หัวข้อ: | สะใภ้เถื่อน ™|By Chocolate Love ~ ตอนพิเศษ P.145 นิรันดร์ (05/05/59)

[139147]

 

นานเท่าไหร่ก็จะรอค่าาา

สู้ๆนะค่ะ


><  อิอิอิ

กำลังหวานเลยยยย

[ขนมสัมปันนี]

จะเข้ามาบอกว่า ทุกคนยังรอเรื่องนี้อยู่ครับไม่ได้หายไปไหนกันเลย

[Smirnoff]

หวานกันน่ารักอะ  อ่านไปเขินไป อินจัด 5555

[ขนมสัมปันนี]

รอ

[boylove_yj]

บทที่ 31

.
.


หมาหวงก้าง
.
.
.
.
.


“ไอ้เขตถึงไหนแล้วว่ะ”   ภัสดากดโทรศัพท์หาหลักเขตทันทีที่ใกล้ถึงสถานที่เพื่อนสนิทตนนัดไว้  ศิขรินทร์นั่งทำหน้าที่สารถีอยู่ข้างๆและก็คอยหาช่องทางแกล้งร่างบางอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นการแกล้งยกมือหนาขึ้นไปบิดแก้มนวนเนียนด้วยความเอ็นดู หรือเวลาติดไฟแดงนานๆก็จะชะโงกหน้าไปหอมซอกคอให้คนเอวบางได้อายเล่นๆ แต่ทำก็ทำได้ไม่นาน เพราะกำปั้นผสมหมัดหมักจะลอยแหวกอากาศมากระทบต้นแขนให้เจ็บไปถึงกระดูกสันหลังเล่นๆ




ศิขรินทร์รู้ดีว่า ภัสดาทุบมาเพราะความรัก(?) ล้วนๆ ......




“ถึงกันหมดแล้ว เหลือแต่มึงแหละไอ้น้องเล็ก เมื่อไรจะมาถึง ไอ้ติ อริสบ่นคิดถึงมึงจนกูจะอ้วกแล้ว”   เมื่อได้ยินว่าใครบ้างที่บ่นคิดถึงเขา ภัสดาก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปยังคนขับรถข้างๆ อดหวั่นในใจอยู่ไม่น้อยว่าถ้าหาก ศิขรินทร์เผชิญหน้ากับติยะครั้งแรกมันจะเป็นอย่างไร อย่าให้ทั้งสองคนลุกขึ้นมาวางมวยใส่กันเลย  เพราะมันไม่ใช่เรื่องดีเลยซักนิดที่ผู้ชายสองคนจะมาทะเลาะกันเพราะเขา




“จะถึงแล้วครับคุณพี่....ไอ้คีย์ถึงแล้วใช่ไหม”   ภัสดาเอ่ยถามถึงเพื่อนตัวเล็กเจ้าของห้องเสื้อชื่อดังและดีไซน์เนอร์แถวหน้าของเมืองไทยอย่างคีตา




“มาแล้ว...หนีบไอ้กรุงมาด้วย สวีทสุดๆ”  หลักเขตหันไปมองยังทิศทางของคีตาที่นั่งอยู่เคียงข้างกรุง วรยศ หากหลักเขตจะมองดีๆ จะเห็นว่าทั้งสองคนนั้นไม่ได้สวีทหวานแต่อย่างใด เรียกว่าสงครามย่อมๆถึงจะถูก




“ไอ้กรุงมาด้วยเหรอ ฮ่าๆ เออๆ งั้นแค่นี้นะ เดี๋ยวก็จะถึงแล้ว”   ศิขรินทร์รู้จักกับหลักเขต จึงไม่แปลกที่กรุงจะรู้จักและสนิทสนมกับหลักเขตไปด้วย ถึงแม้เพื่อนของเขาจะอายุน้อยกว่านักธุรกิจอย่างกรุงและศิขรินทร์ แต่ผู้ชายเขาก็ไม่ค่อยนับเท่าไร สรรพนามเรียกและแทนตัวจึงเป็น กู มึง ไอ้ ได้อย่างสนิทใจ ไม่มีใครตงิดใจอะไรแต่อย่างใด ทั้งๆที่เมื่อก่อนตอนรู้จักใหม่ๆจะเรียก คุณๆ ผมๆ ไม่รู้ว่าไปแอบเปลี่ยนกันตั้งแต่เมื่อไร




“ไอ้กรุงก็ไป มึงมีเพื่อนแล้วแหละ”   ภัสดาหันไปพูดกับคนหล่อ ที่กำลังขับรถฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี ไม่รู้จะดีใจอะไรนักหนา  เห็นแล้วหมั่นไส้




“นี่มันจะตามคีย์ไปทุกที่เลยหรือไง” 




  ศิขรินทร์เอ่ยถึงเพื่อนสนิทของตัวเองแล้วส่ายศีรษะไปมาอย่างอ่อนใจ สองคนนี้พ่อแง่แม่งอนกันมานานแล้ว เพื่อนสนิทเขาตามจีบคีตา เพื่อนสนิทของภัสดาอยู่หลายเดือน แต่คีตายังไม่ยอมตกปากรับคำเป็นแฟนกรุง เพราะอยากดูพฤติกรรมของเพื่อนเขาว่าจะดีอย่างที่ปากพูดไหม แต่ถึงแม้ทั้งสองฝ่ายจะบอกว่ายังไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่เรื่องหึงเรื่องหวงนั้นมันแซงหน้าคำว่าแฟนไปแล้ว ไอ้กรุงมันจะคอยตามเฝ้าไม่ให้หนุ่มๆเข้าใกล้ว่าที่แฟนมัน ส่วนคีตาเองก็ไม่น้อยหน้าถ้าวันไหนที่ไม่เห็นหน้าหล่อๆของไอ้กรุง จะต้องโทรตามจิกและถามว่าอยู่ไหนตลอด  แต่ดีไซน์เนอร์คนงามก็ยังบอกว่า ‘ไม่ได้เป็นอะไรกัน....’





“ก็มันเป็นแฟนกัน ถึงแม้คีย์จะปากแข็งว่ายังไม่ใช่แฟนก็เถอะ”   





“เพื่อนผมเป็นคนดีนะครับ บอกให้เพื่อนคุณใจอ่อนได้แล้ว”




“ดีไปดีมา ระวังจะดีแตกนะมึง ไอ้คีย์น่ะมันลูกศิษย์กู แม่ไม้มวยไทย คาราเต้ เทควันโด้ มันเรียนหมดแล้ว ระวังไอ้กรุงไว้ดีๆ ทำมันโมโหเมื่อไรไส้แตกแน่ๆ” 




 เห็นทีศิขรินทร์จะต้องเตือนเพื่อนสนิทตัวเองไว้ซะแล้ว ว่าเชื้อความโหดมันออสโมซิสจากเพื่อนสู่เพื่อนได้ เพราะดีกรีความโหดของภัสดาตั้งแต่คบกันมามันยิ่งเพิ่มขึ้นๆไปทุกวัน ทำเอานักธุรกิจใหญ่เกรงอกเกรงใจว่าที่เมียนักหนา




“จะโหดไปถึงไหนครับที่รัก แค่นี้ก็เกรงใจจะแย่อยู่แล้ว”   มาดนักธุรกิจเก่งกาจเย็นชาถูกพับเก็บใส่ลิ้นชักไว้ทันทีที่อยู่กับภัสดา อยู่กับคนตัวหอมทีไรอะไรที่เคยนิ่งเคยขรึมมันก็พลันหายหมด อยากดึงมากอด มาหอม มาจูบอยู่เสมอๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้อาการอย่างนี้มันเรียกอะไร รู้แต่ว่านับวันๆมันยิ่งเพิ่มขึ้น จนแทบคลุมไม่อยู่




“ถ้าไม่โหดแล้วจะเอาเสือสิงกระทิงแรดอย่างพวกมึงอยู่ไหม”   




“อยู่ซิครับ ถึงพีทไม่โหดผมก็เกรงอก เกรงใจว่าที่เมียอยู่แล้วครับ”   




“หุบปากไปเลย!! ก็บอกแล้วไงว่ะ ว่าตอนนี้ยังไม่เป็นๆจะพูดซ้ำทำไม”     ก็จะมีอยู่เรื่องเดียวล่ะนะที่คนสวยเขาแพ้ทาง เวลาพูดเรื่องบนเตียงขึ้นมาทีไร ไปไม่ถูกทุกที ถ้าไม่โวยวายหน้าแดง ก็จะทุบตี ทำร้ายร่างกายเขานั่นแหละ




“แต่เดี๋ยวก็เป็น”   ร่างสูงพึมพำพูดเสียงเบา....แต่ก็ไม่สามารถรอดพ้นหูทิพย์ของคนที่นั่งอยู่ข้างๆได้




“ไอ้ศิ!!!!”     




“คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ หยุดพูดแล้วครับเมีย โอ๊ยยยยยยย!!!”    ก็โดนหมัดหนักๆชกไปที่ไหล่แบบจัง เจ็บไปตามระเบียบของคนปากดี




ศิขรินทร์และภัสดาใช้เวลาเดินทางประมาณยี่สิบนาทีถึงที่หมาย ร่างสูงขับวนเพื่อหาที่จอดรถอยู่นานพอสมควรเพราะร้านโรงเบียร์แห่งนี้ถือว่าได้รับความนิยมจากนักท่องราตรีทุกเพศเป็นจำนวนมาก และเวลานี้ก็เป็นเวลาที่ผีเสื้อราตรีทั้งหลายกำลังตีบีกออกจากรังโบยบินออกจากรังเพื่อหาความสนุกใส่ตัว




“มั่นใจแล้วนะที่เอาผมมาครั้งนี้”   ร่างสูงหันมาถามร่างบางที่กำลังเช็คกระเป๋าสตางค์และโทรศัพท์มือถืออยู่ใกล้ๆ




“ก็เอามาเปิดตัว โตจนจะมีผัวแล้วนี่นะ จะมัวอายอะไร ฮ่าๆ”  ภัสดาเปิดประตูออกไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้มและเสียงหัวเราะทำเอาร่างสูงถึงกับส่ายหน้าให้กับคำพูดห่ามๆของคนรัก ที่อย่างนี้ล่ะมาพูดดี พอจะทำจริงๆ หน้าซีดตัวสั่น




ศิขรินทร์คว้ามือบางของภัสดามาจับไว้เพื่อประกาศให้บุคคลที่อยู่แถวๆนั้นได้รู้กันไปเลยว่าคนสวยที่ยืนอยู่ข้างๆเขานี่เป็นของเขา 




ด้วยบุคลิกท่าทางของคนทั้งคู่ช่างโดดเด่นจนคนที่เดินผ่านไปมาอยู่แถวนั้นต้องมองเหลียวหลัง ทำให้มือหนาของศิขรินทร์กระชับแรงกุมมือให้แน่นยิ่งขึ้นไปอีก สายตาคมเข้มดุจเหยี่ยวปาดมองใบหน้าของคนที่บังอาจจ้องมองคนรักของตนอย่างเปิดเผย  และเมื่อคนๆนั้นได้สบตาแข็งกร้าวของศิขรินทร์ก็พากันหลบฉากและหันหน้าหนีไปแทบไม่ทัน




“คนเยอะชะมัด ....แล้วพวกมันไปอยู่กันตรงไหนเนี่ย”  ร่างบางบ่นหงุดหงิดเพราะจำนวนคนที่เยอะจนเบียดเสียดทำเอาอารมณ์สดใสขุ่นมัวขึ้นมาทันที




“เดี๋ยวก็เห็นมั้งครับ เดินไปสักครู่ก่อนแล้วกัน”




ทันทีทีก้าวเข้ามายังอาณาเขตของร้านทั้งสองคนก็ตกเป็นเป้าสายตาของนักท่องราตรีได้เป็นอย่างดี ทำไมนักท่องเที่ยวเหล่านี้จะไม่รู้จักนักธุรกิจใหญ่แถวหน้าของเมืองไทย แต่ที่ทุกคนแปลกใจอยู่ไม่น้อยนั่นก็คือ แล้วใครที่อินทรีเงินเดินกุมมือแลแสดงออกอย่างชัดเจนว่าทั้งรักทั้งหวง 




“ไอ้ศิทางนี้”  ศิขรินทร์เงยหน้ามองไปยังทิศทางที่เสียงเรียกชื่อดังมาและก็เห็นหลักเขตยืนโบกมือให้สัญญาณอยู่ทางนั้น




“มึงไม่เรียกพรุ่งนี้ทีเดียวเลยล่ะ” ภัสดาเอ่ยเสียงขุ่นแล้วเป็นฝ่ายเดินนำหน้าศิขรินทร์ เลยดูเหมือนว่าร่างโปร่งบางจับจูงร่างสูงให้ก้าวเดิน  ริมฝีปากหนาเหยียดยิ้มอย่างพอใจที่ร่างบางยังคงไม่ปล่อยมือให้แยกจากกัน คงอยากจะประกาศให้ใครแถวนี้รู้ละมั้งว่า เขาเป็นอะไรกับร่างบาง




“มาได้ซักทีนะพีท ให้ติไปรับก็สิ้นเรื่อง................”   ติยะลุกขึ้นต้อนรับเพื่อนสนิทตัวเองอย่างยิ้มแย้มและเมื่อมองเลยหน้าไปด้านหลังของภัสดาก็ต้องนิ่งงัน ร่างสูงใหญ่ของใครคนหนึ่งที่พีทกุมมืออยู่ ความรู้สึกหนึ่งพุ่งใส่หัวใจของทนายหนุ่มอย่างจัง 




เสียดาย.....เสียใจ




แต่..........................มันก็สายเกินไปเสียแล้ว





“พีทจะมากับแฟนแล้วติจะไปรับทำไม เกรงใจเปล่าๆ”  ร่างบางเอ่ยแก้สถานการณ์เมื่อเห็นว่าทุกคนในโต๊ะกำลังตะลึงงันและมองมาที่ศิขรินทร์อย่างตกใจ ยกเว้นแต่หลักเขตและกรุง วรยศ ที่สบตากันเพียงชั่วครู่อย่างรู้กัน




หากเป็นเมื่อก่อน ภัสดาคงจะให้ติยะไปรับ เพราะปฏิเสธไม่ได้ว่ายังรู้สึกดีกับรักครั้งแรกอยู่ แต่ความรู้สึกเหล่านั้นก็ได้เลือนหายไปหมดแล้ว เหลือเพียงแค่ความทรงจำลางๆ เพราะใครคนหนึ่งได้เดินเข้ามาช่วยลบภาพของติยะให้หายไปจากหัวใจของภัสดา ใครคนนั้น คนที่ยืนเคียงข้างอยู่เสมอมา  คนที่ทำให้ภัสดายอมเผยด้านมืดของตัวเอง ด้านที่อ่อนแอ และต้องการใครสักคนมาคอยดูแลและปกป้อง 





ศิขรินทร์เข้ามาเติมเต็มช่องว่างที่ขาดหายไปให้มันสมบูรณ์และสวยงามยิ่งขึ้น........................





“ห๊ะ!!!!” 




คีตา อริสรา ติยะต่างอุทานออกมาเป็นเสียงเดียวกัน คีตามองหน้าเพื่อนสนิทตัวเองอย่างอึ้งๆไม่คิดว่าเพื่อนสนิทของกรุงจะเป็นแฟนของภัสดา ดีไซน์เนอร์หนุ่มอดน้อยใจอีกฝ่ายไมได้ที่ปกปิดไม่ให้ตนเองรู้  ส่วยอริสราก็มีความรู้สึกคล้ายกับคีตา ที่อยากจะงอนภัสดาหนักหนา โทษฐานที่ปิดบังเรื่องแฟน ไม่ยอมบอกให้รู้




แต่สำหรับติยะแล้ว เมื่อได้ฟังว่าคนทั้งสองเป็นอะไรกัน ก็ยิ่งปวดใจเข้าไปใหญ่ นี่เขาเป็นอะไรกันแน่ เสียดาย หรือว่า หวงภัสดา แต่จะด้วยความรู้สึกอะไร มันก็สายเกินไปเกินกว่าที่จะทวงถามถึงความรักที่ภัสดาเคยมีกับตน




สายไปแล้วซินะ.................




“อย่าตกใจๆ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังตั้งแต่ต้นจนจบเลย”   ภัสดาพูด และหันมองรอบโต๊ะ เมื่อเห็นช่องทางในการหย่อนกายนั่งทานอาหารก็ จูงมือศิขรินทร์ไปทางนั้นทันที




“เดี๋ยวพีทนั่งข้างติแล้วกันนะ”  เมื่อได้สติ  ติยะก็จัดแจงที่นั่งของเพื่อนสนิทตัวเองทันที โดยทำท่าไม่สนใจและวางทีท่าเมินเฉยต่อศิขรินทร์อย่างชัดเจนทำเอาความนิ่งเรียบภายในใจของศิขรินทร์ตอนนี้เลือนหายไป ร่างสูงมองบุคคลที่คนตัวหอมนั้นเคยบอกว่าหลงรัก และตอนนี้เลิกรักไปแล้วด้วยแววตาที่สมเพชเวทนาในการกระทำอีกฝ่าย




บ้าเป็นหมาหวงก้างเลยนะ ติยะ .......





“ไม่เป็นไรติ เดี๋ยวพีทนั่งข้างศิ ดีกว่า มากับแฟนแล้วจะแยกนั่งทำไมล่ะ..ขอบคุณมาก”  ภัสดารับรู้ได้ถึงสายตาฟาดฟันที่ศิขรินทร์และติยะปล่อยออกมาใส่กัน  เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ   หวังว่าคงไม่มีการวางมวยชิงภัสดากางร้านเหล้าหรอกนะ




“เอางั้นก็ได้ ....สั่งอาหารเลยแล้วกัน”   ติยะทรุดตัวนั่งลงที่เดิม แต่ไม่วายหันมาจ้องหน้าของศิขรินทร์อย่างไม่ชอบใจนัก คนๆนี้เป็นใครถึงได้มาฉกคนที่เคยบอกว่ารักเขาไป  ถึงแม้มันจะเนิ่นนานมาแล้ว แต่ติยะก็ยังคงเชื่อว่าภัสดายังคงรักตนอยู่ และคงคบกับผู้ชายคนนี้เพื่อประชดแน่นอน ติยะคิดไว้อย่างมาดมั่น




“ทุกคน...คนหล่อๆที่นั่งข้างพีทคนนี้ชื่อว่าศิขรินทร์ นามสกุลอินทราทิพย์ บ้านรวย เงินเยอะ รถสวย รับรองไม่พีทได้ไปแล้วสบายไปตลอดชาติ  อยากถามอะไร ถามได้เลย!!!”   สิ้นเสียงของภัสดา เพื่อนคนอื่นๆก็ต่างรุมตั้งคำถามใส่ภัสดาทันที ยกเว้นหลักเขตและติยะที่ได้แต่นั่งฟังเท่านั้น ศิขรินทร์มองหน้ากรุงอย่างรู้ทันว่าคนที่ชื่อติยะนั้นมีจุดประสงค์ในใจอย่างไร




“คบกันมากี่เดือนแล้ว”   อริสราเอ่ยถาม  ใบหน้าสวยหวานของคุณหมออริสมองมาที่ศิขรินทร์อย่างชื่นชมในรูปร่างและใบหน้าของอีกฝ่าย  ดูไปดูมาแล้วเหมือนใครนะ




“เดือนหน้าก็ครบรอบหนึ่งปีแล้ว”   




“อะไรเนี่ย มันนานขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมพีทถึงเพิ่งมาบอกอ่ะ งอนแล้วนะ”   สาวน้อยคนเดียวในกลุ่มเอ่ยอย่างงอนๆ เจ้าตัวสะบัดหน้าไปมาอย่างน่ารัก




“ก็อยากคบกันไปนานๆเพื่อให้แน่ใจก่อนไง อย่างอนนะอริส เดี๋ยวไม่สวยนะจะบอกให้” 




“พีทบ้า คอยดูเถอะเดี๋ยวจะเล่นงานให้สาสมเลย ปิดบังกันดีนัก”  นับว่าภัสดาเก็บความลับไว้ได้ยาวนานมาก ด้วยระยะเวลาที่ยาวนานเกือบจะถึงหนึ่งปีที่คนสองคนคบกันมานั้นสร้างความตกตะลึงให้กับเหล่าเพื่อนพ้องไม่หาย




“คีย์พีทขอโทษ ก็พีทอยากให้แน่ใจก่อนไง ตอนนี้ก็โอเคแล้ว มั่นคงแล้ว”  สิ้นเสียงของภัสดาทำเอาความดีใจหลั่งไหลอยู่ข้างในอกของศิขรินทร์เต็มไปหมด เพียงแค่นี้ก็ทำให้เขาได้รู้แล้วว่าคนเอวบางนั้นแคร์เขามากแค่ไหน ก็หวังว่าใครแถวๆนี้จะรับรู้และยอมรับความจริงในที่สุด




ช่างแตกต่างกับติยะในตอนนี้ที่เพิ่งมารู้สึกว่าหวงแหนเพื่อนสนิทอย่างภัสดาแค่ไหน ชายหนุ่มมองคนทั้งสองนั่งยิ้มให้กันด้วยความอิจฉาตาร้อน อยากจะลุกขึ้นไปแล้วจับภัสดาและศิขรินทร์แยกออกจากกัน อยากจะดึงภัสดาที่รักเขานักหนานั้นกลับมา อยากให้ความรู้สึกของภัสดาเหมือนเดิม แต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่หวังคงจะไม่เป็นจริง เพราะพีท คนที่เคยแอบหลงรักเขานั้นมีคนรักเป็นตัวเป็นตนแล้ว




ถ้าจะยื่นมือไปแย่งกลับมา.........จะได้ไหม




พีทหมดรักเขาน่าแล้วเหรอ.........พีททำใจได้เร็วขนาดนั้นเชียวเหรอ




หรือว่าบางทีพีท อาจจะใช้ศิขรินทร์เป็นเครื่องมือที่ทำให้ลืมเขาไปได้




ถ้าอย่างนั้น .........เขาก็มีหวังซินะ





กรุง วรยศ สบสายตากับคีตาอย่างรู้กัน กรุงนั้นรู้ดีว่าเพื่อนสนิทตัวเองกำลังข่มความรู้สึกเดือดพล่านในใจเอาไว้ และท่าทางมันจะระงับยากอยู่เหมือนกัน เพราะอีกฝ่ายนั้นคอยแต่จะพูดจาฉอเลาะภัสดาอย่างเอาอกเอาใจ เป็นใครๆก็ทนไม่ได้ เมื่อมาเห็นแฟนตัวเองถูกเอาอกเอาใจจากคนที่เคยแอบชอบ




“ช่วงนี้ติงานยุ่งเลยไม่ได้แวะไปหาพีท ขอโทษทีนะ...เดี๋ยวถ้าว่างคราวนี้จะแวะไปค้างด้วย”    ภัสดาเหลือบมองใบหน้าของคนรักชั่วแวบแล้วหันกลับไปตอบคำถามเพื่อน
“ถ้าเป็นเมื่อก่อนติจะมาตอนไหน พีทคงจะไม่ห้าม แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ได้แล้ว เพราะพีทย้ายไปอยู่กับศิแล้วล่ะ” 




เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจ ความจริงที่ติยะได้รับรู้นั้นมันช่างโหดร้ายเกินจะทน!




“..............................” ติยะนิ่งเงียบ ไม่คิดว่าภัสดาจะกล้าทำถึงเพียงนี้




“ไอ้ติ  มึงไม่เป็นไรนะ”  หลักเขตเห็นใบหน้าของเพื่อนสนิทตัวเองซีดเผือดลงก็เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง นึกเห็นใจอยู่ไม่น้อย ติยะคงจะรู้ตัวแล้วว่าการรู้ตัวช้ามันเจ็บปวดแสนสาหัสขนาดไหน




“ไม่เป็นไร  เดี๋ยวขอตัวไปห้องน้ำสักครู่นะ”   ทนายหนุ่มขอตัวแล้วก้าวเดินออกไปอย่างรวดเร็ว




“ศิเดี๋ยวกูมานะ ...........” ร่างบางรีบเดินตามร่างของเพื่อนสนิทไปทันที




บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเงียบกริบไร้เสียงพูดคุยทันที กรุง วรยศมองหน้าเพื่อนสนิทตัวเองอย่างห่วงๆ ซึ่งไม่ต่างอะไรกับคนอื่นๆ ศิขรินทร์นั้นมั่นใจในตัวเองภัสดาอยู่แล้ว แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ว่าไอ้หมาหวงก้างอย่าง ติยะ มันจะบ้าคลั่งแล้วทำอะไรแฟนเขาขึ้นมา




“คุณติก็ตามพีทไปซิคะ”  คุณหมออริสเอ่ยแนะนำ 




“ตามไปเถอะคุณซิ  ไปคุยกันให้รู้เรื่อง เพราะยังไงคุณก็ต้องพบเจอกับไอ้ติมันบ่อยๆอยู่แล้ว” 




“ครับ”   
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.




“ติ....โอเคนะ”   ภัสดาเอ่ยถามแผ่นหลังกว้างใหญ่สมบุรุษเพศของเพื่อนสนิทอย่างห่วงใย  แผ่นหลังกว้างที่เมื่อก่อนนั้นภัสดามักจะมองด้วยความรักและความห่วงใย แต่ตอนนี้ความรักความอาลัยได้เลือนหายไปหมดแล้ว คงเหลือแต่เพียงความห่วงใยที่เพื่อนคนหนึ่งมีให้เท่านั้น




“พีท....รักไอ้หมอนั่นจริงๆเหรอ” แม้จะฉุนที่อีกฝ่ายเรียกคนรักของตนไม่สุภาพ แต่ภัสดาก็ไม่อยากใส่ใจเพราะรู้ว่าติยะอยู่ในอารมณ์ไหน




“ใช่!  พีทรักไอ้ศิ  ก็คนเป็นแฟนกันนี่นะ ไม่รักแฟนแล้วจะไปรักใคร” 




ภัสดารู้ว่าที่เอ่ยออกไปมันมันโหดร้ายเพียงไหน แต่ก็ต้องทำ เพื่อให้คนตรงหน้าได้รู้ว่า ความรู้สึกเดิมๆมันหายไปหมดแล้ว




“ไม่เชื่อ!! ติไม่เชื่อ พีทแค่อยากเอาใครคนหนึ่งมาทำให้พีทลืมติ ความจริงแล้วพีทยังรักติอยู่!!” 




ติยะหันกลับมาพูดเสียงก้าว ใบหน้านิ่งเฉยที่แฝงไปด้วยความนิ่งขรึมตามแบบฉบับทนาย บัดนี้แข็งก้าวขึ้นมาไม่เหลือ ติยะที่ภัสดาเคยรู้จักเลยซักนิด มือหนาของติยะเอื้อมมาตว้าต้นแขนของภัสดามาบีบและเขย่าไปมาอย่างโมโหและควบคุมสติตัวเองไม่อยู่




“ติ!!! เลิกบ้าได้แล้ว พีทเป็นเพื่อนตินะ  เราสองคนเป็นเพื่อนกัน!!”   ภัสดาพยายามแกะมือหนาที่แข็งแรงปานครีมเหล็กให้หลุดออกจากต้นแขนของตัวเอง แต่ดูเหมือนว่ายิ่งพยายามแกะเท่าไรติยะก็บีบแรงยิ่งขึ้นเท่านั้น




“เพื่อนอย่างนั้นเหรอ ไหนเมื่อก่อนพีทบอกว่ารักติไง!!!!”




“มันสายไปแล้วติ มันสายไปแล้ว พีทลบติไปจากหัวใจได้แล้ว และคนที่ทำให้พีทลืมติได้ ก็คือศิ!!!”   




“ไม่ใช่! พีทไม่ได้รักมัน พีทรักติอยู่ ได้ยินไหมว่าพีทรักติอยู่!!!!”   




“ติ พีทเจ็บ!!”   ภัสดาดิ้นขลุกขลักไปมาอย่างตกใจ เพราะติยะคว้าเอาร่างของตนเข้าไปกอดไว้อย่างขาดสติ ไม่คิดว่าพิษรักมันจะร้ายกาจขนาดนี้




ผลั่ก!!!!!!!!!!!   




แรงปะถะมหาศาลจากใครคนหนึ่งผลักร่างหนาของติยะให้หลุดออกจากภัสดา เมื่อเงยหน้าขึ้นมามองก็พบกับ ศัตรูหัวใจ......





ไอ้ศิขรินทร์!




“เลิกบ้าได้หรือยัง”   





ศิขรินทร์เอ่ยเสียงเรียบ ใบหน้าหล่อเหลามองคนที่ภัสดาเคยหลงรักอย่างสมเพช มือหนาโอบเอวบางเอาไว้ข้างตัวอย่างห่วงแหน ลมหายใจร้อนผสมกรุ่นกลิ่นของความโกรธที่เห็นคนรักของตนเองอยู่ในอ้อมกอดของคนอื่น  ถึงแม้ร่างบางที่เขาโอบอยู่นี่จะคิดกับอีกฝ่ายเพียงแค่เพื่อนก็เถอะ




“อย่ามายุ่งกับกู มึงมันเลว มึงแย่งพีทไปจากกู!!”




“แย่งไปจากนายอย่างนั้นเหรอ หึ! ความจำเสื่อมหรือเปล่าคุณทนาย.....นายเองไม่ใช่เหรอที่ปฏิเสธพีทและผลักไสเขาออกไปจากหัวใจ ใครกันแน่ที่ร้ายกาจ!!”   




ดวงตาคมเข้มเรืองรองไปด้วยความโกรธที่อัดแน่น และในที่สุดพันธุกรรมที่รับมาจากปู่ทวดก็ทำให้สีตาเปลี่ยนจากสีน้ำตาลเข้มเป็นสีเทาอย่างช้า ติยะมองการเปลี่ยนแปลงตรงหน้าอย่างตกใจ




“มึง........!!!!!!”




“เลิกทำตัวงี่เง่าเป็นเด็กๆเสียที   พีทไม่ใช่สิ่งของที่นายอยากได้เมื่อไรก็จะได้ เขาเป็นหัวใจของฉัน อย่าเอาความรู้สึกเก่าๆมาทำให้แฟนฉันต้องลำบากใจอีก” 




ศิขรินทร์มองใบหน้าของติยะครั้งสุดท้ายแล้วโอบเอวของภัสดาเดินหายออกไปจากบริเวณนั้นทิ้งไว้เพียงร่างๆหนึ่งที่ยังคงยืนนิ่งเงียบมองฝ่ามือของตัวเองอย่างเหม่อลอย




มันหลุดไปแล้วซินะ





ความรักที่เคยผลักไส




เพราะมือคู่นี้ซินะ  มือที่เคยทำร้ายให้ใครคนหนึ่งที่บอกว่ารักเขานักหนาต้องเจ็บปวด




หมดสิ้นแล้ว................. ความรักหลุดลอย......พร้อมกับหัวใจที่หลุดหายไป








.
.
.
.
.

๐ กลับมาแล้วนะคะ ขอโทษที่หายไปนาน งานเยอะจริงๆ
๐ ไม่โกรธกันนะ คือคนแต่งไม่มีนิยายที่เก็บไว้ในสต๊อกเท่าไร ก็เลยอัพช้า  ขออภัยอย่างสุดซึ้ง
๐ อ่านแล้วก็อย่าลืมกด+ กดเป็ด นะฮ้า 
-////-  ก็อยากได้บวกได้เป็ดบ้างอะไรบ้าง 5555555555555555+

.
.




ฝากแฟนเพจด้วยนะคะ คนไหนที่ยังไม่ได้เข้าไปก็กดเข้าไปซะนะ เดี๋ยวตกเทรนด์ไม่รู้ด้วย  ฮิ้วๆๆๆ
https://www.facebook.com/pages/Chocolate-Love-Fan-Club/255241697823084



รักและขอบคุณ

By Chocolate Love ~

[Noo_Patchy]

 

[CarToonMiZa]

 

นายติน่าจะโดน
มากกว่านี้นะ

บวกเป็ด

[tumtok]

ติเอ้ยยยยยทำใจซะมันสายไปแล้วแหละ

[namwaan1992]

><
หมาหวงก้าง !!
สมกับชื่อตอน 

[goonglovenut]

 :z6:สมน้ำหน้าติยะ 5555 ภัสดาเจ๋งจริงที่ไม่หวั่นไหว

[sam3sam]

หมาหวงก้างจริงๆ

[Still_14OC]

หนูพีททำดีที่สุดแล้ว ปล่อยให้ติเจ็บกับความจริงสักพักดีว่า ทรมานกับการหลอกตัวเองไปเรื่อยๆ

ตอนนี้ไปเคลียร์ กับคนอื่นที่รออยู่ที่โต๊ะ เถอะ งานนี้ โดนซักจนขาวสะอาดวิ้งๆกว่าโอโม่แน่ๆ

[autumnale]

จะมาหวงก้างอะไรตอนนี้ล่ะพี่ติสายไปไหม

[Horizon]

ตอนนั้นไม่อยากได้ ตอนนี้จะกลับมา ลืมไปได้เลย
+1

[Der Adler]

สู้ๆๆๆๆต่อไปนะพีท  มีศิคอยอยู่เคียงข้างซะอย่างอยูีเเล้ววววว

ติ  คิดได้เมื่อสายไปเเล้ว ต่อไปก้อเปนเพื่อนที่ดีต่อพีทเหมือนเดิมน่าาา

[kazhiki]

เราเข้าใจความรู้สึกของตินะ แต่ก็ไม่ควรทำแบบนี้อ่ะ เห้อออ

ขอบคุณมากค่ะๆ 

[kyoya11]

รู้สึกสมน้ำหน้าติยังไงไม่รู้ 

[nongrak]

ดีใจแทนศินะเนี่ย ที่พีทยอมประกาศกับเพื่อนว่าเป็นแฟน
แต่อยากตื้บใครบางคนที่ยังบ้าไม่เลิก ทำคนอื่นเขาลำบากใจนะ

+1+เป็ดให้กำลังใจคนเขียนค่ะ

[moobarpalang]

 
ดีใจที่ยังไม่ลืมว่ามีนิยายเรื่องนี้นะคร่ะ

[Ella Killer]

ทำไมติเข้าใจอะไรยากจัง พอเค้ารักก็ไม่สนใจ

แต่พอเค้ามีคนใหม่ก็ทำหวงก้าง 

[รักทุกฤดู]

ไม่ยอมๆๆๆๆๆๆ นิดเดียวเองอ่า    อุตส่าห์รอตั้งนาน   ฮือๆๆๆๆ ไม่ยอกๆ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

 

[ALittleN]

หมาหวงก้างจริงๆเลยติ

 

[runningout]

  พีททยอมให้ศิแสดงความเป็นเจ้าของไปเลยยยยยยย อิอิ 

[139147]

 

รู้ค่าเมื่อสายไป

[nemesis]

ติเป็นไรมากปะ อยากจะได้ก็ต้องได้งั้นหรอ เห็น พีทเป็นอะไร เหอะ

[tamako]

ติ  รู้ตัวช้าไปแล้วหละ

[boylove_yj]

ทุกเสียงที่คอมเม้นมา โดยรวมๆว่า


"รู้ค่า เมื่อสายไป"   


  กอดรวบทุกเม้นนนนนนนนนนนนนๆ

[akike]

อีตาศิ ตกลงเป็นนแวมไพร์ช่ายป่ะ

[choijiin]

อย่างงี้เค้าเรียกว่า"ควาย"ใช่มั้ยคะคุณศิ??
หรือว่าจะลิงได้แก้วดี??
 

[boylove_yj]

อีตาศิ ตกลงเป็นนแวมไพร์ช่ายป่ะ

     55555555555555555555555++
เม้นนี้แปลกและแหวกแนวมากกกกกกกกกกกกกกกๆ   555++