เวลาที่เราเคว่งคว้างมืดมนที่สุด....คือเวลาที่เรารู้ว่า....
......สิ่งที่เรา "ต้องเลือก" กับสิ่งที่เรา "อยากเลือก" มันสวนทางกัน
ขอให้การเลือกครั้งนี้ของตี๋ และพี่หมอกเป็นทางที่ถูกต้อง
ขอให้มันเป็นการแยกจาก เพื่อเป็นการรอให้กลับมาพบกันอีกครั้ง
ในชีวิตของแต่ละคนล้วนมีเส้นทางของแต่ละคน
ต่างคนต่างความคิด......ต่างเส้นทาง......ต่างเหตุผล
......แต่หากมีใจดวงเดียวกัน คงไม่ผิดใช่ไหมที่หวังว่าสักวัน ทางที่ต่างกันจะมาบรรจบกัน
จากเส้นขนานที่ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ได้ร่วมทางเส้นเดียวกัน แต่ก็ตีคู่ มีกันและกันเสมอ
แม้ไม่เห็น ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็สัมผัสได้ว่าไม่ได้หายไปไหน
แต่ถึงอย่างนั้น หากทางที่ขนานกันมันรวมเป็นเส้นเดียวกัน.....ก็คงดีกว่า
ขอให้พี่หมอก กับตี๋มีความสุข ไม่อยากให้อยู่ในบรรยากาศนี้นานๆเลย
ฉากใส่รองเท้า....
ขอบอกว่ามันกระแทกอารมณ์มากๆ อ่านแล้วเจ็บม้ามร้าวมาถึงใจ
ทั้งที่รักกัน ทั้งที่ไม่อยากไป ทั้งที่ไม่อยากปล่อยให้ไป
แต่ก็รู้ว่ามันฝืนต่อไปไม่ได้อีกแล้ว..........
น้ำตามันพานจะไหลตาม ยกให้เป็นฉากซึ้ง+มาม่าแห่งปีไปเลย