“ไม่เป็นไร กูทาเองดีกว่า” ผมหันหน้าหนีมันพร้อมกับจะเอื้อมมือไปทายา แต่อยู่ๆมันกลับยึดข้อมือของผมเอาไว้แน่น
“อย่าให้กูห่วงมึงมากกว่านี้จะได้ไหม? เร็วๆเข้าหันหลังมา”
เต้หยิบขวดยาจากมือผมไป ก่อนจะเริ่มลงมือทายาที่ด้านหลังของผม มือของมันวนไล้นานมากจนผมรู้สึกแปลก พอหันหน้าไปมองมันผ่านกระจกก็เห็นรอยยิ้มกวนๆ กับหน้าของผมที่เริ่มขึ้นสี ไม่รู้ว่าเป็นเพราะพิษไข้หรือเป็นเพราะคนที่กำลังทายาให้ผมอยู่กันแน่
“อ๊ะ!” ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อมันเริ่มเอื้อมมือที่เปื้อนยาไล้มาด้านหน้าลำตัวของผม ทำให้เหมือนกับผมถูกมันกอดจากด้านหลัง หน้าของมันวางอยู่บนไหล่ของผม ผมใจเต้นแรงไปหมดไม่อยากให้มันรู้เลยว่าตอนนี้ผมอายแค่ไหน
“อย่าร้องเสียงแปลกๆสิ เดี๋ยวก็มีคนเข้าใจผิดคิดว่าฉันทำอะไรนายหรอก”
เสียงหัวเราะเบาๆนั่น กับคำพูดสองแง่สองง่ามทำให้ผมหัวใจของผมเต้นแรง มือของเต้เริ่มเอื้อมมาทายาตรงหน้าอกข้างซ้ายของผม แต่มือมันก็หยุดชะงัก ใบหน้านั้นส่งยิ้มอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ดูอบอุ่นต่างจากบุคลิกปกติของมันอย่างสิ้นเชิง มันนาบมือกับหน้าอกข้างซ้ายของผม อกข้างซ้ายของมันเองแนบกับแผ่นหลังของผม จนผมสัมผัสได้ถึงหัวใจของมันซึ่งเต้นแรงไม่แพ้กันกับของผม
“เสร็จแล้วล่ะ ไปกินข้าวได้แล้ว”
อยู่ๆ มันก็ตวัดหางเสียงอย่างไม่พอใจ ก่อนจะผละออกจากผมเดินออกไปนอกห้องพยาบาล ผมได้แต่ถอนหายใจคิดว่าคงทำไปตามหน้าที่เพื่อน ผมน่าจะเลิกคิดไปรักมันซะที เพราะมันเองก็มีอาเหลียงอยู่ในใจแล้วทั้งคน
จนเลิกเรียนนั่นล่ะดลมันก็เดินมาหาผมตามปกติ แต่มันมาซักไซ้ถามเรื่องห้องพยาบาลเพราะมันดันโผล่มาเห็นผมกับเต้เข้าพอดี ผมก็เดินหนีไม่ยอมตอบมัน สุดท้ายเลยลงเอยด้วยการที่มันเล่นงานจุดอ่อนผมโดยการจี้เอวแรงๆ เท่านั้นล่ะผมลงไปกองกับพื้นตัวงอเป็นกุ้ง
“พอแล้วๆ ไอ้บ้า ฮ่าๆๆๆ” ผมกลิ้งตัวหลบดลมันก็ไล่ตามมาจี้โดยคร่อมตัวผมล็อกกับพื้นสนามแล้วลงมืออย่างไม่ปรานี
“เดี๋ยวนี้มีความลับ บอกมาเลยนะ นี่แน่ะๆ”
“ฮ่าๆๆๆ พอแล้ว...ก...กูจะข...ขาดใจตาย” ผมสิแย่มันอ่ะนั่งสนุก เพื่อนกันยังมาทำร้ายกันได้ลงคออีก
ปัง!!!
เสียงบางอย่างกระทบกับผนังอย่างรุนแรง พอผมหันไปก็เห็นเต้ยืนกำหมัดแน่นมองมาทางผมกับดล สายตานั่นจ้องมองมาทำให้ผมรู้สึกกลัวขึ้นมากะทันหัน ร่างกายสั่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ น่ากลัวเกินไปแล้วนะ....
“ก...กลับกันเถอะ” ผมรีบลากดลออกมาจากตรงนั้น ดลเองก็ไม่ได้ว่าอะไรเดินตามผมมาแต่โดยดี
“นี่....ถึงบ้านแล้วเรามีเรื่องต้องคุยกันนะ” ดลหันมาบอกกับผม
แต่กลับกลายเป็นว่าพอกลับมาถึงพี่ดรีมก็โทรตามให้ดลกลับบ้านด่วน รู้สึกว่าพี่ชายคนโตของบ้านพี่โดมจะกลับมาจากเรียนต่อที่อังกฤษพอดี มันเลยกลับไปด้วยท่าทางหัวฟัดหัวเหวี่ยงเล็กน้อย
ผมนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องนั่งเล่นของบ้านจนดึก อีกไม่กี่วันก็สอบปลายภาค อีกไม่นานพวกผมที่เป็นเด็ก ม. 6 ก็ต้องจบจากโรงเรียนแยกย้ายกันไปแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าอีกนานแค่ไหนถึงจะได้พบกันอีก รู้สึกเจ็บที่ใจแปลกๆ นึกถึงภาพที่ต้องแยกจากคนๆนั้นแล้วก็เจ็บขึ้นมากะทันหัน
บางที....ผมควรยอมแพ้แล้วตัดใจซะตั้งแต่ตอนนี้
หรือผม....ควรจะลองลุกขึ้นสู้ใหม่อีกครั้งดีกันแน่นะ?
รัก......................
สำหรับผมมันคืออะไรกัน?
บางครั้งก็คิดว่าคนตรงนั้นควรเป็นผม....
นี่ผมเห็นแก่ตัวขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
เฮ้อ.....ให้ตายสิ ผมอยากจะบ้าตาย ทำไมผมต้องมานั่งคิดอะไรบ้าๆบอๆแบบนี้ด้วยก็ไม่รู้
“เปิดประตู!! เปิดหน่อย~~!!”
ผมสะดุ้งเฮือกหลุดจากห้วงความคิดของตัวเอง รู้สึกได้ถึงหยดน้ำอุ่นๆบนฝ่ามือ
นี่ผมร้องไห้อย่างนั้นเหรอ? นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่เคยต้องร้องไห้แบบนี้
“เปิดสิ!!!! เปิดเดี๋ยวนี้เลยนะ~~!”
ผมหันไปให้ความสนใจกับเสียงนั้นอีกครั้ง วิ่งไปเปิดประตูออก
“เต้! มาทำอะไรที่นี่ อ๊ะ! กลิ่นเหล้าหึ่งเลย ไปกินมาทำไมเนี่ย”
“อย่ายุ่งน่ะ ขอกูเข้าไปหน่อยสภาพนี้กูกลับบ้านไม่ได้ มึงมีชุดให้กูเปลี่ยนใช่ไหม?” ผมยังไม่ทันจะตอบตกลงหรืออะไรมันก็ถือวิสาสะก้าวเข้ามาในบ้านของผมพร้อมกับเบียร์อีกจำนวนหนึ่ง
“ทำไมไม่กลับบ้านตัวเองไปล่ะ เดี๋ยวโทรบอกที่บ้านให้” ผมจะเดินไปโทรศัพท์เท่านั้น ก็ถูกมันกระชากเข้าไปหา
“ไม่ต้อง ไหนมึงบอกกูหน่อยว่าทำไมมึงทำตัวแบบนี้หา?!”
“อะไร? กูทำตัวยังไง? มึงเมามากแล้วไปอาบน้ำไปเดี๋ยวกูให้มึงนอนห้องกูก็ได้ แล้วกูไปนอนห้องน้องชายกูเอง”
“ไม่!! มึงตอบคำถามกูก่อน ทำไมมึงต้องชอบไอ้ดล ทำไมมึงสองคนต้องเป็นแฟนกัน? ทำไมมึงไม่ชอบกู? ทำไมมึงไม่เป็นแฟนกู? หา?!!!”
ผมงงไปหมด มันเมาแล้วเพ้อเจ้อหรือยังไง ก็ไอ้ดลมันเพื่อนผม ส่วนแฟนมันก็ไม่ใช่ผม.... อาเหลียงต่างหาก
“มึงเมามากแล้ว ไปอาบน้ำแล้วนอน พรุ่งนี้มีเรียนอีก ไปๆ!”
“ไม่เอา! มึงตอบคำถามกูมาก่อน ไม่อย่างนั้นคืนนี้กูปล้ำมึงแน่!”
ผมสะดุ้งเมื่อมือนั่นเลื่อนลงไปกุมเป้าของผมไว้ สัมผัสนั่นมันทำให้ผมอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ไอ้บ้านี่เมาแล้วพูดไม่รู้เรื่องจริงๆด้วย ถึงผมจะชอบมันมากขนาดนั้น แต่ถ้าจะต้องแย่งชิงกับอาเหลียงผมก็ไม่เอาด้วยหรอก ผมไม่อยากมีรักที่ไปแย่งของใครมา
ไม่เอาเด็ดขาดเลยแบบนั้น.....
“ปล่อยกู!! มึงมีคนรักแล้วอย่ามายุ่งกับกูนะ! มึงเองเกลียดขี้หน้ากูไม่ใช่เหรอ?” ผมดันมือมันให้ออกห่างแต่อีกมือมันดันเข้าทางประตูหลังผม ไอ้เต้แม่งชาติก่อนเป็นปลาหมึกหรือไงวะ?!
“ไม่.... เป็นเมียกูนะ กูอยากเอามึง” มันไม่ได้รออะไรเลยจัดการดึงกางเกงนอนตัวบางของผมออก ผมอายจนไม่รู้จะทำหน้ายังไงเมื่อเจ้านั่นของผมมันโผล่ออกมาให้เห็นทันที ผมเป็นประเภทไม่ใส่กางเกงในนอน ใส่แค่ขาสั้นหรือไม่ก็บ๊อกเซอร์ตัวเดียว
“เชี่ยเต้...ไม่เอาแล้ว เลิกแกล้งกูสักที”
“มึงยั่วกูนะ เป็นเมียกูเถอะ” ผมยังยืนทื่อทำอะไรไม่ถูก กางเกงก็โดนมันโยนไปอีกฟาก มือมันก็ดันลูบไล้อยู่แต่ตรงนั้นของผม จะบ้าตายผมเองก็คนนะมีอารมณ์แบบนั้นได้เหมือนกัน ยิ่งกับมันแล้วด้วย......
“เต้.....กูรักมึงนะ”
ผมไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้ผมกับมันจะเป็นยังไง บางทีพอมันหายเมาอาจจะลืมเรื่องทุกอย่างไปแล้ว ผมผิดไหมถ้าขอแค่วันนี้เพียงวันเดียวก็ผมเป็นของมัน และมันจะเป็นของผม
แค่คืนเดียวก็พอ......
“หึหึ!” เสียงหัวเราะกวนอารมณ์ของมันจบ ส่วนปลายของผมก็ถูกมันจับเลียเบาๆ สายตานั่นช้อนขึ้นมามองหน้าผมราวกับจะถาม
“อืม.....ทำให้หน่อยได้ไหม?” ผมครางแล้วบอกกับมันอย่างไม่อาย แค่คืนเดียว ผมมีสิทธิ์แค่นี้เท่านั้น ถึงอย่างนั้นผมก็เต็มใจ
ลิ้นร้อนโลมเลียทั่วแก่นกายของผมจนชุ่ม มันเริ่มตั้งชูชันชี้หน้าของเต้ ร่างกายผมสั่นระริกแทบทรงตัวยืนไม่อยู่ ผมอยากให้มันสัมผัสผมให้มากกว่านี้ สัมผัสให้ลึกกว่านี้ อยากโดนหลอมละลายด้วยร่างกายของมัน อยากถูกกอด อยากจูบ อยากทำแค่กับมันคนเดียวเท่านั้น
ร่างของผมถูกผลักให้นอนราบลงไปกับพื้น ขาทั้งสองถูกยกขึ้นพาดบ่าของมัน ลิ้นร้อนวนไล้รอบแก่นกายลามไปถึงร่องด้านหลัง ผมเสียวจนร้องครางไม่รู้กี่รอบ เวลาที่มันสอดลิ้นเข้าไปในนั้นผมรู้สึกดีเอามากๆ รู้สึกเหมือนได้รับการเติมเต็ม ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีมันหายไปหมด เหลือแต่อารมณ์เพียงอย่างเดียวที่นำทางผมกับมันในตอนนี้ เสียงจ๊วบดังสลับกับการลากลิ้นยาวๆแถวขาอ่อนของผม ผมมีความสุข ผมต้องการมันมาก แค่คนๆนี้คนเดียวเท่านั้น ผมหลับตาคราง มือก็วนไล้เล่นกับหน้าอกตัวเองเพิ่มอารมณ์
สักพักท่อนลำขนาดใหญ่ของมันก็จ่อเข้ามาก่อนจะกดส่วนหัวเข้ามาในตัวผมทีละน้อย ผมต้องการมากกว่านั้น เจ็บแทบตายน้ำตาไหลออกมาเรื่อยๆ แต่ผมไม่อยากหยุด ต้องการมากกว่านี้
“รักนะครับ”
อาจจะเป็นเพียงเสียงกระซิบแผ่วเบา แต่ผมได้ยินมันอย่างชัดเจน ก้องอยู่ในหัวของผม และจะฝังลึกลงไปในความทรงจำตราบนานเท่านาน ถึงจะเป็นเพียงคืนเดียวที่ได้ยิน เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย ถึงตอนนั้นมันจะสร่างเมาแล้วลืมไปหมด ผมเองจะไม่โทษมันเลยสักนิดเดียว
“อ๊า......รู้สึกดีจัง”
ทุกครั้งที่มันขยับเอวเข้าออกกระแทกเข้ามาด้านในผมรู้สึกได้ถึงความเสียวซ่าน ภายในของผมเต้นตุบๆ ไปหมดราวกับต้องการให้มากกว่านี้ น้ำตาผมไหลเป็นทางแต่มันเป็นเพราะความสุข สิ่งที่ผมต้องการคืออยากให้มันทำมากกว่านี้ ผมครางไม่หยุด มันเองก็ครางต่ำในลำคออย่างพอใจ เราไม่ได้พูดอะไรกันแต่สื่อสารกันผ่านทางภาษากาย จังหวะการเข้าออกค่อยๆเพิ่มความเร็วทีละนิด ไม่นานทั้งผมและมันก็ถึงจุดหมาย
เสียงหอบของเราสองคนดังไปทั่วห้องนั่งเล่น แก่นกายของมันยังค้างอยู่ในตัวของผม ความรู้สึกเฉอะแฉะภายใน น้ำเหนียวที่ไหลออกมาเปรอะต้นขาและหน้าท้องของผม ถูกลิ้นของมันเลียทำความสะอาด รวมถึงแก่นกายของผมเองก็ถูกทำความสะอาดจนต้องเกร็งรับสัมผัสเสียวนั่นอีกครั้ง
อยู่ๆมันก็ถอนแก่นกายมันออกจากตัวผม นั่งนิ่งจ้องหน้าผมราวกับว่ามัน.....
“ขอโทษนะที่ทำแบบนี้ ก...กูข....”
“พอแล้ว ไม่ต้องหรอกกูไม่เป็นไร แค่อารมณ์ชั่ววูบอ่ะดิ ไม่เป็นไรๆ มึงไปอาบน้ำไปหายเมาแล้วนี่”
ผมยิ้มแล้วพยายามยันตัวขึ้นนั่ง แต่ด้านหลังมันเจ็บแปลบๆ จนผมรู้สึกว่าตัวเองเผลออุทานด้วยความเจ็บออกไป ได้แต่บอกตัวเองว่าไม่เป็นไร ผมคิดเอาไว้แล้วว่าแค่คืนเดียว แค่นี้เท่านั้นที่ผมจะได้จากมัน
ไม่เป็นไร.....จริงๆนะ
“ไม่เป็นไรแล้วมึงร้องไห้ทำไม?”
“กูเปล่า” ไม่เลยผมรู้ว่าน้ำตามันไหลออกมา ผมรักมันมาก แค่คืนเดียวก็ไม่ได้ อยากให้เป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ต่างหาก ถ้าตอนนี้ผมฝันผมเองก็อยากฝันตลอดไป
“อย่ามาโกหก กูเห็นอยู่ว่ามึงร้องไห้ มานี่เลย”
“อ๊ะ! มึงจะทำอะไร” ผมถูกมันดึงเข้าไปนั่งบนตัก ริมฝีปากนั่นจูบไล้ที่เปลือกตาซับน้ำตาของผม ก่อนจะเลื่อนมาประกบที่ริมฝีปากไม่ได้ล่วงล้ำ แต่กดจูบค้างไว้อย่างนั้นราวกับปลอบประโลม
“ฟังกูนะ กูรักมึง ตอนนี้มึงเป็นของกูแล้ว กูไม่สนว่ามึงคิดยังไง แต่กูรักมึง!”
แค่นี้ที่ผมต้องการฟัง ผมร้องไห้หนักกว่าเมื่อครู่อีก แต่คราวนี้ผมร้องเพราะผมดีใจมากๆ ไม่เศร้าแล้ว ผมไม่ต้องแอบรักมันอีกแล้ว อ้อมกอดของมันสำหรับผมแล้วอบอุ่นที่สุด เสียงหัวเราะเบาๆ เหมือนกับกวนประสาทนั่นทำให้ผมสบายใจ แต่มือมัน....
“ท...ทำอะไรน่ะ อ๊ะ! ลามกปล่อยนะ” ผมหน้าร้อนไปหมด มือปลาหมึกของมันลวนลามช่วงล่างผมอีกแล้ว พอสบตาก็เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ มันเลียริมฝีปาก ผมอดรู้สึกไม่ได้ว่ามันเซ็กซี่ดีจัง
“หึหึ...ก็จะทำเรื่องลามกกับเมีย...ตัวเอง ผิดหรือไงครับ หือ?”
“ด...เดี๋ยวก่อน ล..แล้วอาเหลียงล่ะ น้องเขาเป็นแฟนนายนะ อ๊ะ! อย่าแกล้ง พ...พอแล้ว ป...ปล่อยคุยกันก่อนสิ อ๊า.....อ๊า......”
ในที่สุดผมก็ยังคุยกับมันไม่รู้เรื่องเพราะมันเล่นภาษากายกับผมไปอีกสองรอบ ตอนนี้ผมเองหอบจนหมดแรง มันสิยังไม่เลิกลูบไล้ช่วงล่างปลุกอารมณ์ผมอยู่นั่น ทั่วตัวผมโดนฝากรอยแดงๆ ไว้เต็มไปหมด โดยเฉพาะตรงต้นขานั่นทุกครั้งที่ถูกทำผมแทบคลั่ง มันทั้งแกล้งทั้งยั่วผมไม่เลิก
“ค...คุยกันก่อน ฮึก....” ผมเริ่มสะอื้น ถึงจะบอกว่ารักผมแต่เรื่องอาเหลียงล่ะ ผมไม่อยากแย่งใครอยู่ดี
“ไม่ร้องนะครับ เหลียงมันก็น้องไง เอามาบังหน้าแกล้งคนแถวนี้เล่น แต่คนแถวนี้ดันหนีผมไปหาไอ้เชี่ยนั่น ผมเลยต้องวางแผนรวบหัวรวบหางแบบนี้ หึหึ...”
“เดี๋ยวนะ! แกล้งเมาเหรอ? ล....แล้วที่ทำตัวแปลกๆมาตลอดทั้งเดือนนี่คือแบบนี้เหรอ?” จะว่ายังไงดีล่ะ จะโกรธหรือจะทำยังไงกับมันดี ผมที่โดนท่าทางร้ายกาจของมันเล่นงานจนชาไปหมด แต่กลับกลายเป็นว่าแค่แผนหลอกกินผมของมัน
“ไม่ทำแบบนี้เมียจะยอมให้ผมเอาไหมล่ะ? เมียชอบหลบหน้าอยู่เรื่อย แถมมีไอ้เชี่ยดลเป็นก้างไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้เมียอีก เลยแกล้งแบบนี้เมียจะได้รู้ใจตัวเองซักที อย่าบอกนะว่าตอนนี้ก็ยังไม่รู้น่ะ ไม่อย่างนั้นผมจะจับกดข้ามวันให้เอากับใครไม่ได้อีกเลย”
“อ...ไอ้ทะลึ่ง ลามก ไอ้บ้ากาม!!”
“ยอมรับครับ... งั้นเมียที่ดีก็จ้องให้สามีเอาแรงๆอีกทีนะครับ จุ๊บ!”
“เหวอ! ไม่เอาพอได้แล้ว อ๊า.....ห...หยุด....อื๊อ.....แฮ่กๆ”
“ซี๊ด....ตอดแรงดีจริงๆ รักนะครับเมียของผม ที่ควรจะเป็นของผมตั้งนานแล้ว หึหึ”
ผมขอไม่บอกนะครับว่าตลอดคืนผมโดนมันไปกี่รอบ มันเล่นงานผมจนสลบไปเลย แต่ตื่นเช้ามาก็เห็นตัวเองอยู่ในสภาพที่สะอาดเรียบร้อยนอนข้างมันพร้อมกับแดดที่แยงตา คาดว่าแดดแรงขนาดนี้คงไม่พ้นยามเที่ยงไปแล้ว
เฮ้ย! แต่ดลมันมีกุญแจห้องผม เปิดเข้ามาจะเป็นยังไงเนี่ย?!
“หืม....อยากอีกแล้วหรือครับ ผมยังไม่พร้อมนะ หมดแรงแล้วด้วย”
“ไอ้บ้ากาม นี่สายขนาดนี้ไม่ได้ไปโรงเรียน ดลมันมารับใช่ไหม?? โอ๊ย! ตายแน่!” ผมยีหัวอย่างหงุดหงิด
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่ะ สามีที่ดีลงไปบอกมันแล้วว่าเอากับเมียจนดึกเลยตื่นไปเรียนไม่ได้ เห็นมันก็ยิ้มบอกยินดีด้วย หาวววว.....” มันอ้าปากหาวกว้าง พอฟังมันจบผมอยากเอาอะไรยัดปากมันจริงๆ
“ไปบอกกับมันแบบนั้นได้ยังไงกัน!!!”
“ทำไม?! หรือมึงชอบมัน” คราวนี้ล่ะเสียงเข้มปั้ดเชียว น่ากลัวชิบ
“บ้าหรือไง ถ้าชอบมันจะให้มึง....เอ่อ...นั่นล่ะไม่รู้กี่รอบทำไม”
“หึหึ...ก็ดี อย่าให้รู้ว่ามีคนอื่นไม่อย่างนั้นโดนเอาจนกลวงแน่ ต้องเป็นกูเท่านั้นที่มึงรัก! จำด้วยนะครับคุณเมีย” พูดจบก็หันมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่ก่อนดึงผมลงไปนอนกอด
“อ...อือ” ผมอายก็อาย ไม่ชินเท่าไหร่กับการโดนแตะเนื้อต้องตัวขนาดนี้ ถึงเมื่อคืนจะ...ก็เถอะ อ๊ากกกกกก! ผมทำอะไรลงไปเนี่ย!
“รักนะครับ หลับซะนะ ผมจะนอนกอดเอาไว้อย่างนี้เอง”
ผมหลับตาลงอีกครั้งท่ามกลางความอบอุ่นจากอ้อมกอดของคนที่นอนเคียงข้างผมในตอนนี้ ผมรักมัน มันรักผม อนาคตผมไม่รู้หรอก เขาว่าความสุขมักอยู่กับเราได้เพียงไม่นานแต่ความทุกข์ก็เช่นกัน ป่านมาแล้วมันก็ต้องผ่านไป ผมผ่านความทุกข์และกำลังพบเจอกับความสุข แต่ผมเองก็ไม่ได้ประมาทในความสุขครั้งนี้
สิ่งที่ผมเคยคิดว่าควรจะเป็นผมที่ได้อยู่เคียงข้างมัน
วันนี้คือผมจริงๆ.....
The End
******************************************************************************************************
ขอระบายสักหน่อยแล้วกันค่ะ
21 นี้ต้องไปอยู่หอในแล้วคงไม่ได้มาเล่นแบบนี้อีก แต่อยากบอกว่ารู้สึกว่าไม่อยากไปไหนเลย ไม่อยากรับน้องหรืออะไรก็แล้วแต่
แอบกลัวลึกๆเหมือนกันค่ะไม่รู้รูมเมตอีก 5 คนจะเป็นคนยังไงบ้าง นานแล้วที่ไม่ได้ต้องปรับตัวครั้งใหญ่ขนาดนี้
กังวลใจ จนกลายเป็นคิดมากไปได้ยังไงก็ไม่รู้
ขอยืนใบลาไว้ตรงนี้ค่ะ นิยายจะพยายามมาต่อเท่าที่เวลาพอจะอำนวย ชวงนี้ยุ่งๆกับการเตรียมของ เตรียมใจด้วย เครียดมากบอกตรงๆ
คณะที่เลือกก็ใช่ว่าตัวเองถนัดนะแต่อยากเรียนจริงๆ คนละสายกับที่เรียนมัธยมเลย
ไม่ท้อ แต่ก็กลัว ถ้าอะไรๆเริ่มจะคลี่คลายไปในทางที่ดีแล้วจะกลับมานะคะ
ใครเห็นนิยายของเฟิร์นที่จบแล้วแต่ยังไม่ได้ย้ายไปบอร์ดจบก็รบกวนฝากบอกพี่ moderator ให้ทีนะคะ
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ 
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] That should be me {The End}[19/05/54] (อ่าน 30228 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก