หัวข้อ: สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยนโดยTRomance //ตัวอย่างหนังสือ P.101 มาแล้วค่ะ^^

[chaoyui]

แต่งงานนน~!  ขอขั้นประตูได้มั้ยอะ

[mickeynut]

 

[maple4120]

อ๊ายยย อ่านแล้วเขินจริงๆเลย
ชอบคะ่ หวานกันไปมั้ยเนี่ย? 555 รอต่อนะคะ

[ladymoon_yy]

เข้ามารอพี่สิงกับน้องกุมจ๊ะ 

[nam_lah]

มาลงชื่อรอฮะ

[jpkoko]

ลุงสิง คิดการใหญ่

[Non_stop]

 

ลุงสิงอย่าลืมบัตรเชิญแจกแขกให้ครบเน้อ

อยากไปงานแต่งสองคนนี้จริงคงจะฮาน่าดู

อิจฉาหนูมีน มีพ่อตั้งสองคนแหนะ

[nam_lah]

อยากอ่านๆๆๆๆๆๆๆ

[Forever_Love]

นานแล้วน้าตัวเอง

[mintny]

ตามอ่านทันแล้ว เย้้้ เย้ 

ลุงสิงนี้เป็นมากเลยนะคะ
ถึงขั้นคิดเรื่องแต่งงานแล้ว 555
คงจะไม่มีดราม่าเรื่องที่บ้านน้องกุมนะ
กลัวสงสารทั้งน้องกุม และพี่สิง

ขอบคุณนะคะ  ^^

[gayraygirl]

คิดถึงน้องกุมภ์แล้วนร๊า 

[CHADMM]

ตกหน้า3แล้วค่าา   ,,

คิดถึงน้องกุมภ์กับลุงสิงห์แล้วอ่าาา     มาไวๆนะคะ

^^

[Seiki]

ตอนที่ 20 'สิงหาถึงกุมภา...ทราบแล้วไม่เปลี่ยน'



เพราะคุณยายเสีย คุณแม่เลยเหงา อยากเข้ากรุงเทพมาเยี่ยมลูก!!



แผนการที่วางแผนมาครึ่งค่อนคืนบ้าๆบอคนเดียวเลยล่มกลางอากาศ ตั้งใจว่าจะเซอร์ไพรส์และสร้างบรรยากาศโรแมนติกให้สมกับเป็นคู่รักเข้าใหม่ปลามันด้วยการลากแขนกุมภาไปเลือกแหวน
ตื่นขึ้นมาด้วยแรงสั่นสะเทือนที่อาจก่อให้เกิดคลื่นยักษ์ง่ายๆภาพแรกที่สายตาประมวลภาพได้ คือภาพผู้ชายที่ผมกดทำเมียกระโดดเหยงๆไปมา
ดีนะที่มันกระทืบโดนที่นอน ถ้ามันกะเป้าผิด ไม่แคล้วผมไส้ไหลแน่ๆ
“คุณ กว่าจะตื่น มาช่วยกันคิดหน่อยสิว่าผมจะทำยังไงดี”
มันปรามาสว่ากว่าผมจะตื่น นี่ถ้าไม่ติดว่างัวเงียอยู่นิดหน่อย ผมสอยปากมันรับอรุณยามเช้าแล้วนะเนี่ย สะดุ้งตกใจตั้งแต่เตียงไหวรอบแรกแล้ว แต่ทำไงได้ เมื่อคืนคนมันหลับไปฝันหวานไป
“เรื่องอะไร”
“เรื่องแม่ไง แม่จะมาเยี่ยม ผมจะทำไงดี”
ทีอย่างนี้ทำมาเป็นกระต่ายตื่นตูม วันแรกที่มันบุกรุกมาออกคำสั่งกับผมแบบไม่ต้องการคำปฏิเสธไม่เห็นมันจะลนลานแบบนี้เลย
“ทำเหมือนวันแรกที่มาเคาะห้องพี่สิ”
“ทำยังไงอะ”
“ทำใจกล้าๆหน่อย”
“ผมไม่เข้าใจครับ”
“แม่มาก็ให้มาสิ”
“คุณลืมไปแล้วหรือไงว่าผมคืนห้องไปแล้ว”
“ให้แม่มาพักที่นี่”
“เฮ้ย แล้วผมจะบอกแม่ว่ายังไง แม่ครับ นี่แฟนผมครับแม่ นี่ลูกสาวผมที่ผลิตผ่านน้องสาวแฟนผมอีกทีแบบนี้เหรอ”
“ก็ไม่เลวนะ กล้ามั้ยล่ะ”
“ผมฮาราคีรีตัวเองตายง่ายกว่า”
“เฮ้ย สงสารพี่เถอะกุม ถึงพี่จะแก่แล้ว แต่ก็ไม่อยากเป็นหม้ายนะ หนูมีนก็คงไม่อยากกำพร้าพ่อสักเท่าไหร่หรอก”
“ผมซีเรียสนะ ทำไมคุณไม่กังวลอะไรเลย”
“อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด วันนี้กุมปิดผู้ใหญ่ได้ แต่เราปิดเค้าตลอดไปไม่ได้ แม่กุมมีสิทธิ์ที่จะรู้จักหลาน เหมือนที่กุมมีสิทธิ์ในความเป็นพ่อหนูมีนนั่นแหละ เข้าใจมั้ย”
“ผมไม่ได้กังวลเรื่องผมเป็นพ่อหนูมีน”
“แล้วกังวลเรื่องอะไร เรื่องเป็นอะไรกับพี่ เรื่องมีสามีเป็นผู้ชาย หรือว่าเรื่องอะไร”
“เอ่อ คือผม”
ปล่อยไอ้ปากแดงยืนอมพะนำอยู่ที่เดิม ผมเลือกที่จะเลี่ยงออกไปสงบสติอารมณ์ที่ห้องทำงาน ผมโมโหร้าย ผมหงุดหงิดง่าย
ผมรู้!!
แต่ถ้าเรื่องนั้นมันไม่กระทบความรู้สึกผิดหวัง น้อยเนื้อต่ำใจ ผมก็จะไม่หวั่นไหวครั่นคร้ามขนาดนี้หรอก
พออารมณ์ไม่ดีจะมองไปทางไหนมันก็หงุดหงิดใจไปหมด ขนาดแบบบ้านที่ตัวเองดีไซน์ไว้กับมือยังไม่เตะตา ไอ้โจ้หันมาเจอผมในโหมดอารมณ์นี้มันยังก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองต่อ คงจะมีหนูมีนคนเดียวที่ไม่รู้เดียงสา เห็นลุงสิงห์เดินเข้ามาก็กางแขนให้อุ้ม
“ก็มีแต่หนูมีนแหละนะที่ต้องการลุงสิงห์”
กำลังจะยื่นมือไปอุ้มหลาน แต่มือถือเจ้ากรรมก็สั่นขัดจังหวะเสียก่อน
“เดี๋ยวลุงจัดการก้างขวางคอก่อนนะลูกนะ.....โจ้ดูหลานด้วยนะเว้ย”
“ไม่ต้องห่วงครับพี่ หลานพี่ก็เหมือนหลานผม”
“เหมือนหลานมึงตอนไหน กะล่อน กูรู้นะว่ามึงจะโยงไปถึงแม่ของหลานน่ะ คุยโทรเสร็จจะมาชำระความ”
ขัดหูไปหมด ไม่ว่าใครจะพูดจะทำอะไรก็ขัดหูขัดตาไปหมด ไอ้ปากแดงมันเก่งกล้าสามารถทุกเรื่อง แต่พอเป็นเรื่องนี้ทีไรมันก็ยังอ้ำอึ้งให้ผมหงุดหงิดใจทุกทีสิน่า ทำไมวะ ผมก็ไม่เคยมีแฟนเป็นผู้ชาย เรียกว่าไอ้เดือนสองเป็นคนแรกที่เข้ามาเปลี่ยนแปลงรสนิยมผมก็ว่าได้ พอผมมั่นใจ ผมก็ยอมรับ แต่ไอ้ปากแดงกลับเป็นฝ่ายอยากจะปิดบังซะงั้น ผมมีคุณสมบัติเป็นผู้นำครอบครัวไม่ได้หรือไง
อารมณ์กำลังขุ่นมัวเต็มที่ แต่เบอร์ที่โชว์หน้าจอทำเอาผงะ มินตราโทรหาผมมีธุระอะไร
“ครับ”
เสียงสะอื้นลอยผ่านกระบอกโทรศัพท์ก่อนคำทักทาย มินตรากำลังร้องไห้ แต่ไม่รู้ว่าเกี่ยวข้องอะไรกับผม
“สิงห์คะ มินไม่รู้จะพึ่งใครแล้ว”
อา...งงเข้าไปใหญ่ เปิดประเด็นมาแบบนี้ก็คงต้องการผมเป็นที่พึ่งสินะ
“มินทำใจดีๆนะ ใจเย็นๆ มีอะไรก็บอกผมมา มีอะไรให้ผมช่วย”
ผมเป็นอดีตแฟนที่ไม่ดีเท่าไหร่นักหรอก ถึงตอนเลิกใหม่ๆจะฟูมฟาย เสียใจ  ตามประสาคนรักจริงหวังแต่ง แต่เวลาที่ผ่านมามันช่วยได้ ผมตัดขาดกับมินตราจากคำว่าแฟนหรือคนรักได้ แต่ผมคงไม่แล้งน้ำใจตัดบทสนทนาตอนที่อีกฝ่ายหลั่งน้ำตาแล้วบอกว่าต้องการความช่วยเหลือหรอกนะ
“สิงห์ค่ะ มินโดนขู่ มินโดนทำร้าย มินไม่รู้จะทำยังไงดีแล้วค่ะ ช่วยมินด้วยนะคะ”
“มันเกิดอะไรขึ้น มินสงบสติอารมณ์เล่าผมมาก่อน ไม่งั้นผมช่วยไม่ได้นะ”
“มีคนมาชอบมินค่ะ แต่มินไม่ได้คิดกับเค้าแบบนั้น เค้ามอมเหล้ามิน แล้วเค้า เค้า โฮ”
เออ จบกันพอดี ทำไมคนเราต้องแทกกั๊กให้อยากรู้แล้วก็เว้นวรรคให้หงุดหงิดหัวใจแบบนี้วะ ไอ้ปากแดงก็เหมือนกัน เรื่องเก่ง ห้าวหาญ ปากดีไม่แพ้ใคร แต่พอเป็นเรื่องที่ผมคิดว่ามันมีความหมาย มันควรจะชัดเจน กลับอ้ำอึ้งทำหน้ามึนใส่ซะงั้น
“หรือมินจะวางสายไปเคลียร์ตัวเองให้ใจเย็นกว่านี้มั้ย แล้วค่อยโทรมาเล่าก็ได้ ผมไม่ปิดเครื่องหนีหรอก”
“แล้วพ่อของหลานสิงห์จะไม่เข้าใจผิดเหรอค่ะ ที่มินโทรมารบกวนสิงห์แบบนี้”
โอ๊ย!! ไอ้ปากแดงมันโตเป็นควาย เป็นพ่อคนแล้ว มันคงไม่มานั่งคิดหยุมหยิมหรอก (มั้ง) แล้วถ้าเกรงใจคนข้างกายผมขนาดนี้ อะไรดลใจให้โทรมาหาผมวะ หรือว่าเบอร์ผมกดหาง่าย
“งั้นผมไปขออนุญาตเค้าก่อนแล้วกัน เดี๋ยวโทรกลับนะครับ”
“สิงห์ค่ะ”
“ว่าไง”
“จะช่วยมินจริงๆใช่มั้ยค่ะ”
“ผมเคยโกหกหรือทำให้คุณผิดหวังมั้ย นอกจากที่คุณคิดไปเองว่าผมจะหมดตัวตอนพ่อแม่ผมตายน่ะ”
“มินถูกไอ้คนนั้นมันมอมเหล้า แล้วเอ่อ แล้ว เค้าบอกว่าถ้ามินไม่คบกับเค้า จะปล่อยคลิปประจารณ์ค่ะ มินเลยบอกว่ามินคบเค้าไม่ได้ เพราะมินมีแฟนแล้ว”
มีใครที่จัญไรกว่าผมอีกเหรอ ถึงผมจะรวบหัวรวบหางไอ้ปากแดง แต่ไม่เคยคิดจะผูกมัดใครด้วยวิธีแบบนี้ ไอ้คนที่ทำอย่างนั้นมันอยากได้กายหรืออยากได้ใจกันแน่ ทำไมถึงได้สร้างข้อต่อรองที่สมควรโดนกระทืบให้ม้ามไหลขนาดนี้
“แล้วผมจะต้องช่วยมินยังไง ผมเป็นสถาปนิกนะ จะไประงับคลิปอะไรพวกนั้นได้ยังไง”
“เปล่าค่ะ แฟนที่มินหมายถึง มินหมายถึงสิงห์น่ะค่ะ สิงห์ช่วยไปยืนยันตัวเพื่อเอาคลิปคืนมาหน่อยได้มั้ยค่ะ นะคะสิงห์”
“อะไรนะ”
สมองผมเหมือนปูที่โดนน็อคน้ำแข็งก่อนลงหม้อนึ่งชั่วคราว มินตราเอาผมไม่กล่าวอ้างกับไอ้คนนั้นว่าผมเป็นแฟนเนี่ยนะ คิดอะไรอยู่ ผมไม่อยากจะนึกถึงความวุ่นวายที่เข้าคิวรออยู่เลย พระศุกร์เข้าพระเสาร์จะขอสวิงกิ้งแน่ๆ
“ไม่เป็นไรค่ะสิงห์ ขอโทษนะคะที่รบกวน ถือว่าเราไม่ได้คุยเรื่องนี้กันนะคะ”
ผมอยากจะบ้าตาย ปีนี้เป็นปีชงผมหรือไงวะเนี่ย มีแต่เรื่องๆ ถ้าผมวางเฉย ผมก็คงจะเป็นไอ้หน้าตัวเมียที่ใจดำอำมหิตย์ที่สุดเลยใช่มั้ย แต่ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะทำอะไรจริงๆนะ แต่เรื่องมินตรามันก็หนักหนาเกินไป เธอตั้งความหวังว่าต้องการความช่วยเหลือจากผม อย่างน้อยผมก็ควรจะคิดถึงวันเวลาดีๆที่ผ่านมา แล้วก็ต้องท่องไว้ว่าเพื่อมนุษยชาติ
“มิน จะให้ไปเจอที่ไหนล่ะ แค่ไปแสดงตัวใช่มั้ย”
“สิงห์จะช่วยมินเหรอค่ะ ขอบคุณมากนะคะสิงห์ ยังไงถ้ากุมภาไม่เข้าใจ มินจะไปชี้แจงเค้าเองนะคะ”
“อืม เรื่องนั้นไว้ก่อนเถอะ”
ไอ้ปากแดงมันไม่ใช่ไม่เข้าใจหรอก แต่มันไม่รู้เรื่อง ผมเองก็ไม่มีเวลาคิด ไม่มีสมองจะคิดว่ามินตราแหย่เรื่องกุมภามาทำไม ผมรู้ว่ามินตราสงสัยเรื่องระหว่างผมกับไอ้ปากแดงแน่ๆ เฝ้ารับเฝ้าส่งกันขนาดนั้น ถึงจะมีหลานเป็นตัวกลางก็เถอะ ผมเองในเมื่ออะไรต่ออะไรมันเด่นชัดขนาดนี้แล้ว ถ้ามินตรากล้าแย็บมา ผมก็กล้าตอบตรงเหมือนกัน
เปลี่ยนเสื้อผ้าและเตรียมตัวนิดหน่อย ตกลงกับมินตราไว้ว่าค่อยโทรคุยกันเรื่องสถานที่ตอนที่ผมกำลังขับรถก็ได้ เข้าไปในห้องทำงานอีกครั้งก็เห็นหนูมีนหลับแล้ว ไอ้โจ้ยังนั่งทำงานอยู่ที่เดิม แต่ผมไม่เห็นพ่อของหลานเลยตั้งแต่ที่ผมเลี่ยงออกมาจากวงสนทนาตอนนั้น พอมาถึงตอนนี้ก็นึกเป็นห่วงว่าไปอยู่ส่วนไหนของบ้าน
มินตราโทรมาบอกว่านัดเจอกันที่ร้านอาหารร้านหนึ่งบนถนนเอกมัย ให้มาเจอกันภายในหนึ่งชั่วโมงนี้ ย่านนั้นรถติดจะตาย ที่สำคัญถนนเส้นนั้นเค้าจะปิดซอยย่อยที่เชื่อมต่อกับทองหล่อบางซอย เลยไม่มีเวลาตามหาว่าไอ้ปากแดงไปไหน
หยิบกุญแจรถและกระเป๋าสตางค์ กะว่าจะทิ้งโน๊ตเอาไว้ที่กระดานจดงาน แต่พอหมุนตัวกลับมาก็เจอกุมภายืนก้มหน้ารออยู่แล้ว
“จะออกไปข้างนอกเหรอครับ”
“อืม ไปธุระนิดหน่อย มีอะไรหรือเปล่า”
“ผมมีเรื่องจะปรึกษาคุณ ไว้รอคุณกลับมาก่อนก็ได้ครับ”
ผมไม่รู้ว่าเรื่องที่กุมภาจะคุยด้วย ใช่เรื่องที่เรายังค้างคากันอยู่หรือเปล่า แต่ถ้าให้เทียบระดับความสำคัญและเร่งด่วนแล้ว ผมควรจะจัดการกับเรื่องของมินตราให้จบๆไปก่อน แต่ว่าสิงหาก็คือสิงหา เจอกุมภาทำหน้าแบบนี้เข้าไปก็ยอมรับว่าใจหาย และแคร์ความรู้สึกของคนตรงหน้ามากกว่า
“รอหน่อยนะ เดี๋ยวพี่มา ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย”
“ครับ”
ไม่รู้เหมือนกันว่าอารมณ์หงุดหงิดก่อนหน้านี้ที่ทะลุองศาร้อนจนระบายออกทางหูมันหายไปไหนหมด หน้าหงอยๆแต่เต็มไปด้วยร่องรอยแห่งความกังวลนั้นทำเอาผมแทบจะโทรไปยกเลิกเรื่องที่รับปากจะช่วยเหลือมินตราทันที
“ยังมีอะไรอีกหรือเปล่า”
ผมเลิกคิ้วถามเพราะเห็นเค้ายังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม คำตอบคือส่ายหัวไปมาแต่ว่าไม่ย่างกรายไปไหน
“ผมยืนส่ง รอปิดบ้านน่ะครับ”
คลี่ยิ้มเพราะคำตอบน่ารักสุดหัวใจ ถึงน้ำเสียงจะเจือรอยเศร้าหมอง แต่เวลาไอ้เดือนสองมันสลด มันก็เหมือนคนอีกคนที่ผมเพิ่งรู้จัก ขยี้หัวด้วยความเอ็นดูและฝังจมูกลงไปบนกระหม่อมแล้วก้าวเดินออกมาหลังกรอบประตูแล้วหยุดนิ่งอยู่อย่างนั้นจนกว่าจะได้ยินเสียงกริ๊กที่หมายถึงอีกฝั่งล็อคห้องเรียบร้อยแล้วนั่นแหละถึงได้เดินต่อ
ร้านอาหารที่นัดกันไว้เป็นร้านหรูตกแต่งสไตล์ผู้ดีอังกฤษ อยู่สุดซอยย่อยซอยหนึ่งของทองหล่อ บรรยากาศเงียบเหมาะกับการดินเนอร์ใต้เสียงเทียน หรือสร้างบรรยากาศขอใครสักคนแต่งงาน ขนาดออกมาทำธุระให้คนอื่น ผมยังมีจินตนาการไปถึงเรื่องแต่งงานที่ยังคงเป็นเพียงฝันค้างเอาไว้
มินตรานั่งยิ้มหวานในชุดสายเด่ียวบางเบา ผมเห็นเธอนั่งอยู่คนเดียวโดยไร้เงาของคู่กรณีที่นัดหมายกันไว้ ไม่มีร่องรอยความกังวลใดๆโผล่พ้นออกมาจากแววตาที่วาววับไปด้วยความยินดีนั่น ผมเลยพยักหน้าให้แทนคำทักทายและยกคิ้วเป็นคำถามเมื่อเห็นเก้าอี้ข้างๆยังว่างเปล่า
“เอ่อ มินอยากให้เราเจอแล้วก็ตกลงกันก่อนน่ะค่ะ จะได้มีมีพิรุธตอนเจอกับเค้า”
พยักหน้ายอมรับในเหตุผลอีกครั้ง ช่องว่างที่เกิดจากสถานะที่แปรเปลี่ยนมันมีมากพอที่จะทำให้ละครฉากนี้ไม่แนบเนียนเท่าไหร่นัก ผมเองถึงจะไม่ใช่ไก่อ่อนแต่ก็ไม่ใช่คนกะล่อนไปวันๆเหมือนกัน ภาระที่แบกอยู่ก็ส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะผมไม่ใช่คนนิสัยอย่างนั้น กะล่อนก็กะล่อนแต่ปาก หรือไม่ก็กะล่อนกับคนใกล้ตัว
“มินขอโทษนะคะที่ทำให้สิงห์ต้องลำบาก แต่ถ้าไม่ใช่สิงห์ มันคงเป็นเรื่องที่ยากจะเชื่อนะคะ ที่ผ่านมาใครๆก็พอจะรู้ว่าเรา เอ่อ เคยคบกัน”
ผมละเลียดฟัวกราส์เข้าปากแบบไม่ต้องการตอบรับหรือแสดงความคิดเห็นอะไรต่อจากนี้ เท่าที่ผมรู้ หลังจากเราเลิกกันไปแล้วเธอก็คบกับนักธุรกิจมีชื่อเสียงคนหนึ่ง แต่ที่ผมไม่รู้คือเธอเอาผู้ชายคนนั้นไปไว้ที่ไหนเสีย หวยถึงได้มาตกที่นายสิงหาผู้ชายที่ยึดวิชาชีพตัวเองเปิดเป็นธุรกิจเล็กๆมีพนักงานแค่ไม่กี่คน
“มินนัดผมไว้ภายในหนึ่งชั่วโมง แล้วมินนัดเค้าไว้เมื่อไหร่”
“สามทุ่มค่ะ”
ผมสบถคำว่า’ตายห่า’อยู่ในใจ นี่ผมต้องมารอไอ้เชี่ยนั่นถึงสองชั่วโมงเลยเหรอเนี่ย ตับห่านจานแค่นี้ไม่สะเทือนกระเพาะผมแม้แต่น้อย แต่ที่ไม่สั่งอะไรเพิ่มเพราะบอกให้คนบางคนรอผมกลับไปให้คำปรึกษาอย่างที่มันต้องการนี่แหละ ผมคิดว่ากุมภาต้องรอกินข้าวเย็นด้วยแน่ๆ ไม่อยากให้มินตราคิดว่าผมมาครั้งนี้เพราะความจำใจ เลยได้แต่จิ้มๆข้อความส่งไปว่าให้มันกินข้าวเย็นล่วงหน้าไปก่อน ผมยังไม่เสร็จจากธุระอาจจะกลับดึก ถ้าง่วงให้งีบไปก่อนก็ได้
มินตราชวนคุยได้เป็นธรรมชาติเหมือนย้อนเวลาไปตอนที่เรายังคบกัน เวลามาทานข้าวด้วยกันก็แบบนี้ จะต่างกันก็ตรงที่เราต่างแลกเปลี่ยนความคิดเห็นหรือโต้ตอบกันสนุกสนาน แต่สำหรับวันนี้ ผมเลือกที่จะเป็นผู้ฟังที่ดีและให้ความสำคัญระหว่างเธอและไวน์ขาวเท่าๆกัน
สองชั่วโมงผ่านไปอย่างช้าๆ มันช้ามากสำหรับคนกระฉับกระเฉงแบบผม ใจคิดห่วงไปถึงคนที่บ้าน ป่านนี้กุมภาคงเริ่มกล่อมหนูมีนให้หลับแล้ว ไม่รู้หนูมีนจะงอแงหรือเปล่าที่ไม่เห็นผมชวนเล่นอยู่ข้างๆหรือฮัมเพลงเสริมสร้างพัฒนาการที่ไอ้เดือนสองเปิดให้ลูกฟังก่อนนอนเป็นประจำทุกคืน
ใจคิดไปถึงลูกก็พะวงไปถึงพ่อของลูกด้วย ไม่รู้ป่านนี้มันจะคิดมากเรื่องแม่มาเยี่ยมไปถึงไหนแล้ว ผมแค่อยากให้กุมภากล้าที่จะเปิดเผยสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่ให้ผู้ใหญ่ค่อยๆรับรู้ ในเมื่อเกย์ไม่ใช่ไข้หวัดใหญ่ เป็นแล้วไม่หาย ก็ต้องค่อยๆทำให้คนรอบข้างชินไปกับมัน ผมแค่รู้สึกอึดอัดแทนที่จะต้องคอยปิดบังอยู่แบบนี้ ไอ้ปากแดงมันโชคดีในความพลาด อย่างน้อยมันก็มีทายาท มีหลานให้พ่อกับแม่ ถึงแม้คู่ชีวิตจะเป็นผู้ชาย แต่ในบั้นปลายของชีวิตก็ยังมีหนูมีนคอยดูแล
ไวน์พร่องจนหมดไปหลายต่อหลายแก้ว ส่วนใหญ่คนดื่มคือผม เพราะตอนนี้รู้สึกมึนๆขึ้นมาบ้างแล้ว ผมเลือกดื่มเพราะกลัวความสนิทบนโต๊ะอาหารจะเป็นช่องทางให้มินตราคิดไปเองว่าผมยังเหมือนเดิม ยังรอ ยังกินหญ้าเพราะรักจอมปลอม ต่อให้มันเป็นเรื่องที่ผมคิดมากไปเอง แต่อย่างน้อยกันไว้ดีกว่าแก้ ในเมื่อผมมีจุดยืนแน่ชัดแล้วว่าวันนี้ผมแค่มาช่วยเพื่อนเก่าจากเรื่องราวร้ายๆก็แค่นั้น ถึงแม้ในใจจะแอบคิดว่าจะมีไอ้งั่งคนไหนที่มันเชื่อเรื่องอุปโลกน์พวกนี้ ถ้าไอ้บ้านั่นมันชอบมินตราจริงๆ มันต้องรู้ว่าผมกับมินตราเพิ่งจะควงคู่กันให้เห็นแค่วันนี้ หลังจากที่เลิกรากันไปเป็นปีๆ
พื้นเริ่มสูงๆต่ำๆ และฝ้าเพดานเริ่มพร่าลาย ไม่มีอะไรที่คมชัดในกรอบสายตา ผมเริ่มรู้สึกว่าไวน์ที่เพิ่งรินจากขวดใหม่รสเข้มกว่าปกติ สิงหาไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้ไวน์มาจากไหน ไม่รู้ว่าไวน์ชั่นเยี่ยมที่บ่มเพาะเป็นเวลานานกับไวน์ที่หมักแค่ไม่กี่วันหรือกี่เดือนต่างกันยังไง รับรู้แค่รสหวานที่แฝงไปด้วยรสฝาดเฝื่อนกลืนลงคอไปแล้วร้อนวาบไปทั้งร่างกาย ช่วยขับรสชาติอาหารสไตล์ต่างชาติให้อร่อยขึ้นก็เท่านั้น
ผมไม่เคยกินไวน์แล้วเมา!!
ถึงแม้จะรู้สึกว่าวันนี้ผมดื่มเยอะกว่าวันไหนๆ แต่มันไม่น่าจะทำให้ผมรู้สึกเหมือนล่องเรืออยู่กลางทะเลที่มีคลื่นมรสุมชวนให้ขย้อนของแพงที่เพิ่งลงไปถึงกระเพาะให้มาจ่ออยู่ที่คอหอยขนาดนี้
“มิน ลองโทรเช็คหน่อยเถอะว่าไอ้นั่นมันจะมาถึงหรือยัง”
“ยังไม่สามทุ่มเลยนะคะสิงห์ อีกแค่สิบห้านาทีเองค่ะ เมาแล้วหรือค่ะ”
“อือ ผมรู้สึกว่าไวน์ขวดใหม่มันแรงกว่าขวดก่อนๆมาก”
“อ้าว เหรอค่ะ พนักงานเค้าแนะนำว่าไวน์ขวดนี้ขายดีเป็นพิเศษ มินเลยลองสั่งมาให้เผื่อสิงห์จะชอบ มันแรงไปเหรอค่ะ”
ผมรู้สึกว่าตัวเองนั่งอยู่กับที่ เบาหวิว ล่องลอยและไร้น้ำหนัก แต่ในสมองกลับหมุนหวือไม่ต่างอะไรกับเครื่องเล่นหวาดเสียวทั้งหลายในสวนสนุก มันหมุนเร็วและแรงทั้งๆที่สมองก้อนนั้นของผมคือส่วนที่หนักที่สุดในร่างกายที่รู้สึกได้ และมันเต้นตุบๆเหมือนจะระเบิดกระจายออกมานอกกระโหลก เหมือนใครกระชากหัวผมออกมาผูกเชือกแล้วเหวี่ยงเล่นแทนลูกข่างอย่างไรอย่างนั้น ในท้องเริ่มปั่นป่วนเหมือนจะอ้วกออกมาซะให้ได้
“มิน ผมรู้สึกเหมือน............................”
สติสุดท้ายดับไปทั้งๆที่จำไม่ได้เลยว่าตัวเองอยากสื่อสารอะไรกับมินตรา


๐ สวัสดีค่ะ ทิ้งพี่สิงห์น้องกุมไปหลายวัน เคาะสนิมกันยกใหญ่ กว่าจะย้อนอ่านว่าแต่งอะไรไปบ้างก้ใช้เวลาไปนานเหมือนกัน (เพราะทวนไปเสพมาม่ากองทุนแมวหมาอันร้อนแรงไปด้วย  )
๐ ตอนนี้เหลือพี่สิงห์เรื่องเดียวที่ยังดำเนินเรื่องอยู่ ใจหายเหมือนกันนะคะ ยังรู้สึกว่าต้องวิ่งรอกไปมาสองเรื่องอยู่เลย 
๐ เผื่อใครยังไม่ทราบ 'เด็กป๋า' เปิดจองรวมเล่มแล้วนะคะ  รายละเอียดการจอง คลิกที่นี่ค่ะ
๐ ยังคงต้องฝากเรื่องคำผิดอยู่เหมือนเดิมนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนเหมือนเดิม  และยินดีต้อนรับคนอ่านที่ผ่านเข้ามาใหม่ทุกคนด้วยนะคะ 
๐ เรายังคงเวิ่นเว้อกันได้ในแฟนเพจเหมือนเดิมค่ะ รวมถึงข่าวสารต่างๆก็เสพกันได้ที่นี่นะคะ ประตูทางเข้าแฟนเพจ คลิก!!

[CHADMM]

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ลุงสิงห์งานเข้าแล้วววววว    ,,, เคลียร์กับกุมภ์ัยังไม่เสร็จ  เจอยัยมินตรานี้อีกกกก       T^T     ซวยอ่ะลุง    ตอนหน้าขออย่าให้มีอะไรร้่ายแรงให้ผิดใจกันเล้ยย 

+1 ให้นะคะ   ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ด้วยค่า

[fffx]

อีเลววววว  :z6:ขอหยาบได้ไหมคะ -*-
อารมณืมันแบบนั้นจริงๆ เฮ่อๆ
รอตอนต่อไปฮวัฟฟฟ

[little_nok]

งานเข้าพี่สิงห์ซะแล้ว
ยัยมินตรามอมไวน์ หรือใส่ยาสลบ
กะผูกมัดใช่ม่ะ
แล้วน้องกุมกำลังรอพี่สิงห์
ตั้งใจจะบอกพี่สิงห์ใช่ป่าวว่า "ยอมเปิดเผยเรื่องของเราให้แม่รู้"
กดบวกให้คนขยัน มาอัพบ่อยๆ นะคะ เหลือเรื่องเดียวแล้ว
พี่รออ่านเรื่องนี้ตลอดเลยค่ะ

[Yunatsu]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก


ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[inpurplethief]

พี่สิงห์ได้โปรด
อย่าเสียโง่ให้e-vainนี่เป็นอันขาด
น้องกุมจะว่ายังไงหนอ
หวั่นใจ....

[nolirin]

เวรกรรม  :a5:ไม่อยากจะคิด
หลังจากนี้จะได้วดมาม่าชามโตอีกเหรอเนี้ย
พี่สิงห์นะพี่สิงห์ มาแพ้มารยาบาบพี่มินเอาง่าย 
แทนที่จะได้เอาคลิปคืนอย่างที่ว่า กลายเปงถูกถ่ายคลิปแทนไหมเนี้ย????

[Nus@nT@R@]

ต๊ายยยยย ยัยมินกล้ามอมลุงสิงห์เราหรือนี่
แล้วงี้จะกลับไปหาน้องเดือนสองได้ป่าวนี่ กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ

[kokikung]

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
WHP อารายกานนักหนา
อินังคนนั่นอยากได้อารายอิลุงแก่คนนี้นักฮะ
โอ๊ยเพลียสุดเท่า3โลกแล้ว
อิลุงแกก็นะเขื่อคนง่ายเกิ๊น งานเข้าแล้วไหมละงลุงทีนี้แก้เอาเองเลย
สงสารน้องเดือน2จัง
เครียด + ค้าง + เพลีย +อยากทืบชะนี 

[aorpp]

 
พี่สิงห์จะรอดมั๊ยเนี่ยยยย

[flawless]

นังชะนีมินตรา หล่อนคิดจะทำอะไรลุงสิงห์ ฉันรู้ทันนะยะ
หนูกุมภ์ลูก รีบตามจิกสามีกลับบ้านด่วน เสียทองเท่าหัว
มิยอมเสียปั๊ว ให้ใครนะคะ หนูขา

[golove2]

ยัยมินแหลมากมายนะย่ะหล่อน
มาหลอกวางยาพี่สิงห์

 

[duckieduck]

ตัวร้ายมาอีกแล้ววววว โอ้
รอลุ้นต่อเลยค่ะ จะทำอะไรพี่สิงเนี่ยยยย

[tachibanramen]

เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~
ยังไหงๆ
ป้าเล่นมอมผู้ชายแบบนี้เลยรึ บ้าแล้วๆ
เป็นกำลังใจให้ลุงสิงห์+นักเขียนต่อไปจ้ะ

*รอเรื่องนี้มานานด้วยความฮักและคิดตึ๋ง

[yeyong]

อ่านแล้วงอนคนแต่งค่ะ
สงสารพี่สิงห์ ความวัวยังไม่ทันหาย
ความชะนีก็เข้ามาแทรก

[jaymaza]

ร้ายนักนะ

อิอาจารย์มิน

เฮ้อออออ   

[pppp]

เพ่สิงงงงงงห์ ทิ้งท้ายไ้ด้ค้างคามาก
ยัยมินตราอย่างแสบอ่ะ
จะมีใครมาช่วยพี่สิงห์มั้ยนะ

[iPuii]

มีความรู้สึกว่าอยากตบ นังมินตรา อาาาา (ข่มใจๆ ฮึ่ยยยย) ขอ เป็นน้ำจิ้ม(?) ก่อน