หัวข้อ: น้อง "เมีย"

[JayCin]

มารออ่านว่า พระเอกจะฝ่าด่านภรรยากำมะลอจีบน้องเมียยังไง 

และก็เป็นกำลังใจให้คนแต่ง 

[annis204]

ดีใจที่ตัดสินใจลงต่อนะค่ะ อยากบวกให้แต่ทำไม่ได้อ่ะ

[kokikung]

รอตอนแรกกกกก
อยากจะอ่านนนนตอนแรกจะแย่แว้ววววววว

[ppoho]

แค่ intro ก็มันขนาดนี้ละ

น่าติดตามสุดๆ
 

[bbyuqin]

+1เรื่องใหม่ให้ไนท์จ้า....

ยังรอตามอ่านงานของไนท์เสมอ  

พี่ภพ-น้องรัน ต้องสนุกแน่ๆเลย รออ่านนะจ๊ะ...(กดดันสุดฤทธิ์ อิอิ)

[♠♥♦♣]

อุ๊บส์! เพิ่งเข้ามาเห็นกระทู้เดือด คุๆๆ เป็นกำลังใจให้คุณพี่Mercyค่า
รออ่านเหมือนกัน^^
ปล. เรื่องน้องเมียนี่ไม่ใช่ของแปลกแตกต่างพิศดารอะไร มันเป็นภูมิปัญญาที่อยู่คู่สังคมไทยมาช้านาน 5555
ถ้าคิดเครื่องที่ทำให้แมงวันสเปนพูดได้ก็ว่าไปอย่าง(ขอโทษที่รื้อฟื้นนิสสสนึง ทนไม่ได้จริงๆค่ะ)

[#9]

เข้ามารอ ตอนแรก
ปล.จบซะที
 

[kp]

กางเต็นท์รอครับ
อิๆๆๆๆ
 

[TONG]

ได้อ่านดราม่าแกล้มนิยายสนุกดีจังเลย เคารพการตัดสินใจของคุณเมอร์ซีครับ

ถ้าลงต่อก็ตามอ่าน ถ้าลบก็จะลองไปอ่านเรื่องนู่น เป็นกำลังใจให้คนเขียนทุกคนครับ^^

[kuruma]

เรียนทุกท่าน

แนะนำตัวก่อนนะคะ kuruma และ p.k.a. เจ้าของนิยายที่ถูกพาดพิงค่ะ ได้รับ pm จากคุณ Mercy เมื่อซักครู่นี้เองค่ะ ว่ามีคนแจ้งว่านิยายของคุณ Mercy "มีพล๊อต"ที่เหมือนเรื่อง หอมกลิ่นน้องเมียของ เรากับ p.k.a (ซีรี่ส์นั้นทั้งหมดเขียนคู่นะคะ ขอทำความเข้าใจด้วยว่า เราไม่ใช่เจ้าของเรื่องแต่เพียงผู้เดียวค่ะ)

ค่อนข้างตกใจมาก .. เพราะว่าหากว่าคุณ Mercy ไม่ได้ pm มาแจ้ง เราเองก็คงไม่ทราบเรื่องค่ะ ตอนนี้ยังไม่ได้อ่านนิยายเลยนะคะ แต่ได้เห็นคอมเม้นบางข้อความที่ค่อนข้างตึงเครียดกันในนี้ โดยที่นิยายของเราเองถูกพาดพิง ก็รู้สึกไม่สบายใจค่ะ

ส่วนตัว p.k.a เองก็เพิ่งทราบเรื่องจาก kuruma เช่นกัน ทราบแบบนี้แล้วก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกันค่ะ เท่าที่ติดตามจากในคอมเม้นต์ของทุกๆคน มีการกล่าวถึงเรื่องที่สามด้วย ส่วนตัว p.k.a และ kuruma ก็พอจะรู้คร่าวๆ ว่ามีเรื่องที่อาจจะมีพล็อต ใช้ คำในชื่อเรื่องใกล้เคียงกัน

ส่วนตัว p.k.a มีความเชื่อว่า พล็อตเป็นสิ่งที่ วนเวียนว่ายตายเกิด อยู่ในหัวของคนมาแต่ไหนแต่ไร ... มันถูกปลูกฝังอยู่ในหัวของเราทุกคนจากสังคมที่เราเติบโตมา ในสังคมอื่นประเทศอื่นๆเองก็คงมีนิยาย ที่มีพล้อต ในทำนองเดียวกัน ไม่อย่างนั้น พล็อตนิยายแนวสองตระกูลไม่ถูกกัน แต่ลูกของสองตระกูลมารักกัน ไม่ถูกมองว่า บังเอิญหรือตั้งใจ ทำให้เหมือน Romeo & Juliet ของ Williams Shakespear ไปเสียหมดหรอกหรือคะ

ส่วนตัวแล้วเชื่อในทฤษฏีสหบท Interteaxuality มีคอนเซ็ปต์ว่ากันง่ายๆ ว่าไม่มีสิ่งใดที่มี originallity เป็นของตนเอง เราต่างหยิบยก อ้างอิงสิ่งที่เราเคยได้พบ ได้เห็น ได้ยิน มาใช้ในงานด้วยกันทั้งนั้น บางทีก็ทำไปโดยที่เราไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้น p.k.a คิดว่า ประเด็นในการวางพล็อตที่เหมือนกันนี่..ไม่น่าจะเป็นปัญหาใหญ่ และ p.k.a ส่วนตัวคิดว่า ตัวละครของเราทุกคน ต่างมีชีวิตของเขาเอง และก็เชื่อว่าตัวละครของคุณ Mercy ก็มีชีวิตของตัวเองเหมือนกัน (รวมไปจนถึงอีกเรื่องที่มีการกล่าวถึงด้วย) ดังนั้นแล้ว p.k.a ส่วนตัวเองเลยไม่ได้ติดใจในเรื่องที่มีชื่อ หรือ พล็อตคล้ายคลึงกันเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม พอได้เข้ามาอ่านยังรู้สึกชื่นชมภาษาที่คุณ Mercyใช้ด้วยซ้ำ จึงขอเป็นกำลังใจให้คุณ Mercy ต่อไปค่ะ

ดังนั้น .. ขอเป็นกำลังใจให้คุณ Mercy เขียนนิยายเรื่องนี้ต่อไปนะคะ ..

ขอบคุณ คนอ่านทุกคนที่ใส่ใจแวะเวียนเข้าไปอ่านนิยายของพวกเราด้วยค่ะ

kuruma&p.k.a

21 มีนาคม 2554

[namtaan]

^
^
บวก 1 แต้ม ให้กับ เจ้าของ "น้องเมีย" ทั้ง 2 เืรื่องค่ะ

มีสปิริตด้วยกันทั้งคู่ น่าชื่นชมมากค่ะ

สังคมเป็นสุขได้ เพราะการมองบวก การให้โอกาส และเป็นกำลังใจให้กันและกัน

ติดตาม หอมกลิ่นน้องเมียฯ มาตั้งแต่ เรื่องแรกของซีรีย์นี้ ไม่ผิดหวังทั้งเนื้อเรื่องทุกตอนและคนแต่ง

แวะมาเรื่องนี้ ก็ไม่ผิดหวังกับคนแต่ง และ เนื้อเรื่อง แม้เพียงเพิ่งเริ่มต้น

เป็นกำลังใจให้กับทั้ง 3 ท่านนะคะ และจะติดตามผลงานต่อไปค่ะ

 

[Mercy]

สวัสดีค่ะคุณ kuruma และ คุณ p.k.a

ขอบคุณมากๆ เลยค่ะที่เข้ามาแถลงนะคะ...

Mercy ตัดสินใจลงนิยายต่อนะคะ... แต่จริงๆ ก็ยังแอบไม่สบายใจ อยากรู้ความเห็นจากคุณ kuruma
แล้วก็ดีใจที่ทั้งคู่มาชี้แจงนะคะ...

ตอนนี้เราไม่ติดค้างอะไรในใจแล้วค่ะ คลายกังวลจริงๆ

เราค่อนข้างเป็นคนระวังเรื่องการจะลงอะไรก็ตามนะคะ เราเองทำงานด้านหนังสือ เคยลงข้อมูลผิดพลาด และเกิดความเสียหายมาแล้ว
เพราะฉะนั้นเราเลยค่อนข้างจะกังวลเยอะ ถ้าหากเราไปทำให้ใครเดือดร้อน...



ตอนนี้ก็ถือว่า สบายใจ และเคลียร์กันทั้งสองฝ่ายแล้วนะคะ


ขอโทษที่ทำให้ทั้งคู่วุ่นวายด้วยนะคะ...


ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากใจเลย ^^




Mercy...

[~l3aml3ery~]

เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ

รออ่านตอนต่อไป..

[zitronen-tee]

  ยินดี ยินดี

[@BUA@]

 
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองเรื่องค่ะ

[bbyuqin]

ขอบคุณคุณ Kurama กับ คุณ p.k.a ด้วยนะคะ ที่มาชี้แจง  +1 ให้เลยค่ะ

+1 ให้พี่น้ำตาลสำหรับความว่องไว...และคอมเม้นท์ดีๆ น้องเห็นด้วยทุกประการ..

มาช่วยดันเรื่องนี้ด้วยจ้า..

[Mercy]

มาแล้วค่ะ...
มาดึกดื่นตามสไตล์ Mercy ปั่นเพิ่งจะเสร็จเมื่อกี้เลยค่ะ...

ขอบคุณที่หลายๆ คนชอบ และให้การสนใจน้องรัน กับพี่ภพนะคะ...
จะพยายามมาลงให้สม่ำเสมอ (อาจจะหายบ้างอะไรบ้างนะ)

เรื่องหลักๆ จะเล่าผ่านพี่ภพนะคะ อาจจะมีน้องรันมาบ้าง แต่เอาไว้ก่อนนะคะ ให้นายสามภพเขาเพ้อๆ ให้เราอ่านกันก่อน
คาแรคเตอร์น้องรันอาจจะดูประหลาดๆ หน่อยนะคะ บางทีน้องก็ดูว่าง่าย บางทีน้องก็ดูดื้อ คิดอยากจะทำอะไรน้องก็ทำ ทำอะไรตามใจอารมณ์
ตามสไตล์หนุ่มศิลปินน่ะค่ะ

ถามว่าตอนนี้ไอ้พี่ภพมันหลงรักน้องแล้วเหรอ... ตอบว่ายังหรอกค่ะ ไม่ใช่ตกหลุมรักแรกเห็น เพียงแค่หลงใหลรูปลักษณ์ภายนอกน่ะค่ะตามแบบหนุ่มเจ้าชู้
พอเห็นของที่ถูกใจ ก็อยากได้ อยากจับจอง

ยังไงก็ฝากคู่นี้ไว้ด้วยอีกคู่นะคะ เรื่องนี้ไม่ดราม่าค่ะ จะได้ไม่เครียดกันเนอะ ฮ่าๆๆ

ปล.คำผิดเดี๋ยวมาแก้ค่ะ...ฝันดีนะคะ


++++++++++++++++++++++++



ตอนที่ 1





“เออ… คือ…พี่… เป็น….”


“สวัสดีครับ ผมรันน้องพี่ริน… เราจะเข้าบ้านได้รึยังครับ” ยังไม่ทันที่จะอ้าปากเอื้อนเอ่ยวาจา แนะนำตัวออกไปเลย น้องรันคนน่ารักก็หยีตาปรับสู้แสงจากไฟหน้ารถของผมที่สาดเข้ามาหา  พร้อมด้วยหน้าง่วงๆ งัวเงีย เงยขึ้นมาเอ่ยเสียงนุ่มๆ ทักทายผมอย่างสั้นๆ ได้ใจความ ก่อนที่จะค่อยๆ ดันตัวเองให้ลุกขึ้น เตรียมพร้อมจะเข้าบ้านเต็มแก่… ให้ตายเถอะ กูไม่เคยต้องมาอ้ำๆ อึ้งๆ ทำตัวไม่ถูกต่อหน้าผู้ชายคนไหนมาก่อน… แม่งน่ารักเป็นบ้า เด็กอะไรวะ


คือจะว่าน่ารักอย่างเดียวก็ไม่ถูก เพราะพอได้เห็นน้องรันยืนขึ้นเต็มๆ ตัว บางมุมก็รู้สึกว่าน้องดูหล่อแบบดิบๆ ติสต์ๆ เพราะทรงผมยุ่งๆ ของเจ้าตัวบวกกับรอยบากไถคิ้วข้างขวาเป็นเส้นๆ สองขีด จะพูดยังไงดี… ไอ้เด็กนี่มันน่ารักแบบเถื่อนๆ !!!


ตอนนั่งคุดคู้อยู่เมื่อกี้ก็คิดว่าตัวจะเล็กๆ แต่พอยืนขึ้นมาแล้ว ก็ไม่ได้ดูบางมากนัก แต่ก็น่าจะเตี้ยและเล็กกว่าวัยที่ควรจะเป็น


“ไปครับไป เข้าบ้านกันนะ” ผมรีบวิ่งไปหยิบรีโมทคอนโทลของประตูรั้ว กดเปิดอย่างรวดเร็ว ประหนึ่งกลัวพ่อหนุ่มน้อยที่ยืนในท่าพร้อมลากกระเป๋า จะเมื่อยหนักไปมากกว่านี้…


พอประตูไม้ระแนงบานใหญ่ค่อยๆ เลื่อนเปิดตามแรงไฟฟ้าได้เพียงพอที่คนจะเดินผ่าน… น้องรันคนน่ารักก็ออกแรงกระชากลากกระเป๋าเข้าบ้านไป โดยไม่คิดจะเหลียวหลังกลับมาดูพี่เขยรูปหล่อที่ยืนมองอย่างไม่คลาดสายตา… จนลับหายเข้าไปในรั้วบ้าน ประกอบกับยุงผู้หิวโหย ที่กำลังรวมพลพรรคบินมาลอบทำร้ายทุกส่วนของร่างกายที่โผล่พ้นอาภรณ์ปิดบัง เลยต้องก้าวออกจาภวังค์ของตัวเอง รีบกลับเข้าไปในรถแล้วเลี้ยวตามน้องเมียเข้าไปในบ้าน



“ผมนอนที่ไหน” อีกหนึ่งประโยคสนทนาที่ดังขึ้นจากปากเชิดรั้น เมื่อก้าวเข้ามายืนอยู่กลางห้องรับแขกของบ้าน…


“ชั้นสอง ห้องแรกด้านขวามือครับ เดี๋ยวพี่พาไปนะ” จริงๆ…อยากจะตอบว่า มานอนเล่นในใจพี่ไหมก็กลัวน้องแกจะยกกระเป๋าใบโตขึ้นทุ่มใส่ผมซะก่อน… ถือว่ามีน้ำใจ ผูกมิตรไว้ก่อนไม่เสียหาย ไม่ได้คิดอะไรซะหน่อยอย่าเพ่ิงเข้าใจผมผิดนะ ก็แค่หวังดีเอง นี่น้องเมียทั้งคนนะครับ จะไม่ให้ผมเทคแคร์ได้ยังไงจริงไหม


“ไม่ต้องครับ ผมไปเองได้ Good Night”


แค่เนี้ย… น้องมันพูดแค่นี้แล้วก็หันหลังลากกระเป๋า แล้วออกแรกยกขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง… การกระทำทุกอย่างตั้งแต่สิ้นเสียง Good Night จากน้องรัน จนน้องเดินลับหายไปบนชั้นสอง มันช่างเกิดขึ้นรวดเร็วจนผมตั้งตัวไม่ติด… นี่สรุปกูโดนของรึเปล่าวะเนี่ย หรือคืนนี้เอาน้ำออกเยอะเกินไป เลยรู้สึกวิงเวียนคล้ายจะวูบ (หรือจริงๆ กูแก่)


นั่นเด็กชายวรันตัวน้อย ที่เคยวิ่งตามไอ้รินต้อยๆ เมื่อสิบกว่าปีที่แล้วรึเปล่า… เด็กขีี้แยคนนั้น ที่จำได้ลางๆ ว่าอารมณ์จะดีขึ้นทุกครั้งเมื่อได้ระบายสี หรือปั้นดินน้ำมัน นอกจากนั้นผมก็จำอะไรเกี่ยวกับน้องชายไอ้รินคนนี้ไม่ได้อีกเลย เจอกันก็แทบจะนับครั้งได้ ยิ่งหลังจากนั้นไอ้รินก็ไปเรียนที่สวิสฯ แล้วน้องรันก็คงถูกส่งไปเรียนที่อเมริกา…


จนมาถึงบัดนี้ เด็กที่เคยเอาดินน้ำมันเข้าปาก กลับกลายเป็นหนุ่มน้อยหน้ามน ที่รูปร่างพอเหมาะ ไม่สูงมากและไม่เตี้ยจนเกินไป เนื้อตัวดูกระชับ อย่างคนออกกำลังกาย ผิวสีแทนที่ดูก็พอจะเดาได้ว่ามันเคยเป็นสีขาวหยวกมาก่อนแน่นอน เพราะไอ้รินเมียผมมันโคตรของโคตรจะขาว น้องมันก็คงไม่ผ่าเหล่าสักเท่าไหร่หรอก…


ปกติผมจะเจอแต่พวกตัวสูง หุ่นนายแบบ มีมัดกล้ามพอๆ กัน น้อยครั้งจะเจอตัวกระทัดรัดเหมาะมือ พอเหมาะพอเจาะแบบนี้ จับก็คงจะเต็มไม้เต็มมือ แม้เอวจะดูบาง แต่ร่างก็ไม่น้อยนิด ถ้าได้ฟัดก็คงจะหนำใจเป็นแน่แท้ จริงๆ ผมชอบแบบนี้นะครับ แต่ไอ้ที่เข้ามาให้เลือกส่วนใหญ่มันเป็นพวกนายแบบนี่นา… เฮ้ยยยยยย นี่กูคิดอะไรของกูอยู่วะเนี่ย ไปเรื่อยแล้วมึงไอ้ภพ เดี๋ยวเมียมึงได้กลับมาฉีกอกเป็นแน่ถ้ารู้ว่าคิดอกุศลกับน้องชายของมัน… ว่าแต่อะไรสั่นๆ ในกระเป๋าวะ… อ่อ โทรศัพท์นี่เอง



“ฮัล…ละ”


“ไอ้ภพ!!! เป็นห่าอะไรของมึง กูโทรเข้าจนมือจะหงิกแล้วนะ ทำไมไม่รับโทรศัพท์กู… แล้วนี่มึงอยู่ไหน เจอเจ้ารันมันรึยัง มันเป็นยังไงบ้าง” พอกัน… พี่น้องคู่นี้เขาพอกัน ไม่มีใครปล่อยให้กูได้พูดจบประโยคเลยสักคน เห็นนายสามภพเป็นตัวอะไรกันครับ…


“ใจเย็นสิมึงนี่ กูยังไม่ทันจะฮัลโหลจบประโยคเลย มึงเล่นรัวมาเป็นชุดขนาดนี้ เดี๋ยวกูส่งไปรบที่สามจังหวัดชายแดนเลยนี่… น้องมึงขึ้นนอนไปแล้ว คุยกับกูสองประโยค แล้วก็ลากกระเป๋าเข้าห้องไป แค่นี้แหละ…”


“แล้วทำไมมึงรับโทรศัพท์ช้า อย่าบอกนะว่ามัวแต่คิดอกุศลกับน้องชายกูอยู่… กูเตือนมึงไปแล้วนะไอ้ภพ คนนี้กูห้าม” อิหมาแม่ลูกอ่อน ดุกูจริ๊งงงง มึงเป็นเมียหรืแม่กูเนี่ย


“คร๊าบๆๆๆ คุณภรรเมียที่เคารพ กูยังไม่ได้ยุ่งอะไรกับน้องมึงเลย แค่มาเปิดประตูบ้านให้ แล้วบอกทางไปห้องนอนแค่นี้เอง… ถึงกูจะขาดเซ็กส์ไม่ได้ แต่กูก็ไม่ใช่ไม่เลือกนะเว้ย ไม่งั้นกูก็เอามึงไปแล้วดิ ฮ่าๆๆๆ” สิ้นเสียงหัวเราะของผม ก็ตามมาด้วยเสียงและถ้อยคำผรุสวาท วาจาจากปากคุณเมียออกมาอีกมากมายไม่หวาดไม่ไหว แต่ก็เท่านั้นแหละ ด่าไปเถอะ ผมโดนมันด่าจนชิน ด่ากันมาตั้งแต่เป็นเด็ก จนตอนนี้แต่งงานกันก็ยังคงไม่หยุดหย่อน


“เออ กูจะคอยดู… ตอนนี้มันยังสลัวไม่สว่างอยู่น่ะสิ ถ้ามึงได้เห็นไอ้รันเต็มๆ ตา แล้วไม่ครางหากูให้เหยียบเลย น้องกูน่ะ น่ารักกว่าทุกตัวที่มึงเคยเอามาแล้วทั้งนั้นแหละกูจะบอกให้” เออมึงไม่ต้องมาบอกกูหรอก กูประจักษ์แจ้งแก่ตาแล้ว ขนาดในที่สลัวแม่งยังเจิดจรัสฉายรัศมีความน่ารักออกมาได้ขนาดนี้ ถ้าแม่งอยู่ในที่โล่งแจ้ง กูมิน้ำลายฟูมปากเลยรึ… แล้วนี่สรุปมันหวงห้ามไม่ให้ผมยุ่งกับน้องมัน หรือว่าจะเอาน้องมาอวดให้ผมสนใจกันแน่วะ กูงงกับชะนีเมียกูจริงๆ เว้ยเฮ้ย!!!



……………………..
……………………



ก๊อก ก๊อก ก๊อก….


หืมมม เสียงใครมาทำอะไรวะ… ช่างแม่ง กูจะนอน


ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก…


อะไรกันนักกันหนาวะเนี่ย ไอ้ห่ารินมันแกล้งอะไรกูอีกวะเนี่ย ปกติห้องก็ไม่ได้ล็อค จะเคาะทำห่าอะไร


ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง….


เฮ้ยยยยย ฉิบหาย ไอ้รินมันไปดูงานนี่หว่า งั้นคนที่มาเคาะก็…


“ค๊าบบบ เปิดเข้ามาเลยค๊าบบบบ พี่ไม่ได้ล็อค…ฮ๊าววววว” สิ้นเสียงผม ก็ได้ยินเสียงคนข้างนอกบิดลูกบิดประตู ก่อนจะเปิดอ้ากว้าง และก้าวเข้ามาในอาณาจักรของผม


ตาย ตาย ตาย… กูขอตายตรงนี้ได้ไหม โอ๊ยยยยยยย น้องรันคร๊าบบบบ น้องรันไม่เห็นใจพี่สักหน่อยเหรอไงครับเนี่ย… น้องเมียของผมครับ ตอนนี้เดินหน้ามุ่ยเข้ามาในห้อง ด้วยกางเกงยีนส์ขาสั้นมากๆ เผยให้เห็นเรียวขายาวสีน้ำผึ้งนวลเนียน กับเสื้อกล้ามสีขาวลายกราฟิกหลากสี แต่ที่แน่ๆ เนื้อบางจนผมเห็นตุ่มไตสองเม็ดนูนเด่นดันออกมาให้คนมองได้จินตนาการต่อ ว่าเนื้อในนั้นปลายยอดจะยั่วเย้าน่าสัมผัสขนาดไหน


“ผมหิวข้าว… พี่หาอะไรให้กินหน่อยได้ไหม” ร่างกระทัดรัด ยังคงยืนนิ่ง สายตาแน่วแน่ตรงมาที่ผมที่นั่งเปลือยอกบิดขี้เกียจอยู่บนเตียง


“พี่ภพ…เรียกพี่ว่าพี่ภพสิ แล้วก็แทนตัวเองว่ารันเหมือนตอนเด็กๆ ไง” ผมเอ่ยเชิญชวน ให้เราได้สนิทกันมากขึ้นกว่านี้ ด้วยการแนะนำชื่อเสียงเรียงนาม ทั้งๆ ที่ควรจะได้บอกไปแล้วตั้งแต่เมื่อคืน… น้องรันพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนจะเอ่ยต่อในประโยคที่ผมสอนอย่างว่าง่าย


“พี่ภพครับ รันหิวข้าวแล้ว” หวานเสนาะ เพราะหูดีไหมล่ะ แค่นี้ก็แทบจะคลานไปหุงหากับข้าวกับปลาให้ได้กินซะเดี๋ยวนี้เลย


“งั้นรันไปอาบน้ำแต่งตัวรอพี่ก่อนแล้วกัน เดี๋ยวพี่ลงไปหาอะไรให้ทานนะครับ”


“รันอาบน้ำแล้ว” หืมมม แล้วใส่ชุดนี้น่ะเหรอ… นี่ผมนึกว่าชุดนอนของน้องซะอีก… น้องรันคงอ่านสีหน้าผมออกว่ากำลังข้องใจอะไรอยู่ เลยเอ่ยประโยคไขข้อข้องใจออกมา


“ก็อากาศมันร้อน ให้ใส่เสื้อยืดกางเกงขายาวก็ไม่ไหวหรอกนะ ตอนซัมเมอร์ที่นู่นก็ใส่แบบนี้ ผิดเหรอ” ไม่ผิดจ้า ไม่ผิดเลย หนูเก่ง หนูทำถูกทุกอย่างเลยลูก พี่เนี่ยสิผิดเอง ไม่น่าถามเลยเนอะ…


ท่าทางเอียงคอ กรอกตาไปมาเวลาคุยด้วย ช่างเป็นกริยาน่ารักน่าชัง อย่างเป็นธรรมชาติจริงๆ น้องพูดจบก็หมุนตัวกลับหลังหัน เดินออกจากห้องไป คาดว่าคงจะไปรอผมลงไปหาอะไรให้กิน



น่ารักซะขนาดนี้ ใครมันจะปล่อยให้น้องเมียต้องหิ้วท้องรอหิวนานๆ ได้ล่ะ ผมรีบลุกขึ้นตรงดิ่งเข้าห้องน้ำ จัดการเอาสิ่งที่คั่งค้างออก โดยทุกๆ การขยับของมือ ผมไม่ลืมที่จะประสานจินตนาการไปยังใบหน้าน่ารักที่ผมแอบเห็นลักยิ้มบุ๋มข้างแก้มขวา ผสมเรียวขานวล และตุ่มไตที่ดันเสื้อกล้ามออกมาของเด็กน้อยที่เพิ่งเข้ามาร้องขอของกินจากผมในห้อง… ไม่นานน้องรันในจินตนาการก็จับจูงผมให้ก้าวเข้าสู่ประตูสวรรค์…


พอน้ำออก สติก็เริ่มมา… ผมจะทำยังไงต่อไปดีล่ะครับเนี่ย สามเดือนต่อจากนี้ ผมจะต้องอยู่ และเจอเจ้าของใบหน้าน่ารักๆ นี้ เกือบทุกวัน… ไหนจะหุ่นเซี๊ยะน่าฟัดนั่นอีก แล้วผมจะห้ามใจตัวเองยังไงไหว ผมก็คนนะครับ มีเลือดมีเนื้อ และมีความต้องการ (สูง)


หรือจะลองเสี่ยงตีนไอ้รินดูซักหน่อยดีไหมวะ…



มันจะบาปมากขนาดไหนกันเชียว…



ถ้าผมจะแอบจีบน้องเมียตัวเอง…


TBC.

[autumm_99]

 

ชอบมากมายย รีบมาต่อน๊าาาา

[♠♥♦♣]

แปะไว้ก่อนค่า
*******edit*******
หลงรักน้องรันเข้าซะแล้ว น่ารักอ่ะ ท่าทางจะหวานกรุบกริบ
ปล. ชื่นชมนักเขียนทั้งสามท่านค่ะ น่ารักกันดีจัง(จริงๆเรื่องมันก็ไม่มีอะไรแท้ๆ ไม่น่าเป็นเรื่องขึ้นมาได้เลย )
บวกให้ทั้งสามคน อยู่บ้านหลังเดียวกัน รักกันรักกันดีกว่าเนอะ

[tatar*]

รันแต่งตัวได้โฮกมากกกกกกกกกกกก >< อ้ากก

อ่านไป จิ้นไป ชัดเจน! น่ารัก อ่าา


รอติดตามตอนต่อไปค่ะ สู้ๆเน้อ 

[engrish]

กด+ให้จ้า
เชียร์ให้พี่ภพจีบเลย น่ารักซะขนาดนั้น

[MonsterP]

น่าสนุกดีครับ เป็นกำลังใจให้คุณ เมอร์ซี่ ครับ มาต่อไวๆนะครับ

[ปลายพู่]

พระเจ้า  ขอให้กางเกงน้องรันขาดขึ้นอีก 5 เซ็น 5555555555555555555

[Little Devil]

อ่านไป ยิ้มไป

[cheyp]

น่ารักกกกกกก

เสี่ยงเลยค่ะ สนับสนุน
แต่โดนตื้บทีสองที แต่ผลตอบแทนคุ้ม

ก็น้องน่ารักซะขนาดนั้น อิอิ

[samsoon@doll]

หื่นต้องแต่ตอนแรก 555555555555+

[YELLOWSTAR]

ชอบประโยคนี้  "นี่สรุปกูโดนของรึเปล่าวะเนี่ย หรือคืนนี้เอาน้ำออกเยอะเกินไป เลยรู้สึกวิงเวียนคล้ายจะวูบ (หรือจริงๆ กูแก่) "

555++ จิงๆแล้วเราว่าพี่ภพแก่น่ะ เหอๆๆๆๆ   เจอเด็กน่ารักๆหน่อยไม่ได้ ลมจะจับเอา 555++

Mercy สู้ๆๆๆๆน่ะค่ะ

[tawan]

น่าขนาดนี้ไหวแล้ว
อยากอ่านต่ออะ

 

[JJHJJH]

คนเจ้าชู้นี่มันเกินบรรยายจริงจริ๊งงง >.<

[urmein]

พี่ภพนำ้ลายฟูมปากตายแน่ๆ 555+
สนุกมากๆๆค่ะ
มาต่อเร็วๆนะคะ ^^