สั้นๆวันพ่อ
"เฮีย เสร็จยัง" ทุปประตูด้วยเป็นออฟชั่นเสริม ไอ้เฮียทำเหมือนห้องน้ำเป็นแดนพิศวง พอเข้าไปทีก็หายเงียบไปเลย "เร็วๆ ตี๋ปวดฉี่"
"สนามหญ้าหน้าบ้านเลยไอ้น้อง"
แม่ง เลวมาก
"เสร็จกันรึยัง ม๊าเตรียมตัวเสร็จแล้วนะ" ม๊าเดินลงมาจากบันได ใส่เสื้อสีฟ้าที่ป๊าชอบ วันนี้วันครบรอบของป๊าครับ สิบเอ็ดปีพอดี เรากำลังจะเตรียมไหว้วันครบรอบกัน
"เหลือแต่เฮียนี่หล่ะ เข้าไปขุดเหมืองอะไรไม่รู้ ตี๋ปวดฉี่อ้ะม๊า"
วันนี้ไอ้พี่ฟินไม่อยู่ หายไปไหนไม่รู้ตั้งแต่เช้ามืด อ่อ ที่ผมรู้เพราะเมื่อคืนผมค้างที่บ้านครับ ไอ้พี่ฟินเลยต้องนอนพื้นไปตามระเบียบ ไม่ได้ยินเสียงเฮียกรนนานจนไม่ชิน กว่าจะรู้สึกง่วงก็ดึก พี่หมอกดันโทรมาหาอีก ได้หลับจริงๆก็เกือบเที่ยงคืน
"ตั๊วตี๋ ใกล้เสร็จรึยัง" พอม๊าเคาะประตูมันก็เปิดเลยครับ ผมนี่วิ่งเข้าห้องน้ำไม่สนเฮียที่ยังยืนอยู่หน้าประตูคุยกับม๊าหรอก เฮียแอบบ่นว่า"ไม่มียางอายเลยน้องกู" แล้วที่ไล่กูไปฉี่หน้าบ้านมันมีเรอะ!
เราตั้งโต๊ะไม้ไว้หน้าหิ้ง ผมรับธูปสามดอกต่อมาจากม๊า มองรูปป๊าที่ยังยิ้มอยู่ในกรอบ รอยยิ้มป๊าอบอุ่น ผมจำป๊าไม่ค่อยได้ครับ จำได้แค่ว่าแกชอบอุ้มผมไว้แล้วยกผมขึ้นสูงๆแบบที่ผมชอบ กลิ่นธูปลอยอบอวลในบ้าน ม๊าเดินออกไปเปิดหน้าต่างก่อนจะยกเป็ดพะโล้ออกมาตั้ง จริงๆแล้วต้องไหว้หมูเป็ดไก่ แต่ไหว้ประหยัดๆเป็ดก็พอแล้วครับ กระดาษเงินกระดาษทอง กล่องเสื้อผ้ากระดาษวางอยู่ข้างๆ ในนั้นมีบัตรเครดิต มือถือ นาฬิกาครบ
"ม๊า ทำไมป๊าได้ใช้ไอโฟนก่อนผมอีกอ้ะ"
ม๊าตีมือผมเบาๆแต่ก็หัวเราะออกมา
วันนี้ม๊าผัดอาหารเพิ่มอีกสามสี่อย่าง ตั้งอยู่ข้างๆเป็ด ผมยกกับข้าวมาวางบนโต๊ะหน้าหิ้งก็เห็นเฮียเดินมาไหว้ป๊าบ้าง เห็นเฮียพูดอะไรงึมงำคนเดียว
ต้องทิ้งช่วงสักพักครับ ผมก็หิ้วท้องรอ ให้ป๊ากินก่อนครับพวกผมถึงจะกินได้ ก็มานั่งช่วยกันซ่อมทีวี ไม่สำเร็จตามเคยครับ ม๊าขึ้นไปข้างบน พวกผมไม่ได้ตามขึ้นไป
"เฮียจำป๊าได้ป่ะ"
"จำได้ดิ เฮียหกเจ็ดขวบแล้วมั้งตอนนั้นหน่ะ"
"ป๊าเป็นไงบ้าง"
"ถามมากี่รอบแล้วฮึ" ผมชอบฟังเรื่องเกี่ยวกับป๊า ทั้งจากม๊าและเฮีย มันเป็นเรื่องที่ผมไม่ค่อยรู้ ตอนเด็กๆ พวกผมให้ม๊าเล่าให้ฟังแทนนิทานก่อนนอน ฟังกันจนโตเลยครับ
"ป๊าใจดี หัวเราะบ่อย ไม่เคยดุเฮียด้วย" ผมนอนตักเฮีย มันก็ทำหน้านึก
"ป๊าบอกว่าเป็นพี่ชายต้องดูแลน้องให้ดี เป็นไง สุดยอดพี่เลยอ่ะดิ"
"อี๋" พอเห็นมันทำหน้ามุ่ยเลยยื่นมือไปต่อยแก้มเบาๆ "ตี๋ล้อเล่น"
เลยมาชั่วโมงกว่า เฮียก็ไปไหว้ลาครับ ผมเลยเดินขึ้นไปตามม๊า แต่แง้มประตูเข้าไปเห็นม้านั่งมองรูปในมืออยู่ เลยได้แต่มองเงียบๆ ไม่กล้าเดินเข้าไป
"อ้าว ไม่ตามม้าลงมาอะ"
"ไปเผากระดาษกันเหอะเฮีย"
มันมองไปทางบันไดแต่ไม่พูดอะไรต่อ ผมเดินไปหลังบ้านเอาถังเหล็กเก่าออกมาตั้งที่ลานปูนหน้าบ้าน เมื่อก่อนเตะบอลใส่ไอ้ถังนี้ประจำ เป็นถังดำๆที่บางมุมก็ยุบลงไป เฮียจุดไฟเผากระดาษปึกแรกลงไป รอจนไฟแรงแล้วใส่ปึกอื่นตามลงไป
"ตี๋อยากเจอป๊า"
"อืม"
"ถ้าได้มากินข้าวด้วยกันก็คงดี" มองไฟดิ้นไปมาในถัง ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เฮียเดินมากอดคอ หันไปมองก็เห็นมันยิ้มจางๆให้
"กินกับเฮียไม่ดีหรอ"
"เฮียชอบแย่งตี๋"
"เออๆ วันนี้เฮียไม่แย่งก็ได้วะ"
"เออ เอาให้มันจริง"
กว่าจะเผาเสร็จร้อนหน้าไปตามๆกัน ข้างบ้านไอ้คุณสามีเฮงซวยยื่นหัวออกมามองก่อนจะมุดหัวกลับไป อากาศยังเย็นๆ พึ่งแปดโมงครึ่ง
กลับเข้าไปในบ้าน เฮียเทอาหารออกจากชามเดิม ชามบรรพบุรุษกับชามพวกเรา ต้องแยกชามกันครับ แล้วก็เอาอาหารไปอุ่น ผมเลยเดินไปเรียกม๊าที่บันได
"ม๊า กินข้าวคร้าบ"
ได้ยินเสียงเปิดประตู เลยเข้าไปช่วยเฮียอุ่นอาหารเสร็จแล้วก็มานั่งกินข้าวกันครับ ปริมาณเยอะกว่าปกติก็จริงแต่พวกผมก็ฟาดเรียบ พูดคุยกันเรื่ยเปื่อย ม๊าบอกว่าที่คนจีนไหว้บรรพบุรุษเพื่อให้ลูกหลานมาเจอกัน เป็นกุศโลบายแบบนึง
เก็บจานอะไรเสร็จแล้วก็จะไปวัดทำบุญที่วัดกัน
วันนี้นั่งกระบะแก่ๆกันไป ไม่มีบีเอ็ม หรือเบนซ์หรอกครับ เฮียขับ เปิดเทปเพลงจีนที่ฟังมาแล้วไม่รู้ตั้งกี่รอบ บางท่อนผมก็ฮัมตามไปด้วย นั่งข้างหลังคนเดียวก็ชอบมานั่งเกาะเบาะหน้าคุยกับม๊า ผมนี่ไม่มีเลื่อนตำแหน่ง เฮียมันได้ขับแทนม๊าแล้ว ผมยังนั่งอยู่ข้างหลังอยู่เลย "เอาหัวลงหน่อยดิ๊ บังกระจกวะไอ้ตี๋"
"เฮียชะเง้อคอมองดิ ตี๋จะคุยกับม๊าอะ"
มันเอามือมากดผม เล่นๆกัน ม๊าก็บ่นว่าเหมือนเด็กๆ
ไหว้พระ ถวายสังฆทาน ปล่อยนกปล่อยปลาตามเรื่อง พอเดินออกมาตรงท่าน้ำที่วัด ไอ้พี่หมอกก็โทรมา ถามไปตามเรื่อง อยู่ไหน อยู่กับใคร เฮียเลิกคิ้วมองแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร
ผมเดินออกมากับเฮีย ม๊าเข้าไปนั่งสวดมนต์ น่าจะอีกสักพัก
"เฮีย"
"หืม?"
"ตี๋เคยทำอะไรให้เฮียเสียใจ ไม่สบายใจ ตี๋ขอโทษนะ"
มันยกมือโยกหัวผม เดี๋ยวนี้ผมไม่ได้คุยกับเฮียแบบนี้เท่าไหร่ ต้องโทษไอ้คนที่โทรมาเมื่อกี้ ทำงานเลี้ยงเด็กฟูลไทม์ยี่สิบสี่ชั่วโมง
"ตี๋ เฮียไม่เคยโกรธตี๋ มีแต่โมโหที่มึงทำอะไรไม่คิด บางทีเฮียคิดว่ามึงโตแล้ว แต่มึงก็ยังเป็นไอ้ตี๋คนเดิม ที่ต้องให้เฮียห่วงตลอด"
"เฮียพูดซะตี๋ไม่มีไรดีเลยหว่ะ"
"ตี๋ที่เป็นตี๋หน่ะ ดีที่สุดแล้ว เป็นน้องที่กูรักมากที่สุด เป็นลูกที่ดีของม๊า"
ผมโตมาก็เพราะม๊ากับเฮีย
ผมไม่เคยเสียใจหรือน้อยใจที่ผมไม่มีป๊ามาในวันรับผลสอบ หรือพาผมไปเที่ยวในวันหยุด
ผมล้ม
จะมีสองมือนี้ของเฮียที่ดึงผมขึ้นมา ปัดฝุ่นที่เลอะที่ตัวผมออก บ่นตามประสาเฮีย
มีม๊าที่เดินเข้ามาลูบหัวผม ถ้าผมร้องไห้ จะมีม๊าคอยปลอบ
สองคนที่รักผมมากกว่าใครๆ รักแบบไม่ต้องมีเงื่อนไข เช่นเดียวกับที่ผมรักพวกเขา
แค่นี้ผมก็รู้สึกเหมือนเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกแล้ว
เฮียตบไหล่ผมแล้วยิ้มให้ "ไปหาม๊าเหอะ"
"อื้ม"
"เฮ้ยๆ มึงใส่รองเท้ากลับด้านกัน เฮ้อ ไอ้ตี๋ ใครจะเอามึงไปทำพันธุ์วะ สงสัยต้องอยู่ให้เฮียเลี้ยงไปจนแก่แล้วหล่ะมั้ง"
"ไอ้เฮียยยยย"
"นี่มึงด่ากูหรอห้ะ? บอกกี่ครั้งแล้วอย่่าเรียกเสียงยาวๆแบบนี้"
"ทำไม ก็เฮียเป็นเฮียยยย เป็นตั๊วเฮียยยยยไง"
วิ่งไล่กันใต้ต้นไม้ในวัดเหมือนเด็ก ได้หัวเราะดังๆออกมา
ขอบคุณนะเฮีย
ป๊าคนที่สองของผม!!!
....................
................
.……....
[สั้นๆวันพ่อ]
[5.12.54]
ป๊าไม่ได้อยู่กับหนู แต่ป๊ามีความสุข หนูก็มีความสุขเหมือนกัน..สุขสันต์วันพ่อ(?) สำหรับใครที่เปิดเทอมพรุ่งนี้ เรามาพยายามไปด้วยกันนะคัฟ (จันทร์ถึงเสาร์เลิกห้าโมงเย็นเอง
)
หัวข้อ: เงินน่ะ..มีไหมวะ?! [Last/P.377/7.10.59] (อ่าน 3308071 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก