ภาคพิเศษ เพื่อนรัก....หักเหลี่ยม
ผมเป็นคนเรียบง่าย ไม่ยิ้มแย้ม แต่กับเฉยๆ กับสิ่งรอบข้าง พูดไม่เก่ง (ไม่พูดจะถูกกว่า) และเวลาจะพูดคือ มะนาวไม่มีน้ำ
ก็หน้าผมมันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เกิดจะให้ผมมาเป็นแบบเจ้าก้องก็คนไม่ได้หรอกครับ ..มันไม่ใช่ผม
ส่วนเรื่องที่ผมกันมันมีอะไรกัน แล้วเรื่องที่มันถามผมว่ารักไหม อันนี้ผมก็ตอบมันไม่ได้อีกเหมือนกัน
ความรู้สึกผมตอนนี้ยังปนเปอยู่เลย
ผมกับเจ้าก้อง เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เราใช้ชีวิตส่วนมากด้วยการเล่นซน มันเป็นความทรงจำดีๆของผมมากๆ
จนเราโตมาเราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีกันเสมอมา คอยร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน
จนมาถึงวันที่มันเปิดอะไรๆ แปลกๆๆ นั้นแหละครับ
ผมยังไม่เข้าใจตัวเองเลย ว่าผมรู้สึกวูบๆ ขนลุก เมื่อเห็นภาพที่ชายสองคนกำลังร่วมกิจกรรมรักบนเตียง
ผมไม่ใช่คนโง่ .........พวกมันคงไม่ได้ออกกำลังกายแน่นอน อันนี้ผมรับประกัน
แต่.......ผมนั้นเป็นภาพพวกนั้น ......เจ้าก้อง ซะได้ ............จนทำให้เกิดเรื่องขึ้น
ผมไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมจู่ๆ ถึงเป็นแบบนั้น
ผมใช้เวลาทั้งอาทิตย์นั่งทบทวนว่าผมผิดปกติตรงไหน ผมจะรู้สึกกับมันได้ยังไง ในเมื่อมันคือเพื่อนที่ดีที่สุดในโลก
แต่ละวันที่ผมเฝ้าถามตัวเองว่า “มันต้องรังเกียจผมแน่ๆ” แต่ความรู้สึกนั้นมันก็ไม่ยอมหายเมื่อเวลาผ่านไป
ผมเลยอยากจะทดสอบว่าตัวเองผิดปกติจริงๆ ไหม
ผมยอมทำให้ตัวเองอับอาย ต้องการไปขอจูบกับชายอื่นๆ ที่ไม่ใช่ก้อง
“ตาล จูบเราหน่อยดิ”
นั้นเป็นคำพูดใจกล้าของผมที่บอกเพื่อน.......เมื่อเราเดินมาเข้าห้องน้ำด้วยกัน
ตาลก็ทำด้วยความเต็มใจ เพราะมันสารภาพว่ามันก็แอบชอบผมอยู่เช่นกัน
มันคงนึกในใจว่าผมชอบมัน...มั่ง
แต่ผลออกมาคือ ผมกลับรู้สึกไม่ชอบรสจูบนี้เลยสิ แต่ใช่ว่าจะจบ
เย็นวันนั้นผมบอกเจ้าก้องว่า ให้มันกลับไปก่อน เพื่อผมจะไปหา พี่ที่เราเคยร่วมงานกัน
ผมขอให้เขาช่วยเหลือผม ผมอยากรู้ว่า ถ้าผมมีอะไรกับผู้หญิงความรู้สึกแปลกๆ ของผมจะหายไปหรือเปล่า
ใช่ ....ผมไปหาพี่เขา เรากำลังจะร่วมรักกัน ซึ่งมันเป็นครั้งแรกของผม
พี่เขาเก่งมาก ผมขอ...บอกจากใจจริงเลยว่า ผมไม่ได้รังเกียจรสจูบนั้น เราเริ่มที่จะทำมากขึ้น แต่จู่ๆ ผมกลับเห็นใบหน้าของเจ้า
ก้องทับซ้อนกับหน้าพี่เค้า
เหมือนสามัญสำนึกว่าสั่งให้หยุด........และผมก็หมดอารมณ์เมื่อเห็นหน้าพี่เขา
“ริว.....พี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่จงซื่อสัตย์กับตัวเอง” นั้นเป็นคำพูดของเธอ ก่อนที่เธอจะแต่งตัวและเดินจากไป>>
แต่ผมกลับดีใจที่จะได้กลับบ้านเพื่อนไปเจอเพื่อนรัก ซึ่งผมคาดว่ามันคงงอนตุ๊บป๋องอยู่แน่ๆ
ผมนั่งรถกลับพร้อมไอติมรสมอคค่าแอลมอนด์ของโปรด เพื่อเป็นการไถ่โทษ
แต่ผมกลับเห็นความว่างเปล่าที่บ้าน มันโทรหามันเพื่อจะตามว่าอยู่ไหน
แต่ไม่มีเสียงตอบกลับ โทรหลายครั้งจนอ่อนใจ
แต่ต้องน่าแปลใจเมื่อเข้ามา.....ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังแต่ไม่มีวีแววคนรับ
ผมได้ยินเสียงเรียกเข้า ของเจ้าของโทรศัพท์ที่ตั้งไว้
,หยุด หยุดชีวิต หยุดกับคนนี้
แม้ว่าใครจะดีซักแค่ไหน
หยุด หยุดความรัก ทั้งหัวใจ
จะหยุดอยู่กับเธอคนเดียว,
ผมเคยถามอยู่เหมือนกันว่าทำไมต้องตั้งเสียงเรียกเข้าไม่เหมือนกันเลยสักคน แล้วจะจำได้ไหม
แต่คำตอบบอกว่า เมื่อมีคนโทรมา......เสียงที่เตือนเราทำให้เราคิดถึงคนๆๆ นั้น ในสถานะต่างๆ กันไป
เจ้าก้องมันชอบฟังเพลง ดังนั้นมันจึงเชื่อว่าทุกเพลงนั้นมีความหมายในตัวมันเอง และแต่ละเพลงที่ก้องเลือก
คือความคิด หรือความรักที่มันมีต่อคนๆๆ นั้น ซึ่งผมไม่เคยได้ยินเสียงเรียกเข้าที่เป็นเบอร์ของผมเลย
และวันนี้ผมก็ได้ยินสิ่งที่มันบอกว่าผมคนนี้มีความหมายกับมันยังไง..........
ผมทั้งโกรธตัวเอง โกรธมัน และทุกอย่าง แต่สิ่งที่ผมต้องการจะคุยกับมันก็สำคัญเช่นกัน ผมมองหาเบอร์โทรที่มันโทรหา
และผมได้โทรไปถาม จึงได้รู้ว่ามันอยากซดน้ำเมา ซึ่งมีไม่กี่ร้านหรอกที่เราไป จากนั้นก็เป็นแบบที่รู้กันอยู่...........
ผมอาจจะแข็งๆ ไม่หวาน ดูไม่อ่อนโยนเท่าไหร่ แต่มันก็ทำให้ผมรู้ว่า มันเป็นคนเดียวที่ผมจะมีอะไรๆๆ ด้วย
ความรู้สึกวาบหวิว ที่เกิดขึ้น ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เจ้าก้องมันสัมผัสตัวนั้น ทำให้เลือดกายสูบฉีดได้อย่างอัศจรรย์
ตอนนี้ผมสามารถพูดได้เต็มปากว่า
ก้องจะเป็นคนเดียวที่จะได้เห็นสีที่ผมแสดงออกมา โดยที่ผมก็ไม่รู้ว่าต้องเองแสดงออกมายังไง....
ผมไม่รู้ว่ารักมันหรือเปล่า..........แต่ผมก็เปิดใจรับความรักของก้องเต็มที่เช่นกัน.......
และที่ผมรู้อีกอยากคือ ผมอุ่นใจเมื่อมี มารน้อยๆ ค่อยทำให้ผมวุ่นวายอยู่เสมอ.........
ปล. ของด nc จร้า ไว้รอเรื่องไหมนะ
กำลัง พิมพ์อยู่..... ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: เรื่องจบในตอน เพื่อนรัก...หักเหลี่ยม(จบแล้วจร้า)+ตอนพิเศษ 26/10/54 (อ่าน 33254 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก