Short Fiction Singular -This Love By Heart Or Destiny // รักนี้....หัวใจหรือใครลิขิต // ...แค่คืนนี้...End
“ครบรอบ 1 ปีที่เราคบกัน” ผมพูดก่อนจะหันไปสบตากับนักร้องนำที่หันมาจิกตาค้อนใส่ผม
“ยังไม่เข็ด” พูดกับผมแบบงอน ๆ ก่อนจะหันไปร้องเล่นกับแฟนคลับด้านล่างเวที ท่าหันมาค้อนหันมางอนน่ารักน้อยที่ไหน พักนี้ผมก็ไม่เข้าใจว่าซินทำไมไม่ค่อยชอบให้ผมเล่นมุก ที่เราคบกัน บางทีเล่นหนัก ๆ ก็งอนไปหลายวัน ทั้งที่ซินไม่รู้ด้วยซ้ำว่า มันออกมาจากใจมาเฟียนะคร๊าบบบ
“ซินสนุกไหมวันนี้ นัทล่ะมันส์สุด ๆ ไปเลย” เอ่ยถามก่อนขึ้นมานั่งบนรถตู้เรียบร้อยแล้ว
“...............”
“ซิน ได้ยินไหม..” ผมไม่พูดเปล่า ยังชะโงกหน้าเข้าไปให้ตรงกับหน้าจิ้มลิ้มที่ตอนนี้มุ่ย ๆ ตามองและมือก็กดเล่นเกมส์ในไอโฟนอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ไม่น่ารักซักนิด...” ผมบ่นเบา ๆ ก่อนจะเอนตัวกลับที่เดิม
“ไม่ต้องการให้ชมซักนิดเหมือนกัน” ....ทั้งสีหน้าและการพูดจาทำให้รู้ว่าเหมือนจะ ...งอน..(อะไรอีก) หรือว่าจะเป็น.....
“ซินโกรธนัทเรื่องที่นัทพูดเล่นว่าเราคบกันเหรอเหรอ..ทำไมล่ะ”
“ซินไม่ชอบ” สั้น ๆ ห้วนได้อีก ไม่เข้ากับหน้า แต่มันก็สามารถทำให้ผมเจ็บแปลบได้เหมือนกัน ซินไม่ชอบ..
“อืม ขอโทษนะ นัทจะไม่เล่นอีกแล้ว ซินจะได้สบายใจ” ผมเอนตัวลงกับเบาะเต็มแผ่นหลัง บางครั้งการได้ยินอะไรที่ไม่ต้องการ... ก็เหนื่อยมากกว่าทำงานหนักหลายเท่านัก
“นัทก็ดีแต่เล่นนั่นแหละ !!ไม่เคยทำอะไรจริงจังซักที!!” ...อ้าว!! ไหงซินมาแนวนี้ ผมหันไป มองเสี้ยวหน้าสวยที่ยังก้มหน้าไม่เงยขึ้นมา เหมือนกับว่าเมื่อครู่ไม่ใช่เสียงของคนที่นั่งข้าง ๆ ผม...
“ซินหมายความว่าไงอ่ะ”
“เปล่า” เป็นงั้นไป ถึงผมจะหล่อ แต่บางครั้งผมก็งงกับซินเหมือนกัน( เกี่ยว)
ผมเลือกที่จะเงียบจนถึงบ้านซิน รถจอดเทียบหน้าบ้านก่อนที่ผมจะเลื่อนประตูรถตู้ และเอาขาหลบให้คนสวยเดินออกไป ผมมองตามแผ่นหลังบางที่ก้มหัวและก้าวลงไป อยากจะรั้งไว้หรือลงไปคุยกันให้รู้เรื่อง แต่คงไม่ใช่เวลานี้
“ซินให้เวลานัทแค่คืนนี้ ถ้าไม่ ซินจะไม่รับรู้อะไรอีกต่อไป..แต่ซินจะเป็นคนบอกเอง..”......เสียงใสพูดก่อนจะเดินเข้าบ้าน ทั้งที่ก็ไม่ยอมหันมามองหน้าผม .........
ซินหมายความว่ายังไง ให้เวลาแค่คืนนี้ เพื่ออะไรแล้วจะบอกอะไร ผมงงไปหมดแล้ว แล้วให้เวลาแค่คืนนี้ นี่มันก็จะเที่ยงคืนแล้วนะ..........
“เฮ่อ!! ซินนะซิน” ผมเดินเข้าบ้านก็ตรงขึ้นห้องตัวเอง ล้มตัวนอนทั้งที่ยังไม่ได้ลอกคราบอะไร นอกจากรองเท้าที่สะบัดไว้หน้าประตูอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่ ผมคงนอนไม่หลับแน่ ๆ ถ้าไม่ได้เคลียร์อะไร ผมว่าป่านนี้คนสวยคงกำลังจะนอนแล้วหรือไม่ก็......
/ ..ก็แค่บอกความในใจกับใครซักคน มันยากนักรึไง...หรืออยากโดนบอกรัก.. / สเตตัสใหม่ของคนหน้าหวานซึ่งพึ่งจะเปลี่ยนได้ไม่กี่นาทีที่ผ่านมาในหน้าบ้านออนไลน์ของตัวเอง และที่สำคัญ ซิน ออนแชทไว้นี่คือสิ่งที่แปลกที่สุด ป่านนี้คงได้พิมพ์มือเป็นระวิงแน่ ๆ กับแฟนคลับที่เข้ามากู๊ดไนท์ และ...ผมตัดสินใจ.... ออนแชทเหมือนกัน คงสร้างความแปลกใจให้แฟนคลับไม่น้อยที่พวกผมสองคน.... ออนแชทพร้อมกัน
// ซิน// ผมพิมพ์ประโยคแรกด้วยสรรพนามของดูโอ้
// ว่า // รอไม่นานหน้าต่างแชทบ๊อกก็มีข้อความโต้ตอบจากคนที่ผมต้องการสนทนาด้วยมากที่สุด โดยที่มีหน้าต่างแชทบ๊อกของแฟนคลับที่คุ้นเคย เด้งขึ้นไม่ขาดสาย แต่ทุกคนเหมือนจะเข้าใจว่าผมกำลังทำอะไร เพราะเข้ามาแค่ฝากข้อความให้ฝันดีและอวยพรต่าง ๆ นานา แล้วก็ไม่ได้รบกวนอีก นี่คือสาเหตุที่ผมกับซินเทคแคร์แฟนคลับเต็มที่มาตลอดเพราะพวกเค้าเป็นอย่างนี้ไง..เข้าใจพวกเรามากที่สุด
// ซิน นัทขอโทษที่เล่นมากเกินไป แต่ซินอยากให้นัททำอะไรอ่ะ ซินถึงจะหายโกรธ //
// ซินไม่ได้โกรธ แค่ซินรอเฉย ๆ ....ตอนนี้นัทมีอะไรที่อยากทำอะไรแล้วยังไม่ได้ทำไหม ซินจะได้รู้ว่า ซินควรจะรอต่อไป หรือซินควรจะทำยังไง // ผมเริ่มสับสนกับข้อความของซินมากขึ้น ผมมองนาฬิกาอีก 10 นาทีจะเที่ยงคืนแล้ว
// ก็มี แต่มันเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ และนัทอาจจะสูญเสียสิ่งที่สำคัญอีกอย่างในชีวิตไป // ผมตัดสินใจพิมพ์ข้อมความที่ออกมาจากความรู้สึก มีแค่อย่างเดียวที่ตอนนี้ผมอยากทำมากที่สุด แต่ไม่มีความกล้าพอที่จะพูด เพราะผมคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ สิ่งเดียวตอนนี้ที่ค้างในหัวใจอยู่.... คือ..การบอกรัก..ซิน...
// นัทดูที่สเตตัสซินสิ // ผมกดไปดูสเตตัสของซิน อีกครั้ง
/...ถ้าไม่เคยลองทำตามหัวใจ…จะรู้ได้ไงว่ามันจะไปได้ไกลซักเท่าไหร่ / สเตตัสที่เพิ่มขึ้นอีกอันเป็นเนื้อเพลงของพวกเราที่เจ้าตัวใช้เวลาแต่งถึง 8 ปี ผมเปรียบเทียบสเตตัส ทั้งสองอันที่น่าจะเกี่ยวข้องกัน และก็เริ่มแปลกใจกับ message แฟนคลับ รวมถึงข้อความที่โพสต์ในหน้ากระดานของผม ที่เด้งขึ้นมาอีกหลังจากสเตตัสซินเปลี่ยนไป
/ พี่นัทสู้ ๆ เอาใจช่วยคร่า /
/ กล้า ๆ หน่อยเพ่นัท /
/ มาเฟียซะอย่างกลัวอะไร แว้ /
/ โห่ นัทป๊อดอ่ะ / ฯลฯ
บทความต่าง ๆ นานา ที่เข้ามา เหมือนกับนอกผมกับซินแล้ว ยังมีบุคคลอีกหลาย ๆ คนเข้าใจเหตุการณ์นี้ แต่กลายเป็นผมที่เข้าใจยากที่สุดในตอนนี้ แต่อีกไม่กี่นาทีแล้ว ทั้งที่ผมไม่รู้ว่าหลังจากคืนนี้มันจะเป็นยังไง ร้ายแรงไหมที่ซินบอกผมไว้ แต่คนอย่างผมไม่ชอบรอเวลาและไม่อยากปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยที่ไม่ได้ทำอะไรแน่ ๆ ผมคว้าโทรศัพท์กำลังกดหาเบอร์ที่โทรออก แน่นอนว่าเบอร์ซินเป็นเบอร์ต้น ๆ พร้อมกับกดโทรออกทันที
ตึ๊ง! Message จากแฟนคลับที่ผมคุ้นเคยดี เพราะเกรียนใส่กันบ่อยจนเหมือนจะเป็นเพื่อนมากกว่าแฟนคลับ
/ จะชอบจะรักก็บอกเขาไปสิ หรือรอให้เค้าบอกเลือกเอาว่าอย่างไหนจะสมหวังได้เร็วกว่ากัน คนเรามีโอกาสแค่ไม่กี่ครั้ง ไม่แน่ว่าพลาดครั้งนี้ อาจจะไม่มีโอกาสอีกแล้วนะ มาเฟีย .....มาสะกิดเพราะเห็นว่ามีนางฟ้าเขารออยู่ /
หัวใจ...ผมเต้นแรงจนเหมือนกับจะระเบิดออกมา ผมไล่มองทุกอย่างใหม่ตั้งแต่สเตตัสซิน ข้อความจากแฟนคลับ รวมถึงเพลงรอสายที่ของซินที่ซินบอกว่าชอบแต่ผมกลับแซวและบอกว่าโปรโมทเพลงตัวเอง รวมถึงไม่เคยใส่ใจที่จะฟังให้จบเพราะต้องการให้มือสวย ๆ นั่นกดรับสายผมจะได้ยินเสียงใส ๆ เร็ว ๆ แต่วันนี้กลับเพราะที่สุดเท่าที่เคยได้ยินและ....บรรเลงมา
* วันและคืน จะเป็นยังไง
มันจะดีหรือร้าย มืดมัวหรือชัดเจน
เพียงได้มอง และยังได้เห็น
มีอีกคนที่อยู่ไม่ไกล
** ไม่ว่าวันพรุ่งนี้ปลายทางจะเป็นเช่นไร
ล้มลงและจะยืนขึ้นได้หรือไม่
แค่มีเธอและฉัน ไม่เป็นไร
บรรยากาศจะร้อนแรงหรือเหน็บหนาวเท่าไร
ฝนนั้นลบเลือนหยดน้ำตาหรือไม่
แค่มีกันและกัน (ตลอดไป) one – singular
หัวใจผมยังไม่หยุดเต้นทั้งที่เพลงรอสายดังเรื่อย ๆ เหมือนผมจะรู้แล้ว....ว่าผมต้องบอกอะไรซิน เหมือนผมจะไม่เคยรู้ตัวว่าถูกค้นพบความรู้สึกที่แท้จริงแล้ว
// ฮัลโหล //...........
// นัทรักซินนะ...// คำพูดที่หลุดลอยออกไปจากปาก มันเหมือนล่องลอยแต่มันผ่านมาจากหัวใจ และสมองของผม ทุกอย่างเหมือนเงียบไปหมด รวมถึงข้อความจากแฟนคลับ เหมือนทุกอย่างเงียบเพื่อรอ....รอคำตอบ หรือ ถ้อยคำบางถ้อยคำจากคนปลายสาย เหมือนรอคำตัดสินที่จะบอกว่าผมจะได้อะไรจากการกระทำของผมเอง....
“อืม ก็รออยู่..” แค่นี้ใจผมแทบจะวิ่งตามคลื่นสัญญาณโทรศัพท์ไปกองแทบตัก คนเสียงใส ๆ นุ่ม ๆ นี่แล้ว ..รออยู่..แค่นี้ผมก็รู้แล้วสินะว่าผลของการกระทำของผมเป็นยังไง
“แล้ว...”
“อืม ก็รอตอบว่า...รักนัทเหมือนกันนะ..” ..........ผมเหมือนกำลังจะลอยได้ ตาเหลือบมองเวลาหน้าจอคอม 0.00 น. สวรรค์บนดินชัด ๆ มือที่จับโทรศัพท์สั่นเล็กน้อย ปากผมถ้าฉีกได้คงไปถึงรูหูแน่ ๆ ผมหยิกหน้าขาตัวเอง ..เจ็บ! ...ไม่ได้ฝัน
// ขอบคุณครับคนดี ต่อไปนี้จะไม่มีสิ่งที่นัทอยากทำแต่ไม่กล้าอีกแล้ว เพราะต่อไปจะมีแต่มีสิ่งที่เราอยากจะทำด้วยกัน และจะต้องช่วยกันทำให้สำเร็จ // ผมพิมพ์ข้อความลงแชทบ๊อก ทั้งที่ยังเอียงคอทับโทรศัพท์ให้แนบหูไว้
“ขอบคุณเหมือนกัน...ที่บอกซักที ก็แค่อยากแน่ใจ..ว่าคิดเหมือนกัน” เสียงใสโต้กลับมาทางโทรศัพท์ ตอนนี้ห้องผมเป็นสีชมพูดไปหมดแล้ว
/ ไม่ยากจริง ๆ ด้วย ลองกันหน่อยไหมครับ จะรู้ว่าดียังไง >//< / สเตตัสของผมเปลี่ยนไปเหมือนกัน และข้อความจากแฟนคลับที่ผมเริ่มกังวลว่าพวกเค้ามีญาณพิเศษอะไรหรือเปล่าหรือแค่เดาจากสเตตัสของผมกับดูโอ้
/ยินดีด้วยคร๊าบ/
/ ฮื้ววววววววววววววววว ฉลองวุ้ย /
/ แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เขินแทนนางฟ้า / ฯลฯ ฯลฯๆๆๆๆๆ
“นัท เอ่อ..ซินง่วงแล้ว ซินไปนอนก่อนนะ” เสียงคนสวยอ้อมแอ้ม ถ้าให้ทาย ซินคงได้รับข้อความจากแฟนคลับไม่ต่างจากผมเท่าไหร่และเดาว่า นางฟ้าของผมกำลังเขิน หึหึ...ขนาดผมยังไม่รู้จะทำหน้ายังไงเหมือนกัน ดีนะที่อยู่คนเดียว
“ครับ ฝันดีนะ ....”
“อือ ฝันดีเหมือนกัน เอ่อ...พรุ่งนี้เจอกันนะ” เริ่มอึกอักแล้วครับ แต่....
“ครับผม ซิน................ยังไงต่อไป จะ ลอง ทำ อย่างอื่นกับซินดูบ้างนะ”
“ไอ้นัทบ้า ไอ้มาเฟียเกรียน ... เขินเป็นนะ...” ซินแว๊ดใส่โทรศัพท์ ทำเอาผมหลุดขำกับประโยคท้ายก่อนที่สัญญาณโทรศัพท์จะถูกตัดไป นี่ซินรู้เหรอว่าผมจะทำอะไร....5555 ถูกแล้วครับ ผมจะทำอย่างที่ซินคิดนั่นแหละ.....
The end ………… Thk nut sin… singular
หัวข้อ: SF Singular-This Love By Heart Or Destiny//รักนี้..หัวใจหรือใครลิขิต (อ่าน 39889 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก