หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[bobie]

เย้เย้ ดีใจกับพี่พีทและน้องภู
จบไปอีกเรื่องนึงแล้วนะ
ตอนหน้าจะมีอะไรมาทดสอบคู่นี้อีกล่ะเนี่ย รอดูๆ

[Yarkrak]

สรุปคุณแม่น้องภูงี่เง้า คนเขียนทำให้คุณแม่ดูดีกว่านี้ดีไหม ให้สมกับคนมีความรู้และประสบการณ์ในการทำงานทั้งในและต่างประเทศตั้งหลายปี อิ อิ ทำใจไม่ได้ มันง่ายเกินไปป่าว ขออภัยอาจเรียกร้องเกินไป อิ อิ
 

[mild-dy]

คืนดีกันแล้ว โล่งอกมากกกก
หมดทุกข์หมดโศกกันซักที
 ไม่ขอมาม่าแล้วนะคะ
ไม่อยากเห็นน้องภูร้องไห้ ทำใจไม่ได้

[jimmyjimmy]

   น้องภูกลับบ้านแล้ว

สองตอนที่ผ่านมา บอกตง    สงสารพี่พีท น้องภูมากอ่ะ

ตอนหน้าอย่าเพิ่งดราม่านะ

[som]

อ่านไปใจหวิวไปยังไงไม่รู้ในตอนนี้  มันเหมือนกับว่าการเดินทางมันใกล้ยังไงไม่รู้  ไม่อยากคิดอะครับไม่อยากคิดจริงๆ  ข่วยต่อการเดินทางให้แค่ตอนนี้เป็นแค่ครึ่งเรื่องได้ป่าวครับ  ใจหวิวจริงๆ

[ขนมสัมปันนี]

มีเรื่องราวให้ได้ลุ้นกันตลอดเลยน้องภู

[malula]

ค่อยยังชั่วหน่อยที่น้องภูกลับมา ปัญหาทุกอย่างก็คลี่คลาย
แล้วยังจะมีอะไรให้หนักอกหนักใจอีกหรือเปล่าคะคนเขียน ไม่เอามาม่านะจ๊ะ

[kasarus]

หมดทุกข์หมดโศกกันซะที แต่ทำไมต้องทิ้งท้ายว่าตอนหน้ามีเรื่องด้วยล่ะ

ว่าแต่เป็นเรื่องดีหรือร้ายกันล่ะ

[khuan]

อ่านมาน้ำตาคลอๆ  เจอ

"น้องภู!!!!!!!!!!!!!!"

"พี่พีททททททท"

 ขำกรามค้างอะ 5555555   

[TukOO9726803]

ขอบคุณนะครั้งนี้ไม่ปลอยให้รอนาน

[•♀NoM!_KunG♀•]

น้ำตาไหลเฉยยTT อีกอย่างนะ ห้ามปิดเรื่องนี้เด็ดขาดด!!

ไม่ได้น้า อยู่กันมาตั้งนานต้องอยู่ต่อไปจิ

[noy]

เฮ้อ...ในที่สุดก็มีความสุขสักที

ขอความสุขอยู่กับเรานานๆอย่าเพิ่งให้กินมาม่าเลยนะ

[indy❣zaka]

งานนี้เพราะพี่กล้ามปูบนรถตู้แท้ๆเลยเนาะ 
น้องภูถึงได้รีบบึ่งกลับมาหาสุดที่รักได้เร็วอย่างนี้

ตอนหน้า  ถ้ามีเรื่อง ก็ขอให้เป็นเรื่องดีๆที่เรียกเสียงหัวเราะกับรอยยิ้มให้น้องภูได้แล้วกันเนอะ
เพราะน้องเพิ่งเสียน้ำตามาเยอะ (จนจะไหลท่วมบ้านคนอ่านได้เลย 55+)

[OoniceoO]

ความรักที่ดีมันก็ต้องมีอุปสักกันบ้าง รักคู่นี้จัง

[nongrak]

ตอนหน้าจะมีอะไรอีก แค่นี้ก็สงสารน้องภูจะแย่แล้ว
ดีแล้วที่กลับมาหาพีท ความรักคือการอภัยหนิเนอะ

[snack]

เฮ้อโล่งอกนึกว่าจะซดมาม่าซะแล้ว..ดีที่น้องภูคิดได้ก่อนนะว่าทุกคนทำไปเพราะรักน้องภูทั้งนั้น

ถึงเวลาที่จะมีความสุขแบบเต็มที่ซักทีนะน้องภู...ชอบผักบุ้งเวลาแหย่กับน้องภูน่ารักดี

[Horizon]

ซึ้ง...
+1

[nung]

น้องภูมาคนน่ารักกลับมาแล้ว ชอบน้องภูแบบขี้อ้อนน่ารัก

[ormn]

  น้ำไม่ถ่วมแต่ฝนตกทั้งวันทั้งคืนเลยยยย
 

[why yyy]

น้ำตาไหลเลยอ่า!!!   

[greensnake]

รู้นะว่ายังไงน้องภูก็ต้องกลับมาหาทุกคนที่รักที่บ้านแน่
แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณพี่ก้ามปูบนรถที่ช่วยกระตุ้นอีกแรง
ตอนนี้ก็คลี่คลายทุกเรื่องแล้ว แต่สะดุดตรงที่คนเขียนบอกนี่แหละ
ยังจะมีอะไรอีกเหรอ น้องภูไม่มีน้ำตาแล้วน้า
เรื่องที่ว่าจะเป็นเรื่องดีใช่ไหมอ่ะ รอน้องภูตอนหน้าจ้า
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[4559]

น้องภูน่ารัก

[vevi]

น้องภูกลับมาหาพี่พีทแล้วดีใจมากๆ
คู่นี้เค้ารักกันน่ารักจริงๆ 
ตอนนี้happy ยังหวานไม่มาก ตอนต่อไปจะยังไง รอติดตามค่ะ

[korn1983]

รอๆ รักครอบครัวนี้จังเลย

[8X]

โล่งอกไปทีกลัวน้องภูงอนพี่พีทนาน แค่น้องภูงอนไม่ยอมกลับบ้านวันเดียวพี่พีทก็จะแย่อยู่แล้ว
ดีนะน้องภูกลับมาเองเพราะพี่พีทคงไม่รู้จะไปตามที่ไหนแล้ว

[amito]

ดีใจที่น้องภูตัดสินใจกลับบ้าน ฟ้าหลังฝนมักจะสดใสเสมอ ขอให้น้องภูกับพี่พีทมีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตน้า

[K.Pupoom]

ตอนจบ ภาค 1




ขอกอดน้องแนบชิดสนิทเนื้อ
กลิ่นแก้มเจือกลิ่นหอมกายกอดคลายหนาว
กอดน้องไว้ดั่งเหมือนเดือนล้อมดาว
เนื้อเนียนขาวสัมผัสรักที่พักใจ


ตื่นมากลางดึกเพราะไอ้ตัวเล็กในอ้อมกอดขยับตัวเหมือนนอนไม่สบายตัวยังไงก็ไม่รู้
พอตื่นมาถึงได้รู้ว่าตัวน้องภูร้อนสงสัยจะไม่สบายแน่เลย ผมเดินไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้
"ทำไร" ตาไม่ลืมนะ แต่ถามแล้ว สักพักก็ค่อยๆลืมตามองผม
"ก็เช็ดตัวให้ไง ตัวร้อนจี้เลย ปวดหัวหรือเปล่า"
"ไม่นิ"
"แต่ตัวร้อนมากเลย ทานยาหน่อยนะ"
"ไม่ทานได้ไหมอ่ะ"
"อย่าดื้อสิ" แล้วผมก้เดินไปหยิบยาพร้อมกับน้ำมาให้น้องภูน้องภูก็รับไปทานแล้วก็นอนมองผมตาแป๋ว
"ไม่ได้ปวดหัวซะหน่อย"
"ยกแขนขึ้น" ผมเอาปรอทวัดไข้มาเสียบที่รักแร้ แล้วก็เช็ดตัวให้
เช็ดตัวเสร็จก็เดินเอาน้ำกับผ้าไปเทในห้องน้ำ เดินออกมานั่งข้างๆรอปรอทวัดไข้ดัง
"โอเค มีไข้นะเนี่ย นอนได้แล้ว" แล้วผมก็เดินไปปิดไฟ แล้วก็มานอนข้างๆน้องภู
"พี่พีท"
"หืมมม"
"น้องภูขอโทษนะ"
"เอาอีกแล้ว พี่เองก็ผิด ที่ไม่ยอมบอกน้องภู"
"ทำไมไม่บอกอ่ะ"
"พี่รับปากคุณแม่ไว้ ไม่อยากผิดคำพูด"
"จะเอาใจแม่ยายว่างั้นเถอะ"
"ฮ่าๆ ว่าไปนั้น"
"พี่พีททท"
"ครับบบบบ"
"ทำไมพี่พีทถึงซื้อบ้านน้องภูไว้อ่ะ"
"ตอนนั้นพี่คิดแค่ว่าพี่อยากได้เก็บไว้ให้น้องภู ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน พี่อยากให้น้องภูอยู่ใกล้ๆพี่"
"แต่ตอนนั้น เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันนะ"
"น้องภูอาจจะยังคิดว่าไม่ใช่ แต่สำหรับพี่ คิดมาตลอดว่าพี่จะต้องเอาน้องภูทำเมียให้ได้ ฮ่าๆๆ"
"แล้วก็ทำสำเร็จ"
"ฮ่าๆๆ"
"เงินไม่ใช่น้อยนะ"
"พูดเรื่องเงินอีกแล้ว เราสองคนเป็นคนๆเดียวกันนะ เงินของพี่ก็เหมือนเงินของน้องภูนั้นแหละ"
"แต่น้องภูใช้เงินอยู่คนเดียวหาก็ไม่เคยหานะ"
"ทำไมถึงได้เป็นคนคิดมากขนาดนี้เนี่ย น้องภูเป็นเมียพี่ พี่ก็ต้องมีหน้าที่ดูแลเลี้ยงดูสิ"
"แต่"
"ไม่มีแต่ น้องภูก็ตอบแทนพี่ทุกคืนไง"
"บ้า"
ผมพยายามพูดให้น้องภูเลิกคิดมาก น้องภูเป็นคนขี้เกรงใจ ของใช้จะซื้อเองหมด
บางทีก็แอบไปเดินห้างหลังเลิกเรียน ซื้อของคนเดียว เพราะถ้าผมไปด้วย ผมก็จะไม่ให้น้องภูออกเงิน ไอ้เรื่องเงินที่ให้ผมประหยัด
เขาก็ช่วยประหยักแทนผม ให้ผมรู้จักเก็บเงินบ้าง ตั้งแต่มีน้องภูเข้ามาในชีวิต เงินเหลือเก็บมากมาย อะไรที่ผมคิดว่ามันจำเป็น
เดี๋ยวนี้น้องภูทำเป็นเรื่องไม่จำเป็นไปแล้ว แต่ก่อนน้ำหอมยี่สิบสามสิบขวด อะไรออกใหม่ซื้อ ทั้งๆที่บางขวดยังไม่เคยใช้
จะอ้างกับตัวเองเสมอว่าต้องใช้เวลาไปพบลูกค้า มันจำเป็นนะ ฮ่าๆๆ แต่เดี๋ยวนี้มีเมีย เมียบอกว่า ใช้ของเก่าให้หมดก่อน
ลูกค้าไม่มานั่งจำหรอกว่าใช้น้ำหอมซ้ำน่ะ มันก็จริงของน้องภูใช่ไหมล่ะ ยังมีอีกหลายเรื่องครับที่เมียผมมักหาเหตุผลมาหักล้าง การช็อปปิ้งของผมได้เสมอ

"ฮ่าๆๆ  นอนได้แล้ว นี้มันตีสามแล้วนะ"
"หอมแก้มหน่อยสิ"
"ขี้อ้อนจริงๆเมียใครว่ะ"
"เมีย หมา"
"เมียหมาหรอ หืมมมม  หืมมมมมม"
"ฮ่าๆๆๆ   ฮ่าๆๆๆ  จั๊กจี้อ่ะ  แก้มจะทะลุแล้ว" พี่พีทมันก็หอมแก้มซ้ายแก้มขวา จนผมต้องจับหน้าพี่พีทไว้
มันจั๊กจี้อ่ะ พี่พีทมองหน้าผม ผมก็มองหน้า แล้วเราก็จูบกันอย่างนุ่มนวล....
"นอนดีกว่า" น้องภูตัวแสบ อ้อนผมแล้วก็ตัดบทซะงั้น ผมก็สวมกอดน้องภูทันที แล้วเราสองคนก็หลับไป...
 
เช้า......

"ฟ๊อดดดด" ผมตื่นก่อนพี่พีท พลิกตัวเข้าหาพี่พีท พี่พีทหลับสบายเลย ก็แอบหอมแก้มไปเบาๆ
"ฮึ๊บบบบบบ"
"เห้ย ตกใจหมด ตื่นแล้วก็ไม่บอก"
"แล้วมาแอบหอมพี่ทำไม"
"หอมไม่ได้หรอไง หวงหรอ"
"มากกว่าหอมก็ได้นะ" ไอ้พี่พีทมันก็จับมือผมไปจับไอ้จูมงของพี่พีท
"พี่พีทบ้า"
"นะ"
"อะรายยยยยยยย"
พี่พีทจับผมขึ้นไปนอนบนตัวพี่พีทแล้วก็กอดผมไว้แน่นสองมือค่อยเริ่มสอดเข้าไปใต้เสื้อผ้า ใต้กางเกง แล้วก็ถอดเสื้อผมออก
พี่พีทพลิกตัวให้ผมนอนราบไปกับที่นอน แล้วก็ถอดเสื้อตัวเองออก ถอดกางเกงผมออก แล้วก็ดูดชิมยอดอกของผมทันที
ทุกอย่างดำเนินไปอย่างนุ่มนวล ค่อยๆละเมียดไม่มูมมาม จนมาถึงทงอีพี่พีทก็ค่อยๆละเมียดเช่นกัน
แต่หารู้ไม่ว่า เขื่อนพร้อมจะแตกทุกเมื่อ  พี่พีทยืนขึ้นถอดกางเกงตัวเองออก แล้วใส่เสื้อให้ไอ้จูมงทันที
พี่พีทดันไอ้จูมงเข้าไปในตัวผม แล้วก็เดินเครื่องเหมือนทุกครั้ง เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ แต่ตอนนี้เราสองคนกำลังไปกันได้ด้วยดี
"จะไม่ไหวแล้วนะ"
พี่พีทจับผมนอนคว่ำ แล้วยกสะโพกขึ้น พี่พีทเอาไอ้จูมงใส่เข้าไปในตัวผมอีกครั้ง แล้วก็เดินเครื่องอย่างว่องไว
"อื้อออออ เอ้อ  อะ อะ  อะ  เอ้อ  อ่าส์.........." พี่พีทเหมือนจะถึงฝั่งฝันแล้ว ค่อยๆเอาไอ้จูมงออกจากตัวผม แล้วจับผมพลิกตัวนอนหงาย
แล้วก็จัดการทงอีอีกครั้ง โดยใช้ริมฝีปากเจ้าเล่ห์จนทงอีต้องร้องไห้ออกมา.........
"ฟ๊อดดดดดดด"
"ไปอาบน้ำกันเถอะ"
"แช่น้ำอุ่นกัน"
"ไม่เอา หิวข้าว"
"ฮ่าๆๆ ป่ะ เดี๋ยวพี่อาบน้ำให้"
แล้วเราสองคนก็ช่วยกันอาบน้ำ ขืนแช่น้ำในอ่างมีหวังโดนอีกรอบแน่ๆ อาบน้ำเสร็จก็มาช่วยกันแต่งตัวแล้วก็ลงไปข้างล่าง
คุณพ่อคุณแม่คุณย่าก็นั่งคุยกันอยู่ พี่บุ้งพี่อ้นอยู่ในครัว สงสัยวันนี้จะแสดงฝีมือเอง....
"อรุณสวัสดิ์ครับทุกคน"
"ไงลูก เมื่อคืนใครบอกจะลงมาคุยกับแม่หืมม"
"น้องภูเผลอหลับไปน่ะครับคุณแม่ คุยอะไรกันอยู่หรอครับ มีเอกสารด้วยเนี่ย"
"ก็คุณย่า จะให้แม่หุ้นทำร้านเพชรกับแม่ของขิงน่ะ คุณย่าจะยกหุ้นในส่วนของคุณย่าให้"
"ย่าแก่แล้ว ไปหุ้นกับเขาก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้มาก นุชทำแทนย่าดีกว่าลูก จะได้ไม่ต้องไปดิ้นรนหากิจการอะไรทำอีก"
"ก็ดีนะครับคุณแม่" พี่พีท สนับสนุนแม่ยาย อย่างออกนอกหน้า  หมันไส้จัง
"คุณแม่เอาเงินที่น้องภูนะครับ เงินที่คุณแม่ส่งมาให้น้องภูไม่ได้ใช้เลยครับ"
"เงินแม่มีครับ หนูเก็บเงินไว้เถอะลูก เก็บไว้สร้างครอบครัวของหนูกับพี่พีทไงลูก ถ้าอย่างนั้น นุชก็ตกลงค่ะคุณย่า"
"อาหารเสร็จแล้วครับบบบ"
"วันนี้ทำอะไรทานอ่ะพี่บุ้ง"
"ข้าวมันไก่ คุณอาอยากทานน่ะ"
"หรอ  น้องภูก็อยากทาน"
"มีก๋วยเตี๋ยวไก่ด้วย แล้วก็ยังมีน้ำซุปกระดูกหมู ใส่ฟักเยอะๆที่แกชอบด้วยนะ"
"โห  สุดยอดไปเลย"
"ก็เห็นมีแต่เรื่องกินเนี่ยแหละที่คุยกันแล้วไม่แขวะกันน่ะ" คุณย่ารู้ทันตลอดเลย
"ฮ่าๆๆ"
"ไปๆทานข้าวกันเถอะลูก สายแล้ว ตั้งโต๊ะเลยผักเอ้ยยยยย"
"ครับคุณย่า"

วันนี้เป็นอีกวันที่พวกเราทานข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตา ตอนนี้เราสองครอบครัวก็รวมเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว
ผมมีความสุขมาก มากที่สุด ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร สิ่งที่รอคอยแล้วก็ฝันมานาน ตอนนี้เป็นจริงแล้ว
ขอบคุณทุกๆคนที่ทำให้วันนี้เป็นจริง ขอบคุณมากๆครับ.......

ผมกับพี่พีทก็มานั่งเล่นกันหน้าบ้าน ผมขอให้พี่พีทขุดบ่อปลาคราฟให้ พี่พีทก็โอเค

"พี่พีทททททท"
"หืม"
"เข้าไปดูบ้านกัน"
"ช่างเขามาล้างแอร์มาดูไฟ อย่าไปเกะกะเขาเลย เดี๋ยวเสร็จแล้วค่อยเข้าไป"
"พี่พีทททท"
"หืม"
"แล้วห้องนอนน้องภูอ่ะ"
"ไม่รู้สิ ถ้าไม่อยากนอนกับพี่ไปนอนที่ห้องตัวเองก็ได้นะ"
"จริงอ่ะ"
"ตามใจสิ" มีงอนๆ ยิ่งแก่ยิ่งขี้งอน นั่งเล่นไอแพดไม่สนใจผมอีกต่างหาก
ผมก็เลยล้มตัวนอนหนุนตัก
"น้องภูอ่ะนะ ถ้าไม่มีคนบางคนกอดก็นอนไม่หลับอ่ะ แต่เจ้าของห้องเขาก็ไม่เห็นจะง้อให้นอนด้วยเล้ยยยยย"
"ไอ้ตัวแสบบบบบบบบ" พี่พีทมันก็บีบจมูกผม แล้วก็ยิ้มออกมา
"โอ๊ยยยย เจ็บน่ะ"
"หนังสือหนังหาไม่เห็นจะอ่านเลยพักเนี่ย"
"ก็มีแต่เรื่องยุ่งๆนี้นา แถมขาดเรียนไม่สองครั้งแล้วเนี่ย ไปอ่านหนังสือดีกว่า"
"ไปหยิบมาอ่านตรงนี้ไป ลมเย็นดี"
"ไม่เอาอ่ะ แดดมันแรง ลมเย็นก็จริงแต่มันก็ทำร้ายผิวเราได้นะ"
"เรียนเป็นหมอผิวหนังสิ"
"ไม่เอาอ่ะ"
"ทำไมอ่ะ"
"อยากเป็นหมอรักษาคนมากกว่า ลองคิดดูดิ เป็นสิวกับเป็นมะเร็งอันไหนทรมานกว่ากัน"
"อืม" เห็นไหมครับว่าน้องภูน่ารักขนาดไหน น้องภูเป็นเด็กที่มีความคิดดีมาก ความคิดที่ไม่ดีจะเกิดกับผมแค่คนเดียว
"คุณย่า จะไปไหนหรอครับ"
"ไปเที่ยวจ้ะ"
"ที่ไหนอ่ะครับ ทำไมไม่ชวนน้องภูไปด้วย น้องภูงอนแล้วนะ"
"ไปวัดลูก ย่าจะไปหล่อพระ"
"อยากไปด้วยจัง"
"มีแต่คนแก่ๆหนูไม่สนุกหรอกลูก"
"ดูแลตัวเองด้วยนะครับคุณย่า ติดยาดมยาลมยาหม่องไปด้วยนะ"
"ย่าไม่ได้แก่ถึงขนาดนั้นหรอกจ้ะ"
"ฮ่าๆๆ แล้วคุณย่าจะไปไงครับ"
"ไปรถตู้่ของเพื่อนย่าน่ะลูก เดี๋ยวเขาแวะมารับ นั้นมาแล้ว ย่าไปก่อนนะลูก ไม่ต้องรอย่าทานข้าวเย็นนะ"
"ครับคุณย่า เที่ยวให้สนุกนะครับ"
"ครับ มาหอมทีสิ"
คุณย่าหอมแก้มผมแล้วก็เดินออกจากบ้านไป แต่งตัวสวยเชียว ใส่ชุดขาวเครื่องประดับชุดทับทิม ชุดเล็กๆ
วิ่งขึ้นไปอ่านหนังสือบนห้อง คุณพ่อคุณแม่ยืนคุยอะไรกันอยู่ไม่รู้
"คุยอะไรกันครับ ความลับอีกแล้วหรอ"
"เปล่าครับ กำลังดูบ้านเรา ว่าทุกอย่างเหมือนเดิมเลย ไม่เก่าลงมีแต่ต้นไม้ที่โตขึ้น"
"พี่พีทให้คนมาดูแลตลอดครับ น้องภูนึกว่าเจ้าของบ้านคนใหม่เขาจะส่งคนมาดูซะอีก ที่ไหนได้ พี่พีทเก็บเงียบไม่บอกน้องภูบ้างเลย"
"พี่เขาก็มีเหตุผลของพี่เขาสิลูก เหมือนแม่ แม่ก็มีเหตุผลของแม่"
"คืออะไรล่ะครับ"
"แม่แค่อยากรู้ ว่าน้องภูกับพี่พีทคือความรักหรือเปล่า ถ้ามันเป็นแค่ความผูกพันธ์ไม่ใช่ความรัก ในวันข้างหน้า ก็ต้องมีใครสักคนเสียใจ"
"แล้วคุณแม่รู้หรือยังล่ะครับ"
"รู้แล้วครับ ว่าลูกแม่ รักพี่พีทมากแค่ไหน แล้วพี่พีทก็รักน้องภูของแม่มากด้วย"
"จริงแล้วแม่เขาตั้งใจจะแกล้งน้องภูลูก ไม่ได้อยากรู้อะไรหรอก เชื่อพ่อ"
"น้องภูก็ว่างั้นแหละครับคุณพ่อ"
"คุณนิ ก็ลูกเราน่าแกล้งนินา ฮ๋าๆๆๆ"
"คุณแม่อ่ะ น้องภูไปอ่านหนังสือดีกว่า คุณแม่ไม่ออกไปไหนหรอครับ"
"เดี๋ยวเย็นๆลูกเขยแม่จะพาไปจ้ะ"
"เอ้า ไม่เห็นพี่พีทบอกน้องภูเลย"
"ก็พี่เขารู้ว่ายังไงหนูก็ต้องไปนิลูก"
"มันก็ต้องบอกกันบ้างสิ น้องภูไม่ได้ว่างเสมอไปนะ " แล้วผมก็เดินบ่นเข้าห้องไป
"เอ่อออ  คุณแม่ครับ" โผล่หัวออกมาจากประตูห้อง
"ครับลูก"
"ห้องนอนน้องภูที่บ้านโน้นอ่ะ น้องภูขอยกให้โยชินะครับ"
"ตามใจสิลูก"
"ขอบคุณครับ"

เอาหนังสือมาอ่านบนเตียง แต่สมองคิดไปเรื่องอื่น เรื่อยเปื่อยมาก แล้วจะอ่านหนังสือรู้เรื่องไหมเนี่ย โทรไปหาไอ้กรีซดีกว่า
ถามมันเรื่องเรียน
"นึกว่าจะไม่โทรมาซะแล้ว ไม่กล้าโทรไปอ่ะ"
"ทำไมอ่ะ"
"ก็กลัวมึงโกรธอ่ะดิ ที่กูบอกอิคไปว่ามึงอยู่นี้ แล้วพี่พีทก็จะมารับมึงอ่ะ"
"มึงหวังดีกูจะโกรธมึงได้ไง"
"แล้วดีกันยังอ่ะ"
"แล้ว"
"เห้ออออ โล่ง"
"ตกลงพี่พีทผัวใคร ถอนหายใจซะอย่างกับผัวตัวเอง"
"ถ้าครั้งหน้าทะเลาะกันอีกกูเสียบแน่"
"นิสัย"
"ฮ๋าๆๆ โทรมามีไรป่ะเนี่ย"
"ถ่ายรูปเลคเชอร์ ส่งมาให้หน่อยดิ"
"โอเค"

"ทำไรอ่ะ" พี่พีท เดินเข้ามาพอดี สงสัยจะร้อน

"ยังไงวันนั้นก็ขอบคุณมากนะครับพี่ ถ้าไม่ได้พี่ผมคงแย่ ว่างๆเดี๋ยวเราไปทานข้าวกันนะครับ อ๋อ ครับ ฮ่าๆๆ ได้ครับ ขอบคุณครับที่ชม พี่น่ารักกว่าผมอีก  ฮ๋าๆๆ ได้ๆ ครับ น้องภูทานได้ทุกอย่างแหละครับ ครับ ครับ ครับ ครับบบบบ ขอบคุณครับพี่ ตั้งใจทำงานนะครับ  สวัสดีครับ"
"อะไรของมึงว่ะไอ้ภู เห้ยย ไอ้ภู มึงคุยกับกูเปล่าเนี่ย".......  แล้วผมก็วางสาย
"ไหนบอกอ่านหนังสือไง"
"ก็อ่านอยู่ พอดีมีสายเข้านิ"
"เดี๋ยวเย็นนี้ พี่จะพาคุณแม่ไปเดินห้างนะ"
"ครับ คุณแม่บอกแล้ว"

น้องภูไม่เคยคุยโทรศัพท์ยิ้มเล็กยิ้มน้อยแบบนี้กับใครเลยนะ แล้วเมื่อวานน้องภูไปเจอใครมา
ดูมีความสุขจริงนะ เห็นแล้วหมันไส้ ชิ.......... หลอกให้หึงชัวร์ โทรศัพท์ดังอีกแล้ว

"ครับพี่"
"อะไรของมึง กูกรีซ พี่อะไร"
"คิดถึงอะไรน้องภูอีกล่ะเนี่ย พี่พึ่งจะวางโทรศัพท์ไปเมื่อกี้นี้เองนะ"
"ไอ้ภูื มึงบ้าป้ะเนี่ย ได้ยินกูเปล่า สงสัยสายพันกันว่ะ"
"ครับ หืมมมม ฮ่าๆๆๆ จ้า งานไม่มีทำหรอเนี่ย อะไรนะ อ๋อ เป็นเจ้าของบริษัท พูดลำบากเนอะพูดกับคนรวย น้องภูทานเก่งนะเลี้ยงไหวหรอ อย่ามาปากหวานเลยพี่"
"เห้ยไอ้ภู แค่นี้นะ"
"ครับ ครับ ครับบบบบบบบ"

"เดี๋ยวน้องภูไปหาคุณแม่ก่อนนะพี่พีท"
"อื้อ" ผมเดินออกจากห้องไป แล้วก็กลับเข้ามาอีกครั้ง
"ลืมโทรศัพท์"
ห่างจากตัวไม่ได้เลยนะ โทรศัพท์เนี่ย ชิ อย่าพีทอย่า อย่าไปหลงกลเด็กคนนี้ จะเข้าแผนนาง
ผมเดินออกจากห้องลงไปหาอะไรทานเริ่มหิวๆ ได้ยินน้องภูคุยกับแม่
"คุยกับใครน่ะลูก เสียงอ่อนเสียงหวาน"
"กิ๊ก"
"เดี๋ยวเถอะเรา แม่ไม่ชอบเลยนะคนเจ้าชู้เนี่ย"
"โห่คุณแม่ เดี๋ยวนี้ใครๆเขาก็มีกัน"
"แล้วถ้าพี่พีทเขามีบ้างล่ะ ไม่เอาๆๆ เลิกซะเลยนะ พี่พีทเขาดีกับน้องภูมากนะลูก ไหนหนูบอกว่ารักพี่พีทมากไง แล้วทำไมทำแบบนี้"
"แม่ครับ ก็ขำๆ น้องภูก็รักพี่พีทเหมือนเดิม"
"แล้วไอ้คนที่เราคุยด้วยแล้วเรียกเขาว่ากิ๊กเนี่ย เขาคิดกับเราแค่ไหน คิดหรอว่าเขาจะไม่หวังอะไรจากน้องภูน่ะลูก"
"คุณแม่ซีเรียสไปได้"
"แม่ไม่ชอบ จะเป็นอะไรแม่ไม่ว่า แต่ความรักมันต้องคู่กับความซื่อสัตย์ เลิกนิสัยแบบนี้ซะเลยนะ"
"โหย แม่อ่ะ ไม่เข้าใจวัยรุ่นเลย"
"อย่าดื้อนะลูก หนูไม่สงสารพี่พีทของหนูหรอลูก"
"พี่คนนี้เขาเป็นคนดีนะครับคุณแม่"
"ยังไงแม่ก็ว่าพีทเหมาะกับหนูที่สุดแล้วนะลูก"
"พี่คนเนี่ย หล่อกว่านะแม่ รวยกว่าด้วย แถมใจดีกว่าพี่พีทอีก"
"น้องภูพูดแบบนี้หมายความว่าไง แล้วที่ผ่านมาระหว่างหนูกับพี่พีทมันคืออะไรลูก หืมมม มันคืออะไร"
"ก็แค่ความผูกพันธ์ แบบที่แม่สงสัยไง น้องภูหายไปวันหนึ่ง น้องภูก็รู้ว่า สิ่งที่น้องภูคิดว่าขาดไม่ได้ วันหนึ่งมันมีสิ่งที่แทนได้ แล้วก็ดีกว่า"
"แม่สอนหนูมาแบบนี้หรอลูก หืม ทำไมหนูเป็นคนแบบนี้"
"เวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยนนะแม่ ใครก็อยากรวย อยากสบาย อยากมีคนมาปรนเปรออะไรให้ทั้งนั้น"
"ถ้าน้องภูคิดแบบนั้น แม่ก็ไม่มีอะไรจะพูดด้วย แล้วแม่ก็จะขัดขวางน้องภูทุกวิธี"
"คุณแม่ทำไม่สำเร็จหรอก"
"น้องภู!!!!!!!!"
"เพี๊ยะ" โดนตีเลยเรา มีฟาดที่แขนซะเป็นรอยนิ้วเลย

"คุณแม่ครับ อย่าตีน้องเลยครับ พีทไม่ดีเอง น้องถึงได้เป็นแบบนี้ ถ้าน้องภูคิดว่าเขาดีกว่าพี่ อะไรล่ะที่เขาดีกว่า ขอโอกาสพี่ปรับปรุงตัวได้ไหม แต่อย่าไปจากพี่เลย"
"ขอบคุณนะครับคุณแม่"
"มาขอบคุณแม่เรื่องอะไร เด็กนิสัยไม่ดี"
"ก็ที่มาเป็นนักแสดงสมทบให้ น้องภูแค่อยากจะแกล้งพี่พีทเฉยๆ ดูดิ ตาแดงเลย จะร้องไห้แล้ววววววว  โอ๊ยยยยยย แม่ น้องภูเจ็บนะเนี่ย คุณแม่ยังหยิกเจ็บเหมือนเดิมเลย"
"แกล้งแม่น่ะ มันบาปนะ"
"น้องภูไม่ได้แกล้งคุณแม่ซะหน่อย แกล้งพี่พีทต่างหาก ก็พี่พีทอยากมาแกล้งน้องภูก่อนเองนิ"
"ที่พี่เขาแกล้งเรา ก็เพราะแม่สั่ง"
"โอ๋ๆๆๆๆๆ ดีกันนะสามี ไปห้องเราดีกว่าเนอะ อยู่ห้องเนี่ย เดี๋ยวโดนตีแน่ๆ โอ๋ๆๆดีกันน๊า น้องภูไม่ได้โทรหาใครแล้วก็ไม่มีใครโทรหาด้วย ไอ้กรีซมันโทรมาน้องภูก็เลยสวมรอย"
ผมเข้าไปกอดคอพี่พีทแล้วก็หอมแก้มทีหนึ่ง พี่พีททำเป็นไม่สนใจ งอนแน่นอน ซึ่งเราทำสำเร็จ
"สนุกมากไหม"
"โกรธหรอ"
"ตกใจหมดเลยเนี่ย เกือบร้องไห้แล้วด้วย"
"ขอโทษนะ แค่อยากรู้ว่า ยังรักกันเหมือนเดิมหรือเปล่า"
"ถามดีๆก็ได้"
"ถามดีๆมันจะเหมือนการกระทำที่แสดงออกมาได้ไง"
"ถ้ามีคนที่หล่อกว่า รวยกว่า ปรนเปรอให้ทุกอย่าง จะทิ้งพี่ไปไหม"
"เป็นคำถามที่ติงต๊องมากเลยนะ ถามมาได้ไง ทำอย่างกับไม่รู้จักเมียตัวเอง ต่อให้ดีกว่านี้ร้อยเท่า หล่อกว่านี้พันเท่า  ก็ขอรักแค่คนนี้เท่านั้น"
"จริงนะ"
"จริงสิ พี่พีทคือคนแรก คนเดียว แล้วก็คนสุดท้าย น้องภูสัญญา แต่ทำไมพี่พีทหลอกง่ายจัง มุกเนี่ยน้องภูเคยใช้หลอกพี่พีทแล้วนะ ไม่นึกว่าจะสำเร็จอีกครั้ง"
"ตอนแรกก็เดาว่าแกล้ง แต่ดันไปได้ยินคุยกับคุณแม่น่ะสิ แถมมีโดนตีด้วย"
"โดนตีจริงอ่าสิ เจ็บด้วย"
"สมน้ำหน้า ไปอ่านหนังสือเลยไป"
"พี่พีท"
"ครับ"
"ไม่อยากอ่านหนังสือแล้วอ่ะ อยากทำอย่างอื่นมากกว่า"
"ทำไร"
"ก็ทำแบบเนี่ย" ผมก็จูบพี่พีท แล้วเสื้อผ้าผมก็หลุดออก เสื้อผ้าพี่พีทก็หลุดออก แค่จูบกันเองนะ ทำไมเสื้อผ้าหลุดได้ก็ไม่รู้ ประหลาดจริง
แล้วภาระกิจฟีชเจอริ่งก็เกิดขึ้น บนเตียงหนึ่ง ในอ่างน้ำหนึ่ง อาบน้ำเสร็จก็มายืนแต่งตัวหน้ากระจก
"พี่พีทว่าน้องภูอ้วนขึ้นไหม"
"ก็เหมือนเดิม"
หยิบกางเกงในมาใส่ แล้วก็หมุนตัวหน้ากระจก พี่พีทก็มองแล้วก็อมยิ้ม
"ยิ้มไร"
"ทำไมชอบใส่กางเกงในสีขาว"
"ผัวชอบ"
"ฮ่าๆๆ"
"พี่พีทอยากให้น้องภูมีซิคแพคแล้วก็มีนมแบบคนเล่นกล้ามไหม คุณก็มีร่องอกแบบชมได้ ภายใน หกวิ อุต๊ะ  ฮ่าๆๆๆ"
"ติงต๊อง"
"ยังไม่ตอบคำถามเลยนะ"
"ไม่อ่ะ ชอบแบบนี้มากกว่า หอม นุ่ม กระชับ ฟิต"
"อะไรฟิต"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"ทะลึ่ง"
"ใส่เสื้อผ้าได้แล้ว"
"ทำไมอ่ะ"
"เดี๋ยวมีรอบสามแน่ ขืนยืนอยู่อย่างเนี่ย"
"โหยยย พักเหอะ แค่ยืนลูกมดก็จะไหลออกมาแล้ว"
"ฮ่าๆๆ "

น้องภูเดินไปใส่เสื้อผ้า กางเกงขาสั้นกับเสื้อแขนยาวใส่สบายๆ แล้วก็มานอนอ่านหนังสือบนเตียง
ได้ยาดีเข้าไปตั้งใจอ่านหนังสือเลยทีนี้ แต่อ่านไปอ่านมาเอาหนังสือมาหนุนหัวซะงั้น ฮ่าๆๆสงสัยจะเพลีย
ผมนั่งมองน้องภูแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ถ้าคนๆนี้ไปจากผมจริงๆ ผมต้องอยู่ไม่ได้แน่นอน อยู่กับพี่ตลอดไปนะคนดี.......

ตอนเย็นผมก็พาน้องภูแล้วก็คุณพ่อคุณแม่ไปเดินห้าง หาอะไรทานแล้วก็ซื้อของใช้เล็กน้อย
น้องภูเหมือนเป็นเด็กอีกครั้งเมื่อได้อยู่กับพ่อแม่ รอยยิ้มในตาหายไปแล้วซึ่งรอยดำ ขอบคุณครับที่กลับมา
กลับมาทำให้ที่รักของผม ยิ้มได้เต็มร้อยเสียที.......

"กลับมาแล้วครับบบบบ ซื้อขนมมาฝากด้วย  คุณย่าล่ะพี่อ้น"
"ยังไม่กลับเลย"
"โทรหาหรือยัง"
"โทรแล้ว กำลังกลับ"
"โอเค ผักไปไหนอ่ะ"
"ห้องน้ำ"
"เดี๋ยวน้องภูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวลงมาคุยด้วย" ผมเดินไปเข้าห้องน้ำบนห้อง เอาของเก็บแล้วก็ลงมาข้างล่าง
ทุกคนกำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน.. คงจะนินทาผมแน่ๆ

"เอ่อ น้องภู พี่ลืมบอก มีลูกค้าติดต่อมาให้ถ่ายหนังสือ ตกลงไหม"
"ถามผู้จัดการโน้น" ก็คงไม่ยอมอีกแน่ๆ ไม่รู้จะหวงไปไหน ได้เงินนะ สามี
"โอเค ตอบรับไปเลยอ้น"
"ทำไมพี่พีทโอเคง่ายจังอ่ะ" ผมสงสัย
"ช่วงนี้ร้อนเงิน เอาเงินไปขอเมียหมดแล้ว"
"พี่พีท น้องภูซีเรียสนะ ต้องการใช้เงินหรอ"
"เปล่าล้อเล่น พี่เห็นว่าถ่ายหนังสือมันไม่ได้อะไรมาก วันเดียวก็เสร็จ"
"อืม น้องภูพอมีเงินนะ พี่พีทบอกเองนิว่าเงินพี่พีทก็เหมือนเงินน้องภู เพราะฉะนั้นเงินน้องภูก็ต้องเหมือนเงินพี่พีทด้วยเช่นกัน"
"ครับบบบ"
"แล้วถ่ายเมื่อไรอ่ะพี่อ้น ได้ฟิตหุ่น"
"อีกสองวัน ใส่สูท ไม่ต้องโชว์บอดี้ ขอยืมบ้านน้องภูเป็นโลเคชั่นด้วยนะ"
"หรอ กะว่าจะโชว์ซิคแพคซะหน่อย"
"ไหนขอแม่ดูหน่อยสิ แม่ว่ามีแต่พุงมากกว่า ทานเก่งขนาดเนี่ย"
"ฮ่าๆ วันแพ็คครับคุณแม่"
"มีเรียนตอนเช้าใช่เปล่าวันนั้นอ่ะ พี่ได้นัดกองตอนบ่าย"
"อื้ม"
"เลิกเรียนก็รีบมาแล้วกัน อย่าเถลไถล"
"พี่อ้นนิ เห็นน้องภูเป็นคนไงเนี่ย"
"ก็คนดื้อไง"
"ชิ"
นั่งคุยรอคุณย่า ไม่นานคุณย่าก็กลับมา เช่าพระกลับมาด้วย แล้วก็เล่าโน้นเล่านี้ให้ฟัง
นั่งคุยกันสักพักคุณย่าก็ขอตัว พวกเราก็เลยแยกย้ายห้องใครห้องมัน.........

[K.Pupoom]

วันหยุดช่างผ่านไปรวดเร็วเสียเหลือเกิน เมื่อวานย้ายของ ของคุณพ่อคุณแม่ไปที่บ้านเก่า
เพื่อนๆก็มากันเต็มบ้านเลย ไอ้โยชิได้ห้องของผมไปมันดีใจมาก เรื่องมันเกิดแบบนี้

"บ้านพี่ภูสวยจัง"
"โยชิ"
"หืม"
"แกเป็นน้องสาวพี่แล้วนะ"
"น้องชาย"
"อ้าวหรอ"
"เออดิ"
"ห้องนอนพี่ พี่ยกให้แก"
"จริงนะ" แล้วมันก็กอดผมร้องไห้ ร้องไห้ทำไมว่ะไม่เข้าใจ
"เห้ย ร้องไห้ไม"
"ก็ โยชิ ฮึก ฮีก ดีใจอ่ะ โยชิไม่เคยฝันมาก่อน ว่าจะได้มีพี่ชาย มีพ่อแม่กับเขาอีกครั้ง"
"อย่าดราม่าน่ะ"
"ขอบคุณมากนะพี่ภู ขอบคุณจริงๆ ถ้าไม่มีพี่ภู โยชิก็ไม่รู้จักครอบครัวหรอก"
"แล้วผัวแกล่ะ"
"ก็พี่ภูหาให้"
"เออว่ะ"
"เห็นไหม ขอบคุณนะ"
"สิ่งที่พี่ให้ รักษามันไว้ให้ดีนะ ที่นี้คือบ้านของแก ยามร้อนก็มาหลบแดด ยามฝนก็มาหลบฝน ยามง่วงก็นอนพัก ยามทุกข์ใจยังมีคนในบ้านรออยู่เสมอ ที่นี้คือบ้านของพี่ แล้วก็ของแก"
"ขอบคุณครับ ก็พี่ภูชอบทำซึ้งอ่ะ โยชิก็ดราม่าอ่าสิ"
"ฮ่าๆๆ เข้าไปดูห้องได้แล้ว เดี๋ยวพี่ไปหาพี่พีทก่อน"
"ครับ"
"อิค"
"อะไร"
"ห้องนี้กูยกให้มึงด้วยนะ"
"ขอบใจนะ เตียงสปริงป่ะว่ะ"
"ดับเบิ้ลสปริง เด้งได้ทั้งคืน"
"ฮ่าๆๆ ขอบใจนะเว้ย ขอบใจที่มึงเป็นเพื่อนที่ดี"
"อื้อ ไปล่ะ จะทดสอบเตียงก็เบาๆนะ ไม่ได้ใช้งานนาน เผื่อมันชำรุด"
"ไอ้บ้า"

เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละครับ.....

วันนี้ ถ่ายหนังสือแล้วนะครับ

กลับมาจากมหาวิทยาลัยก็เดินเข้าบ้าน ไปไหนกันหมดเนี่ย ก็เลยขึ้นห้อง จะเปลี่ยนเสื้อผ้าเดินไปที่ระเบียงเห็นคุณแม่กำลังเตรียมอาหาร น่าจะเตรียมให้ทีมงานที่มาถ่ายหนังสือวันนี้
ผมเองดีใจที่สุดที่ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิม เหตุการณ์ที่ผ่านมาถึงจะเลวร้าย แต่มันก็ทำให้ผมได้ของที่ล้ำค่ามากมาครอบครอง
พี่พีทคือสิ่งที่วิเศษที่สุดสำหรับผม
"น้องภู อาบน้ำอาบท่าสิลูก ทีมงานเขารออยู่นะ" คุณแม่ตะโกนมาจากอีกฝั่งบ้านโน้น
"ครับคุณแม่" รีบกลับมาจากมหาวิทยาลัย เพราะต้องมาถ่ายหนังสือ ขึ้นปกให้เขาหน่อย คนมันฮอตก็เงี้ย
แล้วพี่พีทไปไหนเนี่ย ทำไมไม่มาดูเมียเลย ปรกติจะต้องมาคุมตลอด ขนาดช่างแต่งหน้าเป็นเกย์สาว ยังไม่ไว้ใจ
กลัวเมียจะไปเลสเบี้ยนกับเขาหรือไงก็ไม่รู้ ทั้งหวงทั้งหึงอยู่ในคนๆเดียวกัน
"เห้ยยยยไอ้ภู"
"อ่าว มากับเขาด้วยหรอมึงไอ้แบงค์"
"มาดิว่ะ ได้ข่าวว่ามึงจะถ่ายนู๊ดเลยมาดู"
"กูแก้ให้ดูก็ได้"
"จริงป่ะ"
"ทะลึ่ง เดี๋ยวกูอาบน้ำก่อนนะเว้ย เดี๋ยวลงไปคุยด้วย"
"เออ"
 พี่พีทยังไม่กลับจากออฟฟิศหรอไงเนี่ย ไม่เห็นหน้าเลยโทรไปก็ให้เลขารับ บอกว่ายุ่งอยู่อีก
ผมอาบน้ำแล้วก็ใส่เสื้อผ้าสบายๆเพราะเดี๋ยวยังไงก็ต้องถอดออกอยู่ดี เดินลงไปข้างล่าง ทำไมบ้านเงียบแบบนี้เนี่ย
สงสัยไปอยู่บ้านโน้นกันหมด กระโดดปีนข้ามรั้วไป ดีกว่า
"เดี๋ยวก็ตกลงมาหรอก ประตูก็มีทำไมไม่เดินไป"
"มันอ้อมนะครับคุณแม่ น้องภูปีนมาตั้งแต่เด็กไม่เป็นไรหรอกครับ"
"ดื้อ"
"ดื้อเหมือนใครหนอออออออ"
"เดี๋ยวเถอะ ลงมาดีๆ แล้วไปทำงานได้แล้วให้คนอื่นเขารอมันไม่ดีนะลูก"
"ครับ ฮึ๊บ!!!.  ลงสู่พื้นอย่างสวยงาม ฝีมือยังไม่ตกนะเนี่ยเรา
"น้องภู"
"ครับคุณแม่"
"ทานอะไรหรือยังลูก"
"น้องภูยังไม่หิวอ่ะครับคุณแม่"
"แต่แม่ว่าทานซะหน่อยก็ดีนะครับ กว่างานจะเสร็จคงอีกนาน"
"พี่ภู.........................." ไอ้โยชิมันตะโกนเรียกผมที่หน้าบ้าน มันมาพร้อมไอ้อิค
"ลูกสาวคุณแม่มาแล้ว"
"เรานิไปว่าน้อง"
"คุณแม่สวัสดีครับ"
"สวัสดีครับ"
"วันนี้โยชิกับพี่อิค ค้างที่นี่นะครับ"
"ครับลูก ทานอะไรมายังครับ"
"ยังเลยครับคุณแม่โยชิ หิ๊วหิว"
"ไปดีกว่า แหวะ" ความเป็นลูกขี้อิจฉาเริ่มเกิดขึ้นแล้ว ฮ่าๆๆ
"น้องภูเอาแซนวิช ไปทานรองท้องก่อนลูกไป"
"ครับบบบบ"
"พี่ภู......"
"อะไร"
"เปล่า อยากเรียก"
"เคยโดนด่า แล้ว สลบไหม"
"ไปๆ มัวแต่เล่นอยู่นี่แหละลูก ทีมงานเขารออยู่ไปได้แล้ว"

ผมก็เดินเข้าไปในบ้าน มีตากล้องนั่งเตรียมอุปกรณ์ แล้วก็พี่อ้น พี่บุ้งยืนปรึกษาอะไรกันสักอย่าง โดยมีพี่โค้กเป็นตัวป่วน
"อ่าวมาแล้วหรอ พ่อคุ๊ณณณณณ ไปเลยแต่งหน้า ห้องนอนเรานั้นแหละ พี่ให้ช่างแต่งหน้าทำผม เสื้อผ้า อยู่ข้างบนนะ"
"ครับ"
"เขารอนานแล้วนะ"
"ครับบบบบ พี่โค้ก มิวอ่ะ"
"อยู่กับพวกแบงค์อ่ะ สงสัยไปเล่นเกมส์กันมั้ง"
"หรอ"
ผมก็เดินขึ้นไปห้องตัวเอง มีช่างแต่งหน้าหนึ่งคน ช่างทำผมหนึ่งคน นั่งเล่นโทรศัพท์ สงสัยจะรอผมนานแล้ว
"สวัสดีครับ" ยกมือไหว้ หล่อๆ
"สวัสดีครับ ตัวจริงน่ารักกว่าในรูปอีกนะเนี่ย เดี๋ยวแต่งหน้าก่อนนะคะ"
"ครับ"
"ทานแซนวิชก่อนก็ได้คะ เดี๋ยวพี่เตรียมของก่อน"
"แต่งเลยก็ได้ครับ จริงๆน้องภูยังไม่หิวเท่าไร"
"ค่ะ"
ช่างแต่งหน้า เริ่มลงครีมต่างๆ เช็ดทำความสะอาดหน้า แล้วก็เริ่มแต่งหน้าครับ"
"ผิวดีจัง ทำไงค่ะเนี่ย"
"คุณย่าให้ดื่มนม น้ำส้มทุกเช้าอ่ะครับ แล้วก็ทานผักผลไม้เยอะๆครับ"
"เดี๋ยวพี่จะลองทำดูบ้างนะคะ อยู่ ม.อะไรแล้วคะเนี่ย"
"ผมเรียนมหาวิทยาลัยแล้วครับ"
"อุต๊ะ  หน้ายังเด็กอยู่เลย นึกว่าเรียนพวกนานาชาติ เห็นไว้ผมยาว"
"ฮ่าๆๆ"
"เรียนคณะอะไรค่ะ"
"แพทย์ครับ"
"โห คุณหมอ ทั้งหล่อทั้งเก่ง เรียนจบเมื่อไรขอสมัครเป็นคนไข้นะคะ"
"ร่างกายแข็งแรงดีกว่าครับ"

"ก๊อกๆๆๆ  ขอถ่ายเบื้องหลังหน่อยนะครับ" แล้วก็มีคนเอากล้องเข้ามาถ่ายภาพผมตอนแต่งหน้า
"หนังสืออะไรแน่เนี่ยพี่ฝุ่น มีเบื้องหลัง" ผมก็หยอกๆพี่แก
"เก็บไว้ เผื่อดัง จะได้เอาไว้ขายแฟนคลับ" แล้วพี่แกก็ไปถ่ายพวกเสื้อผ้า ร้องเท้าที่ผมจะใส่ ถ่ายทำไมอ่ะ หน้าหล่อๆของผมไม่ถ่ายล่ะพี่
แต่งหน้าเสร็จก็ทำผม รู้สึกว่าวันนี้ช่างแต่งหน้าใช้เวลานานมากเลยอ่ะ แต่งช้ามาก แต่ก็ออกมาหล่อสมกับเวลาที่ใช้ไป
ทำผมเสร็จพี่สองคนก็ช่วยผมแต่งตัว.....
"ถอดเสื้อเลยค่ะ แล้วก็เดี๋ยวใส่เสื้อตัวนี้นะคะ แล้วก็นี้ค่ะกางเกง"
"ครับ" ผมก็เดินไปใส่ในห้องน้ำ
"มาคะเดี๋ยวพี่ช่วย" พี่เขาก็มาช่วยแต่งตัว หูกระต่ายสีชมพู ถูกนำมาใส่
ชุดสูทแบบเกาหลีสีขาว กระดุมสองเม็ดคู่สองแถว พี่ๆช่วยกันใส่ช่วยกันติด
"ขอทานแซนวิชได้ไหมครับ ผมหิวอ่ะ"
"ได้ค่ะ ทานเลย เดี๋ยวอิ่มแล้วพี่ได้เติมปากให้"
"ทานด้วยกันไหมครับ"
"ของพี่ก็มีค่ะ"
"อ่อครับ"
"เดี๋ยวขอถ่ายรูปเก็บไว้ก่อนนะ"
"ครับ"
ถ่ายรูปเสร็จก็นั่งทานแซนวิช ชุดสีขาวก็ต้องระวัง เปื้อนไปเดี๋ยวจะซวยเอาได้
"เราจะเริ่มถ่ายกันตอนไหนอ่ะครับ"
"เดี๋ยวมีคนขึ้นมาตามค่ะ เบื่อแล้วหรอ"
"เปล่าครับ แค่อยากรู้เฉยๆครับ แล้วมีกี่ชุดอ่ะครับ"
"ชุดเดียวค่ะ"

..........

"อยากเห็นพี่ภูแล้วอ่ะ ว่าจะหล่อขนาดไหน"
"เห็นกันจนเบื่อ มันก็หล่อของมันทุกวันอ่ะ"
"พี่อิคนิ ทำไมชอบขัดโยชิอยู่เรื่อยเลยอ่ะ"
"สนุกดี"
"เดี๋ยวเหนี่ยว คิดจะไฟว้หรอ"
"ฮ่าๆๆ"
"พี่อิค"
"ครับ"
"นั้นใช่เพื่อนพี่ภูที่มหาวิทยาลัยหรือเปล่า"
"อ๋อใช่"
"ออกไปรับเขาดิ๊" แล้วพี่อิคก็ออกไปรับเพื่อนพี่ภู จำชื่อไม่ค่อยได้แล้วอ่ะ แต่จำได้ว่าเคยแกล้งพี่ผู้หญิงคนนั้น
พี่อิคพาเพื่อนๆพี่ภูเข้ามาในบ้าน เราก็ทักทายกัน พี่ขิงพี่ตี๋ก็ดูสนิทกับเพื่อนพี่ภูดี พี่เป็ดก็เช่นกัน...
"เป็ด พี่เฟียตอ่ะ"
"อยู่กับพี่ฝุ่นน่ะ นั่งทำอะไรกันไม่รู้หน้าคอม"
"แอบดูหนังโป๊แล้วช่วยกัน เอ่ออออออ หรือเปล่า"
"ทุเรศไอ้ตี๋"
"ฮ่าๆๆๆ"
"อ่าวเด็กๆ คุณย่าให้มาตาม ไปที่ห้องลูก" คุณแม่พี่ภู เดินมาตามพวกเรา

..........

"ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหมอ้น"
"เรียบร้อยครับพี่พีท"
"น้องภูเสร็จยัง"
"เสร็จแล้วพี่"
"คนอื่นๆล่ะ"
"พร้อมแล้วครับ"
"รันคิว"
"ครับ

..........


"น้องภูค่ะ"
"ครับ"
"เดี๋ยวพี่ต้องไปงานอื่นต่อ ยังไงน้องภูนั่งรอคนเดียวไปก่อนนะ เดี๋ยวทีมงานคงขึ้นมาตาม"
"ครับพี่ ขอบคุณมากนะครับ"
"ค่ะ"
ก็เลยเดินไปเข้าห้องน้ำ ปวดฉี่ เดินออกมาจากห้องน้ำ พี่พีทก็โทรมา
"อยู่ไหนเนี่ย" บ่นๆๆๆ
"บ้านไง ทีมงานพร้อมแล้วนะ ลงมาได้แล้ว"
"ไม่ขึ้นมาหาน้องภูเลยนะ"
"พึ่งทำงานเสร็จเนี่ย ลงมาได้แล้ว"
"อื้ม"
ผมเดินลงไปข้างล่าง ทำไมมันเงียบจัง ทีมงานไปไหนหมดเนี่ย หรือเปลี่ยนไปถ่ายที่อื่นเนี่ย......
"ซองอะไรเนี่ย" ผมหยิบซองสีชมพูที่วางบนพื้นขึ้นมาดู เป็นการ์ด

P LOVE P

เปิดดูข้างใน นี่มันการ์ดงานแต่งงานนิ

"ภูกูมิ      พาคินทร์"

เห้ยนี้มันชื่อเรากับพี่พีทนิ ใครแกล้งว่ะเนี่ย ไอ้โยชิแน่ๆเลย
มองไปรอบบ้าน ผู้คนไปไหนหมดเนี่ย เห้ย อะไร ยังไงกันละเนี่ย เห้ยยยยยยย
ไฟสปอร์ตไลท์ ถูกสาดมาที่หน้าผมเต็มๆ จนต้องเอามือขึ้นมาบังไว้ ชายร่างสูง เดินออกมาหลังแสงไฟ
ด้วยสูทสีดำ ผมค่อยๆลืมตาหลังจากที่ไฟค่อยๆลดความสว่างลง

"พี่พีท"
"รอนานไหม"
"ไม่นิ จะมาเป็นนายแบบแข่งกับน้องภูหรอ"
"เปล่า แค่อยากหล่อบ้าง พี่หล่อไหม"
"หล่อ แต่หูกระต่ายเบี้ยวไปหน่อย" ผมก็ขยับหูกระต่ายให้พี่พีท
"โอเคยัง"
"อื้ม แล้วนี้อะไรเนี่ย" ผมส่งการ์ดแต่งงานให้พี่พีทดู
"ก็การ์ดแต่งงานไง"
"ใครทำ"
"พี่ทำ"
"อยากแต่งงานหรอ หืมมมมม" ผมก็บีบจมูกโด่งๆของพี่พีท ส่ายไปมา
"ขอหอมทีสิ"
"ไม่เอา เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า แล้วนี่ ทีมงานไปไหนหมดอ่ะ"
"ไล่กลับบ้านไปหมดแล้ว"
"เอ้า"

พี่พีท กุมมือผมไว้ ไฟในบ้านดับลงอีกครั้ง แสงจากมุมห้อง ส่องไปที่ผนัง เป็นรูปของผมตั้งแต่เด็กๆ จนเริ่มโตขึ้นเรื่อยๆ
ผมยืนดูสไลด์พรีเซนเทชั่นอย่างตั้งใจ พี่พีทก็บีบมือผมเป็นระยะๆ แล้วสไลด์ก็มี ตัวอักษรวิ่ง...
"จากเด็กน้อยที่ปีนข้ามรั้วมาทำให้ผมรัก"
รูปรั้วบ้านที่ผมปีนเล่น แสดงขึ้น จากนั้นก็กลายเป็นรูปพี่พีท จากเด็กมาจนโตเช่นกัน
"จากซีกโลก ข้ามน้ำข้ามทะเล จนมาเจอหัวใจตัวเอง"
แล้วก็เป็นรูปผมกับพี่พีท ตั้งแต่สมัยคบกันแรกๆ จนถึงปัจจุบัน ภาพที่เราไปเที่ยวกันตามที่ต่างๆ
ภาพที่เราอยู่ด้วยกันสองคน จนมาถึงภาพวันนี้ ภาพสถานที่ การเตรียมงานของเพื่อนๆผม ภาพที่คุณพ่อคุณแม่ช่วยกันเตรียมจัดบ้านให้สวยงาม
คุณย่าทำอาหาร ทุกๆคนช่วยกันทำวันนี้ให้เกิดขึ้นมา น้ำตาที่คลออยู่เป็นน้ำตาแห่งความสุขที่สุด ประกอบกับเสียงเปียโนที่เล่นสด ใครเล่นนะ.......
"พี่จะรักน้องภูจนลมหายใจสุดท้าย พี่สัญญา"
แสงไฟจากพรีเซนเทชั่นดับลง ไฟส่องไปที่เปียโน ที่ขิงนั่งเล่นอยู่


ต๊อก  ต๊อก  ต๊อก   ต๊อก   ต๊อก......

เสียงส้นรองเท้ากระทบกับพื้นบ้าน ผมหันไปมอง
"คุณย่า" คุณย่าแต่งตัวสวยมาก เป็นชุดราตรีสีชมพูเข้ม
คุณย่ายิ้มให้ผม แล้วก็เดินไปนั่งที่โซฟากลางบ้าน คุณแม่กับคุณพ่อก็เดินตามมานั่งที่คุณย่าเช่นกัน
คุณแม่สวมชุดราตรีสีชมพูอ่อน คุณพ่อใส่สูทสีเทาผูกเนคไทด์สีชมพูอ่อน...
"อะไรอ่ะพี่พีท น้องภูงง"
"ไม่ได้อ่านการ์ดเชิญหรอ"
"หืม"
"แต่งงานกันนะ"
"ไอ้พี่พีท บ้านิ " ผมโผเข้ากอดพี่พีท แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมา น้ำตาแห่งความสุข
ผมยืนกอดพี่พีทอยู่นาน เพื่อนๆผมก็เดินออกมา ด้วยชุดโทนสีชมพูกันทุกคน....
"ป่ะ ไปหาคุณย่ากัน" พี่พีทจูงมือผมเดินไปนั่งตรงหน้าคุณย่า คุณพ่อคุณแม่
"แหวนครับ" ไอ้โยชิ เอาแหวนมาวางตรงหน้าผมกับพี่พีท
"สวมแหวนให้น้องสิลูก"
"ต่อแต่นี้ไป ขอให้สวมแหวนวงนี้ติดนิ้วไว้ตลอดนะ สิ่งที่พี่ทำมาทั้งหมดล้วนออกมาจากความรักและความจริงใจ น้องภูคือคนที่พี่เลือกที่จะใช้ชีวิตคู่ด้วย พี่รักน้องภูนะครับ"
พี่พีทสวมแหวนให้ผมที่นิ้วนางข้างซ้าย
"กราบพี่เขาสิลูก" คุณแม่จับที่ไหล่ผม ผมก็ก้มลงกราบพี่พีท
"ทีนี้น้องภูก็สวมแหวนให้พี่เขาบ้างนะลูก"
ผมหยิบแหวนมา แล้วก็จับมือพี่พีท
"ถ้าสมมุติว่าวันนี้ไม่เกิดขึ้น ยังไงซะคนที่น้องภูรักก็ยังเป็นคนๆนี้ คนที่เลือกน้องภูให้มาใช้ชีวิตร่วมกัน น้องภูก็อยากจะบอกว่า น้องภูตัดสินใจไม่ผิดที่ใช้ชีวิตคู่กับพี่พีท ตลอดเวลาที่ผ่านมา ที่เราได้เริ่มพูดคุยกันจนถึงวันนี้ น้องภูรู้สึกอบอุ่นตลอดเวลาที่มีพี่พีทเป็นคู่ชีวิต บ่อยครั้งที่น้องภูงอแง ดื้อ แล้วก็ซนทำให้พี่พีทปวดหัวเสมอๆ แต่พี่พีทก็ยังคงบอกว่ารักน้องภู เสมอมา จากวันแรก จนถึงวันนี้ น้องภูก็ยังคงยืนยันคำพูดเดิม ว่าพี่พีทคือคนแรก และก็คนสุดท้ายของน้องภู ขอบคุณนะครับ ที่รักกัน"
ผมค่อยๆสวมแหวนให้พี่พีท หัวใจมันพองโตอย่างถึงที่สุด ความสุขที่รอมานานแสนนาน ความสุขที่จะได้อยู่กันพร้อมหน้า
และได้รับการยอมรับจากทุกๆคน บัดนี้เราสองคนได้ชื่อว่าเป็นสามีภรรยาอย่างเต็มภาคภูมิ ผมจะรักคนๆนี้ไปจนลมหายใจสุดท้าย.....

น้องภูคือคนที่ผมเลือกแล้วและก็เลือกไม่ผิด วันแรกที่ผมเจอเขาหัวใจมันก็บอกเลยว่าใช่ วันต่อมาผมอยากเจอเขา
วันต่อๆมาผมอยากใกล้ชิดเขา ผมพยายามทำทุกอย่างให้ได้เห็นหน้าได้พูดคุย และฟ้าก็เข้าข้างผม
ขอบคุณทุกๆสิ่ง ที่ส่งเด็กคนนี้มาสู่อ้อมกอดผม มานั่งอยู่ในใจผม ผมสัญญาว่าจะรักและดูแลเขาตลอดไป จนลมหายใจสุดท้ายเช่นกัน......

"หอมแก้ม หอมเลย หอมเลย หอมเลย หอมเลยยยยยยย" พวกเพื่อนๆผมมันก็ยุกันใหญ่ พี่พีทก็ไม่ขัดศรัทธา

หอมแก้มผมทันที

"หอมคืน หอมคืน หอมคืน" เสียงไอ้โยชิดังกว่าใครเพื่อน ผมก็เลยหอมคืนไปเบา

"กว่าเราจะรักกันได้ไม่ใช่เรื่องง่ายนะลูก แต่สิ่งที่ยากกว่าคือการรักษาความรักนั้นไว้ ย่าอยากให้หลานสองคนดูแลซึ่งกันและกัน อีกคนหนึ่งเป็นหู อีกคนก็ต้องเป็นตา เมื่อใดที่อีกคนเป็นไฟ เราก็ต้องเป็นน้ำ สำหรับย่าไม่ว่าจะเพศไหน ความรักเป็นสิ่งที่สวยงามเสมอ เราสองคนโชคดีกว่าอีกหลายๆคนนะ เพราะฉะนั้น จะทำอะไรก็ให้นึกถึงวันนี้เอาไว้ให้มากๆ พีท...พีทเป็นพี่นะลูก น้องทำอะไรก็ต้องเข้าใจน้องให้มากๆ ให้ระลึกไว้เสมอว่า น้องคือแก้วตาดวงใจของทุกคนที่นี้ พีทได้ของที่มีค่าไปแล้ว ต้องรักษาไว้ให้ดีนะลูก"
"ครับคุณย่า"
"น้องภูโตแล้วนะลูก อย่าทำเป็นเด็กไม่ได้แล้วนะ จะทำอะไรต้องคิดถึงคนที่เรารักให้มากๆ ย่ามั่นใจว่าพี่พีทดูแลน้องภูได้ดี ย่ารักน้องภูนะลูก"
"ครับคุณย่า"
"วันนี้เป็นวันดี ย่าขอให้หลานทั้งสอง จงมีแต่ความสุขความเจริญ มีความรักที่สมบูรณ์ อย่าเจ็บอย่าไข้ ขอให้รักกันแบบนี้ตลอดนานเท่านาน นะลูกนะ"
"ขอบคุณครับคุณย่า" ผมกับพี่พีทกราบคุณย่า คุณย่าก็ลูบหัวเราสองคน ความสุขและพลังบางอย่างจากคุณย่าถ่ายทอดมาให้เราสองคน
"แม่ก็ขอให้ลูกแม่ทั้งสอง มีแต่ความสุขความเจริญ ขอให้รักกันมากๆ น้องภูอาจจะเอาแต่ใจไปหน่อยนะพีท  ฝากดูแลน้องด้วยนะ"
"ครับ"
"พ่อก็ขอให้ลูกทั้งสองรักกันนานๆ สิ่งใดผิดพลาดพลั้งไปก็ขอให้อภัยให้กัน อย่าลืมวันแรกที่เรารักกันนะ พ่อฝากน้องด้วยนะพีท น้องคือสมบัติที่ล้ำค่าที่สุดของพ่อ รักกันให้มากๆนะ"
"ขอบคุณครับ" เราสองคนกราบคุณพ่อคุณแม่
"มาให้แม่กอดหน่อยครับลูก" คุณแม่กอดผม ผมก็กอดคุณแม่
"แต่งงานแล้ว จะดื้อเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้วนะ"
"น้องภูไม่ได้ดื้อซะหน่อย"
"เรานั้นแหละ ดื้อ"
"ถ่ายรูปกันดีกว่าครับ"พี่ฝุ่นตากล้องจำเป็น จัดเตรียมอุปกรณ์ถ่ายภาพ ภาพแรกมีผมกับพี่พีท คุณย่า คุณพ่อ คุณแม่
แล้วก็ถ่ายผมพี่พีทแล้วก็คุณย่า เวียนถ่ายกันจนครบทุกคน แล้วก็ถ่ายรูปหมู่ การแต่งงานครั้งนี้เป็นการแต่งงานภายใน
ก็มีแต่เพื่อนๆผมเท่านั้นแหละ แต่ทุกคนก็รวมตัวกันเซอร์ไพรส์ผมอีกแล้วนะ ........
"ถ่ายรูปกันเสร็จแล้ว เดี๋ยวเชิญทุกคนนะครับ ทานอาหารด้วยกัน เดี๋ยวให้เจ้าสาวร้องเพลงให้ฟัง" พี่พีท พูดเสร็จก็แอบขำผม
อาหารที่คุณแม่เตรียมไว้เมื่อเช้าที่แท้ก็เตรียมไว้เพราะการณ์นี้นี่เอง
"ภู ของขวัญจากพวกเรา" กิ๊บ แพง กรีซ ทิก พล ส่งของขวัญให้ผม กล่องใหญ่เชียว
"ขอบใจนะ"
"ดีใจด้วยนะแก"
"อื้ม"
"ไหนขอดูแหวนหน่อยสิ"
"สวยว่ะภู เมื่อไรจะมีผู้ชายมาขอฉันแต่งงานแบบนี้บ้างนะ" แพงบ่น
"ทิก แต่งงานกับพลป่ะ"
"สินสอดเท่าไรอ่ะ ต้องดูสินสอดก่อน"
"หนึ่งดวงกับหนึ่งอัน"
"อยากได้แหวนเพชร ไอ้เนี่ยได้ทุกคืน"
"อายเค้านะเมียจ๋า"
"หน้าอย่างมึงอายเป็นด้วยหรอไอ้พล"
"ป่ะ หาอะไรทานกันเถอะ ฝีมือการทำอาหารบ้านเราเป็นหนึ่งในตองอูนะ"
"เตรียมล้างท้องมาแล้ว แต่แต่งตัวสวยขนาดเนี่ยจะกินได้ไม่เยอะน่ะสิ ชุดมันพอดีตัวอ่ะแก พี่พีทพึ่งจะโทรบอก ฉันนะหาชุดเกือบไม่ทัน"
"ฮ่าๆๆ"
"เดี๋ยวมีชุดให้เปลี่ยน ป่ะ"
ผมพาเพื่อนๆไปนั่งทานข้าว
"โยชิ"
"ครับพี่ภู"
"ดูแลพี่ๆเขาด้วยนะ"
"ได้เลย"
"คุณแม่ครับ เพื่อนๆน้องภูที่มหาวิทยาลัยครับ"  ทุกคนยกมือไหว้สวัสดีแม่ผม
"ทานเยอะๆนะลูก กับข้าวมีอีกเยอะเลย"
"ไม่แปลกใจเลยว่ะ ว่าไอ้ภูหล่อแล้วก็น่ารักเหมือนใคร"
"กรีซ พี่ซูมล่ะ"
"ติดคนไข้ ด่วนน่ะ อาจารย์หมอให้ช่วย"
"อืมๆ"
"พี่ซูมบอกว่า เดี๋ยวจะเอาของขวัญมาให้เอง"
"อื้ม บอกด้วยว่า งอน"

"ได้เวลาที่เจ้าสาวของเรา โชว์พลังเสียงแล้วครับ" ไอ้อิคเรียกผมไปที่เปียโน ขิงเป็นนักดนตรีจำเป็น
"รักแท้อยู่เหนือกาลเวลา" ผมบอกขิง ขิงก็ยกมือโอเค

[K.Pupoom]

"เวลาที่ล่วงเลย นั้นทำให้คนเปลี่ยนไป สิ่งหนึ่งในใจ ยังไงก็ไม่เปลี่ยน ก็คือความรัก ที่มีต่อเธอ จะมั่นคงอย่างนี้ เหนือกาลเวลา มากยิ่งกว่าอะไร

ต่อให้นานเพียงใดรักแท้ก็ยังคงเป็นรักแท้ ไม่มีวันจะแปรหรือน้อยลงไปตามเวลา ถึงแม้บางครั้ง ชีวิตต้องเจออะไรกระหน่ำ แต่ก็ไม่เคยทำให้รักเราเปลี่ยนแปลงไป

บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เสียงเปียโนหยุด........


ต่อให้นานเพียงใดรักแท้ก็ยังคงเป็นรักแท้ ไม่มีวันจะแปรหรือน้อยลงไปตามเวลา ถึงแม้บางครั้ง ชีวิตต้องเจออะไรกระหน่ำ แต่ก็ไม่เคยทำให้รักเราเปลี่ยนแปลงไป

ฉันรักเธออย่างไร ก็รักไม่เปลี่ยนใจเลย จะหยุดใจลงเอย ที่เธอคนเดียวววววววววววววว   จนตายยยยยยยยย"


เสียงปรบมือดังไปทั่วบ้าน

"ขอบคุณนักดนตรีคนสวยของผมนะครับ  น้องภูอยากจะบอกพี่พีทว่า ต่อให้นานแค่ไหน จะสิบปีหรือร้อยปี น้องภูก็จะรักพี่พีท ไม่เปลี่ยนแปลง"

"ฮิ้ววววววววว  วู้วววววววว" เพื่อนๆผมมันก็โห่กันใหญ่ พี่พีท ยืนยิ้มหน้าบานอยู่กับคุณย่า
"เอาอีกๆๆๆ" เพื่อนๆผมตะโกนขอเพลงอีก
"งั้นเรามาฟังเพลงสนุกๆกันบ้างนะครับ ขอแดนเซอร์สาวสวยสองคนได้ไหมครับ" ในงานก็มีแต่แพงกับกิ๊บเท่านั้นแหละ
"ได้ค่ะ" กิ๊บตอบเสียงดังฟังชัดแล้วก็เดินมาหาผมพร้อมกับแพง ที่ดูอายนิดหน่อยแต่ก็ยอมเดินมา ผมหันไปบอกขิงว่าเพลงอะไร
ขิงก็เริ่มเล่น....ทุกคนปรบมือตาม
"แวบเดียวแค่ดู ก็ทำให้รู้ว่าเธอนะโดนหัวใจ อยากบอกให้รู้ว่าเธอน่ารักแค่ไหน  บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ
เบอร์โทรอื่นจะได้ยินเสียงรอสาย แบบๆๆๆว่าให้รอ แต่เบอร์นี้จะได้ยินเสียงใจบอกว่า......
ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝากหัวใจ ลงทะเบียนฝากไว้ตัวเอากลับไป ใจให้เก็บรักษา
ยอมจำนนเธอแล้ว วันนี้แค่แรกเห็นหน้า ฝากไว้กับฉันนะ หัวใจขอเธอ แลกเบอร์โทร โอ๊ะ โอยยยยยยยยย"
ทั้งเต้นทั้งร้องเล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันนะ
"ใครอยากฟังเจ้าบ่าวร้องเพลงบ้างครับ" ผมถาม ทุกคนต่างก็ยกมือ ส่งเสียงร้องโวกเวก
"เพลงไรดีครับพี่พีท"  ขิงถาม พี่พีทก็คุยกับขิง จนตกลงกันได้ที่เพลงๆหนึ่ง

When I firest saw you, I saw love
And the first time you touched me
I felt love and after all this time
You're still the one I love Mmm...Yeah

Looks like we made it
Look how far we've come my baby
We mighta took the long way
We knew we'd get there someday

They said "I bet they'll never make it"
But just look at us holding on
We're still together still going strong

(You're still the one)
You're still the one I run to
The one that I belong to
You're still the one I want for life
(You're still the one)
You're still the one that I love
The only one I dream of
You're still the one I kiss good night

Ain't nothin' better
We beat the odds together
I'm glad we didn't listen
Look at what we would be missin'

You're still the one

I'm so glad we made it
Look how far we've come my baby

"น้องภู จะเป็นคนเดียว ที่พี่จะรัก แล้วก็จะจูบราตรีสวัสดิ์ทุกคืนนะครับ"

"ฮิ้วววววววว"
พี่พีทจับมือผมไปกุมไว้
"ผมต้องขอบคุณทุกคนนะครับ ขอบคุณที่อยู่ข้างเราสองคนมาโดยตลอด ขอบคุณคุณย่าที่เป็นทุกอย่างในชีวิตผม ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่น้องภูที่มอบสิ่งที่ดีที่สุดให้ผมนะครับ ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ผม ถึงวันนี้ท่านจะไม่ได้มา แต่ท่านก็ฝากบางสิ่งมาให้ลูกชายคนใหม่ของท่านคนนี้ครับ"
ทีวีจอใหญ่เปิดขึ้น พร้อมกับคุณพ่อคุณแม่พี่พีทแล้วก็พี่แพท พูดอวยพรผมสองคน
"ยินดีด้วยนะลูกของแม่ทั้งสองคน ขอให้หนูสองคนครองรักกันไปตราบนานแสนนาน ขอให้ความรักของหนูจงชนะทุกสิ่ง มีความสุขความเจริญนะลูกนะ"
"พ่อก็ขอให้พีทแล้วก็น้องภูมีความสุขนะลูก ขอให้รักกันมากๆ ดูแลกันไปตลอดจนแก่เฒ่านะ"
"ไอ้พีท แกได้สิ่งที่ดีที่สุด ที่ใครๆก็อยากได้ ขอให้ดูแลน้องภูให้ดีที่สุด ถ้าวันใดแกทำให้น้องต้องเสียใจ ฉันจะไปทวงน้องคืนจากแก น้องภูครับ มีความสุขมากๆนะครับ คนเก่งของพี่"
"แม่มีของขวัญให้ด้วยนะ อ่ะ" คุณแม่ยื่นกล่องของขวัญให้ คลิปก็จบลง แล้วพี่โค้กก็ถือกล่องนั้นมาให้ผม
"ขอบคุณครับ"
"แกะเลยสิ" พี่พีทบอก
"แกะเลยหรอ"
"อื้ม พี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณแม่พี่จะเอาอะไรมารับขวัญลูกสะใภ้น่ะ"
"แต่คุณแม่ก็ให้มาแล้วนินา"
"แกะเหอะน่ะ"
"พี่พีทดูเหมือนอยากรู้มากกว่าน้องภูซะอีกนะ"
"แกะสักทีเถอะพี่ภู โยชิอยากรู้จะแย่แล้วอ่ะ"
"เออ"
แกะออกมาเป็น เช็คเงินสดจำนวนหนึ่งแล้วก็การ์ดอวยพร......
"โห...รวยเละเลยพี่ภู งานนี้"
"พูดอะไรหน่อยไหม" พี่พีทยื่นไมค์ให้
"น้องภูก็ขอบคุณทุกคนนะครับ ขอบคุณคุณย่าที่ให้สิ่งดีๆกับน้องภู การอบรมการสั่งสอนที่คุณย่ามอบให้น้องภูทำให้น้องภูมีวันนี้ ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ที่ยอมรับเราสองคน ขอบคุณพี่ชายของน้องภูที่ไม่เคยปล่อยให้น้องภูต้องเผชิญปัญหาเพียงลำพัง ขอบคุณเพื่อนๆที่ต่อสู้มาด้วยกันตลอดร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาโดยตลอด ขอบคุณทุกคนครับ สุดท้าย ขอบคุณพี่พีทที่ทำให้น้องภูรักพี่พีทมากขนาดนี้ เพราะความรักของพี่พีท ทำให้น้องภูมีความสุขมาก น้องภูจะรักพี่พีทจนชั่วชีวิตของน้องภู"
ทุกคนปรบมือให้เรา พี่พีทพาผมไปนั่งคุยกับเพื่อนๆแล้วก็หาอะไรมาให้ทาน เพื่อนๆผมผลัดเปลี่ยนกันขึ้นเวที
ผมกับพี่พีทก็นั่งทานอาหารกัน....
"ดีใจไหม" พี่พีทถาม
"ดีใจสิ สิ่งที่เคยคิดไว้เล่นๆ ไม่นึกว่าจะเป็นจริง ขอบคุณนะ"
"รักพี่ไหม"
"รักสิ ไม่รักจะแต่งงานด้วยหรอ"
"ฟ๊อดดด" แอบหอมซะงั้นอ่ะ
"อื้อออออ  ทานข้าวอยู่นะ" อายนะเว้ย ทุกคนเขาก็แอบมองเราอยู่ตลอดเวลา ยังจะมาหอมอีก เดี๋ยวก็โดนแซวจนได้แหละ

"คุณแม่ครับ" ไอ้อิคเดินไปหาแม่ผม
"ครับลูก"
"อยากแต่งงานบ้างอ่ะครับ เดี๋ยวอิคให้แม่มาขอลูกสาวคุณแม่นะครับ"
"ไอ้บ้าพี่อิคนิ" ไอ้โยชิมันรีบมาปิดปากไอ้อิคไว้ ทุกคนก็พากันหัวเราะ ไอ้โยชิมันอาย อายหน้าแดงเลยแหละ
"ไปตกลงกันให้ได้ก่อนลูก แล้วค่อยมาขอ"
"โยชิยังเรียนไม่จบเลยนะครับคุณแม่ คุณแม่ไม่ต้องยกให้ตอนนี้หรอก"
"กล้าพูดนะไอ้โยชิ  นี้ถ้าท้องได้ก็คงท้องก่อนแต่งไปแล้วล่ะ" ไอ้ตี๋แซว
"ชิ ตัวเองก็เหมือนกันแหละ อย่ามาว่าแต่โยชิเลย"
"ว่าแต่ เราแต่งกันมั้งไหมจ้ะ" ไอ้ตี๋หันไปหยอกเมียมัน ขิงก็เขินตามประสา
"มีใครจะแต่งอีกไหมเนี่ย แม่ได้คิดเมนูอาหารไว้รอ หืมมมม"
"เป็ดครับคุณแม่ พี่เฟียตมาขอได้แล้วนะ รอนานแล้ว"
"ว่าไงลูกเฟียต" คุณย่าถาม พี่เฟียตอายหน้าแดงเลย
"ต้องให้คุณย่าเป็นเถ้าแก่ให้แล้วล่ะครับ"
"ได้เลยลูก"
"ฮ่าๆๆ" พวกเราก็หัวเราะชอบใจ ทานอาหารร้องเพลงกันสนุกสนาน
"ย่าว่าได้เวลาเข้าหอแล้วมั้ง"
ทุกคนก็โห่ร้อง ดีใจ แซวผมกับพี่พีท เราก็เดินไปที่บ้านคุณย่า ขึ้นไปที่ห้องนอนของผม
มีกลีบกุหลาบโรยเป็นรูปหัวใจบนเตียง ใครมาทำไว้เนี่ย  คุณย่าไปนั่งที่เตียง เราสองคนก็คลานเข้าไปหา
"ย่าไม่มีอะไรจะพูดแล้วนะ เพียงแต่ขอให้รักกันมากๆ ขอให้มีแต่ความสุขความเจริญ นะลูก"
"ครับคุณย่า น้องภูรักคุณย่านะครับ"
"ย่าก็รักน้องภูลูก เอาล่ะ พวกเราออกไปกันได้แล้ว"
"อยากดูอ่ะ"
"ทะลึ่งน่ะแกไอ้โยชิ"
"พี่แบงค์ไม่อยากดูหรอว่าพี่พีทเขาจะทำอะไรพี่ภูอ่ะ"
"อยากดิ"
"ไปๆ มายืนแซวพี่เขาอยู่เนี่ยแหละ ไปช่วยกันเก็บล้าง ไปๆ"
"ครับคุณย่า  พี่ภู  มีความสุขมากๆนะ ขี้งอนให้มันน้อยๆหน่อย"
"ย่ะ"
"มีความสุขมากๆนะภู"
"ขอบใจนะขิง"
"มีความสุขมากๆนะมึง อย่าแรดให้มาก มีผัวแล้ว"
"ไม่เท่ามึงหรอกไอ้เป็ด ขอบใจนะเว้ย"
"กูอวยพรบ้างดิ ขอให้มึงโดนพี่พีททุกคืนนนนนนนนน"
เพื่อนๆผมมันก็ขำกันใหญ่ อวยพรเสร็จมันก็ไปเก็บล้าง ช่วยกันเคลียร์พื้นที่จัดงานให้กลับมาเป็นปรกติ
ผมไปยืนดูพวกมันที่ระเบียง พวกมันก็ไล่เตะกันบ้าง เก็บกวาดบ้านกันบ้าง
"ดูอะไรอยู่ ยิ้มคนเดียวก็ได้"
"ดูพวกมันสิ ตลกดี"
พี่พีทสวมกอดผมจากทางด้านหลัง
"โห่..........." พวกมันดันเห็นผมสองคนก็เลยโห่ พี่พีทเลยหอมแก้มผมโชว์
"เปลี่ยนเสื้อผ้ากันเถอะ ร้อน"
"ช่วยกันถอดสูทออก ผมเอาไปใส่ไม้แขวนไว้ ทั้งเสื้อทั้งกางเกง ผมถอดหูกระต่ายให้พี่พีท  แล้วก็ถอดของตัวเอง
แต่พี่พีทเริ่มจะซุกไซร้ คลอเคลียแล้ว....
"อาบน้ำก่อนสิ"
"ไม่ต้องอาบหรอก เราต้องเขาหอก่อนสิ"
"อาบเหอะ" พี่พีทเหมือนจะไม่ฟังอะไรแล้ว ถอดเสื้อผมออก ถอดกางเกงในผมออก
ทำอย่างกับนี่เป็นครั้งแรกของเราสองคนอย่างนั้นล่ะ พี่พีทดันผมให้นอนราบไปกับเตียง
ดอกกุหลาบรูปหัวใจลอยกระเด้งขึ้นเมื่อผมนอนลงกระแทกกับเตียง กลิ่นหอมฟุ้ง
"นี้ แน่ะ   ฮ่าๆๆๆๆ" ผมกำกลีบกุหลาบใส่มือ โป๊ะไปที่หน้าพี่พีท เข้าปากเลย
"แกล้งพี่อีกแล้วนะ" พี่พีทมันก็เริ่มเดินเครื่องอีกแล้ว
"เดี๋ยวก่อนดิ ทำอย่างกับไม่เคยอย่างนั้นแหละ"
"วันนี้น้องภูน่ารักมากรู้ไหม"
"อย่ามาปากหวานหวังจะฟัน"
"ฮ่าๆๆ พูดจริง " พี่พีทปิดโอกาสพูดของผมด้วยริมฝีปากตัวเอง ในไม่ช้าผมก็เป็นคนๆเดียวกับพี่พีทจนได้
รักเร่าร้อนบนกลีบกุหลาบก็จบลง ผมนอนกอดพี่พีทด้วยร่างกายเปลือยเปล่าทั้งคู่
"มีความสุขจัง"
"พี่พีท"
"เราจะรักกันไปตลอดใช่ไหม"
"ใช่ พี่สัญญา"
"น้องภูรักพี่พีทมากนะ"
"พี่ก็รักน้องภูมากเช่นกัน"
"ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างนะ ขอบคุณมากจริงๆ"
"มันคือหน้าที่ของความรักนะ  เราสองคนต้องทำหน้าที่นี้ตลอดไป"
"ครับ"

จูบที่หอมหวานได้ส่งให้กันและกัน ความรักที่วันนี้ลงตัวที่สุดแล้ว ต่อจากนี้คือการดูแลรักษา
ให้รักนี้เจริญงอกงามสืบไป ความรักไม่ว่าจะเพศไหนก็ตาม ล้วนสวยงามทั้งนั้น ความรักไม่จำเป็นคู่กันแค่หญิงชาย
ความรักไม่จำเป็นต้องเป็นแค่เรื่องชู้สาว ความรักต่อเพื่อนมนุษย์ก็เป็นสิ่งที่สวยงามเช่นกัน
วันนี้เราสองคนได้แสดงให้เห็นแล้วว่า ความรักจะสวยงามก็เพราะเราสร้างมันขึ้นมา
ในแบบของใครของมันเหมือนกับคำที่เขามักจะพูดกันว่า รักออกแบบได้ ไม่มีใครกำหนดไว้ตายตัวว่าความรักที่สมบูรณ์แบบเป็นแบบไหน
มันอยู่ที่คนสองคนมารักกันได้และจะทำรักนั้นให้มีความสุขแค่ไหน ขอให้ทุกคนมีความรักที่สมบูรณ์แบบของตัวเอง
ขอให้รักนั้นจีรังสืบไป ใครที่ยังไม่พบกับความรัก ก็อย่าท้อ ความรักรอคุณอยู่ที่ใดที่หนึ่ง ขอให้พร้อมและเชื่อ
เมื่อใดที่คุณพบแล้ว จงรักษามันไว้ให้จงดี และช่วยกันออกแบบ "รักแท้ของคุณ".............



___จบ  ภาค 1_____




ขอบคุณทุกคนที่ติดตามรักข้าวรั้ว ไอ้ตัวแสบ มาจนถึงวันนี้
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์และกำลังใจที่มอบให้กันมาโดยตลอด
ขอบคุณคำชี้แนะ คำติชมทุกคำ
ขอบคุณที่ทำให้นิยายเรื่องนี้ไม่เงียบเหงา
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผู้เขียนตั้งใจจะให้นิยายเรื่องนี้ อ่านสบายๆและนำข้อคิดไปใช้กับชีวิตประจำวันได้
ผู้เขียนพยายามเขียนให้ทุกตัวละครมีชีวิตขึ้นมา
สิ่งใดที่ถูกใจของให้ท่านเก็บไว้เป็นกำลังใจ เวลาที่นึกถึงแล้วสามารถยิ้มได้
สิ่งใดที่ทำให้ท่านต้องขุ่นมัวจากนิยายเรื่องนี้ ต้องขออภัย และจะน้อมรับไปปรับปรุง
ถ้อยคำไหนไม่สุภาพต้องขอโทษไว้ ณ ที่นี้ คำผิดที่มีบ่อยๆต้องขอโทษด้วยครับ

สุดท้ายนี้ ยังขอยืนยันว่า จะมีภาค 2 แน่นอน
ทุกตัวละครยังดำเนินไปเรื่อยๆ
พี่พีท กับน้องภูจะยังอยู่กับคุณไปอีกนาน

สวัสดี

____________




 

[HT...hanna]

อ้ายยยยยยยยยยยย
น้องภูจบแล้ว
บวกเป็ดให้คนเขียนนะคะ
รอภาคต่อไปค่าาาา