อ้อมกอดเด็กช่าง ตอนที่ ๕๐
รุ่นพี่ที่ไม่เอาไหน...สมควรแล้วถ้าจะโดนรุ่นน้องดูถูกและปีนเกลียวใส่
แต่รุ่นน้องในเทคโนTที่กล้าเล่นงานรุ่นพี่ก็มีแต่โดนใบสั่งเท่านั้น
แก้วข้องใจตั้งแต่ครั้งแรกที่มีเรื่องแล้ว ไม่ประธานปีใดก็ปีหนึ่งที่สั่งไอ้เป้ให้เล่นงานเขา
...แต่ก็คิดตลอดว่าคงไม่ใช่พี่ดิว คิดเข้าข้างรุ่นพี่ตัวเองตลอดเพราะอย่างน้อยๆพี่ดิวก็หวังดีกับเขาและพงษ์
คิด...ทั้งๆที่ไม่มีทางเป็นใครอื่นได้เพราะแต่ละสายแต่ละปีจะไม่มีการล้ำเส้นกันโดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด
และเพื่อตัดปัญหาที่จะตามมาถึงคนอื่นๆในเทคโนTที่ไม่เกี่ยวข้องด้วยจากอาชีวะxในคดีไอ้พงษ์ เขาก็ถือโอกาสตัดขาดกับพี่ดิวไปแล้วจนทำให้พี่ดิวเปลี่ยนไปกลายเป็นคนละคนจากที่เขาเคยรู้จัก
และความรู้สึกดีๆจากพี่ เขา...ก็ไม่ต้องการรับรู้มานานแล้ว
“เจ็บรึเปล่า”
และเราควรจะทางใครทางมัน...ไม่ถูกต้องเหรอ ?
อาการจุกที่ท้องหายไปแล้วแต่เขาไม่ยอมลุกทั้งที่ลุกขึ้นนั่งได้แม้จะโดนเชือกมัดที่ข้อเท้าก็เถอะ
พี่ดิวที่เปิดประตูรถด้านหลังมาถามไถ่อาการพลางยื่นมือมาจับหน้าท้องเขาที่นอนงอตัวอยู่ แก้วที่โดนเชือกมัดสองมือไขว้หลังมองรุ่นพี่ตาขวาง และปากที่ถูกสก๊อตเทปสีดำปิดอยู่จึงไม่สามารถตอบคำถามพี่ได้ แต่สายตาและท่าทีขยับตัวต่อต้าน ...พี่ดิว น่าจะรู้คำตอบได้เอง
“ฮึก ฮึก”
“มันขัดขืน” ไอ้เป้ที่ยืนอยู่ข้างหลังพี่ดิวพูดบอกทำให้พี่ดิวหันกลับไปหามัน
“ไม่มีใครสงสัยใช่ไหม?”
“ไม่มีครับ”
“ฮึก ฮือ”
“หมดหน้าที่มึงแล้ว กลับไปได้ละแล้วอย่าทำตัวมีพิรุธให้ใครจับได้เชียว”
“แล้วรางวัลผมล่ะ”
“...ปีหน้า กูจะให้เป็นประธานปีสอง”
“ยังไงก็ได้” น้ำเสียงไอ้เป้พูดอย่างไม่ยี่หระ “พี่อย่าลืมสั่งคนไปเล่น๙Tแทนผมด้วยล่ะ”
“เออน่า”
“ฮึก ฮึก”
“เลิกร้องได้แล้ว” พี่ดิวบอกเจ้าของเสียงสะอื้นที่เขาได้ยินตั้งแต่มาถึงอย่างห้วนๆ
“ฮึก มิวกลัวนี่”
มิว...มาทำอะไรที่นี่?
แก้วเลิกต่อต้านคนที่จับตัวมาและคนต้นตอด้วยการใช้มือที่ถูกมัดไขว้หลังอยู่ดันตัวเองขึ้นนั่งเพื่อจะมองหามิว
อดีตแฟนของเพื่อน คนที่เคยผ่านช่วงของการโดนอริกดดันมาด้วยกัน และ ผู้หญิงของอดีตคนที่เขารัก
เขาสบตามิวผ่านพี่ดิวแต่หญิงสาวรีบเบือนหน้าหลบตา
“กลัวทำไม รำคาญไอ้แก้วไม่ใช่รึไง มิว...เธอควรจะขอบใจพี่ ที่ช่วยทำให้ไอ้แก้วออกห่างจากผู้ชายของเธอมากกว่านะ”
“พี่จะทำอะไรแก้วรึเปล่า”
“ทำไม เกิดอยากเป็นนางงามขึ้นมา? อย่าลืมสิก็ถ้าไม่ได้มารยามิวพี่จะได้ตัวมันเหรอ อย่ามาตีสองหน้าตอนนี้เลยน่า” นี่มิว...รู้เห็นกับพี่ดิวอย่างนั้นเหรอ ที่โดนจับมานี่ก็ไอ้เป้ที่ใช้วิธีเดียวกับไอ้โจ้ไม่ใช่เหรอถึงทำให้เขาชะล่าใจ
“ฮึก พี่ดิว พี่บังคับมิว มิวไม่ชอบแก้วก็จริงแต่ไม่ได้อยากให้พี่ทำร้ายแก้วเลยนะ”
ไม่ชอบ...
เขาทำอะไรให้มิวไม่ชอบ?
แก้วมองหน้ามิวอย่างต้องการคำตอบแต่เจ้าตัวนอกจากจะหลบตาตอนนี้ยังเดินหนีไปทางอื่นแล้วด้วย
“ถ้าพี่ฝิ่นรู้เรื่องล่ะก็...”
หรือไม่ชอบที่เขายุ่งกับไอ้ฝิ่น?
“กลัวทำไม พี่มีแก้วทั้งคน ไม่มีใครกล้าทำอะไรพี่อยู่แล้ว” เฮอะ!
“มิวไม่รู้ไม่เห็นเรื่องนี้ด้วยนะ พี่ทำเองคนเดียวทั้งหมด” มิวหันหลังให้พี่ดิวแต่พี่ดึงแขนไว้
“ถ้าหักหลังกูล่ะก็...”
“โอ๊ย พี่ดิว มิวเจ็บ คนอย่างพี่ไม่เคยเชื่อใจใครอยู่แล้ว คงไม่ต้องรอให้ใครหักหลังแต่พี่นั่นแหละจะแพ้ภัยตัวเอง”
“นังมิว!”
“มีอะไรกัน?” พี่ดี! “อะ อ้าว...” พี่ดีในชุดนักศึกษาเดินมาจากไหนไม่รู้แต่ก็มาชะงักผุดยิ้มและเดินตรงมาที่เขาซึ่งนั่งอยู่เบาะหลังของรถกระบะ
“ปล่อยมิวนะ!” พี่ดิวลากแขนมิวกลับมาทางพี่ดีที่ยืนมองหน้าเขาอยู่ จนแก้วต้องก้มหน้าหลบ “ถือว่ามิวตอบแทนน้ำใจพี่หมดแล้วนะ ต่อไปไม่ต้องมายุ่งกับมิวอีก ชีวิตมิวกำลังจะดีขึ้นเพราะจะไม่รู้จักพวก...พวกพี่อีกต่อไป”
“หึ มีอะไรกันวะถึงโดนผู้หญิงด่าได้”
“จัดการนังนี่ให้กูที”
“อะ อะ พี่ดิว” แก้วเงยหน้ามองพี่ดิวก่อนจะเห็นมิวอ้าปากค้างเมื่อพี่ดิวยื่นแขนเจ้าตัวส่งให้พี่ดี
“เมื่อกี้ว่าไงนะ ไม่รู้จักกูแล้วชีวิตจะดีขึ้นงั้นเหรอ งั้นก็ตกต่ำอีกครั้งก่อนจากหน่อยละกัน”
“โอ๊ะ พี่กับน้องใช้ของร่วมกันอีกแล้ว” พี่ดีใช้มือปิดปากมิวที่กำลังอ้าปากจะพูด “แล้วนี่...” พยักพเยิดหน้ามาที่เขา
“ไม่ใช่ทุกคน”
“อื่อ!” พี่ดิว...ทำไมถึงเป็นได้ขนาดนี้
แก้วส่งเสียงไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่พี่น้องสองคนกำลังจะทำ เขาไม่รู้หรอกว่ามิวจะคิดร้ายกับเขารึเปล่า แต่มิวกำลังจะโดนรังแก
“หืม?” พี่ดิวหันมาหาเขาก่อนหันกลับไปพูดกับพี่ดี “มึงกกมันตามสบาย เอาให้สำนึกว่าอย่ามาทำชิ่งใส่กู ใครสูงใครต่ำให้มันจำให้ขึ้นใจ”
“แล้วมึงล่ะ เล่นอย่างนี้ระวังจะไปไม่รอด”
“...ไม่รอดก็ไม่รอดสิ ก่อนตาย...แค่ให้ได้ชนะกูยอม” พี่ดิวยืนมองหน้าเขาก่อนจะปิดประตูรถ
“กูขออวยพรให้มึงโชคดี ถ้างานนี้มึงรอด กูให้มึงชนะไอ้น้องชาย หึหึ” เสียงพี่ดีเอ่ยตามหลังเมื่อพี่ดิวเดินอ้อมมาเปิดประตูข้างหน้าขึ้นมาสตาร์ทรถ
“พี่ไม่เคยคิดทำร้ายแก้วเลย ไม่เคยเลย...แต่ไอ้พงษ์มันหักหลังพี่ อีกไม่นาน พี่ก็คง...”
หักหลัง?
พี่ดิวพูดกับเขาโดยการมองผ่านกระจก ไอ้พงษ์ไปทำอะไรพี่ดิว? แล้วการได้ตัวเขามาอย่างนี้ คือโทษของการหักหลังอย่างนั้นสิ?
...มึงคอยจัดการคนที่เล่นงานกู คราวนี้กูต้องตามรับโทษแทนมึงอีกเหรอ
เจ็บครั้งเดียวพอแล้วนะพงษ์ กูสู้ไม่เก่งขนาดรับอะไรได้พร้อมๆกันหรอกนะ
..........................................................
สั้นเนอะ เหอะๆๆๆ อย่างที่คนอ่านรู้อะค่ะ แต่ละตอนเราจะบอกคนอ่านทีละประเด็นมันจึงสั้นบ้างยาวบ้างอะนะ (แถเนอะ) //โดนตื๊บ
คิดถึงทุกคนน๊า
แต่...
ไม่มีเวลาจริงๆจ้า ใครก็ได้มาเอาเด็กไปเลี้ยงทีY^Y
อ้อ อย่าเพิ่งคิดมากเรื่องมิวกันนะคะ กลัวจริงๆเดี๋ยวจะหาว่าคนเขียนไม่ยุติธรรมกับผู้หญิง ยังไงข้าเจ้าก็ผู้หญิงเน้อ
ขอบคุณทุกคนอ่าน ขอบคุณทุกคอมเม้นท์เจ้า กอดๆ^^จุ๊บ 
หัวข้อ: ...อ้อมกอดเด็กช่าง(Drama story) (อ่าน 1123297 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก