หัวข้อ: สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยนโดยTRomance //ตัวอย่างหนังสือ P.101 มาแล้วค่ะ^^

[Giniz]

สั่งห้ามกันแบบนี้มีคนลงแดงตายแน่ๆ

[dolphins]

อด!!  เดี๋ยวไปทบต้นทบดอกทีเดียวก็ได้เนอะลุงสิงห์เนอะ   

[OnLyOnE]

ขอเชิญหมายเลข xxx ที่ช่องบริการ y ค่ะ

คิดได้ไง ฮ่าๆๆๆ  หาฤกษ์อีก คุณพ่อตาของสิงห์นี่ ถูกใจจริงๆ

[mizzmizz]

 

โล่งใจมากมาย พ่อตาแม่ยายช่างน่ารักเสียจริง

สิงหา กุมภา >>> น่ารักจริงๆ <<<

[bon]

สุดยอด ครอบครัวหรรษา

[Seiki]

ตอนที่ 26 สิงหากุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยน


สรุปว่าพ่อตารับได้ แต่ผมดีใจออกนอกหน้ามากไม่ได้!!
พออ้าปากจะเรียกไอ้เดือนสองทีไร รู้สึกเหมือนหนวดพ่อตาจะกระดิก จับใจความได้ว่า
‘ขัดคำสั่งกูมึงอดได้เมียแน่’
อัตราการเต้นของหัวใจลดจังหวะลงเหลือแค่รวยรินๆ ผมและยัยมิ รวมถึงหนูมีนต้องอยู่แถลงข่าวความรักอันชุลมุนวุ่นวายของตัวเองให้ญาติๆไอ้ปากแดงทราบโดยทั่วถึงกัน ซึ่งไม่รู้ว่าจะกินเวลานานขนาดไหน เพราะญาติมันไม่เยอะเท่าไหร่หรอก แค่กระจายไปทั่วทั้งจังหวัด ลามไปถึงจังหวัดใกล้เคียง ถ้านับจริงๆผมว่ากระจายอยู่ทั้งภาคแน่ๆ
ส่วนแม่ยายผมไม่ต้องพูดถึง แม่ดีใจเหมือนได้คู่ครองคนใหม่เสียเอง แม่สามารถเล่าเรื่องของผมกับไอ้ปากแดงได้เหมือนอยู่ในเหตุการณ์ เล่าแม้กระทั่งผมกับมันจีบกันยังไง
ว่าแต่ผมกับมันจีบกันตอนไหนเหรอ
ซื้อดอกไม้ให้....ไม่มีหรอก ผมไม่ได้โรแมนติกออกนอกหน้าขนาดนั้น
พาไปดูหนัง.....นี่ก็ไม่เคย ลูกยังแบเบาะอยู่เลย จะเอาเวลาไหนไปนั่งกุมมือป้อนป๊อบคอร์นกันได้ล่ะ
โทรไปสถานีวิทยุแล้วขอเพลงแทนคำารภาพรัก.....อันนี้ จ.ส.100 เค้ารับบริการเรื่องนี้ด้วยเหรอ ตั้งแต่ฟังวิทยุมายังไม่เคยได้ยินนะ แต่รู้ว่า FM.94.5 เค้ามีบริการนี้กับดีเจไม่กลัวปากแตกที่ชื่อเคนโด้อะไรนั่น
ตามรับตามส่งที่มหาลัย....อันนี้เป็นไปได้เพราะยัยมิมันสั่งให้ทำ โอเคๆ ผมเต็มใจไปเฝ้ามันเองแหละ ไม่เคยรู้เลยจริงๆว่าเป็นเกย์ก็เนื้อหอมไม่ใช่เล่น ขนาดไอ้ปากแดงมันมีลูกมีผัวไปรอรับขนาดนั้น ก็ยังมีคนกล้าดีส่งสายตาให้มัน ผมไม่รู้ว่ามันแกล้งทำไม่สนใจเพราะไม่อยากมีปัญหากับผม หรือมันไม่รู้ตัวว่ามีเสน่ห์ต่อเพศเดียวกันหลายคน
วิเคราะห์ตามลำดับขั้นตอนมาเป็นข้อๆแบบนี้แล้ว สงสัยจริงๆว่าแม่ยายผมเอานิยายจีบกันจากไหนไปเล่าให้ญาติฟังวะ
“กุม กุม”
ผมส่งเสียงเรียกไอ้ปากแดงเบามาก เบาอย่างกับกระซิบ รู้สึกหลอนคำสั่งพ่อตาจนทำอะไรไม่ถูก ไอ้เดือนสองมันจะทำตัวตามสบายไปไหนวะ ก็เข้าใจว่ามันอยู่บ้าน แต่เสื้อกล้ามย้วยๆจนจะเห็นหัวนมชมพูนี่ขอได้มั้ย หัวใจผมยิ่งหวิวๆอยู่ เหมือนอ็อกซิเจนส่งมาไม่ถึงหัวใจเลยว่ะ มวลอากาศก็เป็นพิษแบบแปลกๆ
“ครับคุณ กระซิบทำไมครับ”
“ลืมตัว กลัวพ่อได้ยิน”
“โธ่ พ่อไม่ได้ห้ามไม่ให้เราคุยกันนี่ครับ เค้าแค่อย่าเลยเถิดกันแค่นั้นเองคุณ”
“ก็ไม่รู้อะว่าแค่ไหนเลยเถิด”
ผมมองหน้ามองหลัง หมุนรอบตัวเองมองแล้วเห็นว่าทางโล่งๆเลยแกล้งหอมแก้มมันไปทีนึง มันก็เฉย ไม่มีหน้าแดงแสดงว่าอายอะไรหรอก ถ้าเป็นสาวๆอาจจะม้วนตัวเขินอายพันนิ้วชี้กับชายเสื้อเล่นๆแล้วมั้ง
“แบบนี้เค้าเรียกว่าเลยเถิดมั้ย โอ๊ย กุมหยิกพี่ทำไมเนี่ย เล็บยาว เจ็บนะ”
“คุณอายุ 30 แล้วนะครับ อย่ามาแกล้งถามว่าแค่ไหนเลยเถิด”
“ก็ไม่รู้นี่หว่า พอดีบ่มสุกด้วยแก๊สไปแล้ว ให้มารอสุกตามธรรมชาติมันเลยรวนๆน่ะ”
“แบบนี้เค้าเรียกว่ากะล่อนครับคุณ แล้วอยู่บ้านผมอึดอัดมั้ยครับ”
“ถ้าไม่นับเรื่องที่ถูกพ่อห้ามนะ ก็ไม่อึดอัดอะไรหรอก สบายๆ”
“นั่นแหละครับ เค้าเรียกว่าอึดอัด เค้าแค่อยากรู้น่ะครับว่าคุณรักผมแค่ไหน พ่อเค้าไม่เคยเจอผู้ชายรักกันให้เห็น เค้าห้ามเพราะกลัวว่าเราจะมาสวีทกันเหมือนชายหญิงแล้วท่านกลัวจะรู้สึกแปลกๆมั้งครับ”
“พี่เข้าใจนะ แต่แอบๆก็ไม่ได้เหรอ ตอนแรกก็คิดว่าจะกลับกรุงเทพเลย ก็นะ พี่ทนได้ แต่ถ้าต้องอยู่หลายวัน ธรรมชาติมันก็บอกว่าต้องการนะ”
“เอาออกเองไปก่อนสิครับ ผมก็ต้องทำแบบนั้นเหมือนกัน”
“เราบอกพ่อว่าขี้เกียจเมื่อยมือแล้วขอให้ช่วยกันไม่ได้เหรอ”
“อุ๊บ เมื่อกี้หยิก นี่ต่อยท้องเลยเหรอ หมัดหนักอีก โอย ยั้งมือบ้างเถอะพ่อคุณ แฟนตัวเองแก่แล้วนะ”
“น้อยไปนะครับสำหรับคุณ แล้วงานคุณล่ะครับ พี่โจ้หัวหมุนแย่”
“หัวหมุนอะไร พี่ตบคอนเซ็ปเข้าที่เข้าทางหมดแล้ว เหลือแค่ใส่รายละเอียดเอง แต่เดี๋ยวก็ต้องตรวจงานกันทางเมลล์แหละ ไม่เป็นไรหรอก ดูยัยมิกับหนูมีนจะมีความสุขที่อยู่ที่นี่นะ”
“แน่สิครับ ย่ากับปู่ตามใจหนักเลยนี่”
“ตากับยายสิ ปูกับย่าอยู่บนสวรรค์แล้ว”
“ปู่กับย่าแหละถูกแล้วครับ คนคลอดหนูมีนมาคือมีมี่นะครับ ไม่ใช่คุณ”
“เออ จริงว่ะ พอดีได้พ่อมันเป็นเมียไง เลยนึกว่าปั้นหนูมีนขึ้นมาเอง”
“ผมไม่มีมดลูก”
“แล้วถ้าพ่อกุมอยากได้หลานเพิ่มจะทำไง”
พ่อตาผมบ่นว่าที่ทางเค้ามีเยอะมาก หลานสิบคนยี่สิบคนวิ่งเล่นได้สบาย ผมล่ะเสียวสันหลังเลย ไอ้ปั๊มลูกนี่ผมไม่หวั่นนะ แต่ไอ้เดือนสองมันมีมดลูกซะที่ไหนล่ะ วันตกไข่ก็ไม่มี เมนส์ก็ไม่เคยมา แล้วจะเอาอะไรมาผลิตหลานให้คุณพ่อตาผมได้
“ไม่หรอกครับ พ่อผมเค้าประสบความสำเร็จแล้วล่ะ เมื่อก่อนเค้ายังทำใจไว้ว่าผมจะเป็นตุ๊ดมีหลานให้เค้าไม่ได้อยู่เลย คุณกังวลเหรอครับ”
“ถ้ากุมกับยัยมิจะ.....”
“ถ้าผมไม่เมาผมทำไม่ได้หรอกครับ แล้วผมสัญญากับตัวเองไว้แล้ว ชาตินี้ผมจะไม่เมาไร้สติแบบนั้นอีก”
อึ้งเป็นหินเลยสิครับสิงหา!! ไม่ใช่เพราะยืนนานจนตะคริวกินนะ แต่มันตะลึง ตกใจ คาดไม่ถึง แล้วก็ดีใจไปพร้อมๆกันน่ะ ผมเกือบจะหลุดปากพูดอะไรที่ไม่เข้าหูอยู่แล้ว แต่พอดีคนตรงหน้าผมคงจะทนฟังไม่ได้ มันเลยฉกริมฝีปากนิ่มๆมาตบปากผม แหม!! ถ้ารู้ล่วงหน้านะ ผมจะส่งลิ้นออกมารอกลางอากาศเลย พับผ่าสิ!!!
“ก็ลองเหลวไหลดูสิ พี่จะทำให้รู้จักกับฟ้าเหลืองเลยคอยดู”
มันติดค้างมาจากความเสียดายเมื่อกี้น่ะครับ เลยคาดโทษซะได้กำไรเลยสิงหา หรือว่าผมจะกะล่อนอย่างที่เมียด่าจริงๆวะ
“แล้วคุณละครับ มีมี่บอกผมว่าอาจารย์มินตรายังโทรมาหาคุณอยู่ เธอมีธุระอะไรเหรอครับ”
ยัยมินะยัยมิ ไหนบอกว่าในชีวิตมันมีผมแค่คนเดียวเป็นที่พึ่งวะ แทนที่จะเข้าข้างผม นี่มันเอาเท้ายันผมเข้ากองไฟชัดๆ
“ไม่รู้สิ คงโทรมาคุยธรรมดามั้ง”
“อาจารย์มินตราเอาผมเป็นกรณีตัวอย่างเรื่องการปฏิบัติตัวเป็นนักศึกษามหาลัยด้วยนะครับ”
“หา อะไรนะ เป็นตัวอย่างยังไง พี่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย”
“ก่อนเราจะมาที่นี่ มหาลัยมีโต้วาทีระหว่างคณะในหัวข้อเปิดเผยว่ามีลูกทั้งๆที่ยังเรียนมหาลัยเป็นเรื่องดีหรือไม่น่ะครับ”
“เค้าเป็นคนต้นคิดหัวข้อนี้เหรอ”
“ครับ มีชื่ออาจารย์เป็นคนเสนอหัวข้อ”
“พี่อยากไปโต้วาทีจริงๆเลยว่ะ ไม่น่าพ้นวัยนักศึกษาเลย”
“เค้าให้ศิษย์แค่นักศึกษาภายในมหาลัยครับ นอกจากอายุคุณไม่ได้แล้ว คุณยังเป็นคนนอกมหาลัยอีก”
“กุมกังวลเรื่องนี้หรือเปล่า”
“ไม่ครับ ผมแค่คิดว่าถ้ามีคนเห็นด้วยกันเยอะ ผมจะกลายเป็นตัวอย่างให้คนทำตามน่ะสิครับ”
“แล้วไม่ดีเหรอ คนจะได้มารับผิดชอบการกระทำของตัวเองกันมากขึ้น ไม่ใช่รักสนุกไปวันๆ”
“คนที่ทำไปแล้วมันก็ดีครับ แต่คนที่ยังไม่ทำนี่สิครับ ผมกลัวเค้าจะตัดสินใจทำง่ายขึ้น ถึงผมจะยืดอกรับว่ามีลูก แต่ผมก็ไม่ได้อยากให้ใครมาทำตามหรอกนะครับ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้เรียนจบมีงานทำ รับผิดชอบตัวเองได้ก่อนทั้งนั้น”
“คิดมากน่า แค่นี้พี่ก็ภูมิใจในตัวกุมมากแล้วนะ พ่อกับแม่กุมก็ภูมิใจ เชื่อพี่สิ”
“ภูมิใจยังไงครับ ถึงผมไม่ได้เป็นตุ๊ด แต่ผมก็มีภรรยาไม่ได้อยู่ดี”
“มีสามีก็ไม่เสียหายหรอกน่า สามีออกจะดีทั้งหน้าตา ฐานะ และชาติตระกูลนะ ไม่อายใครหรอก”
“คุณไม่กระดากปากเลยนะครับ ตอนที่ชมตัวเองเนี่ย”
“อ้าว ก็มันไม่ใช่เรื่องน่าอายนี่หว่า”
อะ แฮ่ม แฮ่ม แค่ก แค่ก!!
เสียงหวงลูกชายติดคอดังมาขัดจังหวะจนต้องดีดตัวออกจากกันในระยะห่างสองเมตรโดยรอบเหมือนระยะร่นแนวอาคารตามกฎหมายยังไงอย่างนั้นเลย ใจหายแว่บ
“เป็นอะไรเหรอครับพ่อ”
ไอ้ปากแดงมันรู้นะว่าพ่อมันเป็นอะไรแต่ยังเสือกถามอีก
“อ๋อ พ่อคันขาน่ะ เลยไอ”
พ่อตาใจร้ายนี่ร้องเรียนมูลนิธิปวีณาเค้าจะรับเรื่องมั้ยวะ ผมจะทำป้ายไฟไปร้องเรียนเลย
“ไม่มีอะไรหรอกครับพ่อ แค่คุยแล้วก็ปรึกษากันเฉยๆน่ะครับ”
“พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ แต่แม่เค้าให้มาตาม เค้านัดเซลล์มาคุยเรื่องงานแต่ง ให้แกกับแฟนไปช่วยกันดู”
แม่ยายผมออกตัวแรงถึงแรงมาก ฤกษ์ยังไม่หา แต่ได้ออแกไนซ์แล้ว สงสัยที่พ่อตาผมคันขานี่อาจจะไม่ใช่เพราะผมก็ได้นะ น่าจะเป็นเพราะแม่กุมภาออกตัวไวเนี่ยแหละผมว่า
“งานอะไรกับครับพ่อ ไม่ต้องยุ่งยากหรอกครับ แค่รับรู้กันก็พอ ไม่ต้องมีงานเลี้ยงหรอกครับ”
“ไม่รู้แม่แก สงสัยป่านนี้ไปจองห้องจัดเลี้ยงของศาลากลางจังหวัดแล้วมั้ง”
“พ่อครับ ถึงผมจะไม่ได้ปิดบัง แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องปกติที่เค้าเปิดเผยกันหรอกนะครับพ่อ”
“พ่อรู้ แต่ต้นคิดน่ะแม่แก”
ในขณะที่ผมรู้สึกว่ากลัวพ่อตาจับใจ แต่ทำไมดูเหมือนพ่อตาผมจะกลัวๆลูกชายตัวเองอยู่นะ เหมือนจะเกรงใจยังไงไม่รู้
แผ่นหลังไอ้เดือนสองหายแว่บไปทางห้องรับแขก ผมก้าวขาตามแทบจะลืมก้มหัวให้พ่อตา ไม่ว่าจะยังไงผมก็ต้องเคารพผู้ใหญ่ โดยเฉพาะคนที่จะมาเป็นพ่อตาตัวเองแล้วนั้น ผมต้องรักให้เท่ากับที่ลูกชายเค้ารัก
ถึงผมจะคิดเหมือนกับไอ้ปากแดงว่าการจัดงานฉลองยิ่งใหญ่อะไรนั่นดูจะเว่อไปแต่ผมก็ไม่อยากให้มันอาละวาดใส่แม่มันนะ ผมกึ่งเดิน กึ่งวิ่ง กึ่งกระโดดเพื่อจะมาเป็นกรรมการที่ไม่มีใครรับเชิญ เผื่อแม่ลูกเค้าจะโต้เถียงกัน แต่แล้วภาพที่ผมเห็น
ไอ้เดือนสองกับแม่มัน กำลังนั่งดูแคตตาล็อคอะไรสักอย่างหัวชนกันอยู่เชียว มวลอากาศที่ไร้ประโยชน์พรูออกจากปากจนรู็สึกเลยว่าปอดแฟบลง
“อ้าว คุณสิงหา มานี่เลยลูกมาๆ มาดูตีมจัดสถานที่ของเค้าสิ ชอบแบบไหนเลือกเลยๆ”
จะเรียกว่าผมฉวยโอกาสก็คงจะไม่ถูกนัก เรียกว่าสถานการณ์บีบบังคับจะถูกกว่า โซฟาตัวอื่นๆมีเซลล์นั่งกันไปหมดแล้ว เหลือแค่โซฟาตัวยาวที่แม่กับไอ้ปากแดงนั่ง และอีกฝั่งหนึ่งของมันยังว่าง ผมทิ้งตัวลงนั่งไม่ลืมยิ้มและรับไหว้เซลล์ ดูท่าทางเค้ายิ้มให้ผมเหมือนเขินอาย ส่วนผม ยางอายมัันเหือดแห้งไปตามวันเวลาและอายุขัยที่เพิ่มขึ้นแล้ว
“นี่ๆ”
ผมกระทุ้งข้อศอกสะกิดไอ้ปากแดงหลังจากที่กระซิบแล้วมันไม่ได้ยิน
“ครับคุณ คุณเอาเล่มนี้ไปดูก่อนครับ มีหลายเล่ม คุณเลือกเลย”
“ไหนว่าไม่อยากให้เอิกเริกไง”
ผมกระซิบชิดริมหูเลยทีนี้ กลัวมันไม่ได้ยินอีก กวาดตามองรอบๆตัวก็เห็นเซลล์สองสาวบิดตัวเขินอายมากกว่าเดิม ไม่รู้จะอายอะไรนักหนา ผมกับไอ้ปากแดงคุยกันธรรมดามากนะ ไม่ได้จูบปากโชว์เสียหน่อย
“แม่บอกไม่ใหญ่มาก ถ้าไม่จัดเลยจะหาว่ารวยแล้วงก เชิญแค่ญาติสนิทสองสามร้อยโต๊ะน่ะครับคุณ”
มันกระซิบตอบกลับมาเล่นเอาผมตาโต
“สองสามร้อยโต๊ะนั่นมันต้องจัดในสนามฟุตบอลแล้วกุม นี่แค่ญาติสนิทแล้วแน่นะ ถ้าเชิญคนทั่วไปนี่ต้องจัดที่ไหนล่ะ”
ผมตกใจเพราะตัวเองไร้ญาติขาดมิตร ฝั่งผมนี่ยืนพื้น 3 ชีวิตถ้วน แต่ฝั่งคนมีญาติอย่างกุมภานี่สิ เล่นเอาลมแทบจับ นี่มันเป็นลูกหลานเจ้าเมืองเก่าเลยหรือเปล่าเนี่ย
ผมได้แต่เออออไปกับรูปแบบงานที่เซลล์มานำเสนอ ส่วนใหญ่เป็นพวกของตกแต่งและบรรยากาศ รวมไปถึงพวกอาหารต่างๆ เดี๋ยวกลับไปกรุงเทพรอบนี้ ผมจะให้สมุดเช็คที่เซ็นต์ชื่อแล้วให้มันไว้เลย เต็มที่ เพราะผมดูแล้วว่างานนี้ค่าใช้จ่ายนี่สร้างบ้านได้หลังนึงแน่ๆ
โทรศัพท์ในกระเป๋าสั่นจนอยู่เฉยไม่ได้ เอาออกมาดูก็เห็นว่าเป็นไอ้โจ้โทรมา ผมสะกิดกุมภาให้หันมาดูหน้าจอแล้วบอกว่าจะออกไปคุยข้างนอก
“มีอะไรวะโจ้ งานมีปัญหาหรือเปล่า”
“งานไม่มีปัญหาครับ แต่คุณมินตรามาหาพี่ที่คอนโดเนี่ย”
“อ้าว มาทำไมวะ ก็พี่บอกแล้วว่ามาต่างจังหวัด”
“ผมก็ไม่รู้พี่ เค้าเหมือนถูกทำร้ายมาอะครับ ปากช้ำๆ แก้มช้ำตาช้ำ”
“เหรอวะ แล้วตอนนี้เค้าอยู่ไหน”
“พอผมบอกว่าพี่ไปบ้านน้องกุม เค้าก็กลับไปเลยครับ ไม่พูดอะไรอีก”
“แปลกว่ะ ปกติจะเข้ามาก็โทรมาถามพี่ก่อนนี่หว่า อะไรกันนักหนาวะคนหล่ออย่างกูเนี่ย รู้งี้ขี้เหร่อย่างมึงซะก็ดีว่ะโจ้”
“ขอบคุณครับบอส แหม ไปสู่ขอน้องกุมแค่นี้น่าจะมีความสุขดีนะครับ ไม่เห็นต้องมาระบายอารมณ์กับผมเลยนี่นา หรือว่าพ่อตาเอากระบอกปืนจี้หลังเอาไว้”
“มึงรู้ได้ไงวะ กูรู้สึกว่ามึงน่ากลัวมากนะโจ้ ไอ้นี่เหมือนนั่งทางในได้”
“มิโทรมาบอกครับ”
“น้องกูโทรหามึง นี่น้องกูต้องรายงานมึงตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“โทรคุยกันเฉยๆครับ น้องเค้าโทรมาถามเกี่ยวกับความเรียบร้อยของบ้าน”
“แน่นะ กูเริ่มไม่ไว้ใจแล้ว เหมือนมึงจะขี้รดหลังคากู”
“แหม บอสครับ ผมก็ไม่ได้เลวร้ายนะครับบอส”
“เออ รู้ แต่น้องกู กูก็หวงอะ”
“ครับ ผมทราบดี บอสมีคนให้หวงอยู่สามคน หวงเท่ากันหมด โอเคมั้ยครับ”
“เออ แล้วมึงเล่าเรื่องนี้ให้ยัยมิฟังหรือเปล่า”
“ครับ ผมเพิ่งเล่าให้มิฟังก่อนโทรหาบอส”
“จำเริญมาก แค่นี้นะไอ้งั่ง แม่งเอ๊ย ฉลาดทุกเรื่องแต่โง่เรื่องใหญ่เรื่องเดียวนะมึง”
“อ้าว ก็มิเค้าโทรมาพอดีอะครับ”
“นี่น้องกูโทรหามึงก่อนด้วยเหรอ”
“ครับ”
“เยี่ยมมาก แค่นี้แหละ”
งงกับน้องสาวตัวดีจริงๆ ไหนทำท่าเหมือนว่าอยากได้แฟนฝรั่งนักหนาแต่ว่าแอบโทรคุยกับไอ้โจ้เนี่ยนะ แล้วไอ้นั่นก็เสือกเล่าเรื่องที่ไม่ควรถึงหูยัยมิเสียด้วย มันยิ่งชอบปั้นน้ำเป็นตัวเรื่องมินตราอยู่ เรื่องไม่มีอะไรยัยมิก็โวยวายเหมือนมันจะมีอะไรได้ ถ้ารู้ไปถึงหูไอ้ปากแดง เดี๋ยวพ่อลูกอ่อนมันก็เครียดอีก ผมกดโทรศัพท์ยิกๆไปหามินตรา เสียงปลายสายกดรับเหมือนตั้งรออัตโนมัติอยู่แล้ว
“ค่ะสิงห์”
“แวะมาหาผมเหรอครับ”
“ค่ะ พอดีมินผ่านไปทางนั้นพอดี”
“ไม่เห็นโทรบอกผมก่อน แล้วมีธุระอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ มินแค่ผ่านไปจริงๆค่ะสิงห์”
ผิดวิสัยมินตราที่ผมเคยรู้จักมาก จากที่ฟังไอ้โจ้เล่า เธอถูกทำร้ายร่างกาย ถ้าเป็นมินตราคนที่ผมเคยรู้จักเธอจะไม่ยอมออกจากบ้านถ้าทั้งตัวเธอไม่เพอร์เฟค แล้วโดยเฉพาะตอนนี้เธอเป็นถึงอาจารย์ มันยากที่คนหน้าช้ำจะยอมออกจากบ้านมาหาใครๆ หรือออกไปทำธุระอะไร
“แต่น้ำเสียงคุณดูแย่ๆนะ”
“เป็นห่วงมินเหรอคะ”
“ครับ ผมก็ห่วงคนรอบตัวผมทุกคน เราเป็นเพื่อนกันนี่ครับ”
“เหรอคะ”
“คุณมีเรื่องไม่สบายใจใช่มั้ย เล่าผมได้หรือเปล่า”
ไม่มีอะไรผ่านมาทางโทรศัพท์เลยนอกจากเสียงร้องไห้
เอาอีกแล้วเหรอวะ?
ทำไมคนรอบตัวผมถึงได้ใช้น้ำตาเรียกร้องอะไรต่อมิอะไรกันพร่ำเพรื่อ ผมไม่ได้ว่านะถ้าใครจะมาอ่อนแอให้ผมเห็น แต่มันควรจะใช้น้ำตานำทางให้น้อยที่สุดหรือเปล่า ไม่ใช่ใช้กับทุกเรื่อง
“ถ้าคุณยังไม่พร้อม ไว้ครั้งหน้าก็ได้นะมิน แค่นี้ก่อนนะครับ”
“สิงห์คะ มินอยากตาย มินไม่อยากอยู่แล้วค่ะสิงห์”
ปลายสายถูกตัด โทรกลับไปมีอาการเหมือนอีกฝ่ายแบตหมด ผมเป็นห่วงมินตราในฐานะคนรู้จักกัน และเคยสนิทกันมาช่วงหนึ่ง ไม่ได้มีความรู้สึกอาลัยอาวรณ์หรือมีความรู้สึกลึกซึ้งอะไรแบบนั้นแล้ว ผมไม่อยากเอาตัวเองเข้าไปเกี่ยวกับคนที่มีอดีตด้วยกัน ผมยอมรับว่าเกรงใจไอ้ปากแดง แต่ถ้าเอามนุษยธรรมเข้ามาเกี่ยวข้อง ผมยอมรับว่ากังวลเรื่องมินตรา เหมือนเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย หรือไม่ก็กำลังต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน
ผมกำลังสับสนไม่รู้จะเอายังไงกับเรื่องนี้ดี
ขอคำปรึกษาไอ้ปากแดง หรือปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านไปเพียงเพราะมันไม่ใช่เรื่องของเรา....สมองผมเริ่มเหนื่อยล้าที่จะคิดแล้ว ผมเลือกที่จะหยุดคิดไปเลยดีกว่า แต่มันก็อึดอัดเหมือนมีตะกอนขุ่นมัวค้างอยู่ในใจยังไงก็ไม่รู้


๐ สวัสดีค่ะ พอจะปลีกตัวจากความยุ่งเหยิงมาอัพนิยายได้ก็อัพตามหน้าที่ เผื่อมีคนรอ ฮิ้ววววว!!
๐ ง่วงนอนมากค่ะ เลยไม่รู้จะทอล์คอะไร  นอกจากขอบคุณคนอ่านเหมือนเดิม และขอบคุณสำหรับคำผิดที่ช่วยดูแลเหมือนเดิมนะคะ
๐ ขอบคุณมากค่ะ TRomance
๐ ทางเข้าแฟนเพจ CLICK

[aft22423]

เจิมก่อนแล้วจะอ่านจ้า

ไปปรึกษาน้องกุมเถอะพี่สิงห์
(แต่ในใจจะรอดูว่าอาจารย์จะฆ่าตัวตายยังไง เหอเหอ เห็นบอกว่าอยากตายซะแล้ว)

[goosongta]

รอพี่สิงห์รวมเล่ม

[YouandMe]

  จิ้มก่อนอ่าน

อ๊ากกกกกก ลุงสิงห์กำลังจะแต่งกับพ่อกุมแล้วยัยมินตรามันโผล่มาทำไมฟระ 
ปล่อยมันไป แต่งให้เสร็จก่อนแล้วค่อยกลับไปเคลียร์กับโจ้เรื่องแม่มิดีกว่า 

แก้คร้าบบบบบบ
โทรไปสถานีวิทยุแล้วขอเพลงแทนคำารภาพรัก ==> สารภาพ
เหมือนอ็อกซิเจนส่งมาไม่ถึงหัวใจเลยว่ะ ==> ออกซิเจน
ตากับยายสิ ปูกับย่าอยู่บนสวรรค์แล้ว ==> ปู่กับย่า
เค้าให้ศิษย์แค่นักศึกษาภายในมหาลัยครับ ==> สิทธิ์
มวลอากาศที่ไร้ประโยชน์พรูออกจากปากจนรู็สึกเลยว่าปอดแฟบลง ==> รู้สึก
อ้าว คุณสิงหา มานี่เลยลูกมาๆ มาดูตีมจัดสถานที่ของเค้าสิ ==> ธีม

[roseen]

จะหาเรื่องใส่ตัวอีกนะสิไม่ว่า


ไอ้สิงห์จอมแส่

[yeyong]

เกิดเป็นสิงหา ลำบากจริงหนอ
กำลังจะมีงานมงคล
เจือกมีมารมาผจญอีกแล้ว

[litlittledragon]

ปรึกษาดีกว่า ได้สบายใจขึ้นด้วย แล้วกุมภ์ก็ไม่ต้องคิดมากด้วย

[inpurplethief]

มาแล้วเรื่องนี้ที่รอคอย
ชอบพี่สิงห์ตลกมึนๆดี
น้องกุมมีมุมหวานน่ารักมาก
ยัยอาจารย์ช่วยไปไกลๆเลย ทำตัวเป็นมารผจญเชียว
คนเขาจะสมรักสมรสกัน
อุแม่เจ้างาน300โต๊ะ
มีหวังพี่สิงห์ได้ขึ้นหน้า1ไทยรัฐ เดลินิวส์
ใกล้จบแล้วใจหาย ชอบคู่นี้สุดๆ

ขยันจริงจังนะคะคนแต่ง
ขยันอย่างนี้คนอ่านรักที่สุดเลย  ขอบคุณนะคะ

[maxiez2p]

มินตรา เธอต้องการอะไร!!! ภาค1
 

[naja-kitase]

พี่สิงคะ
ขอร้องจะทำอะไรๆก้ปรึกษาน้องกุมบ้างนะคะ
ไม่อยากให้ความเป็นห่วง(คนอื่น)ของพี่ิสิงมาทำให้ คนใกล้ตัวอย่างน้องกุมเสียใจ

[konnarak]

โอ้ย..........ใยมินตราหล่อนจะอะไรนักหนาเนี้ย  สาธุโดนข่มขืนตายๆๆ  ไปเถอะ  (อารมณ์ล้วนๆ  อิอิอิ)


พีสิงห์ ไปปรึกษาเมียเลยนะ อย่าคิดอะไรคนเดียว ตัวเองบอกเองไม่ใช่หรอ "ต่อไปนี้เราเป็นคน คนเดียวกันมีอะไร ก้ให้ปรึกษากัน "

มิกับโจ ยังไงๆๆ   เเต่ก้เข้าท่านะ โจเนี้ยขยานขยัน  ยกป้ายไฟ มิ&โจ

พูดถึงงานเเต่ง เนี้ยหรอที่ไม่ใหญ่  ???? 

 

[ppmayuree]

ไม่น่าจะให้มินตรา มีอาชีพเป็นครูบาอาจารย์เล้ย ให้ตาย
น่าจะเป็นนักแสดงหรืออะไรก็ไ้ด้นะ เนียนมากมาย
แล้วพี่สิงห์ ก็นะ อย่าพยายาม...กินหญ้า...นะ  ถึงมันจะมีวิตามินก็เถอะ แต่ไม่มีประโยชน์ต่อสมองเท่าไหร่

[samsoon@doll]

เอาอีนี่ไปปล่อยป่าทีรำคาญลูกตามากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[nn~~NN]

อร๊ายยย  ยายอสรพิษ
อย่าตกม้าตายนะสิงห์   

[A_ay]

อ่าว
ชะนีนางนี้งัดไม่เด็ดอีกละ


ลุงอย่าหลงคารมมันนโว้ยย

*ถ้านางจะไม่รักตัวเองขนาดนี้ล่ะก็.....

[goosongta]

คนแต่งจ๊ะคุณเคนโด้ไม่ได้จัดที่คลื่น 94.5 ลูกทุ่งอินเตอร์แล้วนะตั้งแต่ต้นปีแล้วจ๊า 

[aorpp]

บางทีก็ไม่อยากให้พี่สิงห์เป็นพระเอกเลยนะ
จะได้ไม่ต้องมีมนุษยธรรม  โตๆกันแล้ว ปล่อยเค้าไปเหอะ
พี่ไม่ใช่ซุปเปอร์แมนนะยะ ห้วยยยยย

[wisky]

พี่สิงห์คิดให้ดีนะกำลังจะมีคู่ชีวิตแล้วเพราะงั้นควรคิดถึงความรู้สึกของคนของเราให้มากๆ

[rellachulla]

เอาแล้วไง
จะได้แต่งเมียดันมีมารมาผจญ
เนื้อหอมจริงอะไรจริงเลยพี่สิงห์

[เฉาก๊วย]

ถ้าล่าสุดมินตรายังไม่ยอมปล่อยเรื่องกุม โดยตั้งหัวข้อโต้วาทีเป็นเรื่องมีลูกทั้งๆที่ยังเรียนมหาลัยเป็นเรื่องดีหรือไม่
คิดหรือว่ามินตราจะบริสุทธิ์ใจในการมาหาตัวเองคราวนี้ฮะลุงสิง!!! เพราะมันบ่งบอกเลยว่ามินตราไม่ได้รู้สึกดีขึ้นกับกุมเลย
เฮ้อออ...บอกกุมบอกมิเถอะนะลุงสิง  เรื่องแบบนี้ต้องให้สาวๆ เค้าจัดการจ้า จะได้สมน้ำสมเนื้อกันนะจ๊ะ

[myapril]

ไม่่จบค่า คุณมินตราไม่จบซะที
พอเหอะป้า พี่สิงห์กะน้องกุมภ์เขาจะจูงมือกันวิวาห์แล้ว
ทำใจนะป้านะ 

[nirun4]

หน่วงมากกกก. ตอนแรกหวานกันน่ารัก ตอนท้ายมีมินตราเข้ามาเบรคอารมณ์ไปเลย

[DraCo_SLa13]

ต้องบอกต้องถามว่าที่เมียก่อนพี่สิงห์  ไม่งั้น  ไอ้ที่กำลังจะได้แต่งเมียเนี่ยอาจจะชวดได้นะพี่

[aisen]

อะไรนิ พี่สิงห์กะลังไปได้สวยกะน้องกุม

เจ้มินตรานิ มายังไง ออกไปๆๆ ชิวๆๆ

[thesilkmai]

อยากบอกว่าเบื่อมินตรามากเลย จะอะไรนักหนา ทำไมลุงสิงห์ไม่ป่าเถื่อนบ้างอะไรบ้างฟะ ผู้หญิงอย่างนี้ไม่น่าจะให้เกียรติแล้ว