หัวข้อ: ว่าจะไม่รักมึงแล้ว

[kaporzung]

พูดได้คำเดียว  "สมน้ำหน้าพง"  โดนเกลียดซะๆๆๆ แป้งระวังตัวนะ พงมานมีแผน (หลายคำแระ หุหุ)

[Just let it be]

สมแล้วนายพง  ต้องตามง้อแป้งซะให้เข็ด

ทำไว้เยอะนี่นา

แต่ก็ยังอยากให้รักกันอยู่ดี  555+

 

[bigynew]

เมื่อไหร่จะมาต่ออ่ะเนี้ย ต้องรีบไปบอกแป้งซะแล้วไม่ให้เป้นไปตามแผนของพงมัน
ไม่งั้นอาจจะ .... อึ๋ยไม่อยากคิด 5555

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

อย่าไปหานะ
เดี๋ยวก็โดนอีกอ่ะ

[FOAM]

ข้ามารอร๊อรอ

 

[duntey]

ไม่สบายรึเปล่าเอ่ย
ถ้าเป็นงั้นก็พักผ่อนก่อนนะฮะ

[premkoe]

รีบๆมานะคับ
รออยู่นะคับ
สนุกมากมาย

[๐๐๐Robin๐๐]

มารอด้วยคนคับ

[*~Kisa~*]

อยากอ่านตอนต่อไปอ่า   

[premkoe]

เรียบๆมาน้อ

[antoniorey]

**************-**********************

ผมเข็นรถจักรยาน ตามมาอย่างช้าๆ ไม่อยากเจอมันตอนนี้เลย

คนอะไรวะอารมณ์แปรปรวน ชะมัด โรคจิตรึเปล่าไม่รู้

ไม่นานนักผมก็มาถึงบ้าน ท่านชายพง

เอาวะ รีบเอาของไปให้ป้าอ้วน จะได้รีบกลับ
อยู่นานไม่ได้บ้านนี้ นานไม่ได้อันตราย

ผมเอาของไปให้ป้าอ้วน ยืนคุยกับแกสักพัก ว่าจะกลับ

แกก็เอาขนมให้อย่างสองอย่าง ผมไม่กล้ารับอะครับ

แกมองผมตาเขียวเลย บอกว่ามันมีเยอะอยู่ เลยจะแบ่งให้ผม

ผมก็ต้องรับอะครับ แต่ก็ดีใจนะ ของอร่อยทั้งนั้น ของฟรีด้วย อิอิ

มีหลายอย่างเชียว ทั้งลอดช่อง หอมๆ น่าอร่อยจริงๆ เดี๋ยวเอาไป
แช่ต็เย็น ไว้รอแม่ด้วยดีกว่า
ผมกำลังว่าจะกลับ แต่เหมือนโชคร้ายมาเยือนผม เมื่อป้าแกนึกอะไรขึ้นมาได้

ดูเหมือนป้าจะบอกว่าคุณชาย พงอยากกินของ บนห้องนอน ขึ้นมาอีกแล้ว

ผมปฏิเสธท่าเดียวครับ ขึ้นไปอีกไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง คราวที่แล้ว

เจอดีไปแล้วครั้งหนึ่ง ไม่เอาหละครับครั้งนี้  แต่เหมือนป้าแกจะรู้อยู่แล้ว

เลยหว่านหล้อมชักแม่น้ำทั้งห้า หละครับ เด็กอย่างผมมีรึจะทัน

เอาวะ ป้าแก อุส่าขอร้อง  เอาเป็นว่าคราวนี้ระวังตัวหน่อยแล้วกัน

ผมวางของหวานในฝันของผมไว้ แล้วยกสำรับที่ป้าแกเตรียมไว้ขึ้นไป

ดูซิ ไอ้คุณชายมันทานอะไรบ้างถึงได้ตัวยังกะควาย
ฮึ่มๆๆ แดกอาหารฝรั่งนี้เอง มิน่าละ  ตัวยังกะควาย
แซนวิซ กะนม เออ ลืมบ้านเกิดจริงมัน อาหารไทยมีล้นครัวไม่กิน

 ขึ้นไปถึงผมเคาะก่อนครับคราวนี้ ขืน ทะเล่อทะล่า เข้าไปอีกคราวนี้
ไม่รอดอีกแน่ๆผม

ผมเคาะอยู่ไม่นาน มันก็มาเปิดครับ

แต่มันไม่ได้มาเฉยๆ สงสัยเพิ่งอาบน้ำเสร็จ นุ่งแต่ผ้าขนหนู

หยดน้ำเกาะเต็ม กลิ่น สบู่ แชมพูฟุ้งเชียว

“มาทำไม” ดูมันถามผม ทำหน้าบึ้งใส่กูอีก

“เอ้า” ผมไม่พูดมากครับ ยื่นสำรับให้มัน

“ยกเข้ามาข้างใน ขี้เกียจถือ” ยังกะผมเต็มใจถือมาให้มันซะงั้น

“ขี้เกียจเข้า ไม่ยกวางไว้ตรงนี้นะ อยากกินมายกเข้าไปเอง”

ชิชะ นึกหรือว่า ตูจะหลงกล เห็นมึงนุ่งแต่ผ้าขนหนูมา ตูก็รู้แล้ว
คนมันมีประสบการณ์นะ แหะๆๆๆ

“ยกเข้ามาเหอะน่า นึกว่ากูพิสวาสมึงนักรึไง” อยากถามันจริงๆ แล้วที่ทำกับผมละ

“กูไปละนะ” ผมไม่สนมันครับ วางไว้แล้วหันหลังเลยครับเข้าไปให้โง่รึ

แต่เหมือน สวรรค์เป็นใจ นรกสาปแช่งผม มีมือปีศาจเข้ามาคว้าผมจากด้านหลัง

มือหนึ่งล็อกคอลากเข้าไปในห้อง มือหนึ่งปิดปากผมไว้

อยากตบกบาลมันจริงๆ เอาอะไรกับผมนักหนาเนี่ย

มันลากผมมาที่เตียง แล้วลงไปนอนทับเลยครับ

มัน กดผมไว้แล้วจ้องหน้าผมนิ่ง เหมือนคิดอะไรอยู่ ตอนนี้ปากผมเป็นอิสระแล้วครับ

“เอาเลยสิ มึงอยากทำอะไรก็ทำเลย คนอย่างกูมันไม่มีค่าอยู่แล้ว เอาเลยจะฆ่าจะแกงกูก็เชิญ”
ผมพูดประชดมันหละครับ น้ำตามันไหลออกมาดื้อๆหละครับ แต่ผมร้องให้ไม่มีเสียงนะ

ดูเหมือนมันชะงักไปเล็กน้อย แต่ยังคงไม่ปล่อยผม
“กูไปทำอะไรให้มึง ทำไมถึงมาทำกับกูขนาดนี้ เกลียดกูนักใช่ไหม งั้นกูไปลาออก ย้ายโรงเรียนก็ได้

แต่อย่ามาทำกับกูแบบนี้เลย กูขอร้องหละ” ผมมองหน้ามันด้วยสายตาอ้อนวอนหละครับ

“กู...” มันไบ้กินไปแล้วครับ แต่สีหน้าดูซีดๆยังไงไม่รู้

“กูร้ายกับมึงขนาดนั้นเลยหรอแป้ง” มันยังมีหน้ามาถามผมครับ

ผมไม่ตอบมันได้แต่หันหน้าหนี

“กูขอโทษ กูไม่แกล้งมึงแล้ว ไม่ทำมึงแล้ว” มันพูดพลางทำสีหน้าสำนึกผิด

“แต่กูขอมึงอย่างหนึ่งได้ไหม” มันพูดพลางจับผมหันหน้ามาสบตากับมัน

“อะไร มึงจะขออะไร จะให้กูย้ายโรงเรียนหรอเดี๋ยวกูย้าย ขอจบม.4ก่อน กูจะไปไกลๆมึงเลยก็ได้”

“เปล่า ห้ามย้ายนะ มึงห้ามย้ายเด็ดขาดถ้ามึงย้ายก็จะตามไปกวนมึงทุกที่เลยคอยดู”
มันมองหน้าผมสีหน้าจริงจังยืนยันในความคิดเลวๆที่มันพูด

[antoniorey]

“งั้นมึงจะขออะไรกู บอกมาเลย” ผมตื่นเต้นเล็กน้อย อย่างน้อยก็คิดว่าถ้ามันรักษา

สัญญาผมคง จะสุขี มีสุข กว่าเก่าหละครับ

มันก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาผมเหมือนใช้ความคิดอยู่
ไม่นานนักผมก็ได้ยินเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ เหมือนมันคิดอะไรได้

จับผมให้สบตากับมัน

“อะไร” ผมตื่นๆเล็กน้อยครับ จะทำอะไรของมันหว่า

“เป็นแฟน พงได้ไหมนะ พงชอบแป้งนะ ชอบมากด้วย”
มันพูดพลางจ้องหน้าผมนิ่ง

ผมหรอครับตอนนี้ เหวอไปแล้ว หน้าแดงปรี๊ดดดดดดดด

“ว่าไง ได้ไหมแป้ง นะเป็นแฟนพงนะ” มันยังย้ำครับ

“มะ มึง ว่าอะไรนะ” ผมยังคง งง เหมือน ดวงอาทิตย์มันเปลี่ยนไปขึ้นทางทิศไต้ ยังไงยังงั้น

นี่ไอ้คุณชาย มันขอผมเป็นแฟนเนี่ยนะ

“เป็นแฟนกับพงนะ  พงชอบแป้งอะครับ”
มันย้ำอีกรอบ ท่าทางอายๆก้มหน้างุด หน้าแดงเป็นด้วยแหะ มัน

จากที่ผมงง อยู่สักพัก ตอนนี้ กลับมาเครียดหละครับผม เอาไงดีวะ นึกว่าจะรอดถ้าทำตามที่มันขอ

แบบนี้ คงหนีมันไม่พ้น

“นี่หรอที่มึงขอ” ผมถามมองหน้ามันสายตาจริงจัง

“อืม นะ เป็นแฟนพงเถอะ” มันพูดอย่างไม่อายจ้องหน้าผมบ้าง

“กูเป็นผู้ชายนะ มึงก็เป็นผู้ชาย”

“แล้วไง” ถามผมแบบหน้าด้านๆ สุดๆเลยมัน

“จะบ้าเรอะ ไม่อายชาวบ้านชาวช่องเขาเรอะ” ผมพูดแบบเหวอๆนิดๆ

“อายทำไม ไม่ได้ไปขอใครเขากินสักหน่อย”

“แล้วถ้ากูบอกว่าไม่ได้ละ มึงจะยังแกล้งกูไหม”

“มึงมีสิทธิ์ปฏิเสธด้วยหรอ เอาเป็นว่ามึงเป็นแฟนกูแล้ว ไม่สิ เป็นเมียกูแล้ว ห้ามนอกใจด้วย”

พูดจบมันก็ลงมือไซ้ เลยครับ อะไรวะ อารมณ์ไหนกันแน่มันนิ

ผมก็ยังดิ้นขยุกขยิก พยายามขัดขืน หน่อยๆหละครับ แต่ไม่นาน

ก็อ่อนตามมันไปหละครับ ยอมรับอยู่มันเก่งไม่เบา แหะๆๆ

มันถอดเสื้อกับกางเกงผมออกไปตอนไหนไม่รู้  สรุปตอนนี้ผม

นุ่งบ๊อกเซอร์เก่าๆตัวเดียว ส่วนมันนุ่งแต่ผ้าขนหนู นอนทับผมอยู่

แล้ว......................................................................

นานเท่าไหร่ไม่รู้  ในที่สุดเราทั้งสองก็เรียบร้อยกันไปอีกแล้ว

“สรุปเป็นแฟนพงแล้วนะ”
มันนอนหอบ นิดๆ ขี้ตู่โมเมเอาซะงั้น

“จะบ้าเรอะ รับปากตอนไหน”

“ไม่รู้หละ ถือว่าเป็นไปแล้ว หลายครั้งแล้วนี่ หรือว่าไม่พอ”
มันพูดพลางมองหน้าผมด้วยสีหน้ากวนตีนสุดๆครับ

“ปล่อยๆ จะกลับบ้านมืดแล้ว”

ผมพยายามดิ้นๆหน่อยให้มันรู้ตัวครับ โดนรัดยังกะข้าวต้มไปแล้วผม

“คืนนี้ นอนนี้ไม่ได้หรอที่รัก” เอากับมันครับ เรียกที่รักซะแล้ว

“ไม่เอาเดี๋ยวกูไม่สบายอีก”ยังไงวันนี้ผมก็ไม่ยอมอยู่หรอกครับ ลางไม่ดี

“ก็ได้  เดี๋ยวพงไปส่งนะ ปะไปล้างตัวกันก่อน”

แล้วมันก็อุ้มผมเข้าไปในห้องน้ำครับ เฮ้อ เอาแต่ใจจริงๆมัน

เข้าไปในห้องน้ำ มีรึผมจะรอด อะไรของมันเนี่ย แล้วจะได้กลับไหมเนี่ย

เอาเป็นว่ากว่าจะอาบน้ำเสร็จ ก็เกือบสองทุ่มแล้วครับ

เราก็พากันแต่งตัวกันอยู่ ผมเดินเก็บเสื้อกะกางเกงผมอยู่ ก็มันเล่นขว้างทิ้ง

ซะ ตอน ยกแรก หน้ามือจริงมันสุดท้ายลำบากผมอีก

“จะมาพิสวาสอะไรกูนักว้ามึง ผู้หญิงสวยๆมีเยอะแยะไป หรือชอบผู้ชายด้วยกัน คนอื่นหน้าตาดีๆก็มีเยอะแยะไป มึงก็หน้าตาดีแถวรวยอยู่คงหาไม่ยาก มายุ่งอะไรกับกูว้า”

ผมนุ่งเสื้อผ้าไปบ่นไปหละครับ  มันเดินมาจับผมกดลงกับเตียงเลยครับ

“มึงว่าอะไรนะ พูดใหม่สิ” สีหน้ามันฉุนๆผมนิดๆครับ ผมไปทำอะไรให้มันไม่พอใจอีกวะ

“ก็อย่างที่ได้ยินนั่นแหละ” นิสัยผม ไม่กลัวในสิ่งที่ทำอยู่แล้วครับ

“ถ้ากูจะหาคนแก้เงี่ยนนะ ไม่ยากหรอก แต่ที่กูหานะ คนที่รักกูจริงๆต่างห่าง แล้วกูก็รักเขาด้วย”

“กูเนี่ยนะ แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูจะรักมึง” ผมถามไปตรงๆเลยครับ

“กูไม่รู้ รู้แต่ตอนนี้กูรักมึง รักมากด้วย”

มันพูดพลางซบลงที่อกผมครับ กอดไว้แน่นด้วย

“แล้วมึงละรักกูไหม”

“ไม่วะ” ผมตอบออกไปซื่อๆเลยครับ คิดยังไงพูดยังงั้น

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวมึงก็รักกูเอง” มันก็ตอบกลับมาหน้าด้านๆเหมือนกันครับ

“แล้วกูกลับได้ยัง” ก็มันเล่นนอนทับไม่ให้ลุกเลยครับ

มันก็ลุกขึ้นแล้วดึงผมขึ้นไปด้วย

ก่อนกลับผมก็แวะไปหาป้าอ้วนก่อน
บอกมันว่าห้ามตามมา ขอคุยอะไรกับป้าอ้วนหน่อย

ก่อนลงมาผมคิดอยู่นานแล้วครับ จึงตัดสินใจไปบอกป้าแกเลย

“อ้าวแป้งจะกลับแล้วหรอจะ”

“ครับป้า”

“แวะมาหาป้ามีอะไรหรอจะ อ้อ อย่าลืมขนมที่ป้าให้เรานะ อยู่ที่ครัว”

“ครับป้า  ป้าครับ ผมตัดสินแล้วฮะ ผมจะเลิกไปจ่ายกับข้าวแล้วนะฮะ”

“ทำไมหรือจะ แป้งไม่สบายใจตรงไหนหรือจะ บอกป้าได้นะ”

“คือเปล่าครับ คือ..ผมไม่สะดวกแล้วหละครับ พอดีมีธุระต้องทำนะฮะ”

“เอาไงดีละงั้น เอาเป็นว่าป้าเพิ่มให้วันละ 150 เอามั้ย”
เห็นผมหน้าเงินจริงนะป้า

“คือมันไม่เกี่ยวกับเงินหรอกฮะ แต่ผมผมไม่สะดวกจริงนะฮะ”

“แต่ป้าอยากให้เราช่วยนะ ไม่เลิกได้มั้ย”

ทำไมบ้านนี้มันมีแต่คนขี้อ้อนจังวะ

“นะครับป้า ผมไม่อยากทำแล้วมันไม่ว่างจริงๆนะฮะ”
ต้องเจอผมอ้อนคืนมั่งแล้ว

“จะๆๆ เอาเป็นว่าถ้าเราอยากทำมาหาป้าได้ทุกเมื่อเลยนะจะ มาได้ตลอดเลย”

“คร๊าบบบบบบป้า ขอบคุณฮะ ผมไปก่อนนะครับ”

ผมไหว้แกแล้วรีบออกมาเลยครับ เห็นไอ้คุณชาย มันยืน จับรถจักรยานอีกคันอยู่

“ปะเร็วๆ ไปกัน”

“เอารถใครมานะ”

“บ้านพงไม่มีจักรยานรึไง”มันตอบผมกวนๆเล็กน้อย

เราก็ถีบกันไปเรื่อยๆละครับ ไม่นานก็ถึงบ้านผม ไม่รู้มันจะมาส่งทำไม

ไม่นานนักก็มาถึงหน้าห้องเช่าผม ขณะที่ผมกำลังล็อกรถ อยู่นั้นเอง

“แป้ง แป้งใช่ไหมครับ” ใครหว่า ผมหันไปมองตามต้นเสียง

“พี่เอก”
“แป้งจริงๆด้วย ไม่เจอซะนาน พอดีพี่งานยุ่งนะจะ” พูดเฉยๆไม่พอครับเข้ามาจับมือผมแล้ว

ผมตกใจเล็กน้อย แต่ไอ้คนมาด้วยสิครับ หน้าหงิกหน้างอไปแล้ว

“ว่าแต่แป้งไปไหนมากลับมืดค่ำแบบนี้ พี่มารอเราตั้งนานแนะ”

“คือ ผม ไปทำงานจ่ายตลาดที่บ้านคนอื่นมานะครับ หาตังค่าขนม”
ผมบอกพี่เอกไปตามจริงฮะ

“เขาให้ยังไงหรอ แล้วจ่ายตลาดยังไงกลับค่ำขนาดนี้”
แกถามผมใหญ่เลยครับ อะไรกันว้า

“ก็พอดีมีธุระต่อนิดหน่อยนะฮะเลยกลับค่ำ”

“มันไม่ดีรู้ไหมกลับค่ำแบบนี้ เอางี้ ถ้าเราอยากทำงานหาค่าขนมเอางี้ไหม

วันธรรมดาไม่ต้องทำ วันเสาร์อาทิตย์ ไปช่วยงานพี่ที่คลีนิค แล้วไม่ต้องไปทำแล้วนะ
งานที่บาร์นะ ไปช่วยงานพี่ที่คลีนิคแทน เอาไหม”

“จะดีหรอครับ ผมทำอะไรไม่เป็นนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องทำอะไรมาก เป็นลูกมือให้พี่ก็พอแล้วก็...”แกทำหน้ายิ้มๆ ยังไงพิกลครับ

“แป้งคงไม่ว่างครับ เพราะรับงานอื่นไว้แล้วคงไปทำงานกับพี่ไม่ได้”
เอาแล้วครับ ไอ้บ้าข้างๆผม เกิดมาบ้าอะไรตอนนี้

“งานอะไรหรอครับแป้ง” พี่เอกถามพลางมองหน้าผมตาแป๋ว

“ออ งานจ่ายตลาดที่บอกนั่นแหละครับ แต่ผมบอกไม่ทำไปแล้วครับบอกป้าแกไปแล้ว”

“เราไม่ทำแล้วนะพง บอกป้าอ้วนแล้ว”ผมหันไปพูดกับไอ้พง ที่ตอนนี้ หน้าไม่รับแขกสุดๆ

“ว่าไงนะ” มันถามผมเบาๆแต่พอได้ยิน กัดฟันกร๊วบๆ

“ตกลงนะแป้ง อะนี่ที่อยู่คลีนิคพี่ ตามนามบัตรนี่เลย
เริ่มงานวันเสาร์ 9โมงเช้าถึง4โฒงเย็นนะ
พี่ต้องไปแล้ว เดี๋ยวเจอกันใหม่นะครับน้องแป้ง”

พูดเสร็จพี่เอกก็มาจับมือผมอีกรอบ แล้วลากลับเลย

พอพี่เอกไปได้ไม่นาน ก็มีคนมาจับมือผมแล้วบีบหละครับ
“มันเป็นใคร”
ไอ้บ้านี่เอง มันถามพงเบาๆเหมือนเก็บอารมณที่สุด

“โอ๊ย กูเจ็บนะ มึงจะรู้ไปทำไม”
เป็นบ้าอะไรของมันอีกนี่
แต่เหมือนมันจะรู้ว่าผมเจ็บ มันเลยคลายมือลงแต่ยังไม่ปล่อยมือผม

“บอกกูมามันเป็นใคร”

“เขาชื่อพี่เอก  เป็นหมอ”

“แล้วรู้จักมึงได้ไง แล้วมาหามึงทำไม” ยังกับโดนสอบสวนเลยผม

“รู้จักกันตอนที่กูไปทำงานพิเศษที่บาร์ แล้วมาหากูเพราะ....”

“มันมาจีบมึงใช่มั้ย” มันจับผมหันหน้ามาสบตานิ่งเลยครับ

ผมไม่ตอบได้แต่พยักหน้าเบาๆ เบื่อกับอารมณ์ขึ้นๆลง ของมันเสียจริงๆ
“มึงไม่ไปได้มั้ย”

“ไปไหน”

“ทำงานที่คลีนิคไง แล้วมึงจะเลิกไปจ่ายตลาดทำไมไม่บอกพง”
เหมือนมันจะเย็นลงแล้วครับ

“กูรับปากพี่เขาไปแล้ว แล้วกูก็บอกลากับป้าอ้วนแล้วด้วย”

“เอางี้ กูให้เงินดีกว่าไอ้นั่นก็ได้ แต่อย่าไปได้มั้ย”

“เห็นกูหน้าเงินมากเลยหรอ” ผมชักฉุนๆแล้วครับ

“เปล่าๆ แต่พงไม่อยากให้แป้งไปนี่”
“ทำไม”

“ก็ หึง...” มันพูดพลางก้มหน้ามองอะไรไปเรื่อย

“อะไรนะ” สงสัยว่าผมหูฝาดไปครับ

“พงหึง ได้ยินมั้ย หึงนะ อย่าไปเลย”
มันมองหน้าผมสายตาวิบๆวับ หน้าแดงเชียวมัน
“ไปๆกลับได้แล้วมึง ดึกแล้ว”

ผมไปรับปากมัน ได้แต่ไล่มันกลับ เอาไปเอามาผมกลับเป็นฝ่ายอายเอง

เซ็งจริงๆไหงกลายเป็นแบบนี้ได้เนี่ย

[antoniorey]

  อยากแจ้งครับ เหตผมที่ช่วงนี้ไม่ค่อยมาต่อเพราะ ครูตอนสมัย ม.6 ท่านไม่สบายครับ
เป็นมะเร็งเต้านม แล้วครูท่านนี้ พวกผมและเพื่อนๆรักมากครับ ท่านนั้นเป็นไอดอลสำหรับผมเลยครับ

ความประพฤติ จรรยาบรรณ ครบถ้วน ความรู้ ยืนสอน เฉยๆยังได้ครับ

แต่ตอนนี้ท่านเสียแล้วครับ ไปรดน้ำเสร็จแล้วครับ เลยยุ่งๆกันหน่อย

ต้องไปรดน้ำศพท่านแล้วนะครับ

ปล. ท่านเป็นะเร็งผ่าตัดแล้วยังแบกสังขารมาสอนทั้งที่ไม่สบาย คือ สอนจนวันตายครับ
บอกให้ท่าหยุดพัหท่านก็ไม่ยอมครับ

วิญญาณครูมาสอนแท้ๆครับ  ชาติเราเสียแม่พิม ที่ดีไปอีกหนึ่งแล้วครับ

[DeShiWa]

 

ก็ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับแป้ง

ที่ครูสุดที่รัก แม่พิมของชาติได้เสียไป

เป็นกำลังใจให้ครับผม สู้ๆๆต่อไปครับผม

เอาเป็นว่าจะรออ่านเรื่องแป้งเสมอครับ

 

[ken_krub]

มาเป็นกำลังใจให้ครับ

[astral]

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ จะเป็นกำลังใจให้

[ronger]

มาให้กำลังใจจ้ะ
ขอร่วมอาลัยคุณครูของ antoniorey ด้วยคนนะคะ

[FOAM]

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

[OT]

ขอแสดงความเสียใจด้วยคน

[๐๐๐Robin๐๐]

ขอแสดงความเสียใจด้วยอีกคนคับ

เปงกำลังใจคับ

[THIP]

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ   

[*~Kisa~*]

เสียครูดีๆไป1คน
 
ขอไว้อาลัยให้กับคุณครูด้วยคนค่ะ 

[-~iK@iZ_KunG~-]

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ

ยังไงก้อเป็นกำลังใจให้คับ

[มูมู่น้อย]

แสดงความเสียใจด้วยค่ะ   

[b_hihi]

ชอบอะ รีบมาต่อไวๆนะ
ยิ่งอ่านยิ่งติด ทำไงดี

[น้ำค้าง]

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ

ขอให้ท่านไปสู่สุคตินะคะ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ในที่สุดก็บอกรักแล้ว
 

ปล.เสียใจด้วยนะครับ
ถือซะว่าท่านพ้นกรรมแล้ว ไปที่ดีๆแล้วครับ

[cargo]

             ว่าแต่จะรับรักเมื่อไรหนา  ก็เขาเผยใจไปแล้วนี่หว่า 

[pongsj]

แสดงความเสียใจด้วยน่ะคับ

[Just let it be]

เริ่มสงสารตาพงมานิดๆ ซะละ  เฮ้อออออ

แล้วแป้งจะทำไงดีละทีเนี้ย


เสียใจด้วยนะครับ