ตอนที่ 12
หลังจากหนังสือมันออกวางแผงผมก็รู้สึกว่าชีวิตหาคำว่าส่วนตัวไม่ได้อีกต่อไป -_- ในอินเตอร์เน็ตมีแฟนหนังสือกล่าวถึงผมกันอย่างน่ากลัว รูปในไฮไฟตท์ตั้งแต่สมัยมันยังฮิตๆก็มีการมาแจกแจงตามบอร์ด !! ไหนจะเฟสบุ๊ค ทวิตเตอร์ ขนาดในสตูดิโอยังมีเด็กๆวัยมัธยมมายืนออกันช่วงเย็นหลังเลิกเรียน ให้ตายเหอะเพราะมึงคนเดียวไอ้เชี่ยหลิวววว !!!
“คุณทรายขา ของขวัญมาส่งอีกแล้วค่า” นั่นไงมาอีกแล้ว กูเป็นนายแบบแค่ปกเดียวถ่ายรูปข้างในอีกนิดหน่อย สัมภาษณ์เล็กน้อยแบบเฟคๆกับยัยมะลิทำไมมันอลังการงานสร้างเหมือนกูดังทั่วเมืองไทยเนี่ยยย อ๊ากกก
“ไปวางไว้ในห้องเก็บของก่อนแล้วกันนะคุณมิ้นผมเหนื่อยอยากกลับบ้าน”
ขนาดจะกลับบ้านเมื่อก่อนออกประตูหน้าให้ประชาสัมพันธ์สตูดิโอโบกมือบ๊ายบาย แต่
เดี๋ยวนี้ต้องย่องออกประตูหลัง เฮ้ออดดูสาวๆสวยๆเลยเว่ยยยยยย !!! อะไรวะเนี่ย มือถือก็ดังอีกใครโทรมาวะ
“ทรายครับ”
“เค้านะทรายยยยยยย ว่างเปล่า”
“เชี่ยหลิวกูโกรธมึงแล้ว กูไม่มีชีวิตส่วนตัวเพราะมึงเนี่ยยยยยยยยยยยย”
“ก็ทรายดันหล่อโคตรๆน่ารักมากๆนี่นา .. นี่ๆเค้าติดต่อมาอยากขอสัมภาษณ์ทรายกับจัสมินแหละ อย่าลืมไปน๊า เค้าตอบตกลงไปแล้ว ฮี่ฮี่ บายยย”
“เฮ้ยหลิว เดี๋ยว … เชี่ยยยยยยยยยยยยย อะไรวะเนี่ยยย โอยยแม่งไอ้ตายส้นตีนเหอะ”
ไม่สนแล้วโว้ยกูจะกลับบ้านนอน !!!!!
ผมพาร่างอ่อนระโหยโรยแรงกลับมายังหน้าคอนโดตัวเองเรียบร้อย ชิบหาย ! กุญแจอยู่ที่สตู โอยยยย ซวยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมนั่งยองๆลงลูบหัวตัวเองแรงๆ อะไรจะซวยไม่เลิกแบบนี้
วะ !
“เกะกะ”
“ปลายพูดแบบนี้ได้ไง นิสัยไม่ดีเลย เป็นอะไรหรือเปล่าคะคุณ”
เสียงสองเสียงที่อีกเสียงหนึ่งคุ้นเค้ยคุ้นเคยกับอีกเสียงหวานๆ ผมก็หันหน้าไปมอง โอยยทิ่มแทงจิตใจ ! ปลายกับแฟนมันชัวร์มือนี่กุมกันแน่นขนาด คุณน้องปั้นดาวหน้าแบ๊วที่ผมเคยรับโทรศัพท์แน่ๆ
“ไม่มีไรครับขอบคุณมาก มีเรื่องนิดหน่อย”
“เอ๊ะนี่พี่ทรายที่เป็นนายแบบนิตยสาร ….. ใช่มั้ยคะ เพื่อนดาวปลื้มกันมากๆเลยค่ะ”
ผมค่อยๆยืนขึ้น มานั่งยองๆมันเหมือนคนแพ้เลยว่ะ โอยทำไมน้องดาวศัตรูหัวใจของผมถึงน่ารักขนาดนี้แว๊ หน้าอย่างกับตุ๊กตา
“อ่าครับ ขอบคุณครับ”
“ไปเถอะ หิวแล้ว”
“อะ … อ้าวว ดะ เดี๋ยวก่อนปลาย”
ไอ้น้ำแข็งมันไม่แม้แต่จะสบตาผมลากน้องดาวเข้าห้องไปซะงั้น เหลือแต่ผมยืนคอตกอยู่ตรงหน้าห้องตัวเองเหมือนเดิม เฮ้อไปไหนดีวะเนี่ยกู ไอ้หลิวก็ยังเคืองมัน ไอ้ปองก็บินไปจีน ไอ้เลย์เดี๋ยวก็โดนด่าอีก ไปหาไอ้ตี้ดีกว่าปลอดภัย -_- โทรหามันก่อนแล้วกัน
“ตี้ครับ”
“มึงกูไปนอนด้วยดิ วันนึง กูลืมกุญแจไว้ที่สตูว่ะ”
“อืม มาสิ ส่วนคุณกลับไปได้แล้วกรุณาเคารพสิทธิส่วนบุคคลซะบ้าง เชิญครับ”
“อยู่กับใครวะตี้” แต่แทนที่จะได้คำตอบกลับมีเสียงโวยวายดังลั่น อะไรวะเนี่ยเกิดไรขึ้นวะ
“ฮาโหลทรายรีบๆมานะ จะรอ” แล้วมันก็ตัดสาย ไอ้เหิ้ยยยใครทำร้ายเพื่อนกู !! ผมใส่เกียร์หมาซอยเท้าวิ่งไปที่ลิฟต์ทันที โอยยยเชี่ยเอ้ย ! ใครทำไรว่าที่หมอของประเทศวะเนี่ย รถกูอยู่ไหนวะ ! เอ้อนั่นไง วันนี้แหละขอสวมบทนักซิ่งตีนผีไปช่วยสาวงาม(?)ก่อนละนะ
ไอ้ตี้มันพักอยู่บ้านเดี่ยวเล็กๆชานเมืองใกล้มหาลัยมัน ซึ่งโคตรไกลกับคอนโดผมที่ดันตั้งอยู่ซะเส้นสีลม ดีนะวันนี้รถไม่ค่อยติดเลยเหยียบคันเร่งไปจนถึงบ้านมันในที่สุด
“ตี้กูมาแล้ว เฮ้ย !!” ผมลงจากรถก็เห็นสภาพไอ้ตี้กำลังถือไม้เบสบอลจะฟาดหัวผู้ชายคนหนึ่งที่ล้มลงกับพื้น อะไรกันวะเนี่ย นั่นมันมือเบสผมยาววงไอ้น้ำแข็งนี่หว่า
“กลับไปซะ แล้วอย่ามาอีก น่ารำคาญ”
“เดี๋ยวมึงเจอกูแน่ หึ !” ไอ้ผมยาวมันลุกขึ้นเดินออกจากบ้านผ่านผมไปแบบไม่มองหน้า ส่วนไอ้ตี้ก็ถอนหายใจครั้งใหญ่
“ขอบคุณที่มา ถ้ามาช้ากว่านี้คงฟาดหัวมันไปแล้ว”
“เอ่อ .. อือๆ อยากเล่ามั้ยตี้”
“ไม่ล่ะ ไร้สาระ เข้ามาเหอะเละหน่อยนะ” ไอ้ตี้มันเป็นคนเจ้าระเบียบมากถึงมากที่สุด แต่สภาพบ้านมันตอนนี้เละเทะมากถึงมากที่สุด แต่มันก็เงียบไม่ปริปากก้มลงเก็บของที่ละอย่าง แจกันที่ผมเคยซื้อให้มันก็แตกอยู่กลางห้องนั่งเล่น มันทะเลาะอะไรกันวะเนี่ย ผมกวาดสายตามองสภาพไอ้ตี้ก็แอบเห็นจ้ำเขียวๆบนแขนเหมือนถูกบีบอย่างแรง แต่อย่างอื่นก็โอเค
“โอ้ย !”
“เชี่ยแก้วแตกไปจับทำไมมันคม พอเลยตี้มานั่งกูเก็บเอง”
“แต่”
“มึงไปทำแผล กูเก็บเอง !!!!”
โอยทำไมช่วงนี้ซวยแสนซวย แสนจะซวยจังวะ !!! โอยวันเหิ้ยๆ !
“กูเปิดทีวีแล้วกันนะ บ้านจะได้ไม่เงียบ” ผมบอกไอ้ตี้แต่มันกลับเมินหน้าออกไปทางหน้าต่าง เฮ้อ สงสัยไอ้ผมยาวจะมีผลกระทบต่อไอ้ตี้เยอะปกติแม่งไม่เคยเหม่อ !
“ค่ะ จริงๆมินก็ไม่ได้อยากให้กระแสมันออกมาเยอะค่ะ พี่ทรายเค้าก็ขำๆกับเรื่องนี้ค่ะ เราคุยๆกันแล้วเรื่องที่ข่าวออกมาเยอะ ยังไงตอนนี้กับพี่ทรายก็แค่ดูๆกันค่ะ พี่ทรายเค้าก็โอเคไม่ล้ำเส้นของมินนะคะ ยังมีแอบๆแซวมินว่ามินดังกว่าอีก พี่ทรายน่ารักใช่มั้ยคะ” นี่มันยัยมะลิเน่านี่หว่า แล้วทรายในข่าวนี่ตูปะวะ ? ขนเพิ่มเริ่มลุกแล้วไง
“แล้วมีไปเดทหรือทานข้าวมั่งมั้ยคะน้องมิน” นักข่าวคนหนึ่งถามยัยมะลิ อื้อหือไมค์จ่อปากเธอเป็นสิบ
“พี่ทรายเค้าขี้อายค่ะ จริงๆก็มีบ้างนานๆทีตอนว่างตรงกัน แต่ก็มีแอบน้อยใจมินที่มินงานเยอะช่วงนี้ แต่มินอยากทำงานกับพี่ทรายมากกว่า พี่ทรายถ่ายรูปสวยมากค่ะ เขินจัง” อื้อหือแล้วเธอก็บิดซ้ายบิดขวาก้มหน้าเขินๆ โอ้พระเจ้าลางร้ายกำลังมาหาผมอีกแล้ว
“แล้วน้องทรายจะออกงานให้สื่อได้สัมภาษณ์บ้างมั้ยคะ หรือว่าไม่ได้สนใจวงการนี้เป็นพิเศษ”
“จริงๆพี่ทรายเขาลองทำเพราะอยากถ่ายรูปคู่กับมินค่ะ คิกๆ พอดีเราเริ่มคุยๆกันตั้งแต่มินมาถ่ายปกให้คุณหลิวเล่มก่อนๆนู้นค่ะ มินก็เขินๆเหมือนกันค่ะ แต่พี่ทรายเขาก็บอกว่าแปลกดีเมื่อก่อนเป็นคนถ่ายเดี๋ยวนี้ถูกถ่าย แต่มินก็อยากให้พี่ทรายเข้าวงการเต็มตัวนะคะ พี่ทรายแอคท่าเก่งมากค่ะ”
แล้วคำถามอีกมากมายที่มีชื่อผมประดับด้วยก็ออกมา และทุกๆคำตอบของยัยมะลิเหมือนผมกับเธอกำลังคบกัน ให้ตายเหอะ ! แค่นี้ชีวิตตูยังถูกล่วงล้ำไม่พอหรือไง อ๊ากกกกกกกกกกกก
“ชอบเธอหรอทราย”
“ไม่ใช่ละสาส ไอ้ตี้มึงอย่าไปเชื่อ แม่งนอกจอปากยังกับกรรไกรทำไมในจอมันเฟคอย่างนี้กูประมาทผู้หญิงคนนี้ได้ไงเนี่ย !!”
“ยินดีด้วยนะ แต่มึงคงมีแฟนแบบไม่รู้ตัวแต่คนทั้งประเทศรู้แล้วล่ะ” สัสเอ้ย !
: Plaifah :
“เค้าเหมาะกันดีเหมือนกันนะปลายดูสิ จัสมินน่ารักพี่ทรายก็หล่อ ดาวเคยเจอจัสมินตัวจริงนะ น่ารักมากๆเลย”
ผมนั่งกุมมือดาวมองจอทีวีที่กำลังสัมภาษณ์นางแบบดาวรุ่งที่ผมเคยเห็นผลงานมาบ้าง แต่ไม่เคยคิดว่าจะออกมาในรูปแบบนี้
“ไม่เห็นเหมาะกันเลยดาวดูยังไง”
“เอ๊ะ ดาวแค่พูดเฉยๆทำไมปลายต้องขึ้นเสียงใส่ดาวด้วยล่ะ” ขึ้นเสียง ? มันจะเป็นไปได้ยังไง ผมสุภาพกับดาวเสมอในระยะเวลาปีกว่าที่คบกันนะ
“ขอโทษผมแค่เหนื่อยๆเรื่องเรียน” ผมเลือกที่จะหลบตาและกระชับมือจับมือดาวแน่นขึ้นแต่เธอกลับดึงออก
“ช่วงนี้ปลายเปลี่ยนไปนะ … ปลายไม่ค่อยยอมให้ดาวมาที่ห้อง ไม่ค่อยโทรหา ไปรับส่งดาวก็เหมือนเป็นเรื่องจำเป็น ปลายกำลังมีคนอื่นหรือเปล่า”
“ดาว .. มันไม่ใช่แบบนั้น”
“ไม่หรอกปลายพูดมาตรงๆเถอะดาวรับได้ ปลายเป็นผู้ชายอาจจะรู้ตัวช้าแต่เรื่องแบบนี้ผู้หญิงเรารับรู้ได้เร็ว ถ้าหมดรักกันแล้วก็มาบอกดาวตรงๆอย่าทำเหมือนดาวเป็นคนโง่หรือเป็นคนที่ปลายจะรู้สึกผิดถ้าจะทิ้งดาวไป” ดาวจ้องหน้าผมตรงๆสายตาเธอทรงพลังแรงกล้าและผมรู้สึกว่าหัวใจตัวเองกำลังโดนเธอมองเห็นความจริง
มันเป็นเวลาสักพักแล้วที่ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนเดิมแต่ก็ไม่เคยคิดจะใส่ใจ หรืออีกทางคือผมกำลังกลัวคำตอบที่มันเริ่มจะชัดเจนทุกวัน
“ผมรักดาวนะ ..”
“ความรักมันไม่ได้หมายความว่าปลายจะต้องรักดาวแบบแฟนเสมอไป ปลายอาจจะกำลังรักดาวแบบเพื่อนก็ได้นะ ฮึก … ”
“ดาวผมขอโทษ” ผมดึงดาวเข้ามากอดเอาไว้แน่นๆ ผู้หญิงที่ผมเคยสัญญากับตัวเองว่าจะดูแลอย่างดี กำลังร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดผม ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้นะ
“ดาวรับได้จริงๆนะปลาย ฮึก … ถ้ามันเปลี่ยนไปแล้ว บอกดาวนะ .. ”
“ผมขอเวลาอีกนิดนะดาว .. ”
ผมกำลังเป็นคนที่แย่ที่สุดทำแฟนตัวเองเสียใจ และทำอีกคนที่ทำให้หัวใจผมมีปฏิกิริยาเสียใจ ทั้งสองคนจะให้โอกาสผมกันหรือเปล่า .. ดาวจะให้อภัยคนโลเลแบบผมมั้ย แล้วอีกคนล่ะ .. ไอ้เตี้ย .. หรือจะหนีไปมีแฟนเป็นนางแบบไปแล้ว ?
-----------------------
เอาล่ะ -.- เริ่มจะมันส์
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
