special จบ?
ระเบิดขั้น'เซียน'อาวุธเดิม .. หยิบมาปัดฝุ่นหน่อยก็ใช้ได้
..
ไม่ต้องเช็ดแล้วดีกว่า
..
..
ไว้ล้างทีเดียวพร้อม 'เลือด'
ท่านเซียนปาดน้ำตาเป็นครั้งสุดท้าย สายตาแข็งกร้าวมองทางข้างหน้า ในสมองตอนนี้ไม่คาดหวังอะไรทั้งสิ้น ถ้าหากในวันนี้เขาได้เห็นอะไร
ก็ว่ากันตามเนื้อผ้าแล้วกัน จะแจ็กพอตรึเปล่าก็ขึ้นอยู่กับดวงของท่านเจี้ยวแล้วล่ะ
หึงโหด? ไม่หรอก ถ้ามีเมีย แล้วเมียทำตัวแบบนี้ แล้วผัวยังยอม เขาไม่ต้องยอมไปจนตายเลยเหรอ? สู้จัดการให้เด็ดขาดไปเลยยังดีซะกว่า
ห้าปีก็ห้าปีสิ ถ้าแมร่งทำตัวแบบนี้ ห้าปีเขาก็ตัดใจได้ในชั่ววินาทีเหมือนกัน
คนอย่างเขา ยอมได้ทุกเรื่อง แต่เรื่องนี้ ... ขอล่ะ เกินขอบเขตที่จะยอมรับได้แล้วจริงๆ
'เลิกร้องไห้โง่งมจมปลักได้แล้วเซียน'เขาบิดข้อมือเร่งเครื่องให้เร็วขึ้น ยิ่งนานไปยิ่งทรมานเปล่าๆ ว่ะ สู้ทำให้จบเร็วๆ ไปซะก็ดี จะได้เลิกโง่ซักที
พอมาถึงที่หมาย ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าแอบสั่นอยู่เหมือนกัน
ท่านเซียนกัดฟันเดินเข้าไป ในมือกำไม้เบสบอลแน่น ภาวนาเล็กๆ ขอให้อย่าได้ใช้มันจริงๆ เลยเถอะ เขากลัวตัวเองจะยั้งมือไม่อยู่จริงๆ
พอกดรหัสเปิดประตูก็ดิ่งไปที่ลิฟท์ ระหว่างอยู่ในกล่องสี่เหลี่ยมแคบๆ สมองก็พลั่นแล่นจินตนาการไปต่างๆ นานา ..มันอาจจะไปเฝ้าพ่อ
มันจริงๆ ก็ได้ ..หรือไม่มันก็คงแอบทำอะไรเซอร์ไพรท์เขาอยู่ก็ได้ พอคิดบวกเขาก็ค่อยเริ่มเย็นลง จนเดินมาถึงหน้าห้องนี่แหละ..
..
เสียงประกอบกิจในร่มดังหลังประตูบานนั้น ท่านเซียนเริ่มใจเสีย เขาลู่ตาลงต่ำ ตัดสินใจแนบหูฟัง ยิ่งฟังยิ่งบาดใจว่ะ.. ท่านเซียนขบริม
ฝีปากหลับตาขมอารมณ์เต็มกลั้น ถ้าเกิดเขาปล่อยตัวปล่อยอารมณ์เต็มที่ .. ท่านเจี๊ยวไม่ได้ตายดีแน่
..
ปั้งง!!!เสียงประตูถูกแรงอัดเข้ากับผนังอย่างจัง สองร่างบนโซฟาสะดุ้งหวือผละออกจากกันตามสัญชาตญาณ เจ้าของห้องหันไปมองผู้มาเยือนที่ยืนอยู่
หน้าประตู ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสีหน้าท่านเจี๊ยวจะออกมาเป็นแบบไหน แต่ก็ยังไม่สู้สีหน้าท่านเซียนในตอนนี้
เขากำชับไม้เบสบอลในมือ แรงอารมณ์ส่งผ่านมือบีบมันจนสั่นไปทั้งตัว จุกว่ะ.. จุกจนพูดอะไรไม่ออก
..
คงไม่ต้องให้สาธยายภาพตรงหน้านี่หรอกนะ..
..
ห้องทั้งห้องเงียบลงไปทันที อีตัวที่ดีดตัวเองขึ้นจากโซฟารีบกระโจนคว้าเสื้อผ้ามากอด มองผู้มาใหม่ใจสั่นระทึก ไม่ระทึกได้ไงล่ะห่า ตาท่าน
เซียนแดงฉานแข็งกร้าวเหมือนไม่ใช่คนไปแล้วตอนนี้ ท่านเจี้ยวที่หน้าซีดไปก็ยิ้มแหยๆ นิดหน่อย ก่อนจะเดินเนิบนาบไปหยิบผ้าขนหนูมาคาด
เอว
ท่านเซียนมองทุกการกระทำของเมีย ดูเหมือนท่านเจี้ยวไม่ค่อยจะสะท้านสะเทือนดีนัก เขาเลยหันไปเล่นงานอีตัวที่กำลังรีบใส่เสื้อผ้าอยู่
"มึง" คนถูกเรียกสะดุ้งโหยง เสียงกดต่ำพร่าทำเอาขนหัวลุก ท่านเซียนเอาไม้ชี้หน้า "ไปให้พ้นตีนกู ก่อนจะเจอดี"
ไม่ต้องซงต้องใส่มันแล้ว บุคคลที่สามกำตะขอกางเกง มืออีกข้างก็กำเสื้อกับข้าวของจิปาถะจะร่วงแหล่ไม่ร่วงแหล่รีบสาวท้าวออกจากห้องไป
"ปิดประตูด้วยไอ้เหี้ย!!"
เขาตะโกนตามหลัง ไอ้มนุษย์ที่โผล่พ้นห้องไปแล้วกะว่าโล่ง กูรอดยังต้องเดินกลับมาปิดประตูให้เขาอีก
ปึง...
หลังจากเสียงประตูปิดลง ห้องก็เข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง
..
ไม่มีใครพูดอะไรทั้งสิ้น ท่านเซียนหลับตาพยายามข่มอารมณ์สุดๆ ท่านเจี๊ยวก็ไม่ได้พูดอะไร .. เขาหวังว่าคนที่รู้จักกันมาสามปีนี้ จะรู้จักเขา
ดีพอที่จะแยกแยะว่าอะไรคืออะไร ถึงสถานะมันจะเปลี่ยนไปแล้วก็เถอะ ..
ท่านเจี๊ยวถอนหายใจทำลายความเงียบ ผัวรักก็ยังคงหลับตายืนอยู่ตรงนั้น เขาพอจะเข้าใจว่ามันกำลังรู้สึกยังไง แต่มันเองก็ต้องเข้าใจเข้า
บ้างเหมือนกันสิ
"ซัดกูก็ได้นะ ไม่ต้องเก็บไว้หรอก" เหมือนจะเป็นประโยคท้าทาย แต่ท่านเจี๊ยวหมายความตามที่พูดจริงๆ เขาเคยโดนในลักษณะ ถึงไม่บ่อย
มากแต่ก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่ถูกซัดแล้วตื่นมาพบว่าตัวเองอยู่คนเดียว ในทุกๆ เช้าของวันรุ่นขึ้น เขาต้องตื่นมาพบกับหน้าคนที่ซัดเขาไปกอง
ไม่ว่าจะยังไง คนที่ทำแผลให้ ก็เป็นคนๆ เดียวกับที่ทำให้เขามีแผลนั่นล่ะ
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าตัวเขาเองกลายเป็นพวกซาดิสม์อะไรแบบนี้ไปตอนไหน แต่สิ่งที่รับรู้และสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างนั่น ทำให้อุ่น
ใจแปลกๆ ตลอดมา แต่ก็ไม่เคยเอ๊ะใจซักครั้งว่ามันคืออะไร พอมาถึงวันนี้ เขาถึงได้เริ่มเข้าใจอะไรบ้างแล้ว
ฉะนั้น เขายอมให้ไอ้ผัวนี่ซัดซะยังดีกว่า .. เพราะหวังว่าพรุ่งนี้ก็จะได้คุยกันดีๆ
..
เหมือนเดิม
..
"มันอึดอัดมากเลยเหรอวะ" ท่านเซียนเสียงแผ่ว เขาเลื่อนมือที่ป้องปากตัวเองอยู่ขึ้นปิดตา นิ้วหัวแม่มือกับนิ้วกลางกดหนักที่กำหมับ ท่านเซียน
รู้สึก.. ทำอะไรต่อไปไม่ถูก จะพูดก็จุกเกินกว่าจะเรียบเรียงถ้อยคำอะไรออกมาได้ ที่ทำได้ตอนนี้ก็แค่ หายใจเข้าลึกๆ ..สวดมนต์ขอให้เรื่องนี้
เป็นแค่ฝันร้าย
"กู.." ท่านเจี๊ยวที่พยายามจะตอบกลับกลืนคำพูดลงคอ คนที่ไม่ฉลาดพูด ขืนอ้าปากอธิบาย มีแต่จะทำให้เรื่องยิ่งแย่ลงกว่าเก่า เป็นพวกปาก
พาจนก็ต้องทนเงียบเอาหน่อย โดนก็โดนวะ ผิดเต็มประตูขนาดนี้ แต่เขาก็ไม่อยากให้บรรยากาศมันตรึงเครียดขนาดนี้ ..อืม นึกมุขก่อน
จะเล่นอะไรกับมันตอนนี้ดี..
ท่านเซียนที่เห็นท่านเจี้ยวเงียบไปก็ลืมตามอง เห็นไอ้เมียนั่งลอยหน้าลอยตามองไปไหนต่อไหน ไม่ได้สนใจเขาเลยซักนิด
'แมร่ง .. แคร์กูชิบหาย'อารมณ์ที่พยายามสะกดถูกกระตุ้นด้วยการแสดงออกของคนตรงหน้าในตอนนี้
"กูถามว่ามันอึกอัดมากเหรอ! กะอีแค่นอนถ่างขาให้กูเอาเฉยๆ
แค่นี้มึงอึดอัดมากใช่มั้ย!!?!"ท่านเจี๊ยวขำพรืด "ฮ่าๆๆๆ เอาจริงดิมามุขนี้เนอะมึง ฮ่าๆ"
"ขำเหี้ยไร" ท่านเซียนเริ่มเดือด นี่เขากำลังจริงจัง! ห่านี่ดูไม่ออกรึไง แต่ถึงกระนั้น ท่านเจี้ยวก็ยังขำอยู่ เขากุมท้องหัวเราะตัวงอ ฝืนไม่ฝืน
ก็ไม่รู้ดูไม่ออก แต่ที่แน่ๆ ท่านเซียนเริ่มหมดขีดจำกัด
"ตลกมากใช่มั้ย"
"เออดิ" เขาตอบแทบจะไม่ต้องคิด "แมร่งจี้ว่ะสัส นอนถ่างขาเฉยๆ ฮ่าๆ กูขึ้นขย่มมึงเองออกบ่อยไป ฮ่าๆๆๆ"
"เหรอ"
"ฮ่าๆๆๆ เชี่ยเอ้ย ฮ่าๆๆๆ"
เขาพยายามทำให้ตัวเองเส้นตื้นที่เท่าที่จะทำได้ หวังว่าบรรยายมันจะคลายขึ้น..
..
..
.
"อืม พอเหอะว่ะมึง..."ท่านเจี้ยวที่หัวเราะอยู่พลันเงียบลงฉับพลันทันทีที่ได้ยินประโยคนั้นจากท่านเซียน "ห๊ะ... มึงว่าไงนะ"
..
"ถ้าคบกูมันลำบากมึงมากก็เลิกเหอะว่ะ ไม่ต้องทน" เขาพยายามควบคุมเสียงอันสั่นเครือนั่น ความรู้สึกเหมือนถูกอัดกลางอก ร่างทั้ง
ร่างสั่นเทาเกินจะเก็บซ่อนอาการไว้ได้
..
.. อะไรนะ
"พอเหอะเหี้ย .. กูเหนื่อยจะวิ่งตามมึงแล้ว"..มะ หมายความว่าไง
"ถ้ามันอึดอัดทั้งมึงทั้งกู ก็พอเหอะ.."....
"..."
..
"งั้นต่อไปนี้ กูกับมึงกลับไปเป็นเหมือนเดิมเหอะว่ะ น่าจะสบายตัวมึงมากกว่า"..ไม่นะ อย่า ..ไอ้เซียน
"กู ... กูเข้าใจแล้ว" ..
..
ว่าคราวหน้าคราวหลัง 'อย่าเอาเพื่อน ทำแฟน'
เพราะสันดาร
มันเปลี่ยนกันยาก..
จบซักที .. ตาสว่างได้แล้วเซียน
++++++++++++++
โอย ตอนที่แล้ว อ่านแล้วรู้สึกได้ว่าเขียนพร่ำเพรื่อมาก กราบขอโทษคนอ่านด้วยนะครับ
ตอนนี้ก็ ... พัฒนาให้กระชับขึ้น (คงไม่ได้สั้นจนไม่รู้สึกถึงฟิลเรื่องเหรอเนอะ
)
แล้วก็.......... สัมผัสได้ถึงความหน่วง (ตอนพิเศษบ้านมึงเรอะ!!) ไม่ทราบเหมือนกันนะ 555 เพราะนี่ก็เป็นนิยายเรื่องที่ "สอง" ที่เขียนจบ
แล้วก็เป็นเรื่องแรกที่ได้เขียน สเปเชี่ยล ก็ ว่ากันไปตามเนื้อผ้าแล้วกัน
รักก็ใช่ว่าจะราบรื่นเสมอไป ต้องขยันมีเรื่องระทึกใจบ้างสร้างสีสันให้ชีวิต
เรื่องนี้ เขียนกี่ทีกี่ทีก็มันส์มือจริงๆ ครับ
โอเคเนอะ
(พลาดอะไรไป ตกหล่นอะไรไปขอโทษทีนะครับ
)
จบ .. จบแค่นี้แหละ
ถ้านิยายผมจบแบบนี้ จะมีคนมาตบเกรียนผมกี่คนหว่า ......
จะให้มีต่อ หรือ
ไม่มีต่อ คุณเท่านั้น ที่เป็นผู้ชี้ชะตากรรมเจี๊ยวเซียน 
หึหึ ...
(ขอตัวหลบห่าฝ่าเท้าก่อน)
ปล. นิยายใครจะซื้อยังโอนได้อยู่นะ แค่นิยายเรื่องนี้เป็นโครงการระยะยาว ช้าหน่อย กรุณาทำใจ
ขอบคุณที่ติดตาม และยังไม่ลืมกันครับ!
zhiki
โพลล์
หัวข้อ: ≥≥ รุก X รุก ≤≤ |ตอนพิเศษ2 -จบ- (อัพเดตรายชื่อผู้ซื้อรอบแรก) P.66/6.6.56 (อ่าน 704109 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก