...ขอขอบคุณทุกความรู้สึกดีที่มาบอกเล่าให้ฟังกัน ตลอด 110 หน้า
ที่ผ่านมาที่ผมได้อ่านและติดตาม ทุกเม้นของคนในเล้าที่เม้นให้กับเอฟและเบน และหลาหหลายความรู้สึกขอ
ผู้คนที่ได้เข้ามาอ่าน ทำให้ผมรู้สึกว่ากระทู้ ...>>...มึงเป็นอะไรกับกูวะไอ้บ้า....เปรียบเสมือนบทละครชีวิต
ที่ทำให้ผมรู้ว่า อีกด้านหนึ่งของคำว่า ชายรักชาย ไม่ใช่มีแค่คำว่าแปลกหรือแตกต่าง ที่หลายคนในสังคมนี้ได้
มองกัน แต่ในทางกลับกันความรักของเบนกับเอฟ ก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เป็นเสมือนแรงและกำลังใจ ให้ความรักที่
ที่หลายคนอาจมองว่าผิดและแปลกได้กลับมามองว่า รักยังไงก็ยังเป็นรัก อยู่เสมอ แต่เพราะความ
คิดหรืออคติด้านหนึ่งของเราเท่านั้น ที่มองว่า............ชายรักชาย..............ไม่ใช่รักที่แท้จริง
............ดังนั้น เรื่องนี้ก็คงพิสูนจ์ให้รู้แล้วว่า การที่จะรักใครสักคน มันไม่คำว่าถูกผิด แต่หากอยู่ที่ใจ
ของเรามากกว่า..........................
.....อ่านมาถึงตรงนี้ใจหายเหมือนกันครับ เห่อ......เหมือนกับชีวิตในประจำวันขาด
หายไป เพราะเวลาเข้าเล้าที่ไร ก็จะต้องเปิดเรื่องนี้ทุกที สงสัยเพราะเป็นอุปนิสัยไปแล้วล่ะครับ ยังไงก็มาบอก
เล่าความรู้สึกดี ๆ นี้ต่อไปน่ะครับ รอเป็นกำลังใจอยู่เสมอ........