หัวข้อ: †ღ♥ Łove Âccident!! วุ่นรัก พิทักษ์ใจ ♥ღ†(นายนิค&คุณกาย) ตอนพิเศษ Happy Valentine's Day

[Tetjinen]

น้องหยกน่ารักจังเลย 

หรือว่าเรโอจะตามมาแจม 

[THIP]

 

[KriT_SuN]

  วันนี้ไปทำบุญมาแต่เช้าเลยค้าบ หุหุ เอาบุญมาฝากค้าบผม

[crazykung]

ว้าวๆๆ สวีททททททท


ขอซีน สวีทอีกได้หม๊ายย ค้าบบ คิคิ

[[€]ŝĊörŦ]

เป็นปลื้มจังเรย อิอิ

หยกก็น่ารักซ๊ะขนาด

       

[@^_^@PeaZa@^_^@]

ตอนต่อไปจะมีฉาก...มั้ยนะ??? 

[M@nfaNG]

 :a2:ในที่สุดก็อ่านตามทันแล้ววววว

 

[madamkung]

ในที่สุดก็อ่านตามทันแล้ววววว

ดีใจด้วยฟาง 

[kaporzung]

ว้าว หวานเน๊อะ

หยกน่ารักมากค่ะ 

[satan666]

:a2:ในที่สุดก็อ่านตามทันแล้ววววว

 

ยินดีด้วยค่ะพี่สาว ดีใจจัง    


---

ตอนนี้ก็ยังหวานเหมือนเดิม 

เบื่อกันรึยังเอ่ย 



ปล. ใกล้จะถึงฉากเรียกเลือดและ



============================




ผมกับคุณกายช่วยกันทำอาหารด้วยกัน แต่ส่วนใหญ่เขาจะคอยดูผมทำพลางพูดคุยไปด้วยมากกว่า ผมกับเขาคุยกันหลายเรื่องมาก เราไม่เคยได้คุยเรื่องส่วนตัวของกันและกันอย่างใกล้ชิดถึงเพียงนี้มาก่อน เหมือนกับเป็นการศึกษาเรียนรู้ตัวตนของกันและกันมากยิ่งขึ้น ผมได้รู้อะไรหลายๆอย่างจากเขา เรื่องราวต่างๆที่ประกอบจนมาเป็นตัวตนของเขาเบื้องหน้าผมคนนี้...

ส่วนใหญ่ที่เขาเล่าให้ฟังจะเป็นช่วงที่เขาอยู่ที่อังกฤษกับคุณลุงคุณป้าที่ผมเคยพบเสียมากกว่า เขามักจะหลีกเลี่ยงการพูดถึงพ่อแม่หรือญาติพี่น้องคนอื่นๆในครอบครัวของเขา เหมือนกับจงใจทีจะไม่เอ่ยถึงมันและก็ไม่ใช่เรื่องที่ผมสมควรจะถาม ถึงแม้จะข้องใจอยู่บ้างก็ตาม แต่ผมก็เข้าใจว่าเขาคงมีเหตุผลอะไรบางอย่างที่ไม่อยากจะพูดถึง

“บ้านเกิดนายอยู่แคลิฟอร์เนียเหรอ...” คุณกายถามเมื่อผมเล่าเรื่องครอบครัวของผมให้ฟังขณะนั่งทานอาหารที่ทำด้วยกัน

“ครับ แล้วไว้ผมจะพาคุณไปนะ ผมว่าพ่อแม่ผมต้องชอบคุณแน่ๆ มีลูกสะใภ้น่ารักแถมเก่งขนาดนี้ ” ผมบอกยิ้มๆ

“อย่ามาก้าวกระโดดนะ ฉันยังไม่พร้อมให้ถึงขั้นนั้นหรอก” เขาทำหน้ามู่ทู่ พลางตักข้าวเข้าปาก

“แต่ยังไงก็ต้องมีวันนั้นชัวร์ๆ เตรียมใจไว้ก็ไม่เสียหายไม่ใช่เหรอครับ”

คุณกายเงยหน้าขึ้นมองผม ก่อนจะตักกับข้าวหลายอย่างบนโต๊ะ ใส่ลงในจานผม

“รีบๆกินซะ ฉันมีที่ๆหนึ่งจะพานายไป”

“ไปที่ไหนเหรอครับ?” ผมถามอย่างตื่นเต้น

“เดี๋ยวก็รู้เองน่า... รับรองนายต้องชอบแน่ๆ” เขาบอกพลางยิ้มน้อยๆ จนผมอยากจะจับหน้าเขาเข้ามาจูบซะเดี๋ยวนั้นเลย ให้ตายเถอะ เขาน่ารักซะจนผมจะอดใจไม่ไหวอยู่แล้วนะ!

หลังจากทานข้าวจนอิ่มหนำสำราญกันแล้ว พวกเราก็ช่วยกันทำความสะอาดถ้วยชามที่ใช้ โดยสุดที่รักผมเป็นคนล้าง และผมเป็นคนเช็ดเก็บเข้าตู้ การได้ร่วมกันทำอะไรเล็กๆน้อยๆด้วยกัน ทำให้ผมรู้สึกเป็นสุขมาก มันเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นใจอย่างหนึ่งเลยล่ะ

จากนั้นคุณกายก็พาผมขึ้นมาชั้นสอง ตอนแรกผมแอบคิดว่าเขาจะพาผมไปห้องนอน ก็เขาบอกว่าที่ๆเขาจะพาไปผมต้องชอบนี่นา... ห้องนอนนี่แหละเป็นที่ๆผมชอบที่สุดซะด้วย ถ้ามีเขาอยู่ด้วยกันล่ะก็นะ หึหึ

แต่ที่ไหนได้คุณกายกลับพาผมมาที่บันไดขึ้นชั้นสาม ซึ่งผมเพิ่งจะสังเกตเห็นก็เมื่อตอนเขาพามานี่แหละ

“นี่เป็นบันไดขึ้นไปห้องใต้หลังคา” เขาหันมาบอกพลางเดินนำขึ้นไป

ประตูห้องใต้หลังคาถูกเปิดออก ภายในห้องมืดสลัวจนสังเกตอะไรแทบไม่เห็น คุณกายเดินเข้าไปข้างในราวกับคุ้นเคยเป็นอย่างดี ผมเดินตามเข้าไป ก้มหัวต่ำลงเพราะความสูงของผมเลยกรอบประตูบานนี้ไปนิดหน่อย

สายตาผมเริ่มเคยชินกับความมืด มองเห็นเงาตะคุ่มของสิ่งใหญ่สิ่งหนึ่งตั้งอยู่ตรงใจกลางพื้นที่เล็กๆของห้องใต้หลังคาแห่งนี้

“นี่อะไรครับ?” ผมถามถึงสิ่งนั้น

คุณกายไม่ได้บอกอะไร แต่เฉลยสิ่งที่ผมถามด้วยการดึงผ้าคลุมผืนใหญ่ที่ครอบคลุมสิ่งๆนั้นเอาไว้ออก เผยให้เห็นแกรนด์เปียโนสีขาวหลังหนึ่ง...

“นี่เป็นเปียโนตกทอดจากคุณย่าของฉัน” เขาเอ่ยขึ้น พลางไล้นิ้วมือไปตามพื้นผิวไม้เนื้อเรียบสีขาวนั้น สีหน้าเขาดูเศร้าสร้อยลง เหมือนกับกำลังหวนรำลึกนึกถึงเรื่องราวในอดีต

เขาก้าวเดินไปยังมุมห้องด้านใน โดยมีสายตาผมกวาดมองตาม เห็นเขากดสวิตซ์อะไรบางอย่างตรงนั้น พร้อมกันนั้นผมได้ยินเสียงครืดเบาๆดังจากเบื้องบนหลังคา ผมเงยหน้าขึ้นมองตามเสียง ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น!

หลังคาที่เคยมืดทึบ บัดนี้หลงเหลือเพียงกระจกหลังคาใสๆเท่านั้น เผยให้เห็นภาพอันสวยงามของท้องฟ้าราตรีเบื้องนอก...  ดวงดาวมากมายสุดคณานับ... ดวงจันทร์ทอแสงสีเงินรางๆ 

ภายในห้องสว่างขึ้นเล็กน้อย ทำให้ผมได้เห็นใบหน้าคุณกายชัดเจนยิ่งขึ้น เขาเดินช้าๆเข้ามาหาผม พร้อมกับรอยยิ้มที่น่ามองไม่ต่างจากดวงจันทร์บนฟากฟ้า...

“รู้ไหม...ที่นี่เป็นที่ๆสำคัญสำหรับฉันมากเลย คุณย่าสอนฉันเล่นเปียโนที่นี่ ตอนที่ท่านยังอยู่ ไม่มีใครดีกับฉันเท่าคุณย่ามาก่อน... แต่พอฉันอายุสิบห้าหลังจากที่ไปอยู่ที่อังกฤษกับคุณลุงคุณป้าได้ไม่นานท่านก็จากไป โดยที่ฉันไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าท่านเป็นครั้งสุดท้าย...  ”

 แม้ว่าคุณกายกำลังยิ้มให้ผมอยู่ แต่ดวงตาของเขากลับดูอาลัยอาวรณ์ยิ่งนัก ดวงตาของเขาเหมือนกับจะมองผม แต่ผมรู้ว่าเขาไม่ได้มองผมอยู่ สายตาของเขาไร้ขอบเขต เหมือนกับกำลังมองภาพในอดีตที่เขาเอ่ยถึงนั้น...

ผมดึงเขาเข้ามากอดไว้หลวมๆในอ้อมแขน ให้เข้าได้รู้ว่าตอนนี้เขาไม่ได้อ้างว้างเดียวดายอีกแล้ว เพราะเขาจะมีผมอยู่ ต่อแต่นี้ไป...

“ผมเสียใจกับเรื่องของคุณย่าคุณด้วยนะครับ” ผมบอกเสียงแผ่วเบา

“ขอบใจนะ แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะมันก็ผ่านมานานแล้ว อีกอย่างมันก็เป็นความต้องการของคุณย่าที่ท่านเฝ้ารอมานาน...” ผมนิ่งอึ้งกับคำพูดของเขา อะไรนะ... เฝ้ารอความตายงั้นเหรอ...?

เขาคงเห็นผมนิ่งเงียบงันไปจึงเงยหน้าขึ้นมามองผม เราทั้งคู่สบตากัน  แล้วคุณกายจึงค่อยๆอธิบายเสียงเบา

“คุณย่ามีชีวิตอยู่เพื่อรำลึกถึงคุณปู่ จนถึงวาระสุดท้ายของลมหายใจ... ท่านอยากให้ความรักของคุณปู่คงอยู่ในโลกใบนี้ต่อไป จึงได้พยายามมีชีวิตอยู่ให้นานที่สุด อยู่เพื่อรำลึกถึง...ความรัก และจุดมุ่งหมายสุดท้ายคือนำความรักติดตามไป...”

หยดน้ำใสๆหยดหนึ่งไหลรินออกจากหางตาของเขา ผมก้มลงจูบซึมซับหยาดน้ำตาหยดนี้เอาไว้ ในใจซาบซึ้งถึงความรักระหว่างคุณปู่กับคุณย่าของคุณกาย จนสั่นไหวไปทั้งหัวใจ

“นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันไม่แน่ใจในคำว่า ‘รัก’ ไม่รู้ว่าความรู้สึกของฉันจะมากพอกับคำๆนี้รึเปล่า... เพราะถ้าเทียบกับความรู้สึกของคุณปู่คุณย่าแล้ว... มันยิ่งใหญ่เกินกว่าที่ฉันจะใช้คำว่า ‘รัก’ ได้ง่ายๆ ”

“ผมเข้าใจแล้วครับ... ถึงตอนนี้คุณจะไม่แน่ใจ แต่ผมเชื่อว่าเวลาจะค่อยๆทำให้มันแน่ชัดขึ้นเอง ” ผมยิ้มให้เขา ถ่ายทอดความรักของผมผ่านทางแววตา ให้เขาได้รับรู้

คุณกายยิ้มตอบผม เป็นยิ้มที่สดชื่นขึ้นกว่าเดิม เขาดึงมือผมเดินไปที่หน้าแกรนด์เปียโนหลังนั้น แล้วนั่งลงบนเก้าอี้บุนวมสีขาว ผมนั่งลงตามที่ด้านข้างเขา มองเขาค่อยๆเปิดฝาครอบคีย์บอร์ดขึ้นมา พรมนิ้วจรดลงบนตัวคีย์

“เพลงนี้ฉันมอบให้นาย...”  เขาบอกเสียงนุ่มหันมายิ้มให้ผมทีหนึ่ง แล้วเริ่มบรรเลงเพลง...




==============================


  คนอ่าน

 

[patiharn]

เย้ๆๆได้จิ้มคนแต่ง
น่ารักค่ะ..แต่สั้นไปอ่ะป่าวเอ่ย
ว่าแต่คุณกายจะเล่นเพลงอะไรน๊อ

[anna1234]

  คิดถึงพอนนี่จัง
 

แอบมาจิ้มไว้ก่อน อิอิ

ไปอ่านมาแล้วนู่กายยังคงความหวานไว้เหมือนเดิม
อยากรู้จังว่ากายร้องเพลงอะไร

โอ๊ยตายละลืมอ่่านไปตอนนึงต้องรีบไปอ่่านด่วน

[THIP]

ลุ้นๆ เล่นเพลงอะไร 

[madamkung]

เวลาโพสต์ 04:16 AM 

[life_fracture]

 
 

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[M@nfaNG]

หวานได้อีก เล่นเปียโนใต้แสงดาวกับคนรัก




ปล.ไม่หลับไม่นอนกันเลยรึไงจะหนู
รักษาสุขภาพเน้อ  

[MiTo™]

 

หวานจัง

[nartch]

ในที่สุดก็รักกันได้ซักที...ร่วมเดินทางฝ่าฟันอุปสรรคไปด้วยกัน
เอาใจช่วยครับบบบบบ  

[pongsj]

ซึ้งงงงงงงงงงงงงงงงงง 

[satan666]

เวลาโพสต์ 04:16 AM 

แหะๆ

เค้านอนมะหลับอ่า

 

หวานได้อีก เล่นเปียโนใต้แสงดาวกับคนรัก




ปล.ไม่หลับไม่นอนกันเลยรึไงจะหนู
รักษาสุขภาพเน้อ  

  ได้ค่ะพี่ 

 



ปล. งดอัพวันแม่นะคะ วันนี้เลยมาลงเพิ่มอีก 

ขอให้คุณแม่ของทุกๆคนมีความสุขมากๆนะคะ



=====================================



“เพลงนี้ฉันมอบให้นาย...”  เขาบอกเสียงนุ่มหันมายิ้มให้ผมทีหนึ่ง แล้วเริ่มบรรเลงเพลง...


เสียงนุ่มๆของคุณกายร้องคลอไปตามโน้ตเพลงที่เล่น จังหวะการขยับเขยื้อนนิ้วมือลื่นไหลราวสายน้ำ ผมจับจ้องมองใบหน้าของเขาอย่างลึกซึ้ง แสงจางๆของดวงจันทร์ส่องต้องใบหน้าของเขาเลือนราง ความหมายของเพลงที่เขาร้องซาบซ่านลงในจิตใจ เสียงใสๆของเปียโนกระทบกับจังหวะหัวใจของผมจนสั่นไหว

 
I see the lonely road that leads so far away,
I see the distant lights that left behind the day
But what I see is so much more than I can say
And I see you in midnight blue.
 
I see you cryin' now you've found a lot of pain,
And what you're searchin' for can never be the same,
But what's the difference cos' they say what's in a name.
And I see you in midnight blue.


I will love you tonight
And I will stay by your side
Lovin' you, I'm feelin' midnight blue.

I see you standing there far out along the way,
I want to touch you but the night becomes the day,
I count the words that I am never gonna say
And I see you in midnight blue.
 
Can't you feel the love that I'm offering you,
Can't you see how it's meant to be,
Can't you hear the words that I'm saying to you,
Can't you believe like I believe,
It's only one and one it's true
Still I see you in midnight blue.
 
I see beautiful days and I feel beautiful ways
Of loving you, everything's midnight blue.

จนกระทั่งหางเสียงสุดท้ายจบลง... แต่ยังคงกึกก้องในใจผมไม่จางหาย ชั่วขณะนั้นผมซาบซึ้งจนไม่สามารถเรียงร้อยถ้อยคำใดๆมาบอกกล่าวได้ คุณกายในวันนี้เป็นความประทับใจอย่างถึงที่สุดสำหรับผมเหลือเกิน...

น้ำตาของผมเอ่อคลอหน่วย มองใบหน้าด้านข้างของเขา สายตาคุณกายทอดมองอยู่บนมือของเขาที่สัมผัสกับคีย์บอร์ดนิ่ง มุมปากของเขายังคงประดับด้วยรอยยิ้มเล็กๆ

ความเงียบแผ่ซ่านทั่วทั้งห้องใต้หลังคา จนผมสามารถได้ยินเสียงของหัวใจตัวเองอย่างชัดเจน ความอบอุ่นล่องลอยอยู่ทุกอณูอากาศ หัวใจผมกำลังพองโตเพราะมัน บทเพลงที่เขาร้องยังคงดังซ้ำๆในจิตใจผม ย้ำ...ให้ความรู้สึกผมอิ่มเอม

“ฟังดูเศร้าหรือเปล่า? แต่เพลงนี้ฉันฟังมาตั้งแต่เด็กๆเลยนะ คุณย่ามักจะร้องเวลาที่นึกถึงคุณปู่ ฉันว่ามันกินใจดีนะ ถ้าฉันรู้สึกได้อย่างเพลงๆนี้ มันคงแน่ชัดแล้วล่ะ...”  เขาหันมาบอกยิ้มๆ

“มันคือเพลงอะไรเหรอครับ ผมไม่เห็นเคยฟังมาก่อน” ผมถามเขา ในที่สุดก็ค้นหาเสียงของตัวเองเจอแล้ว

“Midnight Blue ของ ELO น่ะ ไม่เคยฟังไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะเพลงนี้มีตั้งแต่ฉันยังไม่เกิดด้วยซ้ำ”

“สำหรับผมไม่เศร้าหรอกครับ ผมว่ามันซาบซึ้งใจและตรงกับความรู้สึกของผมเลยล่ะ” ผมมองตาเขาอย่างลึกซึ้ง

“ขอบคุณนะครับ ที่ทำให้วันนี้เป็นวันที่มีความหมายสำหรับผมมาก และมันจะมีความหายในทุกๆวัน...ที่มีคุณ ” ผมดึงเขามากอดแนบแน่น จูบพรมไปทั่วใบหน้าของเขา ก่อนจะหยุดอยู่ที่ริมฝีปากสีหวานของเขาเนิ่นนาน...

ภายใต้แสงเดือนดาวส่องกระทบร่าง ริมฝีปากของเราสองยังคงไม่ยอมผละจากกัน เสื้อผ้าของคุณกายหลุดออกไปกองอยู่บนพื้นห้องทีละชิ้นๆด้วยน้ำมือผม จนกระทั่งร่างของเขาเปลือยเปล่าไร้สิ่งใดปกปิด

จากนั้นผมก็ผละจากเขามาที่เปียโนปิดฝาครอบด้านบนของเปียโนลง โดยมีเขามองตามด้วยความสงสัย ผมหันไปยิ้มให้เขาเมื่อจัดการเสร็จเรียบร้อย แล้วลงมือถอดเสื้อผ้าของตนออกอย่างรีบร้อน เพราะผมไม่อาจรอได้อีกแล้ว...

“เฮ้ย! อย่าบอกนะว่า...” คุณกายร้องท้วงเมื่อผมเดินมาอุ้มเขาวางพาดที่ด้านบนของเปียโนตัวใหญ่

“จะบ้าเหรอ! นี่มันเปียโนของย่าฉันนะ”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมว่ามันแข็งแรงจะตายไป” ผมบอกยิ้มๆพลางปิดฝาครอบคีย์บอร์ดลงแล้วปีนตามขึ้นไป

“ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น...” คุณกายหน้าแดง “แต่มันมีครูนะ... มันเป็นเปียโนของคุณย่า...”

“อ้าวเหรอ...ผมไม่รู้...” ผมชะงักกับสิ่งที่คุณกายบอก ก่อนจะก้มลงกราบเปียโนแล้วอธิฐานในใจ แล้วหันมายิ้มกว้างให้เขา

“ผมขอคุณย่าแล้วนะ ให้ท่านเป็นพยานรักของเราในค่ำคืนนี้...”

“คนบ้า...” เขาว่าผมเบาๆ แต่ก็ยังยิ้มอายๆให้ผม

“เพราะคุณทำให้ผมบ้านั่นแหละ...” ผมบอกเสียงพร่า ทาบทับลงกับร่างของเขา จนผิวเนื้อส่วนนั้นกระทบเสียดสีกัน ริมฝีปากของเราบรรจบกันอีกครั้งราวกับเป็นแม่เหล็กดึงดูซึ่งกันและกัน

เสียงหอบหายใจดังกระชั้นเร่งร้อน ร่างที่เปลือยเปล่าของเราทั้งสองแนบชิดสนิทกันจนแทบเป็นเนื้อเดียวกัน ร่างคุณกายอยู่ภายใต้ร่างของผม ผิวเนื้อที่ขาวผ่องของเขาเปล่งประกายในความมืด กระตุ้นให้ผมเกิดความรู้สึกอยากลูบไล้สัมผัสยิ่งนัก

ผมไล้ริมฝีปากไปทั่วร่างกายของเขา ฝากทิ้งริ้วรอยแห่งรักดุจกลีบกุหลาบแดง ประทับตราในทุกๆที่ ที่ริมฝีปากของผมท่องไป ร่างของคุณกายสั่นสะท้าน บิดป่วนไปมา เปล่งเสียงครวญครางออกมาเป็นระยะๆ

“รู้สึกดีไหมครับ...” ผมถามเมื่อผละปากออกจากส่วนอ่อนไหวของเขา คุณกายพยักหน้าให้ ดวงตาช่ำหวานจนผมวาบหวิวใจ

“ผมจะทำให้คุณรู้สึกดียิ่งขึ้น เรียกชื่อผม...แล้วบอกว่าต้องการผมสิครับ...” ผมบอกเสียงกระเส่า เพราะผมเองก็เริ่มทนไม่ไหวแล้ว เจ้าหนูของผมเรียกร้องอยากจะเข้าไปสัมผัสกับส่วนลึกในกายเขาเต็มทนแล้ว!



=================================



 

[pongsj]

เง้อ................................ บนเปียโนเลย อิอิ

[anna1234]

  พอนนี่อยากฟ้งเพลงนี้จังเลย

สวิทได้ใจจริงจริ๊งน้องรัก

[madamkung]

  โหม่งแรงๆ สามเด้ง ทะลุไปถึง คนเขียน กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกซ์

[poom]

 ...ได้แต่นั่งปาดเหงื่อ...มาทำให้อยากแล้วก้อจากไปอย่างค้างคา.....

***...คาตา...คามือ...คาใจ...***

[Haney]

หวานซะทะลุเปียโน 555555
โรแมนติคมากๆครับ   

แต่ว่า...ตัดจบแบบนี้มันทรมานใจ(และกาย)คนอ่านนะครับ

[kaporzung]

นายนิคอดใจไม่ไหวแล้วจริงๆ ถึงกับเล่นบทเพลงรักบนเปียโนเลย 555 

แต่ก้อหวานซึ้งกินใจดีนะ 

[nartch]

http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V244CA7PD&Autoplay=1

[MiTo™]

ค้างง

 

[satan666]

 

ขอบคุณพี่nartchมากเลยค่ะ ที่มาลงเพลงให้ อิอิ 

พอดีลงไม่เป็นอ่ะ