หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289

[THiiCHA]

โอม นะโม จงมา วันทามารีอา สาธุ๊ เอเมน เพี้ยงๆๆ
..ไม่ได้ทวงน๊ะเออ แค่ เข้ามาปูเสื่อรอ 55  ...

[april@tbl]

รีบตามหาเกรย์แล้วง้อโดยด่วนเลย

จะว่าไปเพื่อนๆทัศน์กะนุ้งเกรย์น่ารักทั้งนั้นเลยนะ
รู้ว่าสองคนนี้คิดกันยังไง ก่อนเจ้าตัวเสียอีก...มั้ง ^^

[creator]

เย่สสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
แต่ถามจริง ๆ น่ะ "ทัศน์ ..มึงโง่โดยสันดานรึเปล่า ?"

เรียนวิดวะ ก็ขอให้อีคิวสูงกว่านี้หน่อยเส่ 

อย่าให้หาเจอเลยแก สาธุ//แช่งซะเลย

รอตอนต่อไปจ้ะ 

[pattybluet]

นายทัศน์ประนามตัวเองได้น่ารักถูกใจคนอ่านมาก ดีมากที่รู้ตัว
ด้วยเหตุนั้นได้ส่งผลให้ตอนนี้น่ารักเวอร์ๆเลยอ่ะ ฮีหลุดกันแบบไม่เก็บอาการกันเลยทีเดียว
อึ๋ยยย ลุ้นให้เจอกับเกรย์เร็วๆ

แล้วก้อ... ประชดอัพบ่อยๆนะเกรียนนะ คนอ่านชอบ   

[INDY-POET]

ต่อจากรี 845 ครับ รึเปล่าวะ Chapter 18 : Misunderstood


ผมยิ่งขมวดคิ้วหนักเข้าไปใหญ่
“งั้นกูก็ไม่รู้แล้วละว่าทำไมมันถึงเศร้าขนาดนั้น ใครหักอกมันวะ”

แววตาเพื่อนมองผมอย่างไม่อยากเชื่อ
“ทัศน์..กูถามจริง”
ไอ้หนุ่มคราง
“มึงโง่โดยสันดานเลยรึเปล่า?”

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

I’ve tried so hard and dust so far
But in the end..

“พี่ทัศน์ ว่าไงพี่ ที่โทรมาเมื่อเที่ยง”
ไอ้แอร์โทรกลับมาตอนเย็นตามที่มันว่า มึงเรียนเหี๊ย’ไรยาวนานขนาดนั้น

“เมทมึงอยู่ห้องไหม”
ผมเข้าประเด็น ไม่มีอ้อมค้อมร้อยแปดคำถามอีกแล้ว

“เมทผมมีตั้งสองคน พี่ถามถึงใครละ”

มันใช่เวลามากวนตีนกูไหม?
“เจอกูพรุ่งนี้ มึงได้วิดพื้นห้าสิบ”

“โอเคพี่ โอเคคร้าบ ไม่อยู่พี่ ผมกลับมาเมื่อกี้อะ”
ผมพ่นลมหายใจ
“เอาเบอร์มันมา”

“กำ ขอผมถามมันก่อนนะพี่ ว่าให้ได้ไหม เสียวมันโวยวาย”

“เอามาเถอะ กูเคลียร์กับมันเอง”

“แต่ว่าพี่-”

“ซักแปดสิบแล้วกันนะวิดพื้นเนี่ย”

“เย้ย………”
แล้วมันก็กดโทรศัพท์ และรัวเลขสิบตัวใส่หูผม
คาดว่าไอ้แอร์คงกลัวจากแปดสิบเพิ่มเป็นร้อย

.
.
เอาละ
ผมจ้องเลขสิบตัวที่จดขยุกขยิกจากคำบอกของไอ้แอร์เมื่อกี้ กดจึ๊กๆ และรอสายเรียก
..
…
….
………….

“ ’ไรมึงวะ”
.
.
เอ่อ ขนาดเบอร์ที่ไม่รู้จัก มึงก็รับอย่างนี้เหรอ -*-

ผมเงียบ
เอาไงดีวะ จะพูดยังไง

“ถ้าปลายสายกำลังใช้ภาษามือ ขอให้มึงรู้ว่ากูไม่รู้เรื่องนะ”

เชี้ยเกรย์นี่ มึงอย่าเพิ่งเกรียนใส่กูได้ไหม คนมันกำลังอ่อนไหว กำลังกดดันเว้ย

“เชี้ยแม่ง ว่างงาน”
มันบ่น แล้วสายก็ตัดไป

บ๊ะ ใจร้อนจริงไอ้นี่
ผมจัดการกดโทรใหม่

“มีอะไรมิทราบครับ”
ผมได้ยินมันพูดสุภาพแบบประชดจนน้ำเสียงฟังดูฝืนอย่างแปลกประหลาดดังมาตามสาย จึงหลุดหัวเราะออกไปทันที
“ถ้ามันลำบากมาก พูดแบบเดิมก็ได้”

ปลายสายเงียบไป..
“มึง..” มันหลุดปากออกมาอย่างแปลกใจ แล้วเสียงก็โกรธขึ้นมา “มึงเอาเบอร์กูมาจากไหน”

“ก็ขูดเอาจากต้นไม้เมื่อกี้นี่แหละ”
กำ ได้ข่าวกูโทรมาง้อมัน  -*-

“อย่ากวนตีน มีเหี้ย’ไร กูไม่ได้อยู่กับแอร์”

ฟาย กูโทรมาหามึงเว้ย !

มันเงียบ ผมก็เงียบด้วย
ได้ยินเพียงเสียงคุยเสียงหัวเราะจากที่ที่มันอยู่ดังมาเป็นแบ็คกราวด์

“อยู่ไหนเหรอ”
ในที่สุด ผมก็ตัดสินใจถามออกไป
.
.
“เสือก”
มันตอบกลับสั้นๆ

TT..
ไปต่อไม่ถูกเลยผม
เงียบต่อแล้วกัน..

“กินข้าวแล้วยัง”
ก็ผมนึกอะไรไม่ออกนี่หว่า นี่มันคำถามฮิตที่เขาใช้กัน ผมขอใช้มั่งสิ

“ทัศน์” ไอ้เกรียนเรียกชื่อผมเสียงนิ่งๆ
“ประเด็นมึงอยู่ตรงไหน?”

TT.. ไอ้นี่มันเก่งเรื่องการทำลายกำลังใจชะมัดเลยเว้ยเฮ้ย

“กู เออ.. ไปกินข้าวเย็นกันไหม คือกูจะเลี้ยงไอ้แอร์ นนไปด้วย แล้วเมทมึงบอกให้ชวนมึง”
ผมโกหกหน้าด้านๆ
ไม่ได้ครับ เดี๋ยวเสียฟอร์ม

“อ้อ อย่างงั้นเอง ขอบใจ แต่ไม่ต้อง เห็นหน้ามึง กูแดกไม่ลง”

??เฮ้ย มึงพูดตรงๆอย่างนี้เลยเรอะ
แม่ง หยามกันเกินไปแล้ว

“ไอ้เกรียน มึง..”
แล้วผมก็หยุดพูดแค่นั้นแหละ ด่าไม่ออกเลยซักคำ
“งั้นก็โทษที แค่นี้แหละ”
ผมวางสาย

เกรย์มันปากหมาเหลือเกิน ด่าทีแม่งเจ็บแสบ
ผมจึงชั่งใจว่าจะเอายังไงดี
ไอ้เราก็ไม่ใช่คนที่ยอมให้ใครมาด่าได้บ่อยเสียด้วย
มันน่าจับมาจูบแล้วโยนขึ้นเตียงให้ครางดังๆซะให้เข็ด เสร็จแล้วค่อยง้อ -*- ชั่วละกู
.
.
I’ve tried so hard and dust so far
But in the end..it doesn’t even matter

“เออ”
ผมกรอกเสียงลงไป ไอ้แอร์นั่นแหละครับ
“เกรย์กลับมาแล้วนะพี่ พี่ชวนผมกับนนไปกินข้าวเมื่อไหร่  อะไร ยังไง ไม่เตี๊ยมกันก่อนเลย เกือบแถไม่ถูกนะครับ”

ผมเหลือบมองนาฬิกา ที่บอกเวลาทุ่มครึ่ง
“โทษที พี่ลืม”
ผมบอกเนือยๆ เพราะเมื่อกี้เผลองีบหลับไปแล้ว

“นี่พี่ทัศน์ ผมงงพี่แล้วนะ ขอโทษเถอะครับ แต่สรุปพี่กับเกรย์นี่มันยังไงกันแน่”

เออ มันดูสับสนขนาดนั้นเลยรึไงวะ
“ไม่รู้ว่ะ”
ผมตอบไป
“เดี๋ยวพี่ออกไปกินข้าว มาด้วยก็แล้วกัน จะได้ดูเหมือนชวนจริงๆ”

โดยสรุปคือผมโทรชวนไอ้สามตัวไปเจอกันที่หอแอร์ เพื่อจะกินข้าวด้วยกันครับ

“ทำไมหอแอร์วะ ไม่เจอที่ร้านเลยอะ”
ไอ้หนุ่ม มึงสงสัยอะไรมากมายวะ
“ไม่รู้เว้ยมาเถอะ!”

.
.
หน้าหอสามชายคึกคัก
เพราะเพิ่งเริ่มค่ำ และแถวนั้นก็มีทั้งหอชายหอหญิงอยู่ใกล้ๆกันเต็มไปหมด
ผมขับมาสด้าสองมาโดยมีไอ้โกติดมาด้วย และมาเจอไอ้โจ ไอ้หนุ่ม พร้อมด้วยแอร์กับนนที่รออยู่ตรงนั้นแล้ว

“เอ่อ สวัสดีครับ”
นนไหว้ผมกับไอ้โกที่มาใหม่อย่างงงๆ เหมือนมันไม่แน่ใจว่าทำไมตัวเองต้องมาโดดดี่ยวในกลุ่มวิดวะด้วย

ผมส่งสายตามองหาร่างเกรียนๆ แต่ก็ไม่เจอ
“สรุปคือเพื่อนมึงไม่ไป?”
ผมถามอย่างแค้นๆ

“เอ่อ มันบอกว่ามันกินแล้วพี่”
ไอ้แอร์อ้อมแอ้มตอบ

“มันว่างั้นจริงเหรอ”

“เอ่อ”น้องรหัสผมหลบสายตา “ก็ประมาณนั้นครับ”

ผมจ้องไอ้แอร์ “บอกมาตรงๆ”
“นน เกรย์มันพูดว่ายังไง” เมื่อไอ้แอร์ไม่ตอบ ผมจึงหันมาหาน้องนนที่ดูตื่นกลัว

“เอ่อ เกรย์บอกว่า”

“พูดมาเลย ไม่ต้องกลัว”
ผมกระตุ้น

“เกรย์ว่าพี่ทัศน์ผีเข้าผีออก เป็นห่าเหวอะไรก็ไม่รู้น่ะครับ”
แล้วน้องนนก็ยกมือขึ้นปิดปาก “โอ.. ไม่.. ผมพูดคำหยาบ”
จากท่าทาง ผมก็รู้ว่าน้องนนคงก็อบปี้มาทั้งแผงเลย

“มันว่าอะไรอีกไหม”
ผมกัดฟันถามไป

“มันบอกว่าพี่เหี้ยอะครับ เท่านั้นแหละ หมดแล้ว”
ไอ้แอร์กลืนน้ำลาย “นี่ผมก็ก็อปคำพูดมาเหมือนกัน ไม่เอาวิดพื้นนะพี่”

ฮึ !
ไอ้เกรียนนะไอ้เกรียน กูเสียหายหมดแล้ว อย่า อย่า อย่าให้กูเจอ

.
.
“เกรย์ แม่งช้าว่ะ”

อ่า.. ไม่ใช่เสียงจากใครในกลุ่มผมครับ เป็นเสียงจากกลุ่มข้างๆ ผมหันไปตามสายตาของคนกลุ่มนั้น
ร่างที่คุ้นเคยก้าวเร็วๆมา มันชะงักนิดหนึ่งที่เห็นผม
แต่แล้วก็มองผ่านไป ราวกับเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย..

เจ็บจึ๊กเลยกู TT..
เล่นเอาพูดไม่ออกบอกไม่ถูกกันเลยทีเดียว ใครสั่งใครสอนให้มึงเย็นชาแบบนั้น โฮกกก

“โทษที กูขี้อยู่”
มันส่งเสียงบอกคนกลุ่มนั้น

“ไปกันได้รึยัง หิวๆ”
หนึ่งสาวในกลุ่มนั้นบอกมา ไอ้เกรียนพยักหน้า แล้วหันมาหาไอ้แอร์กับนน
“เฮ้ย พวกมึง ไว้เจอกัน”

“อ้าว แล้วนั่นไปกันยังไง”
ไอ้แอร์งง มองคนห้าคนรวมทั้งเพื่อนมัน

“เดินไป ออกกำลังกาย ฮ่ะๆ”
เสียงผู้ชายคนนึงตอบมา

“ออกกำลังกายแล้วกิน ก๊าก”
ผู้ชายอีกคนหัวเราะลงลูกคอ

“อ่าว นั่นหนุ่มใช่ไหมน่ะ”
ผู้ชายที่ดูแก่สุดในกลุ่มทักเพื่อนผม

“เฮ้ย พี่กระจ้อย”
ไอ้หนุ่มยิ้ม “หวัดดีพี่ มาเป็นเด็กโข่งเชียวนะ”

“ฮ่าๆ อย่าพูดงั้น พี่เสียหมด”
คนที่ไอ้หนุ่มเรียกกระจ้อยตอบกลับ “นั่นก็ไอ้น้องโจสินะ พวกมึงยังคบกันอยู่เหรอเนี่ย ปาท่องโก๋ที่เนิ่นนาน”

.
.

งงสิครับผม ใครเป็นใครเนี่ย??

“นี่มันงานคืนสู่เหย้าหรืออะไรวะเนี่ย”
ไอ้เกรียนกลอกตาไปมา แต่ยังคงไม่สบตาผม

ไอ้นี่ อย่ามาเมินกูนะเว้ย!

“นั่นพี่กระจ้อย พวกกูรู้จักกันตอนปีหนึ่ง เพราะกูเสล่อไปเข้าชมรมวรรณศิลป์ พี่ครับ นี่โก ทัศน์ แอร์ วิศวะครับ แล้วก็นน ชีววิทยา”
ไอ้หนุ่มบอกที่มาและแนะนำไล่ไปทีละคนกับพี่กระจ้อยของมัน

พี่กระจ้อยอะไรนั่นยิ้ม
“เออ พี่ชื่อพี่กระจ้อย-วิจิตรศิลป์ นี่เกรย์ นี่แว่น มนุษยฯ-ปรัชญา น้องแนท มนุษยฯ-ท่องเที่ยว แล้วก็เอก-เกษตรศาสตร์”

ผมมองสลับไปมา เริ่มและหยุดสายตาที่เกรย์-ปรัชญา คนเดียวที่รู้จัก
แต่มันก็เพียงเม้มปากไม่สนใจผม

“นานๆเจอกันที งั้นวันนี้เรายกโขยงเดินไปกินข้าวพร้อมกันเลยแล้วกันพี่กระจ้อย”
ไอ้หนุ่มตัดสินออกมา และเหล่ตามามองผม ประมาณ กูช่วยมึงเต็มที่แล้วนะ
ผมก็ขอบคุณมันอยู่หรอกครับ ถึงแม้จะไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมไอ้หนุ่มมันดูเข้าใจสถานการณ์นัก
มันไม่เจ้าชู้ ไม่มีแฟน ไม่เคยเหล่หญิงด้วยซ้ำนะ ตรงกันข้ามกับไอ้โจทุกอย่าง แต่ไอ้โจแม่ง มึงช่วยกูไม่ได้เลย -*-
.

.

เป็นกลุ่มที่พิสดารครับ คนสิบคนเดินไปกินข้าวด้วยกัน -*-
แน่นอนไอ้สองสระโอ โกกับโจ ไม่ชื่นชมความคิดนี้ แต่โดนไอ้หนุ่มมองแบบดุดุจึงติดท้ายขบวนมาด้วย
“ยังไงเราก็ไปกินข้าวอยู่แล้ว ก็เดินไปทางเดียวกัน เดี๋ยวใครอยากกินอะไรก็แยกกันกิน”

“คนอะไรชื่อกระจ้อยวะ”
ผมกระซิบถามไอ้โจ กลุ่มไอ้เกรียนนั้นเดินล่วงหน้าไปก่อนแล้ว
“อ๋อ มันเป็นชื่อที่ถูกตั้ง คณะวิจิตรเค้าตั้งชื่อให้รุ่นน้อง แล้วก็เรียกกันด้วยชื่อที่รุ่นพี่ตั้งนั่นแหละ”
อ้อ.. เหมือนเคยได้ยินมา

ในค่ำคืนที่พวกผมเดินตามถนนที่ทอดทางไป
เสียงหัวเราะจากกลุ่มข้างหน้าดังสม่ำเสมอตลอดทาง จากหอสามถึงหลังมอ แก๊งนั้นไม่หยุดพูดเลย -*-

“เริ่มเหนื่อยแล้ว”
แนท สาวการท่องเที่ยวบ่นขึ้นมา
“งั้นเราโบกรถไปมั๊ย” พี่กระจ้อยเสนอความคิด
“โหพี่ โบกไปยังไง หน้าตายั่งงี้ ค่ำๆมืดๆ ใครเขาจะรับเราขึ้นรถ”
หนุ่มเกษตรที่ผมลืมชื่อพูด

“งั้นก็นี่ไง เอางี้” อ่า.. เกรียนของผมนั่นเองครับที่จะเสนอความคิด ฟังมันหน่อย
“เราก็ไม่ต้องโบก ไม่ต้องขอ ถ้าคันไหนมันขับช้าๆ เรากระโดดขึ้นซ้อนเลย”
“เออดี เราก็เอานิ้วจิ้มหลังมันเหมือนเป็นมีด บอกว่านี่คือโปนจ้น”

-*-
ผมจะบ้าตายกับกลุ่มนี้ สวรรค์ช่างสรรค์สร้างให้มาอยู่ด้วยกัน
ถามไปถามมาจึงได้ความว่า เป็นสต๊าฟชมรมวรรณศิลป์กลางของมอเรานี่แหละ
เออ เกรียนดีอะไรดี

“มอชอ มอชอนี่คล้ายๆ มอซอไหม ฮ่าๆๆ”
ใครซักคนพูดขึ้น
มุขอะไรของพวกมึงเนี่ย -_-

“เหนื่อยแล้ววว ให้ตายเถอะ โรบิน!”
แนทเขาว่างี้ครับ
“ทำไมต้องให้ตายเถอะโรบิน! ให้ตายเถอะโรบิน! เราให้ตายเถอะอย่างอื่นไม่ได้เหรอพี่แนท?”
ไอ้เกรียน(ของผม)ตั้งข้อสงสัย

“ก็เค้าพูดกันแต่โรบิน โรบินอะเกรย์”

“งั้นเรามานำร่องดีไหม เปลี่ยนเป็น -ให้ตายเถอะอเล็กซ์ -ให้ตายเถอะจอห์นนี่ ไม่ก็นี่เลย ไทยแลนด์สแตนดาร์ด..”
ไอ้เกรียนทำท่าคิด “ให้ตายเถอะ สมชาย!”

แล้วผมก็ได้ยิน สมชาย สมชาย นี่แหละตลอดทาง
และอีกหลายต่อหลายอย่างที่เดินไป..ฟังไป..หัวเราะไป
เหมือนโลกทั้งโลกช่างสดใสในสายตาของคนกลุ่มนี้
มุขควายๆที่ผมไม่คิดว่าพวกเขาจะเอามาเล่นกัน แต่กลับมีเยอะแยะไปหมด
ไอ้เกรียนของผมก็ใช่ย่อยที่ไหน ฮาแตกตลอด
ผมมองมันยิ้มๆ
ชอบเวลามันหัวเราะครับ เกรียนได้อีก

ตลอดทาง กูได้ยินแต่เสียงมึงนะเกรียนนะ -*-

“ต่อไปถ้าพี่มีลูก พี่ว่าจะไม่ให้เรียนมช.เด็ดขาด” พี่กระจ้อยนั่นบอกหลังจากหัวเราะไปได้ซักพัก
“ ’ไมอะพี่”
ไอ้เกรียนสงสัย

“พี่ว่ามันเหมือนโรง’บาลบ้ายังไงก็ไม่รู้ว่ะ”

เออ
กูเห็นด้วยตอนมาเจอพวกมึงเนี่ยแหละ ฮ่า ฮ่า
.
.
เรามาถึงหลังมอแล้ว แต่กลุ่มข้างหน้าพวกผมเดินกันเก่งจริง  เจือกไปกินร้านสุดท้ายหลังมอ
จากหอสามมาหลังมอก็ไกลแล้ว มึงโม้กันมาตลอดทางอีกต่างหาก นี่มึงจะเดินไปกินไกลถึงไหนวะ

เรามาหยุดที่ร้าน ‘อ้อยนมสด’ ขายข้าว เมนูไข่ และประเภทนม ขนมปัง
กลุ่มผมกับกลุ่มไอ้เกรียนนั่งแยกโต๊ะกัน

“กินอะไรกันบ้าง”
ผมมีสมาธิแต่การมองไปที่คนกลุ่มนั้น แว่นเพื่อนปรัชญาของไอ้เกรียนถือกระดาษปากกาจดเมนูร้องถามเพื่อนร่วมโต๊ะ

“กูเอาขนมปังทาเนยบาวาเรียนที่ส่งตรงจากเทือกเขาเอลป์”
ไอ้เกรียนส่งเสียงสั่ง
“พี่เอาปลาเทร้าต์นึ่งมะนาวจากแม่น้ำไนล์”
พี่กระจ้อยสั่ง
“แล้วก็ขอไก่ทอดคลุกเครื่องเทศจากอินเดีย เอาจากรัฐราชสถานเท่านั้นด้วยนะ”
ไอ้เกรียนขออีกเมนู

-*-
ผมมองดวงหน้าขาวๆนั่นหัวเราะ
แล้วส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ กูคิดถูกหรือคิดผิดที่เดินตามมึงมาเนี่ย หืม..

“เฮ้ย จะเขียนจริงนะเว้ย โดนเจ้าของร้านเดินมาด่านี่ไม่รับรู้นะ ฮ่าๆ”
คนถือปากกาขู่พลางหัวเราะพลาง

ไอ้เกรียนหัวเราะร่า
ผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงอยู่แล้วยุ่งขึ้นไปอีกจากการเดินไกลๆ และหยอกล้อเล่นแบบเกรียนๆกับเพื่อนมาตลอดทาง
หากแต่มันก็ยังดูสดใสเหลือเกิน
เมื่อเช้าแม่งเศร้าอยู่ดีๆพอเกรียนแตกก็ฮาเฉย นี่แหละน๊า ข้อดีของการเป็น..เกรย์

ไอ้เกรียนที่หัวเราะงอหงายหันมาทางผมพอดี
เอิ่ม ยิ้มมันเลยหุบลงฉับพลัน ปากนิ่มที่ผมเคยจูบกลับไปเม้มเหมือนเดิม
ทำหน้าบึ้งๆงอนๆแบบที่ผมคิดเอาเองว่า ‘เพื่อผมโดยเฉพาะ’

“เฮ้ยทัศน์ มึงเอาอะไร”
ไอ้หนุ่มถาม มันเป็นมือจดเมนูโต๊ะนี้ครับ
และในขณะที่ผมกำลังคิดว่าจะสั่งอะไรดี ก็ได้ยินคำแนะนำลอยมาจากโต๊ะข้างๆ

“เอาส้นติงยัดปากแม่งก็สิ้นเรื่อง”

.
.
ไม่ต้องให้ผมบรรยายหรอกนะครับว่าใครพูด

จริงๆเลยนะ ไอ้คนนี้ จะโกรธกันไปถึงไหน!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

[THiiCHA]

จิ้มมม... เกรียน ก่อนอ่าน 55555

[O[]OVampire]

ง้อแบบจริงจังซะทีสิ อย่ามัวแต่โม้ในใจอยู่

[Forever_Love]

ถ้าอยู่กับกลุ่มเกรย์ทั้งวัน หัวเราะจนเหนื่อยอย่างเดียวแน่
อยากให้เกรย์เล่นตัวนาน ๆ ง้อยาก ๆ ไปเลย สะใจดี

[Pa'veaw]

 

เกรียน เกรียน เกรียน

[crazy_jum]

จองไว้ก่อนนะ

++EDIT++
เกรียนจริงอะไรจริง
มุขอะไรของเมิ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
อ่านตอนนี้แล้วอายุยืนไปอีก 100 ปี 
เกรย์เล่นตัวเข้าไว้ลูก (จะทันไหม ได้ข่าวว่าโดนไอ้ทัศน์มันสอยตั้งแต่ตอนแรก )
เอาน่ะ ถ้ารักจริงก็ต้องอดทนง้อหน่อยซิ
ปล. พักผ่อนบ้างนะจ๊ะน้องเกรียนคนแต่ง รักนะคะ คนดี 
(แต่ก็อยากให้มาต่อทุกวันอ่ะนะ 55555555555)

[golove2]

เกรียนจริง ๆ

 

[yeyong]

ดูท่าจะอีกนานกว่าจะง้อสำเร็จ

[morphinelike]

มาแล้วๆๆๆ รีเฟรชรอทั้งวันเลย กอดๆๆๆ เกรียนคนแต่ง
ตอนนี้นอนได้ละ 555

เกรย์ยังน่ารักเหมอนเดิม 
สมน้ำหน้าทัศน์ ขอให้เกรย์เมินนานๆ 

[nabua]

เกรียนจริงๆ ทั้งเกรียนทั้งฮา ได้ความรู้ใหม่เรื่องการโบกรถด้วย 

[numay]

 
 

[porpeppe]

 
ยัง เกรียน เสมอ ต้น เสมอ ปลาย ...
ทัศน์ อ่ะ อย่า มัว แต่ มอง ดิ,, บุก เลย
หรือ จะ ปล้ำ ก่อน แล้ว ค่อย ง้อ ก็ ดี นะ..  ฟิ้วว ววว  รอง เท้า สี เทา ลอย มา
ขอบ คุณ ที่ เกรียน คน เขียน มา ลง ค๊าบบบ
อย่า หัก โหม มาก นะ ค๊าบบ  เดี๋ยว จะ แย่
แล้ว มิ ได้ อ่าน อีก นาน..
ยัง คง รอ ด้วย ความ เกรียน.. เส มอ  

[H[a]Yii]

   เมื่อไหร่จะเข้าใจกันซะที  คนอ่านลุ้นจนเหนื่อย 

[M23]

สมน้ำหน้าไอ้ทัศน์  กินส้นติงแทนข้าว  
แต่คนอ่านก็อยากให้มันได้กัน
เอ้ยไม่ใช่ก็อยากให้มันดีกันซะที
นั่งเกรียนรอ........

[pattybluet]

ทัศน์ นายจืน(ว่ะ)   จะทำอะไรก้อทำซะทีดิ๊
แต่เกรย์น่ารักอ่ะ นู๋อยากได้ๆ
 :L2:เป็นกำลังใจจ้าาา

[อิสระ]

 o18เจอเกรียนเอาคืนซะบ้าง
เป็นฝ่ายโดนเมินซะเองแล้วเป็นไงล่ะ
เอาให้ :z6:เลยเกรย์
หนับหนุนให้งอนนานๆ
เผื่อนายทัศน์จะอีคิวสูงขึ้นบ้าง

[creator]

เอาอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


ทัศน์ฮะ จะง้อทั้งที ไม่ต้องมีฟอร์มหรอกว้อย 

[miniz]

อัพสะใจมากกกกก !! เอาอีก อ้ากกก 

อีกนานคงจะง้อสำเร็จ ดีมากเกรย์ งอนทัศน์นานๆนะ 

เกรียนจริงๆรอต่อนะค้า  5555555555

[£.Ma|e¥]

เกรียนน่ารักจริงๆ ฮิฮิ
ส่วนมุขสมชาย...เอ่อ อยากบอกว่า  โคตรฮา!!! 
แต่ละมุขรู้เลยว่าคนแต่งเกรียนขนาดไหน 
แอบสมน้ำหน้าทัศน์ ง้อเลย ง้อเยอะๆนะยะ
เอาขึ้นเตียงเลยก็ได้  ง้อทางร่างกาย 

[hardened-boy]

"จะบ่ายเย็น เช้าตรู่ กรูอัพหมด"
"ถูกใจโคตร อยากโดดกอด ...ซักฟอดเนอะ"
"แง่มใจดี อย่างงี้ ขอทีเถอะ"
"ได้พบเจอะ จะเลี้ยงข้าว ซาวบาทเลย"
ห้าๆๆๆๆๆๆ  ทัศน์อ่อนง่ะ

[OnLyOnE]

   เหอ เหอ คิดถึงจนต้องเข้ามาสองรอบ

   คุยโทรศัพท์...เหมือนจริงๆ นายทัศน์นี่ได้ใจ
   คิดอะไรเหมือนใจจริงๆ โดยเฉพาะ "มันน่าจับมาจูบแล้วโยนขึ้นเตียงให้ครางดังๆซะให้เข็ด เสร็จแล้วค่อยง้อ"

   ฮา มั่กๆ ผีเข้าผีออกด้วย ท่าหุบยิ้มเม้มปากนั่นอีก Special for me ห้าๆๆ
  
   โปนจ้น ... โจรปล้น... เกรย์..ระวังโจรปล้นใจ นะครับ
    

[litlittledragon]

แล้วทัศน์ง้อเกรย์ยังอะ รู้สึกจะไม่มีสักคำ ก็สมควรแล้วที่เกรย์จะยังเล่นตัวต่อไป

[-Otto-]

ทำไมพี่ทัศน์ไม่ง้อเกรย์สักทีอะ 

[happiness_ja]

ซุ่มอ่านมานาน....

เรื่องนี้เค้าดีจิง

อ่านตอนแรกกับหลังๆคนละเรื่องกันเลย...หวานกันซ่ะ

น้องเกรียนของเราก็น่ารักดีจิงๆ

ส่วนอิคุงพี่ทัศน์ก็น่าหมั่นใส้ ปิดหูปิดตาตลอดเว

แต่ว่าในที่สุดก็หูตาสว่างซ่ะที   ที่นี้ล่ะอยากจะรู้นักว่าเวลาเค้าง้อเด็กเกรียนนิเค้าทำกันยังไง

รอตอนต่อไปด้วยคนนะค่ะ


 

[malula]

หมั่นไส้ไอ้พี่ทัศน์ ไม่อายปาก เกรียนของผม ชิ
น้องเกรียนเล่นตัวนาน ๆ เลยนะ อยากรู้ไอ้พี่ทัศน์จะมีไม้เด็ดอะไรมาง้อ

[punchnaja]

ทัศน์แม่งขี้เก๊กตลอด

ปล.เพิ่งรู้ตัวว่าชอบคนขี้ประชด เพราะงั้นประชดอัพบ่อยๆนะ555