หัวข้อ: [เรื่องสั้น] Time ★ เวลามันย้อนไม่ได้..จบ 26-6-11

[Vvenus]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

.
.
.

TIME เป็นเรื่องที่นัสแต่งออกมาแนวๆเดียวกับHeartนะคะ
เพราะงั้นคิดดีก่อนอ่านต่อนะคะ นัสบอกไว้ก่อนเลยว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นที่จะสั้นกว่าHeartนะคะ

อย่าลืม [Flavor of Life. ตุ๊กตา... IXE♥BOOK ] กันนะ

ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านมากๆคะ

Ps.รักคนอ่าน ...Vvenus... 19-6-11

[Vvenus]

Time :


‘ฉันขอโทษนะยู...ความเจ็บปวดในวันที่ไม่มีนายฉันเข้าใจมันแล้ว’

ทามกลางสายฝนที่กำลังสาดกระเซนเข้ามากระทบร่างบางที่ตอนนี้หัวใจแตกสลายไปหมดสิ้น ความหวังสุดท้ายที่พึ่งมีก็ค่อยๆถูกหยดน้ำเข้ามาพลัดพามันไป
พร้อมๆกับสร้อยสีเงินที่มีจี้รูปดาวสองดวงเคียงข้างกันอยู่จะขาดออกจากกันราวกับว่าดาวสองดวงนี้จะต้องแยกกันกันตลอดไป...

หยาดน้ำตาสีใสถูกน้ำฝนที่ร่วงหล่นหลอมรวมกันไปจนไม่สามารถมองเห็นได้ น้ำตาที่ไม่เคยคิดว่าจะต้องเสียมันให้ใครง่ายๆแต่ตอนนี้กลับเป็นสิ่งที่แสดงถึง
ความเจ็บปวดแทบขาดใจ ความเจ็บปวดที่เขาต้องทนรับมันเมื่อเวลาที่เคยมีหมดลงแล้ว หมดเวลาแล้วสำหรับการแก้ตัวใหม่...ฟีม


จะผิดไหมถ้าคนเลวๆอย่างฉันจะขอโอกาสอีกครั้ง

จะผิดไหมถ้าฉันอยากย้อนเวลากลับไปแก้ไขทุกอย่าง

จะผิดไหมถ้าฉันอยากจะพูดขอโทษกับนายในตอนนี้

จะผิดไหมถ้าฉันเพิ่งรู้ตัวว่านายสำคัญแค่ไหน

จะผิดไหมถ้าฉันอยากจะบอกว่าฉันรักนาย

จะผิดไหมถ้าฉันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงวันเวลาได้...

ฉันรักนายนะยู...ขอให้ฉันเอ่ยมันกับนายเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม

.
.
TBC

 

[G-NaF]

จิ้มๆครับ ได้เป็นคนแรกแล้ววววว
จะติดตามผลงานนะคับ

[Vvenus]

Time ★ (ตอนเดียวจบ) :


“ฮัลโหลยูนายอยู่ที่ไหนเนี่ย!”

“ใกล้ถึงแล้วรอแปบนึ่งนะ”

“โอ๊ยช้า! ไม่ต้องมารับแล้วคืนนี้ฉันจะค้างกับวิน แค่นี้นะ! ติ๊ด”

“ฟ...ฟีม”

รถยนต์สีขาวพุ่งทะยานไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วก่อนที่มันจะมาถึงหน้าบ้านหรูอันเป็นจุดหมายของการเดินทางซึ่งเป็นที่ๆคนรักของเขาอยู่
แต่เมื่อดวงตาเรียวสีดำหันมองขึ้นไปยังหน้าต่างใสบนชั้นสองของตัวบ้านหยดน้ำตาสีใสก็ไหลออกมาในทันที

ร่างสองร่างของชายหนุ่มกำลังกอดจูบกันอย่างดูดดื่มจนไม่สนใจสิ่งรอบข้าง แต่มันจะเป็นเพียงแค่การแสดงความรักกันธรรมดาถ้าคนที่อยู่ในอ้อมกอดของวีรภัทร
ไม่ใช่คนรักของยู!

“ฉันพยายามแกล้งโง่มาตลอดแล้วนะฟีม แต่ทำไมนาย...”

“ฉันเหนื่อยแล้วนะ”

น้ำตาหยดสุดท้ายจางหายไปก่อนที่ชายหนุ่มจะเหยียบคันเร่งเพื่อให้รถคันหรูของตนทะยานไปข้างหน้า แต่ดูเหมือนกับว่าครั้งนี้มันจะเป็นความเร็วที่เกินกว่าที่ควร
ไปมากทีเดียว มือหนาค่อยๆปล่อยออกจากพวงมาลัยมากุมเอาไว้ที่สร้อยคอรูปดาวเส้นสำคัญที่เป็นตัวแทนความรักของเขาและคนรัก

สร้อยคอที่มีเพียงแค่สองเส้นเท่านั้นบนโลกใบนี้...

“ฟีม ฉันรักนายนะ”

โครม!!...

.

“นี่ฟีมเมื่อไหร่จะเลิกกับไอ้ยูสักทีอ่ะ”

“ฝันอยู่เหรอไงวิน ทำไมพวกฉันต้องเลิกกันด้วย”เสียงหวานพูดขึ้นขณะที่ตนเองกำลังใส่เสื้อผ้าซึ่งถูกถอดออกไปเพราะเหตุการณ์เมื่อคืนอยู่
เขายอมรับนะว่าเขามีอะไรกับเพื่อนตัวเอง แต่มันก็เป็นเพียงแค่ความสัมพันธ์ที่ไม่ได้จริงจังอะไรมากมายซึ่งข้อนี้ทั้งเขาและวินต่างรู้ดี

“ก็ดูที่นายทำกับมันสิ ถ้าเป็นฉันนะฉันคงเลิกกับนายตั้งแต่ปีแรกที่คบกันแต่นี่พวกนายคบกันมาได้เกือบเจ็ดปี ยูมันคิดอะไรอยู่ว่ะเนี่ย”
วีรภัทรเอ่ยขึ้นอย่างไม่เข้าใจในตัวของชายหนุ่มผู้ที่ทนกับพฤติกรรมของเพื่อนแสนสวยคนนี้ได้

“ก็พวกฉันรักกันทำไมจะคบกันไม่ได้ และอีกอย่างฉันว่าต่อไปนี้ฉันจะทำดีกับเขาบ้างแล้วล่ะ”

“รัก? นี่นายบอกว่านายรักไอ้ยูอยู่ใช่ไหมเนี่ย ตั้งแต่รู้จักนายมาฉันเพิ่งเคยได้ยินนายบอกว่ารักมัน”ร่างสูงที่ยังคงนั่งอยู่บนเตียงถามขึ้นอย่างแปลกใจก่อนที่จะเอื้อม
ไปหยิบเสื้อเชิ้ตสีดำที่วางอยู่ใกล้ๆส่งให้คนตัวเล็ก

“ยูทำอะไรให้ฉันตั้งเยอะ ถ้าฉันไม่รักเขาฉันก็คงอยู่กับเขาไม่ได้ขนาดนี้หรอก”

“ก็ใช่ กลับไปแล้วก็อย่าลืมไปบอกมันซ่ะล่ะ ยูมันคงดีใจมากๆชัวว์”

“อืม นี่วินต่อไปเราเป็นแค่เพื่อนธรรมดากันเถอะ”เสียงหวานเอ่ยขณะที่มือเรียวยังคงติดกระดุมเสื้อเชิ้ตต่อไปเรื่อยๆ

“ถ้านายต้องการฉันก็ไม่ขัดหรอกนะ เพราะฉันก็รู้สึกว่ายูมันน่าสงสารพออยู่แล้วที่ดันหลงมาชอบนายเนี่ย”คนตัวสูงพูดขึ้นอย่างรู้สึกผิดจริงๆกับสิ่งที่เขาทำกับชายหนุ่ม
ผู้ถูกเอ่ยถึง แต่เจ้าตัวก็ยังไม่วายที่จะพลาดพิงไปหาคนสวยที่อยู่ตรงหน้า

“นั่นปากเหรอ เฮ้ออ...ฉันรักยูจังเลยอ่ะ”ฟีมบอกออกมาอย่างมีความสุขก่อนจะนั่งลงข้างกับเพื่อนสนิทเมื่อแต่งตัวเสร็จแล้ว

“ไปพูดกับมันนู่นไป”คำพูดล้อๆของคนตัวสูงดังขึ้นพร้อมๆกับมือหนาที่ถูกส่งไปขยี้ผมนุ่มของคนข้างๆอย่างสนุก

~You're my melody นอ รึล ยอน ชู ฮัล เก...~เสียงริงโทนของโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้นก่อนที่มือเรียวจะไปคว้ามันมาเพื่อรับสาย

“ฮัลโหลครับ...”

“.....”

“ครับ ผมรู้จักเขา”

“.....”

“อะไรนะครับ! แล้วตอนนี้อาการเขาเป็นยังบ้าง!”

“.....”

“ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้!”

“ฟีมมีเรื่องอะไรเหรอ”ร่างสูงถามขึ้นเมื่อเห็นอาการตกใจของเพื่อนสนิทที่ตอนนี้กำลังสั่นไปทั้งตัว แต่ก่อนที่วินจะได้คำตอบอะไรกลับมาเจ้าตัวก็ต้องตกใจหนักกว่าเดิม
เมื่ออยู่ๆเพื่อนชายที่เขาคิดว่าไม่เคยมีน้ำตากลับกำลังร้องไห้

“ย...ยู...รถคว่ำอยู่ไอซียู...ฉันไปโรงพยาบาลก่อนนะ”เสียงสั่นๆของคนตัวเล็กที่กำลังตกใจหันไปตอบคำถามเพื่อนข้างๆก่อนจะรีบวิ่งออกไปพร้อมๆกับกุญแจรถ
ของเจ้าของบ้านทันที

.

ติ๊ดดดดด.....ดดด....เสียงของเครื่องมือแพทย์ดังขึ้นในช่วงเช้าของวันที่สายฝนกำลังโหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง เสียงสุดท้ายที่เป็นดั่งสัญญาบอกลา
ช่วงวินาทีสุดท้ายของลมหายใจนั้นได้จบสิ้นแล้ว


ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้ว...ชายผู้เคยมีรอยยิ้มอันแสนอบอุ่นบนใบหน้า
   “รอยยิ้มของฉันมีไว้เพื่อนายคนเดียวนะ”
   “ก็ลองไปยิ้มให้คนอื่นด้วยสิฉันจะฆ่านาย!”
   “ใครเขาจะกล้ากัน ฉันรักนายจะตาย...”


ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้ว...ชายผู้เคยยอมทำทุกๆอย่างเพื่อคนที่ตนเองรัก
   “ยูนายห้ามไปยุ่งกับคนอื่นนะ! ห้ามมีคนอื่นนอกจากฉันเข้าใจไหม?!”
   “อื้ม ไม่ว่านายพูดอะไรฉันจะทำตามทุกอย่าง”

ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้ว...ชายผู้เคยต้องทนรับความเจ็บปวดอันแสนสาหัส
   “ผู้ชายคนนั้นเป็นใครฮะฟีม!!”
   “ก็เพื่อนฉันไงชื่อวิน”
   “เพื่อน! เพื่อนที่ไหนเขาจูบกันกลางผับ!”
   
   เพี๊ยะ!!

   “อย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนะ! ทำไม! ก็แค่จูบหรือนายอยากให้มีมากกว่านั้น! ถ้าอยากนักก็ได้นะเดี๋ยวฉันจะโทรตามวินมาตอนนี้เลย!!”
   “ฟ...ฟีม! หยุดเลยนะ โอเคถ้านายบอกว่าเพื่อนฉันก็จะเชื่อ”
   “......”
   “ฉันขอโทษ มือนายเจ็บหรือเปล่า...”

ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้ว...ชายผู้เคยต้องเสียน้ำตาเพื่ออ้อนวอนไม่ให้คนรักจากไป
   “ฟีมนายจะไปไหน!?”
   “ฉันเบื่อจะไปอยู่บ้านเพื่อนสักพัก อย่ามาเซ้าซี้ได้ไหมรำคาญ”
   “นายจะไปอยู่บ้านใคร? ถ้าเบื่ออะไรก็บอกฉันสิเดี๋ยวฉันจะแก้ไขให้”
   “ฉันเบื่อนายไงยู ฉันจะไปบ้านวิน หลบไปได้แล้ว!”
   “เดี๋ยวสิ! อย่าไปเลยนะ...ฉันขอโทษ”
   “เงียบไปเลย! บอกว่าจะไปแค่สักพักนึ่งไม่ได้ไปทั้งชีวิตซ่ะหน่อยอย่าเว่อร์ให้มันมากได้ไหม!”
   “ฉันขอร้องอย่าไปนะ...ฮึก”
   “......”
   “อย่าทิ้งฉันไปนะ...”
   “ม...ไม่ไปแล้ว นายอย่าร้องไห้เหมือนกับว่าฉันกำลังจะบอกเลิกได้ไหมเนี่ย”

ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้ว... ชายผู้ให้ความรักอย่างไม่มีข้อแม้ใดๆ
   “ฟีมนั่นรอยอะไรที่คอ?”
   “เนี่ยนะเหรอ ตอนเย็นวินมันเมาเลยเล่นอะไรนิดหน่อยน่ะไม่มีอะไรหรอก”
   “งั้นเหรอ...”
   “อย่าทำเสียงไม่เชื่ออย่างนั้นสิ! ทำไมนายไม่รักฉันแล้วคิดว่าฉันมีคนอื่นใช่ไหม?”
   “ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันรักนายจนแทบจะลืมรักตัวเองแล้วนะ”
   “ขนาดนั้นเลยเหรอ ดีใจจัง”
   “อื้ม งั้นทีหลังอย่าเล่นอะไรแบบนี้อีกนะ”

ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้วที่ฟีมจะได้ยินคำว่ารักอันแสนน่าเบื่อของยู...
   “ฟีมฉันรักนายนะ”
   “รู้แล้วน่า...”
   “ไม่ว่าฉันจะอยู่ที่ไหนฉันก็จะยังรักนายเสมอนะ”
   “นี่ยูจะพูดทำไมนักหนารู้ไหมว่ามันน่าเบื่อนะ”
   “ข...ขอโทษ”

.
   
“ย...ยู...ยู!!”

“ยู!!!”เสียงตะโกนเรียกชื่อคนรักที่ปะปนไปด้วยความเจ็บปวดดังไปทั่วทั้งโรงพยาบาล แต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มเจ้าของชื่อนั้นจะไม่สามารถรับรู้ได้อีกแล้วว่า
คนที่เขารักมากที่สุดกำลังเรียกหาเขาอยู่

“ย...ยู...ฮึก...ฮื่ออ...อออ”

“ฮื่อ...อออ...ขอโทษ...ฮึก”

“ฮื่อออ...อออ...ตื่นขึ้นเดี๋ยวนี้นะ...ฮึกๆ”

“ข...ขอโทษ...ฮื่อออๆ”ร่างบางที่ตอนนี้ถูกหยาดน้ำตามากมายไหลลงมาปิดบังใบหน้าสวยจนหมดสิ้นเอ่ยประโยคที่เขาคิดว่ามันสายไปแล้วที่จะพูดออกมาอย่างบ้าคลั่ง
คำขอโทษที่คนอย่างเขาน่าจะพูดมันเมื่อนานมาแล้ว คำขอโทษที่เขารู้ว่ามันสายไปแล้วแต่เขาก็ยังคงอยากจะบอกให้คนๆนี้รับรู้เอาไว้

“ยู...ฮึกกก...ฉ...ฉันรักนาย...ฮื่อออ”

“ฉันรักนาย...”

สายเกินไปแล้วนะฟีมที่นายจะมาพูดคำว่ารักตอนนี้ และเมื่อทุกอย่างมันจบแล้วคำบอกรักที่มาพร้อมกับหยดน้ำตามันจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ไหม...

สายเกินไปแล้วจริงๆ

มือเรียวที่เคยใช้มันเพื่อทำร้ายคนๆนี้ในอดีต บัดนี้มันกลับกำลังกอดร่างของผู้ชายที่เขาไม่เคยให้ความสำคัญเอาไว้อย่างแทบจะขาดใจ
ร่างสูงที่ไร้ซึ่งลมหายใจกำลังอยู่ในอ้อมกอดที่เขาเคยต้องการมันมาตลอด

ร่างกายที่เคยตกเป็นของคนอื่นโดยไม่สนใจเจ้าของที่แท้จริง บัดนี้มันกลับเหน็บหนาวและไขว้คว้าหาความอบอุ่นและสัมผัสอันแสนอ่อนโยนอีกครั้ง

เสียงหวานที่เคยถูกใช้เพื่อว่ากล่าวถ้อยคำอันแสนรุนแรงมากมายใส่คนๆนี้ บัดนี้มันกลับกำลังพรั่งพรูคำว่ารักและขอโทษออกมาไม่ขาด
คำว่ารักที่ยูเคยอยากได้ยินมากที่สุด

ดวงตาที่ไม่เคยใช้มันเพื่อมองสิ่งดีๆที่คนในอ้อมกอดตนเคยทำให้ บัดนี้มันกลับกำลังปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเพื่อร่ำร้องให้คนๆนี้กลับมาอีกครั้ง

หัวใจที่เคยเย็นชากับคำว่ารักที่ได้ยินทุกๆวัน บัดนี้มันกลับทรมานและเจ็บปวดเมื่อมันจะไม่มีอีกแล้วที่คนๆนี้จะลุกขึ้นมาเอ่ยคำว่ารักด้วยน้ำเสียงอันแสนอบอุ่น


เวลาไม่เคยให้โอกาสใครย้อนกลับไปแก้ไขอดีต เพราะอดีตมันเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของเรื่องราวต่างๆในความทรงจำของคนเราก็เท่านั้น
แต่เมื่อความผิดพลาดในอดีตคือความเจ็บปวดในปัจจุบันและอนาคตเราก็คงทำได้แค่ทนรับความเจ็บปวดนั้นให้มันมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตต่อไป...

คนนึ่งต้องเจ็บปวดกับการกระทำของอีกคนเมื่อมีชีวิต แต่คนนึ่งเจ็บปวดเมื่ออีกคนไร้ซึ่งลมหายใจ มันช่างเป็นความเจ็บปวดที่คู่ควรกันจริงๆ

“ฉันขอโทษนะยู...ความเจ็บปวดในวันที่ไม่มีนายฉันเข้าใจมันแล้ว”

.
.
The end

จบแล้วนะคะ จบแล้วจริงๆ อ่า...ไม่มีคำอธิบายเลยเนอะ
Timeเป็นเรื่องสั้นที่เกิดขึ้นมาจากความคิดชั่ววูบของนัสค่ะ แต่งประมาณสองชั่วโมงจบ ^^
ขอบคุณนะคะสำหรับมุกคนที่เขามาอ่านนิยายเรื่องนี้
++
ฟีม เป็นตัวละครที่นัสคิดว่าถ้าเป็นจริงสุดท้ายเขาก็น่าสงสารนะคะ เพราะนัสเชื่อว่าฟีมรักยู
แต่ฟีมไม่พร้อมที่จะผูกติดตัวเองไว้กับยู... รักที่เห็นแก่ตัว
ยู ผู้ชายคนนี้ น่าสงสารจริงๆ แต่งเองรู้สึกผิดเองค่ะ TT จะมีใครสักกี่คนไหมที่ยอมทำเพื่อคนที่ตัวเองได้เท่ากับเขา...
ส่วนวิน เขาคงมีเหตุผลของตัวเองค่ะ แต่ถ้าจะถามว่าวินกับฟีมเป็นอะไรกัน คำตอบคือ เพื่อนค่ะ

อย่ารู้สึกผิดในวันที่สายเกินไป เพราะต่อให้เราคร่ำครวญแค่ไหนเวลาก็ย้อนคืนมาไม่ได้

Ps.รักคนอ่าน ...Vvenus... 20/6/2554
Ps1. สำหรับคนที่เคยอ่านเรื่อง Heart และยังมาอ่านเรื่องนี้ด้วย ขอบคุนมากนะคะ ^^
 

[golove2]

สมน้ำหน้าฟีม  ทำร้ายยูทั้งร่างกายและจิตใจ
 

[whipcream]

 

[babyfaibossy]

คนเรามักจะเห็นคุณค่าของสิ่งที่เสียไปแล้วเสมอ

 

[MiSS-U]

  กรรมค่ะ

[skidK]

 

[crazy_jum]

มาม่า ชามเล็กๆเนอะ

[roseen]

คบแบบนี้ไม่เหาะกับคำว่ารัก


เสียดายเวลาเปล่า

[chaoyui]

ตามนั้นแหละค่ะ สมควรแล้ว

[Vvenus]

มีแต่คนสมน้ำหน้าฟีมเนอะ TT

แต่ก็เอาเถอะค่ะ ไงๆนัสก็ขอบคุณนะคะ สำหรับทุกๆคนที่เข้ามาอ่าน
และแสดงความคิดเห็นด้วย ขอบคุณมากๆเลยค่ะ

Ps.รักคนอ่าน
 

[yayee2]

บอกฟีมได้แค่" บัดนี้เธอเจอเข้าบ้าง รู้หรือยังว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน"
สมน้ำหน้าคนเห็นแก่ตัว

[yeyong]

ถึงจะไม่ชอบดราม่าแต่ก้ออ่านนะคะ
สงสัยตัวเองจะมาโซคิสต์นิดๆ

สำหรับคนบางคนก็ต้องเจอประสบการณ์สูญเสียโดยตรง
และโอกาสก็ไม่ได้มีสำหรับทุกๆคน
มันคือสัจธรรม

[minimonmon]

ไม่สงสารฟีมเลยสักนิด แต่กลับรู้สึกสงสารยูมากกว่า

[Vvenus]

ไม่มีคนสงสารฟีมเลยหรอ 

[TanyaPuech]

 

อยากบอกว่าสมน้ำหน้าฟีม

สะใจอ่าา

ซาดิสอ่ะชั้น

แต่คนเขียนชอบเขียนเรื่องสั้นเศร้าๆเนอะอ่านมาสองเรื่องแล้ว

แต่เรื่องนู้นซึ้งกว่าเยอะ  แถมไม่อยากให้จบแบบนี้เรย

ส่วนเรื่องนี้ สั้นๆ "สะใจ ฟีมมาก"

[dekthuem]

ชื้งอะอ่านไปร้องไห้ไป

[nco1236]

จะสมน้ำหน้าดีไหมเนี้ย

[mixmix]

คำเดียว ง่ายๆสำหรับฟีมโดยเฉพาะ " สมน้ำหน้า "
ทำผิดกับยูมาตั้งนาน เพิ่งมาคิดได้นี่นะ แถมก่อนคิดได้ก็เพิ่งมีอะไรกับเพื่อนตัวเองไปนี่นะ
บ้าป่ะ หรือตอนที่มีอะไรกับวินเสร็จแล้ว อยู่ๆก็เพิ่งคิดขึ้นมาได้ว่าไม่ดี เฮอะ
สงสารยูอ่ะ ไม่น่าเอาชีวิตไปทิ้งเพราะคนแบบนี้เลย เฮ้อ..

[20227ple]

อย่ารู้สึกผิดในวันที่สายเกินไป เพราะต่อให้เราคร่ำครวญแค่ไหนเวลาก็ย้อนคืนมาไม่ได้
โดนอย่างแรง 

[pidoma2009]