"คุณก็แค่บอกผมว่าคุณอยากไง" ธียิ้มเจ้าเล่ห์
เพียงคำพูดหยาบคายเล็กน้อยของเขามันก็ทำให้หน้าผมร้อนฉ่าขึ้นมาเฉยๆ
ทำอะไรไม่ได้นอกจากระบายความอายด้วยการมรัวกำปั้นไปที่อกแกร่ง
"ล้อเล่นครับ ผมรับประกันว่าคุณไม่ทันร้องขอแน่ๆ รู้มั้ยที่รัก หลายวันมานี่ผมเก็บกดขนาดไหน"
เหมือนผมจะคิดผิดยิ่งผมดันและขัดขืนเขามากเท่าไหร่เขากลับกอดผมแน่นขึ้นมากเท่านั้น
เขากอดรัดผมจากด้านหลังสัมผัสร้อนๆที่เบียดอยู่ที่สะโพกช่วยยืนยันคำพูดของเขาได้ดี
เอาเป็นว่าผมไม่รอดแน่ๆ อย่างที่บอกผมอาย อายมากด้วย ผมคงจะกลายเป็นตาแก่ตัญหากลับจริงๆซะแล้ว
เพราะตั้งแต่วันนั้นมา วันธีกอดผมอย่างเร่าร้อน ผมก็ต้องการอ้อมกอดของเขาตลอดเวลา อยากอยู่ใกล้ อยากจูบ
ต้องการสัมผัสจากเขา ต้องการมากเสียจนน่าอาย
ผมฟุ้งซ่านขนาดกลับไปตามสต๊อกเกอร์เขาอีกครั้ง ทั้งๆที่เราอยู่ด้วยกันแล้วแท้ๆ
อย่างน้อยผมก็อยากจะรักษาภาพประธานผู้เอาการเอางานเอาไว้บ้าง
แต่พังหมดแล้วล่ะ ผมคงกอบกู้อะไรไม่ได้แล้ว ผมกลายเป็นคนโรคจิตในสายตาของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ
"รังเกียจรึเปล่า” ผมกัดฟันถามออกไป ทั้งๆที่คำตอบก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจ
เขาเลิกคิ้วสูง ดูจะปลาดใจกับคำถามของผม ชั่วครู่ก็เปลี่ยนเป็นยิ้มอบอุ่น
“ดีใจต่างหากล่ะครับ ทีนี้ผมก็ไม่ต้องอดทนอีกต่อไปแล้ว” เขากดผมลงกับพื้นในทันที
เอ่อ เจ็บหลังหน่อยๆ แต่ผมตกใจมากกว่า
“ดะ เดี๋ยว “ เสื้อเชิตตัวเก่งของผมถูกดึงจนกระดุมกระเด็นไปคนละทิศคนละทาง
เพียงแค่นี้ตัวของผมก็เปล่าเปลือย เพราะผมมีอยู่แค่นี้จริงๆ
“ไม่เดี๋ยวแล้วครับ ผมต้องการคุณจนทนไม่ไหวแล้วนะที่รัก” ที่รักฟังกี่ครั้งก็เขิน
แน่นอนผมชอบมันมากกว่าคำว่า “ประธาน” มันฟังดูห่างเหินแล้วก็พาลเอาผมทำตัวไม่ถูก
ร่างกายที่ถูกกระตุ้นด้วยตัวเองเหมือนจะยังไม่พร้อมเท่าไหร่ ธีเสือกแก่นกายเข้ามารวดเดียว จุกจนพูดไม่ออก
เขาช่างเปลื้องผ้าได้รวดเร็วจริงๆ
“อึ๊ก อย่ารัดแน่นนักสิครับ แค่นี้ผมก็แทบจะไปแล้วนะ”ธีประท้วง ผมรัดเขาที่ไหนกันล่ะ ทั้งแสบทั้งจุก
“อ๊ะ อย่า เพิ่งขยับนะ” ผมขอเขา ธีก็เหมือนเข้าใจแต่สายตาที่ส่งมานี่สิเหมือนจะบอกเป็นในๆว่าผมใจร้ายเหลือเกิน
ผมพยายามผ่อนคลาย ธีดูเหมือนจะเย็นลง
เขาโน้มลงลิ้นกับหน้าอกของผม พอลากลิ้นผ่านเม็ดสีชมพูเขาก็หยุดครอบปากดูดดุนสลับกับขบเล็กๆ เหมือนหยอกล้อ
อารมณ์ที่เหมือนกับถูกถีบลงเหวตอนสอดใส่เปลี่ยนเป็นอารมณ์เสียวซ่านจนอดที่จะร้องออกมาไม่ได้
“อื๊อ อ๊า............า” ผมได้ยินเสียงตัวเองที่ฟังแล้วอายเป็นบ้า แต่ก็ห้ามตัวเองไม่ได้ มือแกร่งที่ว่างอยู่ทำหน้าที่ได้ดีจริงๆ
ข้างหนึ่งรูดรั้งอยู่ที่แท่งอารมณ์ของผม ข้างหนึ่งนวดเฟ้นอยู่ที่สะโพกนุ่ม จนผมทนไม่ได้เป็นฝ่ายขอร้องเขาเอง
อารมณ์ที่อยากจะปลดปล่อย แต่จิตสำนึกก็ยังรั้งอยู่ ผมอยากมีความสุขร่วมไปกับเขา
“ขยับสิธี ผมก็ต้องการคุณนะ” ผมลืมความอายไปชั่วครู่
ธีตอบรับคำขอของผมด้วยการดึงแท่งอารมณ์ออกแล้วกดเน้นเข้ามาอีกครั้ง รุนแรงไม่แพ้ตอนแรก
แต่หนนี้ความเจ็บปวดถูกบรรเทาด้วยความต้องการของตัวผมเอง
ธีปลดปล่อยอารมณ์ที่อดกลั้นมานานด้วยใส่แบบไม่ยั้ง ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นถังเนยแข็งที่ถูกเขากวนซ้ำๆจนหลอมละลาย
ถึงรุนแรงแต่ก็ถึงใจ ผมกับธีแข่งกันร้องอย่างลืมตัว ในหัวขาวโพลน ลืมไปว่าตัวเองเป็นใคร อยู่ที่ไหน และกำลังทำอะไร
จุดอารมณ์ที่ถูกกระแทกย้ำๆ ทำให้ผมเต้นเร่าลืมอาย ขยับสะโพกระรัวตามเกมส์รักที่ธีเป็นคนนำ
แท่งร้อนภายในตัวเสียดสีกับช่องทางจนแทบไหม้
มากกว่านี้ รักผมให้มากกว่านี้ แม้จะปลดปล่อยไปสักกี่ครั้ง แต่ผมก็ยังต้องการ ต้องการเขามากขึ้นทุกที
ดูท่าธีก็เช่นกัน ความแข็งแกร่งที่สอดอยู่ในร่างของผมยังไม่ได้อ่อนลงเลยแม้มันจะพ่นพิษออกมาหลายครั้งแล้วก็ตาม
“ไปที่เตียงกันดีกว่าครับ ผมกลัวว่าคุณจะเจ็บหลัง เพราะยังไงคืนนี้ผมก็ไม่ปล่อยคุณไปนอนแน่ๆ” ธียิ้มเจ้าเล่ห์
ผมยิ้มหวานตอบ แน่นอน ผมเองก็ไม่ปล่อยเขาไปนอนง่ายๆเหมือนกัน
ไฟอารมณ์ที่เราสองคนช่วยกันจุด ยังไงก็ต้องช่วยกันดับ และท่าทางมันจะดับยากซะด้วย หรือคุณว่าไง
....................... จบตอนพิเศษ 1
สั้น!!!!!!!!!!!!!!! ขอเขียนแบบเบาๆนะคะ กลัวเล้าจะรับไม่ได้ เบรกตัวเองอยู่ที่ 2 หน้าไมโครซอฟ์ตเวิด
ไม่อยากให้มันอ่านแล้วเหมือนเซ็กส์สตอรี่จนเกินไป
เฮ้อ งานเพิ่งลงตัวค่ะ งานชุกจนน่ากลัว กลัวว่าคนทำจะทำไม่ไหว
ไม่มีเวลาพิมพ์นิยายเลย ขอโทษค่ะที่ดอง
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] สตอล์กเกอร์ที่รัก - ตอนพิเศษ 1 จบแล่ะ (หน้า 4) (อ่าน 49121 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก