หัวข้อ: กรูไม่ใช่ผู้หญิง ... แล้วไงวะ

[naumi]

เอ่อ...จริงๆก็กะว่าจะไม่พูดอะไรมากแล้ว แต่อ่านของคุณ naumi แล้วแอบตรงกับความคิดผมเยอะเหมือนกันนะคับ

โอ๊ะโอ รู้สึกจะเจอคอเดียวกันแล้วสิเนี่ย

แล้วก็ "เวลามีคนมาพัวพัน มาแสดงความเปนเจ้าข้าวเจ้าของ มันทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองสำคัญนะ ถึงแม้มันจะมาแบบโหดๆ มาแบบเสียไม่ได้ แต่มันก้อยังมาเปนส่วนหนึ่งในชีวิตเรา แม้เราจะรู้สึกไม่พอใจ แต่ลึกๆในใจน่ะ มันจะไม่หวั่นไหนเลยหรอ" ===> อันนี้ก็โดนผมอีกเหมือนกันคับ แทงใจดำสุดๆอะ(ตั้งใจจะแทงใจดำผมคืนหรือเปล่าคับเนี่ย คุณ naumi หุหุ) ถึงตอนผมอ่านผมจะแทบคลั่งและอยากด่ากราดตาบ้าแชมป์อะนะ แต่ก็แอบอดหวั่นไหวกับตาบ้านั่นไม่ได้เหมือนกัน ถึงเวลาจะแค่ไ่ม่นานก็เถอะ เหอๆ

อันนี้รุ้สึกจะอินจังเลยนะ ประสบการณ์ตรงอ่ะจิ อิอิ

ปอลอ จริงๆก็เป็นเรื่องธรรมดาที่ความชอบของแต่ละคนจะแตกต่างกันนะคับ คุณตั้มก็ทำใจให้สบายนะคับ ไม่ว่าคุณตั้มจะแต่งยังไง ผมก็ตามอ่านตลอดอยู่แล้วคับ อิอิ
ปอลออีก ผมตอบยาวแบบนี้ ต้องโทษความผิดคุณ naumi นะคับ เล่นแทงใจผมซะพรุน เลยตั้งมาพูดด้วยคับ อิอิ

"เป็นเรื่องธรรมดาที่ความชอบของแต่ละคนจะแตกต่างกัน" แต่รู้สึกว่าความชอบเราจะเหมือนกันนะว่ามั๊ย
รึเพราะว่าใจเรามันโดนแทงจนพรุนไปแล้วเหมือนกันหว่า ฮ่าๆๆๆ ถือว่าเจ๊ากันเนอะ อิอิ

ปล.รอตั้มเสมอนะ

[astral]

เราก็ชอบตอนเก่าเหมือนกันอยู่นิดๆ เหมือนกัน แล้วก็เห็นด้วยกับรีบนๆที่ว่าอยากรู้ว่าพอตื่นมาหลังจากนั้นเป้นไงกันบ้าง จากที่ทะเลาะกัน ข้ามตอนไปเลย ดูกระโดดอารมณ์ไม่ต่อเนื่อง

เจ้าของเรื่องจะรำคาญไหมนี่ แหะๆ

[BuzZenitH]

 ...อืม...อ่านมาตลอด...

อยากบอกว่า...ไม่ว่าจะเขียนจะเปลี่ยนบทไปเป็นแบบไหน...ยังไงก็จะตามอ่านอยู่ดี...

เพราะตอนนี้ตัวละครทุกตัว..ก็คือเพื่อนของเรา....ยังไงเราก็รักพวกเขา...

คนแต่งเองก็ต้องรักตัวละครของตัวเองให้มากๆนะ.....

สู้ต่อไป....

[a22a]

รออ่านอยู่นะคับ สนุกดีคับ

[naumi]

แวะมารอก่อนไปทำงาน

[duntey]

รีบนทำงานวันเสาร์ด้วยอะ ขยันจัง หุหุ

มารออ่านต่อคับ 

[pongsj]

รีไรท์ได้ บรรเจิดที่สุดเลยคับ ซึ้ง สงสาร จับใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[BICHA]

    สงสารตั้มจางเยยอ่ะ 

     เรื่องนี้ตั้มเจ็บอยู่ฝ่ายเดียว

[duntey]

รออ่านต่อไปปปปปปปปปปปปป 

[jb]

 

[Daow]

คืนนี้จะมาต่อไม่อ่ะตัวเอง
ใจจะขาดแล้วววววว 

[lucifel]

 
รอ

รอ

รอ

[naumi]

รีบนทำงานวันเสาร์ด้วยอะ ขยันจัง หุหุ

แฮ่ะๆ  งานทำเฉพาะเสาร์กะอาทิตย์จ้า จันทร์ถึงศุกร์มีเรียนตามปกติ

ปล.ตั้มจ๋ายังไม่มาต่ออีกหรอ เค้ากลับจากทำงานก้อรีบมาเลยน้า ใกล้จะลงแดงแล้วเนี่ย

[tama_zaa]

คงมาต่อไม่ไหวแล้วล่ะครับคืนนี้

เพราะวันนี้ไปเปลี่ยนยางดัดฟันมา
หมอเค้าเปลี่ยนเหล็กให้ ดึงซะจนปวดหัว
ยังรู้สึกเหมือนจะเป็นไข้อีก
วันนี้ก็ไปเรียนมา
ขอบอกว่าเพลียมาก ๆ
 
เดี๋ยวขอนอนพักสักคืน
แล้วพรุ่งนี้มาลงแน่ ๆ ครับ
 ขอโทษด้วยนะค้าบบบ:m13:

[duntey]

งั้นพักผ่อนเยอะๆนะคับคุณตั้ม

ผมก็เคยจัดฟันมา ตอนที่พึ่งดึงมาใหม่ๆนี่ทรมานสุดๆเลยคับ หุหุ

ปอลอ เก็บข้อมูลไปจิ้นต่อ นายตั้มจัดฟันด้วย อิอิ

[astral]

ไม่เป็นไรจ้า เข้าใจเคยดัดฟันเหมือนกัน แต่ของพี่ดัดยาก รากฟันหญ่ายยยยยย

[naumi]

เหนตั้มเข้ามาแล้วใจกระตุก เชื่อป่ะ เพราะคิดว่าจะได้อ่านตอนต่อไป
แอบเสียใจนิดหน่อยที่วันนี้ก้อต้องนอนเพ้อไปอีกหนึ่งวัน 
แต่อย่างน้อย ความหวังก้อไม่เลื่อนลอยแล้ว เพราะตั้มบอกว่าพรุ่งนี้จะเอามาลงให้ใช่มั๊ยจ๊ะ เย้ๆๆๆ:m1:เราจะรอให้ถึงพรุ่งนี้ไม่ไหวแล้ว อยากได้ไทม์แมทชีน

แล้วก้อขอบใจน้า ที่อุตส่าห์เข้ามาส่งข่าว ทั้งๆที่ไปทำฟันมา เจ๊บมากมั๊ยอ่า พักผ่อนเยอะๆนะ ขอให้หายไวๆจ้ะ

ปล.เอ่อ..ตอนนี้ตั้มเรียนปีไรแล้วหรอ??? 

[duntey]

เข้ามาดูคนใจกระตุกคับ อิอิ

[tama_zaa]

ยกที่ 22


ในตอนเช้า วันถัดมา
หลังจากที่ผมคุยกับไอ้หนิง

เมื่อคืนกว่าผมจะหลับได้ต้องกินยาไปตั้งสองเม็ด
ยาอะไรน่ะหรอ ก็ยาไมเกรนสิครับ
เพราะผมมีโรคประจำตัวคือไมเกรนเนี่ยแหละ
เวลาเครียด ๆทีไรมักจะกำเริบทุกที
นี่ผมก็ไม่ได้เป็นมานานแล้ว
มาเป็นอีกก็ตอนนี้นี่แหละ
พอกินยามันก็ช่วยลดอาการปวดลงได้
และมันทำให้หลับง่ายด้วย มันคงมีส่วนผสมของยานอนหลับแน่ๆ

คุณพ่อค้าบบบ รับโทรศัพท์ด้วยค้าบบบ


เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นขณะที่ผมนอนยังไม่ตื่น
ผมก็นอนฟังจนวางสายไป


สักพักหลังจากที่ผมปล่อยให้มันเงียบไป
ก็มีคนโทรเข้ามาอีกครั้ง
ผมมองที่หน้าจอโทรศัพท์
เมื่อดูเบอร์ว่าเป็นใคร ผมจึงได้กดรับ


" อืม "


" มึงอยู่หอใช่ไหม "
ไอ้โหดมันถามผมกลับมา


" อืม "


" เออ เดี๋ยวกูไปหา "


" อืม "

" มึงฟังกูอยู่รึเปล่าเนี่ย "
มันขึ้นเสียงใส่ผม

" ฟัง "
ผมตอบมันไปเสียงเรียบ ๆ

" แล้วมึงพูดคำอื่นไม่เป็นรึไง นอกจากอือ ๆ อา ๆ น่ะ "

" อืม "
ผมก็ตอบมันไปคำเดิมอีก

" สรุปแล้วกุไปหามึงได้ไหมเนี่ย หา "
มันตะคอกกลับมา

" แล้วปกติจะมาจะไปเคยแคร์ด้วยหรอว่าตั้มจะว่ายังไง ถ้าบอกว่าไม่ได้ยังไงก็มาอยู่ดี หรือถ้าตั้มบอกให้มาถ้าพี่ไม่มายังไงตั้มก็คงจะว่าอะไรไม่ได้ "
มันถามผมมาสั้น ๆ แต่ผมกลับตอบมันไปซะยืดยาว
อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้อารมณ์ผมค่อนข้างเปราะบางมั้ง
เลยอ่อนแอเป็นพิเศษ
แค่มีอะไรมากระทบนิดหน่อยน้ำตาก็พาลจะไหลง่าย ๆ

" มึงเป็นไรเนี่ย กูถามนิดเดียวตอบมาซะยาวเลย "
มันถามมาด้วยน้ำเสียงที่เบาลง

" เปล่า "

" เออ เดี๋ยวกูไปหา "
แล้วมันก็วางสายไป


ผมจึงได้นอนลงต่อ
พร้อมกับอาการปวดหัวไมเกรนที่เริ่มขึ้นมาอีกรอบ
ซึ่งมันมักจะมาพร้อมกับการอาเจียนเสมอ
พอผมกำลังจะวิ่งไปอ้วกในห้องน้ำ
ก็พอดีกับเสียงเคาะประตูห้องของผมพอดี
ผมก็ต้องไปเปิดประตู
ซึ่งคนที่เดินเข้ามาก็ไม่ใช่ใคร เป็นไอ้โหดนั่นเอง
มันมาเร็วขนาดนี้สงสัยว่ามันคงมาถึงใต้หอแล้วตอนที่มันโทรมา

" นอนเพิ่งตื่นหรอ "
มันถามผม

แต่ผมมันไม่ไหวแล้ว
เลยวิ่งไปอ้วกในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
ซึ่งไอ้โหดมันก็คงจะตกใจว่าผมเป็นอะไรมั้งครับ
มันเลยวิ่งตามผมเข้ามาด้วย
พร้อมกับอาการเก้ ๆ กัง ๆ ไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี
จนผมอ้วกเสร็จ ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ
มันจึงเริ่มต้นพูดกับผมอีกที

" มึงเป็นไรเนี่ย จู่ ๆ ก็วิ่งไปอ้วกในห้องน้ำ กูตกใจหมดเลย "
มันถามผมพร้อมกับหน้ามันที่ยังตกใจไม่หาย


" ไม่มีไรหรอก "
ผมตอบมันไปสั้นๆ พร้อมกับเดินไปหยิบยาในลิ้นชักมากินอีกสองเม็ด
จากนั้นผมก็ไปนอนที่เตียง

" มันจะไม่มีอะไรได้ไง แล้วทำไมมึงต้องกินยาด้วย แล้วยาอะไรเนี่ย โทฟาโก ทำไมกูไม่เคยได้ยินวะ "

" ยาแก้ปวดหัว "

" มึงปวดหัว ทำไมต้องอ้วกด้วยวะ "

" อย่าทำไรมากได้ไหม จะนอน "
ผมตอบมันกลับไป พร้อมกับหนังตาที่หนักอึ้งลงทุกที ๆ
ผมรู้สึกว่าไอ้โหดมันพูดหรือถามอะไรผมสักอย่าง
แต่ผมก็จำไม่ได้ เพราะตอนนั้นมันเบลอเต็มที่แล้ว
หลังจากนั้นผมก็หลับไป

ผมหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้
แต่พอตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาบ่ายแก่ ๆ แล้ว
ซึ่ง พอผมตื่นขึ้นมาก็รู้สึกว่าอาการปวดมันหายไปแล้ว
ที่เหลือก็มีแค่อาการหนักหัวนิด ๆ

ผมจึงหลับตาลงอีกที เพื่อปรับสายตาให้เข้ากับแสงสว่างที่ส่องเข้ามาทางประตูระเบียง

" มึงจะบอกกูได้รึยังว่ามึงเป็นอะไร "
จู่ ๆ เสียงไอ้โหดก็ดังขึ้น จากประตูระเบียงห้อง
พร้อมกับแผงยาแก้ปวดหัวประมาณสองสามแผงในมือ


" ปวดหัวนิดหน่อย "
ผมพูดพร้อมกับหลับตาลงอีกครั้ง
เพราะไม่อยากมองหน้ามัน
กลัวว่าผมจะห้ามใจตัวเองไม่ไหว
เดี๋ยวจะร้องไห้ต่อหน้ามันให้ได้อายซะเปล่า ๆ


" นิดหน่อยของมึงนี่เตรียมยาไว้เป็นแผง ๆ เลยหรอ แล้วที่มึงเข้าไปอ้วกในห้องน้ำล่ะ "
มันถามผมอย่างคาดคั้น พร้อมกับผมรู้สึกว่ามันเดินเข้ามาหาผมเรื่อย ๆ
แล้วมันก็ดึงตัวผมขึ้นพร้อมกับการตวาดผมอย่างแรง

" กูรู้ว่ามึงนอนพอแล้ว ลุกขึ้นมาคุยกับกูก่อน "

" อะไรเนี่ย ก็บอกไปหมดแล้ว จะถามอะไรนักหนาเนี่ย "
ผมตะโกนตอบมันไป พร้อมกับอาการตาแดง ๆ เหมือนจะร้องไห้
เล่นเอาไอ้โหดมันยืนนิ่งไป

" พี่จะเอาอะไรกับตั้มนักหนา อยากรู้ใช่ไหมว่าตั้มเป็นอะไร ที่ตั้มเป็นเนี่ย เค้าเรียกว่าไมเกรน มันจะปวดหัว แล้วจะอ้วก อ้วก อ้วก อ้วก ตลอดเวลา จนกว่าจะหมดไส้หมดพุง ต้องกิน ๆ ๆ ยาเนี่ย จนกว่าจะหลับ "
ผมหยุดหายใจสักพักหนึ่ง
พร้อมกับน้ำตาที่เริ่มไหล

" แล้วพี่อยากรู้ไหม ว่ามันเกิดขึ้นเพราะอะไร         ทั้ง ๆที่ตั้มไม่ได้เป็นมันมานานแล้ว "
ผมหยุดมองหน้ามันที่ตอนนี้ดูตกใจมากกว่าเดิมอีกหลายเท่า

" มันจะเกิดจากความเครียด เมื่อผมเครียดมากเมื่อไหร่ มันก็จะปวด ปวด ปวด ปวด จนหัวจะระเบิด แล้วพี่อยากจะรู้ไหมว่าตั้มเครียดเรื่องอะไร "
ผมหยุดนิ่งอีกสักพัก

" เรื่องเรียน ตั้มไม่มีอะไรจะเครียด เรื่องเงินมันก็ทำให้ตั้มเครียดไม่มากพอ เรื่องครอบครัว พ่อแม่พี่น้องตั้มก็สบายดี เรื่องเพื่อน ตั้มก็ไม่มีอะไรต้องห่วง แล้วพี่อยากรู้ไหมว่าตั้มเครียดเรื่องอะไร หา พี่อยากรู้ไหมว่าตั้มเครียดเรื่องอะไร "

ผมหยุดนิ่งร้องไห้
สักพักรู้สึกว่ามันเอื้อมมือเข้ามา เหมือนจะมาจับบ่าปลอบผม

ผมจึงได้สะบัดมือมันออก

" ไม่ต้องมาจับ  ตั้มจะบอกให้ก็ได้เรื่องที่ทำให้ตั้มเครียด คือเรื่องของเรา เออ ไม่สิ เรื่องของพี่กับตั้มมากกว่า เพราะระหว่างพี่กับตั้มไม่เคยมีคำว่าเราใช่ไหม "
ผมหยุดถาม พร้อมกับเช็ดน้ำตาตัวเอง

" พี่ตอบมาสิว่าใช่ไหม "

ผมตะโกนถามมันไปอีกครั้ง
แต่มันก็ยืนนิ่ง ไม่พูดไม่จาอะไร

" พี่รู้ไหม ว่าที่ผ่านมา ตั้มไม่เคยคบใคร ไม่เคยยอมใคร ไม่เคยมีใครสามารถทำให้ตั้มปวดใจได้เท่าพี่เลย "
ผมพูดเสียงเบา
 พร้อมกับน้ำตาที่เริ่มไหลออกมาอีกเป็นรอบที่สอง


" หยุด ไม่ต้องพูด "
ผมรีบห้ามก่อนที่มันจะอ้าปากพูด

" พี่รู้ไหม ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ตั้มไม่เคยมีใคร ไม่เคยกังวลเรื่องใครเลย แต่ตั้มต้องมากังวลใจ ต้องมาทุกข์ใจก็เพราะพี่ คนที่ไม่เคยสนใจตั้มเลยว่าตั้มจะรู้สึกยังไง เวลาที่อยากจะเอาก็มา พอเสร็จแล้วก็ไป พอเวลาที่ไม่นึกอยากจะมาก็หายหน้าไปเฉย ๆ โดยที่ไม่นึกว่ามีคนที่คอยอยู่                   ฮ่า    ๆ    ๆ  “
ผมหยุดหัวไปพักหนึ่ง พร้อมกับน้ำตาที่ยังไหลออกมาไม่ขาดสาย


“  พี่ว่าตั้มบ้าไหมล่ะ ที่ใช้เวลาทั้งวันนั่งคิด นั่งคอยคนที่เค้าไม่เคยคิดถึงเรา คนที่เค้าไม่เคยมองเราเป็นอย่างอื่นเลย นอกจากวัตถุทางเพศที่แปลกใหม่  คนที่คอยคิดแต่ว่าตั้มจะไปมั่วกับคนอื่น   อืม ก็ใช่สินะ จะไม่คิดได้ไงล่ะ ก็คนเป็นเกย์มันต้องมั่วทุกคนนี่นา    จริง ๆ แล้ว ตั้มก็อยากลองกับเพื่อนพี่ที่บอกว่าอยากได้ตั้มตอนที่พี่คุยกันในห้องน้ำเหมือนกันนะ  ว่าแต่พี่เบื่อตั้มรึยังล่ะ หรือว่ายังไม่เบื่อ จะลองอีกสักรอบสองรอบก่อนค่อยโละก็ได้นะ "

ผมพูดพร้อมกับเดินถอดเสื้อ เดินเข้าหามัน


แต่มันก็ผลักผมออก

พร้อมกับมองผมเหมือนกับว่ามันไม่เคยเห็นผมมาก่อน

" ทำไมล่ะ ทำไมไม่เอาล่ะ หรือว่าพี่เบื่อแล้ว งั้นต่อไป ตั้มก็เป็นอิสระ สามารถไปเอากับใครก็ได้แล้วสิ ใช่มะ   ฮ่า ๆ ๆ คงจะได้มั่วสมใจแล้วสิ สงสัยต้องลองกับพี่ก่อนแล้วมั้ง  "
ผมพูดพร้อมกับเดินเข้าหามันเรื่อย ๆ

เพี๊ยะ


ไอ้โหดมันฟาดมือลงมาบนใบหน้าผม

ทำให้ผมหยุดอาการบ้าคลั่งลง

" มึง   บ้า  พอ  รึยัง  หา "
มันตะคอกใส่ผม

" บ้าหรอครับ  ผมสิควรถามพี่มากกว่า พี่สนุกพอรึยัง "
ผมถามกลับเสียงเรียบ
อีกทั้งสรรพนามที่ใช้แทนตัวเองก็เริ่มเปลี่ยนไป
พร้อมกับหยิบเสื้อขึ้นมาสวมแล้วนั่งลงที่เตียงเหมือนเดิม

" ทั้ง ๆ ที่พี่ก็มีคนของพี่อยู่แล้ว แล้วพี่มาหาผมทำไม หรือว่าเป็นเพราะเรื่องวันนั้น ที่ผมเคยชกพี่ "
ผมเดินเข้าไปหามันอีกครั้ง พร้อมกับยื่นหน้าให้มัน

" งั้นพี่ก็ชกผมคืนแล้วกัน เราจะได้หายกันไงล่ะ "

ผมยืนอยู่สักพัก
แต่มันก็ไม่ชกสักที

" ไม่เป็นไร ในเมื่อพี่ไม่ชก "


ผลัวะ ผลัวะ


ผมจัดการชกที่หน้าตัวเองด้วยความแรงสุดชีวิตสองหมัด
" ตอนนี้ก็ถือซะว่าเราหายกัน เรื่องทั้งหมดก็ให้มันจบ ๆ กันไปแล้วกัน "

ไอ้โหดมันนิ่งไปสักพัก
" กูว่าวันนี้มึงคงไม่มีอารมณ์คุยกับกูแล้วล่ะ ไว้มึงอารมณ์เย็นกว่านี้ แล้วค่อยคุยกันดีกว่า "
มันพูดพร้อมกับหันหลังเดินออกไป


" จะวันไหนผมว่าเราก็ไม่มีเรื่องจะต้องเคลียร์กันอีกต่อไปแล้วล่ะครับ เพราะผมถือว่า เรื่องระหว่างผมกับพี่ มันได้จบลงตรงนี้แล้ว "
ผมพูดจบก็หันหลังจะเดินเข้าห้องน้ำ


แต่ไอ้โหดมันก็จับต้นแขนผมไว้
" วันนี้มึงพูดเองเออเองทั้งหมด กูยังไม่ได้ตอบตกลงอะไรกับมึงเลย อย่าพูดมั่ว ๆ มึงอย่ามาทำตัวเหมือนผู้หญิงได้ไหมวะ งี่เง่าไร้สาระ   เพราะมึงมันไม่ใช่  อย่ามาเรียกร้องความสนใจจากกู"

มันพูดพร้อมกับบีบแขนผมแรงขึ้นเรื่อย ๆ
" เออ กูไม่ใช่ผู้หญิง ... แล้วไงวะ    กูเป็นเกย์แล้วกูไม่มีจิตใจรึไง  ที่กูทำนี่เป็นการเรียกร้องความสนใจหรอ "
ผมตวาดมันกลับไปแบบขึ้นมึงขึ้นกู



" ได้ สังสัยว่าแค่สองหมัดมันจะไม่พอกับศักดิ์ศรีของพี่ที่เสียไป "
จากนั้นผมก็เดินไปหยิบมีด


" จะเอาจนผมเลือดออกเลยไหม พี่จะได้พอใจ ทุกอย่างจะได้จบสักที "
พอพูดจบผมก็หยิบมีดกรีดที่แขนตัวเอง แต่ไม่ได้กรีดตรงข้อมือ


" หรือจะให้ผมตายไปเลยดีล่ะ ถึงจะสมใจ "
ผมเตรียมจะหยิบมีดมากรีดที่ข้อมืออีกที

แต่ไอ้โหดหลังจากที่มันหายตะลึงมันคงไม่คิดว่าผมจะทำอะไรบ้า ๆ แบบนี้

 ก็รีบถลาเข้ามาดึงมีดออกจากมือผม

แต่ในสมองตอนนั้น ผมไม่ได้คิดถึงเรื่องอะไรเลย

เพราะอย่างที่บอกไปแล้วว่า ตอนนั้น ผมอยู่ในสภาพที่อ่อนแอสุด ๆ ทั้งกายและใจ
ทำให้เผลอคิดสั้นลงไป

" มึงเหี้ยอะไรเนี่ย หา มึงเป็นบ้าอะไร "
มันพูดพร้อมกับหาผ้ามาพันแผลที่มือผม

ที่ตอนนี้เลือดเริ่มจะไหลออกมามากขึ้น

พอพันแผลเสร็จ มันก็พาผมไปเย็บแผลที่คลินิก

ซึ่งระหว่างนั้น

เราทั้งสองคนก็ไม่ได้พูด ไม่ได้คุยอะไรกันเลย

เหมือนต่างคนต่างใช้ความคิดของตัวเอง


พอไปถึงคลินิกก็ทำแผลจนเสร็จเรียบร้อย
โดยที่เขาก็ไม่ถามสักคำว่าไปทำอะไรมา
ผมคิดว่าเขาคงจะรู้  ๆอยู่แล้วแหละ
เพราะดูจากสภาพผมตอนนี้ ที่หน้าตาแดงกำ เหมือนเพิ่งไปรับจ้างร้องไห้ตามงานศพมาสักสิบยี่สิบงาน
ชุดที่ใส่ก็เป็นกางเกงนอนขายาว เสื้อกล้าม
ผมเผ้าก็ยุ่งเหยิง
แล้วแผลที่มือ ดูยังไง ๆ ก็รู้ว่าทำตัวเอง


ทำแผลเสร็จก็นั่งรถมันกลับ ซึ่งมันก็ไม่พูดอะไร
พอผ่านร้านโจ๊กมันก็จอดรถแล้วเดินออกไป
สักพัก มันก็เดินกลับมาพร้อมกับโจ๊กสองถุง
หลังจากมันขึ้นมานั่งเสร็จสรรพ ก็ออกรถ

เมื่อมาถึงห้อง มันก็เอาโจ๊กสองถุงไปแกะใส่ถ้วย
แล้วก็เดินเอามาวางบนโต๊ะญี่ปุ่น


" มากินข้าว "
มันเรียกพร้อมกับพยุงผมให้มานั่งตรงข้ามกับมัน
พอผมมองไปที่ถ้วยของผม
มันยังแอบจำได้อีกครับ
ว่าผมกินหมูล้วน ไม่เอาเครื่องใน
เพราะผมไม่กินเครื่องใน

บทมันจะดีก็ดีใจหาย
พอมันร้ายก็เล่นเอาผมแทบตาย
แล้วผมจะเอายังไงกับชีวิตดีเนี่ยยยย

"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""'

จบตอนค้าบบบ

ตอนแรกกะจะกินยาแล้วนอน
แต่กินยาแล้วหายซะงั้น
เลยมาต่อให้จะได้ไม่ค้างง
เพราะพรุ่งนี้คงไม่มีเวลามาต่อ
งานเยอะ

ปล.ชอบสีใหม่ของบอร์ดจัง
ปล2.สีเก่าก็สวย
ปล3.พิมพ์ไปร้องไห้ไป
ปล4.ขอบคุณที่รอค้าบบบบ

[ลูกลิงตัวอ้วน]

อ้าว มาแล้ว

ขอบคุณนะครับ

[SoN]

สู้ สู้ นะคับ

 

[JENA]

 

เศร้า แต่ได้ใจค่ะ
ตอนที่พี่ตั้มอาละวาด 

 

[duntey]

เครียด
เครียดมาก
เครียดมากคับ
ฮือๆ

[palpouverny]

มาต่อเร็วนะค้าบๆๆๆ
ตอนนี้เศร้ามากมายอ่า
พี่แชมป์ก้อเคลียๆๆกะน้องตั้ม
เร็วๆๆจิอย่าให้น้องตั้มเค้า
เสียเลือดมาก

[naumi]

เข้ามาดูคนใจกระตุกคับ อิอิ

โอ้ว งั้นก้อแสดงว่าเข้ามาดูคนสวยอ่ะดิ อิอิ

อืม...ยังไงดีอ่า เรื่องชักเข้าโหมดเครียดแฮะ
บอกตรงๆนะ ตอนแรกเราไม่คิดว่าเรื่องมันจะออกมาเปนแบบนี้เลยอ่า
ตอนแรกเรานึกว่าตั้มจะหลบหน้าแชมป์ไปทำใจสักพัก ปล่อยให้มันกระวนกระวายใจเล่นที่เราหายไป
แล้วกลับมาลุคใหม่แบบ กูไม่ใช่ลูกไก่ในกำมือมึงนะ คือพยามยามกลบกลื่อนไม่ให้มันรู้ว่าเรารักมันเข้าไปแล้ว
แบบจะแข่งกันอ่า ว่าระหว่างเรากะมัน ใครจะยอมรับว่ารักอีกฝ่ายก่อนกัน ไรประมานนี้อ่า แฮ่ะๆ เราเพ้อไปถึงนู่นนะ  :a1:เพราะเวลาเราอินกะนิยาย เรามักคิดว่าตัวเองเปนนางเอกอ่า แห่ะๆ อายจัง

แต่แบบที่ตั้มแต่งก้อดีนะ ใจคนไม่เหมือนกัน เราชอบคนแบบตั้มนะ(ในเรื่อง เพราะตั้มตัวจริงเปนไงไม่รู้อ่า ) อิจฉาเลยก้อว่าได้ เพราะมันซื่อตรงกะความรู้สึกของตัวเองดี รักก้อบอกว่ารัก ไม่เหมือนคนแบบเราศักดิ์ศรีมาก่อนหัวใจ สุดท้ายเราก้อรักใครไม่เปนมาจนทุกวันนี้ พอๆๆๆ พล่ามซะยาวเลย แห่ะๆ :m23:อย่าเพิ่งรำคาญเราเลยนะ ไม่ว่าเรื่องจะเปนแบบไหน ยังไงเราก้อจะเปนแฟนคลับตั้ม ติดตามอ่านไปตลอดเลยจ้า สู้ๆนะ

ปล.ที่บอกว่าพิมไปร้องไห้ไปนี่ ปวดฟันรึปวดใจเอ่ย?

[life_fracture]

 

วันนี้น้องตั้มดุเดือดเลือดสาดเลยอ่ะ

[astral]

ตั้มสติแตกแล้วเหวย  อยากไป  :เตะ1: คุณพี่แชมป์เจงๆ

[stupidchild]

อินจนน้ำตาไหลเรยอ่า

สะใจโคด

ผมถามไรอย่างจิ

ไอ่โหดมีตัวตนจิงมั้ยอ่ะคับ

[● MaYa~Boy ●]

สงสารมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[snowblack]

สุดยอดเลยครับ