- 2 - คลานกลับขึ้นเตียงมาได้...ผมพยายามค้นให้ออกจากผ้าผม พี่แกไม่ยอมม้วนตัวกลมดิกเข้าไปใหญ่
ยักกะหนอนดักแด้....เขินหนักเอาการเลยเหอะ...
“จอมครับ...คืนนี้ขอพี่กอดหน่อยน๊า” ตรงๆ ไม่อ้อมแล้ว เมียแม่งน่ารักเกิน อยากฟัดให้จมเขี้ยวชะมัด
“ไม่...” ห้วนๆ สั้นๆ...
“ไม่เอาอ่ะ...พี่ห่างมาเป็นอาทิตย์ เพิ่งมีเมื่อคืนรอบเดียวเอง..” ผมยังใช้มือดึงผ้าห่มค้นไอ้จอมแสบ
ออกมาให้ได้....แต่เจ้าตัวก็ม้วนดิ้นหนีใหญ่
“ไม่เอา...พรุ่งนี้ไปวัดทำบุญ...นอนซะทีเหอะ...ไอ้ลุงหื่น” ว่าผมอีกนั่น...ไม่ได้ด้วยเล่ห์
ก็ด้วยกลหละหวะงานนี้...ตั้งใจไว้แล้วมีหรือบอมย์เบย์จะถอย
“
งั้นเพื่อไม่ให้เป็นการเอาเปรียบ...เรามาเล่นเกมส์ก่อนนอนกันหน่อย...ถ้าใครแพ้ต้องยอมรับ
เงื่อนไขดีป่าว?” หึ..ไอ้รันมันฉลาดเป็นกรด...แต่สิงห์บอมย์เรื่องเจ้าเล่ห์ไม่เป็นรองใครเหอะ..ยอมโผล่หัวออกมาจากผ้าห่มแล้ว...
รู้จุดอ่อนครับ..นักเลงเค้าไม่ชอบให้ใครท้า..งานนี้มีแต่รับคำท้าชัวร์
“เกมส์อะไร...แล้วเงื่อนไขอะไร?” น้าน!..ว่าแล้วต้องเข้าทางผม เด็กต่อให้ความคิดโตแค่ไหน
แต่นิสัยบางอย่างยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำแหละหว้า!
“
เกมส์ผีผ้าห่ม...ถ้าจอมเอ่ยปากบอกว่ายอมแล้ว ยอมแพ้แล้วครับ..จอมต้องให้พี่กอดสองรอบ....
แต่ถ้าภายในห้านาทีจอมขัดขืนเอาตัวรอดไม่พูดคำนี้ได้...ถือว่าพี่แพ้...พี่จะยอมนอนโดยดีโอเคเปล่า?” ผมบอกไปครับ...
พระเอกทำหน้าตาเลิ่กลั่ก...ก่อนจะสวนผมกลับมาว่า
“เกมส์ผีผ้าห่มเหี้ยไรไม่เคยได้ยิน..มีเกมส์แบบนี้ด้วย...ไม่เอาดีกว่าจอมไม่รู้จัก” นึกว่าจะโง่...
ดันฉลาดอีกแหนะ..ระวังตัวจริ๊งงง!...เมียกู...รู้จักก็บ้าแล้วมั้ง..เกิดและโตญี่ปุ่นภาษาแฝงแบบนี้พ่อแม่คงสอนให้หรอก...
ไอ้เหี้ย มึง กู...คำสบถต่างๆ พูดได้ก็เยี่ยมแล้วเหอะ...คงเรียนรู้จากเพื่อนไทยที่ไปเรียนญี่ปุ่นเอาละสิ...หึหึหึ!
“
เล่นเหอะ..ไม่ยากสักหน่อย...จอมแค่ป้องกันไม่ให้เอ่ยคำว่ายอมแพ้ออกมาภายในห้านาทีก็ชนะแล้ว
แต่หากภายในห้านาทีพูดคำนี้ออกมาถือว่าแพ้..ชื่อมันอย่าไปใส่ใจเลย...เค้าก็ตั้งมาให้เรียกเป็นชื่อเกมส์เฉยๆ...ไงกลัวแพ้ละสิ...
ถ้ากลัวก็ต้องยอมให้พี่กอด...แต่ถ้าเล่นยังมีโอกาสชนะเอาหรือไม่เอา” ฮ่าๆๆๆๆ..ผมแม่งเลวหวะ...ไม่เหลือทางเลือกอีกตะหาก...
จอมแสบยอมซะทีไหน..ทำหน้าทำตาคิดอยู่สักครู่ก็พูดออกมา
“เอ่อ..ก็ได้...ดูดิจะทำอะไรได้หวะไอ้ผีผ้าห่มเนี่ยะ..ลองเข้ามาดูดิ..พ่อจะยันเปรี้ยงเข้าให้” อุแม่เจ้า!...นักเลงไม่เลิกเมียกู...กะเตรียมถีบเตรียมชกผมละสิ..งานนี้บอมย์เบย์รู้ทางหรอก จึงได้เตรียมแผนไว้แล้ว
“
เห้ย!..ยันได้ชกได้..แต่กติกามีอยู่ว่า...จอมต้องเอาผ้าห่มพันตัวไว้ให้แน่น โผล่แค่เท้าออกมาสองข้าง
เท่านั้น....ส่วนหัวจะโผล่หรือไม่โผล่ก็ได้แล้วแต่ถ้าคิดว่าหายใจสะดวก....ไม่งั้นเค้าจะเรียกว่าผีผ้าห่มหรือ
มันต้องมีอุปกรณ์เป็นผ้าห่มใช้ในเกมส์ด้วย” ผมอธิบายวิธีการเล่น...จอมแสบ..เผลอยิ้มออกมาซะใจผมกระตุก...
โอ้ยหล่อชิบหาย...ไอ้เทพบุตร...เดี๋ยวเหอะพ่อจะฟัดให้ลายไปทั้งตัวเลย
“
หึ..ตกลง..ยิ่งดีเข้าไปใหญ่..จอมอยู่ในผ้าห่ม..โผล่แค่เท้าสองข้าง...แล้วมันจะทำอะไรให้ยอมแพ้ได้หวะ....
เอาเลยแล้วกัน...แต่เดี๋ยว!...ตีนที่โผล่ออกมาเนี่ยะ..ใช้ถีบได้ด้วยป่ะ!..” ยังไม่ยอมหาทางป้องกันตัวอีก...จัดไปคร๊าบที่รัก
“ได้สิ...กติกาไม่ได้ห้าม...” ผมตอบ...ยิ่งทำให้ไอ้ตัวดียิ้มร่าสว่างโร่เลยทีนี้ ล่อซะออร่าแยงตาผมวิ้งๆๆ...
อูยจะบ้าตาย...อยากกดเมียตัวเองโคดๆ
“ยังไม่หมด..ถามอีกข้อ..แล้วลุงจะมาดึงผ้าห่มจอมออกไปเปล่า?” วุ้ย!..ปัญหาเยอะจริงเหว้ย...ขืนถามมาก
เมื่อไหรจะได้เริ่มสักทีเนี่ยะ
“
ไม่ดึง..สัญญาไม่ยุ่งกับผ้าห่มจอมหรอก...หมดข้อสงสัยหรือยัง..ถ้าหมดแล้วจัดการพันตัวไว้เลย...
เอาตามสะดวก...ห้ามหลุดออกมานอกผ้าห่มเด็ดขาด ไม่งั้นอันตรายถือว่าพี่ชนะ...” ผมใส่กติกาเสริมแม่งเข้าไปอีก..
ปิดประตูตีแมวแม่งทุกทางเลยกู...งานนี้กะกดเมียเต็มๆ
“อ้าว!...มีกติกานี้ด้วยเหรอ...เมื่อกี้ไมไม่เห็นบอกก่อนเล่าหวะ” น้าน!..เห็นป่ะยอมง่ายซะทีไหนเมียผม...
ไอ้โรคระแวงสารมีเนี่ยะไม่มีใครเกิน..
“
ก็ชื่อเกมส์มันก็บอกอยู่แล้วนี่..ผีผ้าห่ม...ถ้าหลุดออกจากผ้าห่มผีก็แพ้ไง..เข้าใจอะไรยากจริง”
ผมแกล้งหงุดหงิดใส่...ไม่ได้ขืนยืดเยื้อไม่เริ่มสักที ผมก็รอนานไปอีกแหละ
“เออๆ...ถามแค่นี้ทำเป็นหงุดหงิด...ถีบตกเตียงอย่ามาโกรธกันหละบอกไว้ก่อน” หึ..เด็กน้อยเอ๋ย..เดี๋ยวก็รู้
จะได้ถีบหรือเปล่า...
ไอ้ตัวแสบจัดการเอาผ้าห่มนวมม้วนพันตัว โดยโผล่หัวกับเท้าออกมาก่อนจะยักคิ้วให้ผมประมาณเริ่มได้....
โอ้ย!..ไม่ติดเก็กหน้าให้จริงจังเข้าไว้ ผมจะกุมท้องขำให้ไส้แตกซักรอบ....เก่งทุกเรื่องไม่เก่งเรื่องเดียวคือ
ความไร้เดียงสานี่แหละ...เสน่ห์ที่เจ้าตัวไม่รู้เลยว่ามันน่ารักขนาดไหน
“เริ่มหละนะ...” พูดจบผมจัดการขึ้นนั่งคล่อมทับขาไว้ทันที จากนั้นนิ้วทั้งสิบก็รัวกระหน่ำจั๊กจี๋ลงฝ่าเท้า
ทั้งสองข้างของภรรเมียตัวแสบอย่างเอาเป็นเอาตาย...คิดว่าไงกันหละทีนี้..เมียผมไม่รู้ว่าเกมส์ที่ว่าผมจะเล่นแบบนี้...
ดิ้นเป็นเต่าเผาเลย..ไอ้จะถีบจะยันผมนะเหรอ..ไม่ต้องกังวล...เอาตัวให้รอดก่อนเถอะ..บิดตัวเป็นกุ้งด่าผมซะลั่นห้อง
“
ฮะ..ฮะ..ฮ่าๆๆๆๆ...อร๊ากกกก...ไอ้ลุง....ฮ่าๆๆๆ..ไอ้บ้า...ไอ้เหี้ย..โอ้ย...ฮ่าๆๆๆๆ....หยุดสิหวะ....ฮ่าๆๆๆๆ...
เกมส์เหี้ยไรมึง...ฮ่าๆๆๆๆๆ...อร๊ากกกก” เจอไม้นี้เข้าน้ำตาเล็ดหน้าดำหน้าแดง...ดิ้นกระแด่วๆ...เอาสิครับคนเก่ง...
“
จะให้หยุดก็ได้...จอมต้องบอกมาก่อนว่ายอมแพ้แล้วครับ...ผมยอมแล้วครับ..เร็วพูด..ไม่พูดได้ขำตายแน่ทีนี้”
ผมแม่งยิ้มยั่ว...แถมออกคำสั่งอีกตะหาก
“
ไอ้ลุงเหี้ย...ฮ่าๆๆๆๆ.....โอยยยย....มะ..ไม่พูดโว้ย!...ฮ่าๆๆๆๆ...อร๊ากกก!..” ยังปากแข็งอีก...
ได้จัดไปไอ้หนู...ผมเร่งนิ้วกระหน่ำใส่ไม่ยั้งเลยทีนี้....ไม่ไหวแล้วครับเมียผม พยายามกระดึ๊บหนี..แต่ผมนั่งทับไว้
ขยับห่าไรก็ไม่ได้ ผ้านวมพันตัวขนาดนั้น...รู้จักหรือยังผีผ้าห่ม...เป็นไงหละ...เก่งนักก็จัดไป
“โอ้ยย!...ฮ่าๆๆๆๆ...ฮ่าๆๆๆ...อร๊ากกกก...พอ..พอ...ไม่ไหว....ฮ่าๆๆๆๆ” ยังฝืนน้ำหูน้ำตาไหลขนาดนั้น
ยังเก่งได้อีก...
“
พูดสิครับ....จอมยอมแพ้แล้วครับ ยอมแล้วครับ..พูดเร็วเดี๋ยวเหยี่ยวเหลืองนะ..เร็วสิเอ้า” ผมเร่งให้พูด
แม่งทนจริงเมียกู...สุดท้ายผมก็ชนะ
“ฮ่าๆๆๆๆ....อร๊ากกกก...ยอมๆ...ยอมแพ้แล้ว..ฮ่าๆๆๆๆ” ในที่สุดก็แพ้ราบคาบผมเลยหยุดมือ...
ปล่อยตัวแสบน้ำตาเล็ด หายใจหอบแฮ่กๆๆๆ...
ก่อนผมจะค่อยคลายเอาผ้าห่มออกจากตัวให้...แม่งเหงื่อชื้นเต็มหน้า...มองผมตาปะหลับปะเหลือก...
ก่อนจะบ่นผมทันที
“เกมส์ผีผ้าห่มเหี้ยไรเนี่ยะ..เล่นจั๊กจี๋แบบนี้ทำไมไม่บอกก่อนหวะ...ระยำจริง"ผมหัวเราะขำเลยครับ......
ตลกชะมัด....เออนั่นสิ...แล้วผมก็คิดได้เนอะ...
“
บอกได้ไง...บอกก็รู้หมดดิแล้วจอมจะยอมเล่นเหรอ...แพ้แล้วอย่าพาล..ยอมรับในกติกาเสียดีดี...
พี่ชนะแล้วจอมทนไม่ได้เองตะหาก...ถ้าอึดถึงห้านาทีพี่ก็แพ้..เพราะฉะนั้นยุติธรรมแล้วเหอะ....พี่ขอรางวัลเดิมพันเลยแล้วกัน”
พูดจบผมขึ้นคล่อมทันที...มองตาวาววับที่มีคราบน้ำตาจากการหัวเราะงอหาย...ปากแดงหน้าแดง เพราะเลือดวิ่งขึ้นหน้า
พาเอาใจสั่น...หล่อโคดเลย...ทำไมมันหล่อไม่บันยะบันยั้งงี้หวะ..ผมค่อยๆ ประกบปากลงไปอย่างนุ่มนวล...
บดคลึงเม้มริมฝีปากเพื่อให้จอมแสบเปิดให้ผมรุกล้ำข้างใน ในที่สุดเทพบุตรสุดหล่อของผมก็เผยอปากให้ผมฉกลิ้นเข้าไป
ไล่ต้อนดูดลิ้นนุ่มชิมความหวานอย่างหลงไหล.......?????????
รอตอนหน้านะคะ...อยากอ่านฉากเรียกเลือดก็ขอกำลังใจกันหน่อย
ตอนหน้าจะให้พี่บอมย์อ่อนโยนกับน้องมากๆ
เอาแบบอีโรติกให้เคลิ้มตามกันไปเลย....
รักคนอ่าน คนโพสฯ และขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ ทุกเป็ดที่กดให้..ขอบคุณมากค่ะ
Luk.
หัวข้อ: @@โดยLuk{จอมใจนักเลง} พี่บอมย์จอมกะล่อน VS จอมภาคย์เทพบุตรหยิ่งยโส (อ่าน 805780 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก