เหยี่ยวหัวใจ
Part 1
รุ่นพี่จอมรั่ว!...
.
.
.
.
“เฮ้ย! พวกน้องๆ เงียบกันหน่อยสิเว้ย” เสียงตะโกนใส่ไมโครโฟนดังเล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน ทำเอาเท้าที่กำลังก้าวของผมชะงักกึก
ก่อนจะเร่งเดินให้เร็วขึ้นเพื่อตรงเข้าไปข้างในให้ไว เจ้าของเสียงเป็นคนที่ผมคุ้นเคยที่สุดตลอดสี่ปี
“น้องเพิ่งมาถึงหรือคะ ทางนี้เลยมาทางนี้ค่ะ” พี่ผู้หญิงคนสวยหน้าตาดีตรงเข้ามาพาผม
ไปนั่งแทรกในแถว ซึ่งมีบรรดานักศึกษาน้องใหม่นั่งขัดสมาธิกับพื้นทั้งชายและหญิงร่วมๆ ร้อยกว่าคน
จะด้วยความเด่นของพี่สาวสุดสวย หรือคนมาสายอย่างผมก็ไม่ทราบได้ ที่ทำให้ทุกย่างก้าว
ของเราเป็นจุดสนใจต่อบรรดาพวกที่นั่งอยู่ให้ชะเง้อคอยาวมองตามโดยไม่ยอมละสายตา ปัญหาที่ผมมาสายต้นเหตุก็มาจาก
ไอ้ตัวแสบที่ดันใช้ให้ผมไปแวะส่งแบบจิวเวอร์รี่ดีไซน์ใหม่ให้ทางโรงงานผลิตก่อน แล้วถึงค่อยตรงมายังมหาลัยทีหลัง
เพราะเจ้าตัวติดภารกิจรับน้องต้องมาแต่เช้ามืดซะงั้น
“เฮ้ย! มองอะไรกัน มองพี่นี่เข้าใจไหม ใครขืนยืดคอมองน้องใหม่หน้าอ่อนนั่น เดี๋ยวมีเฮ” เสียงรุ่นพี่เจ้าปัญหาคนเดิมทำเอาทุกคนหันหน้ากลับไปยังคนพูดทันที แถมสาวน้อยปากดีนางหนึ่งยังพูดสวนกลับไปว่า
“โถ! รุ่นพี่รูปหล่อคะ พวกเราแค่มองคนมาช้า ไม่ได้สังเกตว่าหน้าอ่อนหน้าแก่เลยค่ะ
ถึงยังไงรุ่นพี่สุดหล่อก็น่ามองกว่าเยอะ...ฮ่าๆๆๆ” คำพูดกึ่งแซวของสาวเจ้าผู้ใจกล้า ทำเอาพวกที่เหลือหัวเราะไปด้วย
ส่วนคนบ้ายอดันยิ้มแก้มฉีก ในขณะที่ผมกำลังนั่งลงตรงที่ว่างแถวสุดท้ายก้นยังไม่ทันอุ่นด้วยซ้ำ มีอันต้องชะงักนิ่ง
เมื่อรุ่นพี่เจ้าปัญหาเสือกประกาศก้องกลางห้องประชุมว่า
“นี่! รุ่นน้องที่เพิ่งมาตะกี้ ให้เดินออกมาหน้าแถวด้วยครับ” จบข่าว นี่สินะคือจุดประสงค์ของไอ้ตัวแสบคงกะจะโชว์พาวน์เหนือผมให้ได้สิท่า
ช่างมีความพยายามจริงๆ เชื่อเค้าเลย....
เมื่อมันบ้าเรียก ผมจำต้องทำหน้านิ่งลุกเดินออกไปตามคำเรียกร้อง สายตานับร้อยคู่
ต่างมองเป็นแถว ผมออกมายืนนิ่งมือไขว้หลังหันหน้าออกสู่ฝูงชน ก่อนจะกวาดสายตามองมุมกว้าง
แล้วเผยรอยยิ้มประจำตัวโชว์เขี้ยวและลักยิ้มพิมใจส่งออกไปทันที เป็นไปตามคาดเสียงกรี๊ดสนั่นลั่นห้องประชุม
ก็ตามมาอย่างที่ควรจะเป็น เพราะมันเป็นเรื่องเคยชินเสียแล้ว
“กรี๊ดดดๆๆ โคตรหล่อเลยค๊า น่ารักโคตรๆ หวี๊ดววว!!” เสียงกรี๊ด เสียงหวี๊ดปากดังกระจาย ยังผลให้ไอ้รุ่นพี่ตัวแสบชักสีหน้าเหมือนเด็กโดนแย่ง
ของรักทันที ก่อนจะตะโกนซะดังลั่นกลับไปว่า
“เงียบหน่อยน้อง ขอให้อยู่ในความสงบ...เฮ้ย! เงียบเว้ย อยากโดนซ่อมทั้งกลุ่มเลยดิ” ได้ผล ไอ้ประโยคสุดท้ายทำเอาเสียงที่ดังกระหึ่มเงียบกริบลงทันที แม้แต่เสียงแมลงวี่ยังแทบไม่ได้ยิน หึหึ..มันเก่งจริงๆ
“ดีมาก บอกแล้วรู้จักฟังค่อยน่ารักสมกับเป็นรุ่นน้องพวกพี่หน่อย เอาละ..น้องแนะนำตัว
กับเพื่อนๆสิครับ แล้วทำไมถึงมาช้าพวกพี่ให้โอกาสอธิบาย” หึ! ฟังดูดีใช่หยอก ผมยกยิ้มตามนิสัย ซึ่งพวกเพื่อน
มักบอกเป็นการยิ้มที่กวนตีนสุดๆ ทำเอาห้องประชุมที่เงียบกริบกรี๊ดกร๊าดขึ้นอีกรอบ ก่อนจะซ่าลงอย่างรวดเร็ว
เมื่อสายตาให้รุ่นพี่บ้าพลังมันกวาดมองอย่างเอาเรื่อง
“ผม อรัญ ขจรเกียรติวงศ์ เรียกง่ายๆ ว่า ‘รัน’ ครับ” รวบรัดตัดจบ พร้อมยิ้มพิมใจ
ส่งให้ไปอีกครั้ง เรียกเสียงกรี๊ดตามมาติดๆ ทันที
“กรี๊ดดดๆๆ...ชื่อหล่อสมตัวเลยค๊า โสดไหม..รับสมัครแฟนป่าว? บลาๆๆๆ” มาเป็นชุด
ฟังไม่ได้ศัพท์ เล่นมาสามสิบสี่สิบคำถาม ผมได้แต่ยิ้มอย่างเดียว คาดไว้แล้วต้องมีคนทำหน้าที่แทน ใช้เวลาไม่ถึงสองวิ
มาแล้วครับ
“พอๆ หยุดดดด!! ไม่ใช่วิชาสังคมนะน้อง จะได้ซักประวัติสำรวจทะเบียนราษฎร์
เงียบสิเว้ย! ขืนยังกรี๊ดกร๊าดกันต่อ พี่จะให้บูมไม่หยุดพักเลยเอาป่าว?” ได้ผลสำหรับคำขู่ ทั้งห้องประชุมหุบปากลงทันควัน
แล้วไอ้ตัวแสบก็หันมาจ้องหน้าผมอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“เอาละ น้องรันบอกเหตุผลดีๆ มาให้ฟังหน่อยว่าทำไมเราถึงมาช้ากว่าเพื่อน ถ้าหากเหตุผลฟังไม่ขึ้นน้องอาจได้ออกกำลังรอบสนามบาสรู้ไหม” มีขู่อีกด้วย น่ากลัวชะมัดคงกะเอาคืนผมมาตลอดสิท่า
“ครับ ผมมาช้าเพราะเมียเจ็บท้องคลอด เลยเสียเวลาไปส่งเค้าทำคลอดเสียก่อน
แต่เพราะเห็นว่าการนัดน้องสำคัญกว่าถึงได้รีบบึ่งมานี่เลย ปล่อยเมียไว้กับหมอ พี่ว่าผมควรได้รับการลงโทษหรือเปล่า?”
ผมตอบไปเสียงดังฟังชัด พาเอาทั้งห้องประชุมเกิดเสียงอืออึ้งเสียงซุบซิบแซ่งแซ่ หลายคนปากอ้าตาค้างไปเป็นแถว
ส่วนคนป้อนคำถามใส่อารมณ์กลับมาทันที
“อย่ามาตลกคาเฟ่ พวกพี่ไม่ขำด้วยนะน้อง ไปมีเมียเจ็บท้องคลอดตอนไหน
แก้ตัวน้ำขุ่นๆ เหตุผลฟังไม่ขึ้นพวกพี่คงให้น้องไปออกกำลังเรียกเหงื่อรวบรวมสติให้สดใสแล้วจริงไหม?” พูดพร้อมสายตา
ยิ้มเยาะผมอีก ที่ผมปูไป เพราะคิดว่านิสัยชอบอวดเก่ง อยากเอาชนะที่แก้ไม่หาย ต้องหลงกลผมชัวร์ และก็เข้าทางผม
เหมือนทุกครั้งอย่างที่คิด
“พี่รู้ได้ไงว่าผมไม่มีเมียท้องแก้จะคลอด พี่รู้จักผมหรือถึงกล้าพูดว่าผมโกหก
เหตุผลฟังไม่ขึ้น” ผมสวนกลับไปทันที เจ้าตัวอ้าปากค้าง เกือบจะหลุดออกมาแล้วมั้งว่ารู้จักแต่ยั้งไว้ได้ทัน
ไอ้ผมแอบกลั้นขำกับท่าทางหน้าดำหน้าแดงที่โดนผมย้อนเข้าให้ ก็ใครเสียอีกที่ดันบอกผมว่า เปิดเทอมใหม่
ช่วงกิจกรรมรับน้อง ให้ทำเป็นไม่รู้จักกันไว้ก่อน ไม่งั้นจะเสียการปกครองของเค้า เพราะงานนี้เจ้าตัวเค้าได้รับหน้าที่สำคัญ
เป็นหัวหน้าทีมนำรับน้องของกลุ่มปีสองเลยเชียว นี่ไงผมจึงเอามาเป็นประโยชน์หยัดกลับให้ซะเลย
“น้องรันมีเมียท้องแก่จริงหรือค่ะ โอยไม่อยากเชื่อหน้าตาหล่อบาดจิต
ดันจะเป็นพ่อลูกอ่อนเสียแล้ว” พี่สาวในกลุ่มสต๊าฟซึ่งยืนอยู่พูดเปรยออกมา พาเอาเสียงโห่ฮิ้วดังขึ้นสนั่นหอประชุมอีกครั้ง
“ฮิ้ววววว!!” ไอ้คนต้นคิด ยิ่งหน้าไม่สบอารมณ์เข้าไปใหญ่ แววตาวาวโรจน์คาดโทษผมดื้อๆ ซะงั้น
“หึ..เอาเถอะถือว่าพวกพี่ไม่มีข้อพิสูจน์ แต่จะปล่อยจำเลยพ้นผิดไปง่ายๆก็ใช่ที่ ในเมื่อเหตุผล
ข้ออ้างก็ยากแก่การพิสูจน์เสียด้วย น้องคิดว่าตัวเองควรทำยังไงถึงจะสามารถกลับเข้าไปนั่งในแถวได้” นั่น...มาอีกแล้ว
ช่างสรรหาวิธีการจริงๆ ไอ้ตัวแสบกะเล่นผมให้จนแต้มให้ได้ว่างั้น
“เอางี้ พี่มีคำถามยกประเด็นที่น้องให้เหตุผลมีเมียท้องแก่กำลังจะคลอดมาเป็นคำถามแล้วกัน ถ้าตอบคำถามถูกต้อง พวกพี่จะปล่อยให้กลับแถว แต่ถ้าตอบผิด คงต้องให้ทำตามคำสั่งแสดงอะไรบางอย่างให้เพื่อนๆ
ในห้องประชุมได้ชมเป็นขวัญตากันหน่อยแล้ว ตกลงตามนี้” จัดไปไอ้เหยี่ยวรั่ว เห็นที่ผมคงต้องตัดจบเสียที
ไม่งั้นมันต่อไม่หยุดแน่ๆ ขืนยืดเยื้อคงไม่ต้องทำอะไรต่อกันแล้ว
“เอาเลยพี่ ถามมาได้ครับ” ผมตอบมันไป ทุกสายตาต่างจ้องมองมายังหน้าแถว
ลุ้นตามเต็มที่ พวกพี่ๆสต๊าฟบ้างนั่งบ้างยืน ไม่ต่ำกว่ายี่สิบสามสิบคน พากันคอยืดคอยาวเกาะติดสถานการณ์เช่นกัน
คงคิดจับผมโชว์บ้าบอให้ได้สมใจอยากสินะ หึหึ..ยังไม่รู้จักผมดีพอ ขนาดไอ้รั่วอยู่กับผมมาเกือบสี่ปี
มันยังชอบลองดีกับผมไม่เคยเข็ด
“น้องรู้ไหม ทำไมเด็กปกติถึงมีกำหนดคลอด 9 เดือน?” ดูคำถามมันดิ
สมกับความรั่วของมันจริงๆ คิดขึ้นได้เนอะ
“ธรรมชาติสร้างมาให้ท้องแค่ 9 เดือน สำหรับมนุษย์” ผมตอบไปด้วยใบหน้าอมยิ้มนิดๆ
เกือบจะเผลอยักคิ้วกวนกลับด้วยแล้ว เผอิญยั้งไว้ทัน
“ผิด! คำตอบที่ถูกคือ เพราะไม่มีใครทนอยู่กับผู้หญิงเกิด 1 ปีตะหาก” ฟังคำเฉลยปัญญาอ่อนของมันดิ
“ฮ่ะๆๆ ฮ่าๆๆๆ...กร๊ากกก!!” เล่นเอาทั้งห้องประชุมหัวเราะกันสนั่นลั่นทุ่ง กลุ่มผู้ชายหลายคนถึงกับกุมท้องขำกันท้องคัดท้องแข็ง
เชื่อแล้วจริงๆ เมียกู มึงรั่วได้ใจกูจริงๆ ไอ้ห่าพรต
“เอาล่ะ น้องตอบคำถามผิดต้องทำตามข้อตกลง” มันรีบพูดทวงเงื่อนไขขึ้นมาทันที
หึ...ผมคงยอมรับคำตัดสินจากคำเฉลยปัญญาอ่อนของมันหรอก
“เดี๋ยวพี่!..ผมยังไม่เคลียร์ ถ้าพี่เฉลยแบบนี้ งั้นกรุณาตอบผมมาก่อนดิ แล้วทำไมผู้ชาย
ถึงไม่ไปตั้งท้องเสียเองเลยล่ะ?” ผมถามมันกลับบ้าง ห้องประชุมที่กำลังขำกระจายพากันหยุดหัวเราะตั้งใจฟังที่ผมย้อนถาม
และรอฟังคำตอบจากปากไอ้รุ่นพี่หน้าหล่อยังกะนายแบบ ที่มีสมองล้นจนรั่วอย่างใจจดใจจ่อทันที
“ไม่เห็นจะต้องถามเลยน้อง ธรรมชาติสร้างให้ผู้หญิงเป็นเพศแม่ นั่นก็สมเหตุสมผลที่ผู้หญิง
ควรตั้งท้องนะสิครับ” พูดจบมียักคิ้วให้ผมอีก เหมือนคำตอบของตนชนะขาดลอยซะงั้น ผมอมยิ้มกวนกลับ
ก่อนจะเฉลยไปว่า
“ผิด! เพราะไม่มีใครอยากฝากชีวิตไว้กับผู้ชายต่างหาก ผู้หญิงจึงทำหน้าที่ตั้งท้อง ก็เพราะไอ้ผู้ชายที่ไม่ชอบทนอยู่กับผู้หญิงเกิน 1 ปี มันมีสันดานไม่รับผิดชอบไง เด็กที่เกิดจึงไม่ไว้ใจฝากชีวิตไว้กับพวกมัน”
ผมพูดจบ พาเอาทั้งห้องประชุมหัวเราะน้ำตาเล็ดกันไปเลยคราวนี้ มีหลายคนถูกอกถูกใจปรบมือประกอบท่าทางกันใหญ่
ไม่เว้นแม้แต่รุ่นพี่กลุ่มสต๊าฟ ออกอาการหัวเราะขำกันท้องคัดท้องแข็ง ส่วนไอ้ตัวแสบเจ้าแผนการหน้าบูดเป็นตูดลิงไปแล้ว
สุดท้ายผมก็ได้รับชัยชนะ กลับเข้ามานั่งในแถวโดยไม่ถูกให้ทำท่าพิเรนทร์พาอาย
ตามคำคาดโทษ นอกจากผมจะสะใจเมียรั่วลึกๆ ที่ดันข่มผมไม่ลงแล้ว ผมยังเตรียมจัดหนักคืนนี้อีก ไม่รู้จักเข็ดจักจำ
หาเรื่องให้ตลอดสิเอ่อ ไม่รู้ทำไมถึงอยากชนะผมเสียจริง ไอ้ผมจะแกล้งยอมแพ้ก็คงไม่ได้ ไม่งั้นนิสัยอย่างพรต
รับรองยิ่งได้ใจเข้าไปใหญ่ ทีนี้กำหราบยากเข้าไปอีก
เอาเถอะ มันขยันหาเกมส์มาเล่น ผมก็สนุกไม่น้อยเช่นกันที่ได้แก้เกมส์กับมัน
นี่แหละชีวิตผมถึงไม่รู้สึกเบื่อเมื่อมีมันคอยสร้างสีสันฝึกทักษะให้แบบนี้ ไม่รักไม่หวงก็บ้าแล้วจริงไหม?????
มาต่อตอนแรกให้แล้วนะคะ เพราะเข้าเล้าฯมา
ทนเห็นกระแสเรียกร้องจาก FC ของคู่นี้ไม่ไหว
จัดไปตามคำขอ
Luk.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
