้โหดก็ใช้ชีวิตกันตามปกติ
มีไปกินข้าว
ไปดูหนัง
หรือไปเที่ยวด้วยกันบ้างเป็นบางครั้ง
ดู ๆ ไปแล้ว ก็เหมือนกับเป็นคู่ที่มีความสุข
แต่ผมกลับรู้สึกว่ายังมีบางสิ่งที่มันกั้นขวางเราทั้งสองคนเอาไว้
และนับวัน
ผมก็ยิ่งรู้สึกว่ามันจะมากขึ้นทุกวัน ๆ
โดยที่ตัวผมเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร

" เฮ้ยตั้ม เป็นไงวะมึง สอบวิชาสุดท้าย ทำได้ล่ะสิ กูเห็นมึงออกมาก่อนเพื่อนเลย "
ไอ้หวายทักผม ที่ตอนนี้นั่งรอพวกมันอยู่หน้าห้องสอบวิชาสุดท้ายของการเรียนซัมเมอร์

" ไม่รู้สิ กูคิดได้ก็รีบเขียนเลย เดี๋ยวจะลืม เลยเสร็จเร็วไปหน่อย "
ผมตอบมันไปพร้อมกับเกาหัวแกรก ๆ แก้เขิน

" เออ ทำเป็นพูดนะมึง อย่าให้กูเก่งกว่ามึงแล้วกัน ฮ่า ๆ ๆ "
ไอ้หวายพูดจบเราก็หัวเราะกัน
พร้อมกับที่ไอ้สามตัวที่เหลือก็เดินออกมาพร้อม ๆ กัน
ไอ้พวกนี้มันเป็นพวกทำข้อสอบช้ากันครับ

" แหมเป็นไรกันวะ วันนี้ดูมีความสุขเป็นพิเศษเลยนะ โดยเฉพาะมึง ไอ้ตั้ม ยิ่มหน้าบานเชียว กูว่าคงไม่ใช่แค่เรื่องข้อสอบหรอกมั้ง "
ไอ้หนิงเอ่ยแซวผมขำ ๆ
ทำเอาผมหน้าแดงแป๊ดเลยทีเดียว
ก็วันนี้เป็นวันเกิดของไอ้โหดน่ะสิครับ
แล้วผมก็กะจะชวนมันไปกินข้าวกัน
พร้อมกับให้ของขวัญที่ผมอุตส่าตั้งใจทำให้มันตั้งเกือบสองเดือน
ยิ่งพักนี้เห็นมันเหนื่อย ๆ ด้วย
ไม่รู้ว่าเป็นอะไร
เดี๋ยวเย็นนี้ต้องฉลองกันหน่อย

" เออ กูยอมรับก็ได้ ก็คนมันมีความสุขนี่หว่า ฮ่า ๆ ๆ  "
ผมยอมรับมันไปดื้อ ๆ แล้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

" แล้วมึงดีใจเรื่องอะไรกันนักหันหนาวะ จะว่ามึงได้เอหมดก็ไม่ใช่เพราะเกรดยังไม่ออก "
ไอ้ออยถาม
พร้อมกับทำสีหน้างง ๆ
ซึ่งพอผมมองไปที่ใบหน้าของไอ้สามคนที่เหลือ
พวกมันก็ต่างทำหน้าแบบเดียวกันทั้งนั้น

" ก็วันนี้วันเกิดพี่แชมป์น่ะสิ กูกะจะชวนพวกมึงเอาของขวัญอยู่เนี่ย มีใครว่างมั่งวะ กูเอาไปใส่กรอบไว้ แล้วเราก็ไปหาไรกินกันฉลองวันสอบเสร็จไงวะ"
ผมพูดพร้อมกับมองหน้าพวกมันด้วยแววตาอ้อนวอน
ขอให้มีสักคนที่ว่าง
โดยเฉพาะไอ้หวายหรือไอ้ไผ่ก็ได้
เพราะมันสองคนมีรถ
ฮ่า ๆ ๆ จะได้นั่งรถฟรีสักหน่อย

" ว้าเสียดายว่ะ วันนี้กูกับไอ้ออยมีนัด แม่กูจะพากูกับไอ้ออยไปผูกดวงชะตา "
ไอ้ไผ่พูดพร้อมกับทำหน้าเซ็ง ๆ เกี่ยวกับธุระที่มันจะทำ
ก็ตอนนี้ไอ้ไผ่มันกลายเป็นหมาหัวเน่าของบ้านไปแล้วน่ะสิครับ
หลังจากที่มันพาไอ้ออยเข้าบ้าน
ไม่รู้ว่าทำอีท่าไหน
แม่ไอ้ไผ่หลงไอ้ออยจนหัวปรักหัวปรำ เรียกมันแต่ละคำ ก็ลูก ๆ ทั้งนั้น
นี่คงกะจะเอาเป็นลูกสะใภ้เต็มที่
ถึงขนาดพาไปผูกดวงเลยทีเดียว
ถ้าจับมันแต่งงานกันวันนี้ได้
แม่ไอ้ไผ่คงไม่รอหรอกครับ ผมว่า

" ฮ่า ๆ ๆ ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่ผูกดวงแล้ว แต่งวันไหนบอกกูล่วงหน้าด้วยนะมึง "
ผมพูดแซวมันไป

" เออ "
มันสองคนตอบขึ้นพร้อมกัน
ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูก็รู้ว่ามันประชดแน่นอน

" เฮ้ย แต่แม่นัดตอนห้าโมงไม่ใช่หรอ เดี๋ยวไปหาไรกินกับพวกนี้ก่อนสิ แล้วค่อยไป "
ไอ้ออยเสนอ เพราะผมดูแล้วมันเองก็คงอยากไปกับพวกผมเหมือนกัน
แต่มันก็คงขัดแม่ไอ้ไผ่ไม่ได้

" เออ เอางั้นก็ได้ ถ้าไปสายโดนด่ามึงรับนะ "

" เชอะ แม่หรอจะว่าออย ไม่มีทางหรอก "
ไอ้ออยพูดอย่างอวดดีต่อหน้าไอ้ไผ่

" แล้วมึงสองคนล่ะ ว่างไหม "
ผมหันไปถามไอ้หวายกับไอ้หนิง ที่มันก็รีบพยักหน้าตอบทันที

" เออ งั้นเดี๋ยวไปแวะหอกูก่อน เอาของไปเก็บแปบเดียว ไอ้ออย กับไอ้ไผ่ มึงไปรอที่โน่นก็ได้เดี๋ยวไปถึงกูโทรหาอีกที "
ผมบอกมันไป
พวกมันก็รับคำ
แล้วเราก็แยกย้ายกันไป



..................................................

..................................................


" เออ มึงอยู่ไหนวะ "
ผมโทรหาไอ้ออยทันที
หลังจากที่ผมไปเอาของเรียบร้อยแล้ว
ซึ่งก็ไม่มีอะไรมาหรอกครับ
เป็นแค่รูปวาดล้อเลียน
เอาแค่ส่วนเด่น ๆ มันมาทั้งนั้น
ซึ่งผมเป็นคนวาดเอง มั่ว ๆ ไปเรื่อย อาศัยว่าชอบวาดมากกว่า ไม่ค่อยเหมือนเท่าไหร่
แต่เรื่องความรักนี่ผมใส่เข้าไปเต็มร้อย เหอ ๆ ๆ
ซึ่งก็เป็นภาพที่ไอ้โหดมันนุ่งผ้าเตี่ยว กำลังถือดาบสองข้าง
เหมือนกำลังจะออกศึก
ผมว่ามันเห็นมันคงจะขำแน่นอน
เพราะผมไม่รู้ว่าจะเอาอะไรให้มันดี
เลยวาดรูปให้มันดีว่า
ใช้เวลาตั้งเกือบสองเดือนกว่าจะเสร็จ

" อยู่หน้าฮาจิบัง มึงมาสิ กูหิวจนจะกินผู้ชายทั้งร้านแล้วเนี่ย เร็ว ๆ นะมึง กูมีเรื่องจะบอกมึงด้วย "
ไอ้ออยตอบกลับมา

" เออ เดี๋ยวไป "
ผมพูดเสร็จก็ตัดสาย
แล้วเดินนำไอ้หวายกับไอ้หนิงเดินไปที่ร้านฮาจิบังทันที


พอผมเดินไปถึง
ก็เจอกับไอ้ออยและไอ้ไผ่ที่มันทำหน้าตาเหมือนกับมีเรื่องบางอย่าง
จนผมสังเกตได้โดยเฉพาะไอ้ออย

" พวกมึงเป็นไรกันวะ ดูทำหน้าเข้า "
พอผมพูดเสร็จก็เห็นไอ้ออยกระทุ้งไอ้ไผ่สองสามที เหมือนกับต้องการให้พูดบางอย่าง

" มึงบอกพวกกูมาเหอะน่า หรือว่าพวกกูไม่ใช่เพื่อนมึงวะ "
ไอ้หนิงมันคงทนไม่ไหวเลยพูดขึ้น

" เดี๋ยวพวกเรากินข้าวก่อนดีกว่า แล้วค่อยเล่าทีเดียว เดี๋ยวพอกูเล่าเสร็จจะแดกไม่ลงกันเปล่า ๆ "
ไอ้ไผ่มันพูดขึ้น พร้อมกับเรยกพนักงานมาสั่งอาหาร

" เออ เอางั้นก็ได้วะ กูก็หิวเหมือนกัน "
ผมพูดพร้อมกับยิ้ม ๆ ทั้งที่ใจเริ่มจะสงสัย
ว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติ
หรือจะต้องมีเรื่องเกิดขึ้นแน่ ๆ
และมันจะต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับผม
เพราะพวกมันสองตัวมักจะหันหน้ามามองหน้าผมอยู่บ่อย ๆ



กว่าพวกเราจะทานอะไรเสร็จก็ปาไปชั่วโมงนึงพอดี
ไอ้ไผ่กับไอ้ออยก็คงจะได้เวลาไปทำธุระกันแล้ว
ผมเองก็เกือบลืมเรื่องที่พูดค้างกันอยู่ไปเลย
ถ้าหากไอ้หนิงไม่ทักขึ้นมา

" เฮ้ย แดกเสร็จทำเนียนนะมึง ไหนบอกว่ามีเรื่องจะบอกพวกกูไง "
ไอ้หนิงมันทักขึ้นหลังจากที่เราเดินออกมานอกร้านแล้ว
และเป็นเวลาประมาณสี่โมงครึ่ง
ผมสังเกตเห็นไอ้ไผ่มันถอนหายใจนิด ๆ ก่อนที่มันจะพูด

" กูเห็นพี่แชมป์เดินมากับผู้หญิงที่กูเคยเห็นเค้าพาเข้าโรงแรม "
พอผมฟังไอ้ไผ่พูด รอยยิ้มที่ผมมีมาทั้งวันก็หดหายไปในชั่วพริบตา
แปรเปลี่ยนมาเป็นความสับสนและความหวั่นใจมากกว่า

" มะ มึงเห็นอยู่ไหนวะ "
ผมถามมันกลับไปอย่างตะกุกตะกัก

" เข้าไปดูหนังด้วยกันเมื่อประมาณชั่วโมงเศษ ๆ พอดีกูอยากดูโปรแกรมหนัง พอมาถึงแล้วพวกมึงยังไม่มา พวกกูเลยขึ้นไปดู ก็พอดีกับที่เห็นพี่เค้าเดินด้วยกันจะเข้าไปในโรงหนัง "
ไอ้ออยอธิบายเหตุการณ์

" ชั่วโมงเศษ ๆ หรอ "
ไอ้หนิงพูดพร้อมกับก้มลงดูนาฬิกา แล้วทำท่าทางเหมือนกำลังบวกลบเลข

" ยังทัน "
มันหันมาพูดกับผม

" ทันไรวะ "
ผมถามมันไปอย่างเสียไม่ได้ เพาะตอนนี้สภาพจิตใจผมมันค่อนข้างจะว้าวุ่นเป็นพิเศษ

" เอ้า ก็ทันที่จะได้ดักรอดูให้เห็นกับตา และติดตามต่อไปไง ไปเร็ว ๆ เดี๋ยวไม่ทัน "
มันพูดเสร็จมันก็คว้าข้อมือผมให้เดินตามมันไปในทันที

" เอ้า ไผ่ ออย พวกมึงไม่มาล่ะ "
ไอ้หนิงมันหันกลับมาเร่งสองคนนั้นอีก

" มึงลืมแล้วหรอว่ากูมีนัดกับแม่กู นี่ก็จะห้าโมงแล้ว กูคงต้องไปแล้วแหละ "
ไอ้ไผ่มันพูดพร้อมกับทำหน้าเสียดาย
ซึ่งไม่ต่างอะไรกับไอ้ออยเลยสักนิด

" นี่ถ้าแม่ไม่ได้นัดล่วงหน้าเป็นอาทิตย์ กูคงโทรไปยกเลิกแล้วแหละ แต่นี่ท่านอุตส่านัดล่วงหน้าแล้ว ไว้เดี๋ยวกูจะโทรมาถามแล้วกัน ไปแล้วนะพวกมึง ไว้เจอกัน "
ไอ้ออยพูดเสร็จก็เดินกลับไป
เพื่อจะไปที่ลานจอดรถ


พวกผมที่เหลือ
ซึ่งประกอบด้วย ผม ไอ้หนิง ไอ้หวาย
ก็เดินขึ้นไปที่ชั้นโรงหนัง
เพื่อไปดักรอตรงทางเข้าออกทันที

พวกเรานั่งกินขนมรอได้สักประมาณเกือบยี่สิบนาที
จึงได้เห็นคนทยอยกันออกมา
ในใจผมก็ภาวนาให้ไอ้ไผ่กับไอ้ออยตาฝาดที่เถอะ
เพราะถ้าเป็นเรื่องจริงผมคงจะทนไม่ได้เป็นแน่

" เฮ้ย ตั้มทำใจดี ๆ นะมึง ยังไงความจริงก็ย่อมเป็นความจริงวันยังค่ำ เชื่อกู "
ไอ้หนิงเอามามาตบไหล่ปลอบผม
หลังจากที่มันเห็นผมนั่งนิ่งนานพอสมควร

" เออ ขอบใจนะ ที่พวกมึงไม่ทิ้งกู "
ผมพดไดแค่นั้น ก็ต้องหยุด
ก่อนที่น้ำตามันจะไหลออกมาให้ขายหน้าคนอื่นซะเปล่า ๆ



หลังจากที่พวกเราพยายามสอดส่ายสายตาไปเรื่อย ๆ
ก็เจอเข้ากับไอ้โหดและผู้หญิงคนหนึ่งที่สวยมาก
เดินด้วยกันเหมือนคู่รัก
มีบางครั้งก็หันมากระซิบกระซาบกัน
พร้อมกับรอยยิ้มที่ทั้งสองมอบให้กัน
เหมือนกับคุยเรื่องราวของหนังที่เพิ่งดูมา
อย่างออกรส

ซึ่งต่างจากเวลาที่เดินกับผม
ที่มันมักจะเดินห่าง ๆ
เหมือนกับว่าเราสองคนเป็นแค่เพื่อนหรือแค่คนรู้จักกันเท่านั้น
พอเห็นภาพแบบนี้ก็ถึงกับทำเอาผมนิ่งไปชั่วระยะหนึ่ง
หลังจากนั้น ความตกใจ เสียใจ น้อยใจ มันก็กลายมาเป็นความโกรธแทน

พวกผมก็เดินตามสองคนนั้นไปเรื่อย ๆ โดยรักษาระยะห่างเอาไว้พอควร
แต่ถึงแม้ว่าเราจะเดินไปใกล้แค่ไหน
เค้าสองคนก็คงจะไม่ทันสังเกตเห็นหรอก
เพราะสองคนนั้นคงไม่มีจิตใจหรือสายตาที่จะสนใจคนรอบข้างสักเท่าไหร่นัก

พวกเราก็ตามไปเรื่อย ๆ จนถึงที่ลานจอดรถ
ที่บังเอิญอยู่ชั้นเดียวกันกับรถของไอ้หวาย
พอได้เห็นแบบนั้นแล้ว

พอมันขับรถออกไป
พวกผมก็ออกรถตามไปติด ๆ โดยไม่ให้มันสงสัย
เพราะปกติไอ้โหดมันก็ไม่ค่อยได้เห็นรถไอ้หวายอยู่แล้ว
มันก็คงจะจำไม่ได้เป็นแน่
พอขับตามมันไปเรื่อย
ก็พบว่ามันเลี้ยวเข้าไปในคอนโดแห่งหนึ่ง
พวกผมก็ขับตามเข้าไป

จนมันจอดรถเสร็จ
ที่ลานจอดรถหน้าคอนโด ที่มีแสงสว่างเล็กน้อย
พอมองเห็นรถเท่านั้น



" เฮ้อ ในที่สุดก็ถึงวันนี้สินะ "
ผมพูดกับตัวเอง
หลังจากที่ผมนิ่งไปนาน
พร้อมกับการถอนหายใจเฮือกใหญ่


ผมจึงตัดสินใจโทรหามันก่อน
ก่อนที่มันจะทันได้ลงจากรถ
แต่ผมสามารถสังเกตเห็นมันได้จากแสงสว่างที่มันพอจะลอดมาจากอีกด้านหนึ่งของกระจกรถ

เมื่อผมโทรเข้าไป
มันก็กดตัดสายไป
ซึ่งถ้าเป็นเวลาปกติผมก็คงคิดว่ามันยุ่ง
แล้วก็ไม่โทรเข้าไปอีก มันก็เคยบอกผมไว้เช่นเดียวกันว่าถ้ามันมีธุระมันจะตัดสายผมทิ้ง
แล้วก็ไม่ต้องให้ผมโทรไปอีก
ซึ่งผมก็ทำตามที่มันบอกไว้ตลอด
แต่ตอนนี้มันไม่ใช่สถานการณ์ปกติ
ที่ผมจะต้องทำตามคำพูดมันเหมือนที่ผ่านมาแล้ว
ผมจึงได้กดโทรเข้าไปหามันอีกรอบ
มันก็ปล่อยให้ผมรอสายอยู่ตั้งนาน
มันจึงได้กดรับ

" ว่าไงวะ "
มันรับสายด้วยเสียงที่ค่อนข้างหงุดหงิด

" พี่แชมป์อยู่ไหน "
ผมถามมันไปซึ่งก็เป็นคำถามที่ผมเองไม่เคยจะถามมันเลยสักครั้ง
นับตั้งแต่ที่คบกันมา

" พี่อยู่กับเพื่อน มีไรหรอ "

" เพื่อนผู้หญิงหรือเพื่อนผู้ชาย "

" มึงจะอยากรู้ไปทำไมวะ "
มันเริ่มทำเสียงรำคาญใส่ผม

" ป่าวหรอก พอดีมีเพื่อนตั้มเห็นพี่เดินกับผู้หญิง ตั้มก็เลยแค่อยากรู้ว่ามันจริงรึเปล่า "
พอผมพูดเสร็จปุ๊บ ไอ้โหดมันก็เงียบ

" เพื่อนมึงมั่วแล้ว นี่กูอยู่กับไอ้แบงค์ กับไอ้ชายเพื่อนกูไง มึงก็เคยเห็นมันนี่หว่า "


" ใช่ตั้มเคยเห็น แล้วถ้าตั้มจะบอกพี่ว่าตั้มเป็นคนเห็นพี่เดินกับผู้หญิงเองล่ะ แล้วคนที่พี่เดินด้วยตั้มดูยังไงก็ไม่เหมือนพี่ชายกับพี่แบงค์เลยล่ะ พี่จะว่ายังไง "
ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ แต่เน้นทุกคำพูดให้ชัดเจน แล้วกดตัดสายไป
ซึ่งตอนนี้ไอ้โหดมันก็ได้เปิดประตูรถออกมาข้างนอกพอดี

พอมันเดินออกจากรถ
ผมจึงได้ก้าวออกจากที่ซ่อนตัว
เพื่อเชิญหน้ากับมัน
โดยที่ไม่ลืมหยิบของขวัญที่ผมทำให้มันติดมือมาด้วย

" พี่แชมป์ "
ผมเรียกมันจากด้านหลัง
มันก็หันกลับมาด้วยความตกใจ
ผู้หญิงคนนั้นก็ออกมาจากรถพอดี

" มีเรื่องอะไรกันรึเปล่า เมื่อกี้เห็นแชมป์คุยโทรศัพท์เครียดเชียว "
ผู้หญิงคนนั้น ที่ชื่อ นุ่น เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน
แต่สายตาที่มองมาที่ผมมันกลับต่างกันนัก
มันเหมือนเป็นการเยาะเย้นถากถางมากกว่า
ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่า

" นุ่น เข้าไปข้างในก่อนไป "
มันหันไปบอกผู้หญิงที่มาพร้อมกับมัน

" แล้วแชมป์จะให้เอาของที่เราไปเดินซื้อด้วยกันเพื่อฉลองวันเกิดเข้าไปด้วยไหม "
ผู้หญิงคนนั้นลอยหน้าลอยตาถาม
ผมสังเกตดูสีหน้าไอ้โหดก็ดูตกใจไปนิดนึงเหมือนกัน

" ไม่ต้องไปหรอก อยู่ตรงนี้แหละ ผมไม่มีอะไรจะต้องปิดบัง เคลียร์กันให้มันจบ ๆ เลยดีกว่า "
ผมหันไปพูดกับผู้หญิงคนนั้น
ที่มันมองผมด้วยสายตาเหยียดนิด ๆ แสดงว่ามันคงรู้ว่าผมเป็นใครแน่นอน
ผมจึงได้มองตอบกลับไปที่สื่อความหมายชัดเจนเลยว่า

' เดี๋ยวมึงได้เจอดีแน่ มองกูหาเรื่องใช่ไหม่ อีส้นติง'


" ไหนพี่บอกว่าอยู่กับเพื่อนไง "
พอผมตอบโต้มันด้วยสายตาเสร็จ
ผมก็หันกลับมาถามไอ้โหด
พร้อมกับอาการตาลาย ซึ่งเป็นอาการเริ่มแรกของไมเกรนที่กำลังจะเกิดขึ้น

" ก็นี่ไงเพื่อนพี่ "
มันตอบผมหน้าตาเฉย
สงสัยมันคงลืมไปแล้วมั้งว่ามันบอกว่ามันอยู่กับพี่แบงค์และพี่ชาย


" ฮ่า ๆ ๆ เท่าที่ผมฟังเมื่อกี้ พี่คนนี้ไม่ได้ชื่อว่าชายหรือแบงค์เลยนี่ หรือว่าใช่ สงสัยพี่คงเป็นพี่แบงค์ปลอมตัวมาใช่รึเปล่าครับเนี่ย "
แล้วผมก็เดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้น
พร้อมกับมองไอ้โหดด้วยสายตาหาเรื่อง
เพราะมันยืนติด ๆกัน


""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

จบตอนแย้วค้าบบบ

ขอตัวไปสอบต่อก่อนเน่อ

[Bambu]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ค้าง

[naumi]

แม่มมมมมมมมมมม เลวสาด 
หวานได้ไม่ทันไรเปนงี้อีกแระ
แต่ชอบตั้มมากเลย ได้ใจดี ไม่ใช่พอเหนแล้วก้อวิ่งหนีรับความจริงไม่ได้ เหมือนนางเอกหนังทั่วไป
เอามันซึ่งๆหน้านี่แหล่ะ ดูสิว่ามันจะแหลไปได้สักกี่น้ำ
คราวนี้เอาให้เคลียรๆเลยนะตั้ม มันจะได้จบๆซะที สันดานคนเรามันเปลี่ยนกันไม่ได้ง่ายๆหรอก
จริงอยู่ที่มันอาจจะมีเหตุผลของมัน แต่ที่มันโกหกเราเหนๆนี่ล่ะ เรื่องนี้เรื่องเดียวก้อเกินจะทนละถ้าปนเรา
แค้นโว้ยยยยยยยย อยากอยุ่ในเหตุการณ์ด้วย ไอ้อีพี่นุ่น นั่นก้อนะ ถ้าจะได้กินส้นติงเหมือนที่ตั้มนึกจริงๆแหล่ะ

ปล.รีบๆมาต่อเร็วๆน้า ค้างมากเรยอ่ะ อยากรุ้นักว่าไอ้โหดมันจะทำยังไงต่อ เชอะ แค้นๆๆๆ

[BEta-K]

นึกแล้วว่าต้องมีตอนนี้ มาต่อเร็วๆ นะคับ จาเลิกก้อเลิกไปเล้ยยยยย

[three]

สุดท้ายมันก็ไม่ทิ้งนิสัยเดิมๆ

[aisen]

โอ้ ไม่จิง อะไรจะขนาดนี้

เชอะ งอล แชมป์แล้วเว้ย