มาร่วมแสดงความเห็นค่ะ (ยาวซักหน่อยนะคะ)
1. ภาษาวิบัติเราจะไม่อ่านต่อในเรื่องที่ใช้ภาษาวิบัติจนถึงขั้นต้องมีความพยายามในการอ่านค่ะ ผิดมากจนอ่านยาก ทั้งตอนและทั้งเรื่อง เราไม่พยายามขนาดนั้น สนุกแค่ไหนก็ไม่อ่านหรอกค่ะ และอีกอย่างนะ
ความเห็นส่วนตัว เรามีภาษาให้ใช้เป็นของเราเอง ใช้ให้ถูกต้องเหมาะสมที่สุดเท่าที่จะทำได้ไม่ดีกว่าเหรอคะ
เราเองไม่ได้เป๊ะหรือเป็นพวกอนุรักษ์ภาษาวัฒนธรรมไทยยิ่งชีพหรอกนะ (ในชีวิตประจำวัน พิมพ์ผิด ทับศัพท์ สแลง เรากวาดหมด ฮ่าๆ) คือผู้แต่งใช้สแลง ทับศัพท์ เล่นเสียง ได้หมดทุกอย่างแหละ พิมพ์ผิด เรายังเข้าใจของเราไปเองได้ว่าโอเค แป้นพิมพ์ตัวอักษรบางตัวมันอยู่ใกล้กัน พิมพ์เร็วพิมพ์ช้ายังไงก็พลาดได้ ไม่ได้มีปัญหาอะไร สะกดผิด ผันวรรณยุกต์ผิดก็เหมือนกัน (จริงๆ เรื่องผันวรรณยุกต์หลังๆ เห็นผิดถี่แทบทุกที่เหมือนกันนะ ไม่ใช่แค่นิยาย แต่พวกเว็บบอร์ดอื่นๆ ด้วยก็เหมือนกัน) คนเรามันพลาดกันได้ บางคำมันก็ยาก ไม่ได้ใช้กันบ่อยๆ จริง ผู้แต่งไม่รู้มันก็ผิดกันได้ ถ้ามีคนอ่านคอมเม้นท์บอกว่าผิด คุณจะไม่กลับมาแก้เราก็ไม่อะไรอีกเหมือนกัน เพราะคนเราก็ขี้เกียจกันได้นะ แต่ถ้าผู้แต่ตามกลับมาแก้มันก็เป็นความขยันของผู้แต่ง
ส่วนเรื่องที่ว่าสนุกถึงสนุกมาก ภาษาสวย เล่าดี งดงามอ่านลื่นไหล ดึงดูดชนิดอ่านแล้ววางไม่ลง น่าจะเป็นความสามารถส่วนบุคคลนะ
2. ตัวละครฝ่ายรับเหมือนหรือบางทีอาจจะยิ่งกว่าผู้หญิงเราจะไม่อ่านที่ตัวละครฝ่ายรับลักษณะดูบอบบางน่าทะนุถนอมอย่างกับเกิดเป็นผู้หญิง และงุ้งงิ้งง้องแง้งงี่เง่าแบบผู้หญิงสุดๆ เพราะถ้าจะบอบบางขนาดนั้น ไปอ่านนิยายชายหญิงก็ได้ค่ะ
ความรัก คุณจะรักเพศไหนไม่สำคัญหรอกค่ะ ความรักมุมมองเราไม่จำกัดเพศนะ แต่ยังไงซะคุณก็ยังเป็นผู้ชายนั่นแหละ (ถ้าจำกัดคงไม่ข้ามมาสนับสนุนให้ผู้ชายรักผู้ชายแทบจะเต็มตัวแน่ๆ ฮ่าๆๆๆ) ขอแค่แน่ใจในตัวเองว่าชอบอะไรและไม่ชอบอะไรก็พอ แต่ถ้าคุณอยากจะเป็นผู้หญิงแสดงออกชัดเจนเลยว่าท่าทีนิสัยกิริยาอาการต้องการเป็นหญิง อาจจะยังไม่ต้องการแปลงเพศไปจนถึงขั้นแปลงเพศแล้ว นั่นก็อีกกรณีหนึ่ง เพราะถ้าผู้ชายที่รักผู้ชาย ที่คนโดยมากได้จำกัดความให้โดยเรียกว่าเกย์
ในความเข้าใจของเราถึงจะออกสาว(มากน้อยแล้วแต่คน)หรือไม่สาวเป็นชายธรรมดาก็ตามแต่ก็คงไม่ได้งุ้งงิ้งงี่เง่าหรือบอบบางราวผู้หญิงหรอกนะ เราเข้าใจแบบนั้นล่ะ
3.
นิยายที่เราอ่านแล้วรู้สึกว่าดูหลอกลวงความรู้สึกโดยมากจะเจอกับพวกกรณีแจกหญ้าซะมากกว่า ถึงเว็บบอร์ดต่างๆ จะเป็นที่สาธารณะ และเป็นสถานที่เสมือนจริง อืมมม ยังไงดีล่ะ เราหมายถึงว่าคนบนโลกออนไลน์ก็มีตัวตนอยู่บนคีย์บอร์ดหลังมอนิเตอร์ก็แค่นั้น ถ้าจะรู้จักกันตัวเป็นๆ จริงๆ ก็น่าจะเป็นเพื่อนกันอยู่แล้ว รู้จักกันอยู่แล้ว หรือไปเจอ/ทำความรู้จักกันนอกรอบซะมากกว่านะ เราคิดว่าอย่างนั้น แต่โลกออนไลน์ก็ไม่ใช่ที่ๆ จะมาแสวงหาผลประโยชน์หรือมาทำอะไรยังไงก็ได้หรอกนะ อย่าคิดแค่ว่าก็แค่โลกออนไลน์ทำอะไรก็ตรวจสอบไม่ได้ง่ายๆ หรอก ชีวิตมันไม่ง่ายขนาดนั้น (คนที่กล้าเล่นกับความเชื่อใจหรือไว้วางใจของคนอื่นนี่น่ากลัวนะ คบไม่ได้ สำหรับเรานะ)
4.
NC สำหรับเรา NC ไม่ใช่จุดดึงดูดเราเลย แต่คิดว่า NC มันก็คือส่วนหนึ่งของนิยายนะ คล้ายๆ กับความคิดที่ว่ามีความรักได้โดยไม่ต้องมีเซ็กส์ แต่เซ็กส์เป็นส่วนหนึ่งของความรัก(แบบคนรัก) อาจจะทำให้ความรักมันดูเต็มขึ้นหรือสมบูรณ์ขึ้น ประมาณนั้น หรือถ้าฉากNC มันมีที่มาที่ไป บ่งบอกกความเป็นมาของตัวละครหรือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เราว่าก็ควรมีในนิยายนะ มีได้แต่อย่าทำให้มันน่าเกลียดจนเหมือนอยากจะขายแต่NCอย่างเดียว
คือถ้าคุณจะเน้นแต่เปิดมาก็มีแต่ได้กันๆๆๆๆ เปิดทีไรก็มีแต่ได้กันๆๆๆ ไม่ได้มีความคืบหน้าไปไหนเลย เราก็คงไม่อ่านต่อล่ะค่ะ เพราะรู้สึกได้ว่าคุณเน้นแค่ฉากมีอะไรกัน ถ้าจะเปิดอ่าน เราไปโหลดหนังมาดูเลยดีกว่า รับรู้เป็นภาพและเสียงทั้งเห็นและได้ยินกันชัดๆ ไปเลย ไม่ต้องนึกตามที่เขียนไว้ในนิยายหรอก ฮ่าๆๆๆ
แต่ทีนี้จะกลายเป็นเรื่องที่ดูยากซักหน่อยสำหรับผู้แต่งนิยาย เพราะจะเขียนNCยังไงให้ดูพอดีไม่น่าเกลียด ให้กำลังใจค่ะ
5.
ความถูกชะตาบางทีอ่านแล้วเกิดถูกชะตากับผู้แต่งเรื่องนั้นๆ ทั้งที่ก็ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวเลย รู้แค่ว่ามีล็อกอินชื่อนี้เป็นคนแต่งนิยายเรื่องนี้ที่เราตามอ่านอยู่ เราก็จะยังคงตามอ่านโดยไม่สนว่ายอดวิวจะเยอะหรือน้อยเลย เรื่องที่คุณเล่า นิยายที่คุณเขียน คอมเม้นท์ที่คุณคอมเม้นท์ สำหรับเรา เราว่ามันก็บ่งบอกอะไรบางอย่างได้นะ ไม่ใช่แค่ตัวอักษรหรอก ในทางกลับกัน ถ้าผู้แต่งคนไหนมีอาการให้รู้สึกได้ว่า ติไม่ได้ แตะไม่ได้เลย ของฉันดีแล้ว เลิศที่สุดแล้วบนโลกใบนี้ เราก็คงไม่ตามอ่านต่อเหมือนกันค่ะ คุณแต่งเองก็จงภูมืใจในตัวเองอ่านเองคนเดียวเลยค่ะเดี๋ยวอ่านไปแล้วเกิดไปแตะไปติอะไรเข้าเดี๋ยวมีเรื่องยาว มีเรื่องกันแค่หลังคีย์บอร์ดนี่ กลั๊วววววว..กลัว! หึหึ
ประเด็นเรื่องระยะเวลาความสม่ำเสมอเรากลับไม่ซีเรียสนะ เนื่องด้วย
ความเห็นส่วนตัวคือ ผู้แต่งแต่ละคนน่าจะมีภาระและเวลาว่างที่ไม่เท่ากัน บางคนอาจจะรักที่จะเขียนนิยายแต่เวลาและภาระก็ไม่เอื้อมากพอที่จะมาให้ได้ทุกวัน เราเลยพอจะรอได้
ประเด็นลงเรื่องแล้วลบแบบไม่สมเหตุสมผล เช่น ลบเรื่องไปทิ้งไว้แค่บางส่วนหรือลบหมดทั้งเรื่องเลย เพียงแค่จะดึงยอดวิวให้สูงขึ้น หรือจะพิมพ์นิยายขาย อยากทำให้ยอดขายนิยายสูงขึ้น เราก็ไม่ตามอ่านงานของผู้แต่งนั้นๆ ต่อเช่นกันค่ะ สนุกแค่ไหนก็ไม่ตามอ่านต่ออีก
หลักๆที่นึกได้มีเท่านี้แหละค่ะ
------------------------------------------------------
มีบางเรื่องของผู้แต่งบางท่านที่เราเคยอ่านและไม่ได้อ่านเนื่องจากมีช่วงที่มีภาระงานต้องทำและชะงักไป กลับมาอีกทีอัพไปไกลมากแล้วและเรานิสัยไม่ดีขี้เกียจกลับไปตามเก็บ เลยแปะยาวๆ แบบตั้งใจไว้ว่าถ้าเรื่องนี้ของคนแต่งนี้ลงจบเมื่อไหร่จะกลับไปเก็บและคอมเม้นท์ให้ทีเดียวเลย
และก็มีบางเรื่องที่ได้อ่านและก็ชะงักไปเช่นกัน กลับมาอีกทีลืมไปแล้วว่าอ่านเรื่องไหนค้างไว้และตั้งใจจะกลับไปอ่านต่อ ลืมจริงจัง ลืมไปเลย ว่าเรื่องอะไร
และสุดท้ายแล้ว มีหลายเรื่องที่ยังจำได้และรออยู่ ถึงไม่ได้ไปทวงแต่ก็ไม่ได้แปลว่าลืมนะจ๊ะ
โพลล์
หัวข้อ: (แจกบวก)-->เหตุผลที่ทำให้เลือก"อ่าน"และ"ไม่อ่าน"นิยายของคุณ<-- (อ่าน 40067 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก