หัวข้อ: สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยนโดยTRomance //ตัวอย่างหนังสือ P.101 มาแล้วค่ะ^^

[lazewcielo]

พี่สิงห์โคตรจะรั่วอ่ะ 55555555555

[tamekung]

ลุงสิงห์แม่งหื่นอย่างน่ารัก  555555
น้องกุมอึนไปเลย ~



จัดหนักๆไปลุง งง

[Oilsaoo]

ลุงสิงห์น่ารัก
เปิดเผยเเละชัดเจน 555

[naja-kitase]

รออยู่นะคะ 

[✪PATTY✪]

 

[myapril]

เป็นธรรมดาที่กุมภ์จะคิดว่าตัวเองแปลกใหม่สำหรับพี่สิงห์
พี่แกเล่นป่ามป้ามกับน้องไปแล้วนี่
จงพิสูจน์ตัวและใจของท่านพี่ต่อไปซะ

[แดดร่มลมตกก็ได้เวลาตื่น]

พี่สิงห์เนี่ยน้า พอเปิดตัวได้ก็รุกใหญ่เลยนะ
ไม่ให้น้องกุมได้มีโอกาสตั้งตัวเลย รุกซะจนน้องกุมตกกะใจหมดแล้ว
แถมยายมารร้ายในอดีตยังตามมาขอส่วนบุญส่วนกุศลซะงั้น
แต่กรรมใดใครก่อน กรรมนั้นย่อมคืนสนอง
อยากทิ้งพี่สิงห์ไปดีนักตอนนี้คิดได้ก็สายไปซะแล้ว
เพราะในใจพี่สิงห์ตอนนี้มีแต่เดือนที่สองของปีเต็มไปหมด
น้องกุมระวังตัวไว้ล่ะ ตอนนี้ดวงของน้องโดนทั้งรักและเกลียดรุมเร้า
แต่จากการโคจรของดวงดาวรู้สึกว่าดวงดาวด้านความรักกำลังพุ่งแรงอย่างมาก
ส่วนราหูรู้สึกว่าจะวนอยู่แค่รอบนอกไม่สามารถทำอะไรน้องกุมของเราได้
เนื่องจากมีดวงดาวของเดือนที่แปดโคจรอยู่ใกล้ ๆ ทำให้รอดพ้นจากปัญหาและอุปสรรคทั้งปวง สาธุ

[-Otto-]

พี่สิงห์น่ารักจังเลยอ่า 

[pinfai]

กรี๊ดๆๆๆๆ กุมภาน่ารัก อ๊ายยๆๆๆ

ทั้งกุมภาทั้งโจม ฮ่าๆๆๆ ชอบที่สุดเลยอ่ะ

>///< 

ลุงสิงห์อย่าทำให้กุมภาต้องเสียใจน่ะโว้ย

ไม่งั้นล่ะ   

[ladymoon_yy]

เข้ามารอๆ

[kangkaw]

ปูเสื่อนอนแล้วนะนักเขียน  มาปลุกด้วย ^^

[gayraygirl]

มารอพี่เดือนแปดกับน้องเดือนที่สอง 

[จันทร์ผา]

สิงหากับกุมภา หายไปไหนนนนนนน

[wordpdf]

นึกว่ามาแล้วซะอีก โด่ววววว

[nam_lah]

กุมภา นึกได้ตอนนี้คงไม่ทันแล้วอะครับ 

[WhatLoveIs]

คิดถึงจังเลย >,<

[Seiki]

ตอนที่ 17 'สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยน'

พระเจ้าไม่เคยปล่อยให้เราหลงระเริงอยู่กับความสุขได้นาน
ผมคุ้นเคยกับการใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับกับไอ้เดือนสองแล้ว เริ่มคุ้นเคยกับการมีแฟนเป็นผู้ชายที่ผมเออออของผมเองตามสถานการณ์
หลายอย่างของวันนี้คล้ายๆกับวันที่ผมหึงโหดวันนั้น แต่มันก็ไม่เหมือนกันเลยซะทีเดียว กุมภาไม่เคยลงมาหาผมช้าอีกเลยถ้าผมไปรับ เค้าไม่เคยให้ผู้ชายคนไหนมาถูกเนื้อต้องตัวให้ผมเห็นอีก วันนี้กับวันนั้นเหมือนกันตรงที่กุมภากลับบ้านช้า ผมกดโทรศัพท์ไปหาเค้าหลายครั้งแล้ว สายตามองไปที่กุญแขรถหลายครั้ง ในเมื่อไม่รับโทรศัพท์ก็อยากจะไปหาที่มหาลัยตามประสาวัยไม่รุ่นเท่าไหร่แต่ยังใจร้อนเป็นไฟอยู่ทีเดียว แต่หลังจากมันตกเป็นของผม เราก็เหมือนจะสื่อถึงกันได้ โทรศัพท์ที่นั่งมองสลับกับกุญแจรถอยู่นานก็ดังขึ้นมา
“คุณครับ”
น้ำเสียงร้อนรน น่าจะกำลังรู้อารมณ์ผมว่ากำลังโกรธเป็นไฟอยู่แน่ๆ
“ว่าไง”
ทำน้ำเสียงประมาณว่า มีอะไรจะแก้ตัวก็รีบบอกมา เพราะถือว่าเปิดโอกาสให้จำเลยแล้ว
“ผมขอกลับบ้านสักอาทิตย์นึงนะ”
“อะไรนะ”
ผมรู้เลยว่าเสียงตัวเองดังมากขนาดไหน ดังขนาดที่ไอ้โจ้กำลังตัดกระดาษทำโมเดลอยู่ คัตเตอร์พลาดไปโดนนิ้วเลือดอาบคาตา มันโบกมือบอกผมว่าไม่เป็นอะไรมาก แต่เลือดหยดเป็นทางจนกลัวว่ามันจะเสียเลือดแล้วตายใส่ห้องผม เป็นห่วงมันนะ แต่กำลังตกใจกับไอ้ปากแดงมากกว่า
“ผมขอกลับบ้านที่ต่างจังหวัดครับคุณ”
“กลับทำไม”
ผมกำลังจะกลายเป็นคนแก่ที่งี่เง่าในสายตาไอ้เดือนสองหรือเปล่า มันเป็นคำถามที่เขลามาก กุมภาเป็นคนนอกที่เข้ามาอยู่ห้องผมเพราะมีหนูมีนเป็นสื่อกลาง เค้าจะกลับบ้านเค้ามันก็คงไม่แปลก เพียงแต่ผมยังไม่ทันจะเตรียมใจว่าเหตุการณ์ประมาณนี้จะต้องเกิดขึ้นในสักวัน มันเลยรู้สึกใจหาย
“คุณยายผมเสียครับ ผมต้องกลับด่วน ผมฝากลูกด้วยนะครับ”
“พี่ไปด้วยไม่ได้เหรอ”
“เอ่อ คุณจะไปในฐานะอะไรครับ”
อยู่ดีๆเหมือนโดนต่อยหน้า ปวดใจยิ่งกว่าใครเอาฆ้อนปอนด์มาทุบตีซะอีก ผมไม่ได้เตรียมใจกับคำถามที่ต้องตอบเกี่ยวกับสถานะของเราสองคนจากคนที่บอกว่าชอบผมก่อน เจอคำถามนี้เข้าไปได้แต่น้ำท่วมปาก เตรียมคำตอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ไว้สำหรับคนอื่น แต่ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาตอบคำถามนี้กับกุมภา
“ไม่อยากให้พี่ไปด้วยเหรอ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ แต่ผมจะตอบคำถามญาติพี่น้องว่าอะไรล่ะครับ ถ้าคุณอายุไล่เลี่ยหรือรุ่นราวคราวเดียวกับผม ผมพอจะบอกได้ว่าเป็นเพื่อน แต่คุณแก่กว่าผมตั้งหลายปี จะให้ผมตอบคำถามนี้ยังไงครับ”
มัวแต่น้อยใจไอ้เด็กเมื่อวานซืนจนลืมคิดไปเลยว่าสถานะของเราสองคนนั้นเป็นเรื่องที่อธิบายยากสำหรับผู้ใหญ่แค่ไหน แต่ผมก็อยากติดสอยห้อยตามมันไปด้วยอยู่ดี ถึงจะเป็นญาติผู้ใหญ่มากๆ แต่สถานการณ์แบบนี้ผมก็อยากอยู่ข้างๆมัน ถึงมันจะไม่ต้องการก็เถอะ ถือว่าผมเองที่อยากยัดเยียดใส่มัน
“ก็บอกว่าเป็นพี่ที่เคารพ เป็นเจ้านาย หรือเป็นอะไรก็ได้ แต่พี่ขอไปด้วยได้มั้ย เดี๋ยวขับรถให้ เดี๋ยวไปรับเลย นายอยู่ไหน”
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กที่กลัวผู้ใหญ่เปลี่ยนใจเอามากๆ เพราะตัดสินทุกอย่างแบบมัดมือชก
“แล้วหนูมีนล่ะครับ ผมไปถึงที่บ้าน ผมจะยุ่งมาก งานศพต่างจังหวัดไม่เหมือนกรุงเทพนะครับ ที่มีคนจัดการให้ทุกอย่าง”
“ถ้าคุณหนูอย่างนายทำได้ พี่ก็ทำได้ เอาหนูมีนไปด้วยนะ พี่ดูแลลูกเองก็ได้ นายจะทำอะไรก็ทำ”
“คุณเหมือนเด็กที่ร้องตามผู้ใหญ่เลยนะครับ”
“พี่เป็นผู้ใหญ่ที่ร้องตามเมียน่ะ นะ พี่ไปรับ ต้องเตรียมอะไรไปบ้าง”
“แค่เสื้อผ้าก็พอครับ”
“ชุดดำนะ โอเคๆ แล้วนายจะเอาอะไรมั้ย พี่จะได้เตรียมไปให้”
“ไม่เป็นไรครับ ที่บ้านผมพอจะมี”
ผมใส่เกียร์จรวดเก็บของอย่างเร็วจนไอ้โจ้ที่เดินออกมาจากห้องน้ำยังตะลึง จากที่เห็นผมโหวกเหวกโวยวายกลายเป็นวิ่งวุ่นเก็บของเหมือนต้องการหนีเจ้าหนี้ยังไงยังงั้น
“บอส นั่นบอสจะหอบลูกหอบเต้าหนีตามใคร”
“หนีตามเมียกูสิวะ”
“อ่า...ไม่เห็นต้องหนีตามเลย ก็บอกน้องกุมไปสิว่าเฮียไม่เอาสินสอด”
“กูรีบอยู่นะ อ้อ แล้วคนที่ต้องจ่ายค่าสินสอดมันกูเว้ย มึงได้ยินไม่ชัดเหรอ? กูก็บอกอยู่ว่ากูกำลังหนีตามเมีย ทำงานให้เสร็จนะมึง”
“ครับๆเจ้านาย แล้วมีอะไรด่วนเหรอครับ”
“คุณยายกุมเสีย”
“อ้าว เรื่องภายในครอบครัวเค้าบอสไปยุ่งอะไรด้วย”
“มึงเข้าใจคำว่าผัวกันเมียกันมั้ยไอ้โจ้ ชาตินี้อย่ามีเมียเลยมึง”
“แหมๆ ทำเนียนกดเค้าเป็นเมียได้หน่อย ถึงกับแช่งผมเลยนะ”
“ก็มึงมันปากหมานี่หว่า”
ผมไม่เข้าใจว่าผมจะเสียเวลาเถียงกับไอ้โจ้ทำไมวะ ไอ้บ้านี่ก็ชอบแหย่ผมจังเลย แล้วผมก็คลุ้มคลั่งตามมันด้วยนี่สิ อาจจะเป็นเพราะผมมีมันคอยช่วยงาน มันเป็นดีไซน์เนอร์ที่รับคอนเซ็ปโดยตรงไปจากผม ถ้ามีใครในบริษัทได้ใกล้ชิดเจ้านายมากที่สุดก็มีไอ้โจ้นี่แหละ เห็นมันแล้วเหมือนเห็นตัวเองในสมัยเรียน แต่ไอ้โจ้มันเรียนจบออกมาแล้วมันก็ยังใช้ชีวิตตามปกติ แต่ผมนี่สิ สนุกสนานได้แค่ตอนเรียนเท่านั้น พอจบออกมาผมต้องเป็นสิงหาในอีกหน้าที่ทันที ผมเลยไม่เข้มงวดกับไอ้โจ้ เพราะเห็นในสิ่งที่มันเป็นแล้วรู้สึกดี สิ่งที่ไอ้โจ้เป็นคือสิ่งที่ผมอยากเป็นแต่เป็นไม่ได้ ผมไม่สามารถเอาแต่ใจตัวเองหรือบ้าบอต่อหน้าคนอื่น แม้แต่ยัยมิผมยังต้องแสดงออกให้แง่มุมของผู้นำให้น้องเห็นบ้าง ผมเลยอยากจะมีใครสักคนที่อยู่ด้วยแล้วผ่อนคลาย
แล้วหนึ่งในนั้นก็คือการต่อปากต่อคำแล้วทำให้กุมภาเขินได้นี่แหละ
ยัดของเข้าท้ายรถแล้วจับหนูมีนใส่คาร์ซีทไว้เบาะหลังได้ ผมก็เหยียบมิดไมล์ไปรับคุณชายเลยทันที พอรถจอดเทียบฟุตบาทที่เรานัดกันไว้เท่านั้นแหละ ผมสะอึกไปทันที ไอ้ปากแดงของผม มันเปิดประตูรถมานั่งคู่ด้านหน้า ตาแดงก่ำบอกว่าผ่านการร้องไห้มาหนักหน่วง จมูกแดงเรื่อพอๆกันกับริมฝีปากที่สีช้ำขึ้นเล็กน้อยเพราะเจ้าตัวคงใช้ฟันขบกลั้นสะอื้น
“พี่เสียใจด้วยนะ แต่คุณยายไปสบายแล้ว ถ้าจะร้องไห้ก็รีบร้องเดี๋ยวกลับไปถึงบ้านไปร้องไห้ต่อหน้าญาติๆจะพากันร้องทั้งตระกูลได้นะ”
“ผม ฮึก ฮึก ร้อง ร้องไห้เสร็จแล้ว”
ขนาดบอกว่าร้องไห้พอแล้ว แต่สิ้นคำปลอบผมเท่านั้นแหละ สะอื้นฮักขึ้นมาทันที น้ำตาก็พาลจะไหลอีกรอบ รู้แบบนี้ไม่ปลอบมันซะก็ดี เพราะดูเหมือนว่ากุมภาจะทำใจได้บ้างแล้ว
“งั้นก็นิ่งซะนะคนดี”
ผมเอื้อมมือไปลูบหัวกุมภาเหมือนที่เคยลูบหัวยัยมีน ผมเข้าใจความรู้สึกของคนที่สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักดี ผมจำได้ว่าตอนที่รู้ข่าวว่าพ่อกับแม่จากผมไปพร้อมกันนั้น ผมขังตัวเองไว้ในห้องน้ำแล้วร้องไห้จนมันไม่มีน้ำตาจะไหล อ่อนแอและเสียใจอยู่คนเดียว แต่พออยู่ต่อหน้ายัยมินั้น ผมไม่ปล่อยให้ตัวเองน้ำตาไหลต่อหน้าน้องอีกเลย ยื่นอกให้น้องร่ำไห้เต็มที่ ลูบหัวและลูบหลังน้องปลอบใจเหมือนตัวเองเป็นที่พึ่งให้น้องได้ทั้งๆที่ตัวเองก็ล้าเต็มที ยัยมิไม่มีโอกาสได้เข้าไปดูพ่อกับแม่เป็นครั้งสุดท้าย เพราะญาติๆห้ามเอาไว้ แต่ผมเป็นคนที่ได้เห็นพ่อกับแม่ว่าเจ็บแค่ไหนตอนจากไป ความรู้สึกนั้นผมยังจำได้จนถึงวันนี้ นี่คงเป็นเหตุผลนึงที่ผมอยากอยู่ข้างๆกุมภา เพราะตอนที่ผมสูญเสียนั้น เหมือนผมต้องต่อสู้กับความเสียใจเพียงลำพัง
“คุณนั่นแหละพูดขึ้นมาทำไม ผมทำใจได้แล้วเชียว”
“พี่ผิดเองครับ พี่ขอโทษนะ ว่าแต่ตาบวม ปากเบิน สูญเสียความหล่อและความแมนไปเยอะนะ”
“จริงเหรอ”
“จริง ไหนลองหันหน้ามาดูชัดๆดิ๊ โห โคตรโทรม จุ๊บ!!”
จะเรียกว่าเป็นกุศโลบายหลอกล่อหรืออะไรก็ได้ แต่ถ้าจะขอหอมหน้าผากกันดีๆผมว่าไอ้ปากแดงมันก็ให้นะ แต่ผมอยากได้แบบที่ว่าหอมหน้าผากกันเสร็จแล้วถูกตบหน้า หรือถูกว่าให้เจ็บแสบอะไรแบบนี้มากกว่า ผมฉวยโอกาสกับกุมภาเพียงเพราะอยากให้เค้าลืมเรื่องที่เสียใจลงไปบ้าง สักนิดก็ยังดี
“คุณชีกอแบบนี้กับทุกคนหรือเปล่า”
“เปล่า เป็นแบบนี้กับแค่สองคน”
เด็กขี้แยทำปากยื่นและเบือนหน้าหนีออกนอกหน้าต่างรถทันที หยุดการทุบตีทำร้ายร่างกายผมที่ขโมยหอมหน้าผากแบบไม่อาวรณ์ หาเรื่องให้เค้างอน ผมก็ต้องง้อสินะ ใช่มั้ยล่ะ แต่มันดึงมือออกตอนผมไปคว้ามือมันมาจับนี่สิ
“ก็พี่เคยบอกแล้วนี่ว่าเคยมีแฟน ไม่ได้จับพร้อมกันซะหน่อย เก็บแรงปั้นหน้าหงิกใส่พี่ไว้ปั้นหน้าหงิกใส่คู่แข่งดีกว่ามั้ยอะ”
“ทำไมล่ะ ทำไมผมต้องเก็บไว้งอนใส่คนอื่น”
“เพราะงอนใส่พี่ พี่ก็ง้ออยู่ดีแหละ ขยันงอนพี่ก็ขยันง้อ ให้รู้กันไปว่าใครจะยอมแพ้ก่อนใคร”
“คุณยังรักอาจารย์มั้ย”
“เริ่มกลัวขึ้นมาหรือไง”
“นิดหน่อย ผมไม่มีอะไรสู้อาจารย์ได้เลยนี่”
“อะไรที่ว่ามันคืออะไรล่ะ ไม่จำเป็นที่กุมจะเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับใคร เพราะพี่ยังไม่เคยทำแบบนั้นเหมือนกัน”
“ผมไม่มั่นใจนี่ คุณไม่เคยชอบผู้ชาย”
“คนเรามันก็ต้องมีครั้งแรกกันทั้งนั้นแหละ พี่บอกหลายครั้งแล้ว”
“แต่คุณห้ามทำตัวรุ่มร่ามแบบนี้ตอนอยู่ที่บ้านผมนะ”
“ทำรุ่มร่ามแบบไหน กอด หอม จูบ หรือมากกว่านั้นไปถึงขั้นสุดท้ายล่ะ”
“อะไรที่ทำให้คนสงสัยว่าเราเป็นอะไรกันน่ะ ห้ามหมดเลย บ้านผมยิ่งสงสัยอยู่ว่าทำไมไม่มีแฟนสักที”
“หมายถึงแฟนผู้หญิงอะเหรอ”
“ครับ”
“แล้วนายเคยพาใครไปที่บ้านมั้ย”
“ไม่ คุณเป็นคนแรก แต่ก็มีเสียงลือไปถึงที่บ้านผมแหละ แต่เค้ายังจับไม่ได้สักที”
“ลำบากใจมั้ย”
“ลำบากใจอะไรครับ”
“ก็พี่ตามกุมมาด้วย อาจทำให้กุมลำบากใจกับที่บ้านน่ะสิ”
“คุณกลับรถตอนนี้ทันมั้ยล่ะครับ ไม่เป็นไรหรอก ผมกลับที่บ้าน ต่อให้ยุ่งวุ่นวายขนาดไหน ผมก็ต้องคิดถึงลูกอยู่ดี คุณไปด้วย ได้เห็นลูกอยู่ในสายตาผมก็ดีใจ”
“สุดท้ายหนูมีนก็ได้คะแนนนำอยู่ดี”
“ก็เค้าเป็นลูกผมนี่”
“แล้วพี่ล่ะ”
“คุณก็เป็น เอ่อ เป็นลุงของลูกไง”
“แสดงว่าเป็นคนความจำสั้นนะเนี่ย ที่บ้านห้องนอนเก็บเสียงมั้ย ถ้าไม่ ก็ลำบากหน่อยนะ”
“คุณ มันงานศพยายผมนะ”
“พี่พูดเล่น พี่จะทำอย่างนั้นได้ยังไงเล่า แต่ถ้านายยั่วก็ไม่แน่นะ”
“ผมเคยไปยั่วคุณตอนไหน”
“บ่อยไป ชอบทำปากแดงใส่ ชอบทำหน้าตาน่ารักใส่ด้วย โอ้ย เยอะ อย่าให้พูดเลย เดี๋ยวจะแวะข้างทางซะเปล่าๆ”
ทางไปบ้านไอ้ตุ๊ดปากแดงของผมใช้เวลาขับรถหกชั่วโมงโดยประมาณ ทั้งพ่อทั้งลูกหลับสนิท ผมปรับแอร์ให้กุมภาได้นอนสบายๆ ส่วนหนูมีน ผมใส่เสื้อให้หลานสามชั้นกลัวแกจะหนาว ไอ้โจ้ก็เสือกแซวว่าให้ผมซื้อไอเวอร์โค๊ทสำหรับเด็กไปเลยสิ้นเรื่อง ผมเหมาะที่จะเป็นผู้นำทางด้านอื่นมากกว่าดูแลเด็กจริงๆ ตั้งแต่มีกุมภามาอยู่ด้วย เรื่องเสื้อผ้าและอาหารของหนูมีนมันจัดการหมด ผมเป็นเพียงผู้ช่วยสนับสนุนด้านพัฒนาการเท่านั้นเอง หนูมีนเป็นเด็กเลี้ยงง่าย ร่าเริง และน่ารักน่าหลงที่สุด ไม่เว่อร์หรอกที่พ่อแม่คนไหนจะบอกว่าคิดถึงลูกตลอดเวลา ขนาดผมมีส่วนเกี่ยวข้องแค่เป็นลุง ผมยังรับรู้ความรู้สึกนั้นได้เลย
รถเริ่มวิ่งเข้าตัวจังหวัดของบ้านกุมภา ผมก็ปลุกเค้าอีกครั้งให้เค้าบอกทาง บ้านกุมภาไม่ได้อยู่ในตัวเมือง แต่ก็เป็นอำเภอใหญ่ๆของจังหวัด ก่อนหน้านี้มัวแต่สนใจที่จะปลอบใจเมียจนลืมสงสัยว่าทำไมคุณหนูที่ทำอะไรไม่เป็นอย่างมันบอกว่าเมื่อมาถึงงานศพจะยุ่งมาก คนกรุงเทพอย่างผมเพิ่งจะมาเข้าใจเอาตอนนี้แหละครับ
งานศพของต่างจังหวัดไม่เหมือนกรุงเทพตรงที่ว่า งานศพจะจัดที่บ้านและวางศพในบ้าน มีการทำอาหารเลี้ยงแขกเป็นเรื่องเป็นราวตลอดทั้งวันและช่วงเวลากลางคืน มีญาติๆและเพื่อนบ้านมาร่วมงานตลอดเช่นกัน เป็นบรรยากาศที่อบอุ่น ท่ามกลางความสูญเสียเหมือนมีใครหลายๆคนอยู่ปลอบใจ ตอนงานศพพ่อกับแม่นั้น ตระกูลผมเลือกศาลาที่ใหญ่ที่สุดของวัด รอบศาลาและหน้าศพเต็มไปด้วยพวงหรีดดอกไม้ กลางวันเงียบสนิท มีเพียงแต่เจ้าหน้าที่ของทางวัดที่มาคอยเตรียมงานเท่านั้น แขกทั้งหลายจะมาช่วงเวลาตอนเย็น พระสวดจบก็ต่างคนต่างกลับบ้าน สุดท้ายในศาลาก็จะมีเพียงโลงศพที่วางอยู่เดียวดาย แม้กระทั่งเจ้าภาพยังต้องกลับไปนอนที่บ้าน ผมกับยัยมิเคยขอทางวัดนอนเป็นเพื่อนพ่อกับแม่ แต่ทางวัดก็ไม่ยอม เราสองคนพี่น้องนั่งอยู่ในศาลาจนกว่าเจ้าหน้าที่จะมาขอปิดศาลาทุกวัน ตอนพระสวดมีแขกมากมายก็จริง แต่ท้ายที่สุดแล้วก็เหลือกันอยู่แค่สองคนพี่น้อง มันอ้างว้างจับใจ บรรยากาศยิ่งทำให้จมอยู่กับความเศร้า ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เกิดความประทับใจกับงานศพในต่างจังหวัด
พอคนในงานเห็นกุมและผมลงมาจากรถ ไม่นานญาติของกุมภาก็รวมตัวกันมาต้อนรับชนิดที่เล่นเอาผมอึ้ง ญาติๆกุมภามีเยอะมาก ลุงป้าน้าอาพ่อแม่และแม้แต่ลูกพี่ลูกน้องหรือหลานๆก็ออกมาพร้อมหน้า ผมประหม่าและพยายามเจียมเนื้อเจียมตัวสุดๆ
“สวัสดีครับ”
ไอ้ปากแดงมันกราดสวัสดีแล้วก็โผไปกอดผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมก็ไม่รู้ว่าใคร แต่น่าจะไม่ใช่แม่มันแน่ๆ อาจจะเป็นยาติคนสนิท สองมือผมอุ้มหนูมีนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรแต่ก็ยิ้มเพราะมีคนชวนยิ้มชวนทักทายตลอดเวลา ผมทำได้แค่โค้งทำความเคารพผู้ใหญ่และโค้งรับไหว้ญาติๆกุมภาเท่านั้น
“อ้อ นี่คุณสิงหาครับ เป็นเจ้านายที่กุมทำงานพิเศษให้”
เหอะ!! ตอนที่ผมร้องตามมันมาด้วยนั้น ใครล่ะที่ยิงคำถามชวนปวดใจใส่ผม แต่พอมาถึงหน้างานจริงๆ มันลื่นไหลจนผมคิดไม่ถึงเลยว่ามันจะทำได้เนียนไม่มีที่ติขนาดนี้ ดูเหมือนทุกคนจะพยักหน้าเข้าใจ ส่วนญาติผู้น้องทั้งหลายของกุมภาเริ่มป้องปากกระซิบกระซาบกันบ้างแล้ว ที่พอหลุดออกมาให้ผมจับใจความได้ก็คือหลายคนชมว่าผมหล่อ สมาร์ท แต่ที่ต้องหุบยิ้มแทบไม่ทันก็เพราะคำถามที่จู่โจมมาแบบไม่ได้เตรียมตัวเอาไว้ก่อนนี่แหละ
“เป็นพ่อหม้ายลูกติดเหรอคะ”
ผมอึ้งไปหลายวินาที กว่าจะส่งยิ้มออกไปใหม่ได้ มันจะแปลกอะไรในเมื่อผู้ชายสูงใหญ่ถึงจะหน้าตาดีอย่างผมจะกลายเป็นพ่อหม้ายลูกติดในหมู่ญาติพี่น้องของกุมภา ในเมื่อเมื่อผมอุ้มหนูมีนมาคนเดียว ไม่มีคนข้างกายติดสอยห้อยตามมาด้วยก็เป็นแบบนี้แหละ
เมียรักผมก็ดีใจหาย ไม่ได้ช่วยแก้ต่างอะไรแทนคนที่ตัวเองแอบชอบเลยเถอะ มันโผเข้ากอดญาติๆเรียงคน แล้วทิ้งให้ผมเผชิญชะตากรรมกับคำถามเพียงลำพัง
“ครับ...”
ผมกลั้นใจตอบออกมาอย่างยากลำบาก เอาวะ ลูกติดพ่อก็ลูกติดพ่อ ญาติๆเข้าใจไม่ผิดหรอก ลูกน่ะติดพ่อ ส่วนผมน่ะติดเมีย อยากจะประกาศออกเครื่องไฟของงานแบบนี้จริงๆ
“ตามสบายนะคะคุณ ลูกๆให้เด็กๆช่วยเลี้ยงก็ได้นะคะ”
หนึ่งในญาติของกุมภาเสนอออกมาอย่างใจดี ผมได้แต่ยิ้มรับไม่ได้ตอบอะไรออกไป สายตามองตามคุณชายปากแดงแบบหมั่นไส้ พอมันกอดญาติครบทุกคนและเงยหน้าขึ้นมา อ้าว!! ไอ้ปากแดงเป่าปี่อีกแล้ว แล้วมันเสือกบอกให้ผมระวังตัวเดี๋ยวใครจะสงสัยความสัมพันธ์อันยากที่จะอธิบายของเรา แต่มันนั่นแหละ บั่นทอนความแมนของตัวเองซะน่าสงสัยเชียว แต่เหมือนจะไม่มีใครติดใจสงสัยเรื่องที่ผู้ชายอย่างไอ้ปากแดงมันปี่แตกเลยสักนิดเดียว ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ก็ได้
“ตาหนู มาแล้วเหรอลูก ไปกราบศพคุณยายกันก่อน”
ผมตาโตและหูผึ่งกับเสียงเรียกคุณชายปากแดงว่า ‘ตาหนู’ จนเกือบลืมโค้งคำนับผู้ใหญ่อีกคนที่เพิ่งตามออกมาสมทบ ท่าทางที่ไอ้ตุ๊ดปากแดงมันโผเข้าไปกอด และหอมแก้มแล้วผู้หญิงคนนั้นลูบหัวมันไปมาและเริ่มร้องไห้ด้วยกันอีกรอบนั้นบอกผมได้ว่า ผู้หญิงที่สง่าและดูมีอำนาจคนนี้ น่าจะใช่ว่าที่แม่ยายผมแน่ๆ ท่านผงกหัวรับการเคารพของผมแล้วส่งยิ้มเป็นกันเองมาให้ นี่คือการทักทายแรกสำหรับคุณแม่ที่ไม่รู้ว่าผมอยู่ในฐานะอะไร
“เข้าไปในบ้านเถอะลูก เชิญคุณด้วยนะคะ”
สองแม่ลูกจูงมือกันเดินนำผมเข้าไปในบ้าน ส่วนหนูมีนนั้นญาติๆของไอ้ปากแดงรับเอาไปดูแลให้ ผมไม่แน่ใจว่าบ้านงานหลังนี้เป็นบ้านของกุมภาเองหรือของญาติคนไหน แต่เป็นบ้านหลังใหญ่ที่ไม่ต่างอะไรกับบ้านคนรวยในกรุงเทพ แต่มีบริเวณบ้านกว้างขวางกว่าเท่านั้นเอง
“ลูกมาช้ากว่าหนูหยกแฟนลูกอีกนะ”
เสียงพูดคุยกันตามประสาแม่ลูกเล่นเอาลมหายใจผมสะดุด ตั้งคำถามให้ตัวเองได้ไม่นานก็เจอคำตอบเป็นหญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกับไอ้ปากแดง หน้าตาน่ารัก ตัวขาวจัด ผมยาวสลวย การแต่งกายเรียบร้อยรู้กาละเทศะ กำลังนั่งจุดธูปส่งให้แขกที่มาเคารพศพคุณยาย หน้านิ่งๆแย้มยิ้มขึ้นทันทีที่เห็นว่าแขกชุดต่อไปที่ยื่นมือไปรับธูปคือกุมภา
“มาเร็วทันใจจังเลยนะหยก”
คำทักทายของคนที่บอกว่าชอบผมเป็นกันเองจนรู้สึกขุ่นใจ รอยยิ้มที่สื่ออกมาจากตาที่ผ่านการร้องไห้ทำให้ผมหายใจอึดอัด ไม่มีคำอธิบายของคำว่า ‘แฟนลูก’ ที่แม่ของกุมภาเรียกขานนั่นยิ่งทำให้ผมปวดแปลบในใจ อยากจะกระชากคนที่โน้มตัวลงกราบมาถามทันที แต่นั่นคือสิ่งที่ผมได้แต่คิด สิ่งที่ผมทำได้คือโน้มตัวลงไปเคารพศพคุณยายอย่างที่มันทำเท่านั้น
กุมภายุ่งมากจริงๆอย่างที่มันเอ่ยปากบอก แต่ยุ่งแบบคุณหนูที่ไม่ต้องทำอะไรอย่างที่เข้าใจ แค่ที่มันต้องเดินสายทักทายญาติมิตรผมก็เหนื่อยแทนแล้ว ผมหมดแรงตั้งแต่เรื่องผู้หญิงคนนั้นจนไม่ได้สนใจอะไรอีก มีใครสักคนเชิญให้ผมไปพักผ่อนในห้องรับรอง เป็นห้องนอนที่จัดเอาไว้อย่างดีบนชั้นที่สองของบ้านงาน มีอุปกรณ์ทุกอย่างให้ครบไม่ต่างจากโรงแรมห้าดาวเลยทีเดียว ผมถามถึงหนูมีนก็ได้คำตอบว่าญาติๆของกุมช่วยกันดูแลไปก่อน ให้ผมอาบน้ำและพักผ่อนเพราะขับรถมาเหนื่อยๆ
ใช่!!! ทุกคนเข้าใจถูกแล้ว ผมกำลังเหนื่อย แต่ไม่ใช่เหนื่อยกายเพราะขับรถมาไกล แต่ผมเหนื่อยใจ ต่อให้อาบน้ำตัวเย็น ต่อให้ผมล้มตัวลงนอนสบายๆ แต่ผมคงข่มตาหลับไม่ได้อยู่ดี ในใจผมเฝ้าแต่ถามว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แล้วทำไมไอ้ปากแดงถึงปล่อยผมไว้คนเดียวแบบนี้


๐ สวัสดีค่ะ ยุ่งเหยิงจนเกือบลืมว่าแต่งนิยายไปถึงไหนแล้ว เรื่องย้ายบ้านเป็นเรื่องที่วุ่นวายมากกกกกกกกกกกกก
๐ ฝากเรื่องคำผิดด้วยนะคะ ขอบคุณคนอ่านทุกคนเหมือนเดิมค่ะ แล้วก็ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ด้วยนะจ๊ะ
๐ ทักทายและพูดคุยรวมถึงข่มขู่คนเขียนได้ที่แฟนเพจเช่นเดิมค่ะ TRomance's Fanpage คลิกที่นี่ค่ะ
๐ ขอบคุณค่ะทุกคน คิวต่อไปก็ป๋าสินะ (ถอนหายใจเฮือกใหญ่มาก  )  TRomance

[hahn]

เครียดแทนลุงสิงห์

[Yunatsu]

โอ้ยยยยยยยย

โจมมมมมม  เกิดอะไรขึ้นนน ทำไมไม่บอกกกกกกก

[fffx]

หยกคือใคร ยกคือใครรรรรรรรรรร
มาสร้างความร้าวฉานอ๊ะป่าววว

[yeyong]

เหอเหอเหอ ลุงสิงห์ได้หง่าวอยู่คนเดียวแน่ๆ
แม่นแล้วงานศพต่างจังหวัด เจ้าของงานเหนื่อยโคดๆ

[tiamo]

เครียดแทนลุงสิงห์   

[เพื่อนบ้าน]

เอาน่าลุง เป็นแฟนกุมต้องอดทน ฮ่ะ ๆๆ
อย่ามามัวน้อยใจเลย ก็เค้าบอกแล้วไงว่าจะยุ่ง
อยากงอแงตามมาเองก็ต้องทำใจหน่อยนะ หึหึ

[Bee_YJ]

ลุงสิงห์มีงานเข้าอีกแล้ว
กุมภารีบเคลียร์อย่างด่วน

[naja-kitase]

งี๊ดดดดดดดดด คิดถึงเรื่องนี้ที่สุดเล้ยยยย เพราะรอนานมาก
แต่ไม่เป็นไรค่ะ เข้าใจว่ากำลังอยู่ในช่วงยุ่งๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ

หยก Who she is ???????
อย่ามาทำความสัมพันธ์ร้าวฉานนะ ไม่งั้นฉันไม่เอาเธอไว้แน่ (ปล.เมิงจะไปทำอะไรเค้าได้ 5555555)

ปล.รอป๋ากับโจมนะฮ๊าฟฟฟฟฟ

[zabzebra]

พี่สิงห์เปงเอามากเว้ยเฮ้ย ฮ่าๆๆ

[kinjikung]

แฟน เฟิน อะไรลุงสิงห์แก่แล้วคิดมากหง่ะ
กุมภาบอกแล้วว่ารักลุงสิงห์ เอ่หรือว่าจะเป็นแฟน คู่หมั้นที่พ่อกับแม่หาไว้ให้
ไม่น๊าาาาา

[konnarak]

รู้สึกค้าง ยังไงๆ ไม่รุ้

มาต่อด่วนๆๆ  นะครับบบบบ

[roseen]

 

[mascot]

เครียด่วนกุม เดี๋ยวจะมีบางคนนอนไม่หลับ