[เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ] *ทั้งหมด...ก็เพราะคุณ* [NC-18] [จบ]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ] *ทั้งหมด...ก็เพราะคุณ* [NC-18] [จบ]  (อ่าน 116172 ครั้ง)

PAAPAENG~

  • บุคคลทั่วไป
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้


1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เีดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0




+++++++++++++++++++++++++++++




*เรื่องนี้มีคำหยาบคายเล็กน้อยประปราย  กรุณาใช้วิจารณญารในการอ่านค่ะ*





“เฮ้ย!!  วันนี้แกก็ไม่ว่างอีกแล้วหรอวะไอ้ดิว?”  ไอ้คิม  เพื่อนหน้าเป็ดสุดหล่อของผมกระโดดตัวลอยขึ้นมาเกาะหลังพร้อมกับถามคำถามซ้ำๆเดิมๆที่มันถามผมมาแล้วทั้งวัน

   “เอ๊ะไอ้นี่!!  ฉันบอกแกไปแล้วนี่นาว่าวันนี้ฉันมีเดทกับนานา  จะต้องให้บอกอีกกี่ครั้งวะ”  ผมหันไปตบกะโหลกไอ้คุณชายคิมอีกหนึ่งทีเป็นของแถม  หมอนั่นคลำหัวป้อยๆพร้อมทั้งทำหน้าตาเหมือนเป็ดจะร้องไห้

   ฮึ!  คิดว่าหล่อนักรึไงวะไอ้หน้าเป็ด

   “แกเห็นแฟนดีกว่าเพื่อนหรอวะ  แม่ง!  ไอ้หล่อใจร้าย~”

   “จะเสียงดังทำไมวะไอ้คิม!!”  ผมลากไอ้คิมออกจากห้องล็อคเกอร์เพราะตอนนี้หมอนี่กำลังส่งเสียงดังโวยวายรบกวนชาวบ้าน  แถมยังทำท่าทางงอนผมเหมือนสาววัยแรกแย้มงอนแฟนหนุ่ม  อาการแบบนี้มันทำให้ผมอยากจะอ้วกว่ะเฮ้ย!!

   แต่ก่อนที่ผมจะเดินออกจากห้องล็อคเกอร์  สายตาก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึงกำลังแอบมองมาทางพวกผม  พอเขาเห็นว่าผมจับได้ก็รีบหลบสายตาทันที  หมอนั่นชื่ออะไรแล้วน๊า  ผมจำได้ว่าเขาอยู่ห้องข้างๆผมและคิมหันต์  ท่าทางของหมอนั่นดูเงียบเหงาจนน่าสงสารจริงๆ

   “ฉันลืมเอากระเป๋าตังค์มา!!”  อยู่ดีๆคิมมันก็ตะโกนขึ้นมาเสียงดังระหว่างทางที่เรากำลังเดินไปโรงอาหาร  ผมปรายตามองเพื่อนรักเพื่อนแค้นพร้อมทั้งทำเสียงขึ้นจมูกอย่างหมั่นไส้

   “ฮึ!!  อย่ามาตอแหล  แกคิดว่าฉันจะหลงเชื่อแกซ้ำสองรึไงห๊ะ!!”  ใช่ครับ  ไอ้คิมหน้าเป็ดหนุ่มหล่อของสาวๆคนนี้น่ะชอบหลอกกินฟรีผมเป็นที่สุด  อ้างว่าลืมเอากระเป๋าตังค์มาสุดท้ายตอนเย็นก็ดอดไปเลี้ยงไอติมสาวทุกที

   “คราวนี้พูดจริงนะเว้ย  แล้วจะเอาเงินที่ไหนไปซื้อข้าวล่ะเนี่ย”  คิมหันต์บ่นพึมพำพร้อมทั้งล้วงกระเป๋ากางเกงนักเรียนทั้งสองข้าง  ผมจึงได้แต่ตอบในใจว่าช่างหัวมึงสิฟ๊ะ!!

   “ท่านดิวสุดหล่อพ่อรวยคร๊าบ~”  นั่นไง  เสียงนรกดังขึ้นข้างหูผม  นี่มันต้องใช้ความพยายามอย่างมากเลยนะเนี่ยจึงจะสามารถกระซิบข้างหูผมได้น่ะ  ก็เพราะมันเตี้ยติดอันดับหนึ่งหนุ่มเคะที่หนุ่มเมะใฝ่ฝันอยากจะสอยลงมากอดน่ะสิ!!  ถ้าไม่ติดว่าหน้าตามันแมนโคตรแถมยังนักเลงขนาดนี้  รับรองว่าเพื่อนผมคงโดนลากไปทำเมียเรียบร้อยเป็นแน่แท้

   “ไม่!”

   “ท่านดิวคร๊าบ  ได้โปรดเถอะ  ให้ผมยืมเงินหน่อยนะคร๊าบ”  สรรพนามที่มันเรียกผมและที่มันแทนตัวเองเริ่มเปลี่ยนไป  นั่นทำให้ผมเริ่มอยากจะอ้วกขึ้นมาจริงๆ  ไอ้คิมนี่มันขยันเปลี่ยนสีจริงๆเลยให้ตายเหอะ!

   “ไปขอคนอื่นเลยไป๊”

   “ไอ้คนขี้งก!!” 

   “นี่แกหาว่าฉันขี้งกงั้นหรอ?  แล้วไอ้เงินสองหมื่นบาทที่แกยืมไปล่ะ  เอามาคืนเดี๋ยวนี้เลยนะ”

   “อ่า...  ท่านดิวสุดหล่อพ่อรวยคร๊าบ~”  เชื่อรึยังล่ะครับว่าไอ้คิมมันเปลี่ยนสีได้จริงๆ!!





ในที่สุดผมก็ต้องเป็นคนเลี้ยงข้าวไอ้คิมหันต์มันครับ  ขืนไม่ทำอย่างนี้มีหวังประชาชีในโรงเรียนได้รังเกียจผมเป็นแน่  เพราะไอ้คิมดันเดินร้องไห้งอแงทั่วโรงอาหาร  หาว่าผมเป็นเพื่อนไม่ดีทิ้งเพื่อนให้ลำบากจนคนทั้งโรงอาหารมองผมเป็นตาเดียว  ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้คิมหน้าเป็ด!!

   “ไอ้คิม  แกรู้จักผู้ชายตัวเล็กๆผิวขาวๆที่อยู่ข้างห้องเรารึป่าววะ?”

   “เอ๋~  ใครวะ?”

   “ก็คนที่ผมสั้นๆแล้วก็ชอบทำหน้าเศร้าๆไง”

   “คิดไม่ออกวะ  ทำไมหรอ?”

   “เออช่างเหอะ...  วันนี้แกกลับบ้านไปก่อนล่ะกัน  ฉันจะเข้าไปที่ชมรม”  ผมตัดบทก่อนที่จะหยิบกระเป๋าแล้วลุกขึ้น  อุตส่าห์คิดไว้ว่าติมหันต์มันน่าจะรู้จักผู้ชายคนนั้น  ก็เห็นเพื่อนผมคนนี้มันออกจะมนุษยสัมพันธ์ดีกับชาวบ้านนี่หว่า

ผมเดินเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องล็อคเกอร์  ในหัวก็ยังไม่หยุดคิดถึงผู้ชายตัวเล็กคนนั้น  ไม่ใช่อะไรหรอกนะครับ  แต่เขาชอบทำหน้าเศร้าทุกครั้งที่มองมาที่พวกผม  ผมก็เลยอยากรู้จักผูกมิตรไว้ก็เท่านั้นเอง

   และเหมือนโชคดีจะเข้าข้างผมเมื่อหมอนั่นกำลังยืนเก็บของอยู่ที่ห้องล็อคเกอร์พอดี  ดูเหมือนหมอนั่นกำลังใจลอยซะด้วย  เพราะขนาดผมเดินเข้าไปใกล้แล้วยังไม่รู้สึกตัวอีก  อ่า...หมอนั่นตัวเล็กจริงๆเลยนะ

   “นายอยู่ชมรมดนตรีงั้นหรอ?”  ผมเอ่ยทักเมื่อเห็นว่าหมอนั่นกำลังหยิบสมุดโน้ตออกจากกระเป๋า  เขาสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะเหลือบตามามองผม

   “เอ่อ...อ่า...ใช่”  เขาตอบแค่นั้นก่อนที่จะก้มหน้าเดินผ่านผมไป  อะไรกัน  ทำไมถึงได้ทำตัวเย็นชาขนาดนี้นะ

   “เฮ้!!  นาย...  นายชอบคิมหันต์ใช่รึป่าว ?”  ผมถามออกไปตรงๆและนั่นก็ทำให้เขาหยุดเดินทันที  เป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆด้วย  หมอนี่ชอบไอ้คิม  มิน่าล่ะทุกครั้งที่เจอกันเขาถึงได้มองพวกผมนัก

   “ถ้านายชอบคิมหันต์  ฉันจะช่วยนายเอง”

   “ทำไมคุณถึง...”


“ก็นายเล่นมองซะขนาดนั้นนี่นา  ฉันคิดว่าคิมหันต์เองมันก็น่าจะเห็น  แต่เจ้านั่นมันโง่น่ะ  มันคงไม่รู้หรอกว่านายชอบมัน”  ผมบอกยิ้มๆและนึกถึงความซื่อบื้อของเพื่อนรักตัวเอง  หมอนั่นหน้าแดงเล็กน้อยซึ่งผมเดาเอาว่าเขาคงจะเขินที่ผมจับได้

   “ถ้างั้นผมจะเลิกมอง”

   “หา!  ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นนะ  ว่าแต่นายชื่ออะไร?”

   “โฟม...  ผมชื่อโฟม”

   “อ่า...  ฉันชื่อดิวนะ  ฉันเป็นเพื่อนสนิทกับเจ้านั่น  ฉันจะช่วยนายเอง  ตกลงมั๊ย?”

   “ขอโทษ...  แต่ผม...”  โฟมทำท่าทางอึกอักพร้อมทั้งเดินหนีผมไป  ผมมองท่าทางขัดเขินนั่นอย่างยิ้มๆพลางคิดในใจว่าเขาคงจะยอมรับข้อเสนอของผมนะ





ผมเจอโฟมอีกครั้งในห้องชมรม  ซึ่งนั่นทำให้เขาตกใจพอดู  คาดว่าโฟมคงจะเป็นสมาชิกใหม่ของชมรมในปีนี้  เพราะผมที่เป็นประธานชมรมดนตรีแทบจะไม่เคยเห็นเขาเลย  ตลอดเวลาที่อยู่ในชมรมโฟมไม่ค่อยพูดกับใคร  แถมยังไม่แสดงอาการใดๆนอกจากอาการเหม่อลอย  อย่าบอกนะว่าเขาชอบไอ้คิมมากถึงขนาดที่ในหัวมีแต่เรื่องของมันน่ะ!

   “นี่คุณผู้ช่วย...”  โฟมทักผมหลังจากที่ชมรมเลิก  ถ้าให้เดาจากท่าทางผมว่าเขาคงจะใจอ่อนยอมให้ผมช่วยแล้วล่ะ

   “คงรู้นะว่าจะต้องทำอะไร”  ผมยิ้มให้กับคำพูดของโฟม  ในที่สุดเขาก็ยอมให้ผมช่วย  ซึ่งท่าทางของเขาตอนนี้มันช่างน่ารักจริงๆเลยน๊า~

   ผมชวนโฟมไปนั่งกินไอติมกันที่หน้าโรงเรียน  เพื่อที่เราจะได้คุยและวางแผนเรื่องที่ผมจะช่วยเขาจีบไอ้คิม  ผมดูเป็นพ่อพระใช่ไหมล่ะ  ช่วยหนุ่มน้อยจีบเพื่อนรักตัวเอง  แถมไอ้คิมมันจะได้มีคนน่ารักมาดูแลซะที

   “อย่างแรกเลยพวกเราต้องทำให้สนิทกันเข้าไว้  เพราะหมอนั่นน่ะขี้เหงามาก  ถ้ามันเห็นฉันมากับนายรับรองว่ามันต้องวิ่งตามมาด้วยแน่ๆ”  ผมบอกโฟมถึงจุดอ่อนของคิมหันต์  เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจ

   “นายอยากรู้อะไรเกี่ยวกับคิมหันต์บ้าง?”

   “เอ่อ...คือว่า  เขาชอบหรือไม่ชอบกินอะไรบ้าง?”  โฟมตอบเสียงเบา  ผมสังเกตได้ว่าหูของเขาแดงเพราะความอาย  บอกได้คำเดียวว่าน่ารักจริงๆ

   “ไอ้คิมชอบกินมาม่ารสต้มยำหมูสับน้ำข้น”  อาจจะดูแปลกๆ  แต่นี่คือเรื่องจริงครับ  เพื่อนผมมันชอบกินมาม่าจริงจริ๊ง!!

   “แค่นี้หรอ?  แล้วนายไม่อยากรู้หรอว่าไอ้คิทมันชอบคนแบบไหนน่ะ”

   “ไม่”

   “อะไรกัน!  นายไม่อยากรู้หรอเนี่ย?”

“อืม  ก็แค่...ได้ยินเรื่องของเขา  ผมก็มีความสุขแล้ว” โฟมตอบพลางก้มหน้าที่ซ่อนแก้มแดงปรั่งของตัวเอง  ผมไม่เข้าใจความรู้สึกของเขาเลย  อาจเป็นเพราะผมไม่เคยรักใครก็ได้

   “แค่นั้นมันจะไปมีความหมายอะไรเล่าโฟม?”

   “ผมกลัว  ผมไม่อยากถูกเขาปฏิเสธ”  เขาตอบผมเสียงสั่นเหมือนคนจะร้องไห้  นั่นทำให้ผมแทบพูดไม่ออก  ทำไมเขาถึงต้องจริงจังขนาดนั้นด้วยนะ  ถ้าเทียบกับผมที่ทำตัวตามสบายไปวันๆแล้ว  ความจริงจังของเขาดูเหมือนจะมากเกินไปด้วยซ้ำ

   ชักจะไม่ชอบความไม่รู้อะไรของไอ้คิมหน้าเป็ดซะแล้วสิ!!





“โอ๊ย!!  ทำบ้าอะไรของแกวะไอ้เชี่ยดิว!!”  คิมหันต์โวยวายดังลั่นสนามบอลเมื่อผม “เผลอ” ซัลโวลูกฟุตบอลเข้าหน้ามันเต็มๆ  ผมเผลอจริงๆนะ  ไม่ได้ตั้งใจจะเตะใส่หน้ามันจริงจริ๊ง!

   “โทษทีว่ะ  ตีนมันสั่น  ช่วยไม่ได้  แกอยากมายืนขวางทางเองทำไม”

   “เฮ้ย! ว่าไงนะ! ฉันไปยืนขวางทางแกตรงไหน  ฉันยืนอยู่ข้างสนามแล้วนะเว้ย!!”

   “ช่างแกสิ”

   “แกมันเลือดเย็นไอ้เชี่ยดิว!”  คิมหันต์เริ่มเบะปากจะร้องไห้เหมือนเด็กอนุบาลหมีน้อยที่แม่ไม่ไปรับกลับบ้าน  ผมมองหน้าเพื่อนรักอย่างนึกหมั่นไส้ก่อนที่จะตั้งท่าเตะลูกฟุตบอลไปทางมันอีกรอบ

   ไอ้คิมทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดเป็นบ้าเลยว่ะ!!

   หลังจากที่ผมเตะบอลและแกล้งเตะลูกบอลใส่หิมคันต์เสร็จในเวลาพักเที่ยง  ไอ้คิมเพื่อนรักก็ยังอุตส่าห์มีน้ำใจลากผมไปเรียนคาบบ่าย  นี่มันจะไม่เกรงกลัวอะไรผมบ้างเลยรึไง  ขนาดโดนเตะบอลใส่ไปตั้งหลายครั้งแล้วนะ

   “วันนี้แกไปบ้านฉันนะ  ฉันได้หนังมาใหม่  ไอ้แทนคุณบอกว่าเด็ดดวงทั้งน้าน~”  ไอ้หนังที่มันว่าก็คงไม่พ้นหนังเอ็กซ์เซ็กส์แตกหรอกครับ  ไอ้นี่มันหื่น!!

   “ไม่ว่างโว้ย  ไม่อยากไปกับแก”

   “อะไรวะเชี่ยดิว  พูดงี้ฉันน้อยใจนะเว้ย”  เอาอีกแล้วครับ  ไอ้คิมมันแต๋วแตกอีกแล้ว

   ผมกำลังจะเอื้อมมือไปตบหัวเพื่อนรักสายตาก็เหลือบไปเห็นโฟมและเพื่อนของเขาที่ผมพอจะจำได้ว่าชื่อนิวกำลังจะเดินสวนทางกับพวกผม  โฟมมีปฏิกิริยาสะดุ้งเล็กน้อยทันทีที่เห็นผมและคิมหันต์

“หวัดดีโฟม”

   “วะ....หวัด  หวัดดี”  โฟมตอบกลับมาเสียงสั่นพร้อมทั้งอาการหน้าแดง  แถมยังรีบลากนิวให้เดินผ่านพวกผมไปอย่างเร็วอีกตะหาก  เขินรุนแรงชะมัด

   “หมอนั่นหน้าแดงด้วยว่ะ  เออนี่...นั่นโฟมคนที่แกอยู่ด้วยบ่อยๆช่วงนี้ใช่มั๊ย?”

   “แกรู้จักโฟมด้วยหรอ?”  ผมหันไปถามคิมหันต์ด้วยความแปลกใจ  ไอ้นี่มันไปรู้จักกับโฟมตั้งแต่เมื่อไหร่

   “เออ  เคยคุยกันนิดหน่อยน่ะ  ก็โฟมเป็นเพื่อนนิว  แล้วนิวก็เป็นเด็กในชมรมฉัน”

   “แล้วแกคุยอะไรกับโฟมบ้าง?”  ผมถามออกไปด้วยท่าทางร้อนรน  ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องตื่นเต้นเมื่อรู้ว่าไอ้คิมเคยคุยกับโฟม

   “เยอะแยะ  ตอนแรกก็ดูหยิ่งๆนะ  แต่พอได้คุยกับเขาก็น่ารักดี  แถมขี้อายด้วยว่ะ”  ไอ้คิมตอบผมด้วยรอยยิ้มที่แม้แต่เพื่อนอย่างผมก็ยังไม่เคยเห็น  อย่าบอกนะว่าไอ้หน้าเป็ดกำลังแอบชอบโฟมน่ะ

   ก็ถ้าสองคนนั้นชอบกันจริงๆแล้วมันไม่ดีตรงไหนวะ  ในเมื่อตอนนี้ผมก็เป็นผู้ช่วยให้โฟมจีบไอ้คิมอยู่นี่นา  แล้วผมกำลังหงุดหงิดอะไรวะเนี่ย!!

ผมยืนรอโฟมที่ห้องล็อคเกอร์เหมือนเดิม  เพราะหลังจากวันนั้นที่เราวางแผนกันว่าจะทำตัวสนิทกันผมก็มีหน้าที่ไปส่งเขาที่บ้านทุกวัน  แต่ตอนนี้ในหัวผมเอาแต่คิดว่าทำไมตัวเองต้องหงุดหงิดจนไม่รู้ว่าโฟมมายืนรอผมอยู่นานแล้ว

   “วันนี้ไปกิน KFC ด้วยกันนะ  ผมเลี้ยงคุณเอง”  โฟมเอ่ยชวนผมเสียงใส  เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเขาใช้น้ำเสียงร่าเริงแบบนี้  คงเป็นเพราะว่าเขาได้คุยกับไอ้คิมอย่างที่ใจต้องการแล้วสินะ

   “โทษที  พอดีวันนี้ฉันมีเดทน่ะ”  ผมตัดสินใจบอกปัดไปพร้อมกับคำโกหกก้อนโต  นี่ผมกำลังทำบ้าอะไรวะเนี่ย?

   “อ่อ...คุณมีแฟนแล้วสินะ  ขอโทษที่มารบกวนครับ”  โฟมหน้าเสียลงไปถนัดตา  ใบหน้าที่ยิ้มแย้มเมื่อกี้ก็สลดลงอย่างเห็นได้ชัด

   “ไม่ใช่แฟนหรอก  ก็แค่คู่ขาน่ะ  พอดีช่วงนี้ฉันไม่ค่อยได้ไปกับเธอน่ะ”

   “คงเป็นเพราะคุณมัวแต่ไปส่งผมที่บ้าน  ขอโทษนะครับ  ลาก่อน”  โฟมพูดเสียงเบาก่อนที่จะหันหลังเดินออกจากห้องล็อคเกอร์  ผมยืนค้างอยู่ตรงนั้นด้วยความรู้สึกผิด  ผมไม่ได้หมายความอย่างที่หมอนั่นเข้าใจซะหน่อย

   เขาไม่เคยบอกผมเลยว่าได้คุยกับไอ้คิม  จริงๆมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร  ทำไมผมต้องหงุดหงิดด้วยก็ไม่รู้  ผมนี่ทำตัวเหมือนเด็กชะมัด





ในเมื่อผมบอกปัดโฟมแบบนั้นไปแล้วผมจึงต้องโทรหานานาด้วยความไม่เต็มใจเท่าไหร่  แต่ดูเหมือนนานาจะพอใจมากที่ผมชวนเธอกลับบ้าน

   “ฉันดีใจมากเลยน๊าที่วันนี้ดิวชวนฉันกลับบ้านน่ะ”  นานาบอกผมขณะที่เรากำลังเดินกลับบ้านของผม  เธอรบเร้าว่าอยากไปเล่นเกมส์ที่บ้านผม  แม้ว่าจริงๆแล้วจะไม่ใช่เหตุผลนั้นก็ตาม

   “ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยว่างน่ะ”

   “ที่ไม่ว่างเพราะมัวแต่ไปอยู่กับโฟมรึป่าว?  เพื่อนรักคนใหม่หรอ?”  นานาหันมามองผมด้วยแววตาน้อยใจ  ผมไม่ตอบคำถามแต่กลับดึงมือให้เธอรีบเดินตามมา

   รู้งี้กลับบ้านกับโฟมก็ดี

   คิดได้ไม่ทันไรสายตาผมก็เหลือบไปเห็นโฟมกำลังนั่งอยู่ในร้าน KFC คนเดียว  ท่าทางเหงาหงอยเศร้าสร้อยนั่นทำให้ผมรู้สึกใจไม่ดี  เป็นเพราะผมรึป่าวนะที่ทิ้งให้เขามานั่งกินข้าวคนเดียวแบบนี้

   “โทษทีนะนานา  แต่วันนี้ฉันไม่ว่างแล้วล่ะ  เธอกลับบ้านเองนะ”  ผมไม่รอฟังเสียงตอบรับจากนานาแต่หันหลังวิ่งกลับไปทางร้าน KFC ที่โฟมกำลังนั่งอยู่คนเดียวทันที

   แต่เมื่อผมไปถึงหน้าร้านกลับไม่กล้าเดินเข้าไปหาโฟม  ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนงี่เง่าขึ้นมาซะงั้น  นี่ผมเป็นอะไรไป  ทำท่าเหมือนกับคนตกหลุมรักอย่างนั้นล่ะ

ไม่นานหลังจากที่ผมมาถึงร้านและยืนแอบมองอยู่  โฟมก็ลุกขึ้นเตรียมตัวจะกลับบ้าน  ผมจึงได้โอกาสเดินเข้าไปหาโฟมก่อนที่เขาจะออกจากร้าน

   “โฟม”

   “ดิว!!.....แล้วแฟนคุณล่ะ?”

   “ฉันทิ้งไปแล้วล่ะ”

   “เห?  ทำไมล่ะ?”

   “เพราะฉันไม่ชอบเธอ”

   “อะ...ครับ...”  นี่ผมกำลังพูดอะไร  ผมทำเหมือนผู้ชายที่ฟันผู้หญิงแล้วทิ้งอย่างนั้นล่ะ  ป่านนี้โฟมจะมองผมเป็นคนยังไงบ้างก็ไม่รู้  บ้าจริงเลยไอ้ดิวเอ้ย!!

   “นั่งก่อนได้ไหม?”  ผมถามโฟมพร้อมกับยกมือพัดหน้าไปด้วย  มันทั้งร้อนและเหนื่อยในเวลาเดียวกันเมื่อผมนึกได้ว่าเมื่อกี้ตัวเองวิ่งเร็วแค่ไหนเพื่อกลับมาให้ทันเจอโฟม

   “ตัวคุณเปียกเหงื่อหมดแล้ว”  โฟมพูดยิ้มๆ  ผมรู้สึกอายนิดหน่อยนะเนี่ยที่เขารู้สึกตลกกับท่าทางของผมน่ะ

   “อย่าขำสิ!”

   “โทษทีครับ  ก็ผมไม่เคยเห็นคุณรีบขนาดนี้”

“งั้นหรอ?  จริงๆแล้วฉันก็ไม่เคยเป็นแบบนี้หรอก”

   “เอ๋?”

   “ช่วงหลังๆมานี้ฉันไม่ค่อยได้ทำเท่ห์  แถมยังทำตัวไม่ได้เรื่องอีก  นั่นก็เพราะว่า...”

   “เฮ้!!  ใช่แกจริงๆด้วยไอ้เชี่ยดิว!!”  ผมกำลังจะอ้าปากบอกเรื่องสำคัญกับโฟม  จังหวะเดียวกันนั้นไอ้คิมหน้าเป็ดตัวเตี้ยก็โผล่หน้ามาขัดจังหวะเราสองคนซะได้  เป็นครั้งแรกเลยนะที่ผมอยากจะหักคอไอ้เพื่อนรักคนนี้

   “แกมาได้ไงวะเชี่ยคิม?”

   “พอดีฉันมาส่งนิวน่ะ  เดินผ่านร้านแล้วเห็นพวกแก  เลยเข้ามาทัก”  ไอ้คิมยิ้มเหมือนคนไม่รู้สึกผิดอะไร  ผิดกับโฟมที่นั่งก้มหน้าคางแทบชิดอกอยู่แล้ว

   “แกนะชอบทิ้งฉันไว้  รู้มั๊ยว่าฉันเหงานะเว้ย  ไปไหนก็พาฉันไปด้วยสิ”

   “ให้แกมาด้วยเนี่ยนะ?  ไม่เอาหรอก”

   “ทำไมวะ?”

   “ก็.....”  ผมตอบคำถามคิมหันต์ไม่ถูก  ลืมไปเลยว่าโฟมชอบหิวคันต์  แล้วผมมีสิทธิ์อะไรไปห้ามไม่ให้ไอ้คิมมาเจอโฟม  จริงๆแล้วผมตะหากที่ไม่สมควรจะอยู่ตรงนี้

“เออ  วันหลังจะพาแกมาด้วย”

   “ดีจัง  ฉันมีเรื่องจะคุยกับโฟมเยอะแยะเลย”  ไอ้คิมฉีกยิ้มกว้างพร้อมกับหันไปคุยกับโฟม  ผมมองสองคนนั้นคุยกันอย่างสนุกสนานแล้วรู้สึกแปลกๆในใจ  ผมชักไม่แน่ใจแล้วสิว่าผมกลัวโฟมจะแย่งเพื่อนรักไปจากผมหรือกลัวไอ้คิมจะแย่งโฟมไปจากผมกันแน่





วันนี้วันเสาร์  และตอนนี้ผมก็กำลังยืนมองหลังคาบ้านของโฟมอยู่  ไม่ใช่ว่าผมเป็นพวกโรคจิตถ้ำมองหรอกนะ  แต่เมื่อวานหลังจากที่ไอ้คิมมันคุยกับโฟมอย่างออกรส  โดยทิ้งให้ผมนั่งเก็บปากเก็บคำอยู่คนเดียว  ไปๆมาๆไม่รู้ยังไงไอ้คิมมันถึงได้ตามตื้อขอโฟมไปเที่ยวบ้านจนได้  และผมก็ดันตกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดในขบวนการนี้ด้วย

   “ไอ้ดิว!  แกมาสายนะเว้ย!”  คิมหันต์เปิดประตูบ้านออกมาต้อนรับผมพร้อมกับโฟมผู้เป็นเจ้าของบ้าน  ผมตกใจเล็กน้อยกับท่าทางของสองคนนี้  คิมหันต์กำลังกอดคอโฟมจากด้านหลัง  ส่วนโฟมเองก็กำลังหน้าแดงแบบสุดๆ

   ก่อนหน้านี้สองคนนี้กำลังทำอะไรกันอยู่วะ!!

   “ไง...”

   “อรุณสวัสดิ์ครับ”

   “ฉันจะพาแกชมบ้านเอง”

   “แกเป็นเจ้าของบ้านหรอวะไอ้คิม?”

   “เหอะหน่า”

   “แกนี่มันตัวปัญหาจริงๆไอ้หน้าเป็ด”  ผมพูดกึ่งเล่นกึ่งจริงพร้อมกับผลักคิมหันต์ให้พ้นทาง  หมอนั่นบ่นพึมพำว่าผมไปกินรังแตนที่ไหนมาตั้งแต่เช้าก่อนที่จะเดินนำผมขึ้นไปห้องนอนของโฟม

   เชอะ!!  รู้จักห้องนอนกันแล้วด้วย  ไวไฟเกินไปแล้วนะไอ้หน้าเป็ด!!

   ตั้งแต่ขึ้นมาบนห้องโฟม  ไอ้คิมมันก็เอาแต่รื้อนั่นรื้อนี่ไม่ยอมหยุด  ขนาดผมที่ไม่ได้เป็นเจ้าของห้องยังอดรู้สึกรำคาญไม่ได้  นี่มันรู้จักคำว่ามารยาทบ้างไหมวะเนี่ย

“สูบบุหรี่ได้ไหมโฟม?”  ผมถามเขาเชิงขออนุญาต  โฟมยิ้มให้พร้อมกับพยักหน้า

   “ว้าว~  นายมีอัลบั้มของ Linkin Park ด้วยหรอโฟม?”

   “อื้ม  ผมชอบ LP มาก  คิมก็ชอบเหมือนกันหรอ?”

   “ใช่  ฉันชอบที่เสียงของเชสเตอร์นักร้องนำ  คนอะไรเสียงมีพลังชะมัด”

   “อ่าใช่เลย  แต่ผมชอบร็อบมือกลอง  อย่างเทพเลยเหอะ”  โฟมพูดพลางหัวเราะอย่างร่าเริง  ผมมองสองคนนั้นที่คุยกันอย่างออกรส(อีกแล้ว)พร้อมกับถอนหายใจเบาๆ

   “แถวนี้มีร้านสะดวกซื้อไหมโฟม?”  ผมถามขึ้นมาหลังจากที่นั่งถอนหายใจทิ้งอยู่หลายครั้ง  สองคนนั้นหยุดคุยกันทันทีและหันมามองหน้าผมเหมือนตำหนิที่เข้าไปขัดจังหวะความสุขของพวกเขา

   ชิ!!

   “มีครับ”

   “ฉันจะออกไปซื้อบุหรี่  แกจะเอาด้วยรึป่าวไอ้คิม?”

“ไม่ว่ะดิว  ช่วงนี้ฉันกำลังลด”  เหอะ!!  ต่อหน้าโฟมล่ะทำเป็นไม่สูบบุหรี่  ทีลับหลังล่ะดูดเอาดูดเอา  ไอ้เตี้ยสองหน้าเอ้ย!!

   “แกไปซื้อให้ฉันหน่อยดิ  หนี้ที่ติดไว้จะยกให้ล่ะกัน”

   “จริงหรอวะ?  เออได้ๆ  โฟมไปกับฉันหน่อยนะ”

   “แล้วทำไมแกไปคนเดียวไม่ได้วะ  หัดเกรงใจคนอื่นเค้าซะบ้างซิ”  ผมหันไปถามคิมหันต์เซ็งๆ  อุตส่าห์ไล่มันให้ไปพ้นหูห้นตาแล้ว  ยังจะชวนโฟมออกไปด้วยกันอีก

   “ก็ฉันอยากไปกับโฟมนี่หว่า  แกจะยุ่งกับพวกเราทำไมวะ?”  ผมสะอึกไปกับคำว่า "พวกเรา" ที่คิมหันต์มันเอามาใช้ระหว่างมันกับโฟม  ผมมองไปที่โฟมที่กำลังนั่งก้มหน้าแถมยังหน้าแดงอีกด้วย  เดาว่าโฟมเองก็คงอยากจะอยู่สองต่อสองกับคิมหันต์เหมือนกัน

   “เออ  งั้นก็รีบหน่อยล่ะกัน”

   “งั้นเดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะโฟม”  ไอ้คิมหันไปบอกโฟมและลุกไปเข้าห้องน้ำ  บรรยากาศระหว่างผมกับโฟมจึงเงียบขึ้นมาทันที  และก็เป็นผมที่ทำลายความเงียบนั้นก่อน

   “เยี่ยมไปเลยนะ  ดูเหมือนไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วล่ะ  นายทำได้ดีมากๆเลยนะโฟม  ไอ้คิมเองก็ดูเหมือนจะชอบนายซะด้วยสิ”  ผมพูดกับโฟมและยิ้มให้กับเขา  แต่ดูเหมือนว่าผมจะฝืนยิ้มซะเหลือเกิน

   “ไปกันเถอะโฟม  เดี๋ยวฉันกลับมานะเว้ยไอ้ดิว”  คิมหันต์ออกมาจากห้องน้ำพอดีก่อนที่โฟมจะได้พูดอะไร  ผมพยักหน้าให้สองคนนั้นและเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีที่เห็นทั้งสองคนออกไปด้วยกัน

   นี่ผมเป็นบ้าอะไรวะเนี่ย  ผมรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก  อึดอัด  อยากต่อยไอ้คิมชะมัด!!

   ผมรู้สึกเหมือน.....





ผมชอบโฟม

.

.

.

.

.
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-07-2011 00:18:09 โดย PAAPAENG~ »

PAAPAENG~

  • บุคคลทั่วไป
“บ้าเอ้ย!!”  ผมสบถเสียงดังลั่นและต้องตกใจแทบช็อคเมื่อหันไปเห็นโฟมยืนหอบอยู่หน้าประตูห้อง

   “โฟม...”     “เกิดอะไรขึ้น?  ลืมของงั้นหรอ?”

   “..........”  โฟมไม่ตอบ  เขาเอาแต่ยืนหอบหายใจแรงและหน้าแดงก่ำ  ผมเริ่มรู้สึกเป็นห่วงโฟมขึ้นมาแล้วสิ  โดนไอ้เชี่ยคิมทำอะไรไม่ดีมารึป่าววะเนี่ย

   “ผม.....ผมน่ะ.....”

   “โฟม  ทำไมอยู่ๆวิ่งกลับมาล่ะ?”  เสียงไอ้คิมดังขึ้นขัดจังหวะโฟมที่กำลังจะพูด  ผมจึงรีบพุ่งตัวไปยังประตูและปิดมันทันที

   ไม่ยอม...  กูไม่ยอมให้มึงขัดจังหวะกูกับโฟมอีกแล้วไอ้เชี่ยคิม!!

   “เอ๋?  อะไรเนี่ย?  แกทำอะไรของแกวะดิว  เปิดประตูดิ๊!”

   “ขอโทษ  ขอเวลาฉันแป๊บ”

   “แกเล่นอะไรของแกวะเนี่ยไอ้ดิว”

   “ฉันไม่ได้เล่นเฟ้ย!!”

   “งั้นก็เปิดประตูสิวะ!!”

   “ไอ้คิมหันต์!!  ฉันขอเหอะ  เงียบซะ!!”  ผมตะโกนออกมาสุดเสียง  และนั่นก็ทำให้ไอ้คิมเงียบปากลงได้ในทันที  โฟมก้มหน้าลงต่ำจนคางชิดอกแถมยังยืนสั่นอีกตะหาก  นี่ผมคงน่ากลัวมากใช่ไหมในสายตาเขา

   “ดิว...  ผมขอโทษ  ที่ใช้ประโยชน์จากข้อเสนอของคุณ”  อยู่ๆโฟมก็ตะโกนขึ้นมาเสียงดัง  เสียงของเขาสั่นและมีน้ำตาคลอ  นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

“ผมโกหกคุณ  ผมขอโทษ...”

   “..........”

   “จริงๆแล้วคนที่ผมชอบไม่ใช่คิม.....  แต่เป็นคุณ  ผมชอบดิวมาตลอด”  เหมือนมีใครมาปล่อยผีเสื้อในท้องผม  แถมยังปล่อยควันขาวในสมองผมอีก  ตอนนี้ผมรู้สึกเบาหวิวบอกไม่ถูก  รู้สึกจิตใจสงบซะเหลือเกิน

   “โฟม.....”

   “ผมมองคุณมาตลอด  ผมเอาคิมมาอ้างเพื่อให้ได้ใกล้ชิดกับคุณ  แต่เมื่อผมรู้ว่าคุณไม่ได้คิดเหมือนผม  ผมเลยคิดแค่ว่าขอแค่ได้อยู่ข้างๆคุณก็พอแล้ว  แต่มันก็ยิ่งไปกันใหญ่  ผมขอโทษ  ผม.....”  ไม่รอให้โฟมพูดจบผมก็คว้าคนตรงหน้าเข้ามากอดพร้อมทั้งปิดปากนิ่มๆนั้นด้วยปากของผมเอง  โฟมน่ะหวานกว่าที่ผมคิดไว้ตั้งเยอะ

   ในคราวแรกโฟมปิดปากแน่นคงเป็นเพราะตกใจการจู่โจมของผม  แต่ไม่นานเขาก็ยอมเปิดปากให้ผมได้เข้าไปสำรวจความหวานในโพลงปากนั่น  ผมลืมตาขึ้นมามองโฟมเล็กน้อยก็พบว่าทั้งใบหน้าและหูของโฟมต่างแข่งกันแดง

   น่ารัก!  โฟมน่ารักมากจนผมอยากจะทำมากกว่าจูบ.....

“จริงหรอเนี่ย?  ฉันนี่บื้อจริงๆเลย”  ผมถอนริมฝีปากออกมาแต่ยังเอาหน้าผากชนไว้กับหน้าผากโฟม  ความร้อนจากหน้าโฟมทำให้ผมรู้ว่าตอนนี้เขากำลังอายมากแค่ไหน

   อย่ายั่วกันแบบนี้สิครับ  เดี๋ยวไอ้ดิวรูปหล่อพ่อรวยคนนี้มันกดไม่ปล่อยนะคุณ!!

   “แต่นายก็บื้อเหมือนกันนะโฟม  ดูไม่ออกรึไงว่าฉันชอบนาย”

   “ตั้ง.....ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่....คุณชอบผม.....”

   “ตั้งแต่แรกเจอเลยล่ะ”  ผมพูดยิ้มๆพร้อมกับทำท่าจะจูบปากนิ่มนั่นอีกครั้งถ้าไม่ติดว่าไอ้เพื่อนเวรเจ้าเก่าเข้ามาขัดจังหวะของเราสองคนอีกแล้ว!!

   “พวกนายสองคนทำอะไรกันน่ะ  ให้ฉันเข้าไปด้วยสิ”  ใครอยากกินเป็ดบ้างครับ?  เดี๋ยวผมจับเชือดคอแล้วต้มพะโล้ส่งไปให้!!

   “หุบปากแล้วออกไปเดี๋ยวนี้เลย!!”

   “พวกนายทำอะไรกันอ่ะ?  ให้ฉันเล่นด้วยได้มั๊ยอ่ะ?”  เฮ้ย!!  แกจะมาสามพีกับเราสองคนรึไงไอ้คิม  ไม่ได้เว้ยไอ้บ้า!!

   “ขอโทษครับ.....เดี๋ยวผมเปิดให้”  โฟมตอบเสียงอ้อมแอ้มพร้อมทำท่าจะเปิดประตูให้คิมหันต์เข้ามา  แต่คนอย่างผมนี่หรอจะยอม!!

   ผมคว้าโฟมเข้ามากอดอีกครั้งและจู่โจมด้วยจูบที่เร่าร้อนกว่าเดิม  ลิ้นร้อนของผมหยอกล้อกับลิ้นไร้เดียงสาของโฟมจนทำให้เขาแทบเข่าอ่อน  คิมหันต์ที่ยืนดูอยู่ด้านนอกถึงกับเงียบเสียงหายเข้ากลีบเมฆไปเลย  อยากดูผมก็จะให้ดู!!

“เอ๋?.....อ่า....คือ.....”  ผมไม่รอฟังอะไรจากคิมหันต์ทั้งนั้นและรีบปิดประตูใส่หน้ามันทันที  หึหึ  กลับบ้านไปก่อนได้เลยไอ้หน้าเป็ด  ตอนนี้คุณชายดิวไม่ว่างแล้วว่ะ

   “ดิว.....คิม.....เห็นนะ”

   “โทษที  แต่ฉันแทบคลั่งทุกครั้งเวลาที่ได้ยินชื่อหมอนั่นออกจากปากของนาย”  ผมกอดโฟมให้แน่นขึ้นและซบหน้าลงบนไหล่ผอมบางนั่น  แม้ผมจะรู้สึกโล่งใจที่เราสองคนใจตรงกัน  แต่ก็อดรู้สึกหึงหวงไม่ได้ที่โฟมชอบพูดถึงชื่อผู้ชายคนอื่นให้ผมได้ยิน  ไม่เว้นแม้แต่ชื่อไอ้คิมหันต์

   “ฉันรักนายนะโฟม  ขอโทษที่ซื่อบื้อมาตั้งนาน”

   “ผมก็รัก.....ผมรักดิว”

   ผมอุ้มโฟมมาวางไว้บนเตียงและไม่ลืมที่จะกดล็อคประตูห้องให้เรียบร้อย  เจ้าของห้องหน้าหวานมองผมด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ  ตาโฟมปรือฉ่ำช่างเย้ายวนอารมณ์ผมได้ดีจริงๆ

   “ได้มั๊ยโฟม?.....”  ผมขออนุญาตโฟมก่อนที่จะลงมือทำอะไรตามใจตัวเอง  ผมไม่อยากให้อารมณ์อยู่เหนือความรู้สึก  ถ้าโฟมไม่พร้อม  ผมก็ไม่อยากฝืนใจ

   “ดิว.....รัก.....ผมใช่ไหม?.....”

   “ฉันรักโฟม  รักโฟม  รักโฟมคนนี้คนเดียว”  โฟมยิ้มถูกใจกับคำตอบของผมก่อนที่จะเผยอปากรับจูบแสนหวานที่ผมมอบให้  เจ้าตัวเปิดทางแบบนี้  ผมกดไม่ปล่อยแน่นอน!

   ผมก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาวพร้อมทั้งทำรอยรักเอาไว้แสดงความเป็นเจ้าของ  เมื่อนึกถึงยามเฝ้าประตูที่ตอนนี้คงกำลังนั่งเซ็งอยู่หน้าห้องแล้วผมก็นึกขำ  คิมหันต์มันคงช็อคน่าดูที่เห็นฉากหวิวของผมกับโฟมเมื่อกี้

   ผมถอดเสื้อของโฟมและตัวเองออกแล้วก้มลงไปชิมเม็ดสีชมพูที่กำลังชูชันอยู่ตรงหน้า  โฟมครางเสียงหวานก่อนที่จะแอ่นอกรับสัมผัสของผมอย่างเผลอไผล

“อ๊ะ.....ดิว....ดิว.....”

   แค่ได้ยินเสียงโฟมแค่นี้  เจ้าดิวน้อยของผมถึงกับตื่นขึ้นมาทันที  และโฟมเองก็คงรู้สึกได้ถึงความแข็งขืนใต้กางเกง  มือบางเริ่มไล้ตามเป้ากางเกงผมก่อนที่จะรูดซิบลงอย่างเบามือ

   “โฟม.....”

   “โฟมรักดิว  รักดิวคนเดียวเท่านั้น”

   เหมือนคำบอกรักของโฟมเป็นยาปลุกเซ็กส์ชั้นดี  ผมรีบถอดเสื้อผ้าทั้งของตัวเองและของโฟมออกจนหมด  โฟมที่ตอนนี้ไม่ได้แดงแค่หน้าแต่กลับแดงไปทั้งตัว  ภาพตรงหน้าช่างเป็นภาพที่กระตุ้นอารมณ์ผมจนพุ่งชนเพดานเลยทีเดียวเชียว!!

   โฟมน่าเจี๊ยะเป็นบ้า!!

   ผมก้มลงประกบจูบปากโฟมอย่างเร่าร้อนและลากลิ้นลงมาเรื่อยๆตามสันคาง  ซอกคอขาว  หน้าอกเนียนตึง  หน้าท้องแบนราบและมาถึงขาอ่อนด้านใน  ผมทำรอยรักเอาไว้สองสามรอยเรียกเสียงครางหวานหูจากโฟมได้เป็นอย่างดี

“อ๊ะ....อา....ดิว....อ๊า”

   ลิ้นร้อนของผมแกล้งเลียผ่านช่องทางรักแสนหวานของโฟมให้เจ้าตัวสะดุ้งเล่น  โฟมกำผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อผมลุกล้ำเข้าเขตหวงห้าม  แกนกายขนาดน่ารักกำลังแข็งขืนบอกให้รู้ว่าโฟมเองก็มีอารมณ์ไม่ต่างไปจากผม

   “ทำให้ฉันบ้างสิ”  ผมพูดกับโฟมเบาๆแล้วลงไปนอนราบบนเตียงพร้อมกับยกโฟมให้ขึ้นมาบนตัว  เขามองหน้าผมแบบคนไร้เดียงสา  ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวผมจะสอนแมวน้อยน่ารักให้กลายเป็นแมวยั่วสวาทเอง

   “อยู่บนตัวฉัน  แล้วหันหลังมาทางฉันสิโฟม”

   เหมือนโฟมจะเข้าใจที่ผมพูด  เพราะใบหน้าที่กำลังแดงนั้นแดงยิ่งกว่าเดิม  โฟมค่อยๆหันหลังให้ผมและก้มลงลูบไล้แกนกายที่กำลังแข็งขืน  มือร้อนของโฟมแตะส่วนอ่อนไหวแทบทำให้ผมละลาย  ยิ่งเมื่อผมรู้ว่าลิ้นเล็กนั่นกำลังแลบเลียส่วนปลายยิ่งทำให้ผมเสียวกระสันมากขึ้นกว่าเดิม

   เมื่อโฟมรับสัดส่วนของผมเข้าไปในปากทั้งหมดก็ถึงเวลาที่ผมจะมอบความสุขให้เขาบ้าง  ผมยกสะโพกโฟมให้อยู่เหนือริมฝีปากและใช้ปลายลิ้นสัมผัสเบาๆให้โฟมจั๊กจี้เล่น  ช่องทางรักกระตุกตอบรับสัมผัสจากผม  แต่เจ้าของยังคงใช้ปากทำหน้าที่ปรนเปรอให้ผมอย่างต่อเนื่อง

   ตอนนี้เราสองคนกำลังผลัดกันมอบความสุขให้กันอย่างเต็มที่  ช่องทางรักของโฟมตอดรัดลิ้นผมอย่างรู้งาน  ส่วนโฟมเองก็ทั้งดูดทั้งเม้มจนผมแทบทนไม่ไหว

   “อ๊ะ....อ๊า  โฟม....โฟมหยุดก่อน”  โฟมหยุดการปรนเปรอแล้วเอี้ยวตัวมามองผม  ท่าทางของโฟมตอนนี้มันเซ็กซี่เหลือเกิน  ผมลุกขึ้นนั่งและจับโฟมให้นั่งบนตักผมด้วย  แผ่นหลังเนียนขาวของเขาช่างล่อตาล่อใจจนผมอดไม่ได้ที่จะทำรอยรักเอาไว้

   “อื้อ!  ดิว....”

   ผมจัดการยกสะโพกโฟมให้ลอยขึ้นและจับแกนกายเอาไว้  จากนั้นค่อยๆกดสะโพกโฟมลงบนแก่นกายผมช้าๆเพราะไม่อยากให้เขาต้องรู้สึกเจ็บ  โฟมแอ่นกายพร้อมกับเชิดหน้าขึ้น  มือข้างนึงกำผ้าปูที่นอนแน่นอีกข้างจิกเล็บลงบนแขนผมเหมือนระบายความเจ็บปวด  ผมจึงใช้ลิ้นเลียแผ่นหลังเนียนนั่นเพื่อเบียงเบนความสนใจ

   “ดิว.....อ๊ะ.....เจ็บ.....อื้อ!”

   “ผ่อนคลายนะคนดี”  ผมกัดฟันบอกโฟมเพราะตอนนี้ผมเองก็รู้สึกแน่นไม่ต่างกัน  ช่องทางรักของโฟมที่ไม่เคยมีใครได้กล้ำกลายกำลังกลืนแกนกายผมพร้อมกับตอดรัดอย่างรุนแรง

   ผมส่งนิ้วเข้าปากโฟมและเขาเองก็รู้หน้าที่  เขาดูดกลืนนิ้วผมเหมือนเป็นขนมแสนอร่อย  เมื่อเห็นว่าโฟมพร้อมที่จะไปต่อแล้วผมก็ค่อยๆกดสะโพกโฟมลงจนมิด

   “อ๊า....รู้สึก.....ดี....ดีจัง”  โฟมเอ่ยเสียงหวาน  เดี๋ยวจะทำให้รู้สึกดีกว่านี้อีกครับที่รัก

   เมื่อโฟมชินกับความคับแน่นนี่แล้วผมก็จัดการยกสะโพกโฟมขึ้นลงเป็นจังหวะช้าๆในช่วงแรกและเร่าร้อนในช่วงหลัง  แผ่นหลังของโฟมที่ลอยอยู่ตรงหน้าบวกกับท่าทางออนท็อปทำให้ผมแทบคลั่ง

   “อ๊ะ  อ๊ะ.....อ๊า  ฮึก!  ดิว....ดิว....เร็ว....เร็วกว่านี้.....อ๊า”

   เมื่อได้ยินโฟมเรียกร้องสติผมถึงกับขาดผึ่ง  ตอนแรกว่าจะอ่อนโยนกับโฟมเพราะเป็นครั้งแรกของเขา  แต่ถ้าอ้อนวอนกันแบบนี้คุณชายดิวจัดหนักให้ครับ!!

   ผมยกโฟมให้นอนคุกเข่าลงแล้วจัดการกระแทกกายเข้าออกอย่างเร็วแรง  โฟมครางเสียงดังลั่นแข่งกับเสียงเนื้อกระทบกันของเราสองเรา  ผมไม่ลืมที่จะเอื้อมมือไปปรนเปรอส่วนหน้าของโฟมด้วย  และนั่นก็ยิ่งทำให้ช่องทางรักตอดรัดผมแน่นขึ้นไปอีก

   “อ๊า....ซี๊ด....โฟม....อา....”

   “จะไป.....ดิว.....จะไปแล้ว.....อ๊ะ  อ๊ะ”

   “พร้อมกันนะที่รัก”

   ผมกระซิบข้างหูโฟมก่อนที่จะกระแทกกระทั้นอย่างเร็วส่งท้าย  โฟมตอดรัดผมเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะกระตุกพร้อมกับปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาเต็มมือผม  ในขณะเดียวกันผมก็ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นในตัวโฟม  ไม่มีอะไรสุดยอดไปกว่านี้อีกแล้ว...ไม่มี

   “รักโฟม  รักโฟม.....”  ผมเอ่ยเสียงเบาข้างหูโฟมพร้อมกับนอนทับโฟมที่ตอนนี้ลงไปนอนหมดแรงเรียบร้อยแล้วโดยที่ยังไม่ถอนกายออกมา  โฟมเอาหมอนปิดหน้าพร้อมกับพยายามยันตัวลุกขึ้น

   “หนักนะดิว”

   “อยากอยู่บนตัวฉันหรอ?”

   “บ้า!!  ใครเค้าอยากอยู่กันเล่า”

   “แต่นายชอบนี่นา...ใช่มั๊ยล่ะ?”

   “พูดอะไรน่ะ  ไม่เห็นรู้เรื่อง  บ้า!!”

   “งั้นเดี๋ยวทำให้รู้เรื่องเอง”  พูดจบผมก็จัดการขยับตัวอีกครั้งโดยที่ไม่สนใจคำขัดค้านของคนด้านล่าง

   เฝ้าหน้าห้องไปเหอะไอ้คิมหันต์หน้าเป็ดตัวเตี้ย  แกก็น่าจะรู้นี่หว่าว่าเพื่อนรักแกคนนี้มันบ้าพลัง!!

.

.

.

.

.

THE  END





ขอบคุณที่ติดตามนิยายเรื่องแรกนะคะ  เรื่องนี้แป้งนำพล็อตมาจากการ์ตูน Y เรื่องนึง (จำชื่อไม่ได้แล้ว) เนื้อเรื่องน่ารักดีเลยนำมาแต่งเป็นเวอร์ชั่นทูมินและแปลงมาเป็นเวอร์ชั่นดิวโฟมค่ะ  เป็นเรื่องแปลงมาจากฟิคทูมินจากบอร์ดชายนี่ไทยแลนด์ค่ะ  แป้งเป็นคนแต่งเองและแปลงมาลงในเล้า  ชอบไม่ชอบยังไงติชมได้เต็มที่เลยค๊า~
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-07-2011 00:09:11 โดย PAAPAENG~ »

ออฟไลน์ พี่วันเสาร์

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1381
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +282/-3
เนื้อเรื่องน่ารักดี :-[
ดิววางแผนให้โฟมกับคิมรักกัน
แต่ตัวดิวเองกลับหลงรักโฟมแทน
เรื่องจบลงด้วยดีไม่กลายเป็นรักสามเศร้า
+1 :L2:

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
สงสารเพื่อนที่อยู่หน้าห้อง

July_Moon

  • บุคคลทั่วไป
เอ่อ...ขอโทษนะคะ แต่ได้ต้นแบบมาจากการ์ตูนเรื่องหนึ่งใช่ไหมคะ? เพียงแค่เรื่องนั้นไม่มี NC

เหะๆ แต่ก็มาอ่านแบบนี้ก็สนุกไปอีกแบบค่ะ

PAAPAENG~

  • บุคคลทั่วไป
เอ่อ...ขอโทษนะคะ แต่ได้ต้นแบบมาจากการ์ตูนเรื่องหนึ่งใช่ไหมคะ? เพียงแค่เรื่องนั้นไม่มี NC

เหะๆ แต่ก็มาอ่านแบบนี้ก็สนุกไปอีกแบบค่ะ


ใช่แล้วค่ะ  อ่านเหมือนกันหรอคะ ?  เรื่องนั้นน่ารักมากเลยหยิบมาเขียนเป็นฟิคทูมินซะเลย
และวันนี้เลยอยากแปลงมาเป็นนิยาย  หวังว่าคงจะชอบนะคะ  :)


ว่าแต่เอาพล็อตการ์ตูนมาเขียนไม่ผิดใช่ป่ะคะ ?  กลัวโดนเด้ง   :monkeysad:

e_new

  • บุคคลทั่วไป
ว้าว ว สนุกจังเลย ย
น่าจะ 3P อ่า 55+
คิมหันต์อด -^-
เชียร์คิมน่ะเนี่ย
รอเรื่องต่อไปค่ะ ^^

ออฟไลน์ เฉาก๊วย

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2233
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +251/-6
จัด +1 ให้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้ในการเขียนนิยายเรื่องยาวนะคะ  :L2:

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
เจอแทมิน 2 ที่ล่ะ

PAAPAENG~

  • บุคคลทั่วไป
เจอแทมิน 2 ที่ล่ะ


ขออภัยด้วยค่ะ  พอดีไม่ได้อ่านละเอียด  แก้ไขแล้วนะคะ  แหะๆ   :z2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ golove2

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +277/-6
จัดให้คิม คู่นัท ได้ป่ะ

 :L2: :L2:

ออฟไลน์ SeLoFENa

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 83
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
3p เจ๋ง แต่แบบนี้ก็โอเค เก่งๆ :z2:

ออฟไลน์ RoseBullet

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1027
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +108/-2
จำได้เหมือนกัน ตรงฉากปิดประตูค่ะ
คือไม่รู้เป็นอะไร ชอบฉากนี้มากอ่ะตั้งแต่ตอนอ่านการ์ตูนแล้ว ; D

ส่วนเรื่องการนำพล็อตมาดัดแปลงนี่เราไม่ค่อยแน่ใจนะ
แต่ตามความคิดเห็นส่วนตัว คิดว่าควรระบุด้วยว่าดัดแปลง/ได้แรงบันดาลใจ ฯลฯ มาจาก...บลาๆๆ ให้ชัดเจนด้วยค่ะ
หรือกรณีที่สามารถติดต่อผู้แต่งได้ ก็ควรขออนุญาตก่อน แล้วระบุเลยว่า ...และได้ขออนุญาตจากเจ้าของเรื่องแล้ว
ประมาณนี้มั้งคะ -w-a;

เป็นกำลังใจให้เรื่องต่อๆไปนะคะ ; )
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-07-2011 02:25:10 โดย RoseBullet »

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26

ออฟไลน์ Ryojung

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 437
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-1
 :pighaun: :haun4: หวานปนหื่น กรี๊ดดดดดด น่ารักมากมายเลยค่ะ

ออฟไลน์ Whatever it is

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3960
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +380/-8
น่ารักดีค่ะ แต่ขำคิมอะ  :laugh:

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11

ออฟไลน์ ชะรอยน้อย

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 973
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-0
"ไม่ยอม...  กูไม่ยอมให้มึงขัดจังหวะกูกับแทมินอีกแล้วไอ้เชี่ยคิม!!"
แทมินหลุดมาอ่ะค่ะ

ออฟไลน์ love2y

  • (′~‵)
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2059
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-11
สนุกดีค่ะ แต่แอบสะดุดชื่อแทมินเหมือนกัน

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3593
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
รักใสๆๆๆดีอ่ะ
น่าจะจัดให้คนเฝ้าหน้าห้องบ้างน่า อิอิ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






Rhythm

  • บุคคลทั่วไป

เอ่อ...ขอโทษนะคะ แต่ได้ต้นแบบมาจากการ์ตูนเรื่องหนึ่งใช่ไหมคะ? เพียงแค่เรื่องนั้นไม่มี NC

เหะๆ แต่ก็มาอ่านแบบนี้ก็สนุกไปอีกแบบค่ะ



ใช่แล้วค่ะ  อ่านเหมือนกันหรอคะ ?  เรื่องนั้นน่ารักมากเลยหยิบมาเขียนเป็นฟิคทูมินซะเลย
และวันนี้เลยอยากแปลงมาเป็นนิยาย  หวังว่าคงจะชอบนะคะ 


ว่าแต่เอาพล็อตการ์ตูนมาเขียนไม่ผิดใช่ป่ะคะ ?  กลัวโดนเด้ง 

แหะๆพอดีเห็นคุณ July_Moon กับคุณPAAPAENG~ คุยกันนะค่ะ(กดอ้างอิงเเล้วมันไม่ขึ้นอ่ะ)อิอิ
ก็พอดีเราก็เคยอ่านมาเป็นการ์ตูนมาก่อนเเล้วเหมือนกันอ่ะค่ะ
เเต่พอมาเเปลเป็นนิยายเราก็ชอบนะ :L2: :L2:

Beast12honey

  • บุคคลทั่วไป
แล้วในฟิคทูมิน ใครเป็นใครในนิยายอ่ะ อยากรู้?

ออฟไลน์ mascot

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1499
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-10
โฟนน่ารัก.... :z1:

ออฟไลน์ KimGeeHu

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 664
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-1
เป็นเรื่องสั้นที่ใช้ได้ ให้สิบเต็มสิบเลยคับ
 o13 o13 o13

PAAPAENG~

  • บุคคลทั่วไป
แล้วในฟิคทูมิน ใครเป็นใครในนิยายอ่ะ อยากรู้?


ดิวคือมินโฮค่ะ  ส่วนโฟมก็คือแทมิน
คิมคือจงฮยอน  และนิวคือคีย์ค่ะ    :really2:

ออฟไลน์ TanyaPuech

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +531/-23
 :o8:

พ่อสื่อ  สื่อไปสื่อมารักเองซะงั้น

fay_13

  • บุคคลทั่วไป
น่ารัก.... หื่นแบบใสๆ

สรุปว่าเข้าตำรา วัวพันหลักสินะ  :o8:

ออฟไลน์ beamJ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 166
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
น่าหนุกจังเลย  ^o^

ออฟไลน์ badbadsumaru

  • ♡ caramel macchiato
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2461
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-2
อิอิ น่ารักดีอ้ะ > <

ออฟไลน์ ♥Täsinä→l3€LL♥

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 234
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด