หัวข้อ: ว่าจะไม่รักมึงแล้ว

[ja ne]

 :serius2:ยังอ่านไม่ทัน ว๊ากกกกกกก

แต่มาแสดงตัวตนก่อนน้า ว่าจะขอเป็น เมมเบอร์ ด้วยน่ะ

น่าติดตาม ฮ่าๆๆๆ

[FOAM]

ลุ้นๆๆๆๆๆ

ไอ้น้องพงมันจาทำไรบ้าๆ ป่าวนี่

[My name M]

  ....พงปากร้ายเหมือนกันน่ะเนี่ยสงสัยคู่กันแน่เลยครับบบบ  เห็นแป้งปากก็ใช่ย่อยน่ะ...    กังลังใจต่อไปครับบบบ

[oaw_eang]

แล้วแป้งก็เขยิบเข้าใกล้ตาพงอีกหนึ่งจึ้ก

เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปนะเนี้ย


ปล. เจ้ไปจ่ายตลาดคนเดียวตั้งกะตอนอยู่ ป. สี่ แนะ  แรดเนอะ?

ตั้งแต่ ป.4เลยหลอเจ้  40กว่าปีที่แล้วโอ้ว สุดยอดเลยเจ้

ยัย antoniorey กะ ยัย mist  บ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


มาว่าเค้าแก่  โป้งแระส์

เขาอ่อนกว่าพี่เรย์ตั้งแยะ ชิส์   

[thokung]

  สงสารแป้ง อะ

[Givesza]

แล้วแป้งก็เขยิบเข้าใกล้ตาพงอีกหนึ่งจึ้ก

เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปนะเนี้ย


ปล. เจ้ไปจ่ายตลาดคนเดียวตั้งกะตอนอยู่ ป. สี่ แนะ  แรดเนอะ?

ตั้งแต่ ป.4เลยหลอเจ้  40กว่าปีที่แล้วโอ้ว สุดยอดเลยเจ้

ยัย antoniorey กะ ยัย mist  บ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


มาว่าเค้าแก่  โป้งแระส์

เขาอ่อนกว่าพี่เรย์ตั้งแยะ ชิส์   

เจ๊ๆๆๆๆ  งั้นพี่เรย์ก็ 60 แล้วสิ 


อิอิ   อร้ายยยยย  กิฟ๊พูดอารายออกไป   

[THIP]

หุหุ เจ้จ่ายตลาดตั้งแต่ ป. 4  ไม่เรียกว่าแรดหรอก เขาเรียกสู้ชีวิต (ออกแนวกรรมกรซะงั้น)      
     

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[๐๐๐Robin๐๐]

ขอบจางเลย ได้เหงบ้านว่าที่สามีและ อนาคตไม่พ้นคุนนู๋แน่ๆ มาต่อเรวๆนะคับ ชอบจังเลยยยยยยยยยยยยยย

[premkoe]

รีบๆมาต่อนะคับ
กำลังสนุกมากมายเลยอ่าคับ

[fulres]

  หนุกจังหุหุ สนิทกันเร็วจริงเรย

55+ มาต่อไวๆฟ้าบบบ

[antoniorey]

เช้านี้หลังจากทานข้าว จัดของ และใส่บาตรเสร็จ

ผมก็มาถึงโรงเรียนแต่เช้าเช่นเคย และเพื่อนผมสองตัว ก็มาถึงไล่เลี่ยกัน

เพราะบ้านมันสองคนจะว่าไปก็ไม่ไกลจากห้องเช่าผมเท่าไหร่ และอยู่ไกล้โรงเรียน
กว่าด้วย แต่ผมก็ยังมาถึงก่อนพวกมันอยู่ดี หุๆๆ

 อีกสักพักก็ถึงเวลาเข้าแถวพวกผมจึงพากันขึ้นไปเข้าแถวหน้าห้องเรียนครับ วันนี้ไม่ใช่เวรพวกผม

การเข้าแถวหน้าห้องเรียนนี้จะเข้าแบบเรียงหน้ากระดานครับ เข้าตอนลึกที่คงไม่พอ

วันนี้รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบมันเปลี่ยนไปครับ เพราะอะไรนะรึ

เพราะไอ้ พง มันไม่มาระราน มาแกล้งผมครับ  มีความสุขที่สุดเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยย

มันจะเป็นอะไรช่างมัน ขอให้เป็นแบบนี้ดีแล้ว หุๆๆ

มีฟามสุข ที่สุดเล้ยยยยย อิอิอิ แต่ช่างไม่รู้เลยผมพายุใหญ่รออยู่

หลังจากเลิกเรียน ผมก็ล่ำราเพื่อนรักผมสองตัว แล้วรีบกลับไปรับจ๊อบครับ ตั้ง100 แนะ

ผมกลับถึงห้องประมาณ 4 โมงกว่าๆแล้วครับเกือบ 5โมง แล้ว ไกล้ถึงเวลานัด จึงไม่ปลุกแม่รีบเปลี่ยนชุด
ถีบจักรยานคู่ชีพ รีบไปบ้านเจ้านายป้าอ้วนทันที

ผมปั่นแปปเดียวก็มาหยุดรถอยู่ตรงหน้าบ้าน หรือวังหลังใหญ่ ลังเลอยู่สักพัก
ก็กด กริ่งทันที
รอสักพัก ก็เห็นมีเงาคนตะคุ่มๆเดินมาเปิดประตู ผมกำลังจะถามหาป้าอ้วน แต่ต้องชะงักไปซะก่อน เพราะคน ที่มาเปิดประตูคือ “ไอ้พง”

****************-**********************
เย็นวันก่อนหลังจากที่แป้งกลับไป

“นมอ้วน เด็กคนที่อยู่หน้าบ้านเราเขามาทำไมหรอครับ”

พงถาม แม่นมของตัวเองอย่างสงสัยใคร่รู้
“เด็กคนไหน หรอคะคุณหนู”
คุณหนูของป้าอ้วนช่างเรียบร้อยน่ารักเสียจริง*-**

“คนที่ตัวเล็กๆขาวๆขี่รถจักรยานนะครับนม”

“ออ เด็กคนนั้นหรอคะ คือเขามาส่งนามคะ พอดีไปจ่ายตลาดคะ
นมเกิดเป็นลมขึ้นมา ดีนะที่เขาช่วยนมไว้ ไม่งั้นคงแย่”

“อะไรนะครับ แล้วทำไมนมไม่ให้คนอื่นไปละครับ นมเป็นอะไรไปเดี๋ยวแย่เลย”

“ก็เด็กมันลาออกนิคะ  แล้วมันไม่มีใครว่างนมเลยไปเองคะ”

“อ้าว ทำไมผมไม่รู้ละครับ ว่ามีคนลาออก” ไปตอนไหนวะ

“ก็คุณหนูเคยสน ใจด้วยหรอคะ” นมอ้วนพูดเหมือนประชดคุณหนูของเธอนิดๆ

“แหม นมก็ ก็ผมยุ่งกับการเรียนนี่”พูดพลางโถมกอดนมอ้วน ยังกะเด็กเล็กที่ทำผิด
แล้วอ้อน ปกปิดความผิด

“เออ คุณหนูคะ นมว่าจะจ้างเขาให้ไปจ่ายตลาดตอนเย็นให้ บอกคุณท่านแล้ว

ท่านก็ไม่มีปัญหา เราก็จะได้ไม่ต้องจ้าง คนงานใหม่ด้วย”

“หา ไปจ้างทำไมครับ หาคนใหม่ไปเลยดีกว่า” ไม่เอาหรอกอีกระเทยนั่น

“แต่นมรับปากบอกไปแล้ว แล้วคุณท่านก็โอเคแล้ว เข้าใจไหมคะ”หุๆๆๆ

“นมอะ แล้วนัดเขากี่โมงฮะนม”

“5โมงเย็นคะ ทำไมหรอคะ” สายตาวิบวับๆพิกล
“ไม่มีอะไรหรอกฮะ นมฮะเดี๋ยวให้ผมเป็นคนเอาเมนูไปให้เองนะ ว่าจะซื้ออะไรมั่ง
พอดีผมมีข้อตกลงอะไรอยากพูดกับเขานิดหน่อยฮะ” หึๆๆๆๆ มันแน่ๆๆ

“ทำไมหรอคะ จะทำอะไร  อย่าเชียวนะคุณหนู ห้ามเชียวนะ ห้ามไปแกล้งเขาเชียวนะ”
“แหม นมก็ทำเป็นรู้ทัน ผมไม่ทำอะไรหรอกน่า อยากช่วยงานนมบ้างแค่นั้นเองฮะ”หุๆๆๆ

“ให้มันจิรงเถอะค่า” เลี้ยงมาแต่เล็กใครจะคิดว่าจะเป็นลิงในร่างควายเมื่อโตขึ้น ซนซะ

[antoniorey]

*******************-**************************

ณ เวลาปัจจุบัน

“มาทำไมอีกระเทย มีธุระอะไร หรือคิดถึงกรูๆๆๆๆๆๆๆ” ลากเสียงกวนส้นตีนนิสนึง
ทนไว้เว้ยแป้ง แล้วไอ้เหี้ยนี่มาอยู่นี่ได้ไง ช่างมัน รีบพบป้าอ้วนรีบจ่ายตลาดรีบกลับ

“มาหาป้าอ้วน แล้วมึงมาทำปั้นเจ่ออะไรแถวนี้มิทราบ”พูดพลางเสหน้าไปทางอื่น ยังกะไม่มีควาย
ยืนอยู่ตรงหน้า

“ อะ นี่มันบ้านกู แล้วจะให้กูไปไหน  แล้วมึงมาหาป้าอ้วนทำไมไม่ทราบอีกระเทย” หุๆๆๆ มีความสุขเว้ย

ตายห่าละ นี่บ้านมันหรอเนี่ย เอาไงดีวะ รับปากป้าอ้วนไปแล้วด้วย ถ้าจะไม่ทำก็เสียดายยยยย แหะๆๆๆๆ
“ว่าแต่ป้าอ้วนอยู่มะ บังเอิญไม่ว่างมาก”ต้องไม่สนใจมัน ไอ้พวกแบบนี้ยิ่งสน มันยิ่งได้ใจ
รีบทำธุระให้เสร็จจะได้รีบไป

“อยู่ ว่าง แต่ ไม่ว่างมาพบกระเทย มีไรมะ” หึๆๆ ต้องถ่วงเวลากวนนานๆหน่อยมันๆๆๆ

“อ๋อหรอ แล้วต้องใหแกย์อย่างมึงมารับหน้าแทนเนี่ยนะ” หึๆๆต้องเอาคืนบ้างแล้ว
กูคนนะไม่ใช่พระ อิฐ พระปูน

“มึงว่าใคร เป็นเกย์ มึงว่าใครอีกระเทย” บังอาจมากไปแล้วเมิงงงงงง

“ทีมึงยังว่ากูเป็นกระเทยเลย กูว่ามึงคืนมีไรมะ”ไม่รู้จักเสือแป้งซะแล้ว

“มึง อยากเจ็บตัวใช่ไหม อีกระเทย” พลางชี้หน้าอย่างเอาเรื่อง

“มึงเข้ามาสิกูกลัวมึงรึไง ไอ้เกย์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เอาละย้ำมันเยอะๆเลย หุๆๆๆ

ขณะกำลัง จะเกิดการนองเลือดนั้นเอง

“เกิดอะไรกันขึ้นคะคุณหนู อ้าว นู๋แป้ง มาแล้วหรอ”
“สวัสดีครับป้า เอ่อ ผมมาตรงเวลาใช่มั้ยฮะ”
“จ้า แล้วมีเรื่องอะไรกันหรอคะคุณหนู นู๋แป้ง”
ป้าอ้วนถามพลางมองหน้าสองหนุ่มน้อยสลับไปมา

“ไม่มีอะไรหรอกนม อะนี่รายการของที่ต้องซื้อ นายเอาไปรีบซื้อรีบกลับนะแป้ง”

พง ผู้ถูกผีคนดีเข้าเมื่ออยู่ต่อหน้าแม่นมของตัวเอง ยื่นตารางให้แป้ง
ที่ตอนนี้เอ๋อ แดก ไปแล้ว ทั้งทีเมื่อกี้จะฆ่ากันอยู่แท้ๆ มันมาอารมณ์ไหนวะเนี่ย

แป้งเลยรับมาแบบงง เกาหัวแกรกๆ เล็กน้อย มิหนำซ้ำยังมายงมายิ้มให้แป้งอีก

ท่าจะบ้าแฮะไอ้นี่

“นมเข้าบ้านกันเถอะฮะ แป้งรีบไปรีบกลับนะ เดี๋ยวเราจะมารอรับเอง”
ว่าพลางเอาเซาะฉอเลาะ แม่นมของตัวเอง ลากแขนกันเข้าบ้านไป

หลังทั้งคู่ลับตาไปแป้งก็หัวเราะ ออกมาก๊ากใหญ่  ไอ้นี่มัน ลูกแหง่นี่หว่า

แหม ทีกับคนอื่นหละเก่งนัก ที่กับป้าอ้วนหละ ยังกะลูกหมา

หุๆๆๆ คอยดูเหอะมึงไอ้พง  กลัวป้าอ้วนใช่มิ  คราวนี้ทีของไอ้แป้งแล้วเว้ย 5555
 พลางถีบจักรยานไปรับจ๊อบของตัวเอง
ถีบไปยิ้มไป  คราวหน้าไอ้พง มาแกล้งเขาอีก คอยดูสิ

จะเอาป้าอ้วนมาขู่มึงแน่ๆๆ
อิอิอิ

*******************-*********************
แป้งมาถึงตลาดก็รีบ ลงมือ หาซื้อของที่ได้ในใบรายการมา

จะได้รีบ เอาของไปให้ป้าอ้วน และจาได้ ตางงงงงงงงค์  แหะๆๆๆ
เป็นเวลาไม่นานนักประมาณ ครึ่ง ช.ม.ได้แป้งก็ปั่น จักรยาน กลับมาถึงบ้าน กุลวัฒนชัย

แป้งรีบจอดรถไว้แล้วถือตะกร้าเข้าไปกดกริ่งทันที ไม่นานก็มีคนมาเปิด คนเดิมนั่นแหละ

ตกลงมันเป็นลูกเจ้าของบ้านแน่ใช่ไหมนิ

“กลับมาไวจังมึงอีกระเทย ได้ของครบป่าววะ”แอบเม้มป่าวเนี่ย

“ก็ซื้อของเสร็จ ก็รีบมาเลยมีอะไรไหมคุณเกย์” หุๆๆๆคิดว่าจะยอมอีกไม่มีทาง
“อย่ามาวอน นะมึง เห็นกูไม่ทำอะไรได้ใจนะมึง” เดี๋ยวก็ทำอะไรซะเลย หุๆๆ

“เอ้าของ  กูไปและ ไม่มีเวลาว่างมากไประรานชาวบ้านเหมือนใครบางคน”
เถียงกับมัน ปวดกบาล รีบไปดีกว่า
“มึงจะไปไหนอีกระเทย มานี่เลยมึงด่ากูแล้วคิดว่าจะกูจะปล่อยมึงไปเรอะ”

พงวางตะกร้าของที่แป้งยื่นให้ลงแล้ว ลากแป้งไปที่มุมที่ต้นไม้พุ่ม มันขึ้นบัง แถวกำแพงหน้าบ้าน

“มึงจะทำอะไรกู ปล่อยกู......” พงเอามืออุดปากแป้งไว้ เรื่องเรี่ยวแรงยิ่งไม่ต้องพูดถึง
ยังกะเอาช้างมาลากคน แป้งได้แต่ดิ้นขลุกๆๆ กระแด่วๆๆ แต่ไหนเลยจะสู้แรงควายได้

อีกทั้งสวนหน้าบ้าน พง นั้น ยังกะสวนสาธารณะ คนงานก็ไม่ค่อยมี เงียบซะ

พงลากแป้งมาไกล้ๆกับสระน้ำเล็กๆภายในตัวบ้าน

“ไหงมึงอีกระเทย เก่งนักใช่ไหม ด่าสิ ด่ากูสิ” หน้ามืดไปหมดแล้ว ไอ้พงเอ๋ย

“อู้ อี้ๆๆๆๆๆๆ” สมมุติเป็นเสียงแป้งนะ พอดีโดนเอามือปิดไว้

“กูจะสอนให้มึงรู้ ว่าผลของการปากดีกับกูมันเป็นยังไง”

พูดจบ พงผลักแป้งลงไปนอนกับพื้นหญ้า ที่สวยพอสมควร เนื่องจากได้รับการดูแลดีพอสมควร

พอแป้งลงไปนอนที่พื้นหญ้า พงก็ลงไปทาบทับทันที รีบครอบครอง ริมฝีปากสวย ก่อนที่จะส่งเสียงดัง

แป้งพยายามดิ้น ขัดขืนสู้ขาดใจ แต่ด้วยขนาดของร่างกาย ไหนเลยจะมีทางรอด

น้ำตาเริ่มไหลริน เพื่อขอความเห็นใจ  ทำเอา พง ทีกำลังเมามัน ชะงักไปชั่วครู่

แต่ก็แค่ชั่วครู่  เพราะความกระหายนั้นมีมากกว่าจิตสำนึกซะแล้ว

ตอนแรกก็แค่อยากเอาคืนคนตัวเล็กแบบหนักๆ แต่ไหนมันหยุดไม่อยู่
คงเพราะความรู้สึก ในใจจริงๆกระมัง ทีทำให้เขาทำต่อไป

แป้งยังดิ้นขลุกๆขลักอยู่เท่าที่แรงจะมี  แต่ก็คงได้แค่นั้น

พงลงมือฉีกเสื้อยืดตัวเก่าๆน้อยๆ ของแป้งออกไปไม่มีชิ้นดี เยี่ยงสัตว์ที่หิวโหย

เผยให้เห็นผิวขาว เนียน อยู่ตรงหน้า ยิ่งทำให้สติที่แทบจะไม่มี หมดไปโดยสิ้นเชิง

พงลงมือถอดกางเกงของแป้ง และเสื้อผ้าของตัวเองด้วย (ในสวนเลยนะมึง)

ทั้งสองเหลือแต่กางเกงใน

แล้ว.......................................(เติมเอาเองนะฮะ ขี้เกียจเขียนบทรัก)

ผ่านไปพอสมควร ก็เป็นอันเรียบร้อยโรงเรียนไอ้พง -*-

พงลุกขึ้น แล้วใส่เสื้อผ้า ไม่พูดอะไรแล้วเดินไปเลย ใจร้ายแท้ๆ

แป้งลุกขึ้น มีน้ำตาซึม ออกมาจากดวงตาคู่สวย ร่างกายแทบจะแตกสลาย

แป้งค่อยๆนุ่งกางเกง และเก็บเสื้อที่ขาดเล็กน้อย มานุ่ง ไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้น

แต่มีเพียงหยดน้ำตา และสายตาปวดร้าว การร้องให้แบบนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ
แป้งค่อยๆลุก จัดแจงตัวเองให้ดูเป็นปกติที่สุดถึงแม้มันจะไม่ปกติ

แทนที่แป้ง จะรีบออกไป กลับเดิน เข้าไปในหลังบ้านแถวห้องครัว ไปทำไมนะหรือ

ไปหาป้าอ้วนไง

แป้งเดินไปสักพักเห็นป้าอ้วน กำลังจัดเตรียมอะไรสักอย่างในห้องครัว จึงรีบปาดหยดน้ำตา แล้วเดินเข้าไปหา

“ป้าอ้วนครับ” พยายามฝืนตัวเองให้เป็นปกติที่สุด
“อ้าว เจ้าแป้ง มีอะไรจะ แล้วเราไปทำอะไรมา ทำไมเสื้อผ้าขาดแบบนั้น
แล้ว  ..... เราร้องให้ด้วย ใครทำอะไรเรา บอกป้ามา” ป้าอ้วนถามพลางวางของในมือเดินเข้าไปจับไหล่
พลางสำรวจ ทั้งตัว สังเกตุเห็นรอยแดงๆ แถวคอ และไหล่ ที่เสื้อปิดไม่มิด

“ไม่มีอะไรหรอกครับป้า พอดีผมขี่รถล้มนะครับ แล้ว.....”

“อะไรจะ มีอะไรจะแป้ง”

“ผมขอไม่ทำแล้วได้ไหมครับ คือ....”

“แป้งจะ ถ้าเรื่องเกี่ยวกับคุณ พง นะป้าจัดการให้เอง ไม่ต้องกลัว” แต่มันจัดการผมแล้วอะป้า แงๆๆ

“แต่ผม....”เกรงใจป้าอ้วนอ่าๆๆๆๆ

“เอางี้ ช่วยป้าหน่อยนะ เอาเป็นว่าจนกว่าจะหาคนงานใหม่ได้ โอเคไหมจะ”

“ก็ได้ฮะ ผมจะพยายาม งั้นผมกลับก่อนนะฮะ มืดแล้ว”

“จ้า ขี่รถดีๆนะ มืดแล้ว”

แป้งไหว้ลาป้าอ้วน แล้วก็ รีบกลับห้องเช่าทันที ก็6 โมงแล้ว แม่ก็ไปทำงานแล้ว

 แย่งจริงเรา มาไม่ทันแม่ไปทำงานเลย พรุ่งนี้แม่จะว่าไหมนะ

แป้งรีบถอดเสื้อผ้าอาบน้ำล้าง ความอัปยศ ให้ดีที่สุด ในสายน้ำที่ชะโลมไปทั้งตัวนั้น

มีสายธารแห่งน้ำตา ไหลปะปนอยู่ด้วยไม่ขาดสาย แต่หาได้มีเสียงไม่

แป้งคิดที่จะให้เรื่องมันจบลงแค่นี้ ถือซะว่าเขาพลาดไปเอง แต่ไม่รู้เลยว่า
มันไม่จบง่ายๆแน่ และไม่มีวันจบด้วย

[pongsj]

ไอ้พงชั่ว...............ไอ้คนเลว................เสียสถาบันหมด

[-~iK@iZ_KunG~-]

สงสารแป้งอ่า
พงใจร้าย
 

[OT]

   สงสารน้องแป้ง  ไอ่พงทำงี้ได้ไง

รับผิดชอบเลยยยย 

[antoniorey]

  น้องพงโดนอัดเละเลย มีคนไปบังคับผม เดวเอามาลงอีกตอนนะครับ
บอกว่าไม่ลงเจออัด


รอแปปนะขอรับ

[DeShiWa]

 

อ่าครับผม ชอบมากๆๆเลยครับผม

มาต่อให้อีกได้ป่าวครับ อิอิ

ครับๆๆไม่มาลงเจออัดแน่ๆๆ

ค้างคา อิอิ มาต่ออีกนะครับผม ชอบๆๆ

ด่วนๆๆๆๆ เป็นกำละงใจให้ครับผม

แล้วจะรออ่านตอนต่อไปอีก ไม่กี่นาทีข้างหน้านี้นะครับ

 

[My name M]

  ...พงทำกับแป้งแบบนี้ได้ไงอ่ะครับบบบ (    น่ารักจังเชียร์พงอยู่)...พงทำแบบนี้ไม่ถูกน่ะครับ  จะต้องมาขอแป้งก่อนสิครับ ทำแบบนี้ไม่ถูกน่ะครับ *******

[bigpoman1]

ทำไมพงทำแบบนี้อ่ะ
อยากให้แป้งรุกพงมากกว่าอ่ะ 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

เอ้า ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้
ไม่ควรยุ่งเกี่ยวพัวพันอะไรกับบ้านนี้อีกเลย

มัวแต่เห็นใจคนอื่น ไม่ดูตัวเองเลย
 

[@BUA@]

ไอ้น้องพง 

 :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:

เอ๊ะ จะมาต่ออีกเหรอ รออยู่นะ

 

[fulres]

เฮ้ย งี้ได้ไงว :oo1:ะ นี่มันข่มขืนชัด แถมชิ่งอีก  เฮ้ยยย :เตะ1: "ไอ้ เกย์" (55+ )

รายเนี่ย น่าสงสาร อ่ะ แถมไปฉีกซะกระจุย วุ้ย 

มาต่อนะ

[astral]

ไมพงหน้ามืดเงี้ย ยังสว่างอยู่เลยยยยยย แถมหน้าบ้านอีกตังหากก คนแต่งใจร้ายยยยยยยยยยยยยย 

[*~Kisa~*]

เลวอ่ะ 

ชอบเค้าก้อบอกไปเลยสิ

ทำงี้ไม่ถูกนะ

[antoniorey]

*******************-******************************
  หลังจากเหตุการณ์นั้น พงก็กำลังว่าจะเดินขึ้นห้อง แต่ได้ยินเสียงคนคุยกัน

เลย ไปแอบฟัง อ๋อ เป็น นมอ้วน กับ อี.. กับแป้งนี่เอง  อะไรนะ คิดจะหลบหน้าเขางั้นหรอ

ไม่มีทาง หึ อย่าหวังเลย อีกระเทยเอ้ย หลังจากแป้งกลับไปแล้ว พงก็ขึ้นไปบนห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า

อาบน้ำ ขณะทีสายน้ำกำลังกระทบกาย หลายเรื่องราวต่างแล่นเข้ามาในหัว

โดยเฉพาะ เรื่องเมื่อครู่ เขาทำอะไรลงไป แล้วทำทำไม  แค่คิดจะแกล้งแค่นั้นหรือ

 แค่นั้นจริงหรือ หรือว่ามากว่านั้น

ไม่อยากปฏิเสธ เลยว่า เขารู้สึกผิดไม่น้อยเหมือนกันที่ทำแบบนั้นกับคนตัวเล็กนั่น

แต่สัมผัสที่ได้รับนั้นพึงใจเขายิ่งนัก คิดถึงตรงนี้พลางเผลอยิ้มกับสัมผัสนั้น
แต่จิตสำนึกที่ว่าตัวเองเป็นผู้ชาย ก็โต้ขึ้นมาทันที ไม่สิ เขาต้องพอใจผู้หญิงสิ

แต่ว่าความรู้สึกนั้นมันดีจริงๆนี่นา  ยิ่งตอนได้เห็นร่างขาวเปลือยเปล่าของ
แป้งแล้ว เขายอมรับตัวเองเลยว่าแทบคลั่ง

แบบนี้มันเรียกว่าอะไรเนี่ย  สงสัยต้องพิสูจน์อีกครั้ง หึๆๆๆ
คิดแล้วก็ยิ้มให้กับความคิดของตัวเอง ภายไต้สายน้ำที่ชะโลมกาย

พงเองนั้นถึงจะอายุยังน้อย แต่ด้วยหน้าตาและฐานะ จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเคย

ผ่านเรื่องพวกนี้ มาอยู่บ้างเหมือนกัน แต่ครั้งล่าสุดนี่มันไม่ธรรมดาแฮะ มีมากกว่านั้น

มากว่าเซ็กส์  แล้วมันคืออะไรละ มันคืออะไร คงต้องพิสูจน์อีกอย่างแล้วสิ

*******************-***************

เช้านี้พง รีบมาโรงเรียนเช้ากว่าปกติ อยากมาดูหน้าสิ อีแป้งมันจะมองหน้าเรายังไง

หึ สมแล้วอยากปากดีนัก  รู้ซะบ้างใครเป็นใคร หึๆๆๆ

ตอนเช้าๆคนไม่ค่อยเยอะ คงหามันไม่ยากถึงจะตัวเล็กก็เหอะ  เดินอยู่ไม่นาน ก็เจอ

เป้าหมาย นั่งเหม่อลอย ที่ม้านั่งไต้ร่มไม้ไม่ไกลนัก นั่งคนเดียว สงสัยเพื่อนมันยังไม่มา

“ไง อีกระเทย สบายดีไหมมึง” พลางมองด้วยสายตาเหยีดหยัน

“...............” แป้งได้แต่หันกลับมามองหน้า ด้วยสายตาที่ปวดร้าว กับนิสัยของคนตรงหน้า

ไม่รู้บ้างรึไงนะว่า นิสัยแบบนี้ทำร้ายคนอื่นให้ปวดร้าวแค่ไหน

“ทำเป็นนิ่งนะมึง  ทำไมไม่ปากดีเหมือนเดิมละ” ทนได้ทนไปมึง

“..................” แป้งยังคงนั่ง เงียบเหมือนเดิม แต่หันหน้ากลับไปแล้ว นั่งเหม่อลอย ไม่สนใจคนข้างๆ

“ รึว่าติดใจ อยากลองอีกมะ มึงนี่โชคดีนะ หลายคนอยากนอนกับกู แต่ไม่มีหวัง แต่กับมึง กูยินดีแถมนะ
กี่ครั้งก็ได้ ติดใจวะ 5555” พงพูดพลางหัวเราะแบบผู้ชนะ

แป้งนั้งเงียบไม่พูดอะไร ไม่ยอมก้มหน้า  มองอย่างปกติ มีแต่น้ำใสๆ ไหลเป็นทางอาบแก้ม อยู่อย่างนั้น

ไม่มีแม้เสียงสะอื้น ไม่มีเลย แต่เสียงร้องให้คิดว่ามันคงดังอยู่ในใจ

ภาพตรงหน้าเล่นเอา พง อึ้งไปเหมือนกัน ร้องให้หรอ แป้งร้องให้หรอ
เพราะอะไร ปกติเห็นปากดีจะตาย  แต่ก็เล่นเอาเขาใจอ่อน ไม่คิดที่จะพูดให้อีกต่อไป

“คราวหน้าอย่าปากดีอีกละ” พงพูดเบาๆ แล้วรีบเดินหนี ภาพน้ำตาของคนตัวเล็กตรงหน้า

เล่นเอาเขา อยู่ไม่สุขเหมือนกัน ใจมันแป้วๆชอบกล

******************-************************

ช่วงเช้านั้น แป้งนั่งเรียนแบบเซ็งๆ จน อ้น กับ ป๋องสังเกตุ อาการเพื่อนได้จึงถามขึ้น

หลังจากหมดคาบ

“อีแป้ง กูถามครั้งเดียวนะ มึง....เป็น.....อะ....ไร มีเรื่องอะไร บอกพวกกูมา”
นี่แหละนิสัยของอ้น
“ใช่ บอกมาอีแป้ง ยังไงกูสองคนก็เพื่อนมึงนะ” ป๋องสมทบอีกคน

เฮ้อ จาให้บอกมันยังไงดีเนี่ย เอาไงดีว้า

แป้งไม่รู้จะบอกยังไง ได้แต่ทำหน้ายิ้มกลบเกลื่อน ไป

แต่สองสาวมันก็ไม่ยอมคาดคั้นจะรู้ให้ได้  จาให้บอกเรอะ ว่ากรู... โดน...ข่ม..ขืน..
 บอกก็บ้าแระ
ขณะที่สองสาว กำลังบีบคอแป้ง เพื่อเค้นเอาความจริงอยู่นั้นเอง

“น้องแป้งครับ ไปทานข้าวเที่ยงกับพี่นะครับ ชวนเพื่อนไปด้วยก็ได้ นะครับ” พี่พีครับ เข้ามาได้จังหวะพอดี
อีสองตัวเลยปล่อยผมทันที ทำเป็นมาลูบมาจับมานวดให้ผม
“ได้เลย พี่พี แป้งมันรอพี่อยู่นานหละ ใช่มั้ยแป้ง” อ้นหันไปพูดกับ พี พลางแอบหยิกแขนแป้ง

“ฮะ ไปก็ไป แต่ขอเอาผีขนุน สองตัวนี่ไปด้วยนะฮะ ไม่อยากปล่อยให้อดตาย”
หลังจากนั้นก็เกิดการรุมประชาทัน เกิดขึ้นทันทีแหะๆๆๆ

แป้งเดินตาม พี ออกไปที่โรงอาหาร ซึ่งตอนนี้คนเริ่มเยอะแล้ว ยังกะป้าช้าแตก
แต่ ณ มุม หนึ่งของห้อง ไฟกำลังจะไหม้อาคารเรียนแล้ว
“แรดนักนะมึง อีกระเทย ฮึ่ม” 
**********************-*************************

“ไม่ดงไม่แดกมันแล้ว แม่งไรวะ” พงพูดพลางวางช้อนลงเสียงดัง
ทำให้กลุ่มเพื่อนๆที่นั่งด้วยกัน พากันงงกับอาการของพง
“เหี้ย พง เป็นไรของมึง ทำหน้ายังกะเมียมีชู้งั้นแหละมึง”
มึงอย่ามาทำเป็นรู้ มันมีชู้จริงๆๆๆอ่า

“เรื่องของกรู ไม่หิววะ กินไม่ลง ไปก่อนนะพวกมึง” พูดแล้วก็รีบปัดตูด

เดินหนีทันที จะให้กินลงได้ไงละ ก็อีกระเทยนั่น นั่ง ถัดไปไม่กี่ที ไอ้เหี้ย รุ่นพี่นั่น

แม่ง ก็เอาอกเอาใจกันเหลือเกิน แม่งเอ้ย อีกระเทยมันก็กระดี้กระด้าซะ

แรดนักเรอะมึง เดี๋ยวเย็นนี้ต้องสั่งสอน ให้รู้สำนึก

โทษฐาน ทำให้กูต้องอดข้าวเที่ยง มึงนะมึง อีกระเทย

*******************------**************

“น้องแป้ง ทานนี่นะครับ จาได้แข็งแรง” พี ตักชิ้นเนื้อของตัวเอง ให้แป้ง

พลางคะยั้น คะยอให้ทาน
“แหม พี่ จานทางฝั่งนี้ยังว่างนะฮะ คนเขาไม่อยากทาน เอามานี่ก็ได้คร่าๆๆๆๆ”
อ้น อดไม่ได้ที่จะแขวะ แหมก็มันหวานกันซ้า  น้องแป้งอย่างงั้น น้องแป้งอย่างงี้

ไม่ได้อิจฉานะ แต่หมั่นไส้นิดๆ แหะๆๆๆ
แถมวันนี้นังแป้ง ยังทำตัวยังกะหุ่น เขาขออะไร ให้อะไรก็ทำตามหมด ยังกะมันไม่มีวิญญาณ

เป็นไรของมันนะวันนี้ ปกติหวงเนื้อหวงตัว วันนี้ดูเหม่อๆ
อ้นคิดพลางถอนหายใจแรงๆ ซึ่งไม่ต่าง อะไรจากป๋องที่นั่งตรงข้ามเลย

เพื่อนรักเปลี่ยนไปทั้งคน มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ ต้องรู้ให้ได้
*************************-*************************
เย็นนี้หลังเลิกเรียน แป้งก็รีบกลับบ้าน เพื่อมาตามสัญญาที่ให้ไว้กับนมอ้วน

แป้งรีบทำกับข้าวให้เสร็จก่อน กลับค่ำเดี๋ยวไม่ทันแม่ไปทำงานกลัวแม่ไม่ได้ทานข้าว
เสร็จแล้วก็ไปปลุกแม่ ไปกินข้าว แล้วรีบขี่รถจักรยานคันน้อย มาที่บ้าน  กุลวัฒนชัย

หลังจากกดกริ่ง แปปเดียว ก็มีคนมาเปิดประตู ไอ้พงนั่น เอง พงรอแป้งอยู่แถวหน้าประตูบ้านนานทีเดียว
“ไง อีกระเทย มาตรงเวลาดีนะ”
“รายการละ” แป้งพยายามไม่พูดมาก ทำให้เสร็จๆจะได้รีบกลับ

“ อะไรจะรีบขนาดนั้น จะรีบไปไหน” รีบไปไหนจะคนดี

“เอารายการมา ไม่ว่าง”
“จะรีบไปไหน ไป หา ผัวเรอะไง ผัวมึงอยู่นี่ไง แรดนักนะมึง”เริ่มเสียงดังแล้วครับ

“ถ้าวันนี้ไม่มีรายการงั้นกลับละนะ” แป้งทำเป็นทองไม่รู้ร้อน พูดออกไปด้วยเสียงเรียบๆ

ทั้งที่อีกฝ่ายนั้นลุกเป็นไฟแล้ว

“ฮึ เอาไป ให้ไวด้วยมึง” พงพูดแบบฉุนๆ ที่อีกฝ่ายทำเหมือนไม่สนใจเขา ยื่นรายการให้แล้ว
เดินกลับเข้าไปในบ้าน

หลังจากเข้ามาในบ้านสักพัก

“นมฮะ เย็นนี้ผมไม่ทานข้าวนะฮะ บอกแม่ด้วย ขอแซนวิซ กะนม ไปให้ผมที่ห้องด้วยนะฮะ”

“ทำไมหละคะคุณพง”

“เอาเถอะฮะ ออ นมฮะ อย่าเพิ่งยกขึ้นมานะฮะ รอแป้งกลับมาก่อน ให้แป้งเป็นคนยกขึ้นไปให้ผมด้วย”

“ทำไมหละคะคุณพง ให้นมยกก็ได้นี่คะ”
“เอาเถอะฮะ ผมไม่อยากลำบากนม เอาเป็นว่าให้แป้งยกนะฮะ แล้วอย่าบอกว่าห้องผม บอกแค่ว่าห้องไหนกก็พอ  พอดีผมกับแป้งเรียนห้องเดียวกันนะฮะ มีเรื่องจะคุยกันซะหน่อย”

“อ้าวหรอคะ ดีจังเลยนะนี่”
“คือแป้งเป็นคนขี้เกรงใจนะครับ ถ้าบอกว่าเป็นห้องผมคงมะขึ้นไป”หึๆๆๆๆ
“คะๆๆ เดี๋ยว นมจะเตรียมไว้ให้ แล้วเจ้าแป้งมา นมจะให้ยกขึ้นไปนะคะคุณหนู”

หลังจากสั่งเรียบร้อย พงก็ขึ้นไปบนห้อง รีบอาบน้ำ

นึกยิ้มๆ ปนหัวเราะในลำคอกับแผนการของตัวเอง
***********************-*************

[สาวเครือฟ้า]

กรุณามาต่อด่วนครับ

[tama_zaa]

ต่อ ๆ ๆ

หนุก  ๆ ๆค้าบบบ

ติดใจมากมาย

[cargo]

              อ่านด้วยคน  ชอบอะ      ต่อด่วนเลยจ้า

[antoniorey]

วันนี้แค่นี้ก่อนนะฮะ เดว คืนนี้จาแต่งรอหลายๆตอนเลย พรุ่งนี้มาอ่านต่อกันด้วยนะค๊าบบบบบ