^^
ดึกสงัดในคืนที่อากาศหนาวเย็น เบญ นอนซุกตัวอยู่บนเตียงภายใต้ผ้าห่มนวมที่แสนอบอุ่น แม้สิ่งที่ตาเห็นจะมีแต่ควมเงีบยสงบแต่ในความฝันของเบญกลับมีแต่เสียง เสียง และเสียงที่ดังกึกก้องจนคนนอนต้องกัดฟันกรอดคิ้วเรียวขมวดจนแทบจะชนกันเพราะในฝันเสียงที่ได้ยินกำลังสั่งให้เบญจดจำข้อความตัวอักษรสีชมพูที่ลอยเรียงกันเป็นพรืดอยู่ตรงหน้าของเขา
“
โปรโมชั่นพิเศษ สำหรับคนพิเศษเลขที่ 1669 xxxx ท่านสะสมความดีเป็นเวลามากกว่าสิบปี ทางสวรรค์จึงมอบสิทธิพิเศษ ‘โทรสั่งรัก’ เพียงท่านตื่นนอนในตอนเช้า สิ่งที่ท่านต้องทำก็คือ หยิบโทรศัพท์ของท่านขึ้นมา กด * 1234 * ตามด้วยชื่อ นามสกุลของคนที่คุณรัก # โทรออก
เพียงเท่านี้ความรักของคุณก็จะสมหวังดังใจจจ....*
กรุณาตรวจสอบให้แน่ชัดว่าคุณกดชื่อ นามสกุลที่ต้องการอย่างถูกต้อง เพื่อป้องกันความผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นและทางเราจะไม่รับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้นท่านมีสิทธิเปลี่ยนชื่อคนรักได้ภายในสิบสองชั่วโมงนับแต่การกดส่ง
**โปรโมทชั่นนี้ใช้ได้เพียงผู้ที่ถูกเลือกเท่านั้น บุคคลอื่นห้ามทดลองกดเพราะอาจไปติดที่หน่วยงานอื่นที่อาจทำให้ท่านถึงแก่ความตายได้ ย้ำห้ามบุคคลอื่นทดลองกดอย่างเด็ดขาด...ขอบคุณที่ท่านสละเวลาทำความดีกับเรา และขอความกรุณาว่าหากมีการสอบถามเพื่อให้คะแนนกรุณาให้คะแนนเต็มกับเราด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ”เบญสะดุ้งตื่นเมื่อเสียงขอบคุณสุดท้ายเงียบหายไป
“ฝันบ้าอะไรวะเนี่ยกู หรือเราหมกมุ่นเรื่องพี่แดนมากเกินไปวะ นอนดีกว่า” เมื่อบ่นกับตัวเองจบก็ล้มตัวลงนอนต่อ ผ่านไปสามวิ เปลือกตาที่ปิดสนิทก็เปิดพรึบขึ้นพร้อมมือที่คว้าเอาโทรศัพท์มือถือที่ตู้ข้างเตียงมาระดมกดอย่างที่จำได้ในฝัน เมื่อกดโทรออกเสร็จก็ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น
“บ้าไปแล้วกรู มันจะเป็นจริงได้ไงว้า” แล้วล้มตัวลงนอนใหม่คราวนี้หลับยาวจนถึงเช้าวันใหม่
กิ้งก่อง กิ้งกอ่ง กิ้งก่อง เสียงกริ่งหน้าห้องดังกังวานขึ้นในเวลาเจ็ดโมงเช้า
“โว้ย คนจะนอน ใครวะมาตั้งแต่ไก่โห่” เสียงโวยดังลั่นห้อง แต่เจ้าของเสียงโวยก็ยังหลับหูหลับตาไปเปิดประตูห้องอยู่ดี
“มีไร...ครับ” โว้ หล่อลาก ถ้ากูลากเข้าห้องเค้าจะยอมกูดีๆมั้ยเนีย
“สวัสดีครับ พี่ชื่อแดน ครับพี่ก็ไม่แน่ใจนักว่ามีอะไรน้อง....”
“เบญครับ เบญจ พี่แดนเรียกเบญเฉยก็ได้”
“ครับเบญ เอาเป็นว่าวันนี้พี่มาทำความรู้จักกับเบญก่อนแล้วกลางวันนี้เราไปหาอะไรกินด้วยกันนะครับส่วนตอนเย็นเบญไปกินข้าวที่ห้องพี่แดนนะครับ” เฮ้ย เร็วเป็นติดจรวด
“เอ่อ พี่ชื่อแดนหรือครับ เพื่อความไม่ประมาทเอาบัตรประชาชนมาดูก่อนครับ” แม่งซ่อนกล้องล้อกันเล่นหรือเปล่าวะเนี่ย บัตรประชาชนที่ต้องการถูกยืนส่งมาตรงหน้า อื่อชื่อ นายแดนไท จันทร์เจือจุน เอ๊ะชื่อเดียวกันนามสกุล อิ๊บอ๋าย พี่แดน นามสกุลจันทรไม่มีการันต์นี่หว่า
“เอาเป็นว่าเบญตอบตกลงแค่กลางวันก่อนละกันครับ” ควงคนหล่อไปกินกลางวันซักมื้อเป็นกำไรชีวิตวะ
“ได้ครับสิบเอ็ดโมงพี่แดนรอที่หน้าห้องเบญนะครับ”
“ครับ” เมื่อกลับเข้าห้องเบญ พยายามระลึกให้ได้ว่าสิ่งที่อ่านในฝันมันบอกอะไรไว้บ้าง
“อ๊ะ งั้นก็หมายความว่าไอ้ที่เราฝันเมื่อคืนเป็นจริงสิวะ วู้ จะมีผัวแล้วโว้ย” ยังไม่ทันจะนึกรายละเอียดอื่นๆ ออก ก็มัวแต่ดีใจว่าที่ฝันเป็นความจริงอยู่หลายนาที
“เฮ้ยเดียว ผัวอย่างที่อยากแต่มันผิดตัวนี่หว่า ฮื่อ ต้อง....อ๋าย ต้องส่งชื่อใหม่ในสิบสองชั่วโมง ....แล้วเมื่อคืน อือ อือ ตีสามครึ่งตอนกดส่ง เฮ้อดีนะที่ยังจำเวลาได้....อืม นับไปสิบสองชั่วโมง โอ๊ววว กินข้าวเที่ยงยังทันโว้ย ไปอาบน้ำรอพี่แดนดีกว่า” เบญเดินยิ้มระรื่นคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำครั้งนี้ทำสถิติอาบน้ำนานร่วมสองชั่วโมงได้
ข้าวกลางวันที่แสนหวานชื่นจบลงด้วยความชื่นมื่นทั้งสองฝ่าย
“เบญครับ เย็นนี้ไปห้องพี่แดนนะครับ” พี่แดนมาส่งเบญที่หน้าห้องในเวลาบ่ายสองสิบห้านาที พร้อมกับออดอ้อนเสียงสยิวก่อนกลับไปแต่โดยดีเมื่อเบญตกปากรับคำว่าจะไปดินเนอใต้แสงเทียนที่ห้องของแดน
บ่ายสองยี่สิบเก้านาทีเบญกดส่งชื่อพี่แดนที่ต้องการออกไปอีกครั้งแต่รอแล้วรอเล่าก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนดึกดื่นเบญหลับไปที่โซฟาชุดรับแขก
ตีสามที่เงียบสงัด กิ้งก่อง กิ้งก่อง กิ้งก่อง เสียงระรัวของกริ่งประตูก็ดังขึ้นอีกครัง แต่ยังไม่ทันที่เบญจะตะโกนด่าคนกดกริ่ง เสียงกริ่งก็กลายเป็นเสียงทุบประตูโครมๆแทน จนเบญต้องรีบผวาไปเปิดประตู ก่อนข้างห้องจะออกมาด่าเปิง
“ทุบทำบ้าอะ เฮ้ย อืออ” ยังพูดไม่จบก็ถูกชายตรงหน้าคว้าคอเข้าไปประกบปากอย่างไม่ทันตั้งตัว และไม่ว่าจะดิ้นรนขัดขืนแค่ไหนก็ไม่อาจหลุดรอดวงแขนมัดกล้ามนั้นได้ จนกว่าคนจูบจะพอใจก็เล่นเอาเบญทรุดลงไปกองกับพื้นหน้าห้องทันที ไม่ใช่ นี่ไม่ใช่พี่แดนของเบญก่อนที่จะโอดครวญไปกว่านั้นเบญก็รีบขอบัตรประชาชนคนตรงหน้าทันที แดนไท จันทรเจือจุน ก็ถูกนี่หว่า เบญหนีเข้าห้องปิดประตูคว้าโทรศัพท์มากดค้นหาชื่อนามสกุลที่ถูกต้องของพี่แดนอย่างบ้าคลั่ง เพราะถ้านับตามเวลาเบญมีเวลาที่จะเปลี่ยนชื่อให้ได้ในเวลาอีกแค่ห้านาทีเท่านั้นไม่อย่างนั้นเบญจะต้องอยู่กับพี่แดนแรงช้างที่กำลังทุบประตูโครมๆ อยู่หน้าห้องคนนั้นตลอดไป กว่าจะได้ชื่อและกดส่งก็เกือบเป็นวินาทีสุดท้ายเลยที่เดียว เสียงโครมครามหน้าห้องเงียบหายไป เบญได้แต่นั่งถอนหายใจอยู่บนพื้นหน้าโซฟาอย่างอกสั่นขวัญหาย
“ไอ้พี่แดนคนนี้ถึงจะจูบเก่งเป็นบ้าแต่แค่เจอหน้าก็ไม่พูดพร่ำ แต่คว้าคอข้าไปจูบเลยนี่มันก็น่ากลัวอยู่เหมือนกันแฮะ” เมื่อหายตกใจก็มานั่งนึกเปรียบเทียบพี่แดนทั้งสองคน แม้จะน่าสนใจทั้งคู่เพราะถ้าเปรียบคนนึงก็หล่อ ใจดี น้ำตาลเรียกพี่ ก็เป็นพี่แดนสวรรค์ ส่วนอีกคนแค่เจอหน้าก็แทบลากขึ้นเตียงแค่คิดก็หวิวแล้วใช้กำลังบังคับเอาเป็นพี่แดนนรก งั้นถ้าพี่แดนตัวเป็นมาก็เป็นพี่แดนมนุษย์สิอู้ยเขิล
“โอ๊ยย อยากตาย อิ้ว คนมันเสน่แรงก็งี้ คิคิ นอนดีกว่า พรุ่งนี้พี่แดนตัวจริงเสียงจริงมาจะได้ไม่โทรม เอิ๊ก เอิ๊ก” เบญเดินหน้าบานเข้าห้องนอนอย่างมีความสุข
บ่ายสองบครึ่งตรงเป้ง เสียงกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น เบญนั่งรออยู่แล้วรีบถลาไปเปิดตั้งแต่เสียงกริ่งยังไม่จบดีด้วยซ้ำ
“พี่แดน.....” แล้วความอึ้งก็บังเกิด เพราะพี่แดนที่รออยู่หน้าห้องมีด้วยกันถึงสามคน มี่พี่แดน สวรรค์ พี่แดน นรก และพี่แดนตัวเป็นๆ อีกหนึ่ง พี่แดนนรกไม่พูดพร่ำอีกครั้ง คราวนี้ถึงกลับลากเอาเบญกลับเข้าห้องโดยมีอีกสองแดนเดินตามเข้ามาด้วย
“ไม่ ปล่อยเบญ นะ ไม่ พี่แดน พี่แดนช่วยเบญด้วย อืออ”
“พี่ก็ช่วยอยู่นี่ไง” พี่แดนนรกตอบมา
“พี่แดน ให้ไอ้นี่มันปล่อยเบญ โอ๊วว อ๊าวว พี่แด้น ฮืออ พี่ อ๊า อืมม อ๊า”
“ให้พี่ช่วยเบญแบบนี้เถอะนะ” แล้วพี่แดนสวรรค์ ก็เข้ามานัวเนียด้วยอีกคน
“อ๊าาาา....พะ พี่แด แดน อ๊า อือ” พี่แดนตัวเป็นๆก็ไม่ได้รอช้าต่างเข้ามาช่วยเพื่อความเสียวซ่านให้เบญกันอย่างไม่ยังมือ ช่วงเวลาอันเร่าร้อนกับสามีที่เบญอยากได้คืบคลานผ่านไปอย่างช้าๆ กับความสุขล้ำปานจะขาดใจของเบญ และจะเป็นอย่างนี้ไปอีกนาน......
......
..
.
***
ห้ามส่งเกินสองชื่อ มิฉะนั้นจะเกิดอาการข้างเคียงร้ายแรงต่อทั้งตัวผู้รับสิทธิและเจ้าของชื่อที่ผู้รับสิทธิส่งมาทั้งหมด และอาการที่เกิดขึ้นจะมีผลทันทีในวันแรกและจะมีผลในช่วงเวลาหลังพระอาทิตย์ตกดินจนถึงพระอาทิตย์ขึ้นของทุกวันและมีผลอย่างถาวรไม่มีทางแก้ได้จนกว่าผู้รับสิทธิจะตายลง
ข้อเสนอแนะแนวทางแก้ปัญหาเบื้องต้น : ฉะนั้นเมื่อมีผลข้างเคียงเกิดขึ้นขอให้ผู้รับสิทธิรีบพักผ่อนในช่วงกลางวันเพื่อรับศึกหนักในช่วงกลางคืนนะคะ