ซ่อนรัก
ตอนที่๑๓
ในตอนเย็นนั้นพิภพและพิษณุพาสายน้ำกลับบ้านเมื่อถึงหน้าบ้านสายน้ำมีอาการตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด
“น้ำคุณเป็นอะไรอะไรหรือเปล่า” พิษณุถามด้วยความเป็นห่วงโดยไม่ได้ระแวงสายตาของพิภพที่มองอยู่
“เปล่า น้ำไม่ได้เป็นอะไร เราเข้าบ้านกันเถอะ”
ทั้งสองเข้าบ้านไปโดยที่พิภพมองทั้งสองไปจนลับสายตา
เมื่อเข้ามาในบ้านสายน้ำและพิษณุเข้ามาในห้องพิภพก็ตามมาทีหลังพร้อมพูดว่า
“แกกลับไปเถอะ ณุ เดี๋ยวชั้นดูแลเมียของชั้นเอง”
พิษณุหันมามองพ่อของตัวเองทันที
“ครับๆ มันคงหมดหน้าที่ของลูกเลี้ยงที่ดีแล้วใช่ไหมครับ”
“ใช่ ในฐานะลูกเลี้ยงชั้นว่าแกดูแลแม่เลี้ยงตัวเองดีเกินไปซะด้วยซ้ำ เป็นห่วงเป็นใยยังกะเมียของตัวเอง”
“พอๆเถอะครับ น้ำอยากพัก ขอบคุณณุมากนะวันนี้” สายน้ำรีบตัดบททันทีกลัวว่าสองคนนี้จะพูดอะไรไปมากกว่า
หลังจากสายน้ำพูดจบพิษณุรีบออกไปทันทีทิ้งไว้แค่สายน้ำและพิภพ
“น้ำกับนายณุนี่ ถ้าท่าทางสนิทสนมกันเหลือเกินนะ”
“เราสองคนรู้จักกันมาก่อน รู้จักกันมาก่อนที่น้ำจะพบพ่อเลี้ยงด้วยซ้ำ งั้นก็ไม่แปลกที่น้ำกับณุจะเป็นห่วงเป็นใยกัน”
หลังจากสายน้ำพูดจบพิภพกระชากตัวสายน้ำเข้ามาหาตัวเองทันทีพร้อมพูดว่า
“แต่ตอนนี้น้ำเป็นเมียชั้น ชั้นไม่ชอบให้เมียชั้นไปสนิทกับผู้ชายหน้าไหน แม้แต่ลูกชายชั้นเอง”
“นี่คุณจะบ้าหรือเปล่า แทนที่จะดีใจที่น้ำกับณุไม่มีปัญหากัน แต่กลับมาพูดอะไรบ้าๆ”
“แล้วน้ำก็อย่าทำไอเรื่องบ้าๆให้เกิดขึ้นก็แล้วกัน เพราะชั้นไม่มีวันยอมแน่”พิภพพูดแล้วผลักสายน้ำลงบนเตียงพร้อมเดินออกไปทันที
หลังจากพิภพออกไปสายน้ำรู้สึกกลัวขึ้นมาทันทีกลัวว่าพิภพรู้ความจริงดังนั้นสายน้ำต้องรีบไปจากที่นี้แล้วยิ่งถ้าใครสงสัยเรื่องการตายของนังข้าวปุ้นล่ะก็เขาโดนหนักแน่
ในขณะที่สายน้ำจะออกจากห้องนั้นอยู่ดีดีก็มีลมพัดมาทำให้หน้าต่างในห้องดังสนั่นสายน้ำรู้สึกเสียวสันหลังวาบ สายน้ำพยายามคิดว่าเขาคิดมากไปเองมันเป็นจินตนาการที่เขาคิดขึ้นมาเองทั้งนั้นและอยู่ดีดีสายน้ำก็เกิดนึกถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้เหตุการณ์ที่ทำให้เขาต้องเป็นเด็กที่มีอาการป่วยทางจิต
5ปีที่แล้ว
ในตอนนั้นสายน้ำมีอายุเพียง13ปีเท่านั้น สายน้ำเป็นลูกเจ้าของไร่ส้มแห่งหนึ่งเป็นเด็กที่ร่าเริง สดใสและเป็นที่รักของทุกคนในไร่ ไม่ได้เป็นเด็กร้ายกาจเช่นปัจจุบัน ด้วยสายน้ำเป็นเด็กผู้ชายที่หน้าค่อนข้างไปทางสวยมากกว่าหล่อ แล้วยิ่งได้ผิวขาวสวยเหมือนแม่เขาแล้วทำให้ดูโด่นเด่นไปอีก
เด็กชายสายน้ำเป็นเด็กดี เป็นที่รักของพ่อแม่แต่เหตุการณ์มาเปลี่ยนเพราะเหตุการณ์ครั้งนั้น
ในวันนั้นสายน้ำเข้านอนเป็นเวลาปกติแต่อยู่ดีๆตอนเที่ยงคืนเขากลับได้ยินเสียงจากข้างล้างบ้าน
เพล้ง!
สายน้ำรีบตื่นแล้ววิ่งไปดูทันที เขาเห็นพ่อกับแม่และแม่บ้านของเขาโดนมัดไว้ พ่อมีสภาพโดนซ้อม แม่มีรอยโดนตบที่ใบหน้า และป้าชื่นก็มีสภาพไม่ต่างกัน
“ใครหน่ะ” ชายสามคนใส่หมวกไอโม่งพรางหน้าพรางตาหันมามองสายน้ำทันที
“สายน้ำหนีไปลูก” แม่ของสายน้ำตะโกนบอกทันที สายน้ำเตรียมจะวิ่งแต่ไม่ทันโดนหนึ่งในสามคนนั้นมาจับตัวไว้ทัน
“ว้าว ! ลูกชายเจ้าของบ้านหรอเนี่ย หน้าตาน่ารักเชียว หน้าตาแบบนี้หน้าจะเอาไปทำเมียนะมึง”
“ไหนว่ะ เออกูเห็นด้วย น่ารักเชียว ดูผิวสิขาวเนียนเชียว”ชายอีกคนเดินเข้ามาพร้อมลูบไปตามหน้าของสายน้ำ
“ปล่อยลูกกูนะ พวกมึงจะเอาอะไรเอาไปให้หมด ปล่อยลูกกู” พ่อของสายน้ำพูดอย่างเป็นห่วงลูกชายตัวเอง
“5555 รักลูกจริงนะมึง แต่ลูกมึงน่ารักว่ะ พวกกูขอเอาไปด้วยก็แล้วกัน”
หลังจากนั้นโจรสามคนนั้นก็ช่วยกันมัดปากของทั้งสามคนไว้ แล้วรีบลากสายน้ำไปทางหลังบ้านทันทีเพราะพวกโจรเริ่มได้ยินเสียงพวกคนงานมาแล้ว
โจรวัยหนุ่มทั้งสามคนพาสายน้ำมาในป่าลึกพอมาถึงที่หนึ่งพวกนั้นจึงหยุดหลังจากพวกนั้นปล่อยปากของสายน้ำสายน้ำก็พูดทันที
“ปล่อยกูนะไอพวกเลว ปล่อยกู”
“พี่ปล่อยน้องแน่จ๊ะ แต่หลังจากที่น้องเป็นเมียของพวกพี่แล้ว”
สายน้ำรู้สึกกลัวทันทีพยายามจะหนีแต่ไม่รอดเลยโดยตบเข้าไปหนึ่งที
เพี๊ยะ!
“ฤทธิ์มากนักใช่ไหมมึง มากูขอก่อนแล้วกัน”
หลังจากนั้นชายคนหนึ่งก็จับสายน้ำนอนลงบนดินชื้นพร้อมพยายามถอดเสื้อผ้าสายน้ำแต่สายน้ำสู้มันจึงต่อยท้องสายน้ำไป
“หึหึ ชอบซาดิสก็ไม่บอกนะน้อง เดี๋ยวพวกพี่จัดให้”
“เร็วๆเหอะมึง ชักช้าอยู่ได้ กูอยากแล้ว” พวกมันอีกคนคนพูดขึ้น
หลังจากนั้นชายสามคนนั้นช่วยกันถอดเสื้อผ้าออกสายน้ำได้แต่นอนร้องไห้ปล่อยให้พวกสามคนนั้นคงตักตวงความสุขจากตัวเองอย่างไร้ความอ่อนโยน มีแต่ความป่าเถื่อน และเจ็บปวด
หลังจากสามคนนั้นตักตวงความสุขจากสายน้ำจนเพียงพอ สายน้ำนอนร้องไห้ไม่หยุด และเจ็บตามเนื้อตัวและจุดนั้นจนไม่มีแรงจะขยับเขยื้อน
“มึงหยุดร้องเหอะ น่ารักๆอย่างมึงเดี๋ยวพวกกูจะพาไปด้วยไปอยู่ด้วยกัน4คนผัวเมียไง 555”
ในขณะนั้นมีพวกมันอีกคนพยายามจะมายุ่งกับสายน้ำอีกสายน้ำพยายามปัดแต่ไอนั้นโมโหจึงตบหน้าสายน้ำไป
เพี๊ยะ!
“ยังมาเรื่องมากอีนังมึง โดนพวกกูไปจนบานแล้ว”
ในตอนนั้นเองมือของสายน้ำไปจับได้เอาปืนของพวกมันเพื่อป้องกันตัวสายน้ำหยิบขึ้นมาแล้วเหนี่ยวไกใส่ไอคนที่จะปล้ำอีกทันที
ปัง!
ไอคนนั้นล้มลงทันที เพื่อนมันอีกสองคนรีบมาดู
“มึงยิงเพื่อนกู ตายซะเถอะ”
มันพยายามจะมาแย่งปืนของสายน้ำแต่สายน้ำเหนี่ยวไกปืนซะก่ออนเลยนอนลงอีกคน เหลืออีกคนสายน้ำยิงไปทันที โดยคนนี้นอนทับสายน้ำพอดี ทำให้เลือดจากไอคนนั้นไหลมาเปื้อนสายน้ำด้วย
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด” สายน้ำกรี๊ดลั่นป่า
ในตอนเช้านั้นเองพวกคนงานและพ่อของสายน้ำมาพอสายน้ำทันทีพบในสภาพสายน้ำนอนร้องไห้ตาบวมแดงโดยมีศพนอนทับอยู่
“ฮือๆ พ่อมาแล้ว พ่อช่วยน้ำด้วย น้ำปวดไปหมดแล้ว”
พ่อของสายน้ำรีบไปกอดสายน้ำทันที
“พ่อมาแล้วไม่ร้องนะลูก” พ่อของสายน้ำพยายามปลอบ ยิ่งเห็นสภาพของลูกชายตัวเองแล้วอยากจะร้องตาม
“พ่อๆ ฮือๆ อึกๆ น้ำฆ่าคน น้ำฆ่าพวกนั้น จะติดคุกไหมพ่อ ฮือๆ”
“ไม่ลูกไม่ น้ำแค่ป้องกันตัวเองลูก” พ่อของสายน้ำพยายามปลอบลูกชายของตนเอง
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมาสายน้ำเด็กที่เคยสดใสกลับเงียบซึม และมีอาการคุ้มคลั่งในบางเวลา แถมบางครั้งยังชอบทำร้ายผู้อื่น บางทีทำร้ายพยาบาลจนเกือบตาย พ่อแม่ของสายน้ำเห็นอาการไม่ดีจึงส่งไปรักษาต่างประเทศ หลังจากนั้น3ปีสายน้ำก็กลับมาเมืองไทย ในอาการปกติแต่กลับเป็นเด็กเงียบ เอาแต่ใจ ดูร้าย พ่อแม่ของสายน้ำพยายามตามใจทุกอย่างเพื่อลบปมในอดีต ทุกคนคิดว่าสายน้ำปกติดีแล้ว แต่หารู้ไม่ว่าสายน้ำยังเก็บมันไว้ในส่วนลึกๆของจิตใจ รอวันจะปะทุขึ้นมาอีกครั้ง
********************************************************
หัวข้อ: {ซ่อนรัก} ตอนที๑๓ ๑ ต.ค. ๒๕๕๔ P.๕ อดีตของสายน้ำ (อ่าน 34268 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก