@@โดยLuk {เทพพิทักษ์ขุนทัพ} ขุนทัพบ้าอำนาจ VS ขุนดอนองครักษ์ปากหนัก
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: @@โดยLuk {เทพพิทักษ์ขุนทัพ} ขุนทัพบ้าอำนาจ VS ขุนดอนองครักษ์ปากหนัก  (อ่าน 296301 ครั้ง)

ออฟไลน์ thyme812

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 313
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-3

ออฟไลน์ vk_iupk

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 990
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +93/-2
มารอ มารอ มารอ
นอนอืดรอตอนต่อไปคร้า ลุ้นๆๆๆ  ^  ^ :L2: :3123:

fOnfOn :D

  • บุคคลทั่วไป
โอ๊ยยยยยยย  อ่านแล้วอึดอัด

พูดอธิบายบ้างก็ได้คะ

SenSei

  • บุคคลทั่วไป
มาเกาะติดอีกเรื่อง หุหุ ทัพแกเปนพระเอกที่เถื่อนมากกก

ดอนสุ้ต่อไป!!!

ออฟไลน์ kaokorn

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 903
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-2
โหย ขุนทัพนายหน้ามืดมาก
รอรู้ความจริงก่อนเถอะ จะสมน้ำหน้าให้

ออฟไลน์ ReiiHarem

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 886
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-3

ออฟไลน์ aohka

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 161
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-1

ตามมาจากเรื่องตะเกียง และ จอมใจนักเลง นะคะ

ชอบภาษาที่ใช้ เนื้อเรื่อง มากมายค่ะ
เลยไล่อ่านตั้งก่ะเรื่องแรก ตามอ่านกันประหนึ่ง ดูซีรี่ส์ ไงงั้นเลย อุอุ

เรื่องนี้... เข้มข้น ถึงเครื่องปรุง ดีค่ะ (พี่ชอบๆๆๆๆ)

อีตาขุนทัพนี่... จัดให้โดนสักตุ๋ยๆ ดีมะคะ จะได้หายงี่เง่าหน่อย  คึคึ

ไงๆๆๆ ก็รอตอนหน้่านะคะ >.<

จะติดตามผลงานในทุกๆ เรื่อง ทุกๆ แนวค่ะ ^^

อ้อๆ ไม่ทราบว่ามีเฟสบุ๊คไหม แฟนเพจ อะไรงี้ๆ บ้่างไหมค่ะ??
เผื่อจะได้ ออนไลน์คุยกันหน่ะค่ะ  ถ้ามีๆ ก็วานบอกนะคะ

ขอบคุณค่ะ

โอ๋ ^^

ออฟไลน์ away3g

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-1
 o13 มาต่อเร็วๆนะครับ รอๆๆ

ออฟไลน์ โดดเดี่ยวแต่ไม่

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1582
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +178/-6
 :pighaun:ตายแล้ว ใครเป็นพระเอกนายเอกเหรอเนี่ย เถื่อนกันทั้งนั้น แบบนี้ละชอบดีนักแล :z6: :beat:

ออฟไลน์ melody.19

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 52
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
 :sad4: ชอบเรื่องนี้ เมื่ือไรจะมาอัพงะ อยากเห็นความดราม่า ฮาๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ tatum1234

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 952
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-1
หวังพี่ดอนคงไม่เอาตัวเข้าไปโดนตุ๋ยแทนน๊าาาา

SuperMai

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ Ciin

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2
โอ้ยย ชอบ ชีวิตมันรันทดดีจิ๊งงง
มาต่อไวๆนะคะ กำลังค้างเลย

Meryl Streep

  • บุคคลทั่วไป
กินมาม่าจนจุกแล้วค่ะ สงสารขุนดอน  :o12:

ว่าแต่ใครเป็นพระเอกนายเอกกันล่ะเนี่ย    :haun5:

ออฟไลน์ mayuree

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 443
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +52/-4
พระเอกได้อีกไหมเนี่ย
ผู้ชายต่อให้หล่อลากขนดไหน แต่ถ้าไม่ฉลาดเนี่ย..จบ!!
ขุนดอนก็ปากหนักจริ๊ง...คนดีที่หนึ่งเลย  แต่คนดีเนี่ยอยู่ยากนะพี่ งานนี้คงได้เพิ่มแผลบนหน้าอีกแหงๆ เฮ้อ

ออฟไลน์ nutty

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-3
เกิน10ตอนก้อได้นะ เรื่องนี้มีรุ่นพี่สุดหล่อมาเป็นองค์รักษ์ให้พระเอกด้วย

ปล คนแต่งอย่ารุนแรงกับพี่นักเลยแค่พอชำ้ๆ มาม่าอย่าเยอะ

ออฟไลน์ u_cosmos

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1114
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-1
อ่านช่วงแรกนึกว่าขุนทัพจะหน้าแตก ที่ไหนได้กลับกลายเป็นขุนดอนซะนี่
เอาแต่ใจตัวเองมากอ่ะคุณหนูขุนทัพ สงสารพี่ดอนเหอะ
ทำอะไรก็ผิดไปหมด
แล้วเนี่ยดูสิ ยังต้องมาคอยหาทางช่วยแก้ปัญหาอีก
จะโดนค้า..ปึ้ด..เนี่ย มันน่าช่วยไหม หา

ออฟไลน์ luxilove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2415/-118
@@@  แจ้งข่าว....ดี!!!!

การจัดรวมเล่มไตรภาคย์งานเขียนเรื่อง  ตะเกียงพิเศษ...จอมใจนักเลง...เหยี่ยวหัวใจ  เป็นบล๊อคเซ็ทรวมไตรภาคย์

ทั้งหมดสามเรื่อง เปิดจองได้แล้วค่ะ  แต่!..ยังไม่เปิดโอน จะเปิดโอนต้นเดือนกุมภาพันธ์  ปีหน้า
 
ที่แจ้งให้จองก่อน  เพราะท่านที่ลงชื่อจอง  150  คนแรก  ตอนเปิดโอนท่านยังยืนยันการโอนสั่งซื้อ

ท่านจะได้รับหนังสือแถมเรื่อง 'เทพพิทักษ์ขุนทัพ' ฟรี!..อีกหนึ่งเรื่อง โดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายสำหรับเรื่องนี้

สนใจส่งเมลล์  มาจองได้ที่  luxilove_19690 แอท hotmail ดอท Com  ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป

ส่วนท่านที่สนใจเฉพาะเรื่องไม่เอาเป็นไตรภาคย์  ไม่ต้องถามนะคะว่าแยกซื้อได้ไหม  ได้อยู่แล้วคะ

ตอนนี้แค่เปิดจอง  ให้นักอ่านที่ต้องการเก็บหนังสือไตรภาคย์นี้ไว้  ได้ลงชื่อจองเข้ามา

ปล.ทุกเรื่องจะมีตอนพิเศษ  แถมในเล่มเรื่องละ  2  ตอน  ซึ่งไม่โพสฯลงในกระทู้นิยาย

เก็บตังค์หยอดกระปุกได้เลย   จะนำรูปเล่มและข้อมูลที่เหลือมาแจ้งให้ทราบเป็นระยะ  คอยติดตามด้วยนะคะ

Luk.  :pig4:


เทพพิทักษ์ขุนทัพ
Part 3
ความกล้าเทพพิทักษ์?

.
.
.
.
.
                  “ไอ้ดอน บ่ายนี้กูมีแข่งเชื่อมความสัมพันธ์กับมหา’ลัยxxx มึงเตรียมกระเป๋าเสื้อผ้าลงมารอใต้อาคารด้วย" 

คำพูดของขุนทัพสิ้นสุดลงพร้อมสายตาคมเข้มจ้องหน้าคนรับคำสั่งนิ่ง ขุนดอนสบตาตอบก่อนเสียงทุ้มนุ่มจะขานรับขึ้นว่า

                  “ครับ” 

                  ตลอดหกปีแม้ฟังคำนี้จนชิน   แต่ขุนทัพก็ยังรู้สึกหงุดหงิดโดยไม่ทราบสาเหตุ  ยิ่งมองหน้าหล่อได้โลห์

ซึ่งหลงเหลือรอยช้ำจางๆ  ยิ่งพาลหงุดหงิดเข้าไปใหญ่  ทำไมมันถึงไม่ยอมพูดเหี้ยไรนอกจากครับ ทีกับคนอื่น

ยังเห็นมันคุยปกติ   พอกับตนแล้วประหยัดคำพูดซะจริง...หึ..ขี้ขลาดตาขาวแล้วยังเสือกจองหองอีกนะมึง..อดสบถในใจ

ก่อนหันหลังเดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนพากันขึ้นตึกเรียนต่อ


                  ขุนดอนมองตามแผ่นหลังกว้าง ที่เดินด้วยท่วงท่าสง่างามของขุนทัพแล้วได้แต่ถอนใจ  เมื่อไหร่ขุนทัพ

จะใช้สายตาเป็นมิตรเหมือนตอนสมัยเด็กมองตนบ้างก็ไม่รู้  เหตุการณ์ผ่านมาร่วมสิบปีเจ้าตัวไม่ยักยกโทษให้สักที  คำขอโทษ

ที่เคยบอกไปกลับไม่ใยดี  หรือว่าระหว่างตนกับคุณทัพจะไม่มีทางญาติดีกันแล้วจริงๆ

                  คิดได้ดังนั้น  ก็ได้แต่ถอนหายใจเนือยๆ  ก่อนจะก้าวขึ้นตึกอีกทางหนึ่ง   โชคดีวันนี้เรียนแค่ช่วงเช้า

คาบบ่ายจึงไปบริการขุนทัพได้โดยไม่ติดปัญหา  แต่ถึงแม้ไม่ว่างก็คงต้องไปอยู่ดี  เมื่อสั่งมามีหรือจะอ้างเหตุผลเลี่ยงได้   

นึกดูอีกทีคุณทัพรู้ตารางเรียนของตนอยู่แล้วด้วย  ไม่งั้นคงไม่สั่งตนให้ไปรอหรอก..


-----------------------------------------------



                   บ่ายแก่ๆ ขุนดอนนั่งอยู่โต๊ะหินอ่อนใกล้สนามแข่งเพียงลำพัง   พลางนึกทบทวนคนเดียว  นับตั้งแต่

วันที่เกิดเรื่องขึ้น  ปิ่นแก้วก็หายหน้าไปเลย   ขุนดอนรู้สึกกังวลพิลึก  ไม่อยากคิดว่าอาจเกิดเรื่องขึ้นกับเธอ  ฟังจากคำพูด

อาฆาตของไอ้พิชิตที่แอบได้ยินโดยบังเอิญแล้ว  คงไม่ได้หมายความว่าปิ่นแก้วตกอยู่ในอันตรายหรอกนะ  สังเกตดูขุนทัพ

ก็ไม่ทุกข์ร้อนอะไรด้วยซ้ำ  คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง


                    หรือเป็นเรื่องปกติของขุนทัพ จบกันที่เตียงไม่มีการผูกมัด  หากเป็นเช่นนั้นจริง  ทำไมวันนั้นถึงลงมือ

รุนแรงกับตนซะเต็มเหนี่ยว   ถ้าไม่คิดจริงจังกับปิ่นแก้วยั้งมือบ้างก็ยังดี แต่นี่เล่นซะยังกะโกรธแค้นกันมาเป็นสิบชาติ  หรือเพราะ

รอโอกาสเอาคืนตนนานแล้ว  แต่หาเหตุไม่ได้เลยอาศัยจังหวะนี้ระบายเสียทีเดียว   

                    ขุนดอนคิดไปเรื่อยเปื่อย  ในขณะที่บุคคลซึ่งมีอิทธิพลในความคิดกำลังวิ่งสกัดกั้นการรุกล้ำของคู่ต่อสู้

กีฬารักบี้อยู่ในสนาม   เสียงเชียร์ของคนดูทั้งสองสถาบันดังลั่นอัฒจันท์  แต่ไม่สามารถดึงความสนใจของหนุ่มหน้าหล่อยังกะ

นายแบบที่สร้างโลกส่วนตัวตรงม้าหินข้างสนามเพียงสายตามองเห็นได้เลยสักนิด


                    ขุนดอนไม่ได้สนใจเกมส์แข่งขัน  เพราะเห็นขุนทัพแข่งจนชิน  แพ้บ้างชนะบ้างไม่จำเป็นที่ตนต้องนั่ง

เชียร์เหมือนสมัยแรกๆ กำลังใจของพระเอกดาวเด่นได้รับจนล้นหลามจากสาวๆ คู่ควงคู่ขาในอดีตหรือกระทั่งแฟนคลับปัจจุบัน

ต่างส่งเสียงเชียร์ให้กำลังใจขุนทัพลั่นสนาม  เพราะงั้นขุนดอนจึงปลีกตัวมานั่งใช้ความคิดวิเคราะห์นั่นนี่โน้นไปเรื่อยเปื่อย

ตามประสาคนช่างคิดของเจ้าตัว


                  “ขอโทษนะคะพี่ดอน  พวกปลายนั่งด้วยได้ไหมค่ะ?”  สาวน้อยแสนสวยกับเพื่อนอีกสองคนดีกรีความสวย

ไม่ห่างกันเท่าไหร่  เพียงแต่คนที่แนะนำตัวออกแนวสาวมั่นสวยเด่นกว่าเท่านั้น   ขุนดอนมองหน้าสาวๆ  ด้วยใบหน้านิ่ง

                  พร้อมกับสายตาคมภายใต้กรอบขนตายาวที่จ้องสาวๆ  ทำเอาแต่ละนางหน้าแดงไปตามกัน  ผู้ชายคนนี้

มีเสน่ห์ร้ายกาจยิ่งนัก  มาดสุขุมชวนหลงใหลน่าค้นหา  แม้จะดูเก็บตัวอยู่สักหน่อยแต่กลับดึงดูดให้อยากทำความรู้จักนี่สิ   

เพราะงั้นพวกเธอถึงลองเสี่ยงเข้ามาคุยด้วย ไม่ผิดหวังจริงๆยิ่งมองใกล้ๆ คุ้มยิ่งกว่าคุ้มที่ตัดสินใจเดินเข้ามาทัก เมื่อเห็นฤษีไร้ใจ

อยู่ในโหมดส่วนตัวแต่ดันปล่อยฟีโรโมนกระชากใจโดนกันเต็มๆ แค่มองก็ใจเต้นไม่เป็นส่ำแล้ว 

                เทียบกับคนน้องที่ร่างกายสูงใหญ่แข็งแรงถึงจะหล่ออย่างเห็นแล้วใจละลาย  แต่คนพี่ที่ใครต่างก็รู้คู่หูดูโอ

เทพพิทักษ์เจ้าชาย  กลับหล่อนิ่งมาดสุขุมสร้างบรรยากาศรอบๆ ตัวให้น่าค้นหาจนอดใจไว้ไม่ได้


                “เชิญครับ  ตามสบาย”  เสียงพูดอนุญาตเหมือนรางวัลสำหรับคนช่างฝัน  ทั้งสามสาวไม่รอช้า 

พากันเลือกนั่งตรงข้ามทันที


                “ปลายค่ะ...แต้มค่ะ...กี้ค่ะ”  สามสาวแนะนำตัวตามกัน  พร้อมกับยิ้มหวานให้เต็มที่


                “ครับ  ยินดีที่รู้จัก พี่..??”  พูดไม่ทันจบ


                “ขุนดอน  เทพพิทักษ์..พวกเรารู้จักพี่ดีค่ะ  ขออนุญาตเรียกพี่ดอนนะคะ”  สาวกี้ชิงพูดขึ้นก่อน 

ขุนดอนได้แต่เก็บคำพูดสุดท้ายที่จะแนะนำตัวไว้แค่นั้น


                “ครับ  ตามสะดวกนั่นชื่อเล่นพี่”  พร้อมกับตอบรับคำขอของสาวๆ  ด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มที่แต่ละนางฟัง

แล้วใจหวิวไปตามกัน


                “ทำไมพี่ดอนนั่งนี่  ไม่ดูพี่ทัพแข่งเหรอค่ะ”  สาวแต้มพูดขึ้นบ้าง  ดีจังสาวแต่ละนางต่อบท

โดยไม่แย่งซีนกันเลยสักนิด


                “อืม..ไม่ละครับ  พี่รอแข่งเสร็จ”  ยังพูดสั้น  ไม่อธิบายมากความตามนิสัย


                “พี่ดอนพูดน้อยจังเลยค่ะ  หรือว่าพวกเราเซ้าซี้ไปหรือเปล่าไม่รู้เนอะ  ว่าไม่”  พูดจบ  สาวปลายหันไป

พยักหน้าขอความเห็นกับเพื่อนในกลุ่มซะงั้น  แต่ละนางก็นั่งทำตาปริบๆ  ตีหน้าเศร้ารับคำพูดเพื่อนได้อย่างรู้ทางกันเสียจริง


                 “ไม่หรอกครับ  พี่ไม่รู้จะพูดอะไร  ขอโทษด้วยที่ทำให้เข้าใจผิด” ฤษีไร้ใจยังคงความเป็นสุภาพบุรุษ

ทั้งที่ไม่มีเหตุผลต้องขอโทษด้วยซ้ำ  ทำเอาสาวๆ ฉีกยิ้มกว้างตามกันอย่างไม่ปิดบังความรู้สึกที่ฉายชัดบนหน้าและแววตา

แต่ละนางว่าปลื้มสุดๆ


                  “โอย..ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ  พี่ดอนไม่ได้ทำไรสักหน่อย  พวกเราต่างหากกลัวจะมารบกวนพี่เสียอีก 

อย่าคิดมากนะคะ..บลาๆๆๆ”   กลายเป็นทั้งสามสาว  ที่ผลัดกันพูดผลัดกันเล่าเรื่องต่างๆ  เรียกรอยยิ้มทรมานใจสาวบนหน้าหล่อ

ของขุนดอนจนใครผ่านไปมาบริเวณนั้นอดมองตาค้าง  เผลอจ้องลืมตัวไปตามกัน  ขุนดอนตอนฉีกยิ้มเปรียบดังขุนแผนโปรย

เสน่ห์ก็คงไม่ผิด  ช่างมีพลังดึงดูดสายตาคนมองให้หลงใหลเสียจริง  นี่แหละเค้าถึงว่าเสน่ห์ที่ติดตัวโดยไม่ต้องปรุงแต่ง


                 การพูดคุยหัวเราะร่าของหนึ่งหนุ่มสามสาวต้องยุติลง  เมื่อเสียงหนึ่งขัดขึ้นโดยที่ไม่มีใครทันสังเกตว่า

คนพูดเดินเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่  คงเพราะหัวข้อสนทนาของพวกเค้าสนุกจนลืมสนใจสิ่งรอบข้างไปเลย  ถือเป็นครั้งแรกที่

ขุนดอนได้หัวเราะปลดปล่อยความเป็นตัวเองออกมาอย่างไม่คิดอะไร  จนเกิดความรู้สึกดีขึ้นในใจต่อความสดในน่ารัก

ของสามสาวที่ช่วยให้ตนผ่อนคลายมากขนาดนี้


                “ไอ้ดอน   กูแข่งเสร็จแล้ว”  ทุกคนหยุดการสนทนาลงโดยปริยาย  ในขณะที่ขุนดอนส่งยิ้มจริงใจ

เป็นการบอกลาสาวๆ แทนคำพูด  ก่อนจะลุกขึ้นสะพายกระเป๋าเดินตามขุนทัพที่หน้าบอกบุญไม่รับไปติดๆ  ไม่รู้ว่าแข่งแพ้

หรือชนะ  แพ้มาหรือเปล่าถึงได้น่าตาเครียดขนาดนั้น  ในขณะที่สามสาวต่างส่งยิ้มแถมโบกมือลาขุนดอนทิ้งท้ายอีกต่างหาก


                  “หึ..มีความสุขจริงนะมึง  นั่งหม้อสาวทีเดียวสามคน”  คำพูดแดกดัน  ที่ขุนทัพเจตนาพูดใส่คนหน้านิ่ง 

ที่ยังเจือไปด้วยแววแห่งรอยยิ้ม  ทำให้ตนรู้สึกหงุดหงิดมากมาย  ทั้งที่แข่งชนะแต่ไม่ยักดีใจเมื่อมาเห็นภาพขุนดอนระบายยิ้ม

จนเห็นฟันขาวสวยเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ  ภาพใบหน้าเปื้อนยิ้มที่มีให้กับสาวๆ ตลอดเวลาซึ่งตนมองอยู่นานพอสมควร 

มันชวนหงุดหงิดโมโหโดยไม่เข้าใจตนเองเหมือนกัน  ทำไมไม่ชอบก็ไม่รู้สิ  อาจเพราะขุนดอนไม่เคยยิ้มเวลาอยู่กับตนเลย

ก็ว่าได้จึงรู้สึกไม่ค่อยพอใจ


                     คนที่ถูกแดกดัน  ทำนิ่งไม่ต่อปากต่อคำ  แถมยังเดินลิ่วนำไปยังห้องอาบน้ำอีกต่างหาก 

ปกติต้องเป็นฝ่ายเดินตามหลังไม่ใช่นิ


                    “a her a from a friend to day”  เสียงริงโทน  ดึงความสนใจของขุนทัพให้ล้วงโทรศัพท์ออกมา

กดรับทันทีที่มองหน้าจอแล้วรู้ว่าเบอร์ใคร


                    “ดีครับ”  กรอกเสียงลงไปอย่างหล่อ


                    “พี่ทัพค่ะ  มารับปิ่นด้วย  ตอนนี้ปิ่นอยู่ชลบุรี  พี่ช่วยมารับปิ่นหน่อยนะ  ปิ่นกลับไม่ได้ไม่มีเงินเลย

กระเป๋าตังค์หาย  ไม่กล้าโทรบอกที่บ้านกลัวโดนพ่อเล่นงานที่หนีมาเที่ยวโดยไม่บอกท่าน”  เสียงปิ่นแก้วที่อ้อนให้ขุนทัพไปรับ

ดังมาตามสายอย่างอ่อนหวาน


                     “อืม..ได้สิรอพี่ไม่เกินสองชั่วโมง  เพิ่งแข่งเสร็จขอเวลาแป๊ป  พี่จะรีบไป”   ขุนทัพรับปากไป 

ทำเอาปิ่นแก้วดีใจขอบคุณยกใหญ่ก่อนทั้งคู่จะจบบทสนทนาลง  จากนั้นจึงหยิบอุปกรณ์ที่ขุนดอนเตรียมไว้ให้เดินเข้าห้องน้ำไป

โดยไม่มองหน้าคนเตรียมสักแอ่ะ


                     ขุนดอนเองไม่รู้ว่าขุนทัพเป็นอะไร  บทจะอารมณ์เสียก็ไม่มีปี่มีขลุ่ย   แต่เพราะตนชินกับอารมณ์ของ

ขุนทัพมานาน  จึงไม่ใส่ใจอาศัยนิ่งแทนจะได้ไม่เกิดปัญหา

                      ขุนทัพอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย  ทั้งคู่ก็พากันเดินตรงมาที่รถสปอร์ตคันหรู  ซึ่งวันนี้ขุนทัพให้ขุนดอน

เป็นสารถี  ขณะที่ขุนดอนกำลังจะไขกุญแจรถเพื่อทำหน้าที่คนขับนั้น


                      “มึงไม่ต้องขับแล้ว  เอากุญแจมากูขับเอง   ส่วนมึงกลับบ้านได้  กูมีธุระไปทำต่อ”  คำสั่งของขุนทัพ

ที่บอกมา  ไม่ได้ทำให้ขุนดอนทำตามในทันที  เจ้าตัวยังคงยืนจ้องหน้าคนสั่งนิ่ง 


                      “คุณทัพ จะไปไหนครับ” คำถามของขุนดอน เล่นเอาขุนทัพชะงักไปชั่วครู่ เป็นครั้งแรกในรอบสิบปี

ที่ขุนดอนตั้งคำถามกับตน  รู้สึกแปลกใจพิกลถือเป็นครั้งแรกที่ขุนดอนกล้าตอบกลับเป็นคำถาม  แทนที่จะก้มหน้ารับคำสั่ง

และพูดแต่คำว่า  ‘ครับ’  เพียงอย่างเดียวเหมือนเช่นเคย


                   “ทำไม? มึงเกิดสนใจอะไรเข้า ปกติไม่เคยถามพูดเป็นอยู่คำเดียว กูจำเป็นต้องรายงานตั้งแต่เมื่อไหร่หืม”

ขุนทัพกลับเป็นฝ่ายปั้นหน้าขรึม  ขมึงตาดุใส่ขุนดอนแก้อาการแปลกๆ  ที่เกิดขึ้นอย่างไม่ทราบสาเหตุเสียเอง  แต่นั้นกลับยิ่งทำ

ให้ประหลาดใจเข้าไปใหญ่  ในเมื่อคนที่โดนต่อว่า  กลับตีมึนตอบกลับหน้านิ่ง


                  “ผมสนใจทุกเรื่องแหละครับ   เพียงแต่ที่ไม่พูดเพราะกลัวคุณทัพไม่ชอบให้จุ้นจ้าน”   คำตอบตรงๆ

ที่บอกกลับมา  ทำเอาหน้าที่ปั้นดุของขุนทัพแดงก่ำลามกระทั่งใบหู  แม้แต่เจ้าตัวยังรู้สึกร้อนหน้าไปหมด  ให้ตาย

บทมันจะพูดขึ้นมา  ดันเสือกมีสำบัดสำนวนเสียอีก   อารมณ์ที่ตั้งท่าจะตั้งแง่เข้าใส่แต่แรกมลายหายไปโดยปริยาย 

จึงบอกไปอย่างไม่ปิดบัง


                     “กูมีธุระ จะไปรับน้องปิ่นที่ชลบุรี เลยให้มึงกลับไปก่อน  เผื่อกูจะไปต่อกับน้องเค้า  ไม่อยากให้เกิด

เหตุการณ์แบบวันนั้นอีก”  ขุนทัพบอกไปตามจริง


                     “ถ้าผมขอร้อง ไม่ให้คุณทัพไปจะฟังผมไหม?”  เอ๊ะ!  วันนี้ไอ้ดอนมันมาแปลกชะมัด  นอกจากจะพูด

มากจนเป็นเรื่องประหลาดไปแล้ว  ยังมีความกล้าต่อรองห้ามตนไม่ให้ไปอีก 


                    “ทำไม มีเหตุผลอะไรถึงห้ามกู อย่าบอกว่ามึงคิดอะไรกับน้องปิ่นบอกกูมาห้ามปิด แล้วกูจะพิจารณาเอง

ว่าควรเชื่อมึงหรือไม่”  ขุนทัพบอกกลับไป  อยากฟังเหมือนกันว่าขุนดอนมีเหตุผลอะไรที่ห้ามไม่ให้ตนไปรับปิ่นแก้ว


                   “เหตุผลอาจจะไม่มี   ผมแค่ไม่อยากให้คุณทัพยุ่งเกี่ยวกับเธออีก  คนนี้ผมขอ”  ขุนทัพหรี่ตาจ้องหน้า

ขุนดอนนิ่ง  พยายามสะกดกลั้นความรู้สึกที่กำลังปะทุขึ้นมาในอก   แสดงว่าขุนดอนชอบปิ่นแก้วมากสินะ  ถึงได้กล้าขอให้ตน

เลิกยุ่งเกี่ยวขึ้นมาดื้อๆ ซะงั้น  ทีเรื่องผู้หญิงมันกลับไม่ขี้ขลาดให้มันได้อย่างนี้สิวะ   ดีแหละเมื่อมึงกล้าขอมาแบบนี้กูจะจัดให้ 

ดูสิมึงจะกล้ามากกว่านี้ไหม?


                   “กูเปลี่ยนใจแล้ว  มึงกลับขึ้นไปนั่งเลย  ไม่ต้องกลับแล้วบ้าน”  ขุนทัพเปลี่ยนคำสั่ง  พร้อมกับแบมือขอ

กุญแจรถจากขุนดอน  ท่าทางที่มองมาด้วยสายตาเอาเรื่องหากตนไม่ยอมทำตาม  จึงทำให้ขุนดอนได้แต่หุบปากยอมส่งกุญแจ

ให้โดยดี  ก่อนทั้งคู่จะขึ้นไปนั่งคู่กันโดยไม่มีใครพูดอะไรอีกเลย   จากนั้นขุนทัพก็ขับรถปานจะเหาะ  ไม่รู้เกิดบ้าไรขึ้นมาขับปาด

ซ้ายแซงขวาเหมือนระบายอารมณ์ซะงั้น   นับเป็นครั้งแรกในรอบสิบปีอีกเช่นกัน  ที่ขุนทัพเป็นคนขับให้ขุนดอนนั่ง ปกติหน้าที่

สารถีขุนดอนมักรับบทนี้ประจำ แต่หากต้องให้มานั่งในสภาวะที่คนขับเล่นไม่กลัวตายแบบนี้  ขุนดอนคิดในใจขอขับเองซะดีกว่า

                 บรรยากาศระหว่างทางไปยังชลบุรีนั้น  เต็มไปด้วยอารมณ์คุกรุ่นภายในรถ  คนหนึ่งขับหน้าดุยังกะใครไป

ด่าพ่อล้อแม่เจ้าตัวก็ไม่ปาน  ในขณะที่อีกคนก็นั่งหล่อเป็นฤษีตบะแข็งไม่สะทกสะท้านไรสักอย่าง   แปลกดีพิลึก 




ต่อด้านล่าง


ออฟไลน์ pp4

  • คนที่ 'ชอบ' ไม่ได้แปลว่าคือคนที่ 'ใช่'
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-6

ออฟไลน์ Mekaming

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 288
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-2
ขุนดอนกับขุนทัพเมื่อไรจะดีกันนะ :sad4:
ต่อตรงไหนหว่า  :really2: :z3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ luxilove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2415/-118
-  2  -




                 ขุนทัพพารถคันงามมาจอดยังจุดหมายคือรีสอร์ทเงียบสงบ  ตรงหน้าบ้านเดี่ยวหลังหนึ่ง  เพราะโทรถาม

ปิ่นแก้วถึงเลขบ้านมาแล้ว  ก่อนจะหยุดรถแล้วเปิดประตูก้าวออกไป  ขุนดอนรีบก้าวตามลงไปติดๆ 

                รีสอร์ทหลังนี้ดูห่างไกลหลังอื่นพอสมควรที่สำคัญเงียบได้อีก  ทำให้ขุนดอนเกิดสังหรณ์แปลกๆ 

แต่เพื่อป้องกันอันตรายที่อาจเกิดกับขุนทัพ  จึงทำให้เร่งฝีเท้าก้าวตามขุนทัพขึ้นบันไดไปติดๆ  ก่อนจะพากันไปหยุดรอ

อยู่หน้าประตู  โดยที่คนนำยังหน้าเขม็งดุดูหงุดหงิดไม่หาย


               “ก๊อกๆ..ก๊อกๆ  น้องปิ่นพี่มารับแล้วครับ”  ขุนทัพเคาะประตูเรียก  พร้อมกับบอกปิ่นแก้วให้รู้ว่าตนมารับ

เจ้าตัวแล้ว   รอไม่นานประตูก็เปิดออกโดยปิ่นแก้วยืนหน้าซีด  ก่อนจะฉีกยิ้มหวานชักชวนให้คุณทัพเข้าไปข้างในก่อน


              “พี่ทัพเข้ามาข้างในก่อนสิค่ะ  รอปิ่นเอากระเป๋าก่อน”  พูดจบเธอรีบหันหลังเข้าไป  โดยขุนทัพก้าวตามหลัง

เธอไปติดๆ  จังหวะที่ร่างขุนทัพพ้นประตู  ก็มีผู้ชายแปลกหน้า  เงื้อไม้เบสบอลขึ้นสุดแขนกะตีท้ายทอยของขุนทัพโดยเจ้าตัว

ไม่ทันระวังเลยสักนิด  เพราะไอ้คนทำมันหลบอยู่หลังประตู  แต่ทุกอย่างอยู่ในสายตาคนระวังหลังอย่างขุนดอนเต็มๆ 

เพราะตนตามหลัง  ดังนั้นผู้พิทักษ์ขุนทัพจึงไม่มีทางยอมให้เจ้านายเจ็บตัวเป็นอันขาด


              “คุณทัพระวัง!”   

              สิ้นเสียงร้องเตือนของขุนดอน  พร้อมกับเจ้าตัวกระโดนถีบแบบมวยไทยจนไอ้คนเตรียมฟาดกระเด็นติดผนัง

เสียงดังสนั่น ไม้ที่ถืออยู่หลุดมือไปไกล


              “โครม!  กรี๊ดดด!”  

              ตามด้วยเสียงกรี๊ดร้องของปิ่นแก้ว  ที่ปิดหน้าวิ่งซุกอยู่ข้างเตียง  พร้อมกับชายฉกรรจ์ไม่ต่ำกว่าสิบคน

ที่หลบอยู่ภายใน  บัดนี้โผล่หัวออกมาจากทั้งในห้องน้ำ  และที่คอยแอบอยู่หลังประตู  ก็พุ่งเข้าชาร์ตตะลุมบอนกับขุนทัพ

และขุนดอน   แต่โอกาสไม่เป็นของพวกมันแล้ว เมื่อขุนทัพรู้ตัวจากเสียงร้องเตือนของคนคุมหลังให้  เจ้าตัวจึงไหวตัว

เอี้ยวหลบ  พร้อมกับพละกำลังมหาศาลจากโครงร่างสูงใหญ่กำยำก็วาดรวดลายอันน่าทึ่ง  ทั้งเตะทั้งต่อยใส่คู่ต่อสู้

อย่างเชี่ยวชาญและคล่องตัว  จนสี่ห้าคนที่กรุ่มรุมกระเด็นกระดอนคนละทิศละทางปานลูกโป่งถูกปล่อยลม

สลบแบบไม่ต้องนับกันเลยทีละราย


                กลับมาดูหุ่นนายแบบที่สมบูรณ์ด้วยกล้ามเนื้อครบเครื่องแม่ไม้มวยไทย  ทั้งศอกทั้งหมัดบวกเข่าแถมเตะ

ตามอีกต่างหาก  เล่นเอาห้าคนที่เหลือสลบเหมือดไปทีละคน  เพราะคนที่เรียนรู้มวยไทยมาจนช่ำชองตั้งแต่เด็กอย่างขุนดอน 

รู้จุดหลับจุดตายคู่ต่อสู้เป็นอย่างดี  จึงเน้นในส่วนนั้นเป็นพิเศษ 


                 สิ่งที่ขุนดอนแสดงออกมานอกจากจะทำให้ขุนทัพหายกังวลแล้ว  ยังอดทึ้งไม่ได้  เพราะในความคิดของ

ขุนทัพตลอดมาขุนดอนคือไอ้ขี้ขลาดตาขาว  มันช่างตรงข้ามกับหนุ่มหล่อมาดนักมวยเอก  ที่ท่าทางคล่องแคล่วกระฉับกระเฉง

สวยงาม  ล้มคู่ต่อสู้ห้าต่อหนึ่งให้สลบไปทีละคน  แต่ความคิดของขุนทัพก็พลันหยุดลงเมื่อได้ยินเสียง


                 “คลิ๊ก!  พวกมึงหยุดพระเอกกันได้แล้ว ไม่งั้นหัวอีนี่กระจุย”  เสียงขึ้นนกปืน  พร้อมกับคำพูดที่ดังมา 

ทำให้ทั้งคู่หยุดมือในขณะที่ไอ้พวกนั้นต่างนอนระเนระนาดภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที   


                 ภาพของปิ่นแก้วที่สะอื้นไห้น้ำตาไหลปานจะขาดใจ  ตัวสั่นงันงกเหมือนลูกนกตกน้ำ  ในขณะที่ปืนจ่อ

ตรงศีรษะโดยไอ้พิชิตจ้องมายังทั้งคู่ตาไม่กระพริบ


                 “มึงต้องการอะไร?”   ขุนทัพตวาดถามมันเสียงห้วน  เป็นสิ่งที่ตนเกลียดนักหนากับการที่

ผู้ชายใช้ผู้หญิงเป็นตัวประกัน


                 “ความจริงกูกะใช้อีร่านนี่  ล่อมึงมาให้พวกสมุนกูอัดตูด  โทษฐานที่มึงกับอีห่านี่สวมเขาให้กู 

แต่มึงเล่นพวกมันซะอ่วมแบบนี้  กูเปลี่ยนใจแล้วตอนนี้กูต้องการอะไรที่มันเด็ดกว่านั้น   

                  ถ้าจำไม่ผิดไอ้หน้าหล่อที่ตามมึงมาด้วยคือไอ้ขุนดอนพี่มึงสินะ  จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพี่น้องล่อตูดกันเอง 

แล้วกูอัดคลิปเผยแพร่ให้คนดูกันทั่ว  คงสะใจพิลึกกับนามสกุล  ‘เทพพิทักษ์’  ของพวกมึงได้ดังกว่าเก่างามน่าไม่น้อย 

สรุปพวกมึงเอานี้ไปแดกกันคนละสองเม็ด  ห้ามตุกติก”  พูดจบมันโยนซองสีขาวบรรจุยาแคปซูลสี่เม็ดตกลงแทบเท้าของ

ขุนทัพ  พร้อมกับสั่งให้แบ่งกันกินคนละสองเม็ด


                  “หึ..ทำไมกูต้องทำตามมึง  คิดว่าลูกปืนนั่นจะจัดการพวกกูทีเดียวสองคนหรือเปล่าละ  ไหนมึงบอกกูดิ” 

ขุนทัพกลับยืนจ้องหน้ามันปล่อยรังสีอำมหิตจนไอ้พิชิตอันธพาลเล่นพวกถึงกับหน้าถอดสีไปทันที  แต่มันกลับตั้งตัวได้แสยะยิ้ม

ชั่วร้ายก่อนตอบกลับมาว่า


                   “ใครบอกกูจะจัดการกับพวกมึงด้วยปืนนี่  ถ้ามึงไม่กลัวกูเป่ากะโหลกอีร่านนี่  ก็ลองไม่ทำตามดูสิ 

จากนั้นกูให้พ่อช่วยโยนความผิดเป็นมึงสองคนทำกุเรื่องว่ามึงกับพี่มึงชิงรักหักสวาทแย่งอีห่านี่กันจนเกิดโศกนาฏกรรมขึ้น   

มึงคิดว่ากูทำได้ไหมละ  ที่สำคัญเบอร์โทรที่มึงกับอีนี่ติดต่อกันดันเป็นสายล่าสุดสินะ   หลักฐานทุกอย่างพร้อม  กูเพียงแต่

สร้างสถานการณ์ให้เป็นพวกมึงแทน  คิดว่ากูทำได้ไหม  ไม่มีใครเค้าสงสัยกูหรอก  ในเมื่อก่อนหน้านี้มึงเปิดตัวอีนี่แบบไม่แคร์

สายตาใครในมหาลัย   หึหึ..งานนี้กูล่องหนได้ชัวร์”   มันพูดพร้อมกับสายตาเจ้าเล่ห์แสนอุบาทว์ที่อธิบายความคิดชั่วร้าย

มาอย่างไม่กระดากปาก  เล่นเอาขุนทัพกำหมัดแน่น  แต่สำหรับขุนดอนยังยืนจ้องไอ้พิชิตนิ่งตาไม่กระพริบ  ไม่รู้คิดอะไรอยู่ 

ส่วนปิ่นแก้วกลับสะอื้นหนักกว่าเดิมจนตัวสั่น  ก่อนจะพร่ำปนสะอื้นอย่างคนกลัวตาย


                 “พี่ทัพช่วยปิ่นด้วย  อย่าให้มันทำอะไรปิ่น  ฮืออออ...มันลักพาปิ่นมาแล้วบังคับให้หลอกพี่  ไม่งั้นมันจะให้

ไอ้พวกนั้นรุมโทรมปิ่น  ก่อนจะฆ่าหมกศพ  ปิ่นกลัวมาก พี่ช่วยปิ่นด้วย  ฮืออออ”  เสียงร้องให้คร่ำครวญของปิ่นแก้ว 

แลดูเวทนาอดสูใจชะมัด  หน้าตาที่เคยสะสวยเต็มไปด้วยคราบน้ำตาเลอะไปหมด  ภาพของผู้หญิงที่ยืนตัวสั่นร้องไห้ตัวโยน

ทำเอาทั้งคู่ถึงกับกัดกรามกรอด  เพราะโดยนิสัยพื้นฐานแล้ว  ทั้งขุนดอนขุนทัพไม่ชอบการรังแกผู้หญิงเป็นที่สุด  ไม่ว่าผู้หญิง

คนนั้นจะเป็นคนเช่นไร  แต่ขึ้นชื่อผู้ชายรังแกผู้หญิงมันก็น่าตัวเมียชิงหมาเกิดดีดีนี่เอง


                  ขณะที่ไอ้พิชิตกลับพยักพเยิดให้ทั้งสองคนกินยาที่มันโยนให้   พร้อมกระแทกปากกระบอกปืนลง

บนศีรษะของปิ่นแก้วจนหน้านิ่วเป็นการขู่ไปในตัว   ทำเอาขุนดอนที่ยืนสำรวจเหตุการณ์อย่างระมัดระวัง ซึ่งเห็นสมุนมันนอนสลบ

หายใจรวยรินตามข้างฝาระเกะระกะ 


                 คงเหลือแต่ไอ้หัวโจกเดนคนเพียงลำพัง  ที่อาศัยปืนเป็นเครื่องทุนแรงจี้ผู้หญิงเป็นตัวประกันอยู่ตรงหน้า 

แต่มันเสี่ยงเกินไปที่จะพุ่งเข้าชาร์ต  เพราะทั้งคู่อยู่ห่างกันเกินไป  โอกาสที่จะถึงตัวมันก่อนที่จะลั่นไกใส่กะโหลกของปิ่นแก้วนั่น

แถบจะไม่มีหวัง   ทางเลือกสุดท้ายคือยกมือขึ้นบีบไหล่ของขุนทัพแทนคำพูดเกี่ยวกับความคิดตน  ก่อนเป็นฝ่ายก้มลงไปหยิบ

ซองยาขึ้นมาแกะเสียเอง


                     ขุนทัพมองการกระทำของขุนดอนแบบอึ้งๆ  ทั้งที่บริเวณหัวไหล่ยังอุ่นฝ่ามือของคนตรงหน้าไม่หาย 

กำลังใจที่ส่งให้ช่วยผ่อนความกดดันของอารมณ์ที่กำลังปะทุให้กลับมามีสติขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะได้ยินขุนดอน

เอ่ยปากพูดขึ้นบ้างว่า


                      “ถ้ากูสองคนยอมกินยาตามที่มึงต้องการ  กูขอให้มึงปล่อยผู้หญิงไปซะ  ตกลงหรือไม่” ข้อต่อรอง

ของขุนดอนที่บอกกับมัน  ทำเอามันยกยิ้มชั่วร้าย  ในขณะที่ขุนทัพคิ้วขมวดมุ่น  เพราะไม่คิดว่าขุนดอนจะกล้าเอาตัวเอง

เข้าเสี่ยงกินยา   ทั้งที่รู้ว่ายาที่มันส่งให้กินให้ผลด้านใด  หรือว่าที่ตนเข้าใจว่าขุนดอนชอบปิ่นแก้วนั่นเป็นข้อพิสูจน์ที่ยืนยัน

ได้แล้วจริง


                     “ได้ไม่มีปัญหา   พอยาออกฤทธิ์มึงทั้งคู่ก็ไม่มีปัญญามาออกแรงทำร้ายกูได้หรอก  นอกจากจะใช้แรง

ไปทำเรื่องอย่างว่าเสียมากกว่า  กูจะเป็นคนนั่งดูพร้อมบันทึกภาพประวัติศาสตร์ของพวกมึงเอาไว้เอง  ไม่ต้องห่วงมึงกินยาเสร็จ

กูจะปล่อยอีนี่ไปทันที”  เมื่อมันบอกมาแบบนี้  ขุนดอนก็ไม่ลังเลตัดสินใจแกะยาทั้งสองเม็ดหย่อนใส่ปากแล้วกลืนลงไปทันที 

ก่อนจะอ้าปากให้ไอ้พิชิตมันเช็กดูว่าตนได้กลืนยาลงคอไปแล้วแบบไม่ต้องอาศัยน้ำตามเลย  พร้อมกับยื่นยาสองเม็ดที่เหลือ

ให้ขุนทัพโดยไม่พูดอะไรอีก


                       การกระทำของขุนดอน  ห่างไกลกับคำว่าไอ้ขี้ขลาดตาขาวในสายตาตลอดสิบปีของขุนทัพ

อย่างหน้ามือเป็นหลังมือ  จนไม่ต้องมีคำอธิบายใดๆ อีก ที่ผ่านมาตนเข้าใจขุนดอนผิดมาตลอด  หนำซ้ำขุนดอนยังใจเด็ด

ตัดสินใจไม่อิดออดเลยสักนิด 


                      เมื่อเป็นเช่นนี้  ขุนทัพจึงจัดการแกะยาสองเม็ดที่เหลือแล้วหย่อนใส่ปากกลืนลงคอตามไปในที่สุด 

เมื่อทั้งสองคนแสดงให้เห็นแล้วว่าได้ทำตามสิ่งที่ไอ้พิชิตมันต้องการ  จึงเรียกร้องกลับทันทีว่า


                      “พวกกูทำตามที่มึงสั่งแล้ว  ปล่อยผู้หญิงไปได้หรือยัง”  ขุนทัพเป็นฝ่ายทวงสัญญาจากมัน

ไอ้พิชิต  หันปากกระบอกปืนมาจ่อยังทั้งคู่พร้อมกับผลักปิ่นแก้วจนเซมาให้ขุนทัพรับร่างเธอไว้ได้ทันก่อนจะล้มลงไป


                      “เอ้า..กูปล่อยมันแล้ว หากมึงยังให้มันอยู่ในนี้ไม่เกินห้านาที  คงได้ตายคาอกพวกมึงแทน 

รู้หรือไม่ยาที่พวกมึงแดกเข้าไปคนธรรมดาโดนครึ่งเม็ดยังน้ำแตกเป็นสิบรอบ  นี่เพราะกูเห็นว่าพวกมึงถึกกันทั้งคู่เลยจัดให้

ยกกำลังสองทนได้ก็ให้มันรู้ไป เพราะงั้นถ้าไม่อยากให้อีร่านนี่คางเหลืองตายเพราะพวกมึงแล้วละก็  ทางที่ดีไสหัวมันไปเร็วๆซะ”

มันพูดในขณะที่ปากกระบอกปืนยังจ่อมาที่ทั้งคู่นิ่งอย่างระวังตัวแจ   ทั้งขุนทัพและขุนดอนเริ่มรู้สึกร้อนรุ่มจากท้องน้อยก่อน

กระจายไปทั่วร่างกายแล้วเพราะฤทธิ์ยา  แสดงว่าที่มันบอกคงไม่โกหกยานี่แรงมากจริงๆ  ก่อนจะเป็นภาระมากกว่านี้ 

ขุนทัพเลยบอกปิ่นแก้วไปพร้อมกับส่งกุญแจรถที่ขับมาให้เธอ


                 “น้องปิ่นเอารถพี่ขับไปจากที่นี่ด่วน  ไม่ต้องกลับมาอีก  รีบไปเดี๋ยวนี้”  ยัดกุญแจใส่มือเธอเสร็จก็ดันหลัง

ให้เธอรีบออกประตูไปให้ไว  เพราะตอนนี้เริ่มรู้สึกเหงื่อซึมออกฝ่ามือแล้ว   แต่พยายามเก็บอาการไม่ให้ไอ้พิชิตมันรู้ว่ายา

มันเริ่มออกฤทธิ์ให้แล้ว


                  “ปิ่นขอบคุณพี่ทั้งสองมาก  ระวังตัวด้วยนะคะ”  พูดจบเธอรีบวิ่งออกประตูไม่เหลียวหลัง  พร้อมกับเสียง

สตาร์ทรถที่ดังตามมาติดๆ  ก่อนจะเคลื่อนออกไปจากบริเวณที่ได้ยินอย่างรวดเร็ว  เมื่อคนที่เป็นภาระไม่อยู่ให้กังวลแล้ว 

ทั้งขุนดอนและขุนทัพหันมองตากันแบบไม่ได้นัด 


                  ทั้งคู่สบตากันนิ่งแทนคำพูด  ในขณะที่ขุนทัพส่งสายตาแทนคำขอโทษและขอบคุณในสิ่งที่ขุนดอน

ช่วยเหลือตนวันนี้  แต่ขุนดอนมองตอบอย่างห่วงใยในอาการของฤทธิ์ยาที่กำลังปะทุขึ้นอย่างรวดเร็ว

เพราะตนก็รู้สึกได้ไม่ต่างกัน   


                  เพื่อไม่ให้เข้าทางของไอ้พิชิต    ขุนดอนตัดสินใจพุ่งเอาตัวกระแทกร่างใหญ่โตของขุนทัพจนกระเด็น

ไปติดฝา  พร้อมกับจังหวะที่ไอ้พิชิตยังคงตะลึงงงกับการกระทำที่ขุนดอนพุ่งเข้าจู่โจมขุนทัพแทนที่จะเป็นมันเอง  ทำให้นาทีนั้น

ไม่ทันระวังเพราะมัวแต่อึ้งอยู่ เปิดช่องให้ขุนดอนเตะเข้าเต็มข้อมือที่ถือปืนอย่างเต็มแรงเพียงชั่วกระพริบตา  จนปืนที่มันถือจ้อง

ปากกระบอกใส่พวกตนนั้น  บัดนี้กระเด็นหลุดมือไปตกข้างฝาหัวเตียงห่างไกลอันตรายเรียบร้อย 


                    ขุนดอนไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอย  ทั้งหมัดทั้งเท้ากระหน่ำเข้าใส่ไอ้พิชิตไม่ถึงสองนาที  มันก็ลงไป

นอนแน่นิ่งหลับสนิทอยู่กับพื้นไม่ไหวติงตามพวกสมุนมันไปอีกคน   หันกลับมามองขุนทัพที่มันนี้ตาแดงก่ำเหงื่อซึมขมับ

จ้องตนอยู่ก่อนแล้วเช่นกัน   จึงเอ่ยปากพูดขึ้นทันทีว่า


                    “ป่ะ...คุณทัพรีบไปจากที่นี่”  ไม่รอช้าขุนดอนรีบก้าวนำอย่างรวดเร็ว  พร้อมกับการเต้นของหัวใจ

และความร้อนที่พุ่งสูงขึ้นต่อเนื่อง  ยิ่งตนออกแรงจัดการไอ้พิชิตยิ่งเร่งปฏิกิริยาของตัวยาให้เร็วขึ้นอีก   ขุนทัพรีบตามมาติดๆ 

ทั้งคู่ตรงไปยังส่วนบริการด้านหน้าของรีสอร์ท  พอไปถึงในสภาพที่เหงื่อท่วมทั้งคู่แถมตาแดงก่ำหายใจหอบ  เพราะตอนนี้ฤทธิ์

ยากำลังเล่นงานทั้งสองอย่างไม่ปราณี   แต่ยังไม่ที่สุดพออดทนกันได้อยู่  คิดว่าหลังจากนี้อีกไม่กี่นาทีคงสาหัสน่าดูชม 

ต้องหาทางระงับพิษของยาโดยเร็ว   


                  ขุนทัพตรงเข้าไปติดต่อพนักงานพร้อมกับยื่นบัตรเครดิตที่พกมา  บอกด้วยความรวดเร็วว่า


                 “เปิดห้องสูท ให้ผมด่วนตอนนี้”  พนักงานรับบัตรไปด้วยหน้าตาตื่นๆ  แต่ก็อดยิ้มเขินกับดวงตาแดงก่ำ

ของคนรูปหล่อร่างกำยำสูงใหญ่ตรงหน้าที่ฉ่ำหวานจนหยาดเยิ้มบอกอารมณ์ให้รู้ว่าอยู่ในความต้องการไหนจนเดาได้ไม่ยาก 

แต่ก็ไม่อยากทำให้คนหล่อหงุดหงิดรีบจัดการเปิดห้องรูดการ์ดเสร็จสิ้นโดยใช้เวลาไม่ถึงอึดใจ  ก่อนยื่นกุญแจให้พร้อมกับชี้ไป

ยังบ้านเดี่ยวติดทะเลทางฝั่งตรงข้ามกับทางที่ทั้งสองจากมา 


                ขุนทัพไม่รอช้าเข้าไปกระชากข้อมือขุนดอนพาเดินตรงไปยังบ้านพักที่เพิ่งเปิดหมาดๆทันที  ขุนดอนก็แทบ

จะไม่เหลือแรงที่จะถามมากแล้ว  ตอนนี้ต้องการน้ำเย็นราดตัวให้หายร้อนด่วนจี๋  ทั้งคู่หนึ่งจูงหนึ่งเดินตามกันไปยังบ้านหลังที่ว่า

โดยไม่แคร์สายตาพนักงานที่มองกันตาค้างกับความหล่อหลากของทั้งสองหนุ่มและท่าทางที่บ่งบอกว่าเกิดอาการอะไรกัน


              ก็ทั้งสีหน้าแววตาที่ฉ่ำเยิ้มตาแดงก่ำของทั้งสอง ไม่รวมหูเหอหน้าตาแม้แต่คอที่แดงเถือกปานตำลึงสุกนั่นอีก

อดเขินตามหน้าแดงด้วยไม่ได้  อิจฉาที่หนุ่มหล่อกลับต้องมาเป็นคู่กันหมด  ผู้หญิงอดอีกตามเคย..เฮ้อ!...เสียงถอนหายใจ

ของพนักงานสาวสวยทิ้งท้าย??





มาลงตอนใหม่ให้แล้วค่ะ   ขอให้อ่านอย่างมีความสุข

เรื่องนี้เหลืออีก 7 ตอนจบนะคะ  จะรวมเล่มเป็นหนังสือ

พิเศษ  แถมให้กับคนที่จองบล็อกเซทของไตรภาคย์  ตะเกียง  จอมใจนักเลง  และเหยี่ยวหัวใจค่ะ 


Luk. :กอด1:


                   
         
             

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-12-2011 17:45:27 โดย luxilove »

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 :z3:
แมนมากทั้งคู่
วันนี้ยังเป็นพี่น้องตระกูลเทพพิทักษ์
ตอนหน้าเป็นสามีภรรยากันเถอะค่า
 :z1:

ออฟไลน์ Mekaming

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 288
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-2
ขุนทัพขุนดอนในที่สุดก็เข้าใจกันและจะจิ้มกันแล้วสินะ  :jul1: :o8:  o13 :bye2:

Giniz

  • บุคคลทั่วไป
อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆ  :oo1:
ขุนดอนเก่งมาก เป็นเทพพิทักษ์จริงๆ ปลื้ม  :-[

rellatoon

  • บุคคลทั่วไป
อ๊ากกกกกกก พึ่งแอบเข้ามาอ่านแต่ตอนนี้ขอบอกว่า ต่อๆๆๆๆๆๆๆ อยากอ่านต่อ

ออฟไลน์ pp4

  • คนที่ 'ชอบ' ไม่ได้แปลว่าคือคนที่ 'ใช่'
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-6
ค้างค่ะ...ค้างมากกกก
รีบมาต่อไวๆนะคะ ได้โปรดดด
พี่ขุนดอนไม่ผิดหวังที่ปลื้มมานาน♥
ขุนทัพจะได้ตาสว่างสักที
แล้วนี่...ใครจะรุก ใครจะรับวะคะ?? 555

ออฟไลน์ Poseidon

  • Unconditional love
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5081
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-12
เย้  ขุนทัพเข้าใจขุนดอนแล้ว
ย๊ากกกก  อยากอ่านตอนต่อไปใจจะขาดรอนๆ

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
เป็นตอนที่เดาได้ยากมากว่าใครจะรุกใครจะรับ :z1:
เดาเล่นๆ ว่าขุนทัพน่าจะเป็นรับ หรือเปล่า หุหุหุ

ออฟไลน์ poypoy

  • ไม่ว่าจะเป็นอะไร จงเป็นสิ่งนั้นให้ดีที่สุด
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 444
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +996/-4
    • PoyPoy
ขุนดอนนนนนนนนนนนนนนน เท่มากบ๊ะเฮ้ย!!!
หล่อแล้วก็เท่อีก โอ๊ยหนอออออ จะบ้าตาย~!
ค้างได้ใจมาก ค้างสุดๆ อ่านๆ มาถึงสุดท้าย
อ้าวเฮ้ย ไม่มีต่อ? จบกัน อารมณ์ค้างทันที!
เป็นกำลังใจให้คนแต่งน่า~ มาต่อรีบๆ น่า~

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด