ผัวเทวดา แผนสาม
แม้นิวเยียร์ไม่เคยเห็นมัมมี่ตัวเป็นๆ แต่สภาพไอ้เดี่ยวตอนนี้ก็คงใกล้เคียง
“โอยยยย โอยยยย “ เสียงครวญครางจากหลุมศพไอ้เดี่ยว พี่เปรมที่อยู่เตียงข้างกันยังไม่ฟื้น เจอไม้เบสบอลหวดเข้าไปสองทีติด ไม่ตายคาที่ก็เก่งแล้ว
เมื่อคืนพี่ฟิวส์ขับรถปาดหน้าฟีโน่พี่เปรมล้ม เวสป้าของไอ้เดี่ยวที่ตามมาเบรกไม่ทันหักเข้าข้างทาง เนื้อตัวถลอกไปหมด แต่พอมันสองตัวเห็นเขากับพี่ฟิวส์เท่านั้นแหละ ก็รีบคลานเข่าเข้ามาหา รีบระล่ำระลักว่าผู้หญิงสองคนนี้ไม่สบาย เป็นฉี่หนู จะพาไปส่งโรงพยาบาล แม่งสัดมากอะไรมาก
ปกติเขาเคยทำหมันให้หมูให้หมา มาวันนี้คงต้องเอาวิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมา
ทำหมันให้ผัวตัวเองซะแล้วแม่งช่างกล้าพูดหน้าด้านๆ เขาเลยสงเคราะห์ให้มันไปโรงพยาบาลสมใจอยาก จำได้ว่าทั้งเตะทั้งถีบ ต่อยตี กระทืบสารพัด ไอ้เดี่ยวทำแค่หลบจนสลบคาตีนเขา มันไม่กล้าทำเขาหรอก ถึงมันจะทำให้เขาเจ็บใจมามาก แต่ก็ไม่เคยทำให้เจ็บกาย ไม่เคยเลยแม้แต่ครั้งเดียว
“โอยย โอ๊ย อูยยย”
“ร้องทำไม อยากแดกตีนกูอีกรึไง” นิวเยียร์ตะวาด จนอีกคนสะดุ้ง รู้สึกกลัวจนอยากร้องไห้
“ยะ..เยียร์ เดี่ยวหิวน้ำ” ไอ้เดี่ยวบอกแบบกล้าๆกลัวๆ ถึงเขาจะทำให้มันปางตาย สุดท้ายก็ต้องมาดูแลมันอยู่ดี นิวเยียร์หยิบน้ำให้เดี่ยวและตัดสินใจพูดเรื่องที่มันคาใจ
“ไหนๆมึงก็ตื่นแล้ว กูมีเรื่องจะคุย” น้ำเสียงของเขาอาจฟังดูจริงจริงจนเกินไป ไอ้เดี่ยวเลยทำหน้าเครียด นิวเยียร์สูดลมหายใจเข้า ก่อนจะเริ่มพูดสิ่งที่เขาอัดอั้นตันใจมานาน
“มึงรู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปมั้ยเดี่ยว” คนที่นอนตาปิดหนึ่งข้าง คางมีรอยเย็บ แก้มช้ำ คิ้วแตก ปากบวม มองหน้าเขางงๆ “มึงไม่สนใจกู ไม่มีเวลาให้ แล้วนี่ยังนอกใจกูอีก กูทนไม่ไหวว่ะ มึงว่าถ้าเราเลิกกันมันจะดีกว่ามั้ยเดี่ยว มึงจะได้ไปหาคนใหม่อย่างสบายใจ” ไอ้เดี่ยวตาเดียว หน้าซีดอ้าปากหวอ
“ไม่นะเยียร์ เดี่ยวรักเยียร์นะ ไม่เลิกนะ เดี่ยวขอโทษ” คนที่อยู่ในชุดคนไข้พยายามจะคว้ามือเขา แต่มันขยับได้แค่ลูกตา เพราะมีเฝือกที่คอ กับแขน
“มึงพูดคำนี้มากี่ครั้งแล้ว ขอโทษๆ แล้วเป็นไง มึงก็ทำอีก มึงไม่มีเวลาให้กูกูพอเข้าใจ มึงไม่ดูแลเอาใจกูกูก็พอทนได้ แต่นี่ มึงนอกใจ” นิวเยียร์ก้มหน้า พยายามทำตาให้เศร้าและดัดเสียงให้สั่น
“เยียร์ เดี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นไม่มีอะไรกันจริงๆนะ เดี่ยวขอโทษที่โกหกเรื่องที่เขาไม่สบาย เดี่ยวไม่อยากให้เยียร์โกรธ” หนอย แล้วโกหกกู กูคงไม่โกรธใช่มั้ย ไอ้ผัวสารเลว
“ช่างเถอะ มึงกับเขาจะเป็นอะไรกันมัน ก็ไม่เกี่ยวกับกูอยู่แล้ว ฮึก” คนที่ก้มหน้าเริ่มเค้นเสียงสะอื้นทั้งที่ไม่มีน้ำตาซักหยด มารยาใช่ว่าจะมีแค่ผู้หญิงที่ทำได้ ร้อยเล่มเกวียนยังน้อยไปสำหรับคนอย่างนิวเยียร์
“เยียร์ ไม่ร้องนะครับ เดี่ยวไม่รู้ว่าตัวเองเปลี่ยนไปยังไงบ้าง แต่เยียร์รู้ใช่มั้ยว่าความรักของเราไม่เคยเปลี่ยน” นิวเยียร์เบะปาก ยิ้มในใจ หึ รู้สิ ทำไมจะไม่รู้ เดี่ยวมันรักเขา แต่สันดานมันเหี้ย ชอบทำให้เขาเสียใจ
เขาก็ไม่ได้หวังว่าไอ้เดี่ยวจะต้องทำดีกับเขาเหมือนตอนรักกันใหม่ๆ แต่แค่อยากดัดสันดานมัน ว่าผัวที่ดีต้องทำตัวยังไงบ้าง เพราะสำหรับเขา การกระทำมันชัดเจนกว่า และเขาก็ต้องการให้ไอ้เดี่ยวมันกระทำให้เขาเห็นว่ามันรัก ไม่ใช่แค่คำพูด
“รักงั้นเหรอ คนรักกันเขาไม่ทำให้อีกคนเสียใจหรอก ต่อไปนี้ก็ทางใครทางมันเถอะ โชคดีนะ หายไวๆล่ะ”
“เยียร์ อย่าไป เยียร์ฟังเดี่ยวก่อน เยียร์!!!”
ปัง!!!!!
เสียงประตูปิดลงพร้อมกับชื่อของเขาที่ถูกทิ้งไว้หลังประตูบานนั้น ใบหน้าเหงาเศร้าแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มหยันทันที ที่เห็นคนที่ยืนอยู่หน้าห้องพิเศษ
“เป็นไง เรียบร้อยดีมั้ย”
“หึ ระดับนี้แล้วพี่ ไว้ไอ้เดี่ยวออกจากโรงพยาบาลเมื่อไร มันเจอแผนสามแน่”
แผนสามเป็นแผนของเขาเอง
แผนนี้ก็คือ ย้อนรอยผัว ไอ้เดี่ยวมันทำได้ทำไมนิวเยียร์จะมีคนอื่นบ้างไม่ได้ บางทีเขาควรเปลี่ยนชื่อจากนิวเยียร์เป็นนิวฮัดสะแบ่น(husband)น่าจะเวิร์ค
“จริงๆกูมาคิดดูแล้ว ปัญหามันอยู่ที่พวกมึงไม่คุยกันนะเยียร์ มึงไม่เคยถามไอ้เดี่ยวตรงๆว่าทำไมถึงเปลี่ยนไป คนเราถ้าไม่พูดกันมันจะเข้าใจกันได้ยังไงวะ” ที่พี่ฟิวส์พูดมามันก็ถูก คนรักกันเป็นแฟนกัน มีปัญหาก็ต้องพูดต้องคุยกัน
แต่ คนอย่างไอ้เดี่ยว พูดดีๆกับมันได้ที่ไหน มันเอาแต่ขอโทษ บอกรัก ทุกอย่างก็จะวนมาเป็นแบบเดิม โอเค เขาเข้าใจว่าติดเพื่อน ติดเกมส์ นิสัยมันก็คุณชายไม่อยากทำอะไร แต่หน้าที่ของแฟนมันก็ไม่ควรละเลย
เพราะถ้ามันละเลย ผลที่ได้ ก็จะออกมาเป็นแบบฉะนี้แล นอนหยอดน้ำข้าวต้มแบบนี้แหละ
และก็ผ่านมาเกือบเดือน ที่นิวเยียร์แสร้งทำเป็นเลิกกับไอ้เดี่ยวผัวเทวดา และกลับมาอยู่บ้านตัวเอง พี่ฟิวส์ส่งข่าวมาบอกว่าไอ้เดี่ยวหายดีแล้ว มันกลับไปเรียนได้สองวันแล้ว และเป็นสองวันที่เขามีความสุขมาก เพราะเดี่ยวมารอที่หน้าคณะแต่เขาก็หลบหน้า โทรมาวันละเกือบร้อยสายเขาก็ไม่รับ และวันนี้แผนที่สามกำลังจะเริ่ม
“อ๊ะ” เขาเดินชนกับใครบางคนโดยเจตนา “ขอโทษครับ” เขาก้มเก็บหนังสือของตัวเอง โดยมีคนๆนั้นช่วย
“นิวเยียร์”คนนั้นเรียกชื่อเขา นิวเยียร์แอบซ่อนรอยยิ้ม เหลือไว้แค่ตาใสๆกับยิ้มสวยๆ
“อ้าว โฟน” เขาไม่อยากเอาความรู้สึกคนอื่นมาล้อเล่นเป็นเครื่องมือดัดสันดานไอ้เดี่ยว แต่ที่เขาเลือกโฟนเพราะผู้ชายคนนี้ เป็นปีศาจในคราบเจ้าชาย โฟนเคยจีบเขาอยู่พักนึง แต่ก็ถูกไอ้เดี่ยวสอยเขาไปก่อน เพราะเขารู้ดีว่าโฟนก็แค่อยากควงเขาเล่นๆไว้อวดเพื่อน ก็ตุ๊กตาหน้ารถอย่างนิวเยียร์ใครๆก็อยากได้
“โฟนมาทำอะไรแถวนี้หรอ”
“อ่อ มาหาเพื่อนน่ะ” ไม่ใช่มาส่งน้องครีมดาวคณะเขาหรอกเหรอ ได้ข่าวว่าควงกันว่อนรอบมหาวิทยาลัยให้คนอิจฉาไปทั่ว “เยียร์จะไปไหนหรอครับ”
“จะกลับบ้านน่ะ”
“ให้โฟนไปส่งมั้ย”
“เอ่อ จะดีเหรอ เยียร์เกรงใจ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ โฟนเต็มใจ” หนุ่มหล่อ คลาสโนว่าตัวพ่อแห่งคณะนิเทศเปิดประตูรถสปอร์ตเปิดประทุนให้เขาเข้าไปนั่ง หึดี ไอ้ผัวเทวดาจะได้เห็นหน้าเขาชัดๆ
“โฟน ช่วยขับผ่านตึกวิศวะได้มั้ย”
“อ่อ ได้สิ” เหมือนโฟนจะรู้ใจเขา ถึงได้ขับช้าๆ จงใจให้คนที่นั่งอยู่ม้าหินอ่อนหน้าคณะวิศวะเห็น เขาเห็นเดี่ยวจะพุ่งตัววิ่งตามรถแต่ถูกเพื่อนล็อคตัวไว้ ไม่เสียแรงจริงๆ
“มีปัญหากันหรอครับนิวเยียร์”
“ก็นิดหน่อย เยียร์คงไม่ดีมั้งโฟน เลยไม่มีใครรัก”
“ไม่จริงหรอกครับ นิวเยียร์รู้ได้ยังไงว่าไม่มีใครรัก” เขาหันไปมองคนที่กำลังขับรถซึ่งก็มองเขาอยู่ก่อนแล้ว ดวงตาคมคู่นั้นฉายชัดถึงความเจ้าชู้ นิวเยียร์แกล้งยิ้มซื่อๆกลับไป ไม่รับรู้ความหมายของแววตาคู่นั้น
เขาหันออกไปมองวิวข้างทาง ก่อนจะเหยียดยิ้มมุมปาก หึ ถ้ารู้ว่าง่ายแบบนี้ ทำแผนนี้ซะตั้งแต่แรกก็สิ้นเรื่อง ยิงปืนนัดเดียว ได้ปราบผัวแถมปั่นหัวคนเจ้าชู้อีก อะไรมันจะเยี่ยมยอด มายด์ก๊อดขนาดนี้
“คืนนี้สงสัยต้องออกไปหาแสงสีแก้เหงาซะแล้วล่ะ” นิวเยียร์พูดลอยๆ
“ต้องการเพื่อนมั้ย” แต่เหมือนมันจะลอยไปหาโฟนอย่างตั้งใจ
“หึ ก็ดีกว่าไปคนเดียวนะ”
โฟนมาส่งเขาถึงบ้าน และจะมารับอีกครั้งตอนสามทุ่ม
………………………………………
“เยียร์ดื่มอะไรดีครับ” เพราะเสียงเพลงในผับดังมาก โฟนเลยต้องก้มมาถามใกล้ๆหูนิวเยียร์ แต่บางทีมันก็ใกล้เกินไป
“บลูมาการิต้าแล้วกัน” เขาบอกโฟนและโฟนหันไปสั่งกับบาเทนเดอร์ให้ พอดีกับโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงเขาสั่น นิวเยียร์ยกขึ้นดู พี่ฟิวส์บีบีมาบอกว่ามาถึงแล้ว พร้อมกับเพื่อนๆและ ….หึ ผัวเทวดาของเขาเอง
เขาบีบีกลับไปบอกว่าอยู่ตรงบาร์ ให้พี่ฟิวส์เลือกที่นั่งที่มองเห็นเขาได้ชัดๆ รอยยิ้มพออกพอใจของนิวเยียร์ทำให้โฟนแปลกใจ และก้มมาดูมือถือในมือใกล้ๆจนจมูกโด่งๆเฉียดกับแก้มนุ่มๆของนิวเยียร์ และไม่ต้องสงสัยเพราะโฟนเจตนาแน่นอน แต่ถึงจะตกใจ นิวเยียร์ก็ยังนิ่ง แถมหันไปมองหน้าโฟนด้วยตาหวานๆ
“แฟนบีบีมาหรอ”
“เปล่า เยียร์ไม่มีแฟนซะหน่อย” มีแต่ผัว ไม่ใช่ผัวธรรมดาด้วยนะ ผัวเทวดาเชียวล่ะ
“แบบนี้ โฟนก็มีหวังแล้วสิ”
“แล้วโฟนหวังอะไรล่ะ” ตาสองคู่สบมองกันอย่างรู้ความหมาย แต่นิวเยียร์ก็รู้ดีว่าคงให้สิ่งที่โฟนต้องการไม่ได้และไม่มีวันจะให้ด้วย
ภาพของคนสองคนนั่งมองตากัน ทำให้ใครอีกคนที่นั่งห่างออกไปแทบลุกเป็นไฟ นิวเยียร์ของเขา เมียของเขากำลังถูกไอ้หน้าปลาตีนมันม่อ ถึงมันจะหล่อแต่เขาก็จะเรียกมันแบบนี้
“นั่นนิวเยียร์เมียมึงนิหว่า ไอ้เดี่ยว แม่งมากับไอ้โฟนได้ไงวะ”
“มึงพูดผิดแล้วไอ้ธัช ต้องบอกว่าเมียเก่า เพราะไอ้เดี่ยวกับไอ้เยียร์มันเลิกกันแล้ว ใช่มั้ยเดี่ยว” ถ้าไม่ใช่พี่ฟิวส์ เดี่ยวมั่นใจว่าเขาจะลุกขึ้นชกปากคนที่พูดอะไรหมาๆแบบนี้ เขาจะบ้าตายตั้งแต่เห็นนิวเยียร์นั่งรถเคียงคู่ไปกับมันเมื่อตอนบ่าย นี่ยังมาเที่ยวด้วยกันอีก มันชักจะมากไปแล้วนะ
“ผมยังไม่เลิก และนิวเยียร์ก็เป็นเมียผม” คำตอบนั้น และแววตาเคียดแค้นของเดี่ยวทำให้ฟิวส์อมยิ้ม
“ยิ้มอะไรคนเดียวฟิวส์ บ้าป่ะ”
“สัดเปรม มึงหุบปากไป ถ้าไม่อยากได้แผลเพิ่ม” เพื่อนๆน้องๆต่างหัวเราะชอบใจ ที่เห็นเปรมนั่งหงอ เจอไม้เบสบอลเข้าไปรู้สึกจะเชื่องขึ้นเยอะ
และเมื่อเหล้ามา หนุ่มๆต่างก็ดื่มไป หาเรื่องคุยกันสนุกสนาน บางคนก็ลุกไปหาสาวๆออกลีลาแดนซ์กระจาย ยิ่งดึกก็ยิ่งเมา พอยิ่งเมาทุกคนก็ยิ่งมันส์
มีก็แต่คุณชายเทพบุตรที่นั่งซดเหล้าเพียวๆ มองมือไอ้เหี้ยนั่นที่ป้วนเปี้ยนอยู่กับเอวนิวเยียร์ของเขาตลอด
ทำไม ทำไมนิวเยียร์ทำแบบนี้ ทีเขาไปหาไปรอที่คณะทุกวันกลับหลบหน้า โทรไปก็ไม่เคยรับ ไปดักรอที่บ้านก็ไม่ยอมออกมาเจอ
เขารู้ว่าตัวเองผิดที่ละเลย เพราะคิดไปว่านิวเยียร์คงเข้าใจนิสัยของเขา เขาเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร จะให้ทำหวานๆเหมือนตอนคบกันใหม่ๆก็กลัวนิวเยียร์จะเบื่อ ถ้านิวเยียร์บอกเขาซักนิดว่าเขาบกพร่อกตรงไหน ไม่ว่าอะไรเขาก็พร้อมจะทำให้เสมอ
นิวเยียร์เองก็มองทางหางตา เห็นว่าเดี่ยวจ้องเขาตลอดเวลา บางทีเลยต้องแกล้งเข้าไปใกล้โฟน แต่ก็ไม่บ่อยนัก เพราะฝ่ายนั้นพร้อมจะเนียน จับโน่นแตะนี่เขาอยู่บ่อยๆ รู้สึกจะโดนหอมแก้มไปทีนึงด้วย
“โฟน เยียร์งง่วงแล้วอ่ะ กลับกันมั้ย”
“หืม นิวเยียร์อยากกลับหรอครับ”
“อืม ง่วงแล้ว” เขาไม่อยากนั่งให้ไอ้ปลาหมึกนี่ลวนลามต่อต่างหาก อีกอย่างก็อยากรีบเผด็จศึกผัวเทวดาไวๆ
โฟนเรียกเช็คบิลล์ และจูงมือเขาออกจากผับ มาที่ลานจอดรถซึ่งค่อนข้างมืด ก็ดี เผื่อมีเรื่องจะได้ไม่มีไทยมุง นิวเยียร์เดินตามโฟนและเริ่มนับในใจ
9
8
7
6
5
4
3
“ไอ้สัด ปล่อยมือเมียกูได้แล้ว” ไม่รู้ว่าวันนี้นิวเยียร์ยิ้มเหยียดๆกี่ครั้งแล้ว และแน่นอนว่าเสียงนี้ก็ทำให้เขายิ้มอย่างพอใจได้อีกครั้ง
“ใครเป็นเมียมึง” โฟนหันไปเผชิญหน้ากับเดี่ยว เดี่ยวตัวสูงกว่านิดหน่อย ต่อยกันก็สูสี เดี่ยวจ้องหน้าโฟนเหมือนโกรธมานาน โฟนก็จ้องหน้าเดี่ยวเหมือนแค้นๆ เรื่องที่ถูกเดี่ยวซิ่วเขาไปครองคงทำให้สองตัวนี้เหม็นขี้หน้ากันมากอยู่
“ก็คนที่มึงจับมืออยู่ไง” เดี่ยวบอกโฟนก่อนจะเอื้อมมือมาหาเขา “เยียร์ มาหาเดี่ยว”
นิวเยียร์มองผ่านหลังเดี่ยว เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่เคยซ้อนท้ายเวสป้าของเดี่ยว คนเดียวกันที่ส่งข้อความมาหาเขา หล่อนบอกว่าจะทำให้เดี่ยวเป็นของหล่อน
ระหว่างที่เขากำลังคิด โฟนก็ปัดมือเดี่ยออก แรงทีเดียว คนใจร้อนอย่างไอ้เดี่ยวก็ไม่ทนถึงสามวิ มันสองตัวก็พุ่งเข้าชกกัน ท่ามกลางความสะใจเล็กๆของนิวเยียร์ เขาจะห้าม แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ปล่อยให้มันซัดกันปากแตกซักสามสี่หมัดก่อน สะใจดี
“เดี่ยวพอแล้ว โฟนหยุด เดี่ยว เยียร์บอกให้หยุดไง!!!!” มันยอมหยุดตามเสียงห้ามและแรงดึงของเขา ไอ้เดี่ยวใช้หลังมือเช็ดเลือดที่ปาก ส่วนโฟนถ่มน้ำลายที่มีแต่น้ำเลือด
“นิวเยียร์กลับกันนะ เดี๋ยวโฟนไปส่ง”โฟนเอื้อมมือมาจะดึงแขนเขา แต่ถูกไอ้เดี่ยวปัดทิ้ง
“ไม่ต้อง เมียกู กูดูแลเองได้” มันทำท่าจะกระโจนเข้ากัดกันอีกรอบ จนนิวเยียร์ต้องดันอกมันทั้งคู่ไว้
“โฟน โฟนกลับไปก่อนนะ เดี๋ยวเราเคลียร์เอง”
“แต่ว่า…..”
“นะโฟน เราขอร้องนะ กลับไปก่อน”
“ก็ได้ แล้วโฟนโทรหานะ”
“ครับ ขับรถดีๆนะ” เขาได้ยินเสียงฟึดฟัดไม่พอใจของไอ้เดี่ยวก็ยิ่งสะใจ เพราะเขาตั้งใจ โฟนหันกลับมามองหน้ากวนตีนไอ้เดี่ยวอีกครั้ง ก่อนจะยอมขึ้นรถขับออกไป เหลือแค่เขากับ…
ไอ้เทพบุตรผัวเทวดา คุณค่าที่นิวเยียร์คู่ควร“ไง หายบ้ารึยัง”
“เยียร์ ทำไมทำแบบนี้ ทำไมมากับมัน”
“แล้วทำไมจะมาไม่ได้ กูจะไปไหนกับใครมึงเสือกไรด้วย”
“เยียร์” เสียงอ้อนๆตาอ้อนๆ ราวกับเป็นคนละคนที่เพิ่งแลกหมัดดุเดือนเลือดพล่านเมื่อครู่ “เยียร์เดี่ยวขอโทษ จะโกรธจะเกลียดเดี่ยวยังไงก็ได้ แต่เยียร์อย่าทำแบบนี้ได้มั้ย เยียร์ทำแบบนี้รู้มั้ยว่าเดี่ยวเจ็บแค่ไหน” เขามองหน้าไอ้เดี่ยว หมดเวลาเล่นบทพลอย เฌอมาลย์แล้ว งั้นต่อด้วยบทแอ๊บ ทักษอรเลยแล้วกัน
“มึงคิดว่ามึงเจ็บเป็นคนเดียวเหรอ เวลามึงทำมึงไม่คิดบ้างล่ะว่ากูจะรู้สึกยังไง กูรู้ว่ากูมันไม่ดี ปากหมา น่ารำคาญ มึงคงอยากไปหาคนใหม่ กูเข้าใจเดี่ยว มึงไปเถอะ เลิกยุ่งกับกู ทางใครทางมัน” เขาพยายามเค้นน้ำตาจากส่วนลึกของร่างกาย เพราะไม่ค่อยมี
“ไม่นะเยียร์ เดี่ยวไม่ให้เยียร์ไปไหนกับใครทั้งนั้น เดี่ยวรักเยียร์นะ”
“มึงก็พูดว่ารักๆ แต่ก็ทำให้กูเสียใจ ฮืออออๆ อึก ฮือๆๆ” นิวเยียร์หันไปทางอื่น ก่อนจะควักน้ำตาเทียวมาหยอดตา “เยียร์มันไม่ดี เดี่ยวคงไม่รักเยียร์แล้ว ฮือออออออ” ยิ่งเห็นน้ำตาคนรัก เดี่ยวก็ยิ่งรู้สึกผิด ลนลานทำอะไรไม่ถูก
“ไม่จริง เดี่ยวรักเยียร์ รักเยียร์คนเดียว ไม่ร้องนะครับ เดี่ยวขอโทษนะ ต่อไปนี้เดี่ยวสัญญาว่าจะทำตัวใหม่ ไม่ร้องนะครับคนดี”
“จะเอาใจเยียร์เหมือนเดิมมั้ย” นิวเยียร์ยังหันหลังให้เดี่ยว ส่งเสียงสะอื้น แต่ยิ้มชั่วร้าย
“เอาทั้งใจ เอาทั้งตัว เอาทุกอย่าง ให้เยียร์ทุกอย่าง”
“จะช่วยเยียร์ทำงานบ้านมั้ย”
“ทำทุกอย่างเลยครับ เยียร์อยู่เฉยๆเป็นคุณนายสบายๆ”
“จะลืมวันเกิดเยียร์มั้ย”
“ไม่ลืมครับ จะจำทุกวันสำคัญของเยียร์เลย ทั้งวันเกิด วันโกนจุก วันตาย”
“จะไม่ทิ้งเยียร์ไว้ แล้วหนีไปกินเหล้ากับเพื่อนใช่มั้ย”
“เอ่อ”
“ฮืออออ ฮึก” พอเดี่ยวเริ่มลังเล ต่อมมารยาของนิวเยียร์ก็รีบผลิตน้ำตา
“ได้ๆ ได้ครับ เดี่ยวจะไม่ไปไหน จะกกอยู่กับเยียร์ทั้งวันทั้งคืนเลย” แค่นั้นแหละ เสียงร้องไห้ของนิวเยียร์ก็หยุดลงทันที
“จริงนะ” นิวเยียร์หันกลับมาหา และถึงเดี่ยวจะงงๆว่าคนที่ร้องไห้เหมือนจะตาย ทำไมหยุดร้องได้แบบอัตโนมัติเหมือนปิดก๊อกน้ำ แต่ด้วยความดีใจมันบังตา เลยไม่ได้สงสัยอะไร รีบดึงคนรักมากอด
“จริงสิครับ เดี่ยวสัญญา”
ทันทีที่ใบหน้าของนิวเยียร์ไปเกยอยู่บนไหล่ของเดี่ยว รอยยิ้มท้าทายและดูถูกก็ส่งไปยังผู้หญิงคนที่ยืนอยู่ หล่อนตัวสั่นระริกด้วยความโกรธ หน้าตาสวยๆด้วยเครื่องสำอางบูดเบี้ยว จ้องนิวเยียร์ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
เธอคงรู้แล้วสินะ ว่าใคร คือ ตัวจริง และเดี่ยวน่ะของใครส่วนเดี่ยวก็ไม่มีทางรู้หรอกว่า คนที่อยู่ในอ้อมกอด น้ำตาหยดแหมะๆ กำลังแสยะยิ้ม เหมือนนางร้ายในละครหลังข่าว พร้อมกับเสียงความคิดที่ดังอยู่ในหัวของนิวเยียร์
‘เป็นเทวดาอยู่บนสวรรค์มานาน มึงลองมาเป็นเทวดาอยู่ในกำมือกูบ้างนะ ไอ้คุณผัว หึหึ’จบ
“มาตามผัวหรอจ๊ะ นิวเยียร์”
“เออ ไอ้เดี่ยวอยู่ไหน”
“เดี่ยว เชี่ยเดี่ยว เมียมาตามกลับบ้านโว้ย”
“เมียจ๋า มาหาเดี่ยวเร้ววว”
ไอ้เทพบุตร ไอ้ผัวเทวดา อย่าอยู่เลยมึงจบจริง
……………………………………..
จบแล้วววววจ้า นิยายคั่นเวลา มันไม่มีพลอต เลยมีเรื่องสั้นเรื่องนี้ ตาลไม่ได้หวังอะไร แค่หวังไว้ว่ามันจะทำให้คนอ่านอมยิ้ม ยิ้มบ่อยๆนะคะชีวิตจะได้สดใส
ขอบคุณทุกๆคนที่ชอบน้องนิวเยียร์กับไอ้เดี่ยว
ไว้แดดร่มลมตกจะเขียนอะไรเบาๆมาให้อ่านอีกนะคะ
ปล นิยายที่จบแล้วต้องทำไงต่ออ่ะคะ มันต้องไปอยู่อีกห้องนึงรึเปล่า
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] ผัวเทวดา แผนสาม 26/02/2554 [จบแล้วคะ] (อ่าน 147493 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก