*นี่เป็นเนื้อหาแก้ไขใหม่ที่ใช้ลงในเล่มนะครับ พิจารณาตามความสมควรว่ามีค่าแก่การซื้อรึเปล่า ฮร้าาาาา

"อูอ่าว TT"
'กูเปล่า TT'
ไหงเป็นงั้น
ท่านเซียนกระชากหูไปมาจนท่านเจี๊ยวหัวสั่นหัวคลอน "ไอ่ควาย เป็นบุญปากมอมๆ ของมึงแล้วนะที่ได้แดกฝีมือกูคนแรกของโลก กูไม่เคยทำให้ใครแดกนะเนี่ย"
ท่านเจี๊ยวหน้าเหยเกเจ็บหู แต่เมื่อนึกเลยไปถึงรสชาติอาหารในชามตรงหน้าแล้ว.. ทันทีที่นึกขึ้นได้ มือท่านเจี๊ยวรีบวางช้อนตะเกียกตะกายหยิบกระดาษที่อยู่ตรงมุมโต๊ะอย่างยากลำบาก ทั้งที่คิดไว้ว่าคงไม่จำเป็นต้องหยิบมาเขียนอีกจึงวางไว้ไกลมือ พอไม่เขียน อีกคนก็หูหาเรื่องฟังเป็นคนละความหมายไปอีก เห๊อ เหนื่อยหัวจวย
ฮึบ!!
ฮ้า.. สำเร็จ เอาล่ะ! รีบเขียนก่อนที่หูจะหลุดออกจากหัว
'กูบอกว่า หอมดี อร่อยด้วย ไอ้เหี้ย หยุดดึงหูกู!'
พอท่านเซียนเห็นเท่านั้นแหละ ก็ตบท่านเจี๊ยวซ้ำ แต่คราวนี้มือหนักไปหน่อย หน้าท่านเจี๊ยวขมำจิ้มลงชามข้าวต้มอุ่นๆ เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นแทบจะในทันที
"อ๊ากกกกกกกกกก"
ปวดแสบปวดร้อนเลยสิ.. แผลสดๆ กับน้ำข้าวต้นอุ่นๆ ที่เต็มไปด้วยพริกไทย ..โอ้ย จากข้ามต้มพริกไทยกลายเป็นเมนูราดหน้าเนื้อสดไปแล้ว
ท่านเซียนไม่สะทกสะท้านกับพฤติกรรมตัวเอง ยืนกอดอกเชิดด่าเพื่อนต่อ "ตอแหล อร่อยเหี้ยไร กูทำกูยังไม่กล้าชิมเลย"
อ่าว... มันใส่อะไรลงไปบ้างวะเนี่ย
ท่านเจี๊ยวเงยหน้าเอามือปาดไปร้องซี๊ดไป แสบบบบ~ จะลูบเอาน้ำข้าวต้มออกจากใบหน้า แผลปูดบวมมันสาหัสเกินกว่าจะลูบได้
"อำไอไอ้เอื้ออู.."
'ทำไมไม่เชื่อกู..'
ท่านเซียนที่ยังยืนกอดอกจ้องหน้าท่านเจี๊ยว ..เหี้ย เขาสบถในใจ เมื่อท่านเจี๊ยวทำหน้าเรียกตีนท่านเซียนอีกแล้ว ไอ้หน้าเหมือนลูกหมาหิว ทำปากยู่ๆ นั่น ไม่รู้รึไงว่ายิ่งทำแล้วมันยิ่งน่า .. หมั่นไส้
ปากท่านเจี๊ยวก็หงุบหงิบบ่นไปเรื่อยๆ แต่มันไม่ได้ลอดผ่านเข้าหูท่านเซียนซักประโยค เขาที่ตีหน้าขรึมไม่พอใจแทบจะละสายตาจากปากท่านเจี๊ยวที่ขมุบขมิบตลอดเวลาไปไม่ได้เลย จนในที่สุดก็ตัดสินใจพูดอะไรออกมา "อยากให้กูเชื่อที่มึงพูดช๊ะ?"
ท่านเจี๊ยวที่บ่นเป็นหมีกินผึ้งทั้งรัง(?) หุบปากทันใด เงยหน้ามองท่านเซียนที่เดินเข้ามาหา
"งั้นเดี๋ยวกูชิมเอง ถ้ามึงตอแหลว่าอร่อย มึงเจอกูอีกชุดแน่ เหี้ยเจี๊ยว" เขาคาดโทษก่อนจะก้าวเข้ามาใกล้อีก
ท่านเจี๊ยวช้อนตามองงงๆ ท่านเซียนเดินมายืนคร่อมเก้าอี้ที่ท่านเจี๊ยวนั่งอยู่ แล้วก้มลงชิมข้าวต้ม
และมันจะกลายเป็นเรื่องปกติ ถ้าการชิมอาหารจะไม่ใช่...
ที่ปากท่านเจี๊ยว
เฮือก!!!
ช็อก!!!
ช็อก!!!!!!!!!!!!
ช็อก ช็อก ช็อก!!!
ท่านเซียนละริมฝีปากออก ในขณะที่สติท่านเจี๊ยวหลุดล่องลอยไปทางช้างเผือกเป็นที่เรียบร้อย... แย่แล้ว ท่านเจี๊ยว Error ไปแล้ว เขาอ้าปากค้าง ตาเบิกโพลง ค้าง.. ค้างอยู่ท่านั้นครับพ่อแม่พี่น้อง
ท่านเซียนพยักหน้าคราง "อือ ก็พอแดกได้.. กูนี่แมร่งก็เทพดี ทำครั้งแรกออกมารสชาติได้อย่างนี้ ถ้าทำครั้งหน้าสงสัยจะได้เปิดภัตตาคาร" พูดจบ ท่านเซียนก็ลอยหน้าลอยตาเดินผิวปากเข้าครัวไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น และไม่รู้สึกสะทกสะท้านกับสิ่งที่ตัวเองเพิ่งกระทำไปแม้แต่นิด ..ทิ้งให้อีกคนที่สติแตกในสภาวะขั้นวิกฤต นั่ง Error เอ๋อแดกอยู่ที่เดิม
เอ่อ.. ทำเขาเจ๊ง จะไม่รับผิดชอบมากดรีสตาร์ทให้หน่อยหรอ ท่านเซียน
สั้นแท้...
