หัวข้อ: สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยนโดยTRomance //ตัวอย่างหนังสือ P.101 มาแล้วค่ะ^^

[เฉาก๊วย]

น้องกุมภ์สุดยอดคุณพ่อจริงๆ    ลุงสิงห์ไม่รักไม่หลงก็บ้าแล้วเนาะ   

[Wins_Sha]

มีมี่พูดอะไรกับกุมภ์อ่ะ
อยากรู้ๆๆๆๆ

ใช่เรื่องของมินตรากะพี่สิงห์อ่ะป่าวอ่ะ

ปล.มินตราช่างเป็นผู้หญิงที่หน้าเสริมคอนกรีตมาหนาจริงๆ
ทิ้งพี่สิงห์ไปแท้ๆๆแต่กลับมาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เหมือนไม่เคยเลิกกัน เหมือนไม่เคยทิ้งพี่สิงห์

[flawless]

หึ่ย...พูดให้ได้ยินด้วยสิ อยากรู้ด้วยคนอ่า...
นู๋มิ ยกพี่สิงห์ให้น้องกุมภ์แล้วใช่ป่ะ น่าๆ คนกันเอง
เคลียร์กันง่ายงิ

[kokikung]

อยากรู้อ่าพูดไรกัน
เครียดด้วยคนได้ปะ
กร๊ากกกกกกกก

[mascot]

สาวสวยกำลังวางแผ่นไรอยู่เนี่ย

[aum_15597]

ฮันแน่ ลุงออกตัวเลยนะร้อนตัวนะเนีย
 :กอด1:นักเขียน และ พี่ที่พิมพ์
อยากรู้จังว่าเค้าคุยอะไรกันอ่ะ*-*

[runynam]

น้องมิ สั่งแม่กุมให้ดูแลพ่อสิงห์หรอ
อิอิ...สงสัย งานจะเข้าพ่อสิงห์ซะแล้ววว
5555
รอตอนต่อไปนะค่ะ
 

[golove2]

อยากรู้คุยไรกัน

 

[-~iK@iZ_KunG~-]

เข้ามารอตอนต่อไปครับ

[thesilkmai]

‘ได้ เข้าใจ และจะดีเหรอ’

อะไรกันเนี่ย ลุ้นๆๆๆๆ

[prettypearl]

ลุงแถอ่ะ  อยากจับมือก็บอก 

มิคนสวย พูดอะไรกับกุมน้อ   

[wan]

สงสัย ยัยมิ ยุให้ไอ้หนุ่มปากแดง จัดการกับพี่สิงห์แน่ ๆ 
+1 เป็นกำลังใจให้เซกิ ส่วน TRomance ก็ 

[pochu52]

เชื่อแล้วว่าลุงสิงห์ปากร้าย ก็ตอกอดีตแฟนซะหน้าหงายทุกสิ่งอย่าง สะใจจริงๆ แต่กับพ่อกุม ลุงสิงห์อ่อนโยนและใส่ใจมากขึ้นไม่ทันรู้ตัวเลย 
น้องมิคุยอะไรอ่ะ เค้าอยากรู้ด้วยคนนนนนน

[gayraygirl]

โอ้ยยยย อยากรู้เค้าคุยอะไรกัน

[uknowvry]

อร๊ากกกก....เจอมิมี่จัดซ้า..น่าลุ้นว่าจะมีเรื่องวุ่นๆไรรออยู่นะสิงหา...555

[pdolphin]

บอกว่าไม่อ่าน ๆ จะรอรวมเล่ม    เป็นไงล่ะ ให้อ่าน  แล้วก็ติดลม  ติดลมแล้วไง ก็ต้องทวงคนแต่ง . . . .

ให้ไว ๆ คุณคนแต่ง  นิยายต้องสำคัญกว่างานประจำสิ   

[ToffeE_PrincE]

สองคนวางแผนปั่นหัวพี่สิงห์เลย
เอาให้โงหัวไม่ขึ้นไปเลย

 

[Margarin_Butter]

น้องมิวางแผนอะไรกับน้องกุมภ์เอ๋ยยยย
ปั่นหัวตาแก่กันดีกว่า 
เอาให้หลงน้องกุมภ์มั๊กๆๆ
อย่าให้มีชะนีนางใดผ่านเข้ามาอีก

[punchnaja]

มิวางแผนให้กุมภาเข้ามาช่วยคั่นระหว่างมินตรากับสิงหาแหงมๆ

ว่าแต่ ชื่อแต่ละคนมีแต่สระอาแฮะ555+

[Smirnoff]

  :laugh:แหล่วๆ ลุงสิงห์นี่ออกอาการเกินไปละ 555

[JJHJJH]

อยากรู้ว่าน้องเดือนสองชอบพี่เดือนแปดบ้างรึยีงเอ่ย ?! ^^

[Fanun]

มีมี่คุยอะไรกับพ่อกุมพ์ค่ะ อยากรู้ๆ กำลังวางแผนไรกัน แต่น้องกุมพ์นี่คุณพ่อแห่งปีจริงๆ 

[kikipanda]

อยากรู้ด้วยคน พ่อแม่น้องมีนคุยไรกันค่ะ

[tamekung]

อร๊ายย ยย คุยอะไรกันๆ
ให้น้องกุมควบตำแหน่ง แฟนลุงสิงห์ไปด้วยอ่ะป่าว


รอตอนหน้าฮ่ะะ~

[Cacao]

ลุงเก็บอาการหน่อยดีไหม ฮ่าๆๆ ถึงจะได้เสียกันแล้ว แต่น้องกุมยังมีศักดิ์เป็นพ่อของหลานอยู่น้า ฮ่าๆๆๆๆๆ 

[chaoyui]

หึงจนมึนไปหมดแล้วหรอพี่สิงห์

[Seiki]

ตอนที่ 12 สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยน


วางหู...ล้มตัวลงยิ้มกับลูกที่พริ้มหลับ แล้วมันก็หลับด้วย
ส่วนพี่สิงห์ตาค้าง สงสัยมาก สงสัยจนอึดอัด พลิกตัวไปมาสร้างความรำคาญเผื่อไอ้เดือนสองมันจะทนไม่ได้แล้วตะโกนด่าออกมา
แต่มันก็เงียบ และเสียงลมหายใจเสม่ำเสมอ บ่งบอกว่าหลับสบายมาก มากจนเว่อร์ คนบ้าอะไรจะหลับง่ายเพียงหัวถึงหมอนขนาดนั้น มันแกล้งแน่ๆ
“กุม”
“อะไรครับคุณ”
ว่าแล้ว!!! อยู่มาจนอายุ 30 ปี จะมาโดนเด็กหลอกด้วยวิธีการตื้นๆให้มันรู้ไปสิวะ คนนอนหลับบ้าอะไรรีแอคชั่นกลับมาไวขนาดนั้น เป็นไปไม่ได้
“หลับหรือยัง”
“ถ้าผมบอกว่าหลับแล้ว”
“ใครจะไปเชื่อ นายตอบรับเสียงเรียกพี่อะ”
“นั่นแหละครับ ผมเลยยังไม่หลับ”
“ถามอะไรหน่อยสิ”
ผมไม่ค่อยอยากรู้เท่าไหร่หรอกนะ แต่ตอนนี้ผมพลิกตัวนอนคว่ำแล้วมองกดดันไอ้เดือนสองที่มันนอนเอามือก่ายหน้าผาก ตากรอกไปมามองฝ้าเพดานก่อนจะหันมามองผมเหมือนรู้อยู่แล้วว่าผมต้องการอะไร
“ครับ ถามเลย ผมไม่ใจร้ายคิดเงินกับคุณหรอก”
“คุยอะไรกับยัยมิเหรอ”
“ทำไมคุณไม่ถามมีมี่เองล่ะครับ เค้าเป็นน้องสาวคุณนะ”
ยอกย้อน!! เดี๋ยวพ่อจับดูดปากกินลิ้นสั่งสอนซะเลยนี่ ปากแดงรสชาติก็หอมหวานไม่แพ้แฟนต้าน้ำแดงนั่นแหละ กินเพลินแทบไม่รู้จักเลยว่าอิ่มเป็นไง
“ก็นายเล่นวางสายซะก่อนนี่นา”
“โทรกลับไปใหม่ก็ได้นี่ครับ”
วะ!! เถียงกับเด็กแล้วแพ้เด็กอีกเนี่ยนะ ไร้น้ำยาเกินไปหรือเปล่าสิงหา
“โทรข้ามประเทศมันแพง ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ควรโทรหากันพร่ำเพรื่อนะ”
“งั้นแสดงว่าเรื่องที่ผมกับมีมี่คุยกันไม่ใช่เรื่องจำเป็นจะต้องรู้สินะครับ เพราะถ้ามันสำคัญมาก คุณคงโทรกลับไปหามีมี่แล้ว”
ไม่มีธงขาวให้ยกว่ะ!! มีแต่ผ้าปูที่นอนสีฟ้าของโรงพยาบาล ลายการ์ตูนชวนตาลายซะด้วย
“ไม่อยากรู้แล้วก็ได้ นอนเถอะ ขอโทษที่รบกวนเวลานอนนายนะ”
“ไม่เป็นไรครับคุณ ผมนอนไม่ค่อยหลับหรอก กลัวลูกเป็นอะไรขึ้นมาแล้วผมจะหลับลึก”
“นอนเถอะ พยาบาลเข้ามาทุกครึ่งชั่วโมงอยู่แล้ว”
“ผมรู้ครับ แต่มันนอนไม่หลับอยู่ดี”
“พี่เล่านิทานให้ฟังมั้ยล่ะ ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว....”
“เก็บไว้เล่าให้ลูกฟังเถอะครับ”
ไอ้ตุ๊ดปากแดงนี่มันขยันขัดทุกจังหวะจริงๆ คนเค้าอุตส่าห์หวังดี ครั้นผมจะหลับก็ดูจะเห็นแก่ตัวเกินไป แต่จะให้นอนลืมตาโพลงดูฝ้าเพดานอย่างที่มันทำ ผมก็อึดอัด เพราะเป็นคนที่อยู่นิ่งไม่ค่อยจะได้ แต่จะลุกขึ้นมาเปิดไฟนั่งทำงานก็เกรงใจสถานที่ว่าไม่ควร เลยได้แต่นอนกระสับกระส่ายไปมาอยู่เหมือนเดิม
“คุณ”
“หือ”
“นอนไม่หลับเหรอครับ”
“เปล่า”
“แล้วคุณเป็นอะไร”
“เป็นสถาปนิก”
“ผมหมายถึงทำไมคุณไม่นอน”
“อยู่เป็นเพื่อนนายไง เดี๋ยวอยู่คนเดียวเจอแม่ซื้อหยอกหนูมีน นายจะร้องลั่นโรงบาล”
“งั้นผมขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย”
“ถามมาก่อนสิ ถ้าตอบได้ก็จะตอบ”
“คือมันอาจจะเป็นเรื่องส่วนตัว”
“ถ้านายรู้มันก็ไม่ส่วนตัวแล้วล่ะ แล้วถ้าข้อมูลมาจากยัยมินะ มันจะกลายเป็นเรื่องสาธารณะไปเลย”
“คุณรู้จักอาจารย์มินตราเหรอครับ”
ถ้าผมเป็นนักเก็งกำไรจากหวยนะ ผมรวยเละไปแล้ว
เดาไว้พลาดซะที่ไหน ยัยมิต้องคุยกับกุมเรื่องมินตราแน่ๆ แต่ผมไม่รู้ว่ารายละเอียดที่เค้าคุยกันเป็นยังไง ถ้าให้เดาแบบต่อยอด อาจจะไม่ใช่เรื่องดีนัก ยัยมิเคยประทับใจว่าที่พี่สะใภ้คนนี้มาก มินตราค่อนข้างที่จะเข้ากับคนง่าย สามารถปรับตัวให้เข้ากับคนรอบข้างได้เป็นธรรมชาติ มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก มินตราเป็นอาจารย์ ถึงแม้จะทำงานได้ไม่กี่ปี แต่การอยู่ท่ามกลางคนหมู่มากเป็นตัวผลักดันให้มินตราเข้ากับคนอื่นได้ง่ายๆ ด้วยเรารักกันมาหลายปี คบกันมาตั้งแต่เรียนมหาลัย ยัยมิกับมินตราเป็นคู่หูที่เข้าขากันได้ดีมากเวลาไปชอปปิ้ง ชีวิตรักผมสวยงาม เพอร์เฟค ถ้ามินตราเข้ามาเป็นสมาชิกอีกคนของครอบครัว ทุกอย่างก็จะราบรื่น ผมยังเคยสบายใจที่คนรักเข้ากับน้องสาวเพียงคนเดียวของผมได้
การบอกเลิกของมินตราเหมือนฟ้าผ่าลงมากลางกบาลยัยมิ คนที่ิคิดว่าจะเข้าใจตัวเองเหมือนที่พี่ชายเข้าใจกลับรับไม่ได้ รับไม่ได้ที่ยัยมิจะสร้างภาระ ซึ่งภาระที่ว่านั้นกลับเป็นเด็กที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไร มินตราถือว่าหลานผมที่จะเกิด มาแทรกแซงในชีวิตคู่ของเรา ซึ่งในอนาคตถ้าเราแต่งงานกัน เราก็จะมีครอบครัวเป็นของตัวเอง ยัยมิก็เช่นกัน จะต้องมีครอบครัวของใครของมัน และถ้าผมมอบใจให้หลานไปแล้ว เธอกลัวว่าผมจะมีความรักให้หลานมากกว่าลูกของเรา เพราะหลานเกิดก่อนลูก กลัวเด็กที่จะเกิดตามมาในอนาคตจะมีปัญหา
แต่สิ่งที่เธอกลัวกลับเป็นสายเลือดเดียวกันกับผม ไม่ว่าจะลูกหรือหลานก็ล้วนแต่มีสายเลือดผมไหลวนอยู่ในนั้น เธอเลือกที่จะไปมีชีวิตใหม่และให้ผมอยู่กับครอบครัวตัวเอง สิ่งสำคัญที่สุดที่ผมเลือก ผมยอม ในชีวิตผมเราเหลือกันแค่สองพี่น้องเท่านั้น บนสังคมที่เต็มไปด้วยการดิ้นรนแบบนี้ ถ้าผมไม่เลือกน้อง แล้วถ้านรกหรือสวรรค์มีจริง ผมจะตอบคำถามพ่อกับแม่ยังไง ผมจะเห็นเมียดีกว่าสายเลือดเดียวกันได้ยังไง
“ผมขอโทษที่ถาม คิดเสียว่าเมื่อกี้ผมไม่ได้ถามก็ได้”
มัวแต่คิดอะไรเพลินๆ จนลืมไปว่าคนถามเค้ากำลังรอคำตอบและรู้สึกลำบากใจที่ผมเงียบไปซะอย่างนั้น
“มินตราเป็นแฟนเก่า”
“ครับ”
“แต่เราเลิกกันไปนานแล้วล่ะ ตอนนี้ก็ปีกว่าแล้ว”
คำตอบมันน่าจะจบที่มินตราเป็นแฟนเก่า แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมบอกว่าเลิกกันไปแล้ว มันเหมือนผมกำลังสนใจใครสักคนแล้วต้องการให้เค้ารู้ว่าผมไม่มีพันธะอะไรอย่างนั้นแหละ ตอนที่เลิกกับมินตราและพอจะทำใจรับสภาพกับการถูกทิ้งได้แล้ว ผมยังเคยคิดว่าผมจะรับผิดชอบหนูมีนเอง จะให้หนูมีนเป็นลูกผม ผมเป็นผู้ชายไม่เสียหายอะไรถ้าจะมีลูกติดสักคน แต่ยัยมิเป็นผู้หญิง ถึงยัยตัวดีมันจะบอกว่าไม่แคร์ แต่ผมก็สงสารน้อง ยัยมิอายุยังน้อย อนาคตยังอีกไกล ผมเชื่อว่ามีคนดีๆที่รับเรื่องนี้ได้ แต่คนดีๆเหล่านั้นก็คงจะไม่ได้ตัวคนเดียวเหมือนกัน เค้าก็ต้องมีครอบครัวและสังคมที่จะต้องแคร์
“นายล่ะ มีแฟนอยู่แล้วหรือเปล่า”
“ผมขอใช้คำว่าเคยมีก็แล้วกัน”
“แสดงว่าตอนนี้ไม่มีเหรอ”
“ครับ ถ้าไม่นับมีมี่ ก็เอ่อ คือกับมีมี่นี่เรายังไม่ได้คบกันหรอกครับ ผมรู้จักเค้าในฐานะพี่ของน้องสาวที่เป็นเพื่อนของเพื่อนที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกันเฉยๆ”
มาอีกแล้วการลำดับญาติที่ชวนปวดหัวแบบนี้ เหมือนห่วงโซ่ที่หาจุดสิ้นสุดหรือจุดเริ่มต้นไม่ได้ และเพราะผมตัดห่วงโซ่ญาติพี่น้องตั้งแต่พ่อกับแม่ตายจนเหลือกันแค่สองคน พอมาเจอการลำดับญาติแบบนี้ ผมมึนตั้งแต่พี่ของน้องสาวแล้ว
“เอาล่ะ พี่เข้าใจ พี่ถามเพราะไม่อยากให้นายกับแฟนต้องเลิกกันเพราะมีลูกหรอกนะ”
ถึงจะพูดประโยคนี้ไปในอกวูบโหวงไปก็เถอะ
“ผมเลิกกับเค้าก่อนหน้านั้นแล้ว แต่เลิกกันก่อนเกิดเรื่องไม่นานเท่าไหร่”
“กำลังอกหักว่างั้น”
“ครับ”
เป็นสูตรสำเร็จของวัยรุ่นไทยไปแล้ว อกหัก เที่ยว เสเพล กินเหล้า เมา แล้วก็ไปต่อกับใครได้ไม่ยาก มีน้ำเมากระตุ้นและมีแรงผลักดันเป็นการประชดประชันชีวิต นึกมาถึงตอนนี้รู้สึกตัวเองแก่และปลงชีวิตไปมาก ทั้งๆที่เพิ่งจะทำความรู้จักกับเลข 3 ได้ไม่นานแท้ๆ
“แล้วเล่นยาหรือเปล่า”
“ผมเคยดูดบุหรี่ยัดไส้ตอนกินเหล้ากับเพื่อน แต่ในปาร์ตี้คืนนั้น ผมไม่แน่ใจว่าเป็นอะไร มันผสมอยู่ในเหล้าอะครับ”
สิ่งเสพย์ติดสมัยนี้พัฒนาตามเทคโนโลยีอย่างน่ากลัว ผมเคยได้ยินไอ้โจ้เล่าให้ฟังว่าไปกินเหล้ากับเพื่อนแล้วเพื่อนปรุงเหล้าขึ้นมาเอง หนึ่งในส่วนผสมนั้นคือยากันยุง สมัยผมเรียน เด็กถาปัตยถือเป็นกลุ่มที่ติดอันดับเรื่องเสเพลและขี้เหล้า เป็นพวกมีอารมณ์ศิลปินสูงมาก แรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์งานส่วนใหญ่มีตัวช่วยมาจากเหล้า หรือใบกัญชาที่ตากแห้งซอยให้เหมือนกับยาเส้นแล้วมวนดูดกับใบจากเท่านั้น ยาชูกำลังอย่างดีนอกจาก M150 แล้ว พวกผมเคยลองแค่ใบกระท่อม แต่สมัยนี้มันเปลี่ยนไปจนผมตามไม่ทัน
“มีมี่บอกให้ผมเฝ้าระวังคุณ”
“เฝ้าระวัง? มันพูดเหมือนพี่ชายมันเป็นตัวแพร่เชื้อไข้หวัดนกเลยนะ”
“เค้าเป็นห่วงคุณ”
“อืม ไม่แปลกหรอก เรามีกันสองคนพี่น้อง ก็ห่วงกันไปห่วงกันมาแบบนี้แหละ”
“ก็ยังดีนะ ดีกว่าลูกคนเดียวอย่างผม”
บรรลัย!! ลูกชายคนเดียวของบ้าน บุคลิกคุณหนูจ๋าและหน้าตาดี หอบผ้าหอบผ่อนมาอยู่กับผมหลายเดือนแล้ว ป่านนี้ที่บ้านไม่ติดประกาศตามหาลูกชาย แล้วไม่ใช่ตามเสาไฟมีรูปผมเป็นโจรกักขังหน่วงเหนี่ยวแล้วเหรอ
“นายมาอยู่กับพี่แบบนี้ ที่บ้านนายไม่วุ่นวายกันแล้วเหรอ”
“เค้าไม่รู้หรอก ปกติผมก็อยู่หออยู่แล้ว เค้าเข้าใจว่าผมอยู่หอ บ้านผมทำธุรกิจที่ต่างจังหวัด นานๆเค้าจะเข้ากรุงเทพสักที ส่วนใหญ่ขึ้นมาเพื่อเป็นทางผ่านไปต่างประเทศเท่านั้นแหละ”
นั่นก็หมายถึงมันจะสามารถใช้ชีวิตเหมือนทุกวันนี้จนจบปีสี่สินะ แล้วหลังจากนั้น........พอคิดมาถึงตรงนี้ก็ใจหาย แรกๆก็ยอมรับเหมือนกันว่าไม่พอใจที่มันมาอยู่ด้วย ปกติผมเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมากอยู่แล้ว ไม่ค่อยชอบใช้ชีวิตร่วมกับคนแปลกหน้าที่ไม่ได้รู้จักกันสักเท่าไหร่ แต่พอเอาเข้าจริงๆการมีมันเข้ามาอยู่ด้วยอีกคน มันก็ทำให้ชีวิตผมมีสีสันขึ้นมาก อย่างน้อยผมก็ก็วุ่นวายจนไม่มีเวลาคิดถึงอดีต เอาเข้าจริงๆถ้าไม่เห็นมินตราจังๆที่มหาลัยวันนั้น ผมอาจจะลืมไปแล้วก็ได้ว่าเป็นผู้ชายอกหักคนหนึ่ง
“แล้วหลังจากเรียนจบล่ะ”
รู้ว่าถามคำถามนี้ไปแล้วจะหายใจอึดอัดขนาดนี้นะ ผมจะไม่ถามเลยจริงๆ ทรมานตั้งแต่ยังไม่รู้คำตอบ
“ไม่รู้สิ ตอนนั้นมีมี่คงกลับมาแล้วใช่มั้ย”
นั่นไง!! พอได้คำตอบปุ๊บ ใจเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันที เมื่อกี้เอามือจับหน้าอกเพราะใจหาย ตอนนี้ต้องเอามือจับแล้วก็กดหน้าอกเอาไว้เพราะปวดใจอีกอย่าง หาเรื่องใส่ตัวเองจริงๆ
“ถ้ามันไม่เหลวไหล ก็คงจะอย่างนั้นแหละนะ”
“อาจารย์มินตราเค้าเคยไม่เห็นด้วยที่ผมยังคงสถานะนักศึกษาไว้ทั้งๆที่มีลูกน่ะครับ มีมี่เค้าเลยกลัวว่าถ้ารู้ว่าผมอยู่กับคุณแล้วเค้าจะเข้าทางคุณเพื่อเล่นงานผม”
“ในมหาลัยยังมีอาจารย์ฝ่ายปกครองอยู่อีกเหรอ”
“ที่จริงแล้วมันก็ไม่ถูกนักหรอกนะครับที่จะมีลูกในวัยเรียน”
“แล้วไงอะ แล้วนักศึกษามันไม่มีอสุจิกันหรือไง”
“เค้าไม่ได้ห้ามหรอกครับ แต่มันควรจะป้องกันไง”
“แล้วไม่อย่างนั้นเค้าจะเรียกว่าพลาดเหรอ เพราะทัศนคติแบบเนี๊ย คลินิคทำแท้งถึงได้เจริญรุ่งเรือง เพราะแทนที่จะแก้ปัญหา กลับซ้ำเติมแล้วก็ลงโทษกันงี่เง่าๆแบบนี้ไง”
“หนึ่งในอคติที่คุณว่า เป็นแฟนเก่าคุณนะครับ”
“แล้วไงอะ เป็นพี่เป็นน้องพี่ก็กล้าพูดใส่แบบนี้เหมือนกันแหละ คนเราถ้าพลาดไปแล้วควรต้องให้โอกาสเค้าบ้างสิ ไม่ใช้ซ้ำเติมจนเค้าหมดอนาคตแบบนี้ ดีนะที่ส่งยัยมิไปเรียนเมืองนอกซะได้ มีหวังได้ต่อยกับอธิการบดีหัวโล้นแน่ๆ ต่อยคนแก่นอกจากไม่เท่แล้วยังเจ็บมือมากกว่าปกติอีกต่างหาก”
“มากกว่ายังไงอะคุณ”
“ต่อยไปก็โดนกระดูกเลยไง หนังเหี่ยวจนหุ้มกระดูกขนาดนั้น”
“หึหึ คุณนี่ปากร้ายกว่าเกย์อย่างผมอีกนะ”
เป็นแบบนี้ ปากเปียกปากแฉะแบบนี้ เพราะยัยมินั่นแหละ ต้องเป็นทั้งพี่เป็นทั้งผู้ปกครองของมัน ผมเข้าใจเลยว่าทำไมแม่บ้านถึงได้ขี้บ่น ผมเป็นพ่อบ้านผมยังขี้บ่นเลย มันอดใจไม่ไหวจริงๆนะ
ไหนๆไอ้ปากแดงมันก็เปิดทางแล้ว ถ้าผมจะถามต่อ คงไม่เป็นการละลาบละล้วงหรอกใช่มั้ย นี่เป็นครั้งแรกที่เราเปิดใจคุยกันลึกขนาดนี้ แล้วไม่รู้ว่ามันจะยอมคุยกับผมแบบนี้เป็นครั้งสุดท้ายหรือเปล่า โบราณบอกว่าน้ำขึ้นให้รีบตัก (เกี่ยวมั้ย?)
“แฟนที่เลิกกันไปผู้หญิงหรือผู้ชายเหรอ”
เคยนึกค่อนขอดพวกที่ตั้งคำถามด้วยน้ำเสียงแอ๊บแบ๊ว แต่วันนี้ที่เคยแขวะคนอื่นเอาไว้เข้าตัวเองเต็มๆ
“ผมเป็นเกย์นะพี่ แฟนผมต้องเป็นผู้ชายสิ”
มันจะเหวี่ยงหางเสียงใส่ผมทำไมวะ ก็มันเอาผู้หญิงได้ มันก็ต้องมีแฟนเป็นผู้หญิงได้ด้วยสิ
“ดูไม่ออกเลยนะว่านายเป็นอะ”
แต่ต้องตัดคุณสมบัติ ตัวเล็ก ร่างบาง ขาวใสไร้สิว ผิวเนียนเรียบและนุ่มลื่น ปากแดงเองตามธรรมชาติแบบไม่ต้องพึ่งอุทัยทิพย์ หน้าตาดี ยิ้มหวาน ตาสวย และขนตางอนเป็นแพด้วยนะ ถ้าไม่นับคุณสมบัติที่ยาวเป็นหางว่าวพวกนี้ ไอ้เดือนที่สองมันก็แมนแหละ มันไม่ได้เดินหนีบตูด ถึงมันจะแต่งตัวแฟชั่น แต่มันก็ไม่ถึงกับลงรองพื้นเหมือนเกย์สมัยนี้ ผมปากเสียเรียกมันว่าไอ้ตุ๊ดเพราะปากแดงๆและแต่งตัวจัดจ้านของมันนี่แหละ
“ผมเป็นเกย์นี่ครับไม่ใช่กระเทยแอ๊บเกย์”
ว่าแต่ผม มันก็ปากร้ายพอกันแหละ
“อืม ถ้างั้นนายไม่ต้องกังวลเรื่องที่คุยกับยัยมิหรอกนะ ตอนนี้พี่โอเคแล้วล่ะ นายเองก็เคยอกหัก น่าจะรู้ใช่มั้ยว่าเวลาช่วยเราได้มาก”
เป็นไงล่ะ!!!โมเม้นท์กะล่อนหาพวก คนอย่างนายสิงหาก็ทำเป็นเหอะ
“ผมไม่รู้อะไรหรอกครับคุณ”
ดับฝันซะผมไม่ทันตั้งตัวเลย อาการลิงโลดเมื่อกี้หายเกลี้ยงเหมือนลมพัด
“อ้าว ทำไมเป็นงั้นล่ะ พี่ก็คิดว่าจะเจอคนที่หัวอกเดียวกันซะอีก”
“คุณสองคนรักกันมานาน ผูกพันกัน ไม่เหมือนผมหรอก ความรักของเกย์อย่างผมหาความจริงใจยาก ส่วนใหญ่จะหลงกันชั่วครั้งชั่วคราว พอถึงจุดเปลี่ยน เราก็เลิกกันไปอะครับ เหมือนคบกันสนุกๆมากกว่า”
แล้วไอ้ชีวิตรักที่ผูกพันกันอย่างผมกับมินตรามันเป็นรักจริงตรงไหน?
“แล้วตอนเลิกล่ะ มันสนุกเหมือนตอนที่มีความสุขกันมั้ย”
“มันเจ็บครับคุณ เจ็บมาก”
เอาเข้าไป...ตอนแรกผมทดไว้ในใจว่าจะต้องจัดการยัยมิทันทีที่ฟ้าสาง มันพูดเรื่องส่วนตัวของผมให้ไอ้ปากแดงฟังเยอะเกินไปแล้ว แต่พอมันพูดถึงเรื่องตัวเอง ผมกลับหดหู่จนกลบเรื่องที่จะเอาโทษยัยมิไปซะงั้น ก็มันเล่นเล่าซะเสียงสั่นไหว ถึงผมจะเป็นผู้ชายมาดแมนแค่ไหน เจอเสียงเศร้าสร้อยของใครเข้าไปก็ต้องรู้สึกกันทั้งนั้นแหละ
แล้วที่สำคัญ
ผมรู้สึกอยากดึงมันเข้ามากอดอะ!!!!



๐ สวัสดีค่ะ ไปดูรีพลายเด็กป๋าแล้วไม่กล้าแต่งเรื่องนี้ให้อึมครึมเลยอะ กลัวจะมีระเบิดมาส่งที่บ้านจริง 
๐ กำลังปวดใจกับระบบไปรษณีย์ไทย พี่จะโยนของกันทำไมนักหนาค่ะ บอกว่ารับผิดชอบความเสียหาย แต่กว่าจะได้ค่าเสียหายของพี่ ลูกแต่งงานพอดี 
๐ ฝากดูคำผิดเหมือนเช่นเคยนะคะ แล้วก็ขอบคุณมากที่ช่วยเป็นหูเป็นตาให้
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนค่ะ ยินดีต้อนรับลูกเป็ดหน้าใหม่ที่หลงเข้ามาโดยไม่ตั้งใจด้วยนะคะ
๐  TRomance

[myapril]

 
======================
รีพลายแรก 
ผมรู้สึกอยากดึงมันเข้ามากอดอะ!!!!
  เอาเลยค่ะ พี่สิงห์ อย่าให้เป็นเป็นเพียงแค่ความคิด
มีมี่ น้องสาวคนดี ฝากฝังพี่สิงห์ไว้กับน้องกุมภ์จริงๆด้วย คึคึ
ดูแลกันตลอดไปได้ยิ่งดีค่ะ

[@Iriz]

กอดเลยลุงสิงงงง

คำผิดค่ะ
คนที่ิคิดว่าจะเข้าใจตัวเอง > ที่
เด็กถาปัตยถือเป็นกลุ่มที่ติดอันดับเรื่องเสเพลและขี้เหล้า
อย่างน้อยผมก็ก็วุ่นวายจนไม่มีเวลาคิดถึงอดีต
ไม่ใช้ซ้ำเติมจนเค้าหมดอนาคตแบบนี้ > ไม่ใช่

[WhatLoveIs]

  ซะเลยสิคะ