ขึ้นไปเรียนกูก็ไม่มีสมาธิเรียนหรอก นึกถึงแต่หน้ากานต์มัน
โอ้ย กูเป็นหนักไปมั้ยเนี้ย กูอยากจะบ้าตาย
กูจะทำงัยดีให้มันเป็นของกูเร็วๆ เครียดๆ
เวลาผ่านไปเหมือนใจกูนึก
ไม่นานกูก็เลิกเรียน ก็รีบไปหากานต์กับพี่เทพแล้วก็ไปเอารถพี่เทพ
กูแสนจะดีใจที่พี่เทพได้รถ ไม่ใช่ว่ากูจะได้สบายหรอก
กูจะได้ไปไหนมาไหนกับกานต์โดยที่ไม่มีมารมาขวางกู
มีความสุขจริงๆ
พอพี่เทพมันได้รถมันก็จะเอารถไปโชว์เพื่อน
ตอนนั้นที่จริงกูแอบได้ยินพี่เทพคุยโทรศัพท์กับพี่บอลบอกว่าจะไปลองรถใหม่กัน
แต่มันบอกกานต์ว่าจะเอาไปโชว์เพื่อน ตอนนั้นกูไม่ได้แอะใจเลยว่าพี่ทเพมันชอบพี่บอล
ก็คิดว่ามันสนิทกันธรรมดา แต่หงัยได้ แมร่งชอบกันซะงั้น
แต่ก็ดีอย่างที่พี่เทพมันไปหาพี่บอลกูก็มีเวลาอยู่กับเด็กกู
ไม่ใช่เด็กกูดิ คนแก่ของกู ก้ากๆๆๆ
กานต์ก็พากูไปที่ห้างเพราะว่ามันพาซื้อของ
เดินซื้อของกันดีๆ ไอ้เหี้ยนพก็โทรเข้าเครื่องกานต์อีกล่ะ
กูชักเริ่มรำคาญมาก อะไรของมันนักว่ะ วุ่นวายกับว่าที่เมียกูจริงๆ
"กดตัดสายไปดิ"กูรำคาญสุดไม่ทำเหี้ยอะไรปล่อยมันดังอยู่นั้นแหละ
มันก็ว่าง่ายแหะ กดตัดตามที่กุสั่ง
ค่อยอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย
เดินซื้อของไปเรื่อยๆค่อยอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อยซื้อขนมกินกับกานต์อร่อยดิ
มีความสุขชะมัด
สักพักพวกกูก็กลับกันพอซื้อของที่กานต์มันต้องการหมด
พอถึงคอนโดกู กำลังจะพูดหวานๆใส่มันซะหน่อย
แต่โทรศัพท์มันดังอีกล่ะ
แถมมันรับสายอีก กูไม่ชอบเลยเวลามันอยู่กับกูแล้วให้ความสนใจคนอื่นเนี้ย
ถึงแม้กระทั้งคุยโทรศัพท์ก็เถอะ
กูก็เลยแอบฟัง มันคุยโทรศัพท์
พอมันคุยไปได้สองสามคำกูก็รู้ทันทีว่ามันคุยกับไอ้สัดนพ
กูมากวนกับเมียกูอีกล่ะ อารมณ์เสียเว้ย
มันคุยกับเสร็จกูแทบจะปาโทรศัพท์ไอ้กานต์ทิ้ง
"รับสายมันทำไม"กูใส่ทันที
"ก็ไม่รู้ว่าเป็นนพ มันเอาเบอร์อื่นโทรมา"กูไม่สน
"นั้นแหละ มึงนี้มันไม่รักษาคำพูด"
"เต้ย ทำไมพูดแบบนี้ว่ะ ก็กูไม่รู้นี่หว่าว่าใคร"
"แล้วที่ว่าจะโทรกลับหมายความว่างัย"เอาสิ มึงจะแก้ตัวยังงัย
"ก็นพมันบอกว่า ขอเป็นเพื่อนอีกได้มั้ย"เอาแล้วงัย ไอ้นพทำพิษแล้วงัย
"แล้วมึงตอบว่างัย"กูอยากรู้สุด
"ก็บอกว่า ขอเวลาหน่อยแล้วจะโทรกลับไปบอก"กูหวั่นใจจริงๆ ถ้ามันกลับไปเป็นเพื่อนกันกูจะทำยังงัยว่ะเนี้ย
"เต้ย แล้วทำไมมึงต้องมาโกรธกูด้วยเรื่องแค่นี้ว่ะ"มันยังไม่เข้าใจอะไรเลยหรอว่ะเนี้ย กูหึงเว้ย
"กูไม่ได้โกรธ"
"ไอ้อาการแบบเนี้ยอ่ะนะไม่ได้โกรธ ถ้างั้นคงเรียกว่าหึงอ่ะดิ"สัดแทงใจดำกู
"ใครหึงมึง อย่ามาสำคัญตัวผิดนะเว้ย"จะยอมรับง่ายๆได้ยังงัย
"เออ กูไม่สำคัญตัวผิดว่ามึงหึงกูหรอก กุรู้ว่ามึงเกลียดกู"ใครว่ากูเกลียดมึง สัดนิ
"มันไม่ใช่แบบนั้น"มึงเข้าใจกูผิด
"แล้วมันอะไร"มันสวนกูทันทีเลย มึงไม่เข้าใจกูเลย กูไม่สนมึงแล้ว
"กูแค่หวังดีกับมึง ไม่อยากให้กลับไปโง่อีกครั้ง มึงจำที่มันทำกับมึงไม่ได้หรอ
กูเตือนมึงแล้ว ถ้ามึงยังจะกลับไปโง่อีกก็ตามใจ"เหี้ย หงุดหงิดสัด ไม่สนมึงแล้ว ตามใจมึงแล้วกัน
เบื่อๆๆๆๆ หงุดหงิด กูเลยเดินลงมาจากรถเดินขึ้นห้องกูไป
ช่างมึงกูไม่สนมึงแล้ว กลับไปโง่เลยไป
กูชอบมึงขนาดนี้ยังหาว่ากูเกลียด ไปหานพของมึงเลยไป
กูงอนแมร่งโมโหด้วย กลับขึ้นห้องแมร่งหงุดหงิดชะมัด
อาบน้ำให้หายหงุดหงิดก็ไม่หาย
ทำอะไรดีว่ะ ให้หายคิดถึงเรื่องกานต์มัน
ดูหนังดีกว่า ว่าแล้วก็ก็เดินไปค้นหนังมาดู
ได้มาเรื่องนึง ให้ทายว่าเรื่องอะไร
IL MARE หลังเกาหลีอ่ะ พวกมึงรู้จักกันมั้ย
กูนึกว่าจะดีขึ้น ทำให้กูนึกถึงมันมากขึ้นอีก
สัดก็แมร่งหน้าไอ้กานต์ เหมือนพระเอกเรื่องนี้อ่ะดิ
ดูจนจบ กูก็ใจหาย
ถ้ามันกลับไปหานพกูจะทำยังงัยว่ะ
กูอยากจะร้องไห้จริงๆ ทำไมมันทำกูบ้าได้ขนาดนี้ว่ะ
ทำไมมันทำกูบ้ามันได้ขนาดนี้ว่ะเนี้ย
"ก๊อกๆๆๆ"มีคนมาเคาะห้องกูใครว่ะ พี่เทพก็ไม่น่าใช่เพราะว่า เมื่อกี้เพิ่งโทรมาบอกว่ายังไม่กลับ
กูเดินไปที่ประตูห้อง ดูตรงตาแมวก็เห็นไอ้ตัวปัญหาที่ทำให้กูเป็นบ้าอยู่ตอนนี้
ดีใจ ดีใจมาก หายโกรธแมร่งเลย
แต่ไม่ได้ ตรงตีหน้าขึมก่อนเด๋ยวแมร่งได้ใจ
ทำหน้าเข้มเสร็จก็รีบเปิดประตูกลัวมันเปลี่ยนใจกลับบ้านไปก่อน
"มีอะไร"จริงๆอยากถามว่าคิดถึงกูหรอ แต่ไม่ได้
"ซื้อข้าวมาฝาก"อย่างน้อยมันก็นึกถึงกู
"ข้อ2ต้องกินข้าวเย็นด้วยกันทุกวันงัย" มันพูดต่อ ได้ผลว่ะ
"เทพไม่อยู่หรอ"มันถาม
"เห็นโทรมาบอกว่า จะเอารถไปอวดเพื่อนๆ"กูตอบไป
"แล้วจะให้พี่กานต์เข้าห้องได้ยังครับ"
"เข้ามาดิ"
พอเข้ามากูก็ไปนั่งดูทีวีต่อ ไอ้กานต์มันก็ไปทำหน้าที่เมียที่ดี
แกะกับข้าวให้ผัว กูแอบมองดูมัน แล้วก็แอบนึกถึงตอนมันเป็นแฟนกูแล้ว กูคงมีความสุขมาก
"เต้ยมากินข้าวเร็ว"มันเรียกกู กูรีบเด้งตัวโดยเร็ว กลัวมันเปลี่ยนใจเอาไปเททิ้ง
"อร่อยม่ะ"มันถาม
"ก็ดี"
"เออ เต้ย พี่โทรไปหานพมาแล้วนะ"อารมณ์กำลังจะดีๆ พูดถึงเรื่องนพอีกล่ะ
"อย่าเพิ่งอารมณ์เสียดิ ไม่ได้ผิดสัญญานะ แค่โทรไปเคลียทุกอย่างให้มันจบ"ยังงัยว่ะ
"ให้จบ หมายความว่างัย"หมายความว่ายังงัยว่ะ
"ก็จบงัย จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพี่กับนพอีกต่อไป"ตัวกูแทบลอย
"จริงอ่ะ"เพื่อความมั่นใจ
"อืม"อย่าเพิ่งดีใจเกินเหตุ ทำมาดขรึมก่อน
"แล้วมาบอกเต้ยทำไม"ต้องลองเชิงก่อนเว้ย
"ก็ข้อ5 .ถ้ามีอะไร ให้บอกน้องเต้ยก่อนทุกครั้ง"
"ได้ผลแหะ"ดีมากไอ้น้อง เป็นงัย กฏของกูได้ผล ใครจะใช้ก็ได้นะเว้ย
"อะไรได้ผล"
"ป่าว ไม่มีอะไร อิ่มล่ะ"
"อ้าว ซื้อบัวลอยมาให้อ่า กินไหวป่าว"อ่ะ มันซื้อของโปรดมันมา กูก็ต้องกินดิ
"ไหวๆๆๆ"เาอใจมันหน่อย ไหนๆมันก็ซื้อมาให้
"งั้นแป้ป เด๋ยวไปแกะใส่ถ้วยมาให้"
มีความสุขจริงๆกู
อะไรจะดีขนาดนี้ว่ะ
"ดูมีความสุขจริงนะเต้ย เวลากินเนี้ย"มันแซวกู
ไม่รู้จะพูดอะไรตอบ ก็เลยยิ้มให้มันไป
ตอนนั้นมันสุขใจจนเกินจะพูดอะไร
ก็เลยแค่ยิ้มให้มัน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
