หัวข้อ: †ღ♥ Łove Âccident!! วุ่นรัก พิทักษ์ใจ ♥ღ†(นายนิค&คุณกาย) ตอนพิเศษ Happy Valentine's Day

[THIP]

 

[satan666]

Chapter : 23 แผนซ้อนแผน



เกลียวคลื่นม้วนซัดขึ้นลงไปมาเป็นระลอกๆ คลื่นเสียงของมันช่างสงบฟังแล้วเปลี่ยวเหงา ท้องฟ้ายามเย็นทอทอดขอบฟ้าเป็นสีแดงหม่น ดวงอาทิตย์ดวงโตกำลังจะลาลับไป...

ผมนั่งมองลูกคลื่นในท้องทะเล ฟังเสียงคลื่นสาดซัดกับชายหาด ในใจเต็มไปด้วยการครุ่นคิด ที่แท้การมาภูเก็ตครั้งนี้ก็ไม่ได้สนุกอย่างที่ใจคิดแต่อย่างใด หรือตลอดเวลาหลังจากนี้ผมจะต้องอยู่อย่างอดทนอดกลั้น?

รู้อยู่แก่ใจว่าต้องอัดอั้นจนอกแทบระเบิดเป็นแน่ แต่จะให้ผมทำยังไงล่ะ จะให้ตีอกชกหัวประกาศความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของต่อหน้าคู่หมั้นของคุณกายงั้นเหรอ?! ต่อให้อยากทำแค่ไหน ผมก็ต้องนึกถึงคุณกายเขาบ้าง

ก่อนออกมานั่งที่นี่ ผมได้พบกับเพื่อนของคุณหยกที่ชื่อริชาร์ตแล้ว เขาเป็นคนที่อัธยาศัยดีคนหนึ่งเชียวแหละ คุยกันไปคุยกันมา ก็มารู้ว่าพวกเรามีงานอดิเรกที่ชอบเหมือนกันอีก นั่นก็คือการปีนเขา เมื่อตอนเด็กๆผมกับพ่อชอบไปปีนเขาด้วยกันบ่อยๆ แต่ระยะหลังๆผมติดงานเยอะแยะ ส่วนพ่อก็ต้องดูกิจการที่บ้าน เลยไม่ค่อยได้ไปปีนเขาด้วยกันอีก   

แล้ววันนี้มาเจอคนที่ชอบอะไรเหมือนๆกัน ก็เลยค่อนข้างจะถูกคอกัน แถมยังมีชวนไปปีนด้วยกันอีก หากว่ามีเวลาว่างตรงกันนะ ซึ่งผมก็รับปากไป เพราะว่าไม่ได้ไปปีนเขานานแล้ว จะไปชวนพ่อก็ไม่ไหว ท่านก็อายุมากแล้ว คงไม่สะดวกเหมือนแต่ก่อน

แต่ผมก็พูดคุยอย่างสนุกสนานได้ไม่นานนัก ก็ต้องมาอารมณ์เสียและหงุดหงิดใจ กับภาพบาดตาบาดใจของชายหนุ่มหญิงสาวสองคนที่กำลังพูดคุยหยอกเย้ากันอยู่ไม่ห่างไกลจากสายตาผมนัก ผมทนมองต่อไปไม่ไหว ขืนยังทนอยู่ผมคงอกแตกตายแน่ ผมจึงขอตัวจากริชาร์ตมาเดินเล่นที่ชายหาดคนเดียว หวังจะให้อารมณ์ที่คุกรุ่นสงบลงบ้างสักนิดก็ยังดี   

ไม่รู้ว่าเป็นเจตนาหรือไม่เจตนาของคุณกายกันแน่ที่ทำให้ผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ แถมยังพูดคุยหยอกเย้ากันต่อหน้าต่อตาผมอีก เขาไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง ไม่รับรู้ถึงความรู้สึกของผมบ้างเลยเหรอ?

ถ้าหากว่าคุณหยกเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีในสายตาผมล่ะก็ ป่านนี้ผมคงทำอะไรไปตามอำเภอใจแล้ว คงไม่ต้องมานั่งกล้ำกลืนฝืนทนแบบนี้หรอก แต่นี่มันไม่ใช่ เธอไม่ได้ไม่ดี แถมยังปฏิบัติต่อผมด้วยดีอีกต่างหาก แล้วจะไม่ให้ผมรู้สึกเกรงใจเธอขึ้นมาได้อย่างไร

เธอมีสิทธิ์ในการเป็นคู่หมั้น แล้วผมมีอะไร? ผมจะเอาอะไรไปสู้กับเธอได้... 

“ทำไมมานั่งเป็นหมาหงอยอยู่ตรงนี้ล่ะ?”

เสียงหนึ่งดังจากข้างหลังผม ทำเอาผมสะดุ้งตื่นจากภวังค์ความคิดทั้งหมด ไม่จำเป็นต้องหันไปมองผมก็รู้ว่าเป็นใคร...

“คุณยังสนใจผมอยู่อีกเหรอ...?” ผมประชดเขาเสียงเรียบ
 
“นายเป็นผู้หญิงหรือเป็นผู้ชายกันแน่ ทำตัวแบบนี้มันไม่มากเกินไปเหรอ!?” น้ำเสียงของเขาเจือความหงุดหงิด คงจะไม่พอใจต่อท่าทีของผมเท่าไหร่ มันทำให้ผมยิ่งโมโหในตัวเขายิ่งกว่าเดิม!

“ผมเป็นคนมีหัวใจ! ถ้าคุณรำคาญนักทำไมไม่ไล่ผมไปเลยล่ะ!” ผมลุกขึ้นหันมาเผชิญหน้ากับเขาโดยตรง

“นายอย่ามางี่เง่า! ใครกันแน่ที่ตื๊อจะตามมา ฉันไม่เคยขอให้นายมาด้วยตั้งแต่แรกแล้ว”

ผมกัดฟันแน่น สูดอากาศเข้าปอดลึกๆ พยายามข่มอารมณ์ที่ปะทุรุนแรงภายในกายอย่างถึงที่สุด นี่มันอะไรกัน? ตกลงผมผิดทั้งหมดเลยใช่ไหม! ผมมันบ้า งี่เง่าไปเองว่างั้น?!

“มันอะไรกัน? เมื่อวานกับวันนี้มันอะไร คุณต้องการจะเล่นตลกอะไรกับผมกันแน่!” ผมเค้นเสียงถาม

“เล่นตลกงั้นเหรอ... นายจะเข้าใจอะไรยังไงก็ช่าง เพราะมันคงไม่ต่างกับที่นายเคยทำไว้กับฉันหรอก ชอบเล่นตลกนักนี่!” คุณกายแดกดันผมกลับ จนผมต้องนิ่งอึ้ง จิตใจผมหนักอึ้งเข้าไปอีกสิบเท่า ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาพูดจริงๆ ไม่จริงน่า... ความสุขระหว่างเราเมื่อวาน หรือมันเป็นการเล่นงานคืนจากเขา...

“ฉันไม่น่ามาตามหานายเลยให้ตายเหอะ...” เขาพึมพำเสียงเบา ก่อนจะสะบัดหน้าจากไป ทิ้งให้ผมเคว้งคว้างอยู่กับที่คนเดียว...

ผมไม่เข้าใจจริงๆ ตกลงว่าเรื่องราวทั้งหมดก็มาลงไว้ที่ผมคนเดียวว่างั้น ผมจะไม่มีสิทธิ์เคืองโกรธอะไรได้เลยหรือไง? ผิดที่ผมตั้งแต่แรกเลยใช่ไหม ให้ตายเหอะชีวิต...

ทรุดนั่งลงกับผืนทรายเช่นเดิม รอเวลาให้อารมณ์สงบลงกว่านี้ก่อน แล้วค่อยตั้งต้นใหม่ ผมไม่อยากให้ช่วงเวลาดีๆเมื่อวานนี้ต้องสูญเปล่าไปกับวินาทีที่ไร้เหตุผลแบบนี้ กว่าผมจะได้มาซึ่งความไว้ว่างใจจากเขา จนเขายอมให้ผมถึงขนาดนี้ ผมต้องอ้อนวอนหน้าด้านหน้าทนถึงขนาดไหนกว่าที่จะสมหวัง ยังไงก็ไม่ยอมสูญเสียไปง่ายๆหรอก!

ผมไม่เชื่อ ไม่ว่ายังไงก็ไม่เชื่อ ว่าเขาจะล้อเล่นกับผม ว่าเรื่องราวเมื่อวานนี้จะเป็นเพียงแค่การแสร้งหลอกลวงของเขา เพราะมันไม่ได้อะไรขึ้นมาเลยด้วยซ้ำ เขามีแต่เสียส่วนผมมีแต่ได้ทั้งนั้น คนอย่างคุณกายคงไม่ยอมทำอะไรแบบนี้หรอก การเอาตัวเองเข้าแลกเพื่อหวังจะเอาคืนจากผม มันเป็นวิธีการที่สิ้นคิดสำหรับเขาชัดๆ

 เวลาผ่านไป ผมก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม แต่จิตใจลอยไปกับคลื่นในทะเลเรียบร้อยแล้ว บางครั้งการปล่อยจิตใจให้ล่องลอยในมุมเงียบๆสงบๆอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องไปสับสนวุ่นวายในโลกแห่งความเป็นจริงที่ไม่ต้องการ

“นิคคะ นิค!” และแล้วผมก็ต้องเผชิญกับความจริงต่อไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่พ้น

“ครับ!” ผมหันไปตามเสียงเรียก เห็นคุณหยกเธอกำลังเดินตรงเข้ามาหาผม

“สามทุ่มแล้วนะคะ ยังไม่เข้าบ้านอีกเหรอ? แล้วคุณเห็นพี่กายบ้างหรือเปล่าคะ หยกเดินหาทั่วบ้านแล้วยังไม่เจอเขาเลย ออกมาดูข้างนอกก็นึกว่าอยู่กับนิคซะอีก”

“เอ๋...เขาไม่ได้อยู่ในบ้านเหรอ ผมเห็นเขาเข้าไปนะ” ก็คุณกายเดินไปทางบ้านพักนี่นา ผมจำได้ 

“นอนอยู่ในห้องรึเปล่า?”

“ไม่นะคะ เมื่อกี้หยกไปดูมาแล้ว ห้องไม่ได้ล็อคแล้วก็ไม่มีใครอยู่ด้วย” เธอบอกมาแบบนี้ ทำเอาผมหน้าเสียยิ่งกว่าเดิม

“หรือเขาจะไปดูงานที่รีสอร์ท?” ผมลองคาดเดาดูอีกครั้ง  เพราะรีสอร์ทข้างๆบ้านพักหลังนี้เป็นกิจการของครอบครัวคุณกายเอง

“ก่อนหน้านี้พี่กายบอกหยกว่า มาครั้งนี้เขาจะมาเที่ยวเฉยๆ จะไม่ไปดูงานแล้ว” หญิงสาวส่ายศีรษะรัว แล้วตรงเข้ามาจับแขนผมแน่น “ทำไงดีคะ ทำไงดี... หยกใจไม่ดีเลยค่ะ นี่ก็มืดแล้วด้วย...”

ใจผมหายวูบ คุณกายไปที่ไหนกัน? หรือเพราะทะเลาะกับผม เขาเลยโกรธผมจนหนีไปที่ไหนอีกรึเปล่า?!

“เอาอย่างงี้นะครับ! คุณหยกใจเย็นๆก่อน ไปรอที่บ้านก่อนนะครับ เผื่อว่าเขากลับบ้านพักแล้ว เดี๋ยวทางนี้ผมตามหาเอง!”  ผมตัดสินใจโดยฉับไว ไม่รอให้เธอรับปากก็ผละจากเธอมาอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้ผมไม่คิดอะไรอีกแล้วนอกจากตามหาเขาให้พบเสียก่อน ส่วนเรื่องอื่นค่อยว่ากันอีกที เพราะตอนนี้ผมห่วงเขาจนร้อนใจไปหมด





 

[nanalonely]

 

 

ไปอ่านต่อก่อน

[KriT_SuN]

  สงสัย นิคกะกาย จะโดน หยก แกล้ง ละงานนี้ 555

[marchmenlo]

  โดนกายหลอกแหง๋ม ๆ นิคเอ๊ย 

[kaporzung]

ง่า เกิดรายขึ้นหว่า

[sunflower]

งานนี้ แม่สื่อท่าจะทำพิษแหะ 

[ooICEoo]

ค้างงงงงงงงงงงงงงง 

[anna1234]

ยังคาใจอยู่น่า

[karenoo]

น้องหยกต้องมีแผนอะไรอยู่แน่เลย
รอลุ้น...รอลุ้น

[DeShiWa]

ค้างครับผม ว่าแต่เป็นแผนใครครับเนี้ย

ขักอยากรู้อยากเห็นซะแล้ว อิอิ

[crazykung]

ไม่ได้เข้ามาอ่าน น้านนาน คิคิ

สนุกเหมือนเดิมมม คิคิ

กาย นิค สู้ๆๆ  - -+แล้วเขางอลอาไรกานอีกอะ2 คนอ่านไป

งอลลล กานอีกแว้วแงๆๆ

สวีทททท!!! คิคิ

[life_fracture]

ค้างไปไหมน้องสาว
เดี๋ยวมาเจอกันหน่อยไหม
พี่สาวจะขอเฮดล็อคสักที

ค้างซะ

[patiharn]

รอร๊อรอ...

[THIP]

 

[ErosAmor]

ค้างสุดๆเลย 

[mahmeow]

อ้าววว....กายหายไปไหนแล้ว....ทะเลาะกันแล้วหายไปเฉยๆแบบนี้ไม่ดีเลยค้า....T^T

คนอ่านกลุ้มใจ...หายไปไหนน้ออออ.......

[Tetjinen]

  เกิดอะไรขึ้น ค้าง~

[pongsj]

กายหนีไปหรือว่าแผนลองใจคนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ

[satan666]

หวังว่าจะชอบตอนนี้กันนะคะ 


 



============================================




ผมเดินไปวิ่งไปทั่วทั้งชายหาด กวาดสายตามองหาเงาร่างของเขาจนทั่วทุกที่ ผมเลือกที่จะไปทางที่เขาเดินจากผมไปตอนแยกกันครั้งสุดท้าย เดินๆวิ่งๆไปเรื่อยๆตลอดทั้งความยาวของชายหาดแห่งนี้

ถ้าเกิดเขาไม่ได้อยู่แถวนี้จริงๆ ผมจะทำยังไงดี ที่สำคัญผมก็ไม่ได้คุ้นที่ทางแถวนี้เลย จะหาคนๆหนึ่งที่ตั้งใจจะหนีให้พบ มันไม่ต่างจากการควานหาเข็มเล่มหนึ่งจากในกองฟางแต่อย่างใด แต่ลองมาคิดดูอีกที มันไม่มีเหตุผลอะไรเพียงพอที่เขาจะทำแบบนี้เลย นอกจากจงใจหลบหน้าเท่านั้น

ผมเดินต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งมองเห็นโขดหินใหญ่แห่งหนึ่งแต่ไกล บนโขดหินนั่น... คุณกายกำลังนั่งอยู่...

ภายในความมืดมิดท่ามกลางหมู่ดาวจำนวนนับไม่ถ้วน คุณกายกำลังนั่งกอดเข่าเงยหน้ามองท้องฟ้าอยู่ ภาพๆนี้ติดตรึงอยู่ในสายตาผม จนต้องจ้องมองต่อไปเงียบๆ

ภาพของคนๆหนึ่งมันจะให้ความรู้สึกที่โดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาถึงเพียงนี้เชียวหรือ... ผมแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ลมทะเลพัดโหมรุนแรง แต่เงาร่างนี้กลับไม่สะทกสะท้านไม่สั่นไหวแม้แต่น้อย ดูเหมือนว่าร่างของเขาจะกลมกลืนเป็นหนึ่งเดียวกับบรรยากาศที่เงียบเหงานี้อย่างไรอย่างนั้น...

ผมค่อยๆก้าวเดินเข้าไปหาช้าๆ เขาดูเหมือนจะไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่ามีคนเดินเข้ามาใกล้แล้ว ไม่รู้ว่าใจลอยไปถึงไหนต่อไหนแล้วป่านนี้ ผมปีนขึ้นไปบนโขดหินนั่งลงซ้อนที่ด้านหลังของเขา แล้วรั้งดึงตัวเขาเข้ามาในอ้อมกอด เนื้อตัวของเขาค่อนข้างเย็น คงเป็นเพราะนั่งตากลมมาเป็นเวลานาน

“คุณทำผมเป็นห่วงนะ เล่นหายตัวไปไม่บอกใคร” ผมก้มหน้าลงเกยคางบนไหล่คุณกาย แก้มแนบแก้มเย็นๆของเขา

คุณกายหันมาเลิกคิ้วด้วยสีหน้าแปลกใจกับคำพูดของผม ดูเขาจะไม่ได้แปลกใจอะไรเท่าไหร่ที่ผมตามหาเขาพบ ทั้งยังเอนศีรษะมาซบกับอกของผมอีก เขาไม่ได้ต่อว่าอะไรผมสักคำ ความหงุดหงิดที่ก่อนหน้านี้เคยแสดงออกมาก็ไม่มี ตอนนี้...ท่าทางของเขาสงบเยือกเย็นยิ่งนัก...

“นายรู้ไหมว่าฉันกำลังมองอะไรอยู่...” เขาเปรยขึ้นเสียงเบา ใบหน้าเงยขึ้นมองท้องฟ้าอีกครั้ง

ผมแหงนหน้ามองตาม เห็นเพียงแค่หมู่ดาวนานับท่ามกลางท้องฟ้าที่มืดมิดเท่านั้น

“มองดาวเหรอครับ?”

คุณกายสั่นศีรษะ “ฉันกำลังมองพื้นที่ระหว่างดวงดาวกับดวงดาว... นายเห็นไหมว่าตรงนั้นมีอะไรอยู่?” เขาถามพลางชี้มือไปบนฟ้า

ผมส่ายหัวตอบ ผมไม่เห็นอะไรเลย นอกจากพื้นที่สีดำนั่น... เขากำลังหมายถึงอะไรกัน?

“ฮะๆ ก็เพราะไม่เห็นไงฉันถึงต้องมอง” เขาหัวเราะแผ่วเบาก่อนจะเบนสายตามามองผม เราสองคนสบตากันพักหนึ่ง คุณกายก็หันไปมองท้องฟ้าตามเดิม

“เห็นดาวดวงนั้นกับดวงนั้นไหม...” เขาชี้มือไปที่ดาวสองดวงที่อยู่ใกล้ๆกัน “สมมุติว่านายเป็นดาวดวงนั้น ส่วนฉันเป็นอีกดวง... พื้นที่สีดำระหว่างเรามันคือสิ่งที่ฉันกำลังกลัวอยู่ เพราะว่ามองไม่เห็นถึงได้พยายามเพ่งมอง... เพราะว่ามองไม่เห็น ถึงได้น่ากลัว...”

ผมครุ่นคิดตามคำพูดของเขา สิ่งที่เขาบอกต้องมีความนัยอะไรสักอย่าง คงเป็นสิ่งที่เขาเก็บงำไว้มาตลอดและไม่รู้จะอธิบายออกมายังไง จึงได้ใช้วิธีนี้บอกต่อผม ผมแหงนหน้ามองท้องฟ้า จิตใจมุ่งสู่ดวงดาวทั้งสองดวง ความคิดแผ่ขยายไปไกล...

“ถ้าสิ่งที่เรามองไม่เห็นทำให้เรากลัว ชีวิตนี้คงไม่อาจดำเนินต่อไป และถ้าคุณต้องการจะเดินไปในทางที่ตาคุณมองเห็นเท่านั้น ชีวิตนี้ก็คงปราศจากคุณค่าให้จดจำ...” ผมหยุดคำพูดไว้ ก้มหน้าลงมองดูปฏิกิริยาของเขา แต่เห็นว่าเขากำลังหลับตาฟังอยู่ ผมจึงพูดในสิ่งที่คิดต่อไป

“ถ้าหากคุณเลือกเส้นทางที่มืดมิดมองไม่เห็นสิ่งใด เมื่อคุณสะดุดก้อนหินในเส้นทางข้างหน้า คุณก็จะจดจำตำแหน่งมันไว้ หรือไม่ก็เตะมันทิ้งไป เมื่อเจอปัญหาข้างหน้าจนต้องวกกลับมาตั้งหลักใหม่ คุณก็จะไม่สะดุดก้อนหินนั้นอีก การสะดุดก้อนหินอาจจะเป็นเพียงแค่อุปสรรค์เล็กๆ แต่มันอาจจะทำให้คุณเพิ่มความระมัดระวังในการเดินมากขึ้นกว่าเดิม…” ผมหยุดกลั่นกรองคำพูด แล้วกล่าวต่อ

“คุณรู้ไหมว่านักวิทยาศาสตร์ที่ประสบความสำเร็จอันยิ่งใหญ่นั้น เขาไม่ได้ทำการทดลองเพียงครั้งเดียวก็ประสบความสำเร็จหรอกนะ การทดลองย่อมมีการผิดพลาด แต่เมื่อผิดพลาดก็ทำการแก้ไข แล้วทดลองต่อไปเรื่อยๆ จนถึงจุดมุ่งหมายที่วางไว้ และสิ่งที่เขาได้ทดลองนั้นอาจจะได้การเรียนรู้มากขึ้นกว่าเดิมก็เป็นได้ บางทีมันอาจจะมากกว่าขอบเขตที่เขาวาดไว้ในตอนแรกเสียด้วยซ้ำ ”

“สิ่งที่ได้มานั้น เราอาจจะไม่เสียดายกับความยากลำบากที่ผ่านมาทั้งหมดก็เป็นได้... ลืมตาสิครับ แล้วมองไปที่ดวงดาวทั้งสองดวงนั้น”  ผมบอก แล้วคอยมองจนกว่าเขาจะลืมตาขึ้น เราทั้งสองสบตากันอีกครั้ง ก่อนที่จะแหงนมองท้องฟ้าด้วยกัน

“ถ้าผมกับคุณเป็นดาวทั้งสองดวงนั้นจริงๆ ทำไมเราทั้งคู่ไม่พยายามส่องแสงด้วยกัน ให้พื้นที่ๆเรามองไม่เห็นสว่างขึ้นกว่าเดิมล่ะ  หากเราทั้งคู่โคจรไปพร้อมๆกันล่ะก็ ทางที่มองไม่เห็นยังน่ากลัวอยู่อีกเหรอ?”

คุณกายไม่ได้ตอบรับกับคำพูดของผมในทันที แต่เขากำลังครุ่นคิดอยู่ ผมโน้มหน้าลงหอมแก้มเขาฟอดหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไรต่ออีก ปล่อยให้เขาได้ใช้เวลาในการคิดทบทวนเงียบๆต่อไป

สักพักเขาก็ทำลายความเงียบขึ้น “กลับกันเถอะ”

“อะไรกัน คุณยังไม่ได้ให้คำตอบผมเลยนะ” ผมร้องท้วงเมื่อเห็นว่าเขาทำท่าจะขยับตัวลุกขึ้น เลยยิ่งกอดเขาไว้แน่นกว่าเดิม

คุณกายหันมามองผมแวบหนึ่งแล้วก้มหน้านิ่ง ไม่ได้ขัดขืนการกระทำของผมแต่อย่างใด เขาปล่อยให้ผมกอดอยู่อย่างนั้นไม่ได้จะลุกไปไหนอีก

“การที่ฉันอยู่ให้นายกอดแบบนี้ มันไม่ได้เป็นคำตอบที่แน่ชัดแล้วเหรอ?” เขาบอกเสียงแผ่ว

“โธ่... ปากแข็งถึงที่สุดเลยนะครับ จะบอกสักคำให้ผมชื่นใจก็ไม่ได้” ผมว่าเสียงอ่อย เอาแก้มไปถูกับแก้มของเขา

“แล้วจะให้บอกว่าอะไรล่ะ?”

“ก็... บอกว่ารักผม... ได้รึยังล่ะ?” ผมอ้อนขอ พลางยกมือข้างหนึ่งของเขาขึ้นมาจูบเบาๆ

“ยังๆ ยังไม่ใช่อ่ะ ตอนนี้ยังไม่ใช่...” ผมชะงักการกระทำทั้งหมดกับคำพูดของเขา ก่อนจะตัดสินใจพลิกร่างของคุณกายให้หันมาเผชิญหน้ากับผม โดยที่ผมนั่งขัดสมาธิอยู่บนโขดหินแล้วให้เขานั่งคร่อมบนตักหันหน้ามาชนกัน

“ทำไมล่ะครับ...” สองมือประคองหน้าของเขาขึ้นมา มองเข้าไปในดวงตาของเขา “ทำไมถึงยังไม่ใช่อีกล่ะ?”

“ก็...ฉันไม่รู้นี่ มันเรียกว่ารักได้รึยังก็ไม่รู้...” เขาตอบเสียงเบาหวิว หลุบตาต่ำลง

“’งั้นลองบอกมาให้ผมฟังดู อธิบายความรู้สึกในตอนนี้ของคุณที่มีต่อผม”

เขานิ่งเงียบไปอย่างใช้ความคิด ก่อนจะยกสองมือขึ้นมาโอบคอผมไว้ ใบหน้าของเขาขยับเข้ามาใกล้หน้าผมเรื่อยๆ ผมใจเต้นระทึกมองตามการกระทำของเขา ปลายจมูกของเราเข้ามาใกล้จนแทบจะชนกัน สายตาผมจับจ้องอยู่ที่ริมฝีปากอิ่มของเขา อยากจะสัมผัสและกลืนกินมันเข้าไป แต่คุณกายก็ทำให้ผมต้องหยุดความคิดนั้นลงอย่างกะทันหัน เมื่อเขาขยับใบหน้าออกไปด้านข้าง กระซิบคำสารภาพออกมาข้างหูผม...




==================================================


 

[satan666]

ค้างไปไหมน้องสาว
เดี๋ยวมาเจอกันหน่อยไหม
พี่สาวจะขอเฮดล็อคสักที

ค้างซะ

พี่เบ๊ตน่ากลัวอ่า 

ต้อง สิ ไม่ใช่เฮดล๊อค

เค้าจาเอา

[madamkung]

 

[life_fracture]

น้องสาวคะ
ถ้าหนูยังลงค้างคาแบบนี้อีก
พี่สาวคาดว่าแค่
คงไม่พอหรอกค่ะ
พี่สาวจะรัดให้ขาดใจตายคาอกพี่สาวเลย

ดีไหมคะ?

ค้างว้อย
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

พอนเน่ใจร้าย

โดนพี่กุ้งปาดอีกล่ะ

[DeShiWa]

 

อ่าครับผม ชอบมากๆๆตอนนี้

ถือว่าก้าวหน้าไปมากๆๆเลยครับ อิอิอิ

 

[pongsj]

วิ้ววววววววววววววววววววววววววววววว ตอนนี้ซึ้งมาก ขอบคุณคับ

[MiTo™]

หุหุ

มี หวาน แล้ววว

[numtannaka]

ค้าง!!

มาแบบนี้ทั้งปี

จาไปฟ้องแม่ด้วย 

[aisen]

เมื่อเขาขยับใบหน้าออกไปด้านข้าง กระซิบคำสารภาพออกมาข้างหูผม...
^
^
^
^
^
^
^


คะ.......................ค้าง

อย่างแรง

[madamkung]

แอบรู้มาว่าวันนี้วันเกิดคนแต่งนิยาย เอา link มาฝากด้วย คริ คริ 

สุขสันต์วันเกิด satan666

[patiharn]

 
สุขสันต์วันเกิดนะคะ..มีความสุขมากๆน๊า
 
แต่จบค้างๆเนี่ย...อืมมมม