แอบอ่านมาตั้งแต่ของคุณกานต์ แล้วพอมาอ่านของเต้ย ก็คิดว่าจะอ่านจนจบก่อนแล้วจะรี แต่ก็แอบสงสัยว่าทำไมจำนวนหน้าไม่ขยับเลย
เพราะอ่านรีของหลายๆคนว่ารีเร็วมาก แต่ไหงกลับมาหยุด จนได้รู้ความจริง ว่าเพราะอะไร
บอกตามตรงเลยคะ ว่าเสียใจจังที่ คุณกานต์ให้เต้ยหยุดเขียนอะ
เรายังไม่รู้เลย เพระอ่านของเต้ยมาถึงหน้า ประมาณ สิบหก แล้วก็สงสัยเลยว่าย้อนจากหน้าหลังๆขึ้นไปถึงได้รู้ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น
เสียดาย แล้วก็เสียความรู้สึกมากๆแทนเลยคะ แบบว่า คุณสองคนไม่ได้เป็นคู่รักเซ็งกะบ๊วยหรอกนะ
คุณสองคนเป็นคู่รักที่ใครหลายๆคนก็อยากเป็นตะหากหละ การหารักแท้ที่รักกันมากแบบนี้ โดยที่ไม่มีอะไรเหมือนกันเท่าไหร่เลยเนี่ย มันยากจะตาย
คุณสองคนไม่ได้เป็นแค่คนที่มาเล่าเรื่องแล้วก็หายไปหรอกนะคะ คุณสองคนเป็นคู่ที่น่ารักมากๆในความไม่เหมือนกันมากกว่า
ที่คุณกานต์บอกว่า มันเกิดเหตุการณ์อย่างี้ขึ้นถึงสองครั้ง คือตั้งแต่แรกที่คุณกานต์เขียนด้วยรึเปล่าคะ ใช่มั้ยอ่า ที่เต้ยไม่พอใจ
จากที่อ่านๆมา เราก็รู้เลยหละว่าเต้ยคงเป็นคนใจร้อนมากๆ รักคุณกานต์มากๆ แคร์คุณกานต์ที่สุด แล้วที่สำคัญ ตามใจคุณกานต์และเชื่อฟังคุณกานต์ที่สุดเหมือนกัน (ไม่งั้นคงไม่ยอมเชื่อที่คุณกานต์บอกให้หยุดเขียนหรอกเนอะ
)
แต่เราก็เชื่อว่าซักวันคงได้กลับมาเห็นว่ากระทู้นี้หน้าขยับนะคะ แล้วก็ขอให้เต้ยเรียนจบเร็วๆ แล้วก็ประสบความสำเร็จในชีวิตเร็วๆ ดูแสขภาพด้วยนะคะ ทั้งคู่เลย
อยากบอกว่ายังไงก็จะเป็นกำลังใจให้คุณทั้งสองคนตลอดไปนะคะ ไว้มีแรงฮึดอีกเมื่อไหร่ หวังว่าคงเปลี่ยนใจมาใหม่นะคะ ชอบอ่านเรื่องที่คุณทั้งสองคนเชียนมากๆเลยคะ
ที่สำคัญ อยากจะบอกคุณกานต์จังว่าเราก็ชอบตัววอมแบทเหมือนกัน เพราะเคยมีคนคนนึงเอารูปแล้วเคยสัญญาว่าจะเอามาให้เลี้ยงที่ไทย เหอๆๆบ้าบอดีแท้แต่สุดท้าย ก็คงไม่มีวันนั้นแล้วหละ (คิดแล้วแอบเศร้า
)
ปล. งั้นขอสรุปที่คุณกานต์กะเต้ย พนันกันไว้ว่าไงละเนี่ย อิอิ แอบอยากรู้ๆๆ
ปล. สอง ที่เรียกคุณกานต์ว่าว่าคุณกานต์แล้วก็เรียกเต้ยว่าเต้ย ไม่ใช่อะไรคะ เพราะเราคิดว่าเรากะคุณกานต์อายุเท่ากัน เพราะฉะนั้น เต้ยอายุอ่อนกว่าเรียกแบบนี้ คงไม่เป็นไรนะคะ