อิลูกกกกกกกก กวนใจแม่จริ๊งๆๆๆ น่าร๊ากกกกกกกกกกกก
“ไนท์” เขาส่งเสียงเรียกออกไปเห็นทีแม้แต่วิธีเช็ดของเขาก็คงต้องสอนไนท์ด้วยละมั้งเนี่ย แค่เตชวัฒน์คิดแล้วเดินเข้าไปหาเท่านั้น เสี้งเค้นน้ำลายในคอและพ่นลงแจกันก้ดังสนั่นห้อง
เสี้ง = เสียง ,ก้ = ก็
“ทำไมไม่ใช้ผ้าชุบน้ำ ใช้น้ำลายมันสกปรกนะ” เขาถามไนท์นิ่งๆ พยายามไม่หงุดหงิดกับหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ของไนท์ ไนท์มองหยน้าเขาแล้วยักไหล่
หยน้า = หน้า
“ขี้เกียจเดิน เหมือนกันแหละ” ฟังแล้วดูปฏิกิริยาของไนท์ในตอนี้แล้ว เขารู้สึกว่าน่าเตะก้นไนท์สักที บางครั้งเขาก็รู้สึกว่าไนท์กวนประสาทแบบไม่ตั้งใจหรือว่าตั้งใจ เขาก็แยกไม่ออก เตชวัฒนืไม่พูด แต่ยื่นแจกกันเข้าไปจ่อจมูกไนท์แทน เจ้าตัวทำหน้าย่น
ตอนี้ = ตอนนี้, เตชวัฒนื = เตชวัฒน์, แจกกัน = แจกัน
“ดูทำหน้าเข้า ไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดเลยครับ ทำเป็นหรือเปล่าเนี่ย” เขาแหล้วทำเสียงดุใส่ ไนท์หันไปมองปุกปุยแล้วมองหน้าเขานิ่ง
แหล้ว = แกล้ง
“รู้ไหมมันสกปรก” เตชวัฒน์เริ่มดุ เขาเริ่มรู้สึกว่าตัวเองตามใจไนท์จนไนท์เริ่มนิสัยเสีย พูดยังไม่ทันขาดคำไนท์ก้เป่าปากพ่นน้ำลายใส่หน้าเขา
ก้ = ก็
“ทำแบบนี้พี่จะโกรธจริงๆ แล้วนะ” เขาจ้องไนท์นิ่ง น้ำเสียงที่เคยอ่อนโยนเริ่มแข็งกระด้าง ไนท์ลุกขึ้นหยุดมองเขาแล้วเดินถอยห่างออกไปสองสาวเก้าก่อนจะพุ่งตัวเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว รู้ตัวอีกทีริมฝีปากของทั้งคู่ก็สัมผัสกัน เขารู้สึกถึงปลายลิ้นที่ไล้เลียกลีบปากล่างของเขาช้าๆ แล้วผละออก
“แล้วถ้าทำแบบนี้จะหายโกรธไหม” เตชวัฒนืไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป เขารู้สึกเหมือนสมองหยุดทำงาน เมื่อไนท์พูดจบแขนเรียวโอบเข้ารอบคอ พร้อมกับโน้มเขาเข้าใกล้
สองสาวเก้า = สองสามก้าว, เตชวัฒนื = เตชวัฒน์
ส่วนใหญ่ผิดแบบเล็กๆน้อยๆอ่ะจ้าาา