เบื่อตัวเองที่อ่อนแอแบบนี้
เบื่อกับคำว่า 'บุญคุณ' ที่มันมีท่วมหัว
เบื่อกับคำว่า 'ขอบใจ' ที่มันไม่ได้มาจากใจของคนพูดจริงๆ
เบื่อกับคำว่า 'ขอโทษ' ที่เขาชอบใช้ในการประชดประชัน
เบื่อที่ต้องทนอยู่อย่างนี้
เบื่อตัวเองที่เอาแต่ร้องไห้
เบื่อ...เบื่อ...และเบื่อ...
เฮ้อ เมื่อไหร่จะได้กลับบ้านเนี่ย เข้มแข็งสักทีเถอะตัวเรา เวลาร้องไห้ก็ไม่เห็นจะมีใครเห็นใจ
แต่เวลาจะไปกลับถูกรุมประณามว่าเนรคุณซะงั้น
โลกนี้มันยังมีความยุตติธรรมอยู่บ้างไหมมมมมมมมมมมมมม
เฮ้อ.................
ขออภัยหากรกกระทู้