หัวข้อ: สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยนโดยTRomance //ตัวอย่างหนังสือ P.101 มาแล้วค่ะ^^

[Rhythm]

 

[JJHJJH]

บวกให้ค่า พี่สิงหาสู้ๆ

[jpkoko]

แม่ยายจะมาแว้วววววว

[tamekung]

ลุงสิงห์กับน้องกุมสู้ๆ
เราจะต้องผ่านปัญหานี้ไปด้วยกันได้แน่นอนค่ะ


น้องกุมน่ารักมาก อร๊ายๆๆๆ

[tokun]

เฮียสิงห์สู้ๆ น้องกุมสู้ๆ

บอกแม่ไปเลย ถึงยังไงสักวันเค้าก็ต้องรู้อยู่ดี

อีกอย่างใครจะกล้าเมินเฉยกับหนูมีนได้

น่ารักขนาดนั้น

ขอบคุณค่ะ

[จันทร์ผา]

เป็นกำลังใจให้กุมภาและสิงหาในการแก้ปัญหา

[ja ne]

วันนี้กุมน่ารักเป็นพิเศษ จริงๆ (อิจฉาลุง)

[gayraygirl]

ทั้งลุ้นทั้งตื่นเต้น แม่กุมภ์จะมาแล้ว
กลัวงานจะเข้าทั้งสามคนเลยอ่ะดิ
แบบว่าแม่อยากให้กุมภ์แต่งกับมีมี่ไรงี้
ถ้าเป็นงั้นนะ งานงอกอย่างแรง

[JA(e)jung]

เมื่อไหรลุงสิงห์กับพ่อกุมภ์จะมาซะทีอ่ะ
คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วก็รอต่อปายยยยยยยยยยยยยยยย

[ToffeE_PrincE]

 

 

 

[chaoyui]

อยากอ่านตอนแม่ยายแล้วเน้

[Seiki]

ตอนที่ 23 สิงหาถึงกุมภา...ทราบแล้วไม่เปลี่ยน

“เด็กคนนี้เป็นลูกแก ปะ เป็นหลานแม่งั้นเหรอ”

เสียงตะโกนฝ่าความเงียบภายในห้องปรับอากาศเย็นเฉียบทำให้สมาชิกที่ร่วมอยู่ด้วยใจเต้นระทึกภายใต้ท่าทีที่เกือบจะแข็งเท่าหิน
ความแตกต่างของกุมภาตอนที่บุกมาหาผมเรียกร้องสิทธิความเป็นพ่อกับกุมภาที่อยู่ต่อหน้าบุพการีวันนี้ต่างกันลิบลับ ใบหน้าก้มต่ำ มือสั่นระริก แต่มองไม่เห็นความรู้สึกนึกคิดในหน่วยตาทำให้ผมร้อนรน อยากเอ่ยปากช่วยพูดให้ อยากเป็นตัวแทนรับผิดชอบเสียเอง ถ้าจิตสำนึกไม่ยั้งเอาไว้ว่าผมคือคนนอก และเค้าสองคนเป็นแม่ลูกกัน
“ครับแม่ หนูมีนเป็นลูกผมครับ”
ลำคอตั้งตรง ใบหน้ามุ่งมั่นแน่วแน่ นัยย์ตาดำบอกว่าพร้อมที่จะรับกับทุกสถานการณ์ตอบรับต่อไปนี้ สถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับหนูมีนทำให้ไอ้ตุ๊ดปากแดงแมนเกินห้ามใจ
“กะ แก ทำได้ แกทำได้เหรอกุม เด็กคนนี้เป็นหลานสาวแม่จริงๆใช่มั้ย”
“ผมทำไปแล้วครับแม่ เด็กคนนี้เป็นลูกผม เป็นหลานแม่จริงๆ”
ผมรู้ว่าคนสองคนคุยเรื่องเดียวกัน แต่ไม่แน่ใจจริงๆว่าเรื่องที่คุยอยู่ภายใต้ความหมายเดียวกันหรือเปล่า มันทะแม่งๆ แต่ความปั่นป่วนระหว่างความรู้สึกที่ตีกันอยู่ในท้องน้อยทำให้คิดอะไรไม่ออก
“ไชโย ไชโย ลูกชายชั้นมีลูกได้ ชั้นมีหลาน สุดท้ายชั้นก็มีหลาน”
ไก่เวลางงจะตาแตกเป็นแบบไหนไม่เคยเห็น แต่ถ้ารู้สึกเหมือนกับว่ามันจะหลุดออกมาจากเบ้าและร่วงใส่มือ มันคือความรู้สึกเดียวกันกับที่ผมเป็นอยู่ในตอนนี้
หญิงสาวสูงวัยที่ผมท่องจำฝังใจว่าคือแม่ยายตัวเองกำลังยิ้มและหัวเราะทั้งน้ำตา ในขณะที่ไอ้ปากแดงมันยังอึ้งและไม่มีทีท่าว่าสติจะกลับมาตอนไหน ยัยมิทำอะไรไม่ถูกตั้งแต่แรกแล้ว ผมไม่รู้ว่าระหว่างงงกับตกใจ มันอยู่ในอาการไหน แต่เด็กน้อยที่เป็นกุญแจสำคัญของเรื่องนี้นั้นกลับหัวเราะเอิ๊กอ๊ากเมื่อเห็นอาการแบบนั้นของย่าตัวเอง
“หลานย่า หนูเป็นหลานย่า โอ๊ย ผมหงอกบังตาแท้ๆ หนูหน้าเหมือนพ่อขนาดนี้”
แม่ยายผมถลาไปรับหนูมีนมาจากอ้อมแขนยัยมิ แล้วเหวี่ยงไปมาเหมือนคนกำลังชื่นชมและหยอกล้อเด็กหญิงตัวเล็กไปในคราวเดียวกัน
“แม่ครับ”
เสียงเรียกครั้งแรก ไม่มีผลอะไรเลยกับคนที่มีสถานะเป็นย่าเพียงชั่วพริบตาเดียว ในเมื่อความสนใจทั้งหมดยังหยุดอยู่ที่หลาน หนูมีนเองก็ดูจะฉลาดเกินวัย เด็กตัวเท่านี้รู้จักวางตัวและออดอ้อนผู้เป็นย่าด้วยการยิ้มรับและมีท่าทางอารมณ์ดีเมื่อถูกคนเป็นย่าอุ้มและเหวี่ยงไปเหวี่ยงมาในอากาศแบบไม่กลัวตกลงมาจากอ้อมแขน
“แม่ครับแม่ แม่ครับ”
“หา กุมเรียกแม่เหรอลูก”
เสียงเรียกมีผลต่อการได้ยิน แต่ระดับความสนใจจากคนเป็นแม่ยังไม่กระเตื้องเลยสักนิด
“แม่ไม่เสียใจเหรอครับ แม่ไม่โกรธเหรอ”
“ห๊า ลูกพูดอะไร โกรธเหรอ ทำไมแม่ต้องโกรธ ในเมื่อแม่ได้ของขวัญ แม่ควรจะดีใจสิ”
ผมกับยัยมิสบตากันแบบไม่รู้จะแสดงความรู้สึกไหนออกมาดี มันผิดความคาดหมายที่เราคิดเอาไว้หมดเลย ผมและยัยมิรวมถึงกุมภา เราซ้อมที่จะรับมือกับอาการผิดหวังและโกรธเกรี้ยวของคนเป็นแม่ แต่พอเหตุการณ์มันตาลปัตรแบบนี้ ผมเองก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน
“แม่ครับ แต่ผมมีลูกตอนที่ยังเรียนไม่จบ ยังไม่มีรายได้ รับผิดชอบอะไรก็ไม่ได้นะครับแม่”
“นี่ไงความรับผิดชอบ ที่ลูกยอมรับออกมาตรงๆเค้าเรียกลูกผู้ชาย เรียกว่ารับผิดชอบแล้ว โอ๊ย แม่กลับบ้านไปรอบนี้จะไปเฉ่งยายเภาให้หนำใจ”
ผมไม่รู้หรอกว่ายายเภาอะไรนี่เป็นใคร แต่คงจะมีบทบาทกับแม่กุมภาอยู่มากโข
“ป้าเภาเกี่ยวอะไรครับแม่”
“ก็ยายเภาน่ะสิมาบอกให้แม่ทำใจ มาบอกให้แม่ปลงว่ากุมอาจจะมีหลานให้แม่ไม่ได้ เพราะกุม เอ่อ กุมเป็นตุ๊ดน่ะลูก”
ถ้าไอ้ปากแดงไม่ทำหน้าเหรอหรา ผมก็อาจจะสำลักหัวเราะไปเลยก็ได้นะ สรุปคือที่ผ่านมาแม่ยายผมกังวลมาตลอดว่าลูกชายตัวเองอาจจะเป็นเพศที่สามสินะ แล้วถ้าแม่รู้ว่า กุมภาไม่ได้เป็นตุ๊ด และเค้าก็มีทายาทได้ เพียงแต่ชีวิตเค้าในภายภาคหน้า จะต้องใช้ชีวิตคู่อยู่กินกับผู้ชายด้วยกัน และคงไม่มีทายาทคนที่ 2 หรือ 3 ตามมา
“อะไรนะครับ ป้าเภาบอกแม่ว่าผมเป็นตุ๊ดเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ ป้าเค้าว่าไม่เห็นกุมจะห้าว หรือควงสาวๆเข้าบ้านเลย ขรึมเกินไป เงียบเกินไป เรียบร้อยเกินไป เค้าว่ากุมน่ะเก็บอาการ ไม่กล้าตุ้งติ้ง เลยแสดงท่าทางออกมาแบบนั้น”
ป้าเภาอะไรนั่นก็พูดไม่ผิดหรอก ไอ้ปากแดงมีบุคลิกแบบนั้นจริงๆ เพียงแต่มันไม่ได้แอ๊บ เพราะทุกวันนี้เวลาอยู่ด้วยกัน ไอ้เดือนสองก็ไม่ได้สาวแตก มีแค่ความรู้สึกที่เรารู้กันว่าเค้าอยู่ในสถานะไหน และผมก็กลับชอบสิ่งที่กุมภาแสดงออกมาเสียด้วยสิ
“โธ่ ป้าเภาทำซะผมเสียเลยนะแม่”
“ใช่น่ะสิ ทำเอาแม่เครียดกินไม่ได้ไปหลายวัน”
“แล้วพ่อล่ะครับ”
“พ่อก็ต้องดีใจเหมือนแม่สิ ถึงเค้าจะทำใจเรื่องเป็นตุ๊ดได้ก่อนแม่ก็เถอะ”
เหมือนเหตุการณ์จะคลี่คลายไปในทางที่ดีกว่าที่คิดไว้เยอะมาก มากจนผมยังไม่ได้เอื้อนเอ่ยอะไรในฐานะคนกลางสักคำ ผมดีใจที่แม่ไอ้ปากแดงยอมรับเรื่องหลาน แต่ผมไม่รู้ว่าจากนี้ต่อไป แม่กุมภาจะรับเรื่องของเราได้มั้ย
“ขอบคุณหนูมิมากนะจ๊ะ ที่ปั๊มหลานให้แม่น่ารักขนาดนี้ ไม่ได้การแล้ว แม่ขอโทรหาพ่อก่อนนะ”
“ค่ะ”
เป็นเสียงที่น้องสาวผมตอบได้ไม่เต็มเสียงที่สุดแล้ว ไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามันยังตั้งตัวไม่ทัน มันเองก็มองโลกในแง่ร้ายไม่แพ้ผมหรอก พอเรื่องร้ายเหมือนจะกลายเป็นเรื่องดี เราสองพี่น้องก็เหวอไปเหมือนกัน แม่กุมภาปลีกตัวไปโทรศัพท์อย่างที่บอก แต่ไม่ยอมส่งต่อหนูมีนให้ใคร อุ้มหลานสาวผมออกไปด้วย ในห้องกว้างๆห้องนี้ เหลือแต่เราสามคนที่นั่งเหงื่อไหลทั้งๆที่หิมะแทบจะตกในห้องนี้ได้อยู่แล้ว
มือเย็นๆค่อยๆเคล้นคลึงที่มือผมจนกลายเป็นความอบอุ่น รอยยิ้มที่ถ่ายทอดมาให้ทำให้ผมบีบมือตอบกลับไปว่าได้รับความห่วงใยที่ส่งมาให้แล้ว
“คุณยังสู้ต่อใช่มั้ยครับ”
ถามแบบนี้ต้องการคำตอบแบบไหนกันเหรอ ในคำถามมันคือคำย้ำเตือนสติผมด้วยซ้ำ แล้วผมจะตอบอะไรได้อีกนอกจาก
“เราเดินมาเกินครึ่งทางแล้ว พี่จะหันหลังกลับได้ยังไง”
“อ๊ะแง่ม ถึงมิจะไร้สติ แต่มิได้ยินทุกคำนะ ค่อยหวานกันให้พระจันทร์มาเยือนก่อนไม่ได้หรือไง”
“ขัดคอ”
ผมต่อว่ามันตาขุ่น แต่ก็ยอมรับว่าอมยิ้มอยู่ ยัยมิเลยยักไหล่เหมือนไม่ได้กลัวหรือใส่ใจกับท่าทางผม
“เรื่องลูกกุมสบายใจได้แล้วใช่มั้ย เรื่องเรารู้กันแค่สองคนก่อนก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก พี่รอได้”
รอการประกาศความเป็นเจ้าของเป็นเรื่องที่ทรมานน้อยกว่าเรื่องอื่นเยอะ ผมรับได้ ให้ไอ้ปากแดงได้มีเวลาตั้งตัวและตั้งสติบ้าง ผมรู้ว่ามันลำบากใจหากนำเรื่องตัวเองให้ที่บ้านรับรู้สองเรื่องพร้อมกัน และมันเป็นเรื่องแปลกใหม่ที่คนรุ่นพ่อรุ่นแม่คงจะทำใจรับได้ยาก
“ถ้าคุณไม่เปลี่ยนใจ ผมพยายามเต็มที่แน่ครับ”
นี่มันกำลังจีบคนแก่อย่างผมหรือเปล่าวะ ไม่นะ ผมยังไม่แก่นะเว้ย ยังเตะปี๊บดังอยู่ ยังทำการบ้านได้ ถึงแม้จะไม่ติดลูก แต่เชื่อเถอะว่าน้ำยาผมดี
“มาแล้วๆ กุม ตากุม แม่คงค้างไม่ได้แล้วนะลูก พ่อบอกให้แม่กลับบ้านด่วนจี๋เลย”
“มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับแม่ หรือว่าพ่อโกรธ”
“อุ๊ย เปล่าจ๊ะ คุณสิงห์ หนูมิ ไม่ต้องกังวลนะคะ แม่ต้องรีบกลับไปปรึกษาหลวงพ่อรับขวัญหลาน แล้วก็รับขวัญหนูจัดงานแต่งให้เรียบร้อยไงจ๊ะ”
“อะไรนะครับแม่”
“ก็พ่อแกน่ะบอกว่า หนูมิอุตส่าห์ให้โอกาสแก มีหลานให้พ่อกับแม่ เราก็ต้องให้เกียรติภรรยาแกอย่างสมศักดิ์ศรี แม่ก็ต้องกลับไปเตรียมปรึกษาพ่อ ปรึกษาญาติๆก่อนสิ”
“มันไม่เร็วเกินไปเหรอครับแม่”
“แกจะรอแต่งรวบยอดกับตอนหลานชั้นหมั้นหรือไง ไม่ได้หรอก หนูมิเค้าเป็นผู้หญิง แม่ต้องขอโทษนะคะที่มารบกวนแค่แป๊บเดียว แม่ไปแล้วนะคะ”
นี่ตกลงผมกับยัยมิแทบจะไม่มีบทบาทอะไรเลย แต่กลับมีหลากหลายความรู้สึกประเดประดังเข้ามา ล้วนแล้วแต่เป็นความรู้สึกที่ทำให้น้ำท่วมปากและตั้งสติได้ยากเหลือเกิน สำหรับผมแล้ว แค่คุณย่ายอมรับว่ามีหลาน นั่นคือที่สุดของความดีใจ แต่การที่ครอบครัวกุมภาให้เกีรยติจัดงานแต่งให้ยัยมิ มันควรจะเป็นเรื่องที่ทำให้ผมดีใจมากขึ้น แต่มันกลับทำให้ผมใจหาย ห่อเหี่ยว เหมือนน้ำหล่อเลี้ยงไปไม่ถึงหัวใจยังไงก็ไม่รู้
“พี่สิงห์ พี่กุม ทำไงดีอะ จะบอกแม่พี่กุมยังไงดีว่ามิอยากมีผัวเป็นฝรั่งนะ ส่วนพี่กุมน่ะ มิยกให้พี่สิงห์ โอย มิอยากจะตาย”
“แกอย่าตื่นตูมสิวะ พี่ก็ตกใจเหมือนกันเว้ย ขอไปนอนคิดกับกุมคืนนึงก่อนแล้วกัน ผัวแกแต่เมียพี่ พี่ก็เดือดร้อนไม่แพ้แกแหละวะ”
“นี่ขนาดมิไม่ต้องตบตีแย่งพี่กุมกับพี่สิงห์ ยังมีปัญหาอื่นมาขวางอีกเหรอเนี่ย โอย มิเครียด”
“อย่าแย่งกันเครียดเลยครับ ผมจะพูดเรื่องนี้กับแม่เอง”
“จะเปิดเผยเลยเหรอคะพี่กุม”
“เปล่า มีมี่ยังต้องไปเรียนอีกไม่ใช่เหรอ พี่เองก็ต้องเรียน ก็คงจะยืดไปก่อนได้”
“แล้วถ้าเค้าจัดงานภายในแบบผูกข้อมือล่ะ”
ผมต้องคิดเยอะไว้ก่อนหลายๆทาง ดูอย่างเรื่องนี้สิ ไม่ได้คิดไว้ ดันเกิดขึ้นมาเฉยเลย
“นั่นสิคะ แล้วถ้าเป็นแบบนั้นนะ พี่มินจะต้องเริงร่าแน่”
“งั้นผมคงต้องบอกความจริงไปว่าเพราะเราสองคนพลาด เลยเป็นได้แค่พ่อกับแม่ของลูกเท่านั้น คงใช้ชีวิตคู่ร่วมกันไม่ได้”
ในความเครียดผมกลับฉีกยิ้มกว้าง ไม่มีคำพูดไหนบอกว่าไอ้ปากแดงต้องการผม แต่ในความหมายคือเค้าไม่ยอมให้ใครมาชุบมือเปิบเอาผมไปครอบครองนี่แหละที่ทำให้ยิ้มได้
“ผมไม่ได้หึงหรือหวงคุณนะ ผมแค่คิดว่าความจริงก็คือความจริง ถึงไม่มีอาจารย์มินตราผมก็หนีความจริงว่าผมเป็นเกย์ไม่ได้”
“พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ พี่ก็แค่สบายใจ”
“กว่ามิจะกลับเมกาอีกครั้ง น้ำตาลคงท่วมกระแสโลหิตเป็นเบาหวานตายแน่ๆ จีบกันให้น้อยๆหน่อยนะคะทั้งคู่ สงสารคนห่างแฟนบ้าง”
“อะไรนะยัยมิ แกมีแฟนเหรอ ใคร มันเป็นใครวะ”
“แค่กิ๊กๆกันน่ะพี่สิงห์ มิแค่พิจารณาเค้าอยู่ มิไม่วู่วามหรอกน่า”
“แกแน่ใจนะว่าเค้าตอบสนองกับผู้หญิง แล้วเรื่องนี้พี่ไม่ได้ยอมรับนะเว้ย ถึงแกจะไปเรียน แต่ไม่ได้หมายความว่าแกจะเป็นอิสระนะ ต้องผ่านการเห็นชอบจากพี่ก่อน ไม่อยากให้หนูมีนเป็นเด็กมีปัญหา”
“เชื่อมิสิพี่สิงห์ ถ้ามิมีแฟน หนูมีนจะต้องมีพ่อสามคนที่ดี แล้วก็มีแม่ที่ไร้ที่ติอย่างมิเนี่ยแหละ”
“พ่อสามคน นี่แกคิดจะมีผัวควบสองเลยเหรอ ไวไฟไปหน่อยหรือเปล่า”
“โอ๊ย หนึ่งในสามก็คือพี่สิงห์ไงล่ะ ตอนที่ยังไม่มีพี่กุมใครดิ้นรนจะเป็นพ่อหนูมีนจำไม่ได้หรือไง”
“เออ ก็แล้วไป อย่าไว้ใจฝรั่งตาน้ำข้าวก็แล้วกัน พี่ไม่อยากเห็นแกพลาดอีกแล้ว”
“มิก็จำจนวันตายเหมือนกันแหละน่า มีมี่ไม่ได้หมายถึงเพราะพี่กุมนะคะ มีมี่หมายถึงตัวเองค่ะ”
“เราก็พลาดกันทั้งคู่แหละ ก็ต้องช่วยกันรับผิดชอบ ช่วยกันแก้ปัญหา”
เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่นั่งตาแป๋วอยู่นี้ เข้ามามีบทบาทและเปลี่ยนแปลงชีวิตผมมากมาย ทั้งดีทั้งร้าย แต่ไม่รู้ทำไม ไม่มีส่วนไหนของความรู้สึกที่ทำให้ผมโกรธเด็กคนนี้ได้เลย นอกจากมีแต่ความรักให้แกมากขึ้นทุกวันๆ เพราะสายเลือด เพราะน้องสาว เพราะพ่อของลูก หรือจริงๆแล้ว เพราะทุกอย่างรวมกัน
ไม่เคยคิดฝันว่าคนที่นอนซุกตัวอยู่ข้างๆเหมือนเด็กตัวน้อยที่หาไออุ่นจะเป็นผู้ชาย ไม่เคยคิดว่าคนที่มีบทบาทในชีวิตคือพ่อของหลาน ผมไม่สามารถบอกได้ว่าชีวิตผมเหมือนฝัน เพราะผมไม่เคยฝันอะไรแบบนี้ ไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งตัวเองจะเดินเส้นทางสายเกย์ ทางเดินที่สังคมไม่ยอมรับ ผมเองก็ไม่เข้าใจว่าจะตั้งแง่กับความรักแบบนี้ทำไม ในเมื่อมันคือความรู้สึกของคนสองคน
“เป็นอะไรหรือเปล่า หนาวไปเหรอ หรือนอนไม่หลับ”
“นอนไม่หลับครับ”
เสน่ห์ของผู้ชายคนนี้ที่มัดใจผมได้คือความตรงไปตรงมานี่แหละ ไอ้ปากแดงไม่เคยโกหกความรู้สึกกับตัวเองหรือกับคนอื่น เค้ารู้สึกยังไงเค้าก็บอกออกมาตามความจริง ถึงแม้สิ่งที่พูดออกมาอาจทำให้อีกฝ่ายกังวลใจไปด้วยก็ตาม เพราะอย่างน้อยคนที่ได้ระบายออกมาก็รู้สึกโล่งและเบาสบายขึ้น และคำปลอบโยนของอีกฝ่ายจะผลักดันให้เค้าฮึดสู้ต่อไป ผมมองไม่เห็นประโยชน์ของคู่ชีวิตที่ปกปิดความรู้สึกของตัวเองให้อีกฝ่ายสบายใจ ผมมองไม่ออกว่ามันคือการเสียสละตรงไหน ในเมื่อคำพูดที่บอกว่าไม่ แต่ท่าทางกลับแสดงออกมาสวนทางกับคำพูด เราอยู่ในสถานะที่เรียกได้ว่าเสมอภาพกัน ผมไม่จำเป็นต้องทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ เพราะถ้าวัดกันจริงๆแล้ว ทั้งผมและมันก็คือสุภาพบุรุษกันทั้งคู่
“กังวลเรื่องแม่อยู่เหรอ”
“ครับ ในเรื่องดีผมก็กลัวว่าจะมีเรื่องลำบากใจมาให้คุณ ถ้าผมดื้อ ผมว่าผมได้นิสัยนี้มาจากแม่นะครับ”
“กลัวแม่จะบังคับให้แต่งงานกับยัยมิเหรอ”
“ผมกลัวแม่จะไปคะยั้นคะยอให้มีมี่แต่งงานกับผมต่างหาก”
“งั้นพี่บอกอะไรให้กุมรู้อย่างนึงนะ”
“อะไรครับ”
“เห็นยัยมิมันเป็นแบบนั้น แต่มันมีนิสัยน้องคนเล็กอยู่เต็มเปี่ยม ดื้อรั้น เอาแต่ใจ และใครก็บังคับมันไม่ได้”
“แต่คุณก็บังคับมีมี่ให้ไปเรียนได้นี่ครับ คุณยังบอกเองเลย ว่าคุณพรากลูกพรากแม่”
“พี่ไม่ได้บังคับหรอก พี่แค่กดดันมันเฉยๆ ถ้าพี่บังคับจริงๆมิมันไม่ยอมหรอกนะ แต่ที่มันยอมเพราะมันรู้สึกผิดต่างหากล่ะ แล้วที่พี่ต้องใจดำขนาดนั้น เพราะพี่อยากให้เค้าโตสักที มิมีพี่คอยปกป้องและตามใจมาตลอด เค้าไม่เคยมั่นใจในการทำอะไรด้วยตัวเอง แต่มิกลับมาครั้งนี้ เค้าโตขึ้นมาก ถึงมันจะยังทำตัวเป็นน้องคนเล็กกับพี่อยู่ แต่พี่ก็รู้ว่ามิโตขึ้นแค่ไหน”
“ผมก็คิดว่ามีมี่มั่นใจในตัวเองมากขึ้นครับ”
“พี่เองก็อยากเป็นแม่ทัพใจจะขาด แต่เพราะเรายังเปิดเผยไม่ได้ พี่เลยเหมือนต้องยืมมือคนอื่นไปรบยังไงก็ไม่รู้”
“คุณพูดแบบนี้ มันทำให้เห็นเห็นแก่ตัวนะ มันทำให้ผมไม่อยากแบ่งคุณให้ใครใช้อีกแล้ว”
“เราคิดเหมือนกันเลยนะ จริงๆ งั้นเราคงต้องสู้เพื่อกันและกันแล้วล่ะ”
“คุณวกกลับมาเสี่ยวได้ตลอดเวลาเลยนะ ผมนับถือคุณจริงๆ”
“เสี่ยวแล้วรักมั้ยล่ะ”
“ก็เพราะคุณเสี่ยวแบบนี้ไงครับ ผมเลยคิดว่า ถ้าทำให้ผู้ชายคนนี้เป็นเกย์ และจับคนๆนี้เป็นแฟนได้จะดีสักแค่ไหน”
“อ๋อ นี่แสดงว่าวางแผนเอาไว้เหรอ”
“เรียกว่าบังเอิญนั่นแหละครับ ฮ่าๆ แต่เป็นความบังเอิญที่เกินคาดหมายไปหน่อย”
“แรงนะเราอะ ร้ายมาก อาจหาญทำให้พี่สิงห์เป็นเกย์เนี่ย บทลงโทษหนักมากนะรู้มั้ย รับผิดชอบด้วยแล้วกัน”
“คนที่ต้องพูดคำว่ารับผิดชอบต้องเป็นผมหรือเปล่า ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ แต่คุณสิ สนใจใคร่รู้จนมาได้ไกลขนาดนี้ มาเรียกร้องให้ผมรับผิดชอบ คุณไม่อายปากเหรอ”
ผมน่ะนะ! ไม่รู้จะอธิบายคอนเซ็ปตัวเองให้กุมภาเข้าใจได้ยังไงว่าพี่สิงห์นั้นด้านได้อายไม่เป็น ถ้ามัวแต่อาย เงอะงะงุ่มง่าม แล้วผมจะได้เมียน่ารักสุดหัวใจนี้ได้ยังไง บางครั้งร้อยล้านคำอธิบายมันก็ไม่เท่ากับการกระทำที่เต็มไปด้วยความหมายหรอก ผมไม่รู้ว่าถ้าต้องอธิบายด้วยคำพูดต้องใช้เวลานานแค่ไหน แต่ผมรู้ว่าถ้าอธิบายด้วยการกระทำ เข้าใจง่าย และใช้เวลานานจนกว่าตะวันจะขึ้นมาทักทายนั่นแหละ





๐ สวัสดีค่ะ รู้สึกว่าตัวเองแต่งเรื่องพี่สิงห์เหมือนนิยายลูกเมียน้อยเลย ว่างถึงจะหยิบขึ้นมาแต่ง และเรื่องอื่นหรือเรื่องใหม่ๆ ได้รับความสนใจกว่าพี่เดือน 8 เสมอๆ 
๐ วันนี้ทอล์คน้อยนะคะ มีธุระต้องไปทำอีกเยอะมากๆ ส่วนเรื่องใหม่ ก็จะรีบต่อให้นะคะ
๐ ฝากเรื่องเดิมๆ และขอบคุณคนอ่านทุกคนเหมือนเดิมค่ะ
๐ TRomance
๐ คลิกเพื่อเข้าแฟนเพจ

[SuSaya]

จิ้มไว้ก่อน
. .............................................

ปฏิกิริยาคุณแม่ไม่เหนือความคาดหมายเท่าไหร่ น่าจะรีบ ๆ บอกไปนะเรื่องที่คบอยู่กับพี่สิงห์น่ะ พ่อแม่เคยทำใจได้แล้วรอบนึงครั้งนี้ก็ไม่น่าจะร้ายแรงอะไร

[kokikung]

อ้าววววสะงั้นนะ
ทำไงละทีนี้เรื่องบานปลายเขาไปอีก --*
คราวซวยมาถึงพ่อกุมและ
แต่ฮาแม่นะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตลกดี

[KOWPOON]

มา  จิ้ม ๆๆๆๆ      จิ้มก่อนอ่าน   จิ้มให้พุน

[kazhiki]

ฮ่าๆ มาแบบนี้ก็ งง กันหมด ล่ะสิ แต่โล่งใจเรื่องลูกไปหนึ่ง
ยังเรื่องพี่สิงห์อีก สู้ๆนะ 

[donutnoi]

พ่อแม่น้องกุมไหนๆก็ทำใจไว้แล้ว ถ้าได้ยินจากปากลูกว่ารักผู้ชาย คงไม่ว่านะ เพราะยังไงก็ได้หลานน่ารักๆมาแทนแล้ว

[pattybluet]

ฮิ้วววว   ชอบตอนพี่สิงห์กับน้องกุมภ์จีบกัน ฮ่าๆๆ อ่านแล้วเขินดีค่ะ
รอตอนหน้านะคะ

[pinfai]

หวาน หวาน หวาน

โอ๊ย เบาหวานขึ้น


5555+

[in_blu]

“ก็เพราะคุณเสี่ยวแบบนี้ไงครับ ผมเลยคิดว่า ถ้าทำให้ผู้ชายคนนี้เป็นเกย์ และจับคนๆนี้เป็นแฟนได้จะดีสักแค่ไหน”

คุณเดือนสองจะน่ารักเกินไปแล้วววววว

[A_ay]

คุณย่าน้องมีนรีบกลับไปไหน

กลับมาๆๆ

กลับมาฟังความในใจของลูกชายตัวเองก่อน

[duckieduck]

คิดถึงพี่สิงห์กับกุมมากๆๆๆๆคร่า ><
ยังไงก็ติดตามทุกเรื่องนะคะๆๆ อิอิ

[เกี๊ยวกุ้ง]

กังวลว่าเรื่องจะบานปลายไปกันใหญ่ เฮ้อ!
หวังว่าคุณแม่ยายของพี่สิงห์จะทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีนะค๊า....

*กุมภ์ก็เจ้าเล่ห์เหมือนกันนะเนี่ย...หุหุ

[myapril]

 

คุณแม่คะ จนเย็นๆก่อน อย่าเพิ่งให้มีมี่กับกุม์แต่งกัน
เตรียมตัวรับขวัญลูกเขยดีกว่า

[เฉาก๊วย]

อ่านทุกเรื่องคร้าบบบ เรื่องใหม่เรื่องเก่าเราอ่านหมดจ้า

พี่สิงห์คงอัดอั้นตันใจมากมาย เพราะอยากช่วยจัดการอะไรๆ ให้ แต่ก็ทำได้ไม่สะดวก
คู่นี้แอบหวานแบบเงียบๆ ไม่หวือหวาเท่าไหร่ แต่ก็รู้สึกได้ว่าเค้ารักกัน น่ารักกกก   

[zatamare]

ด้านได้ อายไม่เป็น แบบนี้เรียก โคตรด้านป่าวพี่สิงห์

[yayee2]

เอาใจช่วยสิงหากับกุมภา  หวังว่าเหตุการณ์จะไม่ยุ่งยากนักหรอก
เพราะทั้งพ่อทั้งแม่ก็ทำใจได้อยู่แล้วนี่ว่ากุมเป็นอะไร

[Choiaop]

ง่าา สั้น (รึป่าว) ฮ่าๆๆ

แม่น้องกุมฮามาก ฮ่าๆๆ
คิดได้ไงลูกเป็นตุ๊ด กร้ากกก
แบบนี้เค้าเรียกเคะน้อยต่างหาก อิอิ

พี่สิงห์สู้ๆ พิชิตแม่ยายให้ได้นะ

[ToffeE_PrincE]

แม่ยายดี๊ด๊ามากมาย

 

[roseen]