หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289

[nack_kung]

5555+ ชอบๆๆๆเมียรักจะได้เอาไปใช้บ้าง 

[NIMME]

  ยกนิ้วให้เกรย์

  ปรบมือให้ทัศน์

[twenty8]

ประโยคตอกกลับของเกรย์นี่ทำเอาอึ้ง!!
-ลุกขึ้นปรบมือให้เกรย์สิบทีรัวๆ-

[AdLy]

มันส์อย่างมีสาระ พระเจ้าค่ะ

บุษเกรียน ได้ใจมาก ด่าสั่งสอนไปขนาดนี้ น่าจะบรรลุบ้าง แต่ก็อย่างว่า พวกบัวในตรมอ่ะนะ


ทัศน์ เขาไม่ให้เรียกแฟน ก็เรียกเมีย
เขาไม่ให้เรียกที่รัก ก็เรียกเมียรัก

แกอินดี้ไปนะ แต่รักมากจ้า

ปล. อาทิวไผ่คือไอดอลคนต่อไปรองจากเกรย์และท่านแม่เกรียน

[อากาศใต้ผ้าห่ม]

ไม่เรียกที่รัก แต่เรียกเมียรัก  เยี่ยมมมมมมม

[CnTy]

บวกเป็ดให้เพราะประโยคสุดท้ายของทัศน์ 

[MZter]

เกรียนเอ๋ย...สวดยอดมากกก ด่าคนจนสลบได้เนี่ย
แต่ต้องเรียนรู้วิชาเกรียนจากอาจารย์แม่ต่อไปจนกว่าจะบรรลุนะ
เพราะท่านแม่น่ะขั้นเทพจริงๆ.
ข้าน้อยขอคารวะ

[kny]

 

[Pippin_Fujoshi]

มันจะเกรียนไปถึงไหนนนน
รักนิยายเกรียนๆเรื่องนี้จังเลย ><

หวังว่าอิเจ้กระหมังกับอิหนูกุหนิงมันจะเลิกราได้ซักทีนะ คนเขามีเมียแล้ว ยังจะ...

อาทิวไผ่...แรวงงง =o=
ชอบอาทิวไผจริงอะไรจริง วินิฉัยโรคได้ตรงมากๆ 555

[coon_all]

อ๊ากกกก เกรียนบรม
จะฮาไปไหนเนี่ย ชื่อเจ๊สองคนนั้นก็ฮาแล้วนะ
ทัศน์กับเกรย์ก็ฮาอีก กร๊ากกก เกรียนจริงๆวุ้ย

[ranyoo]

 

[katarena]

  เกรย์นาย แน่มาก

[mundoo]

อาพี่ทัศน์ก็เกรียนขั้นเทพเหมือนกันนะ
55555

ฮา....คุณหนูนักเรียนนอก เจอหนูเกรียน
ของเราเข้าไป ถึงขั้นลมจับ

[naiin]

ไปสรรหาคำด่ามาจากไหนน้อสะใจโครตๆ

[Zam_Zammy]

ตอนนี้ด่ากันฮาไปไหม

 

[u_cosmos]

ฮ่าๆ คุณป้ากะหังพาลูกน้อยกลอยใจกลับบ้านไปแหล่วว
เกรย์เราแน่จริงเว้ย
สู้เขาต่อไป

(สนน.ทัศน์ ฮ่าๆ)

[BeeRY]

ตามอ่านอยู่สองวัน ในที่สุดเราเกรียนจนตามทันแล้ว
ตอนโจหนุ่มนี่อินมาก เริ่มขมคอ จะร้องไห้ แต่สุดท้ายก็แฮปปี้ เลยยิ้มหน้าบานแทน
ศึกกะหมังกุหนิงครั้งนี้ เกรียนน้อยเป็นฝ่ายชนะสินะ
แต่ด่าจนอีกฝ่ายเป็นลมนี่สุดยอดมากเลยเกรียนน้อย

[warnana001]

เป้งๆๆๆ !!!!
หมดยกที่1 ผู้ชนะ เกรียนเกรย์ !!!!

ชอบอาทิวไผ่อ่ะ เจ๊แกตรงมาก สมกับเป็นอาหมอสุดที่รักของอินดี้ทัศน์(เอ๊ะ หรือว่าเกรียนทัศน์ เดี๋ยวนี้เริ่มติดเชื้อเกรียนๆมาจากเมียรัก เอ๊ย เกรย์แล้ว) 

ปูเสื่อนั่งรอมวยยกต่อไป

[myyaoi]

กร้ากกกกก ตบพื้ันปั๊ก ๆ ฮาไม่ไหวจะเคลียร์ โอ๊ย กูขำ 
จะเกรียนไปไหน
นั่งขำกรามค้าง แม่มสะใจฉิบหาย โดยเฉพาะฉากฉะกัน อยากโดดเข้าไปร่วมสภากาแฟด้วย แต่ดีไหวตัวทัน ฮ่าๆๆ

หนุกมากเกรียน แต้งนะจะ ที่มาเกรียนให้อ่าน
รอลุ้นกันต่อไ หุหุ สนุกมากกกกกกกกกกกก


ฮาเรลูย่า เกรียนจะครองโลก ^^

[INDY-POET]

INDY SPECIAL :: JO-NOOM


อ.มช. วันนี้ยังคงคึกคักเหมือนเคย นักศึกษาเบียดเสียดกันแน่น
อาทิตย์แรกที่ผมกลับมาเรียนก็ไม่เลวนัก..
ผมนั่งกินข้าวกับเพื่อนกลุ่มเดิม แล้วความรู้สึกอบอุ่นปนส้นตีนกระตุกแบบเดิมๆก็ลอยอบอวลรอบตัว..

“เฮ้ย ขยับไปหน่อยดิ”
เสียงทุ้มๆดังขึ้น
..ในมือถือจานข้าวมา

มันบอกให้ผมขยับ?

“แล้วทำไมมึงไม่ไปนั่งตรงโน้นล่ะ มีที่ว่างเยอะแยะจะมาเบียดทำไม”
ผมว๊ากเบาๆ

“มึงจะขยับไปหน่อยนี่มันลำบากตูดมากเหรอวะ?”

..แน่ะ มาทำไม่ยอม

ผมขมวดคิ้วเงยมอง
มันก็ทำท่าจะเอาจานข้าวโปะหัวผม

“เฮ้ๆ”
เสียงไอ้โกเบรก
“โจ มึงมานั่งข้างกูนี่มา”
เพื่อนซี้ตบที่นั่งแหมะๆ เป็นการเชิญชวน

“ไม่”
ไอ้โจ..ปฎิเสธ
“ไอ้หนุ่มมันต้องรู้จักการแบ่งปัน”

โห มึง..มีคุณธรรมขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ

ผมหันไปยักคิ้วกวนตีน
“มึงต้องรู้จักอดทนและยอมเสียสละเด่ะ ไปนั่งตรงนู้น”

“มึง..”
ไอ้โจแยกเขี้ยว

ผมแยกกลับ
“ทำไม!”

“เฮ้ๆ จะกัดกันทำไมนักหนาวะมึงสองตัวเนี่ย”
ไอ้ทัศน์ส่งเสียงเอือมๆ

“ตั้งแต่เปิดเรียนมานี่มึงยังไม่หยุดกัดกันเลยนะ”
ไอ้โกเสริม
“โตๆกันแล้วทั้งคู่”

“ฮึ”
ผมสะบัดหน้า

“เฮ่ย”
ไอ้โจพ่นลมหายใจ

“แง่งใส่กันบ่อยเกินนะพวกมึงนี่..”
ไอ้ทัศน์ตั้งข้อสังเกต
“ทำเพื่อปกปิดอะไรรึเปล่าวะ?”

เย้ย!

ทำไมเดี๋ยวนี้มันมาทำตัวฉลาด ตั้งแต่มีเมียเกรียนแม่งเสือกรู้จักคิด
แต่กระนั้นผมกับไอ้โจก็ปฏิเสธพร้อมกันทันควัน
“เปล่าเว้ย!”


..ตั้งแต่ผมกลับมาคราวนี้
อืม..
ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่านะ
แต่..

ไอ้โจมันรุกจีบผมอย่างเดียวเลยอะ !

“เออนี่..”
ไอ้ทัศน์มองพวกผมสองคนพลางตักข้าวเข้าปาก
“พรุ่งนี้พวกเราไปเที่ยวราชพฤกษ์กันไหม?”

“หะ?”
ผมอุทาน
สี่หนุ่ม..ไปเที่ยวราชพฤกษ์เนี่ยนะ

“เอ้า ทำไมวะ พวกเราไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันตั้งนานแล้วนะ ใช่ไหมไอ้โก”
ไอ้ทัศน์หันถามอีกหนึ่งหนุ่ม
ไอ้โกทำเหรอหรา
“อืม..เออ ก็ใช่”

“ถูกเผง เพราะงั้นพรุ่งนี้เราจะไปเที่ยวราชพฤกษ์กัน ตกลงตามนี้”
ไอ้ทัศน์สรุป

เฮ้ย ใครไปตกลงกับมึงวะ?

“อ่าว..”
ไอ้โจขัดขึ้น
“แล้วมึงสองตัวไม่ไปกับแฟนวะ?”

เออ นั่นดิ

ไอ้ทัศน์กับไอ้โกมองหน้ากัน
“โธ่ พวกมึง พวกกูก็ต้องมีเวลาทำโสดกันบ้าง ใช่ไหมโก?”
ไอ้ทัศน์กระแทกไหล่ไอ้โกเบาๆ

“พรุ่งนี้ไปเจอกันหน้างานเลยแล้วกันนะ”
ไอ้ทัศน์จ้วงข้าวเข้าปากไม่รีรอ

“อ่าว..”
ผมขัดอีกคน
“ทำไมไม่เจอกันที่นี่แล้วไปพร้อมกันวะ?”

“เอ่อ”
ไอ้ทัศน์ขมวดคิ้ว
“มีงานตอนเช้านิดหน่อย เจอกันหน้างานเถอะ ดีไหมโก?”

ไอ้ทัศน์ ไอ้โก พวกมึงสองตัวนี่ หัวเดียวกันตั้งแต่เมื่อไหร่??

“ใช่แล้ว ดีทัศน์ เอาตามที่มึงว่าน่ะ”
-_-

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


อากาศร้อน..
ร้อนมาก..
ร้อนชะมัด..
ร้อนตับระเบิด!

“นี่ อีกนานไหมกว่าไอ้สามตัวนั่นจะโผล่มา”
ผมถามตัวเอง..

เกล้ากระผม นายณัฐพลนี่มารอได้สักสิบห้านาทีละครับ มันบอกว่าสิบโมง เออ กูก็สิบโมงเลทไปแล้วสิบห้านาที
แต่นี่สิบโมงครึ่ง.. พวกมึง มึง และมึง ยังไม่มา!

.
.
“เฮ้..”

ขณะที่ผมกำลังก่นด่าสาปแช่งให้ไอ้ทัศน์เป็นเกลื้อน ไอ้โกเป็นกลาก และไอ้โจเป็นคนหล่อ (หือ?)
ก็ได้ยินเสียงเรียกเบาๆ..

ผมหันหน้าไปช้าๆ.. เสมือนหนึ่งว่าเป็นนางเอกในซีรีย์เกาหลี
ค่อยๆชม้ายชายตา..

“คอเคล็ดเหรอ?”
ไอ้โจถาม

แม่ง!!

“เปล่าเว้ย”
ผมตอบอย่างหงุดหงิด

“เอ้า กูเห็นคอบิดๆ”

ฮือ ฮือ..

“เออๆ ไอ้ทัศน์กับไอ้โกล่ะ?”

ไอ้โจแปลกใจกับคำถาม
“เอ้า ยังไม่มาเหรอ นึกว่ากูสายที่สุดแล้วนะเนี่ย”

ผมเบ้หน้า
“ยังไม่เห็นหัวมันเลย กำลังจะโทรพอดีเนี่ย มึงโทรหาไอ้โกละกัน เดี๋ยวกูโทรหาไอ้ทิวเทือกนั่นหน่อย แม่งคนชวนแท้ๆ”

ผมจึกกดโทรศัพท์จึ๊กๆ
เสียงไอ้ทัศน์แปลกๆไปนะ

“ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาฝากข้อความหรือฝากหมายเลขโทรกลับ..”

หงึ!! ไอ้ทิวเทือก!!

ไอ้โจก็เอาโทรศัพท์แนบหูติดต่อนายโกศลอยู่เหมือนกัน ซักครู่ก็เบ้หน้า
“ติดต่อไม่ได้”

เฮ้ย อะไรวะ!!

“พวกเปรตนั่น!”
ผมระเบิดอารมณ์

“เฮ้ๆ เอาน่ะ ใจเย็นๆ”
ไอ้โจตบไหล่ผม

อร๊างงงง…….
ร้องซะวิบัติเลยกู -_-

แหม.. ไอ้โจแตะไหล่นะครับ
แม้เราจะเป็นเพื่อนกัน คุยกันดีๆ (เท่าที่จะดีได้) มาสักพักหนึ่งแล้ว ผมก็ยังแอบ…. เขินอยู่ดีนี่นา

“พวกห่านั่น กูกลับดีกว่า!”
ผมสะบัดหน้า แบบนางเอกซีรีย์เกาหลีอีกครั้ง เพื่อก้าวเดินฉับๆออกจากบริเวณนั้น

แต่.. ไอ้โจจับข้อมือขวับ

อุ๊ย..

อร๊างงงงง…

ฮือ ฮือ ….โรแมนติกซะเหลือเกิน

“อะไร?”
ผมปั้นหน้าฮึดฮัดหันมาถาม

“ทางออกไปขึ้นรถอยู่ทางโน้น”
ไอ้โจตอบขำๆและชี้ไม้ชี้มือไปอีกทาง

ฮ่วย!!

ผมขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน แล้วเดินโทงๆจากไป
ไอ้โจจึงตามมาคว้าแขนไว้อีกครั้ง

“อะไรของมึงอีก!?”
ผมแว๊ด
จะแกล้งอะไรกูอีกละบักโจ!

มันมองผม.. คงจะเป็นสายตาที่จริงใจ ผมคาดว่า..

“ไหนๆ ก็มาแล้ว เข้าไปดูสักหน่อยเถอะ อย่าให้เสียเที่ยว”
มันว่า..

ผมองอย่างไม่วางใจ

“เถอะนะ.. กูยังไม่เคยไปเลยซักปี”
มันขอ..

หล่ออะ..หล่อมาก ฮือๆ
มึง..ไอ้โจ เหมือนโดม ปกรณ์ ลัม ได้อีก

“กะ..ก็..ได้”
ผมตอบอะไรออกไป

เราสองคนเดินไปทางที่ขายตั๋ว แล้วก็ได้ส่วนลดค่ากรูเป็นนักศึกษา จ่ายคนละร้อยบาท

สิ่งที่ผมอยากจะบอกก็คือ..
กรูคิดผิดแล้วที่มาตอนนี้ เพราะแดดมันแรงจริงๆครับ จ้าจนแสบตาไปหมด
น่าจะมาสักช่วงบ่ายสาม สี่ หรือห้าโมงเย็นไปเลย
แม้งานจะเปิดถึงสามทุ่ม แต่มาค่ำเกินไป คุณก็มองดอกไม้ไม่เห็นเปล่าๆ

ผมกับไอ้โจทำเท่ซื้อแว่นกันแดดใส่กันคนละอัน หมวกอีกคนละใบ เหอๆ

“มึงไม่กลัวดูแต๋วเหรอ?”
ผมถามมัน

แต่มันหัวเราะขำๆ
“กูกลัวร้อนมากกว่า”

ฮา..

เราซื้อบัตรรถเพื่อนั่งชมงานกันก่อนหนึ่งรอบ
ภายในงานมีอะไรให้ดูมากมายละลานตาจริงๆครับ ผมกับไอ้โจหันซ้ายทีขวาที
แต่คงด้วยเวลาตอนที่เรามามันช่างเป็นช่วงที่แดดจัดมาก ทำให้เราเลือกที่จะเข้าไปพักร่มในเรือนกล้วยไม้ เป็นที่แรกที่เราจะเข้าไปเยี่ยมชม

ผมแปลกใจน่าดู..ไอ้โจจะมาดูกล้วยไม้กับผม
แถมยังสะพายกล้องมาด้วยหนึ่งตัว และถ่ายทั้งผมและดอกไม้จนผมอดสงสัยไม่ได้

“เอิ่ม..”

“หือ?”
มันเลิกคิ้ว

แต่ผมส่ายหน้า เดินดูดอกไม้ต่อไป ไม่ยอมพูดอะไรออกมา..

“สวยดีแฮะ หน้าตาแปลกชะมัด”
มันมองดูกล้วยไม้ต้นหนึ่ง ซึ่งไม่มีป้ายชื่อติดไว้ เป็นดอกสีขาว มีจุดลายๆสีม่วง
ไอ้โจก้มลงไป..จมูกแทบชิดดอกไม้

“ทำอะไรวะ?”

มันยักไหล่
“อยากรู้ว่าหอมไหม ไม่โดนดอกไม้ให้ช้ำหรอกน่ะ”

“เปล่า แต่เดี๋ยวคนอื่นคิดว่ามึงเป็นตุ๊ดหรอก”

“ทำไม?”

“อ่าว..ก็ มองดอกไม้ซะตาเยิ้มแบบนั้น?”

“เอ้า ก็มันสวยนี่หว่า”
ไอ้โจหัวเราะ

“ก็ ก็กูแค่ แบบว่า ผู้ชายต้องไม่-”

“ทีมึงยังชอบ”
ไอ้โจขัด

“กูเป็นเกย์”
ผมตอบตรงๆ และก้มหน้าเดินหนีไป

“หนุ่ม..”
มันยึดไหล่ผมไว้
“มีแต่สังคมที่เลือกกำหนดแบบแผนว่าต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้”

ผมก้ม..

“แต่ธรรมชาติไม่เคยเลือก”

..อ่า
ผมขมวดคิ้ว

ไอ้โจหัวเราะกับใบหน้างุนงงของผม
“ฮ่ะๆ สงสัยเทอมที่แล้วกูลงตัวฟรีของคณะมนุษย์เยอะไปหน่อย”

มันยิ้มและถ่ายรูปหน้ามู่ทู่ของผมหนึ่งแชะ


..ผมจึงเดินตามมันต่อไปทั่วเรือนกล้วยไม้

จุดหมายต่อไปของเราคือสวนของประเทศต่างๆ
ผมถูกใจมากที่สุดคือสวนไทยแลนด์แดนสยามของเรานี่เองละครับ เพราะใช้ไม้ไผ่จัดเกือบทั้งหมด
..ไม้ไผ่อยู่ในวิถีชีวิตของเรามานานมากๆแล้ว
ตั้งแต่เครื่องใช้ไม้สอยต่างๆจนถึงฝาบ้านฝาเรือน แต่ก่อนนี้ล้วนเป็นไม้ไผ่ทั้งสิ้น

“ดูคลาสสิคแบบไทยๆดีนะ”
ไอ้โจว่า
ผมพยักหน้ารับ

เราไปผ่านหอคำหลวงที่แสนอลังการ แต่กลับพร้อมใจกันไม่เข้าไปซะงั้น
เราเบนเข็มไปดูเรือนปลูกพืชทะเลทรายแทน
พืชทะเลทรายนี่ดูหน้าตาแปลกและมีอัตลักษณ์จริงๆ ประมาณว่า เมื่อเห็นแล้วรู้ได้ทันทีว่านี่คือพืชทะเลทราย
ผมไม่มีความรู้ด้านต้นไม้อะไรเลยนะครับ แค่ว่าไปตามที่เห็นนั่นแหละ
 
“หิวไหม”
ไอ้โจถามผมเมื่อเราออกมากัน

“กระหายมากกว่า”
ผมตอบ

เราจึงได้น้ำดื่มและไอติม’ป่าตัน’คนละแท่ง

“อยากนั่งกระเช้านั่นไหม?”
มันถามขึ้นมาอีกหลังเราหมดไอติมไปคนละแท่ง แล้วชี้ไปที่กระเช้าลอยฟ้า ไฮท์ไลท์ (?) ของงานที่เห็นได้ชัดจากทุกมุม

“หงึ”
ผมส่ายหน้า

หนึ่ง ร้อน
สอง ไม่คุ้ม!

เรามานั่งริมบึงราชพฤกษ์ แต่ผมกลับรู้สึกอยากให้เราอยู่ด้วยกันที่อ่างแก้วมากกว่า ฮ่ะๆ..


“เรียนเป็นยังไงบ้าง”
มันถาม

อืม..จริงๆแล้ว ตั้งแต่ผมกลับมา เรายังไม่ได้คุยอะไรกันมากมายหรอกครับ
เพียงแค่กวนตีนใส่กันเป็นพักๆเท่านั้น

“ก็ต้องปรับนิดหน่อย”
ผมตอบ

มันหันมาหาผมและยิ้มบางๆ
“พยายามหน่อยนะ กูรู้ว่ามึงเก่งอยู่แล้ว”

วันนี้ก็ไม่มีอะไรพิเศษหรอกครับ.. ช่างเป็นการมาที่ไม่คุ้มและแทบไม่มีอะไรจะเล่า
เพียงแต่ว่า..เรามาด้วยกันสองคนเท่านั้นเอง
หรือนั่นแหละ..คือความพิเศษ?

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


“เอ้าๆ ตรงนั้นๆ”
พี่กรีนชี้

“ตรงนี้ด้วยๆ”
เกรย์เสริม

“อีกนิดๆ นี่ ตรงนี้ ให้มันสะอาดหน่อยซิ”
เทพเจ้ากรีนย้ำอีกที

“เฮ้ ลูกค้าทำกาแฟหก ไปเช็ดด้วย”
เกรย์ตะโกนข้ามฟากมา

ผมกับไอ้โกทำงานมือเป็นระวิง..
ผมเอี้ยวหน้าไปกระซิบริมหูเพื่อน
“มึง..กูว่ารู้งี้ เราไปราชพฤกษ์กับไอ้โจไอ้หนุ่มก็ดี!”

ไอ้โกมองหน้าผมเศร้าๆ
“คงเป็นเวรเป็นกรรมที่เราไปเบี้ยวนัดพวกมันว่ะ ฮือๆ”
.
.
“นี่ อย่าอู้ ทำงานเร็วๆเข้า!”

“จ้าๆ เดี๋ยวนี้เลยจ้า”

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ศึกกะหมังกุหนิงเดี๋ยวมาต่อนะครับ
ตอนที่ผ่านมาเห็นว่าไม่ได้ค้าง ตอนนี้เลยมาลงโจ-หนุ่มที่หลายๆคนคิดถึงกัน
หลังๆผมอาจไม่ได้อัพถี่เหมือนแรกๆ เพราะสถานการณ์บางอย่างในชีวิตมันเปลี่ยนไป
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะปล่อยดองค้างไว้หรอกนะ เห็นใจคนอ่านเหมือนกัน ที่บางครั้งอาจจะต่ออารมณ์ไม่ค่อยติด
ตำหนิผมในเรื่องนั้นได้เลย ผมต้องบอกว่า ผมเสียใจจริงๆครับ

เรื่องไอดิล ผมต่อ แต่ผมขอให้จบ INDY in love ก่อนนะครับ


ขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียนน้อย

edited :: แก้คำผิดครับ

[Zam_Zammy]

จิ้มมมมมมมมมมมมม


พี่โจแกรุกหนักจีบหนักจริงจังนะเนี่ย
ส่วนเพื่อนสองคนนั่นรู้เห็นเป็นใจกันอะเปล่า อยากให้เค้าไปกันสองคนอ่ะเด๊

ส่วนเรื่องอื่นๆ รอได้ๆๆ ค่อยๆทยอยมาลงเรื่อยๆ รู้ๆกันอยู่ เกรียน 

[winndy]

ขอบคุณสำหรับ คู่ โจ-หนุ่ม ค่ะ
รอเกรย์มาทำศึกต่อนะค๊ะ

[donghwa]

ว้ากกกกกกกกกกกก เขินๆๆๆ
เขินมากๆ  โจหนุ่มแมร่งน่ารักได้อีก
เฮียทัศน์สุดยอดเลย กระโดดถีบไลค์เฮียแรงๆเลย
ปลาบปลื้ม ขอบคุณเกรียนมากที่แต่งตอนพิเศษของคู่นี้นะ
จะรออ่านศึกกะหมังกุหนิงเด้อ

ปล. สอบเสร็จว่าจะไปแอ่วราชพฤกษ์กับเพื่อนอยู่เหมือนกันเด้

[cotone]

โจหนุ่ม..... อร๊าง คิดถึงอ่ะ!

นี่ขนาดไปบวชมาแล้วแกยังอุทานได้ติดเรทขนาดนี้นะหนุ่มนะ555
พอเป็นหนุ่มบรรยายตอนดีๆกันแล้วนี่โจแลดูจะหล่อมากขึ้นมาทันที เหอะๆ

งานนี้..ไม่เคยไปเหมือนกัน อยากไปขึ้นมาเลยอะ! ว่าแต่เกรียนใช้สามีนี่ธรรมดา แต่พี่กรีนใช้โก? โหดร้ายอ่ะพี่55

รอศึกกะหมังกุหนิงต่อค่า เกรียนคนเขียนไม่ต้องรีบนะคะ คนอ่านที่น่ารักและเรียบร้อยรอได้ค่ะ

[Tiamo_jamsai]

 

[jitsupa apple]

โจ้-หนุ่ม miss you

[bytoey]

 

[kuronotsuki]

กรี๊ดดด (อุทานซะแต๋วแตกเลยตรุ)คิดถึงคู่นี้เหมือนกันฮับ รอคอยศึกเกรียนน้อยอยู่น้าห

[DraCo_SLa13]

กรี๊ดดดด แตกค่ะ   เมื่อเห็นหัวกระทู้

หนุ่มจ๋า เราคิดถึงนาย  เกรียนจ๋า เราก็คิดถึงนายหมือนกันนะ อิอิ

[pp4]

อี๊สสสส น่ารักอ่ะ!
จะขอบคุณหรือสงสารโกทัศน์ดีวะ
แหม๊~โดนจิกหัวใช้ซะ
แล้วทำไม...กรีนใช้โกคะ!!
เราน่ะผัวเค้ามิใช่เหรอ~ (เอ๊ะ หรือผลัดๆกัน 555)