*นี่เป็นเนื้อหาแก้ไขใหม่ที่ใช้ลงในเล่มนะครับ พิจารณาตามความสมควรว่ามีค่าแก่การซื้อรึเปล่า ฮร้าาาาา
แล้วไงต่อ "โอ้ยยยยยย เอี้ยเอ๊ย" พอลืมตาได้ก็เริ่มแหกปาก ท่านเจี๊ยวร้องโอดโอยทันทีเมื่อได้สติ เมื่อคืนโดนจัดซะหนักหน้างี้ปูดเขียวไปทั้งหน้า หมดหล่อเลย เวรกรรม..
ท่านเซียนในชุดเอี๊ยมลายหมีสีชมพูเดินออกมาพร้อมกับกระทะ "แหกขี้ตามาก็ร้องขอส่วนบุญเลยนะไอ้เจี๊ยว" พอเดินมาหยิบของในตู้เย็นเสร็จ ก็หันหลังเดินจะเดินกลับเข้าครัวต่อ แต่ไอ้ลิ้นหักยังพยายามจะพูด
"อะอืน อึง เอ่นอูอั่กอะอะอ่าวอ่ะ"
"มะคืนมึงเล่นกูหนักไปอ่ะเปล่าวะ"
ท่านเซียนถึงกับระเบิดหัวเราะ ก่อนจะหันหลังกลับมามองท่านเจี๊ยวยิ้มๆ ส่วนท่านเจี๊ยวยืนมองตาเขียวปั๊ด ค้อนควับอย่างน่าเอ็นดู
"จะแดกห่าอะไรคร้าบ กูจะได้ไปทำมาแล้วจุดธูปส่งไปให้"
"อัด!! โอ้ยย"
ท่านเซียนระเบิดหัวเราะออกมาอีกที ควายเอ้ย พูดเป็นคนยังไม่ได้ ยังจะอ้าปากด่าคนอื่นอีก ฮ่าๆ "สมควรแล้วมึง ปากหมาดีนักกูเลยสมนาคุณเอาตีนยัดปากให้ ขอบใจกูซักคำก็ดีนะไอ้คุณเหี้ยเจี๊ยว"
พอหันไปอีกทีก็เห็นท่านเจี๊ยวที่นั่งบนพรมถือกระดาษกับปากกาชูอยู่ ท่านเซียนหรี่ตาอ่าน
'เมียกูทำไมซาดิสม์จังวะ?'
เคร้ง!!!
กระทะปลิวไปแล้ว เฉี่ยวหัวท่านเจี๊ยวไปแค่นิดเดียว ถ้าท่านเจี๊ยวไม่โยกหลบนะ .. เต็มๆ
"เดี๋ยวเหอะมึง เดี๋ยวมีซ้ำไอ้เจี๊ยว" ท่านเซียนชี้หน้าคาดโทษ "ปากมากดีนัก! ดี! ไม่ต้องแดก!! แม่ง มึงนอนอมขี้ตีนกูไปแล้วกัน กูกลับล่ะ"
ท่านเซียนที่เริ่มหงุดหงิดถอดผ้ากันเปื้อนลายหมีสีชมพูเหวี่ยงใส่ไอ้เจี๊ยวอย่างไม่ไยดี แล้วหันหลังเดินไปที่ประตู
"โอ้ยๆ"
ท่านเจี๊ยวรีบร้องโอดโอยเรียกร้องความสนใจจากท่านเซียนทันที เห็นผล.. ท่านเซียนหันหลังกลับมามองชั่งใจเล็กน้อย ก่อนจะเดินกลับมาหาท่านเจี๊ยวดั่งที่ใจเขาคิด สำออยมักได้ผลเสมอไม่ว่าจะใช้กับชายหรือหญิง
แต่มันใช้ไม่ได้กับเกย์ (อย่างเซียน) ..ล่ะมั้ง
อั่ก!! เสียงฝ่าเท้าปราดลงกระทืบซ้ำเหมือนฟ้าฟาด
"ไหนมึงลองร้องใหม่ดิ๊ ไอ้สัสเจี๊ยว" ท่านเซียนพูดหน้าตายแล้วฝังฝ่าเท้าเน้นๆ ลงบนร่างที่อ่วมอรทัยแต่แรกโดยไม่ลังเล
ท่านเจี๊ยวถึงกับกัดริมฝีปากเงียบกริบ ...โหดแท้
"ร้องดิ ร้องเอ๋งๆ ก็ดีนะ" ท่านเซียนเอาตีนเขี่ยไอ้ท่านเจี๊ยว ยกฝ่าเท้าขึ้นลูบหน้าผากท่านเจี๊ยวอย่างเอ็นดู๊เอ็นดู ท่านเจี๊ยวเบี่ยงหน้าหลบเม้มปากแล้วเสหางตามองท่านเซียน
"จะร้องไห้แงะ? ร้องดิ เดี๋ยวกูเอาตีนเช็ดน้ำตาให้"
ท่านเจี๊ยวหันไปคว้ากระดาษแผ่นเดิมแล้วเขียนข้อความลงไปในนั้น ก่อนจะชูมันให้คนตรงหน้าอ่าน
'ถึงจะไม่ถูกกัน แต่กูก็รู้ว่ามึงไม่ใช่คนใจร้าย แถมเป็นคนใจดีมากๆ.. กูไม่โกรธมึงเลยที่มึงกระทืบกู เพราะกูผิดเต็มๆ'
"รู้ตัวก็ดี ไอ้ควายเอ้ย..." ท่านเซียนหันหน้าหนีพูดงึมงำอยู่คนเดียวเหมือนเมื่อคืน ท่านเจี๊ยวหันกระดาษกลับไปเขียนอีกรอบแล้วหันมันกลับมาใหม่
'วันนี้กูลุกไม่ไหว พูดยังไม่ได้เลย อยู่กับกูก่อนน้า *O*' และอีโมชันวิ้งๆ ประกอบ
ท่านเซียนละสายตาจากกระดาษหรี่ตาลงมองหน้าไอ้เจี๊ยว สายตาไอ้เจี๊ยวตอนนี้โคตรจะอ้อนตีนท่านเซียนเหลือเกิ๊นน ช้อนตามองกระพริบปริบๆ เหมือนลูกหมาหิวนมไม่มีผิด
"อองไออองอา อึงอ้ออ้าอั๊กเอื๋อนอัน อ่ะ เอี๊ยะ"
"มองไปมองมา มึงก็น่ารักเหมือนกัน นะ เนี่ย"
พูดจบท่านเจี๊ยวก็อมยิ้ม หน้าตาที่แม้จะบูดเบี้ยว แต่ตอนยิ้มมันก็ยังให้ความรู้สึกเหมือนเดิมเสมอ
ท่านเซียนที่ฟังไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว หูก็ยังพาลหาเรื่องไปด้วย "อะไร ด่ากูเหี้ยหรอไอ้สัส"
ท่านเซียนที่ก้าวเท้าจะไปกระทืบอีกที เห็นไอ้เจี๊ยวยกมือยอมแพ้แล้วใช้สายตาแบบเดิมมองท่านเซียน ..สายตาอ้อนวอนเหมือนลูกหมาหิวโซนั่น ..เขาถอนหายใจ ก่อนจะก้มหยิบผ้ากันเปื้อนที่กองอยู่กับพื้นขึ้นมาใส่อีกครั้ง
"กวนตีนกูอีกที จากหน้ามึงเละๆ ตูดมึงได้บานไปด้วยแน่ไอ้เจี๊ยว..."
ท่านเซียนที่หันหลังไปแล้วพึมพำคนเดียวเสียงเบาจนคนข้างหลังแทบไม่ได้ยิน ก้มหน้าก้มตาใส่ผ้ากันเปื้อน 'ซ่อนหน้าแดงๆ' เดินหายเข้าไปในครัว
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
