มาแล้วๆ อิอิ
คราวนี้มาดูที่มาที่ไปของแผนการนายนิคกันดีกว่าค่ะ
============================================================
Chapter : 16 แผนร้าย แผนรัก
ย้อนกลับไปเมื่อตอนเที่ยงของวัน ผมมานั่งคิดอะไรคนเดียวอยู่ที่คอฟฟี่ช็อปฝั่งตรงข้ามบริษัทของคุณกายตั้งแต่เช้าแล้ว จนกระทั่งสามารถคิดแผนการบางอย่างออก แต่ก็ยังคงลังเลใจที่จะทำ เพราะแผนการนี้ค่อนข้างที่จะมีความเสี่ยงอยู่มาก มันเสี่ยงต่อการที่คุณกายจะโกรธจะเกลียดผมยิ่งกว่าเดิม...
แต่ถึงยังไงผมก็ไม่มีทางเลือกอื่นอีก เพราะเวลาของผมเหลือน้อยลงแล้ว อีกไม่นาน ผมก็ต้องกลับไปทำหน้าที่ในอาชีพของตนต่อ คงไม่ได้มีเวลาเช่นนี้อีก ถ้าขืนผมปล่อยให้โอกาสในครั้งนี้หลุดลอยไป ผมก็ไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่จะได้รับโอกาสอีก บางที... โอกาสอาจจะไม่มีอีกแล้วก็เป็นได้
เพราะฉะนั้นต่อให้รู้ทั้งรู้ว่ามันเสี่ยงถึงเพียงไหน ผมก็อยากจะลองทำดู แม้ว่าผลที่ออกมาจะไม่เป็นที่คาดหวังก็ตาม แต่ถึงอย่างไร ถ้าไม่ลองทำดูก็ไม่รู้
ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาไว้ในมือ กดเลือกเบอร์ที่บันทึกเอาไว้เมื่อไม่นานมานี้ เหลือบดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ รู้สึกลังเลใจเป็นยิ่งนัก แต่เมื่อนึกถึงใบหน้าของคุณกาย ความลังเลก็กลับกลายเป็นความมุ่งมั่นทันที!
ต่อสายโทรข้ามประเทศสักพัก ปลายสายก็รับขึ้น ได้ยินเสียงนิ่มนวลของหญิงมีอายุดังมาจากปลายสาย
[“Hello! สวัสดีค่ะ”]
“เอ่อ... สวัสดีครับ ใช่คุณป้ารึเปล่าครับ? ผมนิคนะครับคุณป้า” ผมละล่ำละลักพูดไป ความหวั่นใจเกรงใจและดีใจผสมปนเปกันไปหมด เพราะคนที่ผมโทรหา คือคุณป้าของคุณกายที่อยู่ลอนดอนนั่นเอง
ปลายสายนิ่งเงียบไปชั่วครู่หนึ่ง เหมือนกำลังหวนนึก
[“...อ๋อ นิคเพื่อนกายคนนั้นใช่ไหมจ้ะ ป้าจำได้ๆ มีอะไรรึเปล่าจ้ะ โทรมาแต่เช้าเชียว”]
“ขอโทษนะครับที่รับกวนคุณป้าแต่เช้า แต่ผมมีเรื่องอยากให้คุณป้าช่วยน่ะครับ”
[“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ป้าตื่นมาเตรียมอาหารเช้าให้คุณลุงเขาพอดี แล้วมีเรื่องอะไรให้ป้าช่วยล่ะจ้ะ ท่าทางจะเรื่องสำคัญนะ”]
“ครับคุณป้า คือว่า... คุณป้ารู้ที่อยู่อีกแห่งของกายรึเปล่าครับ?”
[“อ้าว... นิคยังไม่ได้เจอกายอีกเหรอ?”] คุณป้าถามเสียงสูงอย่างแปลกใจ
“เจอแล้วครับ แต่กายเขาไม่สบายน่ะครับ ผมเลยพาเขาไปส่งที่คฤหาสน์ แต่พอจะไปเยี่ยมอีกที กายก็ไม่อยู่ที่นั่นแล้ว โทรไปก็ไม่รับสาย ผมเป็นห่วงเขาน่ะครับ”
[“กายไม่สบายเหรอ... ตายแล้ว แล้วอยู่ที่คอนโดคนเดียวใครจะดูแลล่ะเนี่ย”] คุณป้าพึมพาออกมาด้วยเสียงไม่เบานัก ผมได้ยินก็หูผึ่งทันที คุณกายอยู่คอนโดหรอกเหรอ??
“ครับ แต่ผมไปคอนโดของกายไม่ถูกอ่ะครับ จำที่อยู่ไม่ได้ ไม่รู้จะขึ้นรถรายังไง ” ในใจก็ขอโทษคุณป้าไปด้วยที่บอกไปแบบนี้ แต่เพื่อความแนบเนียนผมก็ต้องทำ
“เดี๋ยวนะจ้ะ ขอป้าหาที่อยู่ก่อน... แล้วฝากดูแลกายแทนป้าด้วยนะนิค”
และนี่ก็คือความสำเร็จอย่างแรก ที่ทำให้ผมรู้ที่อยู่ที่แท้จริงของคุณกายเสียที ความจริงผมน่าจะใช้วิธีนี้ไปตั้งนานแล้ว โง่อยู่ได้ตั้งนานกว่าจะคิดออก ถ้าคุณกายรู้ว่าผมมีแบล็กอัพเป็นคุณลุงคุณป้าของตน ไม่รู้ว่าเขาจะว่าอย่างไรบ้าง คงจะคาดไม่ถึงเลยเชียวแหละ
แล้วแผนขั้นต่อไปของผมก็เริ่มขึ้น ด้วยความคิดแผลงๆของผม แต่ทั้งหมดก็ทำขึ้นเพื่อให้ผมได้พบกับคุณกาย ด้วยสถานการณ์ที่เขาจะไม่สามารถหนีผมไปไหนได้อีก ในเมื่อวิธีการปกติใช้ไม่ได้ผลกับเขา เห็นที่ผมจะต้องใช้ไม้แข็งกำราบให้อยู่หมัดเสียแล้ว
ผมแบกสำภาระออกจากโรงแรมแล้วตรงไปคอนโดมิเนียมของคุณกายตามที่อยู่ที่คุณป้าให้ไว้ ตระเตรียมทุกอย่างเรียบร้อย รอเวลาอันเหมาะสม แล้วโทรหาคุณกายเพื่อดำเนินตามแผนการทันที
[“ฮัลโหล ผมธาราธรณ์พูดครับ”] ใจผมเต้นระทึกเมื่อคุณกายรับโทรศัพท์
“...”
[“ฮัลโหล! นั่นใครพูดครับ”] แค่ได้ยินเสียงคุณกายผมก็มีความสุขแล้ว ไม่ได้เห็นหน้าเพียงวันเดียวก็คิดถึงจะแย่แล้ว
“...”
[“ถ้าไม่พูดผมจะวางแล้วนะ”]
“...คุณคือ Mr. Taratorn ใช่ไหม?” ผมรีบบอกออกไปตามแผนด้วยภาษาอังกฤษ เพราะทุกครั้งที่ผมพูดกับคุณกายผมมักใจใช้ภาษาไทย คิดว่าเขาไม่น่าจะจำเสียงตอนผมพูดอังกฤษได้
[“...”] เขาเงียบไป
“...ตอนนี้... ผมกำลังรอคุณอยู่...” ผมรุกคืบหน้าต่อ กดเสียงให้ต่ำเนิบนาบ เพื่อเพิ่มความลึกลับ
[“คุณเป็นใครครับ?”]
“เดี๋ยวคุณก็รู้ ตอนเราพบกัน”
[“ต้องการอะไรจากฉัน”]
“ตรงกันข้ามกันต่างหาก หึหึ เพราะผมต่างหากที่มีอะไรจะให้คุณ”
‘สิ่งที่ผมจะให้คุณคือความรักของผมไง’ ผมลอบยิ้มในใจ
[“อะไร”] เขาตอบกลับน้ำเสียงหงุดหงิด
“เดี๋ยวก็รู้... เอาเป็นว่ามันสำคัญสำหรับคุณมากก็แล้วกัน” ใช่ สำคัญมากๆเลยล่ะ หัวใจของผมนะ
[“เหอะ อะไรล่ะที่สำคัญ อย่าคิดว่ามันจะง่ายๆ อย่างที่คุณต้องการ ผมไม่ได้โง่นะ”] ผมรู้ว่าคุณฉลาด ไม่อย่างนั้นผมจะต้องวางแผนถึงขนาดนี้เลยเหรอ
“หลักฐานรูปถ่าย... สำคัญพอไหมล่ะครับ? หึหึ” ผมยังคงพูดไปตามแผน ไม่อยากพูดตามใจ เดี๋ยวจะเสียแผนหมด
[“...”] คุณกายเงียบไปเลย เหมือนกับว่าเขาช็อกจนพูดอะไรไม่ออก
“จะเป็นยังไงน้า... ถ้าผมจะส่งรูปคุณกับแฟนหนุ่มชาวต่างชาติ... พากันอุ้มเข้าโรงแรม... ให้พวกนักข่าว... ฮ่าๆ” ผมพูดขู่เขาต่อ เพื่อเพิ่มระดับความกลัวต่อเขา หลุดขำออกมา เมื่อนึกว่าผมพูดออกไปได้ยังไงแบบนั้น
[“ต้องการเท่าไหร่”] เขาต่อรองเสียงเครียด ซึ่งเข้าแผนผมพอดี
“เรื่องนั้น เอาไว้มาตกลงตอนเจอกันดีกว่าครับ แต่ขอบอกว่าให้คุณมาคนเดียวเท่านั้น ห้ามเล่นตุกติก พาใครมาเด็ดขาด ห้ามแจ้งตำรวจด้วย เพราะผมไม่รับประกันหรอกนะ ว่าไฟล์ภาพที่อยู่ในโน๊ตบุ๊คผมตอนนี้ จะถูกแฉลงในอินเตอร์เน็ตรึเปล่า ถ้าคุณเล่นไม่ซื่อ เพียงแค่คลิกเดียวเท่านั้น... หึหึ ภาพทั้งหมดก็จะ กลายเป็นข่าวฉาวโฉ่ภายในไม่กี่นาทีแน่นอน...” ความจริงผมไม่อยากใช้แผนขู่เขาแบบนี้หรอก แต่ถ้าไม่ทำแล้วเขาจะยอมมาเจอผมง่ายๆเหรอ?
[“ที่ไหน...”] เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง แทบทำใจผมอ่อนยวบ แต่ผมก็ต้องแข็งใจเอาไว้เพื่อความสำเร็จ
“…ผมมารอคุณอยู่ที่ล็อบบี้คอนโดของคุณแล้วตอนนี้”
[“ตกลง ฉันใกล้จะถึงแล้ว”]
“ครับ แล้วอย่าลืมข้อตกลงระหว่างเราด้วยล่ะ หวังว่าคุณจะฉลาดพอ ที่จะคิดถึงผลได้ผลเสียออก” เมื่อทำการเจรจาตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ผมก็ตัดการติดต่อกับเขาทันที รู้สึกตื่นเต้นมาก ที่อีกไม่นานผมก็จะได้เจอตัวเขาแล้ว คราวนี้ผมจะไม่ปล่อยให้เขาหลุดรอดมือผมไปไหนได้อีก
ผมทิ้งกระเป๋าเดินทางไว้บนโซฟาตรงล๊อบบี้ แล้วหามุมซ่อนตัวที่สามารถมองเห็นล๊อบบี้คอนโดได้อย่างทั่วถึง...
รออยู่สักพัก ผมก็เห็นคุณกายมาถึง หัวใจผมเต้นไม่เป็นส่ำด้วยความดีใจอย่างเหลือล้น คิดได้ดังนั้นผมจึงส่งข้อความไปหาเขา เริ่มแผนการต่อไปทันที
.....ผมเห็นคุณแล้ว อย่าเล่นตุกติก....เห็นเขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูใบหน้าเคร่งเครียด หันซ้ายหันขวาเหมือนกับกำลังมองหาผมอยู่
....คุณไม่ต้องมองหาผมหรอก.... เป็นข้อความที่สองที่ผมส่งไป ผมยิ้มขึ้น เมื่อทุกอย่างยังคงดำเนินไปตามเกมของผม คุณกายหลงกลผมเข้าเต็มเปาแล้ว ผมพิมพ์ข้อความสุดท้าย แล้วส่งออกไปให้เขา
....เปิดกระเป๋าเป้สีดำบนโซฟา.... เมื่อเห็นเขาเดินไปที่กระเป๋าเดินทางของผม ทุกอย่างเป็นไปตามความคาดคำนวณ ที่เหลือก็คือไปรอในสถานที่สุดท้ายเท่านั้น แล้วผมก็พาร่างของตนเดินไปในทิศทางของสระว่ายน้ำด้วยความมั่นใจ
===============================================================
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
หัวข้อ: †ღ♥ Łove Âccident!! วุ่นรัก พิทักษ์ใจ ♥ღ†(นายนิค&คุณกาย) ตอนพิเศษ Happy Valentine's Day (อ่าน 522693 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก