มาต่อแล้วคะ ขอโทษที่หายไปนานนะคะ
ไปต่อกันเลยคะ
.
.
.
สายตาที่มองมายังบ่งถึงความคุกคามชีวิตผม พี่ซอลจะฆ่าผมไปทำไมกัน.......ผมจ้องพี่ซอลอย่างไม่เข้าใจ ผมไม่กล้าขยับเพราะสัญชาตญาณมันบอกว่าเธอคนนี้เอาจริงแน่ ท่าทีที่เธอแสดงออกมาก็บ่งบอกได้ว่าเธอไม่ได้ทำแบบนี้เป็นครั้งแรก ผมลอบกลืนน้ำลายเพื่อลดอาการหูอื้อ หูไม่ดับก็บุญแล้วเล่นยิงขู่ระยะเผาขน พลาดนิดเดียวผมมีสิทธิสมองไหลเลยแหละ
“..........”
รู้สึกเธอจะพูดอะไรบางอย่างที่ผมไม่ได้ยิน แต่ผมก็หลับตาพร้อมตายไว้ก่อนทันที โอ๊ยยย!! ก็คนมันกลัวฉี่ไม่ราดก็บุญแล้วครับ
ผ่านไปสักพักใหญ่ จนหูผมหายอื้อแล้วแหละ -_- คุณเธอก็ยังไม่ยิงผมซะที ก็เลยค่อยๆลืมตาขึ้นมอง อย่างกล้าๆกลัวๆ
“กลัวตายเหมือนกันนี่ -_-”
เธอพูดหน้านิ่ง ปืนกระบอกนั้นยังจ่อหัวผมพร้อมยิงอยู่เหมือนเดิม แต่หน้าลดดีกรีความอำมหิตลงไปเยอะ
“เห็นชอบทำอะไรเสี่ยงๆ เลยไม่คิดว่าจะกลัวตายกับเขาด้วย -_- ”
เอ่อ............
คุณเธอพูดถึงอะไรอะ ว่าแต่จะไม่ฆ่าผมแล้วใช่ไหมอ่า......
“จากร้อยพี่ให้เธอ.....สิบคะแนน.....ยังใช้ไม่ได้”
พี่ซอลว่าพร้อมกับลดปืนลง ทำให้ผมรู้สึกโล่งขึ้นมานิดๆ
จะรอดตายแล้วๆ.....รีบๆเก็บมันไปเลยนะครับ จะดีต่อหัวใจไอ้ปิงเป็นอย่างมาก อาเมน!
“รับไปซิ ของขวัญแต่งงาน พี่ให้”
O_o ห๊ะ!! อะไรนะ
ผมละปรับอารมณ์ตามคุณเธอไม่ทันจริงๆ ตะกี้ยังทำยังกะจะฆ่าผมให้ตายแต่ตอนนี้กลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันอะไรกันวะ งง ปิงปิงไม่เข้าใจเว้ย!
“เอ่อ....พี่ ไม่ได้จะฆ่าผม...หรอกเหรอ?...”
ผมถามและมองเธออย่างระแวง แม้ตอนนี้เธอจะไม่ได้หันปากกระบอกปืนมาทางผม นิ้วไม่ได้แตะอยู่ที่ไกปืนแล้วก็เถอะนะ แต่ผู้หญิงท่าทางอันตรายแบบนี้ต้องระวังไว้ก่อนละ
สวยซะเปล่า แต่น่ากลัวยิ่งกว่างูพิษ ผู้หญิงอะไรน่าขนลุกแบบไม่เคยพบเคยเจอ.....
“เปล่า.....พี่แค่อยากทดสอบอะไรบางอย่าง....ที่มันสำคัญกับ....สิ่งที่เธอต้องพบเจอในอนาคต....ต่อจากนี้...ก็แค่นั้น”
พี่ซอลกล่าวดวงตาคู่สวยส่อแววกังวลอยู่ลึกๆ แต่ได้ยินแบบนี้แล้วความกลัวที่มีอยู่ก็ลดระดับลงไปเยอะจนเกือบเข้าสู่ภาวะปกติ
“การจะเป็นเจ้าพ่อ....ความยิ่งใหญ่ในโลกมืดน่ะ จะต้องเตรียมหลุมศพเอาไว้สองหลุม หลุมหนึ่งเพื่อตัวเอง อีกหลุมสำหรับศัตรู มันไม่ได้ง่ายเลยนะอาปิง ทุกย่างก้าวในบ้าน ทั่งวิริยะสกุลน่ะ เต็มไปด้วยอันตรายที่คาดไม่ถึง รู้ไหมว่าทำไมพ่อแม่เธอถึงตาย....ไม่ใช่เพราะศัตรูข้างนอกหรอกนะ แต่เป็นคนใน และตอนนี้ก็ยังจับไม่ได้ซะด้วย...และคนๆนั้นก็พยายามที่จะฆ่าพี่ให้ได้ตลอดเวลาที่พี่คอยดูแลธุรกิจของเธอ อย่าไว้ใจใครง่ายๆเด็ดขาดอาปิง พี่อยากเตือนเธอแค่นี้แหละ แล้วก็รับไปซะทีซิยะ มันเมื่อย!”
พี่ซอลแว้ดใส่ในตอนท้ายพร้อมกับโยนปืนกระบอกนั้นลงบนตักผม
“Beretta 92 ใส่กระสุนแมกกาซีนได้มากสุดก็ยี่สิบนัด มันอาจจะหนักไปสักหน่อยสำหรับมือให้แต่พี่ว่ามันเหมาะกับเธอที่สุดแล้ว....”
“เธอต้องฝึกอะไรอีกเยอะนะอาปิง.....โดยเฉพาะเรื่องของการสวมหน้ากาก ตะกี้น่ะพี่เห็นชัดเลยว่าเธอกลัว มันใช้ไม่ได้ บนเส้นทางสายนี้ อย่าได้แสดงความหวาดกลัวให้ศัตรูเห็น อย่าให้ใครรู้ว่าเรากำลังคิดจะทำอะไร...”
“โหย! ก็พี่ทำอย่างกับจะฆ่าผมจริงๆ หน้านี่อย่างกับเพชฌฆาต ถามจริงเหอะพี่เป็นดาราเปล่าเนี่ยแสดงได้เนียนมากๆ ผมงี้แทบหัวใจหยุดเต้น”
“เปล่า พี่เป็นมือปืน.....”
พี่ซอลบอกหน้านิ่ง ผมซิช็อกรอบสอง
“ฮะๆ พี่ล้อผมเล่นอีกแล้วใช่เปล่าเนี่ย....พี่เป็นเลขาพี่ไวน์ไม่ใช่เหรอ”
“เลขาอะแค่อาชีพบังหน้า.....จริงๆก็ไม่ได้อยากเป็นหรอกแต่พี่ขัดเฮียแกไม่ได้ นั่งปั้นหน้าสวยอยู่ในออฟฟิสไม่เห็นมันจะน่าสนุกตรงไหน อุดอู้จะตาย สุดท้ายเฮียเลยให้พี่เป็นมือปืนประจำตัวแกซะ พอเถอะเรื่องมันยาว เอาเป็นว่าเธอรู้แค่นี้ก็พอ นี่ก็ดึกมากแล้ว....อย่าลืมที่พี่สอนไปเมื่อกี้ละ....”
มิน่า.....พี่ท่านถึงบอกว่าคุณเธอสวยสังหาร......เป็นอย่างนี้นี่เอง....
แต่วิธีการทดสอบของคุณเธอตะกี้มันแรงไปไหม ถ้าผมเป็นโรคหัวใจนะคงช็อกตายไปแล้ว ทดสอบด้วยวิธีที่มันนุ่มนวลกว่านี้ไม่ได้รึไงครับ?
“พี่จะพาผมไปไหนอะ”
ผมถาม
“ท่าเรือXXX ไปสละตำแหน่งอย่างเป็นทางการ....แต่พี่ก็จะดูแลเธอไปสักพักจนกว่าเธอจะดูแลตัวเองได้ดีพอ....”
พี่ซอลตอบสายตาจ้องไปเบื้องหน้าอย่างมีสมาธิ
“อ่อ...ครับ”
ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก รอดตายแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นแล้วครับ
“พี่ถามอะไรเราอย่างซิ”
“ครับ?”
“กับเฮียไวน์น่ะ.....เอิ่ม.........รักกันเหรอ?”
อืม.........
นั่นซินะ....
คำถามนั้นทำเอาผมนิ่งนึก.....
“ก็...ไม่แน่ใจเท่าไร....ผมไม่เคย รัก แบบนั้นมาก่อน....ตอนนี้ผมคงให้คำตอบที่ชัดเจนกับพี่ไม่ได้ ผมรู้แค่ว่าตอนนี้ผมมีความสุขที่ได้อยู่กับพี่ไวน์น่ะ ไม่ใช่เพราะที่พี่เค้าดีกับผมผมถึงยอมอยู่ด้วย แต่ผมตัดสินใจอยู่กับพี่ไวน์เพราะผมอยากอยู่กับเค้าเองนี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ผมรู้ พี่ซอลเป็นห่วง?”
ดูจากท่าทีเธอคงเป็นกังวลเรื่องนี้อยู่ไม่น้อย.....
“ก็แน่ซิ พี่ชายทั้งคน....พี่ไม่อยากให้เฮียต้องเสียใจ....แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่จะไม่ชอบเธอนะ เธอก็เป็นน้องชายของพี่คนหนึ่ง พี่ก็ต้องอยากให้เธอมีความสุข เพราะถ้าเธอไม่ได้... เต็มใจ..ที่จะอยู่กับเฮีย ก็ไม่มีใครบังคับอะไรเธอได้ จะขอกลับไปอยู่กับครอบครัวเอกปรภพก็ไม่มีใครคัดค้านหรอก”
“ไม่ดีกว่า....แค่ได้ไปเยี่ยมเป็นครั้งคราวก็พอครับ....ผมว่าผมสร้างเรื่องปวดหัวให้พวกท่านมาตลอดยี่สิบเอ็ดปีที่ผ่านมานี่ก็น่าจะพอแล้ว สำหรับพี่ไวน์ถ้าผม แน่ใจอะไรบางอย่างแล้ว ค่อยกลับมาให้คำตอบพี่ละกันนะครับ”
“เฮ้อ....พี่ว่าเรื่องนั้นน่ะอาปิงเอาไปบอกเฮียน่าจะดีกว่า พี่ก็แค่ถามไปงั้นๆแหละ คนที่อยากรู้เรื่องนี้มากที่สุดน่ะ ไม่ใช่พี่ซะหน่อย.....แต่ เตือนไว้อีกเรื่องนะ ชีวิตคนเราไม่ได้ยืนยาวนะอาปิง พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นมาบ้างก็ไม่รู้ อย่าปล่อยให้เวลาผ่านไปละ ไม่อย่างนั้นคนที่จะเสียใจ มันก็ตัวเราเอง”
พี่ซอลกล่าว
ก็จริงนะ.....แต่
ตราบใดที่ผมยังหาความต่างระหว่าง Sex กับ Make love ไม่ได้
ผมก็คงไม่อาจที่จะตอบคำถามของพี่ซอลได้
“คิดอะไรอยู่....กลัวเหรอ....”
พี่ซอลถาม ผมว่าเธอคล้ายพี่ไวน์เยอะนะ ตรงที่ชอบเป็นห่วงเป็นใยและใส่ใจคนรอบข้าง
“เปล่าครับ แค่กำลังคิดอยู่ว่า Sex กับ Make love มันต่างกันยังไง?....”
คนฟังนิ่งครับ......ไอ้ผมก็ลืมตัวครับ ก็คุณเธอเป็นผู้หญิง อืม สุภาพชนไม่น่าจะเอาเรื่องแบบนี้ไปพูดกับเธอ
“อืม....ยากอยู่นะ เพราะจะSex จะ Make love สุดท้ายมันก็เสร็จได้เหมือนๆกัน”
อะเจ๊ยยย!! เป็นผมที่ผงะกับคำพูดของพี่สาวคนสวย หน้าตาเฉยมาก เสมือนไม่สะทกสะท้าน ประหนึ่งกำลังพูดในเรื่องที่ธรรมดา
สุดแสน
พี่ฮะ ถึงพี่จะเป็นมือปืน แต่พี่ก็เป็นผู้หญิง เอ่อ ที่สวยมากด้วย....ไม่รู้สึกกระดากบ้างเลยรึ O_o
“ถามแบบนี้....เสร็จเฮียไปแล้วซิท่า?”
ถามมาแบบนี้เล่นเอาผมอยากกระโดดลงจากรถ.....จะตรงไปไหมครับพี่สาว รู้บ้างไหมครับว่าคนถูกถามอายโครตๆ
“แล้วทำไม ไปไม่ถึงจุดสุดยอดรึไงถึงได้มานั่งคิดเรื่องนั้น อืม....ว่าแต่ตอนทำเจ็บมากป่ะ?”
ใครก็ได้ช่วยเอาเธอคนนี้ไปเก็บด่วนแต่ละคำถามที่ถามมาเล่นเอาน้ำลายติดคอ
ขอถอนคำพูดที่ว่าเธอคล้ายพี่ไวน์ ไม่เลย พี่ไวน์ไม่ใช่มนุษย์ที่ขวานผ่าซากแบบนี้และพี่ไวน์มีมารยาทมากกว่านี้เยอะอะ
“พี่คิดว่าไอ้นั่นจะช่วยให้อะไรๆมันง่ายขึ้นซะอีก อุตส่าห์บากหน้าไปซื้อตามที่หลิวแนะนำมาเลยนะนั่น เฮ้อ....”
“อะไรคือ ไอ้นั่น หรือครับ?”
“ก็เจลหล่อลื่นไง.....พี่ซื้อให้เฮียไวน์เป็นของขวัญ....เฮียไม่ได้เอามาใช้ละซิ?”
อย่าบอกนะว่า....ไอ้ยี่สิบแปดขวดนั่น เป็นสิ่งที่คุณเธอสรรหามา
ปะ ปิงปิง.....เอ่อ ควรจะดีใจไหมที่มีพี่สะใภ้แบบนี้....
“เป็นอะไรไป ทำไมเงียบ?”
“เอิ่ม......”
“อายเหรอ?......เออๆ ช่างมันๆถือว่าไม่ได้ถามละกัน ส่วนเรื่องนั้นน่ะลองไปถามพี่ไวน์ดูละกัน เฮียแกน่าจะตอบได้ว่าต่างกันยังไง”
คนอะไรเปลี่ยนอารมณ์ง๊าย ง่าย ตามไม่ทันนะเฮ้ย!
อืม.....โอเค.....กลับไปผมถามแน่....
“ถึงแล้ว เตรียมตัว”
เธอบอกพร้อมเลี้ยวรถเข้าโกดังเก่าๆที่น่าจะอยู่ติดริมทะเลนะ เพราะผมได้กลิ่นอายทะเลชัดเจน เริ่มหวาดๆเจ๊แกจะพาผมมาฆ่าถ่วงน้ำป่ะเนี่ย =_=
“ของที่ให้ไปตะกี้อ่ะ เอาติดตัวไว้ตลอดละ หมายถึงตลอดชีวิตนะ...”
พี่ซอลชะลอความเร็วลงและขับตรงไปเรื่อยๆ ทางวกวนน่าเวียนหัวเป็นที่หนึ่งจนทะลุมาถึงท่าเรือแล้วก็ขับขึ้นไปบนนั้น
มาคุยราชการลับกันรึไงครับ สถานที่มันถึงได้ลึกลับซับซ้อนซะขนาดนี้ -‘’-
ลงจากรถเดินออกจาก อืม น่าจะเป็นห้องเก็บของใต้ท้องเรือนะ ก็ตะกี้ขับรถลงเรืออ่า....นายปิงปิงก็สงบเสงี่ยมทำตัวเป็นเด็กดีเดินตามพี่ซอลต้อยๆไม่หือไม่อือ เอาน่าถือคติเดินตามผู้ใหญ่หมาไม่กัด
จุดหมายของเราคือห้องโถงใหญ่ซึ่งคับคั่งไปด้วยบุคคลในชุดสูทสีดำ ทุกสายตาพุ่งเป้ามาที่เราสองคนซึ่งยืนเด่นอยู่บนเวที เสียงซุบซิบดังจอแจฟังไม่ได้ศัพท์
อึดอัด....ตึงเครียด....
พี่ซอล ผมว่าพี่ซอลทำหน้าที่นี้ต่อไปเหอะ ผมว่าผมไม่น่าจะเหมาะกับการมาคุมคนหน้าเหี้ยมๆนับร้อยชีวิตตรงนี้หรอกนะ เอ่อ ชิ่งกลับตอนนี้ทันไหม ผมเหลือบตามองคนที่ยืนอยู่ข้างๆผม เพิ่งสังเกตว่าเธอสูงเท่าผมเลย...(ร้อยเจ็ดสิบหกเซ็นติเมตร) แต่ดูบอบบาง มองยังไงๆเธอก็ไม่น่าจะเหมาะกับการใช้ชีวิตแบบโลดโผนหวุดหวิดเสี่ยงตายแบบนี้ เฮ้อ....ผู้หญิงตัวบางๆยังทำได้แล้วผู้ชายตัวบึกๆ(?)อย่างผมจะยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มเหรอ ไม่ๆ เอาวะ! ลองดู
“ทุกคนฟัง”
เสียงหวานดังก้องไปทั้งโถงใหญ่ ฟังดูทรงอำนาจและน่าเกรงขามอย่างประหลาด ทุกเสียงเงียบลงในบัดดล เพื่อรอฟังในสิ่งที่เธอจะพูด......
คำพูดแค่เพียงประโยคเดียวที่เปลี่ยนชีวิตของผมไปทั้งชีวิต.......
“ต่อไปนี้ คนๆนี้ คือนายใหญ่ ของพวกเรา.....มีใครจะคัดค้านอะไรไหม?”
เงียบ.....
แต่ทุกสายตาจ้องเขม็งอยู่ที่ผม
อย่าจ้องมากซิครับ เดี๋ยวสึกกันหมดพอดี =_=
เฮ้อ
....ชีวิตไอ้ปิงนี่สับสนวุ่นวายดีแท้ เป็นทั้งภรรยานักค้าอาวุธ(เถื่อน) และทายาทเจ้าพ่อคาสิโน เหอะๆ ใครก็ได้บอกทีว่ากูกำลังฝันอยู่....
มีรักก็มีแบบงงๆ ชีวิตดูเวิ่นเว้อในทุกๆเรื่อง
“จากนี้ไปสาหัสหน่อยนะอาปิง”
พี่ซอลกระซิบ ก่อนที่บรรดาคนชุดดำจะแห่กันเข้ามาทำความรู้จักกับผม.....
มันแค่เริ่มต้นเท่านั้นปิงปิง ยังมีบททดสอบรออยู่อีกเยอะ.....หึๆๆๆ
.
.
.
ได้สติอีกทีผมก็ถึงบ้านเรียบร้อยแล้วโดยสวัสดิภาพ
บ้าน.....ที่เป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของผม......ผมไม่รู้ไม่อาจคาดเดาได้ว่าวันพรุ่งนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นอีก คำพูดของพี่ซอลทำให้ผมคิด ชีวิตคคนเราไม่ได้ยืดยาว.....ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมนึกอยากจะทำอะไรก็ทำไม่ได้คิดถึงผลที่ตามมา ไม่เคยนึกถึงคนรอบข้าง ว่าการกระทำของผมทำให้พวกเขาเป็นห่วงมากแค่ไหน ผมคิดแค่ว่าถ้าทำแล้วมันสนุกมันมีความสุข ผมก็พอใจที่จะทำ ใครก็ห้ามผมไม่ได้.....
คิดๆดูแล้วการกระทำของผมที่ผ่านมาคงทำให้แม่(บุญธรรม)ร้องไห้มาไม่น้อย...แล้ว....ถ้าผมยังไม่เปลี่ยน คนที่จะต้องมาเป็นห่วงเป็นกังวลในเรื่องของผมคงไม่พ้นพี่ไวน์ แล้วท้ายที่สุดพี่เค้าคงระอาและทิ้งผมไป.....
อู้ย.....ทำไมมันรู้สึกวูบๆว่ะ
ไม่ๆ ฟุ้งซ่านเลิกคิดเหอะ พักนี้รู้สึกเหมือนจะใช้งานสมองมากไปแฮะ....ชักจะเพี้ยนๆไม่ไหวนะ เข้าบ้านนอนดีกว่า นี่ก็ดึกมากแล้ว
แต่.....มัน.....
ยิ่งคิด ก็ยิ่งรู้สึกว่าผมไม่แฟร์กับพี่ไวน์......
ผมแน่ใจว่าพี่ไวน์รักผมนะ (ผมมั่นใจไม่ได้หลงตัวเองจริงๆนะ เชื่อเหอะ)
แต่ผมละ......อาจจะ รัก.....แต่มันไม่มากเท่าที่พี่ไวน์มีให้ผมน่ะซิ......
โอ๊ยยยย!!! ปิงปิงคิดหนัก.......
เปิดประตูเข้าไป ที่พบคือแผ่นหลังของบุคคลคุ้นตา.....เหลือบตามองนาฬิกา ตีสอง!!
จ๊ากกก!! ดึกดื่นป่านนี้ทำไมยังไม่เข้านอน....รอผมมาตลอดเลยเหรอเนี่ย ท่าจะห่วงผมมากจริงๆ นึกอยากกอดคนๆนี้จังแฮะ คนอะไรขยันทำตัวน่ารักได้ตลอดเวลา
เป็นอีกเรื่องที่ผมเพิ่งค้นพบ เวลาที่อยู่กับคนๆนี้ อารมณ์ผมมักจะเปลี่ยนไปมาอย่างรวดเร็วและไร้เหตุผล จากตะกี้ทีกำลังกลุ้มกล้ำ ตอนนี้.....เริ่งร่ายังกะปลากระดี่ได้น้ำ
เอ่อ รู้สึกคุณพี่จะมีอิทธิพลกับตัวผมมากไปไหม?
“พี่ไวน์ผมกลับมาแล้วครับ”
แฮะๆ รู้ตัวอีกทีผมก็พุ่งเข้าไปกอดคอคนที่นั่งอยู่จากด้านหลัง(หรือรัดคอหว่า =_=)
“ปลอดภัยดีใช่ไหมครับ? ” พี่ไวน์ถามสายตาไล่สำรวจหาร่องรอยบุบสลายไปทั่วตัวผม มือเริ่มลูบๆคลำๆ
ถามแบบนี้นี่....อย่าบอกนะว่าพี่แกมีส่วนร่วมรู้เห็นด้วย?
อย่าให้รู้นะว่ารวมหัวกันแกล้งผม ไม่งั้นผมจะทำเหมือนที่เจ๊ซอลทำกับผม ฮึ่ย! เอาให้หูพี่ไวน์ดับไปเลย.....
“มีอะไรหรือเปล่า....ทำไมมองพี่แปลกๆ?”
“เปล่าครับไม่มีอะไร......ว่าแต่พี่เหอะ ที่จริงนอนไปก่อนเลยก็ได้ ไม่ต้องรอผมหรอก พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้าไม่ใช่เหรอ?”
“ก็พี่อยากเข้านอนพร้อมปิงปิงนี่”
พี่ท่านช่างเป็นคนที่พูดอะไรที่ฟังดูเลี่ยนได้อย่างหน้าตาเฉย.....แต่ผมน่าจะแปลกกว่า เพราะดันชอบฟัง
อยู่กับพี่ไวน์ สักวันผมต้องเป็นเบาหวานตายแหง....
“โอเค.....งั้นผมขอตัวไปอาบน้ำอาบท่าก่อน แล้วเจอกันที่เตียงนะครับ.....”
ถ้าต่อด้วยคำว่า ที่รัก พี่เค้าจะทำหน้ายังไงหนอ ^______^
“เอ่อ เดี๋ยว....”
พี่ไวน์คว้ามือผมไว้ สายตาที่มองผมเต็มไปด้วยความกังวลปนห่วงใย
“ไม่เป็นอะไรแน่นะ?.....”
ผมยิ้มให้พี่เค้านิดๆ ผมไม่อยากให้เค้าต้องมาเป็นกังวลในเรื่องของผม ลำพังภาระงานของเค้าก็หนักมากพออยู่แล้ว ผมคิดว่า
เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่ผมต้องจัดการเอง
มันคือชะตาของผม........(ว่าไปนั่นเชียวตรู =_=)
ผมจะต้องทำยังไง ถึงจะทำให้คนขี้ห่วงเลิกเป็นกังวลในเรื่องนี้ได้นะ....
เอาว่ะ.....เปิดอก! ไซร้ ดูด เลีย เฮ้ย!! ไม่ใช่แระ = [ ] =
“ตอนแรกผมก็ทั้งงง ทั้งหวั่นแหละ มัน.....อืม ปิงรู้สึกว่าทุกอย่างมันกะทันหันเกินไปตั้งตัวไม่ทัน ตอนนี้ก็ยังงงๆอยู่เลย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องผมหรือเรื่องพี่ เอาจริงๆนะ ผมไม่พร้อมสำหรับทุกๆอย่าง แต่.....อืม เอาเป็นว่า พี่ไวน์ไม่ต้องเป็นห่วงปิงนะ โอเค ถ้ามีอะไรหนักหนา ปิงจะบอก นะครับ”
ยิ่งพูดดูเหมือนผมจะยิ่งซีเรียสและทำให้อีกคนกังวลหนักกว่าเดิม ผมจึงเลิกที่จะตัดบทซะ
ก็แหม....เป็นใครก็ทำตัวไม่ถูกหรอกครับ เกิดมายี่สิบเอ็ดปีเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองเป็นเจ้าพ่อกะเขาเนี่ย เหอะๆ =_=;
“ดึกแล้ว เข้านอนเถอะนะครับ......”
คราวนี้พี่ท่านว่าง่ายครับ ดึงผมเข้าไปหอมแก้ม.....
“พี่อาบให้ไหม?”
แหม.....กระซิบถามเสียงเซ็กซี่ เหอะๆ ไม่เด็ดขาดเว้ย
“ปิงว่า.....ปิงอาบเองน่าจะเร็วกว่านะครับ”
ขืนให้พี่ไวน์อาบให้ได้เปื่อยคาห้องน้ำตายกันพอดี......ประสบการณ์ครั้งนั้นคือบทเรียนชั้นเยี่ยมเลยแหละ
“ครับ รีบอาบละ พี่รออยู่.....”
ท่าว่าคืนนี้.....ก็มีสิทธิถูกไวน์ชิมอีกเป็นแน่แท้
.
.
.
เอาเถอะ.....ช่วงข้าวใหม่ปลามันก็แบบนี้แหละ.....
แต่ ไม่คิดว่าจะหนักหน่วงจน..............ง่อยกินไปสองวัน
สาเหตุนะเหรอ........สายตาที่ผมมองพี่ซอลตอนเจอครั้งแรกที่ร้านนั่น ทำให้พี่แกหึงอะดิ แง้ๆๆๆ
ต่อไปปิงปิงสาบานว่า จะไม่ชายตาแลมองสาวไหนต่อหน้าพี่ไวน์เด็ดขาดครับ กลัว! เข็ด ขยาด T^T ต่อให้สวยกว่าพี่ซอลสิบเท่าผมก็จะไม่มอง ฮือๆ
มีต่อรีฯล่างคะ ช่วงสุดท้าย จะจบแล้วๆ
หัวข้อ: เรื่องสั้น พระเจ้าครับ ผมไม่ได้อยากมี...!!!ตอนพิเศษSex and Make love จบคะ P.10 เข้ามาอ่านๆ (อ่าน 135795 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก