ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 --------------------
Singular (short!) fan fiction Title; Top secret!
Couple; [Nut x Sin]
Rate; PG15
Author; Harangz*
Notice; ฟิคสั้นค่ะ! มาคราวนี้ไม่หวือหวาอย่างที่คิดเลย เพราะต่อมNCพังไปชั่วขณะที่ได้เจอโมเม้นท์น่ารักๆของทั้งสองคนนี้ เลยออกมาแบบเบาๆซึ้งๆมากกว่า ยังไงก็ขอให้ไม่ผิดหวังค่ะ!
Warning; ฟิคชั่นเรื่องนี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของจินตนาการผู้แต่งเท่านั้น เหตุการณ์ สถานที่ที่ปรากฏในเรื่องเป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้น ไม่ได้มีเจตนาจะทำให้ศิลปินเสื่อมเสียแต่อย่างใด และเนื่องจากเนื้อหาในเรื่องเกี่ยวข้องกับ Boy’s love ขอให้ผู้อ่านทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
Top secret! ‘คุณเก็บความลับได้ไหม?...’ ผมอยากจะเอาหัวโขกกำแพงทุกครั้งที่ฟังเพลงนี้... เหมือนถูกตอกย้ำจากรุ่นพี่ยังไงก็ไม่รู้! เหมือนมีเข็มเป็นพันๆเล่มมาปักอยู่บนตัว ซึ่งมันคอยบอกผมว่าถ้าผมเสร่อถอนออกซักเล่มล่ะก็ความลับของผมมันต้องไม่ลับอีกต่อไปแน่ๆ
‘ให้เจ้าสาวของผมไปพักซักครู่ครับ...” ผมแทบจะเขวี้ยงโน้ตบุ๊คทิ้งทุกครั้งที่เปิดคลิปนี้ขึ้นมาดู แต่ทำไม่ได้เพราะมันไม่ใช่ของผม... และผมก็เลิกดูคลิปนี้ไม่ได้เหมือนกันในเมื่อผมเป็นคนพลาดโมเม้นท์น่ารักๆนี้เอง และที่จริงคนที่จะพูดประโยคนั้นควรเป็นผมซิ!
“เป็นไร? หน้ายุ่งเชียว?”
“เปล่าไม่ได้เป็นไร”
“ทำไมชอบโกหกอ่ะ...”
“ไม่ได้โกหกซักหน่อย...ไม่ได้เป็นไร”
“...ทำไมต้องปิดด้วยอ่ะ..เป็นไรก็บอกมาตรงๆดิ”
“เฮ้ย! ร้องทำไมเนี่ย?!!”
“ก็นัทกำลังปิดอะไรอยู่ล่ะ? มีอะไรทำไมไม่บอกแล้วเราจะรู้ได้ไงว่าเราทำอะไรผิด?”
“เฮ้ย!! ไปกันใหญ่แล้ว!.. ยังไม่ได้บอกเลยนะว่าซินเป็นคนผิด!” ที่จริงก็มีส่วนนิดนึง แต่ไม่อยากบอกเดี๋ยวร้องหนักกว่าเดิม..
“งั้นก็บอกมาดิ!” ว้อยยยยยยยยย~! ไอ้นี่!แล้วผมจะบอกยังไงล่ะครับ
ว่ากำลังหึง!! “ไม่มีไร~”
“น่ะ!! เห็นไหมล่ะ” แล้วน้ำตาก็หยดแหมะๆราวเขื่อนแตก... ทำไมมันขี้น้อยใจอย่างนี้วะ?! ทีมันเอาแมลงสาบมาหลอกผมผมยังไม่ร้องเลย(แค่กรี๊ดเอง)
“โอเคๆๆ กำลังคิดว่า...การมีความลับเนี่ยมันยากจังน้า~อยากตะโกนดังๆให้ลั่นคอนแต่ไม่รู้จะทำยัง... มันเป็นเรื่องที่อธิบายยากน่ะนะ”
“แค่นี้?”
“อื้อ! แค่นี้แหละ”
“แล้วความลับคืออะไรล่ะ?” เฮ้ย!! ถ้าบอกไปแล้วมันจะเป็นความลับไหมล่ะ(ว้อย)คร้าบ~!!!!! =[]=;;
“มันคือความลับไง...บอกไม่ได้! ถ้าบอกก็ไม่ลับซิ”
“ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร” แต่น้ำเสียงนี่ไม่ใช่ไม่เป็นไรเลยนะ..งอนชัดๆ
“น้องซินน้องนัทครับ แสตนด์บายได้แล้วครับ”
“ครับๆ” ผมรับคำก่อนจะรีบลุกหนีใบหน้าที่ยุ่งด้วยความงอน กลัวว่าจะใจอ่อนง้ออีกตามเคยเล่นไม้นี้ทีไรแพ้ทางมันทุกทีซิน่า!
“งอน...” ได้ยินเสียงลอดออกมาเบาๆ แน่นอนว่าผมต้องแกล้งทำไม่ได้ยินแล้วเดินเข้าห้องอัดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
ผมนั่งดีดกีตาร์เล่นเบาๆตอนนั่งมอง
‘นักร้องของผม’ ตอบคำถามแบบออนแอร์สดทั้งทางวิทยุและเคเบิ้ลทีวีอย่างสนุกสนาน ส่วนผมกลายเป็นแบ็คกราวน์ของเขาไปเรียบร้อย นานๆจะได้ตอบซักทีแต่เอาเหอะ...แค่นั่งมองก็มีความสุขแล้ว
“ดูๆๆเอสเอ็มเอสนี้... พี่นัทกับพี่ซินเป็นคู่เกย์กันป่ะเนี่ย? ฮ่าๆ” พี่เป้หัวเราะก๊าก อาตุ่ยก็ขำตามไปด้วยแต่ผมไม่ขำซักนิด...
“เรากำลังคบหาดูใจกันอยู่ครับ!...”
“ก็นี่ไง..ก็ตอบแบบนี้ไง เฮ้ย!ซินหน้าแดงหมดแล้ว” คนงอนเปลี่ยนมาเป็นอายม้วนยิ้มไม่หยุด ผมอาจจะแอบยิ้มมุมปากตามฉายา ‘มาเฟีย’ อยู่มั้ง? แต่รู้สึกดีฉะมัด!
ผมนั่งเป็นแบ็คกราวน์อีกครั้งหลังจากที่ได้ทำคะแนนนำไปหนึ่งแต้ม นั่งเกากีตาร์ตามไปอย่างสบายอารมณ์มองแผ่นหลังบางและเรือนผมนุ่มหอมที่ผมจับเล่นบ่อยๆยิ่งมองก็ยิ่งสบายใจ นี่ล่ะมั้งเสน่ห์ของเขา
“สเป็กนัทเป็นแบบไหน?” ถามผมแล้วหรอ? ตอบหน่อยก็ได้
“ชอบคนขาวๆครับ”
“อาก็ขาวนะ!”
“ไม่ใช่หรอกครับ..”
“ฮ่าๆ พออาบอกขาว นัทรีบบอกไม่ใช่หรอกครับเลยอ่ะ ฮ่าๆ” พี่เป้ขำแต่ผมไม่ขำตามได้แต่ยิ้มๆ ก็อาตู่เล่นขัดขึ้นมากะทันหันผมเลยหยอดต่อไม่ได้แต่ช่างเหอะ... ไม่รู้ตัวนั่นแหละดีแล้ว
ผมยังคงกลายเป็นแบ็คกราวน์ต่อไปจนจบการอัดรายการ หลังจากจบเราสองคนก็รีบลงไปที่รถกันทันที ผมเดินตามคนที่ยังคงงอนผมไม่หาย เมื่อกี้ยังเขินอยู่แท้ๆ คนอะไรวะงอนได้โล่จริงๆ
“ยังไม่หายงอนอีกหรอ?”
“ไม่ได้งอน” แต่แบบนี้แถวบ้านผมเรียกงอนนะครับคุณชายทศเทพ...
“นั่นไง...งอนอยู่ชัดๆ”
“ก็บอกว่าไม่ได้งอนไง...”
“ไม่งอนก็ไม่งอน” ผมยีหัวคนตัวเล็กเล่นก่อนจะเอนหลังนอนลงกับเบาะแล้วหลับไปไม่รู้ตัว ตื่นมาอีกทีก็ตอนที่คนตัวเล็กปลุกแรงๆ ด้วยการตีแขนผมแล้วบอกเสียงห้วนว่าถึงบ้านแล้วนั่นแหละ
“นัท...ซิน ข้าวมี...เวฟเอานะ”
“ครับๆ” ผมรับคำก่อนจะรีบเดินลิ่วๆเข้าห้องเตรียมตัวอาบน้ำนอน คนตัวเล็กก็เดินตามมาแบบงอนๆ
“หิวไหม?” ผมถามหลังจากแต่งตัวเสร็จ คนตัวเล็กนั่งจุ้มปุ๊กดูทีวีในชุดนอนเช่นกัน
“ไม่..” เฮ้ย! นี่นานแล้วนะ ยังไม่หายงอนอีกเดี๋ยวทนไม่ไหวก็ง้อซะหรอก!!!!!
“ทำไมไม่หายงอนซักทีอ่ะ?”
“ไม่ได้งอนซักหน่อย”
“งอนอะไรก็บอกมาซิ...นัทจะได้รู้ไงว่านัททำอะไรผิด”
“ทีนัทยังไม่บอกเลยว่านัทมีความลับอะไร...”
“งอนเรื่องนี้เองหรอ?”
“บอกว่าไม่ได้งอนไง”
“ก็ได้ๆบอกก็ได้” คนตัวเล็กรีบหันหน้ามาจากทีวี จ้องผมตาแป๋วอย่างรอคำตอบ
“นัทแอบชอบคนอยู่คนนึง...” คนตรงหน้าดูเจื่อนลงเล็กน้อยแต่ยังไม่ได้พูดอะไรผมเลยพูดต่อ
“ซินก็รู้ใช่ไหมว่าเรากลายเป็นคนดังไปแล้ว..จะรักจะชอบใครเลยต้องเก็บไว้เป็นความลับ นี่แหละเราเลยกำลังกลุ้มอยู่ไง...”
“นัทชอบใครอยู่...เรารู้จักไหม? ที่บอกว่าชอบคนขาวๆใช่รึเปล่า?” นั่น..แอบฟังนี่หว่า
“ใช่...อาจจะเป็นคนที่ซินรู้จักดีที่สุดเลยล่ะมั้ง?” ผมยิ้มให้ก่อนจะม้วนผมยาวๆของคนตรงหน้าเล่น
“ใครอ่ะ? บอกไม่ได้หรอ?”
“อยากรู้จริงๆหรอ?”
“อื้อ”
“งั้น..รอเดี๋ยวนะ” ผมรีบลุกไปหยิบกีตาร์คู่ใจมานั่งดีดข้างๆซินทันที...
คุณเก็บความลับได้ไหม
หากผมนั้นมีอะไรจะบอก
หากผมไว้ใจระบายมันออก
คุณเก็บความลับได้หรือไม่
ให้อยู่แค่คุณกับผม
อย่าให้ได้ยินถึงใครที่ไหน
ความลับนั้นที่เก็บไว้ในใจ
คือคำว่าผมรักคุณ
ตั้งแต่วันที่ผมได้พบ วันที่ผมได้เห็นหน้า
สายตาและหัวใจเจอะที่คุณ
ตั้งแต่นั้นผมก็ได้รู้ ชีวิตผมก็ได้รู้
ว่าจากนี้ไม่เหมือนเดิมอีกแล้วคุณ
คือคุณนั่นเองตลอดมา ที่ตัวผมเองเฝ้าใฝ่หา
เมื่อมองรอบกาย ที่มีคนมากมาย
มีคุณคนเดียวที่ผมมองเห็นในสายตา
มันทรมานเกินจะเก็บไว้
จึงบอกคุณไปแล้วได้ยินไหม
ถ้าหากคุณไม่ตอบรับ
ก็ช่วยเก็บเป็นความลับตลอดไป
ตั้งแต่วันที่ผมได้พบ วันที่ผมได้เห็นหน้า
สายตาและหัวใจเจอะที่คุณ
ตั้งแต่นั้นผมก็ได้รู้ ชีวิตผมก็ได้รู้
ว่าจากนี้ไม่เหมือนเดิมอีกแล้วคุณ
คือคุณนั่นเองตลอดมา ที่ตัวผมเองเฝ้าใฝ่หา
เมื่อมองรอบกาย ที่มีคนมากมาย
มีคุณคนเดียวที่ผมมองเห็นในสายตา
มันทรมานเกินจะเก็บไว้
จึงบอกคุณไปแล้วได้ยินไหม
ถ้าหากคุณไม่ตอบรับ
ก็ช่วยเก็บเป็นความลับตลอดไป
คือคุณนั่นเองตลอดมา ที่ตัวผมเองเฝ้าใฝ่หา
เมื่อมองรอบกาย ที่มีคนมากมาย
มีคุณคนเดียวที่ผมมองเห็นในสายตา
มันทรมานเกินจะเก็บไว้
จึงบอกคุณไปแล้วได้ยินไหม
ถ้าหากคุณไม่ตอบรับ
ก็ช่วยเก็บเป็นความลับตลอดไป
ถ้าหากคุณไม่ตอบรับ
ก็ช่วยเก็บเป็นความลับ “ว่าผมรักคุณ” “...”
“รู้ยังว่าใคร”
“ไม่รู้!!” แก้มใสซับสีเลือดจนแดงไปถึงใบหูตากลมหลุบมองต่ำหลบตาผม ผมวางกีตาร์ลงที่พื้นอย่างระมัดระวังก่อนจะหันกลับมามองหน้าคนตัวเล็กที่ยังก้มหน้านิ่ง ผมจับผมที่ตกลงมาแนบใบหน้าเนียนใสขึ้นไปทัดใบหูเล็กเปิดทางให้หัวไหล่เนียนขาวที่โผล่พ้นแขนเสื้อกล้ามโชว์สู่สายตา
“ตอนที่นอนอยู่โรง’บาล อยากจะลุกออกไปขึ้นคอนด้วยจะตายอยู่แล้ว..ไม่รู้ทำไม่ปล่อยเนื้อปล่อยตัวขนาดนั้น โดนพี่แตมหยอด.. โดนพี่โย่งกอด...รู้ไหมว่าหึง?”
“บะ..บ้า! หึงทำไม? ไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย” ประโยคหลังแผ่วลง ผมมองหน้าแดงๆน่ารักนี่ตาไม่กระพริบ
“ตอนที่พูดว่า ‘ซินเป็นเจ้าสาวของนัท’ ซินก็ไม่ยอม.. นี่นัทยอมเป็นเจ้าสาวให้แล้ว ยังไม่พอใจอีกหรอ?”
“....”
“ฟังความลับของนัทไปหมดแล้ว...ขออะไรอย่างได้ป่ะ?”
“ขออะไร??!” คนตัวเล็กถามเสียงห้วนปนเขิน
“ขอจูบทีดิ..” “...บะ...บ้า!!!!!!” มือบางฟาดที่แขนผมอย่างจัง
“โอ๊ย! เจ็บนะ..ฮ่ะๆ” ผมขำคนตัวเล็กที่ทำหน้าไม่ถูก เอาแต่ก้มหน้าไม่มองผมซักนิด ผมเลยค่อยๆโน้มหน้าเข้าไปหา ก้มลงมองริมฝีปากเล็กที่เม้มแน่น ก่อนจะตัดสินใจสัมผัสมันเบาๆด้วยริมฝีปากของตัวเองแล้วค่อยๆผละออกอย่างอ้อยอิ่ง... น้ำตาหยดเล็กๆไหลลงมาตามแนวแก้มใส ผมใช้นิ้วปาดออกอย่างแผ่วเบา ก่อนจะประคองใบหน้าหวานขึ้นมาให้สบตากันแล้วเอาหน้าผากแนบหน้าผามนเบาๆ
“นี่...ถ้าหากจะไม่ตอบรับ...ก็ช่วยเก็บเป็นความลับ..ตลอดไปนะ...”
“แล้วถ้าตอบรับล่ะ?...”
“.......”
“.......”
“ก็...เก็บเป็นความลับ..
ของเราสองคน ตลอดไป....” คนตัวเล็กยิ้มให้ ผมเลยรวบเอวบางเข้ามากอดเอาไว้หลวมๆ ได้กลิ่นแชมพูโชยมาจากกลุ่มผมยาวสลวย...
อยากจะกอดแบบนี้ต่อหน้าทุกคน...
อยากจะตะโกนบอกรักให้ลั่นคอน...
อยากจะตีตราเด่นๆว่าคนนี้น่ะ มีมาเฟียเป็นโอนเนอร์... ...
..
.
แต่..ก็ต้อง
เก็บเป็นความลับตลอดไปซินะ! เฮ้อออออออออออ~
The End
Harangz* talkativee,,
เรื่องแรกของบอร์ดนี้ค่ะ!!!! เกิดความฮึดขึ้นมากระทันหัน หลังจากยุ่งๆและไม่ได้เข้าบอร์ดเลย...
ยังไงก้ฝากติชมด้วยนะคะ... ส่วนเรื่องยาวกำลังจะคลอดเร็วๆนี้ค่ะ! ฝากด้วยนะคะ!!!
(เพราะไปตามพี่ๆ+แอบจับมือ ศลป. เยมีกำลังใจแต่ง 555+)
รูปนี้ถ่ายเองตอนไปตามที่เซนเวิร์ลค่ะ!... รูปอื่นๆลงทีหลัง แหะๆ
หัวข้อ: [เรื่องสั้น]Singular,,Top secret!-ตอนเดียวจบให้จิ้นแบบเบาเบา! (อ่าน 31195 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก