หัวข้อ: สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยนโดยTRomance //ตัวอย่างหนังสือ P.101 มาแล้วค่ะ^^

[ayanae]

พี่สิงห์อย่าลืมปรึกษาน้องกุมก่อนนะ เดี๋ยวจะทะเลาะกันอีก
ถ้าทำน้องกุมเสียใจรอบนี้สงสัยจะโดนพ่อตาตีหัวแตกแน่ๆ  ฮ่าฮ่า

[punmile]

เมื่อไรแกจะหายออกไปจากนิยายเรื่องนี้ซะทียะ นังมินตรา!!!!! 
เดี๋ยวก็ช่วยสงเคราะห์ให้ตายเร็วๆจริงๆหรอก 

[mizzmizz]

 


รอร้อ รอ :"))

[Seiki]

ตอนที่ 27 สิงหาถึงกุมภา...ทราบแล้วไม่เปลี่ยน

มนุษยธรรม......เมีย
มนุษยธรรม......เมีย
มนุษยธรรม......เมีย
มึงใช้สมองมาจนบอบช้ำมากแล้ว ฟันธงไปเถอะสิงหาว่ามึงเลือก
เมีย!!
เป็นคำตอบสุดท้ายที่กลั่นออกมาจากใจ
ผมไม่ใช่พระเอกที่ครองตำแหน่งเบอร์ 1 ของช่องอย่างเวียร์ เป้ ณเดช หรือใครๆ ผมเองก็ไม่ใช่สุภาพบุรุษอะไรนักหรอก ในฐานะที่เราเคยเรียนรู้กันมาช่วงหนึ่ง ความเป็นห่วงและเห็นอกเห็นใจ ผมมีให้มินตราแน่ๆ แต่ผมก็ไม่ควรเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเธอให้เกิดความหวังขึ้นมาอีก
ผมตัดญาติมิตรออกไปจากชีวิตได้ ผมใจกล้าทำแบบนั้นมาแล้วด้วยซ้ำ แต่จะให้ผมตัดหลาน ตัดน้อง และตัดคนที่คิดว่าสำคัญของตัวเองไป สมองผมจะสั่งว่า มึงหยุดคิดเถอะสิงห์ มึงตัดสามคนนี้ออกจากชีวิตมึงไม่ได้หรอก
สมองกับใจทำงานกันได้สัมพันธ์กันดีจริงๆ
ผมไม่คิดที่จะแยกหนูมีนออกจากยัยมิเลย ผมไม่กล้าพรากแม่พรากลูกใครหรอก แต่ผมรู้ว่ายัยมิอายุยังน้อย มันสามารถมีครอบครัวใหม่ที่อบอุ่นได้ ผมเลยอยากรับหนูมีนมาเป็นลูกผมเสียเอง แน่นอนว่าหนูมีนจะรับรู้ว่าผมคือพ่อ และยัยมิคือแม่ ถ้ายัยมิมันจะไปสร้างครอบครัวและมีลูกใหม่ ผมจะอุดช่องว่างของความน้อยเนื้อต่ำใจหรือความรู้สึกอะไรก็ตามแต่ของหนูมีนให้หมด
แล้วผมก็ได้พ่อแท้ๆของเขามาเป็นตัวประสานรอยรั่วที่อาจจะเกิดขึ้นมานั้นแล้ว ผมคิดว่าผมได้คนที่เหมาะกับหนูมีนอย่างที่สุดแล้ว ไม่มีใครดีกว่าพ่อแท้ๆของหนูมีนแล้วล่ะ
“หลีกหน่อยครับคุณ ผมจะกวาดขยะ”
สิ่งกีดขวางที่ยืนเหม่อลอยอยู่เมื่อกี้กระชากสติกลับมาแทบไม่ทัน ช่วงเวลาที่ทรมานที่สุดสำหรับชีวิตคู่ของคนอื่นๆผมไม่รู้หรอกนะว่าคืออะไร แต่สำหรับชีวิตคู่ของผมกับไอ้ปากแดงนั้น คือการที่อยู่ใกล้ชิดกันมาก แทบจะแลกลมหายใจกันเลยก็ว่าได้ แล้วแถมคนที่กำลังก้มๆเงยกวาดขยะในห้องผมอยู่นั้น ใส่แค่กางเกงอยู่บ้านแค่ตัวเดียว เปลือยท่อนบนมาล่อนจ้อน อยากดึงเข้ามากอด แต่นึกถึงหน้าพ่อตาแล้ว ผมได้แต่กลืนความอยากนั้นลงคอไปพร้อมกับน้ำลาย
หน้าผากผมยับเข้าหากันจนต้องเอาฝ่ามือตบๆให้เข้าที่เข้าทาง
‘เมียรักพี่สิงห์ จะแมนไปไหนพ่อคู๊ณณณ’
“กุม ทำไมไม่ใส่เสื้อล่ะ”
“ร้อนน่ะครับ คุณไม่ร้อนเหรอ”
“เมื่อกี้ไม่เท่าไหร่นะ แต่ตอนนี้เริ่มอุ่นๆแล้ว”
ผมชักจะอยากรู้แล้วว่าครอบครัวนี้ปั้นไอ้เดือนสองมาเพื่อฆ่าเดือนแปดให้ตายเลยหรือเปล่า สิงห์ที่ตะกรุมตะกรามกินนารีอยู่ดีๆ ยังหักพวงมาลัยแบบไม่เปิดไฟเลี้ยวมากินผู้ชายได้ แสดงว่าเค้าตั้งใจสร้างมันมาเพื่อผมแล้วล่ะ
“ผมเร่งแอร์ให้นะครับ”
ใส่เสื้อให้มิดชิดง่ายกว่าครับเมีย เหงื่อที่เกาะพราวไปตามตัว พอไอ้เดือนสองมันก้มกวาดขยะนะ หยดน้ำมันก็ไหลมารวมตัวกันอยู่ที่หัวนมพอดีพอดิบ รอแรงโน้มถ่วงอีกขั้นให้ไหลลงพื้น นึกเสียดายอยากจะเอาปากไปรองรับเอาไว้ ลิ้นนี่กวาดต้อนแผล่บๆอยู่ในใจไปนานแล้ว
เพราะมีแฟนเด็กหรือเปล่า? ถึงได้นึกหื่นกระหายเอาตอนแก่
“กุมพี่มีเรื่องอยากปรึกษา”
พอมันหันหน้ามาปุ๊บ มือผมล็อคเอวปั๊บ แรงรั้งทำให้เราสองคนล้มลงไปบนเตียงพอดี
มันลงล็อคแบบบังเอิญๆนะ ไม่ได้ตั้งใจ
กลิ่นเหงื่อที่ผสมกับกลิ่นสบู่จางๆทำให้นึกอยากฝังจมูกลงไปตรงซอกคอ ไอ้เดือนสองเอามือรั้งไหล่ผมเพื่อต่อต้าน ผมประกบปิดปากตอนมันเผยอจะตั้งคำถามกับผมพอดี ส่ายหน้าเบาๆเป็นเชิงปรามว่าดิ้นยังไงก็ไม่ได้ผลหรอก พี่สิงห์หน้ามือตามัวแล้ว
มันตื่นเต้นนะ ภายใต้อาณาเขตหวงห้าม ผมเชื่อแล้วว่ายิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ยิ่งห้ามยิ่งอยาก แล้วความตื่นเต้นก็คล้ายๆวันแรกที่ผมหัดเป็นเกย์ด้วยการกระทำนั่นแหละ
ผมเหมือนคนที่อดอยากกับเรื่องแบบนี้มานานแรมปี ทุกอย่างละลานตาทั้งๆที่เห็นและสัมผัสมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว กุมภาไม่มีส่วนเว้า ส่วนโค้ง หรือส่วนโหนกนูนใดๆ นอกจากความละเอียดและเรียบลื่นของผิวเนื้อเท่านั้น แต่นั่นก็ทำให้ผมหน้ามืดตามัว ทั้งปากทั้งมือสำรวจเนื้อตัวกุมภาจนแทบจะพันกันเอง ความหื่นกระหายทำให้เกิดร่องรอยที่ผมใช้ปากฝากเอาไว้ประปรายไปทั้วซอกคอและหน้าอก ไม่เปิดโอกาสให้ไอ้เดือนสองมันต่อต้านหรือขัดขืน ทุกอย่างปลุกเร้าเพื่อให้ตอบสนองเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นลิ้นร้อนที่ส่งเข้าโพรงปากเพื่อรอรับการเกี่ยวพันของอีกก้อนเนื้อนิ่ม สองมือที่เคยใช้ผลักเพื่อต่อต้านเริ่มเปลี่ยนเป็นเกาะแน่นและค่อยๆลูบไล้ไปมา เสียงอืออาในลำคอเริ่มปลุกเร้าให้ผมสำรวจถี่ขึ้น แนบแน่นมากยิ่งขึ้น และเกิดการเรียกร้องในที่สุด
“คุณมันกะล่อน”
ตัดพ้อออกมาทั้งๆที่ตาหรี่ปรือเพราะแรงอารมณ์ที่ผมตั้งใจก่อให้ปั่นป่วนถูกปิดด้วยปากเป็นโทษสถานเบา
“อึ อือ คุณ ไม่นะ”
ไม่นะของมันคือคำห้ามปราม แต่สองมือกลับกดไหล่ผมให้เลื่อนใบหน้าต่ำลงไป สองขาถืบผ้าปูไปมาจนยับย่น ตามต้องการกับสิ่งที่ตอบสนองออกมาตรงข้ามกัน ความทรมานดังก้องออกมาจากลำคอเหมือนต้องการผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ไวที่สุด
“ศาลเปิดโอกาสให้จำเลยร้องขอเป็นครั้งสุดท้าย เชิญครับ”
ผมผละออกมาจากส่วนกลางลำตัวเพื่อมองดูปฏิกริยาของกุมภา ใบหน้าแดงซ่านเพราะจุดขีดสุดเริ่มคลืบคลานเข้ามาแล้ว เปลือกตาปิดสนิทแต่หางตามีหยดน้ำไหลออกมาเป็นทางเพราะเสียวซ่านและทรมานถาโถมเข้ามาพร้อมๆกัน
“คุณขืนใจผม ไอ้บ้า รีบทำให้เสร็จเลยนะ”
ผมอดหัวเราะกับคำต่อว่าแต่ไม่ต่อต้านไม่ได้ แถมสั่งให้ผมรีบทำให้มันไปถึงฝั่งฝันให้เร็วที่สุดอีกนะ ผมเหรอจะกล้าขัด
“ผมจะฟ้องพ่อ”
“ฟ้องว่าสามีทนไม่ไหวชิงสุกก่อนจะงอมให้เสียของน่ะเหรอ บอกให้พ่อรีบหาฤกษ์เร็วกว่ามั้ยกุม”
หัวไหล่ถูกประทุษร้ายจากกำปั้นที่ส่งแรงมาแต่น้อยไม่จริงจังอะไรนัก แววตาล้อเลียนรู้ทันของผมยิ่งกระตุ้นให้เค้าอาย แก้มซับสีเลือดและริมฝีปากสั่นระริกเมื่อส่วนกลางของลำตัวเราสองคนเสียดสีกันไปมา น้ำเหนียวใสเริ่มขับออกมาฟ้องความต้องการ
“ช่วยๆกันนะ นะครับคนดี”
อีกฝ่ายพนักหน้าทั้งๆที่น้ำตาอาบนองไปทั่วทั้งสองแก้มแล้ว ไม่ร้องขอมันก็เหมือนผมกำลังบังคับด้วยชั้นเชิงที่เหนือกว่าอยู่ดี ผมปลุกเร้าคนๆนี้ให้สนองความต้องการทางอารมณ์มาเกินครึ่งทางแล้ว อีกครึ่งทางที่เหลือ เราเพียงแต่เลือกว่าจะมีความสุขไปพร้อมกัน หรือจะมีแค่ใครคนใดคนหนึ่งที่สุขสมก่อนเท่านั้น
ผมก้มลงไปจัดการกับส่วนปลายของแท่งเนื้อด้วยปลายลิ้น แตะไล้กระตุ้นเบาๆก่อนจะครอบครองไปถึงโคน เสียงครางตอบรับกระตุ้นให้ผมเร่งจังหวะเร็วขึ้น ลิ้นลากไล้สลับดูดกลืนส่งผลให้กุมภาดิ้นพล่าน เสียงครวญครางเริ่มดังก้องไปทั้งห้องจนต้องเลื่อนตัวขึ้นไปบดจูบปิดกั้นเสียงให้ลดน้อยลง ผมเตรียมเลื่อนตัวลงไปทำหน้าที่กับส่วนนั้นต่อ แต่สองมือกุมภากลับรีบยันหน้าอกผมเอาไว้ เบือนหน้าหนีสายตาผมก่อนจะกลั้นใจบอกประโยคที่ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเองว่าจะได้ยินจากผู้ชายคนนี้
“ผมอยากไปพร้อมคุณ”
แน่นอนว่าคนพลิกเกมส์ผลักผมให้นอนราบไปกับที่นอน ความตื่นเต้นยิ่งกระตุ้นความต้องการเมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังเตรียมของบางอย่างให้ช่องทางคับแคบและฝืดเคืองนั้นไหลลื่นมากขึ้น เพราะเราไม่ได้เตรียมตัวช่วยมา เราเลยต้องใช้ของที่ร่างกายผลิตมาแทน เขาชโลมน้ำเหนียวใสที่ได้จากของตัวเองและของผมไปทั่วทั้งหัวสิงห์ และใช้มันสำหรับเปิดทางคับแคบของตัวเอง เมื่อปากทางทุกเคลือบด้วยน้ำเหนียวใส และประตูทางเข้าจับจีบสีชมพูสวยงามบานออกเหมือนกลีบดอกไม้ที่รอผีเสื้อเข้าไปช่วยผสมเกสรค่อยๆกดลงไปหาหัวสิงห์ช้าๆ ผมกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่ๆ แรงลุ้นและความอึดอัดมันกระตุ้นจนอยากจะกดตัวกุมภาให้โอบกอดสิงห์น้อยให้มิดด้าม แต่เสียงครางเสียวซ่านที่ร้องผ่านออกมาจากสีหน้า บ่งบอกถึงความเจ็บปวดทรมานจากการเริ่มต้นนั้น ทำให้ต้องข่มใจและอดทนรอ
ผมส่งเสียงออกมาอย่างไม่อายเมื่อเราสองคนประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน และกุมภาเริ่มขยับตัวเพื่อทรมานผมอย่างช้าๆ จนผมต้องส่งมือไปทรมานเดือนสองน้อยด้วยจังหวะเดียวกัน
ความสุขเร่งเวลาเข้ามาเมื่อเราสองคนสบตากันขณะที่กุมภาขยับเลื่อนตัวขึ้นลงเร็วและแรงกว่าเดิม เสียงเนื้อกระทบกันทำให้เสียงร้องครางดังสวนออกมามากขึ้น สองเสียงประสานกันไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร รู้แต่ว่าเสียงนั้นบ่งบอกว่าเวลาสุดท้ายใกล้เข้ามาแล้ว ผมสาวมือให้กับส่วนนั้นของกุมภาเร็วขึ้น ไม่นานเราสองคนก็กระตุกตัวอย่างแรงในเวลาไล่เลียกัน แล้วความสุขที่ช่วยกันปรนเปรอนั้นก็ผ่านไปอีกครั้ง
“เหนื่อยมั้ย แล้วเจ็บหรือเปล่า”
ไม่รู้ว่าที่เค้าต่อยหัวไหล่ผมแต่ไม่พูดอะไรนั้นหมายความว่ายังไง แต่ที่เค้าซบหน้าลงมาบนอกผมเป็นเพราะเค้ากำลังอายมั้ง ผมไม่กล้าเดา เพราะผมเดาออกไปทีไร เจ็บตัวทุกที ไอ้เดือนสองหมัดหนักอย่างกับอะไร
เราสองคนเผลอหลับไป และตื่นขึ้นมาอีกทีตอนที่แสงอาทิตย์หรี่ลงไปมากแล้ว น่าจะเวลาบ่ายแก่ๆจนเกือบจะเย็น ไอ้เดือนสองยังนอนหลับสบายคว่ำหน้า มือกอดหมอนและก้นยังโด่งอยู่เลย ผมไล้มือไปตามบั้นท้ายมันเล่นเบาๆก็มีฝ่ามือตีสวนกลับมา
“ตื่นแล้วเหรอ”
“ตื่นตอนที่รู้ว่าคุณจะลักหลับผมนั่นแหละ”
มันพลิกตัวมาจ้องผมตาเขียว แค่ลูบเล่น มันก็หาว่าผมจะลักหลับมัน ถึงผมจะมีแรงเหลือเฟือที่จะทำอย่างนั้นก็เถอะ แต่ผมไม่กล้าเสี่ยงหรอก มันขู่เก่งยิ่งกว่างูเห่าเสียอีก
“พ่อต้องสงสัยแน่เลยว่าคุณกับผมหายไปไหน”
“เค้าคงไม่คิดว่ากุมมาส่งปิ่นโตพี่หรอกน่า กลางวันแสกๆ อย่าเดินให้เค้าสงสัยก็แล้วกัน”
ผมอดเหย้ามันไม่ได้ จริงๆไม่ได้ตั้งใจจะแกล้ง แต่ความดีใจมันยังอัดแน่นอยู่ในความรู้สึกผม ยังจำจังหวะหนักหน่วงที่กุมภาทิ้งตัวถาโถมลงมาได้ ผมรู้ว่าเค้าเจ็บ ผมรู้ดีว่ามีแต่ผมเท่านั้นที่สุขที่สุด ไม่ใช่สุขเท่ากันอย่างที่เค้าพร่ำบอก แล้วทำไมผมจะไม่รู้ว่าเค้าเองก็รู้ แต่เค้าตั้งใจทำแบบนั้นก็เพื่อผม
“ไหนคุณบอกว่ามีเรื่องจะปรึกษา”
“มัวแต่ใช้ภาษากายเลยลืมหมดแล้วว่าจะพูดอะไร”
“คุณมันกะล่อน ปลาไหลชัดๆ คุณไม่อยากบอกเพราะกลัวผมไม่สบายใจใช่มะ”
“รู้แล้วยังจะถาม”
“ถ้าผมไม่ถาม มันจะมีแต่คุณที่คิดว่าทุกข์อยู่คนเดียว แต่จริงๆแล้วก็ยังมีใครอีกคนที่เค้าก็ทุกข์เหมือนกัน เพียงแต่เข้าไปก้าวก่ายเพื่อแบ่งเบาความทุกข์ไม่ได้ เพราะเค้าไม่ต้องการ”
“โห ต่อว่าซะพี่ใจหายเลย ทำไมชอบพูดอะไรให้พี่ละอายใจอยู่เรื่อยเลยนะ”
“ผมพูดอย่างที่คิด”
“พี่ขี้หึงนะ”
“ผมรู้”
เขาย่นจมูกใส่ผม สงสัยคิดไปถึงวันที่ผมกระชากลากถูเค้ามาสำเร็จโทษในวันนั้นอยู่แน่ๆ
“พี่คิดว่าถ้ากุมหึงพี่ กุมก็ต้องอยากจะทำเหมือนที่พี่ทำเหมือนกันใช่มั้ย ต่อให้พี่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับใคร ทั้งๆที่บอกว่าไม่คิดอะไรกับเค้าแล้ว แต่กุมก็คงจะไม่สบายใจอยู่ดี เพราะถ้าเปลี่ยนกันจากพี่เป็นกุม พี่ก็หึง พี่ก็หวง”
“ครับ ผมเข้าใจ”
“พี่รู้นะว่ามีคนชอบกุมมาก ถ้ากุมเปิดโอกาสให้เค้า เค้าก็อาจจะรักกุมได้มากกว่าพี่ แต่กุมก็วางตัวดีมาตลอด แล้วกุมก็เลือกพี่แล้ว”
“เหมือนคุณพูดเปิดทางขอผมแต่งงานเลยนะ”
“ดักคอซะพูดต่อไม่ถูกเลย คือพี่พยายามคิดว่าสิ่งที่มินตราทำไม่น่าจะเกี่ยวกับอยากคืนดีกับพี่ แต่มาถึงตอนนี้แล้ว จะว่าพี่หลงตัวเองก็ยอมล่ะนะ พี่ก็มั่นใจว่ามินตราพยายามแทรกกลางระหว่างเราอยู่ พี่ยอมรับว่าถ้าไม่มีกุมพี่อาจจะกลับไปหาเค้าได้ง่ายๆ ทั้งๆที่รู้ว่าจริงๆแล้วเค้ากลับมาหาพี่เพราะเหตุผลบางอย่าง ไม่ใช่เพราะรัก”
“เค้าอาจจะเห็นค่าของคุณตอนที่เสียไปแล้วก็ได้นะครับ เค้าเลยอยากได้จะคืน”
“ไม่รู้สิ แต่พี่สัญญากับตัวเองแล้วว่าพี่จะเดินไปข้างหน้า พี่ไม่กลับไปเริ่มต้นใหม่แล้วนะ พี่แก่แล้ว”
“แล้วคุณคิดว่าผมจะปล่อยคุณไปง่ายๆเหรอ ตอนแอบมองมันทรมานกว่าตอนเป็นเจ้าของเยอะนะครับ”
“เฮ้ย พูดแบบนี้เดี๋ยวเปิดสังเวียนรอบสองเลยดีกว่า”
“ผมพูดจริง ถ้าคุณไม่บอกผมเรื่องอาจารย์มินตรา ต่อให้ผมรู้เรื่องหลังจากที่คุณตัดสินใจอะไรไปแล้ว แต่ผมไม่ใช่นางเอกนะครับ ผมไม่เสียสละหรอก ผมก็ร้ายเป็น”
“โจ้บอกว่ามินตรามาหาพี่ที่บ้าน ถูกทำร้ายมาด้วยนะ”
“ถูกซ้อมเหรอครับ”
“พี่ไม่แน่ใจ แต่คงจะร้ายแรงอยู่ ไม่งั้นเค้าคงไม่ออกจากบ้านไปเจอหน้าใครหรอก”
“คุณอยากช่วยอาจารย์มั้ยครับ”
“พี่อยากช่วยรับฟังหรือช่วยเหลือในส่วนที่ทำได้ก็อยากนะ แต่ไม่อยากให้ลึกไปกว่านั้น พี่ไม่อยากสร้างความหวังให้ใคร พี่เพิ่งรู้นะว่าการประกาศให้โลกรู้ด้วยการแต่งงาน บางทีมันก็มีประโยชน์เหมือนกัน”
“ตกลงนี่คุณอยากแต่งงานเหรอครับ เหมือนคุณจะต่อต้าน ผมก็กลุ้มใจเรื่องนี้อยู่ กำลังจะปรึกษาพ่อกับแม่เรื่องนี้เหมือนกัน”
“ตอนแรกพี่ก็รู้สึกแปลกๆ แต่พี่เห็นพ่อกับแม่กุมดีใจแล้วก็เปิดใจรับเรื่องนี้ได้ พี่ก็ไม่รู้จะมารู้สึกแปลกๆทำไม แต่งก็ดีนะ ให้สถานะของเราแทนคำพูด เค้าจะได้ไม่ต้องถามเวลาเจอพี่กับกุมที่ไหน”
“ครับ”
“กุมว่าพี่ควรจะจัดการเรื่องมินตรายังไงดี”
“เปิดอกคุยกันซะสิครับ ตอนนี้คุณเปลี่ยนไปยังไงก็บอกกับเธอไป ผมรู้ว่าเธอคงฝังใจว่าคุณมั่นคงกับเธอมาก จู่ๆมานึกเปลี่ยนใจง่ายดายแบบนี้เธอคงยังไม่เชื่อน่ะครับ”
ก็ดีเหมือนกันนะ จะได้จบๆไปซะที
ผมไม่รู้หรอกว่าจูบรสชาติร้อนแรงนี้คือกำลังใจที่ไอ้ปากแดงอยากจะมอบให้ หรือของขวัญแทนคำขอบคุณที่มันอยากจะจัดให้ผม แต่ผมรู้สึกว่ามันเร่าร้อนเกินไป ถ้าน้ำไม่ไหลออกมาอีกรอบ ไฟไม่ดับหรอก ถ้าผมเป็นถ่าน ไอ้ปากแดงก็คงจะเป็นเชื้ออย่างดีที่หมั่นเติมให้ไฟยังลุกโชน มันบอกว่ามันไม่เคยยั่วผม แต่สิ่งที่มันทำอยู่นี่แหละเรียกว่ายั่วแล้ว ผมจะต้องทำเวลาดับไฟให้ทันข้าวเย็น ก่อนที่พ่อตาผมจะสงสัยไปมากกว่านี้
ผมกับกุมภาเดินลงบันไดมาด้วยกันในช่วงเวลาข้าวเย็นพอดี ความสุขกระจายเป็นหย่อมๆแต่สม่ำเสมอ เหมือนคู่ข้าวใหม่ปลามันที่เพิ่งออกมาจากหอ
บ้านทั้งหลังเงียบเชียบ ทุกคนน่าจะอยู่บนโต๊ะกินข้าวกันแล้ว ยิ่งเราสองคนเดินเข้าใกล้ห้องทานข้าวมากเท่าไหร่ ก็จะได้ยินเสียงเชียร์ให้หนูมีนกินข้าวดังเข้ามามากเท่านั้น
เสียงข่าวในทีวีช่องหนึ่งดังออกมาทำใให้ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ เสียงเชียร์เงียบหายไปในอากาศ ช้อนข้าวที่อยู่ในมือยัยมิร่วงมากระทบชามข้าวจนเกิดเสียงดั่งลั่น
‘อาจารย์มหาลัยดังเครียดจัด ดิ่งสะพานฆ่าตัวตาย หมอช่วยชีวิตไว้ได้ทั้งแม่และลูก’
หัวข้อข่าวน่าสลดใจไม่เท่าเนื้อหาข่าว ชื่อที่ผู้ประกาศข่าวอ่านออกมาก้องอยู่ในสมองผม มินตราพยายามกระโดดน้ำเพื่อฆ่าตัวตาย เธอเครียดเพราะมีอะไรกับลูกจ้างจนเกิดตั้งท้องขึ้นมา เธอไม่ต้องการลูกของตัวเองพอๆกับไถ่โทษนั้นด้วยชีวิตของตัวเองเหมือนกัน
ตำรวจสอบปากคำของผู้ต้องสงสัยว่าเป็นพ่อเด็ก ผู้ชายคนนั้นสารภาพว่าถูกมินตราว่าจ้างให้ทำงานบางอย่าง เคยมีอะไรด้วยกันหลายครั้ง แต่มินตราไม่เคยบอกเค้าว่าตัวเองท้อง คงจะรับฐานะที่ต่างชั้นกันระหว่างตัวเองกับผู้ชายคนนั้นไม่ได้ และปฏิเสธว่าไม่ได้ทำร้ายร่างกายมินตราอย่างที่ตำรวจสงสัย
เนื้อข่าวเรียกน้ำตาของคนทั้งบ้าน น้ำตาที่มาจากความรู้สึกที่ต่างกัน ไอ้เดือนสองกุมมือผมไว้แน่น ในขณะที่ยัยมิสบตากับผมน้ำตาไหล
ไม่รู้จะสงสารหรือรู้สึกยังไงกับเหตุการณ์นี้ดี
ขออย่าให้สิ่งที่มินตราว่าจ้างให้ผู้ชายคนนั้นทำ เกี่ยวข้องกับคนที่ผมรักเถอะ เพราะถึงสิ่งนั้นจะยังไม่เกิดขึ้น แต่ความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้กันคงไม่เหลืออีกแล้ว



๐ สวัสดีค่ะทุกคน ดูเหมือนคนเขียนจะอัพพี่สิงห์ประหนึ่งลูกเมียน้อยเนาะ 
๐ อยากหักเรื่องนี้ให้ดราม่าหนักๆก็เหมือนมีคนอ่านยืนกดดันอยู่ข้างหลัง  เลยกลายเป็นรักหวานๆใสๆใส่อึมครึมไปให้ลุ้นหน่อยๆ เพราะสาวกพี่สิงห์แปรพักตร์ไปหาน้องโลมกันหมดแล้ว 
๐ ขอให้สนุกกับการอ่าน และสนุกกับการช่วยคนเขียนหาคำผิดนะคะ ไม่ไหวแล้ว ตาลาย 
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนมากค่ะ ฝากประชาสัมพันธ์นิดนึง คนเขียนยืดเวลาจองและโอนเงินเด็กป๋ากับรีปริ๊นท์คุณคนเดียวไปถึงวันที่ 2 ตุลาคมนะคะ ขอบคุณค่ะ
๐ TRomance

[choijiin]

เย่ๆ
ได้  คนแรก
แหม ไม่รู้จะสมน้ำหน้ายัยมินตราดีมั้ย
แต่เผอิญว่าคนอ่านคนนี้มันนางมารมาเกิด
ขอสมน้ำหน้าแล้วกัน สะใจดี
อยากมาคิดไม่ดีกับน้องกุมก่อนทำไมยะ
 
ปลล.ยกมือแสดงตัวเป็นแฟนคลับน้องกุม แต่เราก็รักน้องโลมด้วยน้า
แบบว่ารักพี่เสียดายน้องอ่า 

[A_ay]

โอ้ยยยยยยยยย   
สุงสิงห์ เยี่ยมมาก


*อ่าวตกลงนางมีปัญหาจริงๆหรือนี่

นางมีปัญหาไม่เป็นไร
อย่าให้ลุงสิงห์มีปัญหาตามนางแล้วน้องกุมภ์เสียใจนะ

[nn~~NN]

พี่สิงห์คือพระเอกแห่งปีอ่ะ
อยากให้ผู้ชายมันรู้จักคิดแบบนี้ทั้งโลก  (อินไปไม๊  ขอโทษค่ะ)

เรื่องยัยมินตรา..กรรมใดใครก่อน้อ   

[wisky]

หวานกับพี่สิงห์และน้องกุมช่วงแรกมาเจอยัยมินตราช่วงท้ายไม่รู้ว่าจะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

พี่สิงห์น้องกุมเข้าห้องหอกันซะแล้ว 
มินตราหักห้ามใจเห๊อ เธอเริ่มเยอะแล้วนะ

[janeyuya]

มันไม่ได้ยั่วผม แต่สิ่งที่มันมีนั่นแหละยั่วผม
อิพี่สิงห์โดนน้องกุมหลอกแล้วละยะ!!! นั่นแหละแกโดนน้องยั่วไม่รู้ตัว กร้ากกกก อนาถคนแก่วะ

ปล...รักพี่สิงวะ เห็นแบบนี้แกก็รักเมียรักน้องรักหลานนะเนี่ย(พี่สิงบอกเห็นกูแบบไหน?? )



ปลอีกที...อ่ะ ให้พี่สิง

ผัวที่ดีมีอะไรให้รีบบอก
ห้ามมาหลอกเดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวให้เสียวเล่น
มีเมียซึนฯขืนไม่เฝ้าทั้งเช้าเย็น
ประเดี๋ยวเผ่นหอบลูกหนีจะมีเฮ...
(พี่สิงบอก กูเริ่มกลัวมึงละ )

[Petalkiss]

มินตรามีเรื่องแบบนี้นี่เอง!
แต่ที่บอกว่าจ้างวานให้ผู้ชายคนนั้นทำงานบางอย่าง
มันต้องเป็นอะไรที่เกี่ยวกับกุมแน่ๆเลย
เฮ้ออออ หวังว่ามันจะไม่มีอะไรร้ายแรงนะ
ขออย่าให้มินตรามาเป็นมารผจญพี่สิงห์กะน้องกุมอีกเลย~

[naja-kitase]

กรรมติดจรวดดดดดดด  โดนไปหนักเลยทีเดียว มินตรา

[aisen]

 :haun4:มาต่อแย้วๆๆๆๆๆ

[เฉาก๊วย]

ได้แต่ถอนหายใจกับเรื่องของมินตรา 
งงจริงอะไรจริง กับเพียงต้องการให้ช่วยทำงานบางอย่าง ถึงกับต้องใช้ตัวเข้าแลกเลยหรือ
หรือว่าข้อมูลในข่าวมีอะไรซ่อนไว้อีกกันแน่  งงมากกกกกกกกกกกก
ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่า  + เป็ดให้ยัยหนูมีนนะคะ

[tachibanramen]

เค้าไม่ได้ไปไหนนะ! ยังรอพี่สิงห์อยู่ซำเหมอ

[nolirin]

สลดไปเลยคุณมินตรา ฆ่าตัวตายซะได้
แล้วที่จ้างคนทำอะไรบางอย่างเนี้ยอ่ะไรน๊า ไม่อยากจะซ้ำเติมคนคิดสั้น เนอะ

[zatamare]

คิดสั้น+สิ้นคิด จริงๆ

[aorpp]

  จบตอนอีกแล้ว ค้างงงงง

  จิ้มด้วยรัก 

[myapril]

น้องกุมภ์ออนท็อป
พี่สิงห์ก็นะ อดใจไม่ได้จริงๆเลย พ่อตาเขาห้ามไว้ไม่ใช่เหรอ
เรื่องยัยมินตรา ทำอะไรไว้ก็รับผลตามนั้นแหละ
ปอลอ ยังเป็นสาวกพี่สิงห์เหมือนเดิม แต่รักเพิ่มเติมคือ น้องโลม

[fuku]

ปัญหาเพราะทำตัวเองสินะ

เฮ่อ ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว

[Yunatsu]

คิดเหมือนพี่เดือน8 เลย

ขออย่าให้ผู้ชายคนถูกจ้างมาทำอะไรเดือน2นะ

เห้ออออ

ไม่รู้จะสงสารนางหรือสมเพศนางดี

[-~iK@iZ_KunG~-]

สงสารมินตรานะ แต่ก็เฉยๆ เอ๊ะยังไงหว่า ฮ่าๆๆ
กุมกับพี่สิงห์น่ารักอ่ะ อิอิ อยากมีบ้างๆๆ

[iwi]

 :กอด1:ถึงจะปันใจให้น้องโลม แต่ก็ยังรักพี่สิงห์เสมอ

[yoyo]

อ่า  ต้องโดดน้ำเลยเหรอ  เกินไปมัั้ง  เป็นครูบาอาจารย์แท้ๆ
เรื่องดันแดงออกทีวีนี่ดิ

[toou]

โอ้ว กรรมตามสนองมินตราแล้ว เหอๆ

[yeyong]

เวรกรรมติดจรวดจริงๆ

[♫~Eristneth~♪]

มินจ้างให้ทำอะไรหว่า 

[DraCo_SLa13]

สมเพช มินตรานะ  แต่ไม่สงสาร  อิตอนทำก็สนุกสนานดีอยู่หรอก  พอเด็กมาเกิด  ดันคิดว่ามันเป็นมารหัวขน

[duckieduck]

โอ๊ะ มินตรา -0-

[from_mars]

มิน แรงได้อีก...
ส่วนสองเดือน แรงกว่า โอว....
รออ่านตอนหน้าจ๊ะ