หัวข้อ: ♂...I~รับไม่ได้...(ถ้าไม่ได้รัก)♂ แจ้งข่าว หน้า 52

[๛ナーリバス๛]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


 
นิยายทั้งหมด ของนิที่ลงไว้ที่เล้านะคะ....
+ ผมถูก My Fanclub~~จับกด!!XX+    ตุลย์-P
!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ! ฐา-โต้ง
...กู “รับ”  ไม่ได้... (ถ้าไม่ได้รัก)   กิ๊ง-กันย์



...................
สารบัญ.... ...กู “รับ” ไม่ได้... (ถ้าไม่ได้รัก)

ตอนที่1
ตอนที่ 1.2
ตอนที่ 2
ตอนที่ 2.2
ตอนที่ 3 สิ่งที่กิ๊งไม่รู้
ตอนที่ 3.2
ตอนที่ 4 กลบเกลื่อน
ตอนที่ 4.2
ตอนที่ 5 ...คนที่กูรัก...
ตอนที่ 5.2 กันย์เล่าจบซะที
ตอนที่ 6  หมาหยอกไก่
ตอนที่ 6.2 หยอกกันต่อ
ตอนที่ 7 ทำแต้ม
ตอนที่ 7.2 กุ๊งกิ๊งห่อไข่
ตอนที่ 7.3 กันย์กลับมาแล้ว...
ตอนที่ 8 เป็นกันย์เอง
ตอนที่ 8.2 ไปหอสมุดกันเถอะ
ตอนที่ 9 หว่านเสน่ห์
ตอนที่ 9.2 แผนสอง
ตอนที่ 10 หวั่นไหว... BY Ging..
ตอนที่ 10.2 เลิกเล่นกันเถอะ!
ตอนที่ 10.3 เอากูไปเก็บที
ตอนที่ 11 มึงเมาเหล้า กูเมารัก
ตอนที่ 12 แรด รั่ว ชั่ว.... ยั่ว!!
ตอนที่ 13 สร่างเหล้า ไม่สร่างรัก
ตอนที่ 14 เสี่ยวเอาโล่
ตอนที่ 14.2 เสี่ยวก็ได้ ซึ้งก็เป็น...
ตอนที่ 15 ....ก็กูกลัว....
ตอนที่ 15.2 ตุ๊กตา
ตอนที่ 16 น่ารัก....น่า....
ตอนที่ 16.2 ปากกา พัดลม กิ๊ง...
ตอนที่ 16.3 มาสั้นๆ (แบบว่าคิดถึงกันย์)
ตอนที่ 16.4
ตอนที่ 17 หอม...ใหญ่
ตอนที่ 18 ตายด้าน
ตอนที่ 18.2 วันเกิด
ตอนที่ 19 บันได กับเรื่องในอดีต
ตอนที่ 19.2 พี่ชาย
ตอนที่ 20  ...รับไม่ได้ ถ้าไม่ได้รัก....

…………………………

กระทู้ใหม่........ตุลย์-ปอนด์


Sp ตุลย์ปอนด์ 1
Sp ตุลย์ปอนด์ 2

+++++++++++++



แจ้งข่าว เปิดจองหนังสือ  “รับไม่ได้ ถ้าไม่ได้รัก”
Author : ๛NaaribuS๛
Illustration : Raemin
รายละเอียดหนังสือ
   - ปก 4 สี เนื้อในกระดาษถนอมสายตา
   - ขนาด A5 ประมาณ 320หน้า +
   - ตอนพิเศษ 7 ตอน
   - ที่คั่น 1 ชิ้น

 ของแถมเฉพาะรอบจอง
การ์ดลายปก 4*6 นิ้ว หนึ่งแผ่น
การ์ดลาย sd 1แผ่น
Mimi novel “เพื่อรัก”
ราคา 350 รวมส่งพัสดุ

ระยะเวลา
เปิดจอง 1 มีนาคม-20 เมษายน 2560
จัดส่งประมาณ 20 พฤษภาคม 2560

สั่งจองได้สองทางคือ
1.   ทางเว็บเทพชอป  http://naaribusynv.lnwshop.com/product/5/pre-order
กรุณาโอนเงินหลังกดจองไม่เกิน 15 วันนะคะ  หากเกินกำหนดออร์เดอร์จะยกเลิกอัตโนมัติค่ะ
2.   โอนเงินค่าหนังสือที่ ธนาคารกรุงเทพ สาขาย่อยศูนย์เซียร์รังสิต
บัญชีสะสมทรัพย์ เลขที่บัญชี 028-0-19058-8
ชื่อบัญชี Nipaporn  Rotthongkham
เมื่อโอนเงินแล้วแจ้งรายละเอียดการโอนเงินและจัดส่งมาที่  naaribusแอดgmail.com  (เปลี่ยนแอดเป็น @) หรือแจ้งโอนผ่านอินบ็อกเพจได้เช่นกัน
โดยตั้งหัวข้อ(Subject)ว่า รายละเอียดการโอนและจัดส่ง
รายละเอียดการโอนเงินและจัดส่ง (หัวข้อที่มี * กรุณากรอกข้อมูลให้ครบด้วยค่ะ)
* ชื่อที่ใช้จอง
* ชื่อ-นามสกุล :
* ที่อยู่ :
* จำนวนที่สั่ง :
* จำนวนเงินโอน :
*วัน/เวลาโอนเงิน(จาก slip) :

ไม่เข้าใจสิ่งใด สอบถามได้ทางเพจนะคะ

[zombi]

แค่ชื่อ ก็ได้ใจแล้ว   

[๛ナーリバス๛]

นิยายอยู่นี่จ้า

เพิ่งเคยเขียนแนวนี้ ฝากตัวด้วยนะคะ

ขออภัยสำหรับ บรรดาคำหยาบคายทั้งหลายแหล่ // ทำใจกับเนื้อหานิดนึงนะคะ// โปรดใช้วิจาณญาณในการอ่าน

คริคริ



...กู “รับ” ไม่ได้... (ถ้าไม่ได้รัก)


   ตอนที่ 1
23:35 น. วันอังคาร

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก ... ก๊อก ก๊อก ก๊อก

   เสียงเคาะประตูดังขึ้น สองสามครั้ง ทำให้ผมละสายตาจากหนังสือตรงหน้าเอียงคอมองที่ประตู แต่เมื่อมันยังคงดังต่ออีกไม่หยุด ทำให้ไม่มีเวลาแม้แต่จะคาดเดาว่าผู้มาเยือนเป็นใคร ผมเปิดประตูห้องออกเพื่อพบกับใบหน้าแดงเรื่อของผู้ชายคนหนึ่งอย่างประหลาดใจ พร้อมกับอาการใจสั่นเล็กน้อย? 

   ก็จะไม่ให้ตกใจได้ไง ก็จริงๆ แล้วคนตรงหน้าผมเนี่ยมันเป็นรูมเมท เพื่อนร่วมห้องในนามของผมเองแหละ แต่ตอนนี้มันไม่ได้อยู่กับผม มันเผ่นแน่บไปอยู่กับพี่ชายของมันตั้งแต่วันแรกแล้วไม่กลับมาอีกเลย สงสัยตอนที่เจอกับมันครั้งแรก ผมจะล้อเล่นกับมันแรงไปหน่อย

   แนะนำตัวนิดนึงละกันครับว่าผมชื่อ กิ๊ง ตอนนี้ ผมเป็นนิสิตหมาดๆ ของมหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด แบบประมาณว่า ตามประสาวัยรุ่นที่อกหักรักคุด น่ะครับ ทีแรกกะจะเลือกเรียนคณะดีของที่ดังๆ ใน กทม. แต่พอ อกหักปุ๊บ มันเจ๊บแปล๊บๆอ่ะครับทนไม่ได้ เลยเปลี่ยนใจเอาดื้อ ๆ เลือกไปเรียนแม่งไกลๆ เลย ชีวิตจะได้ไม่เจอกับมันอีก ไอ้คนที่ผมคิดถึงมันยังมีหน้าโทรมาด่าอีกนะครับว่าตัดสินใจอะไรไม่คิด โวยวายอยู่นานก่อนจะย้ำให้ผมรักษาตัวด้วย ถ้าต่อไป ไม่มีมันคอยดูแล

   “เออ มึงไม่ต้องห่วงกู มึงเอาเวลาอันมีค่าเก็บไว้ดูแลสุดที่รักของมึงเถอะ” นั่นเป็นคำสุดท้ายที่ผมบอกมัน

   แม่ง เป็นเพื่อนที่ดีชิบหาย มีแต่กูนี่แหละที่เลว เสือกรักเพื่อนตัวเองได้ลงคอ คิดไปก็อยากร้องไห้ครับ แต่ยังก่อนยังเล่าไม่จบ ทีนี้ เป็นนิสิตใช่ไหมครับ มันต่างจากนักศึกษาก็ตรงที่ว่า มหาวิทยาลัยมันมีหอพัก ในมหาวิทยาลัยด้วยครับ แยกชายหญิงชัดเจน เทอมแรก เขาก็ยังบังคับให้ไปอยู่เสียด้วย เพื่อสะดวกตอนทำกิจกรรมในตอนต้นเทอม ทั้งทุ่นเงินค่าหอ ระยะเวลาเดินทาง ส่วนข้อเสียก็คือมีกฎระเบียบ ต้องใช้สิ่งที่เป็นส่วนรวมเช่นห้องน้ำ เตารีด ส่วนห้องนอนก็ต้องนอนห้องละ สองหรือสามคน แล้วแต่ขนาดห้อง ถ้าเป็นหอหญิงนี่ห้องกว้างมาก นอนตั้งเจ็ดคนน่ะครับ ส่วนห้องที่ผมอยู่ มันไม่กว้างมาก เลยอยู่แค่สองคน เฟอร์นิเจอร์ครบครับมีของจัดเป็นระเบียบ เตียงนอนสองเตียง 3.5 ฟุต  อยู่คนละฝั่งห้อง โต๊ะเขียนหนังสือ สองตัวติดกันข้างประตู ตู้เสื้อผ้าสองตู้ ติดกันติดระเบียง

   หลังจากรายงานตัว เอาของวางลวกๆ ไปทานข้าว บอกลาครอบครัวที่จะกลับกรุงเทพ จนเย็นจัดของเสร็จแล้ว รูมเมทของผมก็ยังไม่โผล่มา ง่วงนิดๆ ที่นอน ก็จัดเรียบร้อยแล้ว นอนหน่อยละกัน ZzZzZz

   นอนไปนานมาจนมืด ห้องนอนที่มันควรจะมืดสนิทกลับสว่างขึ้น พอไฟแยงตา ผมก็ เริ่มตื่นสิครับ แต่พอลืมตาขึ้นมาเท่านั้นแหละ

   “เฮ้ย!!” เสียงผมอุทาน เมื่อ ใครคนหนึ่งยืนนิ่งเป็นรูปปั้นเลยครับ ส่วนตัวมันไม่ได้ร้อง แต่ก็ทำท่าว่าตกใจไม่แพ้กัน

   “นะ..นาย พักห้องนี้เหมือนเราใช่ไหม” ตั้งสติได้ก็ถามทันทีเมื่อมันพยักหน้า แปลว่าไม่ใช่ผีก็ค่อยโล่งอกครับ 

          “เออ เราชื่อกันย์ เรียนวิทยานะ”

   “เรากิ๊ง วิทยาเหมือนกัน” แนะนำตัวเสร็จพร้อมกับจบมือกันเล็กน้อย

 “เมื่อกี้นายยืนแข็งทื่อเชียว เราตกใจหมด”

   “ไม่ใช่เมื่อกี้ ตอนนี้ก็ยังแข็ง” มันงึมงำ เบาๆ มึงพูดถึงอะไรวะนั่น กูคิดลึกนะ

   “เราสิต้องตกใจ นึกว่าสาวน้อยที่ไหนมานอนให้ท่า ดีนะที่เราเรายังยั้งใจไว้ทัน นี่ถ้าเมาล่ะก็ไม่แน่อาจจะลงมือปล้ำไปแล้ว ”

   ตายห่า!!!  กูรู้ว่ากูน่ะหน้าตาดี ผิวบาง ขาวเนียน ขนตาก็งอน ริมฝีปากบาง ผมที่เคยสั้นพอไม่ได้ตัดเลยจนเปิดเทอมทำให้ยาวขึ้นระต้นคอแล้ว แต่ถึง จะมีคนบอกว่ากูสวย แต่ก็ไม่ถึงกับมีใครเขาเข้าใจว่ากูเป็นผู้หญิงนะเว้ย!

   “เราง่วงก็เลยนอน ไม่ได้ให้ท่าสักหน่อย แล้วหน้าเราก็ไม่เหมือนผู้หญิงสักนิด” เถียงขึ้นมาทันทีครับ

   “เหรอ...” เสียงสูงแบบประชดครับน่าหมั่นไส้จริง มันยังคงมองหน้าผมอยู่ไม่เลิกเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่  ผมก็เลยมองกลับไปมั่งอย่าให้น้อยหน้า ไอ้หื่นนี่มันสูงครับ น่าจะ 180กว่าไหล่กว้าง หุ่นนักกีฬา ผิวสีน้ำผึ้ง ทำให้ดูแมนดี หน้าตาก็ ไม่เท่าไร ก็แค่กระชากใจสาวๆ ออกไปดิ้นเป็นจังหวะสามช่าได้ง่ายๆ คิ้วเข้มมากยาวจนเกือบต่อ แม่งเจ้าชู้แหง ตาคมแต่สายตามันนี่แพรวพราวไม่น่าไว้ใจจริงๆ ปากหยักได้รูปก็น่าสนใจดีไม่น้อย เอ๊ะ!! พอละ มองนานเดี๋ยวมีเรื่อง(ในใจ)

   “เราผู้ชายนะ ไม่ใช่กระเทย” ผมย้ำให้มันรู้ มันมองหน้าผมแล้วถอนใจครับ

   “อือ..รู้แล้วน่า” อะไรวะ ไอ้เสียงเหมือนหมดอาลัย เซ็งแบบนั้น เรื่องกูเป็นผู้ชายนี่มันน่าสะเทือนใจขนาดนั้นเลยเหรอไงวะ

   “นายชอบผู้ชายหรือไง” ลองเทสดูดิ๊

   “ไมถามงั้น”

   “เห็นถอนใจเสียดาย ที่เราเป็นผู้ชาย” ลองแย้บไปหน่อย แค่ยากแซวเล่นน่ะครับ

   “เปล่า แค่นึกเสียดายหน้าสวยๆ น่าจะเป็นผู้หญิงซะให้รู้แล้วรู้รอด” มันว่าน้ำเสียง เหมือนมีเรื่องขัดใจ  ทำให้อดคิดไม่ได้ว่าที่จริงมันชอบ “หน้า” ผม แต่บังเอิญมันไม่ชอบผู้ชายเลยเสียดายขึ้นมาประมาณนั้น แต่ยังไงๆ ผมก็กลายร่างไม่ได้อยู่ดี  ความหมั่นไส้เล็กน้อยอยากจะแกล้งไอ้หน้าหล่อสักหน่อย ทำให้ยืดตัวขึ้น หัวผมเลยคางมันมานิดนึง มือขวาลูบหน้าอกมันเล่น ส่งเสียงออดอ้อนมันไป

   “ก็มันช่วยไม่ได้นี่ที่เกิดมาเป็นผู้ชาย แต่ถ้ารู้ว่าสักวันจะได้เจอนาย เลือกเกิดเป็นผู้หญิงก็ดี”

   เท่านั้นล่ะครับมันถอยหลังกรูด มองผมอย่างไม่เชื่อสายตา แล้วมันก็เผ่นออกไปเลย

   ฮ่า ฮ่า ฮ่า สะใจที่แกล้งคนสำเร็จ มันคงเสียว ไม่กล้าอยู่กับผมแหงๆ กลัวเสียความบริสุทธิ์ให้เพศเดียวกัน

   แต่ก็นะ นึกเสียดายมันนิดนึง ทั้งหุ่นทั้งหน้าตามันก็เสป๊กผมทั้งนั้นแหละ แต่ก็ต้องบอกตัวเองให้ตัดใจเสีย เพราะถึงผมจะ “เคย” ชอบผู้ชายมาก่อน ก็ไม่ได้แปลว่า มันจะต้องเกิดขึ้นอีก ไหนๆ ผมก็เรียนจบโรงเรียนชายล้วนที่วันๆ มีแต่ผู้ชายมาจีบตลอดศกละ แต่คนที่ผมชอบจริงๆ ซึ่งคือเพื่อนที่สนิทที่สุด มันก็ดันไปชอบคนอื่นอีก แถมยังประสบการณ์โดนจับกดที่ทำให้เกือบเสียตัว คราวก่อนโน้น  ผมตะโกนบอกตัวเองรอบที่ล้านแปดแล้วว่า เข็ดแล้ว  พอกันทีวงการสีม่วง

   ผมต้องไม่ชอบผู้ชายคนไหนอีก... หรือถ้าจะมีขึ้นมาจริงๆ ก็ต้องไม่เป็นฝ่ายเสียเปรียบ ของเป็นฝ่ายรุกให้ชื่นใจหน่อยเถอะ!! เพราะฉะนั้น  อย่างไอ้หล่อเนี่ย มันคงไม่ยอมเป็นรับให้ผมแน่

   เราสองคนคงต้องร้องเพลง “ ลา” แล้วล่ะ


   จากวันนั้น ผมเจอมันอีกครั้งตอนเข้าเรียนภาษาไทยคาบแรกเพราะเสคเดียวกัน คิดว่ามันจะไม่คุยกับผมซะอีก แต่มันก็ยังมีแก่ใจบอกกล่าว(แม้จะช้าไปสองสามวันหลังเปิดเทอมก็เถอะ) มันขอโทษที่วันนั้นรีบกลับไป มันตกใจที่ผมไปอ่อยมันแบบนั้น แต่พอมันกลับไปแล้วมันก็เพิ่งนึกได้ว่า ผมคงแกล้งมันเล่นเฉยๆ ผมก็เออออไปครับว่าแกล้ง ผมไม่ได้ชอบมันหรอก (โกหกมันอีกละ เพราะจริงๆ ชอบแต่คิดแล้วว่าไม่อยากมีแฟนเป็นผู้ชายอีกแล้ว) ส่วนที่มันไปที่หอก็อยากรู้จักรูมเมทไว้แต่ไม่ได้กะจะไปอยู่แต่แรก เพราะ มันมีพี่ชายเรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ ปีสาม เช่าบ้านอยู่คนเดียว มันก็เลยไปอยู่กับพี่มัน แต่นานๆ ทีมันอาจจะโผล่มารบกวนบ้างคงไม่ว่ากัน(กูไม่ว่าหรอก มึงมาเลย หึหึ) แต่นั่นก็ผ่านไปตั้งเดือนกว่าละ มันเพิ่งโผล่มาเอาตอนนี้ ผมเลยตื่นเต้นดีใจนิดหน่อย (นิดเดียวจริงๆนะ แค่ใจเต้นจนจะออกมานอกอก)

   “อ้าว... กันย์ นายมาได้ไง” ผมถามอย่างเพื่อนที่ดีต่อกัน แม้ไม่สนิทกันมากแต่ก็พอมีโอกาสทำกิจกรรมการเรียนการสอนร่วมกันบ้าง พร้อมกับเปิดประตูออกกว้างเพื่อให้เข้ามันด้านใน มองจากหน้ามัน และกลิ่น รู้ทันที  ... นี่มึงเมามานี่หว่า ...

   “โทษทีที่มารบกวนว่ะ กิ๊ง วันนี้กูขอนอนนี่ได้ป่ะ” มันดันตอบมาเป็นประโยคคำถามซะงั้น แล้วนี่กูอุตส่าห์พูดกับมึงเพราะๆ มึงจะพูด เพราะๆ กะกูไม่ได้รึไงวะ เชี่ยนี่...

   เมื่อมีอะไรไม่ได้ดั่งใจผมก็อารมณ์ขึ้นครับแต่ในใจนะ ไม่ได้พูด อีกฝ่ายก็ ไม่ได้เว้นระยะนาน มันพูดต่ออีก

    “กูทะเลาะกับพี่มา แม่งโหดชิบหาย พอมันรู้ว่ากูเมาเละเลยเอารถมันไปสอยกระถางต้นไม้หน้าบ้านจนบุบนะ มันไล่เตะกูรอบบ้านอ่ะ เรื่องแค่นี้เองไม่ได้ไปชนใครตายซะหน่อย ทำเป็นเรื่องใหญ่” มันพูดเหมือนเรื่องเล็กมาก ผมเลยคิดจะปลอบใจมัน แต่ก็ดันฉุกใจคิดได้ก่อนว่า..

   “เดี๋ยวนะ รถพี่มึงนี่ บีเอ็มคันนั้นป่าว” ผมหมายถึงคันที่เคยเห็นมันขับมาเรียนบ่อยๆ อ่ะครับ ตอนนี้ก็หมดอารมณ์พูดเพราะละครับ

   “เออ ก็มีคันเดียวอ่ะแหละ”

   เชี่ย!! สบถในใจครับ ถ้าเป็นกู ไม่ไล่เตะ อ่ะ เอาอีโต้ไล่ฟันแม่งเลยดีกว่า โทษฐานที่เมาแล้วทำของเสียหาย

   “โห กันย์ ไม่เล็กแล้วมั้ง”

   “ช่างเหอะ กูส่งไปซ่อมแล้วแหละ แต่วันนี้ขี้เกียจกลับบ้าน” มันบอกง่ายๆ พาตัวเองโซเซไปที่เตียงนอน ขนาด 3.5 ฟุตที่ควรจะเป็นของมัน นอนคว่ำลงทันที สภาพมันน่าอนาจจริงๆ ก็เตียงมันมีแต่ฟูกไม่มีทั้งผ้าปูที่นอนแล้วก็หมอนนี่ครับ

   “นี่กันย์หนีออกจากมาบ้านเหรอ?” ผมถามอย่างเป็นห่วง น้ำเสียงเป็นกังวล

   “เปล่า แต่เมาแล้วขี้เกียจกลับก็เท่านั้น โตเป็นควายแล้วไม่กลับบ้านวันเดียวพี่กูคงไม่แจ้งตำรวจหรอก ” มันตอบ แล้วหลับตาลงอีกครั้ง

   แล้วมันจะนอนทั้งๆ อย่างนี้จริงๆ เหรอวะเนี่ย เห็นแล้วหงุดหงิดใจจริงๆ

   ผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของตัวเอง หยิบเสื้อยืดที่คิดว่าใหญ่ที่สุด เพราะมันตัวใหญ่กว่าผมมากอยู่ กางเกงเลย์  บอกเซอร์(ตัวใหม่ที่ยังไม่ได้ใช้) ผ้าขนหนู ออกมา แล้วเดินไปหามันที่เตียง ตอนนี้มันกำลังนอนคว่ำครับ หมอนก็ไม่มี มันก็เลยเอาแขนมาประสานกันรองหัวตัวเอง ใบหน้าเอียงออกมาทางด้านนอกเตียง ผมย่อตัวลง นั่งยองๆ เพื่อจะปลุกมันครับ แต่ก่อนที่ฝ่ามือจะเอื้อมไป ก็ต้องชะงักกับใบหน้ายามหลับของมัน ใบหน้าที่แดงเรื่อนิดๆ เพราะฤทธิ์สุรา ขนตายาวตรง คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ปาก... ขยับทันทีที่ดวงตาของมันเปิดออก

   “มองอะไร?”

   เชี่ย!!! ตกใจหมด ผมอุทานในใจก่อนจะหันหน้าหลบสายตาของมันทันที โดยไร้สาเหตุ มึงจะตื่นขึ้นมาทำไมตอนนี้วะ กูกะลังเพลินเลย

   “กำลังจะปลุกมึงมาอาบน้ำ จะนอนเน่าอย่างนี้ทั้งคืนรึไง?” ผมบอกกลับไปหลังจากตั้งสติได้

   “กูไม่มีเสื้อผ้า มึงก็รู้” แน่ล่ะครับ บอกตามตรงว่ามันไม่มีอะไรเลยน่าจะถูกกว่า

   “เออ ใส่ของกูไปก่อน” ผมยื่นเสื้อให้ ดูท่ามันจะขี้เกียจมากกว่า เพราะถ้าเมาจริงๆ คง เคาะห้องไม่ถูกแต่แรกแล้วเพราะมันไม่ได้มาเป็นเดือนแล้ว

   มันลุกขึ้นนั่งอย่างไม่เต็มใจนักมือคว้าเสื้อผ้า โซเซออกจากห้องไป

   ผมกลับไปที่ตู้เสื้อผ้าค้นหาผ้าปูที่นอนอีกผืนที่เก็บไว้เปลี่ยนออกมา เพื่อจะปูที่ให้มัน แล้วสายตาก็เหลือบไปที่ตะกร้าสบู่

   อ้าว...มันไปอาบน้ำ แล้วสบู่ล่ะ??

   สร้างปัญหาไม่รู้จบจริงๆ  ผมหิ้วตะกร้าสบู่เดินไปที่ห้องน้ำรวมในหอชาย  ไม่มีคนอยู่ข้างนอกแต่มีเสียงเปิดฝักบัว

   “กันย์ กูเอาสบู่มาให้” ผมตะโกนบอก เดินไปหยุดหน้าห้องน้ำห้องเดียวที่ปิดอยู่ แล้วหันหลังให้ บอกตามตรง ผมยังไม่อยากเห็นหนอนชาเขียวตอนนี้ เสียงเปิดประตูตามมาด้วย มะเหงกเบาๆ

   “มึงไม่ต้องกระมิดกระเมี้ยนขนาดนั้น กูมีผ้าเช็ดตัว” มันว่าอย่างหมั่นไส้ น้ำเสียงกลั้วหัวเราะ คงเพราะเห็นผมหันหลังให้ห้องน้ำ หลับตาปี๋ แล้วยื่นตระกร้าสบู่ ไปข้างหลัง พอมันเอื้อมมือมาหยิบของเรียบร้อยผมก็เตรียมตัวเผ่น แต่ข้อมือเปียกของมันกลับรั้งผมไว้เสียก่อน

   “กิ๊ง ที่มึงไม่กล้ามองเพราะกลัวจะเห็นของดีกูใช่ป่ะ” มันเย้าเล่นด้วยเสียงกระซิบไม่ไกลหูผมนัก

   “กูว่ามันของไม่ดีมากกว่า ที่กูไม่อยากเห็น” คำตอบของผมทำให้มันหัวเราะ

   “มึงกลัวห้ามใจไม่ได้งั้นสิ” คำถามนั้นทำให้ชะงัก ผมหันไปเผชิญหน้ากับคอมันเพราะมันสูงกว่าผมหลายเซนต์ ถึงจะมีผ้าขนหนูหรือเปล่าก็ช่าง ผมเลือกจะมองขึ้น...มากกว่ามองลง... ปลอดภัยไว้ก่อน

“หมายความว่าไงวะ” ผมถามอย่างสงสัยจริงๆ ครับ มันพูดจากำกวมจริงไหม ส่วนคำตอบมันสิครับ

“หมายความตามที่พูด” เมื่อเห็นหน้าที่บอกว่าไม่เข้าใจมันก็ยิ้มเจ้าเล่ห์  “แต่ถ้ามึงไม่รู้ ....ก็เรื่องของมึง” มันบอกด้วยรอยยิ้มกวนส้นก่อนจะพาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำแล้วปิดประตูตามเดิม เสียงฝักบัวดังขึ้นอีกครั้ง และมันคงอาบน้ำเย็นสบาย ในขณะที่ผมตอนนี้สิ เดือดปุดๆ พลางคิดหาคำตอบให้ตัวเอง
หรือว่า... มันกำลังแกล้งผม... แก้แค้นที่ผมทำมันเสียฟอร์มตอนวันย้ายหอ

   เรื่องสำคัญกว่านั้นคือ...หวังว่ามันคงยังไม่รู้หรอกนะ ว่า ตอนนี้ผมกำลังชอบมันอยู่

   เฮ้ย !! ต้องบอกว่า ผมพยายามจะไม่ชอบมันอยู่ต่างหาก

[♠♥♦♣]

 

[samsoon@doll]

กรี๊ดๆ เริ่ดๆ สนกๆ แล้วมาต่ออีกนะคะ

[Bejae]

เจิมๆ ๆๆๆ ๆๆๆ
ชื่อเรื่องโดน !! น่าสนุกด้วย
มาต่อบ่อยๆ ๆๆๆ นะค่ะ

[roseen]

 

[jiki]

ภาษา ผ่าน
คำถูกผิด ผ่าน
เรื่อง น่าหนุก
สรุป น่าอ่านจังค่า

[SuSaya]

ปฏิบัติการไม่รักเพื่อนจะสำเร็จมั้ย...จะคอยติดตามนะคะ

[BossZa]

 

[hahn]

มารอจ้า

[DewHup]

ชอบอ่ะ  อยากอ่านต่อ

 

[Vesi]

กด like ชื่อเรื่อง

[samsoon@doll]

เอาอีก เอาอีก เอาอีก

[BEN*_*MOS]

ภาษา ผ่าน
คำถูกผิด ผ่าน
เรื่อง น่าหนุก
สรุป น่าอ่านจังค่า

เหมือนกันค่ะ

[คนของเธอ]

ปากตรงกับใจจริงนะ (มั้ง)  พยายามที่จะไม่ชอบเนี่ย 
นอกจากจะไปอยู่กับพี่ชาย เหตุผลอีกข้อคืออดใจไม่ไหวกลัวปล้ำเมทตัวเอง 
ใช่แล้วล่ะจ๊ะ เมาแล้วขึ้นห้องถูกได้ไง
อย่าไปหวั่นไหวกับเค้ามากนักนะจ้ะ เดี๋ยวได้ใจ อันตรายนะตัวเอง
  +1 ให้กำลังใจ
รอตอนต่อไปนะค่ะ 
 

[lovevva]

 

[lambosan]

หนุกดีๆ เอาอีกๆ

[๛ナーリバス๛]

ง่วงมาก ต่ออีกนิดให้จบตอน ก่อนจะนอนฝันดี

ตอน 1.2

   มันกลับมาอีกครั้งเมื่อผ่านไปราว 10 กว่านาทีได้ ซึ่งตอนนั้นผมก็เป็นแม่ศรีเรือน เอ๊ย! เจ้าบ้านที่ดี ปูผ้าปูที่เตียงของมัน อุทิศหมอนหนุนที่มีอยู่สองใบให้มันไปหนึ่งใบ กับหมอนที่กางเป็นผ้าห่มอีกใบ วางบนเตียงเรียบร้อย   มันวางตะกร้าลงบนโต๊ะเขียนหนังสือแล้วเดินเอาเสื้อผ้าไปวางไว้ในตู้เสื้อผ้าที่ว่างเปล่าของมัน ผมยังไม่หายเคืองที่มันกวนโมโห เลยแกล้งบ่นมันไปเรื่อยขณะเอาของใช้ไปเก็บที่

   “มึงนี่ก็นะ วางซะบนโต๊ะ เปียกหมดเลย จะเอาไปเก็บให้หน่อยก็ไม่ได้ แล้งน้ำใจชะมัด”

   “เออ!! กูมันไม่มีน้ำใจหรอก มีแต่น้ำลายกับน้ำรัก”

   “เชี่ย!!”  เฮ้ย!! เมื่อกี้ทำไมกูคิดดัง “นอนไปเลยมึงจะได้เลิกเพ้อเจ้อ” ผมว่า มันอารมณ์ไหนวะเนี่ย กูงง แล้วก็นึกขึ้นมาได้อย่างเดียวคือ มันเมา!!

   ใช่!! มันเมามันเลยเพี้ยน ไม่งั้น ผู้ชายอย่างมันคงไม่ลุกขึ้นมาเล่นมุขบ้าๆ บอๆ แบบนี้หรอก

   มันไม่ได้ตอบแต่กลับตบข้างกายมัน เหมือนกับชวนให้ผมไปนั่งด้วย เฮ้ย !! กูไม่ใช่อีตัวนะโว้ย ที่มึงจะมาปู้ยี่ปู้ยำ

   “มานี่แป๊บนึง” นี่มึงสั่งกูเหรอ?? แบบชั่วคราวหรือค้างคืนกูก็ไม่เอาโว้ย ...

ทั้งที่ใจคัดค้านแต่ร่างกายนี่ดิ นั่งลงข้างมันเรียบร้อยไปละครับ

   มันขยับตัวมาใกล้ๆ ผม เอียงคอมาตรงซอกคอ ลมหายใจที่ถูกเป่ารดต้นคอทำให้ หายใจติดขัด
กูขอร้อง มึงเลิกทำอย่างนี้เถอะ กูจะบ้าตายอยู่แล้ว ขยับตัวมาอีกหนึ่งช่วงตัว

   “เออ ตอนนี้มึงกะกูนี่กลิ่นเดียวกันเลยว่ะ” นี่มึงจะบอกกูแค่นี้เองเหรอ อันนั้นกูรู้ละ เพราะก่อนที่มึงจะมากูก็เพิ่งอาบน้ำ แล้วไอ้สบู่เหลว แชมพู ครีมนวดมันก็ชุดเดียวกัน แล้วมึงกะกูจะกลิ่นต่างกันได้ไงไอ้ สาดดดด

   
   ผมพยายามคิดนั่นนี่เบี่ยงเบนความสนใจอย่างเต็มที่ หาอะไรก็ได้มาด่ามัน หาข้อเสียของมันที่ตอนนี้มันแทบไม่มีเหลือในสมอง อ๊ะ!!  มึงเอาความหล่อมาหลอกล่อกูอยู่เรื่อยเชียว คิดจะล้างสมองกูใช่ไหม

   บอกซะก่อน ว่าต่อไปนี้ กูจะไม่ชอบผู้ชายคนไหนอีกแล้ว... นอกจากมึง .. เฮ้ย ไม่ใช่ๆๆ

   “มึงนี่ มองยังไงก็สวยเนอะ” มันบอกสายตาระยิบระยับ ขณะที่ก้มลงเอามือเท้าคาง ศอกยันเข่าตัวเอง เอียงคอมองมา “มองใกล้ๆ ยิ่งแล้วใหญ่” ผมมองย้อนกลับไปมันก็ไม่ได้ต่างกันเลย ดวงตามันทำให้ผมเคลิ้มชะมัดยาด

   “ถามจริง มึงชอบกูใช่ป่ะ” เริ่มรำคาญละ ไม่รู้มาไม้ไหน เวลามีความสงสัย คั่งค้างใจแล้วมันหงุดหงิดพิลึก จำต้องเอ่ยถาม

   “ก็คงงั้น” มันตอบมาอย่างไม่ยี่หระต่อสิ่งใด

   “แล้วที่มึงทำแล้วก็พูดอยู่ตอนนี้หมายความว่า มึงกำลังจีบกูใช่ไหม” เอาดิ กูมันพวกตาต่อตา ฟันต่อฟัน ถ้ามึง จะปากต่อปาก กูก็โอเค จัดมาเล้ย ผมมองหน้ามันที่ยังคงเงียบ และรู้ว่ามันคงกำลังสับสน

   “กูจีบมึงแน่.... ถ้ามึงเป็นผู้หญิงนะ” เออขอบคุณ กูไม่ใช่ทัดดาว บุษยา หรือ ไอ้อู๊ดจากดอกรักริมทางที่ตอนจบปรากฏว่า เป็นผู้หญิงปลอมตัวมานะโว้ย หรือมึงอยากให้กูเป็นอย่างอื่น

“กูเป็นผู้ชายละมึงมีปัญหาไรป่าวล่ะ”

   “ไม่มีปัญหา มีแต่ตัณหาว่ะ” เออ เอาเข้าไปนะมึง มึงพูดจาสองแง่สามง่ามตลอดแบบนี้ยังกล้าบอกว่าไม่ได้จีบกูอีก

   “งั้นรอเรียนจบก่อนกูจะไปแปลงเพศเป็นผู้หญิง ดีป่าววะ” ผมยิงมุขแรกไป

   “ดีเลยมึง ทำหน้าอกมาโตๆ เลยนะ” มันรับมุขแถมยังตีเนียนขยับเข้ามาชิดอีกครั้ง ยื่นแขนมาโอบไหล่ รั้งตัวผมเข้าไปกอด  ผมยิ้มเหี้ยม ก่อนจะดีดหน้าผากมันเบาๆ อย่างหมั่นไส้

   “เชี่ยนี่...ลามปามนะมึง” ผมด่าก่อนจะขืนตัวลุกขึ้นยืนเพื่อจะกลับไปที่เตียงตัวเอง

   “ไปไหนอ่ะ”

   “นอน”

   “อยู่คุยกันก่อน มึงรู้ป่าววันนี้กูมาที่นี่ทำไม” มันงอแง ส่งเสียงอ้อน

   “มาไมวะ”

   “กูมาตามหาหัวใจ”

   “ละมึงเจอป่าววะ”

   “เจอ... มันโดนมึงเหยียบซะเละเลย”


   “เออ สมน้ำหน้ามึง จะได้เอาใจมึงคืนไป เกะกะว่ะ”

   “สงสัยไม่ทันว่ะมึง มันตกหลุมไปละ” หลุมรักใช่ป่าววะ แม่งมุขมันเสี่ยว แต่กูไม่ต่อให้นะ ปล่อยแม่งแป้กไปเลยดีกว่า กูสะใจ   

   “ขี้เกียจต่อความยาวสาวความยืดกับมึงละ กูถามมึงไปมึงก็บ่ายเบี่ยงตามเคย ท้ายที่สุด กูก็ไม่รู้ห่าอะไรเลยว่ามึงเกิดเป็นบ้าอะไร แต่ก่อนกูจะนอน กูประมวลจากเหตุการณ์ทั้งหมดและสรุปเลยว่าคืนนี้มึงเมา มึงเลยเพี้ยน” เป็นไงครับชัดเจนไหม

   “เออ สงสัยกูจะเมาจริงๆ” มันตอบมาแบบเห็นด้วยอย่างเต็มที่

   “เออ ดีที่มึงยังรู้ตัวว่ามึงเมาเหล้า”

   “ใครบอกกูเมาเหล้า ที่กูต้องบ้าขนาดนี้เพราะกูเมารักต่างหาก”

   เชี่ยแล้วไงมึง .... พูดอะไรไม่ออกเลยกู.. ถ้ากูรู้ว่ามึงเมาแล้วพูดมาก ปากหวาน ขนาดนี้นะ วันหลังกูจะเอาเหล้ากรอกปากมึงบ่อยๆ ฮาๆๆ แต่ตอนนี้ จะตีหนึ่งแล้ว ก่อนกูจะเมารักไปด้วยอีกคน กูขอปิดประเด็นเลยละกัน

   “เมาอะไรก็ช่าง แต่ถ้ามึงไม่เลิกกวนตีนกู กูจะไสหัวมึงออกจากห้องไป ณ บัดนาว”

   “ใจร้ายว่ะ” บ่นกระปอดกระแปด เหมือนจะน่ารักนะ 

   “ดึกแล้ว นอนเถอะ พรุ่งนี้มีเรียนเช้าอีก” ผมบอกมันเดินไปปิดไฟ แล้วกลับมาล้มตัวลงนอนที่เตียงตัวเอง เงียบไปพักใหญ่ เหมือนว่า คนสองคนกำลังข่มตาให้หลับท่ามกลางความมืด

   “กิ๊ง...” สงครามยังไม่จบหรือไงวะเนี่ย  ผมคิดอย่างเหนื่อยอ่อน

   “อะไร มึงจะบอกว่าอยากออกไปนอนข้างนอกใช่ป่ะ ว่ามาเลย” ผมดักคอด้วยการเตือนความจำเรื่องคำขู่ก่อนจะได้ยินอะไรหวานเลี่ยนขึ้นมาอีก หากแต่ อีกฝ่ายกลับส่งเสียงอ่อนโยนมาสั้นๆ ว่า

   “ฝันดีนะ”

   หึหึ การที่มีมึงมานอนอยู่ในห้องเดียวกับกูแบบนี้ อย่าว่าแต่ฝันเลยว่ะกันย์ กูจะนอนหลับหรือเปล่าก็ยังไม่รู้!!


........................


คุยนิดค่ะ

ขอบคุณ สำหรับกำลังใจของทุกคอมเม้นนะคะ จะพยายามมาต่อเรื่อยๆ แต่บางทีก็อาจจะช้าบ้าง เพราะหัวสมองมีพื้นที่จำกัดค่ะ พล็อตตีกันวุ่นไปหมด


เรื่องนี้พยายามจะแต่งนิยายที่ออกมาให้ฮาค่ะ แม้ความจริงโดยส่วนตัวจะชอบแต่งนิยายบีบตับมากกว่า ก็ไม่รู้จะหมดความอดทนเมื่อไร หึหึ

ปมเรื่องก็จะออกมาในด้านความขัดแย้งภายในจิตใจของตัวละคร เกี่ยวกับการปิดบังความรู้สึกของกันและกันซะส่วนใหญ่

และแม้แต่เรื่องนี้ มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ตอนนี้กิ๊งก็พยายามจะแอ๊บแมนให้ได้นานที่สุด
ส่วน กันย์ก็เป็นผู้ชายที่ชอบผู้หญิง มันอาจจะไม่อยากสานต่อกับกิ๊งเลยก็ได้ แต่เป็นอย่างกิ๊งคาดเดาค่ะ ที่มันกล้าพูด กล้าแสดงออกมาทั้งหมด เพราะมันเมาจริงๆ ฮาๆ (แต่ เมาเหล้าหรือเมารักนี่ไม่แน่ใจค่ะ อิอิ)


ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ....THX

[samsoon@doll]

อิอิ นึกว่าจะบอกอะไร ที่ไหนได้บอกแค่ว่า ฝันดีเองหรา

[PEENAT1972]

ปักหมุด

[breath]

ชอบ > <
เอาอีก !!!

[Bejae]

โอ๊ย ยย เค้าชอบเรื่องนี้ ฮ่าๆ ๆๆๆๆ
ขอฮาเหอะ อย่าบีบตับเลย ตับเราไม่แข็งแรงพอ

+1 ให้คุณผู้เขียนนะค่ะ เป็นกำลังใจให้
เอ่อะ คือคุนผู้เขียนอัพเดตชื่อตอนหน่อยก้ดีเด้อ
เราจะได้รู้ว่ามาต่อแล้ว หนิถ้าเราไม่เปิดเข้ามาดู
เราไม่รู้เลยนะเนี้ยว่าคนเขียนมาต่อแล้ว

[anaellane]

หนุกดีค่ะ  มาต่ออีกนะค่ะ  owo

[SuSaya]

น่ารักดีอ่ะ...จะห้ามใจไม่ให้รักได้เร้อ~
(หมายถึงกิ๊งอ่ะนะ)

[ZakeiHarha]

55555555+  น่ารักอ่ะ  อ่านเพลินเลย  อัพเร็วๆนะ ^_______^

[ordkrub]

เรื่องน่าสนใจครับ ขออ่านด้วยคน

[zombi]

น้องกิ๊ง อย่าห้ามใจตัวเองเลยรักกันย์ไปเถอะ
แต่พี่อยากเห็นน้องกิ๊งรุกนะ 

[kazhiki]

รักรูมเมท 

+1 เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[๛ナーリバス๛]

หวัดดีค่ะ  ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ

 เดี๋ยวจะเร่งต่อให้ แต่ตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่นิดนึง

คือคิดว่า จะให้ กิ๊งเป็นคนเล่าคนเดียวหรือว่าอยากได้มุมมองของกันย์ด้วย


 ......................

(เค้าก็อยากเห็นกิ๊งรุกค่ะ คริคริ)